ตอนที่ 13
ไม่พอใจ!!
สายของวันอาทิตย์ ปฐพี อัคนี และปลายฝัน พร้อมด้วยลูกน้องคนสนิทอย่างพีรพัฒน์และธีรไนยที่ติดสอยห้อยตามกันมาที่ห้างสรรพสินค้าดังแห่งนี้
“ยังไงผมขอพาไอ้พัฒน์ไปตัดผมนะครับ” ธีรไนยขออนุญาตกับเจ้านายตัวเอง ซึ่งอัคนีก็พยักหน้าเบาๆ
“แล้วเจอกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นตอนเที่ยงนะฮะพี่ธีร์” ปลายฝันพูดยิ้มๆ
“ครับผม! แต่ตอนนี้พี่ต้องไปแล้วล่ะ ไอ้โหดมันจะงาบหัวแล้ว” ว่าด้วยน้ำเสียงติดตลก ก่อนจะรีบวิ่งออกไป เมื่อพีรพัฒน์ยกเท้าจะเตะตน จนปลายฝันมองอย่างขำๆ
อายุก็ก็เยอะแล้ว ยังจะเล่นอะไรเป็นเด็กๆ อีก
“ขอตัวครับ” พีรพัฒน์หันไปบอกปฐพี แล้วเดินส่ายหัวตามธีรไนยไป
“มองตามขนาดนั้นไม่เดินตามไปเลยล่ะ” อัคนีแขวะปลายฝันที่มองตามพีพัฒน์กับธีรไนยที่เดินแยกออกไปอย่างยิ้มๆ
“ไปได้หรือครับ”
“ก็ถ้าอยากไปเป็นก้างขวางคอเวลาเดทของพวกมันก็ไป แต่ก็ไม่รับประกันนะว่าไอ้พัฒน์มันจะโมโหหรือเปล่า” ปฐพีตอบ ซึ่งเป็นประโยคที่คิ้วสวยขมวดกันด้วยความสงสัย
เดท? นี่มันใช้กับคนเป็นแฟนกันไม่ใช่หรือ
“ทำหน้างงแบบนี้ทำไม ไม่รู้หรือไงว่าไอ้พัฒน์กับไอ้ธีร์มันเป็นผัวเมียกัน” อัคนีถาม ซึ่งปลายฝันก็ส่ายหน้าอย่างอึ้งๆ
เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้นี่แหละ มิน่าล่ะ พี่พัฒน์ชอบมองเราตาขวางเลยเวลาที่พูดถึงพี่ธีร์ ให้ตายสิ รอดมาได้นี่ก็บุญแล้ว
“อ่า...น่าตกใจจริงๆ ผมอยู่มาตั้งนาน เพิ่งจะรู้ก็วันนี้แหละ”
“พวกมันไม่ได้แสดงออกให้เห็นเลยหรือไง” ปฐพีถาม
“ไม่ครับ” ตอบพร้อมกับส่ายศีรษะ “ก็พี่เขาชอบเถียงกันเป็นประจำล่ะครับ เลยดูไม่ออกว่าพี่เขาเป็นแฟนกัน” ปลายตอบพร้อมกับนึกถึงอดีตไปด้วย
ไม่เคยเห็นพี่ๆ เขาคุยกันดีๆ เลยสักครั้ง
ที่สำคัญนะ ใช้กำลังกันตลอด...
นี่คือการแสดงออกของคนที่รักกันหรือ?
“เอาเถอะๆ หยุดพูดเรื่องของคนอื่น แล้วไปหาซื้อของกันเถอะ ตามมาสิ จะพาไปซื้อคอมพิวเตอร์” อัคนีพูดก่อนจะเดินนำไปยังร้านอุปกรณ์ไอที
ปฐพีกับปลายฝันเดินตามอัคนีอยู่ด้านหลัง ผู้คนมากมายที่มาเดินเที่ยวกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ก็มองมาที่พวกเขาทั้งสามคนอย่างสนใจ บางคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพ เพราะน้อยครั้งมากที่จะเห็นคนดังในสังคมมาเดินห้างฯ แบบนี้
ที่จริงแล้ว เรื่องซื้อแค่นี้ไม่จำเป็นที่ปฐพีกับอัคนีจะต้องมาเองด้วยซ้ำ ทั้งคู่ไม่รู้หรอกว่าทำไมต้องมาเองขนาดนี้ แต่เพราะว่าเป็นเรื่องของปลายฝัน
รู้แค่ว่า...ยังก็ต้องมาด้วยตนเอง
“สวัสดีครับคุณปฐพี คุณอัคนี ต้องการอะไรเป็นพิเศษสอบถามได้นะครับ” พนักงานในร้านเดินมาต้อนรับอย่างรู้หน้าที่ของตน
“ต้องการคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ กับโน๊ตบุ้ค และเครื่องปริ๊นท์อย่างละเครื่อง เอารุ่นและสเปคที่ดีที่สุด ไม่เกี่ยงราคา” อัคนีบอกความต้องการของตนไป
“ได้ครับ ยังไงเชิญนั่งในร้านก่อนเลยนะครับ ผมจะให้ฝ่ายขายมาอธิบายและเอาตัวเครื่องมาให้เลือก เชิญเลยครับ” พนักงายผายมือเชิญทั้งสามเข้าไป
“คุณเพลิง ไหนบอกว่าคอมฯ กับเครื่องปริ๊นท์ไงครับ โน๊ตบุ้คเอามาทำไม” ปลายฝันเดินเร็วๆ เพื่อมาคุยกับคนที่เดินไม่รออย่างอัคนี
“เอาไว้เผื่อพกพาไปเรียนไง”
“ถ้างั้นก็ไม่เอาคอมฯ”
“เอาทั้งสองนั่นแหละ อย่าเรื่องมาก”
“ชิ!!” ปลายฝันสบถด้วยความไม่สบอารมณ์ เมื่ออัคนีไม่ฟังที่ตนพูดเลยสักนิด
จะบ้าหรือไง...ซื้อมาสองเครื่อง ใครจะไปใช้หมดกัน...
ปฐพี อัคนี และปลายฝันนั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกัน โดยที่ร่างเล็กนั่งคั่นระหว่างกลางเช่นเคย ก่อนที่พนักงานขายของร้านจะเดินมานั่งฝั่งตรงกันข้ามกับพวกเขา ในมือมีใบรายการสินค้าของยี่ห้อดังมาด้วย
“สวัสดีครับ นี่เป็นใบรายการสินค้าของคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ โน๊ตบุ้ค และเครื่องปริ๊นท์ที่ใช้งานได้ดีที่สุดในตอนนี้ครับ มีหลายรุ่นให้เลือก ทั้งขนาด และสีเลย เชิญคุณปฐพีคุณอัคนีเลือกตามที่ชอบนะครับ ถ้าได้แล้วบอกผมเลยนะครับ ผมจะได้ไปเอาเครื่องมาให้ครับ” พนักงานขายอธิบายพลางยื่นใบรายการสินค้ามาให้
“เอาไป” ปฐพียื่นมาให้ปลายฝัน ซึ่งคนตัวเล็กก็หยิบมาดูอย่างตั้งใจ
“เอาที่ชอบ ไม่ต้องไปดูราคาด้วย” อัคนีสมทบ
รู้ทันจริงๆ เลยสิ แต่อย่างว่าแหละ แค่เห็นราคาเราก็เลือกไม่ถูกแล้ว หึ! แต่ใครจะไปเกรงใจ ในเมื่อใจป้ำกันขนาดนี้แล้ว...
“พวกคุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าทำตัวเหมือนป๋าเลี้ยงต้อยเด็กขึ้นทุกวัน” คนตัวเล็กถามแต่ตาก็ยังมองใบสินค้าในมืออยู่
“หึ! เด็กที่ว่านี่ใครล่ะ ตอนนี้ก็มีเธออยู่คนเดียว” ปฐพีตอบเข้าให้ เล่นเอาปลายฝันสะอึกไปเลย
ไม่น่าเลยเรา จะว่าเขาก็ดันเข้าตัวเอง
“ใช่! ถ้าพวกฉันป๋า เธอก็เด็กป๋าล่ะนะดรีม” อัคนีเอ่ยต่อ
“ไม่ใช่ เอ่อ...”
ไปไม่ถูกเลยทีนี้... สติมาปัญญาเกิด เร็วสิดรีม เรียกมันคืนมา ฟู่ว...
“หึ!” ทั้งสองคนหัวเราะในลำคออย่างเป็นต่อ
เมื่อตั้งสติและคำถามได้ ก็พูดออกไป...
“ผมหมายถึงคู่ควงของพวกคุณต่างหาก ถามจริงๆ เถอะ พวกคุณเคยซื้อของให้เหล่าคู่ควงของคุณบ่อยแค่ไหนกัน ถึงได้ติดนิสัยซื่อนู่นซื้อนั่นมาให้ผมจัง”
“แล้วคิดยังไงมาถามเรื่องแบบนี้กันที่นี่น่ะ คนเยอะแยะเนี่ยเห็นบ้างไหม แต่เอาเถอะๆ เห็นแก่ความอยากรู้ของเธอ ไอ้ดินตอบไปสิ เด็กมันอยากรู้” อัคนีปัดให้ปฐพีเป็นคนตอบ
“เอาแบบจริงๆ ไม่โกหกนะ ก็ไม่เคยซื้อให้ใครหรอก ทุกคนได้เป็นเงินกันหมด ‘เสร็จ’ ก็ ‘จ่าย’ ง่ายๆ ไม่มีอะไรมาก”
อืม...ง่ายมาก ง่ายจริงๆ
“อยากจะบ้าตายกับพวกคุณจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะมีเหตุการณ์เหมือนวันนั้น สักวันเดี๋ยวก็มีคนอ้างว่าท้องกับพวกคุณมาอีก คราวนี้ผมว่าไม่ใช่แค่อ้างแล้วล่ะ” ปลายฝันว่า
“ไม่มีทางหรอก เพราะฉันไม่เคย ‘หลั่งใน’ ที่สำคัญป้องกันทุกครั้ง” ปฐพีกระซิบบอกเบาๆ ข้างหูเล็ก จนปลายฝันต้องหดหนีด้วยความจั๊กจี้
“อย่ามากระซิบข้างหูคนอื่นแบบนี้ได้ไหม มันขนลุก แล้วไหนจะคำพูดลากมกๆ นั่นอีก พอ! เลิกคุยเรื่องนี้ พูดอะไรก็ให้เกียรติสตรีเพศหน่อยก็ดีนะครับ” คนตัวเล็กยังคงบ่นไม่เลิก ปฐพีกับอัคนีก็มองหน้ากันยิ้มๆ ก่อนจะยักไหล่แบบไม่สนใจ
“แล้วนี่เลือกได้หรือยัง” อัคนีถาม
“ได้แล้วครับ แต่ผมคงต้องบอกว่าไม่เอาแบบตั้งโต๊ะนะ เพราะยังไงถ้าเอาแบบพกพามันก็ใช้ได้เหมือนกัน จะได้ไม่ต้องทิ้งอีกเครื่องให้ตั้งอยู่ในห้องเฉยๆ น่ะครับ ผมรู้ว่าคุณมีเงิน แต่เก็บไว้บ้างก็ไม่เสียหายอะไรนะครับ เอาไปทำบุญบ้างเถอะ เผื่อจิตใจจะดีขึ้น” ยังมิวายที่จะแขวะในประโยคสุดท้าย
“แล้วแต่เลยก็แล้วกัน สรุปว่าเอาอันไหนบ้างก็บอกพนักงานเขาไป”
“พี่ฮะ ผมเอาเครื่องนี้ แล้วก็เครื่องปริ๊นท์อันนี้” ปลายฝันหันไปพูดกับพนักงานขายที่เหมือนจะเป็นธาตุอากาศไปแล้วในตอนแรก
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะนำตัวสินค้าออกมาให้เช็คนะครับ รอส่ะ...” ไม่ทันที่พนักงานจะพูดจบ อัคนีก็เอ่ยขัดออกมาก่อน เล่นเอาพนักงานขายหน้าเจื่อนไปทันที
“ไม่ต้องเช็คอะไรทั้งนั้น เช็คมาเลยจะได้ไม่เสียเวลาพวกฉัน เสร็จแล้วก็ส่งของทั้งหมดไปที่อยู่ตามนามบัตรนี้ แล้วก็เอานี่ บัตรเครดิต คิดค่าส่งไปเลย พอดีฉันไม่ค่อยชอบอะไรที่มันมีขั้นตอนมาก ถ้าเครื่องไม่ดีหรือเสียยังก็เตรียมตัวออกจากที่นี่เลยทั้งร้าน!” อัคนีขู่ พร้อมยื่นทั้งนามบัตรทั้งบัตรเครดิตของตนไปให้ ซึ่งพนักงานขายก็ยื่นมือมารับอย่างสั่นๆ ก่อนจะเดินเร็วๆ หายไปจากตรงนั้น
ปลายฝันเห็นแบบนั้นก็หันมาทำหน้าเอาเรื่องคนตัวสูงด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจแบบสุดขีด
“นี่คุณเพลิง ไปขู่เขาแบบนั้นทำไมนะฮะ! แค่เช็คเครื่องเองมันลำบากมากนักหรือไง ผมไม่ชอบเลยนะคนที่วางอำนาจใหญ่โตแบบคุณน่ะ” ปลายฝันขึ้นเสียงใส่จนพนักงานและลูกค้าคนอื่นๆ หันมามองอย่างสนใจ
“เบาๆ หน่อย คนเขามองเต็มแล้ว” ปฐพีบอกพร้อมกับจับแขนเล็กเบาๆ
“หยุดเลยคุณดิน อย่ามาห้ามผม ไอ้นิสัยอื่นๆ ผมก็พอรับได้อยู่หรอก! แต่ที่ขู่ให้ชาวบ้านเขากลัวเนี่ย ผมไม่ชอบ!!” ร่างบางตะเบ็งสุดเสียงอย่างหมดความอดทน อัคนีที่โดนตะคอกก็อึ้งไป หัวใจก็วูบโหวงแปลกๆ ไม่อยากให้ปลายฝันโกรธ
ถึงจะเคยทะเลาะกันมาหลายครั้ง
นี่เป็นครั้งแรกที่ปลายฝันใส่อารมณ์ถึงขนาดนี้
“ใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม คนเขามองใหญ่แล้วนะ” ปฐพีพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“ไม่เย็นอะไรแล้วทั้งนั้น จนกว่าคุณอัคนีจะไปขอโทษพี่พนักงานคนเมื่อกี้นี้!!” ตะคอกไปพร้อมกับชี้นิ้วไปยังทางที่พนักงานขายคนนั้นเดินหายไป
“ฉันไม่ขอโทษ เรื่องอะไรที่ฉันต้องไปขอโทษ”
“ก็คุณผิด พี่เขายังไม่ทำอะไรเลย คุณก็ไปขู่เขา เขาทำตามหน้าที่ตัวเองนะครับ ไม่อยากเช็คเครื่องคุณก็บอกเขาดีๆ ไม่ใช่ใช้คำพูดแบบเมื่อกี้”
“ฉันก็เป็นแบบนี้ ใครจะทำไม ยังไงฉันก็เป็นคนจ่ายเงิน” อัคนีเถียงอย่างไม่ยอม
“ถ้างั้นคุณก็ไม่ต้องจ่าย เดี๋ยวผมจ่ายเอง!!” ปลายฝันตะคอกใส่ก่อนจะเดินไปยังเคาท์เตอร์การเงินของร้าน ซึ่งพนักงานที่อัคนีขู่ใส่ก็ยืนหน้าซีดอยู่
“รบกวนคืนบัตรของคุณเพลิงมาคืนด้วยครับ แล้วเอาของผมไปแทน” ปลายฝันบอกแล้วยื่นบัตรเครดิตสีทองที่คุณอิสระให้ไว้ใช้
แต่ไม่ทันที่พนักงานการเงินจะหยิบจากมือบางไป ก็โดนคว้าแย่งจากทางด้านหลังเสียก่อน ปลายฝันหันไปจ้องอัคนีอย่างเอาเรื่อง
“อย่ามาทำแบบนี้” พูดเสียงเข้ม ใบหน้าแสดงถึงความไม่พอใจแบบสุดๆ
“คุณทำของคุณเอง และผมก็ไม่ชอบคนแบบคุณ!!”
“ฉันจะจ่ายให้เอง ไม่ต้องเอาของเธอมาใช้หรอก” เริ่มขึ้นเสียง
“งั้นคุณก็ขอโทษพี่พนักงานก่อน แล้วผมจะลืมว่าเคยเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้ายืนยันว่าจะไม่ทำตามที่ผมพูด ก็เอาบัตรผมมาคืน!!”
ปฐพีที่ยืนมองก็รู้แล้วว่าอารมณ์ของปลายฝันกับอัคนีตอนนี้ร้อนเต็มที่ ยากที่จะหยุดได้แล้ว ในใจก็จนปัญญาเพราะไม่เคยเห็นปลายฝันโมโหขนาดนี้ เลยไม่รู้ว่าจะรับมือยังไง
ส่วนกับอัคนีน้องชายฝาแฝด ถ้าหากว่าโมโหแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะสามารถห้ามได้
ขวับ!!
เฮือก...
พนักงานขายคนนั้นสะดุ้งเฮือกด้วยความกลัว เมื่ออัคนีหันมามองตนด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจสุดๆ แต่ก็ต้องเบิกตากว้างอย่างไม่คาดคิดว่าคนร้ายกาจจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าคนมากมาย
มีหวังตกงานแน่ๆ
50%
สวัสดีค่า ยูกิไม่ได้ตั้งใจตัดให้ค้างจริงๆ นะเชื่อสิ 555+ เอาไปก่อนนะคะครึ่งแรก เดี๋ยวครึ่งหลังจะเอามาให้ในวันพรุ่งนี้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมาจนถึงตอนที่ 13 แล้ว ซึ่งยูกิกะจะแต่งเรื่องนี้ให้ยาวที่สุดเท่าที่จะคิดออก แต่ไม่บอกหรอกว่าจะประมาณกี่ตอนเดี๋ยวจะไม่ลุ้นกัน อิอิ
ถ้าหากว่าตอนนี้ไม่สนุกยังไงก็แล้วแต่ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ เหตุผลที่แต่งแบบนี้เพราะยูกิเคยไปซื้อคอมฯ แล้วเจอกับพวกคนรวยเข้า พูดคล้ายๆ แบบนี้แหละ แต่อิพี่เพลิงร้ายกว่า ฮ่าๆ สงสารพี่พนักงานคนนั้นมากๆ เลยล่ะค่ะ พี่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำ
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ติดตามข่าวสารการอัพนิยายได้ที่แฟนเพจของยูกิเลยค่ะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki 
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 13.2
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018622 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก