ตอนที่ 15
ฉันไม่เคยโกหกใคร (ครึ่งแรก)
ตั้งแต่วันนั้นที่ปฐพีกับปลายฝันทะเลาะกัน จนวันนี้ก็ผ่านมา 5 วันแล้ว ที่ทั้งคู่ไม่พูดคุยกันอีกเลย และเหมือนกับว่าฝ่ายปฐพีเองที่เป็นฝ่ายพยายามหลบหน้าร่างบาง และเมื่อสองวันก่อนปฐพีได้เดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศ จะกลับมาเย็นวันเสาร์ ซึ่งก็คือวันนี้
และที่สำคัญ วันนี้เป็นวันที่ปลายฝันและเพื่อนๆ นัดกันมาทำงาน โดยที่มาทำรายงานกันที่คอนโดหรูของปฐพีและอัคนีที่ปลายฝันอาศัยอยู่ด้วย
“สวัสดีค่ะคุณ...เอ่อ” ญาณินอึกอักแบบไม่รู้ว่าคนตรงหน้านี้ชื่อว่าอะไร
“ฉันเพลิง” อัคนีตอบ
“เอ่อ...ค่ะ หนูชื่อหญิงนะคะเป็นเพื่อนสนิทดรีมค่ะ” แนะนำตัวเองอย่างรู้สึกกดดัน
“สวัสดีครับคุณเพลิง ผมก้อง เป็นเพื่อนของดรีมครับ”
“เออ!” รับเสียงกร้าวจนปลายฝันต้องตีแขนแกร่งเป็นเชิงปราม หากแต่อัคนีก็ไม่สน สบตากับก้องภพราวกับสำรวจ
คิดไม่ซื่อจริงๆ สินะ
“เอาเถอะ จะทำอะไรก็ทำ แต่ฉันไม่อนุญาตให้พากันเข้าไปทำในห้อง ยกโน๊ตบุ้คมาทำห้องรับแขกเข้าใจนะ!” อัคนีหันมาสั่งปลายฝันเสียงโหด
เรื่องอะไรจะให้พวกนี้เข้าไปในห้องของเด็กดรีมวะ!!
ไม่มีทางหรอก!
“ครับๆ” ปลายฝันรับคำก่อนจะเดินไปเอาเครื่องมือที่จะใช้ทำรายงานออกมา
จากนั้นทั้งสามคนก็ลงมือกันทำงานอย่างตั้งใจ โดยที่มีคุยกันนอกเรื่องบ้างตามประสาเพื่อน ส่วนอัคนีเองก็เข้าออกห้องตัวเองเป็นว่าเล่น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องออกมาดูขนาดนี้
ไม่ต้องคิดให้มาก...
ก็แค่มาสอดส่องพฤติกรรม!!
“ออกมาอีกแล้วอ่ะดรีม พี่เขาอยากได้อะไรหรือเปล่า” ญาณินสะกิดเพื่อนแล้วกระซิบเบาๆ เมื่อเห็นอัคนีเดินออกมาจากห้องเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
“คุณเพลิงต้องการอะไรหรือเปล่าครับ” ปลายฝันหันไปถาม
“หิวข้าว!”
“อีกเดี๋ยวได้หรือเปล่าครับ ตอนนี้รายงานใกล้เสร็จแล้ว ไม่อยากขาดตอน”
“ได้ ฉันจะนั่งรอก็แล้วกัน” คนตัวสูงพูดพร้อมกับนั่งลงโซฟาที่ว่าง เพราะทั้งสามคนนั่งทำงานกับพื้น โดยใช้โต๊ะของชุดรับแขกเป็นตัววางอุปกรณ์ทำงาน
“ดรีม ให้เราทำดีกว่านะ จะได้เสร็จเร็วๆ เดี๋ยวคุณเพลิงเขาจะหิ้วท้องรอนาน” ก้องภพเสนอ
“ไม่เป็นไรหรอก ทำกันต่อไปเถอะ ฉันรอได้”
ทำไมปลายฝันจะไม่รู้ว่าอัคนีกำลังหงุดหงิดเต็มที และประโยคคำพูดของห้องภพยังฟังดูประชดประชันแปลกๆ ด้วย
“งั้นก็ได้ก้อง” ว่าแล้วก็เปลี่ยนตำแหน่งกับก้องภพ ซึ่งมันทำให้ก้องภพรู้สึกผิดคาดไปเลย คิดว่าปลายฝันจะปฏิเสธแล้วปล่อยให้อัคนีรอไปนานๆ
ยังไงดรีมก็เป็นห่วงเขาสินะ...
“ทำให้มันไวๆ หน่อยได้ไหมนายอ่ะ อย่าให้ฉันต้องทำเองนะ” ญาณินเร่งก้องภพที่เหมือนจะทำงานช้าลงมาก สัมผัสได้ถึงรังสีความร้อนของอัคนีจนเหงื่อเริ่มแตกทั้งๆ ที่เปิดแอร์ก็เย็นฉ่ำ
“เออน่า นี่ก็เร่งสุดๆ แล้วนะ”
“ย่ะ!! อย่าให้ต้องพูดว่าทำไปเพื่ออะไร รู้ๆ กันอยู่ว่ามันเป็นไปไม่ได้” ญาณินหลุดปากออกมา ก้องภพหันมาถลึงตาใส่หญิงสาวส่วนปลายฝันก็ถามอย่างสงสัย
“อะไรงั้นหรือหญิง”
“เอ่อ...ป่ะ เปล่าจ้า”
ปลายฝันไม่คิดที่จะถามเซ้าซี้มากความ เลยเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ หันไปมองอัคนีก็พบกับเจ้าของดวงตาคมกำลังจ้องมองตนอยู่
“หิวมากหรือครับ?” หนุ่มตัวเล็กถาม
“ไม่เท่าไหร่ ทำต่อไปเถอะ เสร็จแล้วค่อยมาทำอะไรให้ฉันกินก็ได้” ตอบด้วยรอยยิ้มนิดๆ เพื่อให้ปลายฝันสบายใจ
“ก้อง” หันมาเรียกเพื่อน
“มีอะไรหรือดรีม” หันมาถามด้วยรอยยิ้มเท่ห์ๆ
“เราขอตัวไปทำอาหารได้ไหม ก้องทำเสร็จเราจะได้กินพร้อมกันเลย ได้ไหมครับคุณเพลิง” ประโยคแรกพูดกับเพื่อน แต่ประโยคที่สองก็หันมาถามอัคนี
“แล้วแต่เลย ฉันยังไงก็ได้”
“ว่าไงก้อง”
“เอาเลยดรีม เราเองก็อยากจะกินฝีมือของดรีมอยู่พอดีเลย” ญาณินพูดแทรกขึ้นมาไม่ยอมให้ก้องภพเป็นฝ่ายตอบ
“งั้นเราขอตัวนะ ฝากเพื่อนๆ ของผมด้วยนะครับ”
“เออๆ ยุ่งยากจริง” คนตัวใหญ่ที่อายุมากที่สุดบ่น
“นี่ผมกำลังจะไปทำอะไรให้คุณกินเชียวนะ พูดแบบนี้นั่งหิวต่อไปเถอะ” ปลายฝันบอกด้วยท่าที่กำลังจะนั่งลงเหมือนเดิม แต่ก็ถูกอัคนีห้ามไว้ทัน
“โอเคๆ ฉันจะดูแลเพื่อนเธออย่างดีเลยล่ะ”
“ก็แค่นี้”
ร่างบางหายไปจากสายตาทั้งสามคน จากนั้นทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ แม้แต่หายใจญาณินยังจะไม่กล้าเลย ได้ยินแค่เสียงแอร์เบาๆ เพียงเท่านั้น
แน่ล่ะ ลองมาอยู่ท่ามกลางผู้ชายสองคนนี้ที่กำลังจ้องตากันดูสิ
สายตาพี่เพลิงน่ะน่าขนลุกเป็นบ้า
“ต้องขอบใจนายมากนะ ที่เป็นเพื่อนคอยดูแลคู่หมั้นฉันเป็นอย่างดี” อัคนีเอ่ยทำลายความเงียบ
“ครับ ผมยินดีมาก ดรีมเป็นคนน่ารักเข้ากับคนง่าย ชอบช่วยเหลือคนอื่น ไม่แปลกเลยที่จะมีคน ‘ชอบ’ เขา”
“อืม...ก็ไม่แปลกอะไร ชอบได้ เอ็นดูได้ แต่อย่าให้ ‘ล้ำเส้น’ ให้มาก เพราะคงรู้จักฉันกับไอ้ดินดี” อัคนีมองก้องภพด้วยสายตาที่จ้องจะฆ่าคนได้
“ครับ!! เดี๋ยวผมจะคอยระวังให้เป็น ‘อย่างดี’ เลยล่ะครับ” ก้องภพตอบกลับไปด้วยความไม่เกรงกลัว ส่วนญาณินก็นั่งมองทั้งสองคนด้วยความรู้สึกกลัวและเจ็บใจนิดๆ
นี่ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในนี้นะ แต่ทำไมถึงได้เถียงกันเพราะแย่งผู้ชายได้ล่ะ!!
“มัวแต่เฝ้าระวังคนอื่นแล้วอย่าลืมเฝ้าระวัง ‘ตัวเอง’ ด้วยนะ”
“ไม่จำเป็นหรอกครับ เพราะทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับความรู้สึกของ ‘ดรีม’ เอง คุณคงเชื่อใจใช่ไหมครับ”
อัคนีเงียบไป...เพราะตนก็ไม่รู้ว่าระหว่างเขากับเด็กตรงหน้านี้ ปลายฝันจะรู้สึกดีกับใครมากกว่ากันแน่ เมื่อก้องภพเห็นว่าอัคนีเงียบไป ก็ยกยิ้มอย่างเป็นต่อ
“ทำไมเงียบล่ะครับคุณเพลิง”
ไอ้เด็กนี่!! มันจะมากไปแล้วนะ...
ฉันอุตส่าห์นั่งพูดด้วยดีๆ นี่ทำเป็นได้ใจ อยากจะเห็นตัวตนของฉันใช่ไหมถึงได้กล้ามามีเรื่อง!!!
“แล้วอย่างนายนี่อะไรนักหนาวะ!! ตอนที่แกล้งทำงานช้าๆ ก็ครั้งหนึ่งแล้ว พูดจาหาเรื่องก็อีก ให้เกียรติคนเป็นผู้ใหญ่บ้างก็ดีนะ!!” อัคนีตีหน้าโหด อารมณ์หงุดหงิดเริ่มออก
เป็นฝ่ายก้องภพบ้างแล้วล่ะที่เงียบ เพราะไม่คิดว่าอัคนีจะดูออกว่าตนแกล้งทำงานช้าๆ เพื่อให้ปลายฝันรออีกนานๆ กว่างานจะเสร็จ แต่ก็ไม่คิดว่าเพื่อนจะขอตัวออกไป เพื่อทำกับข้าวให้ร่างใหญ่ตรงหน้าแทนที่จะอยู่ข้างเขา
คิดเข้าข้างตัวเองจนได้เรื่อง...
“คุณมีหลักฐานอะไรมากล่าวหา”
“แม่งเอ้ย!! คงดูไม่ออกเลยสินะ ช้าเหมือนกินเต่าเป็นอาหารขนาดนั้น อย่าคิดทำอะไรเด็กๆ ไปเลยน่า มาเทียบชั้นเชิงกับผู้ใหญ่มันยังเร็วไปร้อยปีนะไอ้หนู หึ!”
ไม่ใช่แค่อัคนีที่มองออก ญาณินที่นั่งมองก้องภพทำงานก็มองออกเช่นกันว่าก้องภพจงใจทำงานให้ช้าลงจริงๆ
“อย่ามาว่าผมเด็กนะ” ก้องภพบอกเสียงเข้ม
“ถ้าดรีมอายุ 20 นายก็ 19 ปี เด็กสุดๆ ทั้งความคิด ทั้งคำพูด”
“คุณ!!” ก้องภพขึ้นเสียง
“ทำไม!! จะทำอะไร นี่มันที่ของฉันแล้วยังมาแสดงกิริยาแบบนี้ นี่มันใช้ไม่ได้หรอกนะ!! ถึงได้บอกไงว่านายมันเด็ก” อัคนีพูดออกมาอย่างไม่ชอบใจกับท่าทีของก้องภพ
“เลิกพูดว่าผมเด็กสักที!! ผมไม่ชอบ!”
“แล้วนายคิดว่าฉันชอบหรือไงที่ให้เด็กอย่างนายมาแสดงมารยาททรามๆ แบบนี้ในที่ของฉันน่ะฮะ!!” อัคนีตะคอกเสียงกร้าว ทำให้ก้องภพสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังคงวางฟอร์มด้วยการเป็นคนที่ไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว
แต่หญิงสาวคนเดียวกลับรู้สึกลำบากใจจนแทบจะร้องไห้ จะไปตามปลายฝันก็ไม่กล้าขยับตัว
ทำยังไงดี!!
จะห้ามก้อง ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่เวลา...ฮือ ฉันทำอะไรไม่ถูก
ผลัวะ!!!
“กรี๊ดดดดดด พี่เพลิง!!” ญาณินส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ เรียกชื่ออัคนีออกมา สายตามองไปยังทั้งคู่ด้วยความไม่เชื่อสายตาว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้
ทำไมถึงเป็นแบบนี้...
ปลายฝันที่ได้ยินเสียงร้องของเพื่อนสาวก็รีบวางทุกอย่างลงแล้ววิ่งออกจากห้องครัวทันที! ภาพที่เห็นคืออัคนีกำลังคร่อมก้องภพอยู่ที่พื้น มือข้างขวากำสูงขึ้นเตรียมที่จะต่อยคนที่อยู่ใต้ร่าง
“หยุดนะ!!!” ปลายฝันแผดเสียงดังเพื่อห้าม และได้ผลเมื่ออัคนีหยุดการกระทำนั้นแล้วลุกขึ้นมองที่ปลายฝันทันที มุมปากมีเลือดซิบออกมา
“คุณทำอะไรฮะคุณเพลิง!!!”
“ฉันก็แค่สั่งสอนมัน”
“สั่งสอน? ก้องไปทำอะไรให้คุณหรือครับ” ถามเสียงเครียด โดยไม่หันไปดูเพื่อนสนิทของตนที่เพิ่งลุกว่ามีสภาพเป็นแบบไหนเลย
“มันหาเรื่องฉันก่อน” ตอบเสียงเรียบ
อัคนีพอจะเดาสถานการณ์ได้ว่าปลายฝันคงคิดว่าเขาเป็นฝ่ายที่ไปหาเรื่องก่อน
“หาเรื่อง? ไหนบอกผมมาซิว่า มันเรื่องอะไรล่ะที่ก้องหาเรื่องคุณ”
“เธอไม่ต้องรู้หรอก”
“แล้วคุณต่อยเพื่อนผมทำไมครับ คุณไม่บอกเหตุผลที่ทำร้ายก้องกับผม ก็เท่ากับว่าคุณเป็นคนหาเรื่อง!!! นี่คุณก็เป็นถึงผู้บริหาร อายุก็มากแล้ว ทำไมถึงหาเรื่องเด็กแบบนี้ครับ!!”
“เอ่อ...” ญาณินทำท่าจะพูดแต่อัคนีก็หันไปสบตาแบบดุๆ เพื่อไม่ให้เธอพูดอะไรออกมา
“แล้วทำไมเธอไม่ถามเพื่อนเธอบ้างล่ะ”
“แล้วทำไมผมต้องถาม เพราะภาพเมื่อกี้ก็ฟ้องอยู่แล้วว่าคุณเป็นคนต่อยก้อง”
เธอไม่เห็นแผลที่มุมปากฉันเลยหรือ...
ไม่สังเกตตัวเพื่อนตัวเองดีๆ ล่ะ... ว่าใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน
ทำไมถึงเจ็บเวลาที่ปลายฝันปกป้องคนอื่น เข้าใจคนอื่น และเชื่อคนอื่นมากกว่าเราแบบนี้
“เออ! อะไรๆ ฉันก็ผิด ไม่เคยดีอยู่แล้วนี่ จะเชื่อยังไงก็ตามแต่เธอเลยก็แล้วกัน แล้วรู้บ้างหรือเปล่าว่ามันคิดกับเธอเกินกว่าเพื่อน” อัคนีระเบิดอารมณ์
“เราเป็นเพื่อนกัน!!” คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงแข็ง และชัดเจน ก้องภพได้ยินแบบนั้นก็เจ็บปวด
“แต่มันไม่ได้คิดแบบนั้นนี่!!”
“คุณเป็นอะไรของคุณ อย่าบอกนะ ว่าเอาที่คุณดินบอกตอนนั้นมาหาเรื่องกันน่ะ”
“ฉันไม่ได้หาเรื่อง แต่ถามมันดูสิว่ามันพูดอะไรบ้างตอนที่เธอไม่อยู่”
“ไม่จำเป็นหรอกครับ เพราะผมเชื่อในสิ่งที่เห็น”
“โว้ย!! ทำไมแม่งไม่เชื่อกันบ้างเลยวะ ปกป้องแต่มัน คิดเหมือนกันกับมันใช่ไหม เธอรักมันเกินกว่าเพื่อนใช่ไหม เออ...ตามสบายเลย อยากจะทำอะไรก็ทำ จะรักกันก็ไป ฉันไม่สนใจอะไรอีกแล้ว!!” พูดออกมาด้วยความโมโห ทำท่าจะเดินหนีแต่ปลายฝันก็เดินไปขวางไว้ จ้องมองคนตัวสูงเขม็ง
“อะไรอีกวะ!!”
“คุณจะหนีแบบนี้ไม่ได้ ขอโทษเพื่อนผมก่อน”
“ฉันไม่ได้หนี และฉันก็ไม่ขอโทษด้วย เพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าจะต้องมีการขอโทษก็คือมัน ไม่ใช่ฉัน!!” ตะคอกบอกร่างบางเสียงกร้าว พลางชี้ไปที่ก้องภพอย่างเหลืออด
“คุณเพลิง!!”
“เข้าข้างมันไปเลย คิดยังไงก็คิดไป ฉันไม่สนแล้ว!!”
“เออ! ผมก็ไม่ได้อยากให้คุณมาสนหรอก แต่ช่วยรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำด้วยได้ไหม ทำตัวเองให้ดูน่านับถือหน่อย ไม่ใช่โตแต่อายุ!!”
“กูไม่ผิด!!!”
เป็นครั้งแรกที่อัคนีขึ้นคำหยาบกับปลายฝัน จนปลายฝันทนไม่ไหว ยกฝ่ามือเล็กและฟาดลงใบหน้าคมแรงๆ หนึ่งทีจนคนตัวโตหันไปตามแรงตบ
เพี๊ยะ!!!
และนี่ก็คือครั้งแรกที่ปลายฝันทำร้ายร่างกายคนอื่น...
อัคนีหันมามองหน้าคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกที่ผิดหวังเต็มที่ ดวงตาสื่อถึงความรู้สึกเสียใจเอาไว้ไม่มิด ปลายฝันเมื่อรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปก็จะเดินเข้าไปหา แต่อัคนีก็พูดขัดขึ้น จึงจำเป็นต้องยืนอยู่ที่เดิม
คุณเพลิง...ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโทษ
แต่ปากเจ้ากรรมก็ไม่ยอมพูดออกไป ปล่อยให้ร่างสูงมองด้วยสายตาผิดหวัง และแข็งกร้าวสุดๆ
“ฉันผิดหวังจริงๆ ที่เคยคิดว่าเธอมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากพอ และรู้จักแยกแยะ ฟังเหตุผลของทั้งสองฝ่าย แต่นี่ไม่เลย เธอฟังแค่คนๆ เดียว บ่งบอกว่าเธอก็เด็กมากไม่ต่างกันกับหมอนี่ และถึงแม้ว่าฉันจะเคยแกล้งเธอ จะร้ายกาจแค่ไหน แต่รู้อะไรไหมดรีม!!!”
ปลายฝันพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว มันอึดอัดจนจุกเต็มอกไปหมด
มันทรมานแบบอธิบายไม่ถูกจริงๆ
ให้น้ำตารินไหล ยังทรมานน้อยกว่านี้เลย...
“ฉันไม่เคยโกหกใคร”
50%
สวัสดีจ้า ^_^ ยูกิเอาตอนที่ 15 ครึ่งแรกมาลงให้อ่านกันนะคะ ต้องขอโทษด้วยถ้าภาษามันแปลกๆ หรือไม่สนุก เนื้อเรื่องมันไม่โอเค ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ไม่รู้เป็นอะไร อยากเห็นเขาทะเลาะกันแบบรุนแรงๆ (ที่จริงวางพล็อตมาแบบนี้ตั้งแต่แรก) แต่ไม่ต้องกังวลนะคร้าบ งานโต๊ะจีนมาม่ามันยังไม่มาหรอก
พรุ่งนี้จะเอาครึ่งหลังมาลงให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ
พูดคุยกับยูกิ ติดตามข่าวสารเกี่ยวกับนิยายได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018569 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก