ตอนที่ 14
หวงหรือว่าหึง (ครึ่งแรก)
“ดรีมรายงานกลุ่มจะเอาไง” ญาณินเพื่อนสาวคนเดียวของปลายฝันถาม ขณะนั่งรอคนทางบ้านมารับ
“นั่นน่ะสิ เอาไงดีล่ะก้อง” หันไปขอความเห็น
“มันเป็นรายงานสืบค้นอ่ะ ไม่ต้องออกนอกสถานที่ ที่จริงจะทำคนเดียวก็ได้ แต่พวกดรีมคงไม่ยอมหรอกใช่ไหม” ก้องภพถาม ซึ่งทั้งสองคนก็พยักหน้าทันที
“งานกลุ่มนะ จะให้ใครคนใดคนหนึ่งทำได้ยังไง ที่สำคัญเราเองก็ไม่ค่อยเป็นคอมฯ เท่าไหร่ ถ้าทำด้วยกันเราอาจจะรู้เรื่องขึ้นก็ได้” ปลายฝันพูดอย่างมีความหวัง ซึ่งเพื่อนๆ ก็ได้แต่ยิ้มด้วยความน่ารักของเพื่อน
“เอางั้นก็ได้ ดรีมไม่เคยทำรายงานเชิงวิชาการใช่ไหมล่ะ” ญาณินถาม
“เคยทำอยู่ครั้งเดียว แต่ก็ไม่เข้าใจ ที่สำคัญยังได้คะแนนน้อยด้วย แล้วมันก็เมื่อสองปีก่อนอ่ะ เราจำไม่ได้”
“โห งั้นดรีมก็เป็นพี่เราตั้งปีอ่ะดิ” ญาณินตาเบิกกว้างอย่างตกใจ
“ก็ใช่ แต่ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ว่า”
“น่ารักจริงๆ”
“เอาแบบนี้ไหมดรีม เดี๋ยวมาทำที่บ้านเราก็ได้” ก้องภพเสนอ
“บ้านนายเนี่ยนะ ไหนบอกว่าที่บ้านไม่ว่างไง” ญาณินหันไปถามด้วยความสงสัย
“ก็...ก็ ตอนนี้ว่างแล้วไง อะไรอีกล่ะ อย่ามาจับผิดเลยน่า” พูดปัดๆ
“ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ทำไมร้อนตัว”
ก้องภพเงียบไป เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม กลัวว่าญาณินจะเอาความลับของตนมาเปิดเผยให้ปลายฝันรู้ เพราะคนที่รู้ว่าก้องภพตกหลุมรักปลายฝันก็มีแค่ญาณินคนเดียว
ที่บังเอิญมาเห็นสมุดบันทึกที่เขียนถึงแต่ปลายฝันต่างๆ นาๆ เข้า
“วันไหนหรือก้อง เราจะได้ลองขอคุณดินคุณเพลิง เพราะช่วงนี้พวกเขาไม่ค่อยให้ออกไปไหนตามลำพังเท่าไหร่ อะไรก็ไม่รู้”
“วันเสาร์ได้หรือเปล่าล่ะดรีม วันเดียวก็เสร็จแล้ว ไม่นานหรอก”
“อืม...ถ้าเราได้คำตอบแล้วเราจะโทรบอกอีกทีนะ ยังรับปากไม่ได้”
“โอเคๆ แล้วเธอล่ะ หญิง” ก้องภพหันไปถาม
“ฉันยังไงก็ได้ย่ะ”
“ก็ดี ไม่เรื่องมาก”
“แหมๆ ทีกับดรีมพูดดีจังเลยนะ ทีกับฉันนี่แทบจะกินหัว เข้าใจอะไรผิดอยู่หรือเปล่าคะเพื่อนก้อง ดิฉันเป็นผู้หญิงนะคะไม่ใช่ดรีม ควรจะให้เกียรติฉันนี่” ญาณินแขวะอย่างหมั่นไส้
“ก็เธอมันไม่มีอะไรน่าให้เกียรติเลยนี่”
“นาย...”
“พอแล้วๆ ทำไมชอบเถียงกันจังเลยนะ พูดดีๆ กันสักครั้งไม่ได้หรือไง” ปลายฝันถามเพื่อน
“ก็มันว่าหญิงก่อน”
“อ้าวๆ ใครกันแน่ที่เริ่มก่อนฮะ!”
“พอๆ เราบอกให้หยุด โอ้ยยย...ปวดหัวจริงๆ เลย” ห้ามเพื่อนแต่ก็ไม่จริงจังนัก
“ไม่สบายหรือดรีม” แต่เรื่องของปลายฝันเป็นเรื่องใหญ่เสมอสำหรับก้องภพ มือใหญ่เลื่อนหลังมือมาอังหน้าผากของคนตัวเล็กเบาๆ เพื่อวัดอุณหภูมิ
“เราไม่เป็นไร ขอบคุณนะก้อง อ๊ะ! มีคนโทรมาขอรับก่อนนะ” ก้องภพเอามืออกช้าๆ ให้ปลายฝันรับโทรศัพท์
“ครับคุณดิน”
(ฉันอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโต๊ะหินอ่อนที่เธอนั่งอยู่) ปลายสายบอกเสียงเย็นจนปลายฝันรู้สึกกลัว
ทำไมวันนี้เสียงของคุณปฐพีดูน่ากลัวแปลกๆ
“มารับผมหรือครับ”
(อืม...เร็วๆ เลย อย่าชักช้า) สั่งเสียงเข้ม
คนตัวเล็กเล่มรู้สึกกลัวแล้ว เพราะไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบโกรธจัดของปฐพีเลยสักครั้ง และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ปลายฝันได้ยิน
“เอ่อ...ครับ เดี๋ยวผมจะรับไป”
(ถ้าช้าฉันจะทำโทษเธอ) สิ้นประโยคขู่ของปฐพี ปลายสายก็ตัดไปทันที ปลายฝันมองโทรศัพท์แบบเครียดๆ
“งั้นเราขอตัวก่อนนะ คุณดินมารับน่ะ” ปลายฝันบอกพลางสะพายกระเป๋าแล้วก็ลุกขึ้น
“เราไปด้วย!” เพื่อนทั้งสองพูดพร้อมกัน
ญาณินอยากไปเพราะอยากจะเห็นปฐพีตัวจริง
แล้วก้องภพล่ะ ต้องการอะไร...
ทางปฐพีที่เห็นว่าเพื่อนๆ ของปลายฝันเดินมาด้วยก็ออกมาจากรถคันหรูของตัวเอง และยืนมองหน้าปลายฝันนิ่งๆ
“สวัสดีค่ะคุณดิน”
“สวัสดีครับ” ปฐพีพยักหน้ารับไหว้ของก้องภพและญาณินน้อยๆ ก่อนจะมองหน้าก้องภพแบบสำรวจเต็มที่
“นี่เพื่อนของผมเอง ก้องกับหญิงครับ”
“อืม” ตอบรับสั้นๆ
“ทำไมวันนี้ถึงมารับได้ล่ะครับ” ปลายฝันถาม
“ฉันทำงานเสร็จแล้ว เลยมารับ ทำไม”
“เปล่าครับ”
“เอ่อ คุณดินครับ พวกเรา 3 คนมีรายงานกลุ่มที่จะต้องทำ ขออนุญาตให้ดรีมไปทำงานที่บ้านของผมในวันเสาร์นี้ได้หรือเปล่าครับ” ก้องภพพูด
เด็กนี่ใจกล้าดี คิดอะไรกับปลายฝันอยู่ทำไมจะไม่รู้
แค่มองตาก็รู้แล้วว่ามันคิดมากกว่าเพื่อน
ปลายฝันเองก็ตกใจที่จู่ๆ ก้องภพก็เป็นคนขออนุญาตให้เองซะงั้น ทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นสิ่งที่ปลายฝันต้องขอเองมากกว่า
“นานไหม” ถามนิ่งๆ
“ไม่นานหรอกค่ะ แค่รายงานสืบค้นเองค่ะ”
“ถ้างั้นก็พาเพื่อนไปทำที่บ้านก็ได้ จะได้อยู่ใน ‘สายตา’ ของฉัน” ปฐพีเน้นคำว่าสายตาเสียงดัง พร้อมๆ กับสบตากับก้องภพ
“นี่คุณคิดว่าผมจะไม่ทำงานหรือครับ ไม่ไว้ใจกันหรือไง” ปลายฝันถามอย่างหาเรื่อง
“เปล่า”
“แล้วมันหมายความว่ายังไง”
“ช่างเถอะน่า มีเหตุผลก็แล้วกัน”
“แล้วทำไมถึงบอกเหตุผลผมไม่ได้!”
“อย่ามาชวนทะเลาะต่อหน้าเพื่อน!” ปฐพีเตือน ปลายฝันเองก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนอยู่ตรงนั้น ก็รีบหันมาขอโทษเพื่อนทันที
“เราขอโทษ เราลืมไปว่าพวกหญิงยังอยู่”
“ไม่เป็นไรจ้ะ แต่ก็อย่าไปชวนคุณดินเขาทะเลาะสิ ที่ไม่ยอมบอกอาจจะเพราะว่าเป็นห่วงดรีมก็ได้นะ”
“เฮอะ!”
เป็นห่วงรึ! ไม่มีทางล่ะ...
“อืม...ห่วงมาก”
“เห็นไหม หญิงบอกแล้ว” แม้ในใจญาณินจะคิดว่า ‘หวง’ มากกว่าก็เถอะ
ทำไมถึงคิดแบบนั้นน่ะหรือ...
ก็เล่นจ้องหน้าก้องภพแทบจะกินเลือดกินเนื้อกันเลย...
ปลายฝันกำลังเขินจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่งๆ เป็นตุ๊กตาหน้ารถหรูของปฐพีแบบเงียบๆ แต่หน้าก็แดงซ่านไม่ยอมหายสักทีหลังจากได้ยินคำว่า ‘ห่วง’ จากปากของปฐพี
“กับเพื่อนที่ชื่อก้องนี่สนิทกันขนาดไหน” ถามขึ้นมาหลังจากเงียบอยู่นานจนปลายฝันสะดุ้ง
“ก้องเป็นเพื่อนคนแรกของผม และสนิทกันมากครับ”
“อืม...สนิทมากถึงขนาดแตะเนื้อต้องตัวกันได้เลยนี่ ไม่ธรรมดาจริงๆ” พูดแบบหาเรื่อง
“คุณหาเรื่องผมหรือคุณดิน”
“เปล่านี่ หวังว่าคงไม่ได้คิดกันเกินเพื่อนนะ”
“ทำไมล่ะครับ ถ้าผมกับก้องเราเป็นมากกว่าเพื่อนแล้วคุณจะทำไม” คำพูดกวนๆ ของปลายฝันกำลังยั่วโมโหปฐพีที่ตอนแรกก็โมโหอยู่แล้ว
ย้อนกลับไปตอนที่โทรศัพท์ไปบอกปลายฝันว่าตนมารับ ตอนนั้นเขาได้เห็นภาพที่ห้องภพเอามือมาอังหน้าผากปลายฝันด้วยสายตาที่เป็นห่วง รวมทั้งคนตัวเล็กยิ้มให้แบบเต็มใจอีก ก็เลยหงุดหงิดด้วยความหวง และหึง
ใช่!! เขากำลังหึงปลายฝัน
“ทำอะไรก็อย่าให้เกินขอบเขต เพราะยังไงเธอก็หมั้นอยู่กับผู้ชายถึงสองคน และไปเล่นชู้กับอีกคน คงจะฉาวน่าดู”
“คุณดิน!! ยังไงก็ช่วยให้เกียรติผมด้วย แล้วนั่นก็เพื่อนผม”
“ปกป้องกันจังนะ”
“ทำไมวันนี้คุณถึงพูดไม่รู้เรื่อง”
“ทำไมจะไม่รู้เรื่อง เธอกับเด็กก้องนั่นเป็นมากกว่าเพื่อน นี่คือสิ่งที่ฉันรู้และเข้าใจตอนนี้”
ปลายฝันเริ่มร้อนใจ เพราะพูดยังไงคนตัวสูงก็ไม่ยอมเข้าใจเสียที
“ผมจะบอกให้อีกครั้งว่าผมกับก้อง เราเป็นแค่เพื่อนกัน!!” ปลายฝันบอกเสียงดัง
“เพื่อนกันทำไมถึงมีแตะเนื้อต้องตัวล่ะ!” ปฐพีเองก็เริ่มขึ้นเสียง แต่ตาก็ยังมองไปยังถนนด้านหน้า
“ผมแตะต้องตัวอะไรกัน!”
“ก็ที่อังหน้าผากกันนั่นไง ทำอะไรๆ ก็ให้มันระวังหน่อยนะ ฉันไม่อยากเสียชื่อเพราะคู่หมั้นเล่นชู้หรอกนะ”
“คุณดิน!! ก็ผมบอกแล้วไงว่าเป็นเพื่อน แล้วที่ก้องเอามือมาอังหน้าผากนั่นก็เพราะว่าต้องการจะวัดอุณหภูมิเพราะผมบ่นว่าปวดหัว เข้าใจด้วยนะครับ!!”
“มองตาก็รู้แล้วว่าเด็กนั่นคิดกับเธอเกินเพื่อน” ปฐพีเอ่ยต่อแบบไม่ยอมจบ
“เราเป็นเพื่อนกัน”
มาพูดแบบนี้ได้ยังไง เรากับก้องเป็นแค่เพื่อนกันนะ ไม่มีทางที่ก้องจะคิดกับเราเกินเพื่อนได้หรอก คุณดินชอบหาเรื่อง ทำไมต้องทำเหมือนหึง...
เอ๊ะ!!
หึงหรือ?
“คุณหงุดหงิดเพราะว่าก้องแตะตัวผมนี่นะ หึงหรือครับ” ปฐพีสะอึกไปด้วยคำถามของปลายฝันที่ถามด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่ในใจกลับลุ้นเต็มที่กับคำตอบของปฐพี
ตื่นเต้นและคาดหวัง
แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการคำตอบแบบไหนกันแน่
“ทำไมฉันต้องหึงเธอ แค่อยากให้เธอรู้ตัวเองเท่านั้นแหละว่าสถานภาพของเธอตอนนี้คือคู่หมั้นของฉันกับไอ้เพลิงถ้าไปคั่วกับผู้ชายอีกคนมันจะฉาวถึงพวกฉัน” ปฐพีตอบโดยไม่รู้หรอกว่า
คำตอบที่พยายามจะหลีกเลี่ยงความรู้สึกของตนเองมันทำให้ปลายฝันต้องเจ็บปวดแค่ไหน ใช่แล้วล่ะ...ปลายฝันกำลังรู้สึกหายใจไม่ออก
มันเจ็บร้าวไปทั้งอก แสบตาเหมือนกับน้ำตามันจะไหลออกมา
“นั่นสินะครับ! คุณก็ห่วงแค่นี้แหละ” ปลายฝันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ จนปฐพีต้องหันมาดูก็พบว่าใบหน้าหวานของคนด้านข้างกำลังเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
50%
สวัสดีจ้า อากาศเริ่มหนาวแล้วนะ รู้ยัง? 555+ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น พี่ดินทำน้องดรีมของเจ้ของไห้ทำไมล่ะเนี่ย น้องเสียใจเห็นบ้างไหม ^_^
พูดคุยสอบถาม ทวงนิยายกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki 
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1082559 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก