ตอนที่ 17
เหมือนเดิม (ครึ่งแรก)
“พี่ดิน!! ทำอะไรเนี่ย ทำไมไม่เก็บให้ดีๆ นี่อุตส่าห์เข้ามาเพื่อจะเอาเสื้อผ้าไปซักให้เลยนะ ทำไมวางเกลื่อนกลาดไม่เหมาะสมกับมาดตัวเองเลยฮะ!” ร่าบางบ่นอย่างหงุดหงิด เมื่อเข้าไปในห้องหรูของปฐพีก็พบกับเสื้อผ้าที่วางไม่เป็นที่เป็นทางเต็มไปหมด
“อย่าบ่นมากได้ไหมคนจะนอน” เจ้าของคำตอบยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงใหญ่อยู่เลย
“ตื่นได้แล้ว นอนกินบ้านกินเมืองอะไรนักหนา” คนตัวเล็กเดินไปเขย่ากายใหญ่ที่นอนบนเตียงแรงๆ เพื่อปลุกร่างสูง
“ฉันนอนดึกนะ” บอกทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
“นอนดึกก็ต้องตื่นเช้าให้เป็นนิสัยนะครับ”
“อือ” ตอบเสียงยานคาง
“อือก็ลุกสิครับ นอนอยู่ทำไม ผมทำอาหารเช้าไว้ให้แล้ว รีบเลย เดี๋ยวจะเย็นก่อน”
“เดี๋ยวค่อยไปอุ่น”
คิ้วสวยกระตุกอย่างหงุดหงิด
“พี่ดิน!!! ผมจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ลุกผมจะเอาน้ำมาราดแล้วนะ ลืมแล้วหรือไงว่าวันนี้เราจะกลับบ้านใหญ่” ร่างเล็กขู่เสียงเข้ม ซึ่งคนตัวสูงก็ลืมตามามองนิดๆ ก่อนจะหลับตาต่อ
“เอาน่า อีกนิดหนึ่ง”
“อย่ามาต่อรองเลยนะ เดี๋ยวผมต้องไปเอาเสื้อผ้าพี่เพลิงอีก แล้วก็ต้องปลุกอีก ถ้าไม่ตื่น ผมไม่รอจริงๆ ด้วยนะ!!”
“โอเคๆ”
“ผมให้เวลาพี่อาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว แค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น!!”
“คร้าบบบ” รับคำเสียงยาว
ปลายฝันส่ายศีรษะเล็กน้อยก่อนจะเดินไปเก็บเสื้อผ้าต่างๆ ที่วางเกลื่อนกลาดตามพื้นใส่ตะกร้าที่ตนติดตาม แล้วเดินออกจากห้อง
ของปฐพีไปทันที เดินเลยห้องตัวเองไปซึ่งก็คือห้องของอัคนี เมื่อร่างบางเข้าไปก็ถอนหายใจดัง เนื่องจากว่า...
“ของคนนี้นี่สิ รกยิ่งกว่าคนเมื่อกี้อีก”
แล้วไม่ได้แค่รกแค่ห้องตัวเองห้องเดียวนะ ยังเผื่อแผ่ไปยังห้องของปลายฝันอีกด้วย เชื่อสิว่าคนที่ไม่เคยรู้มาก่อน คงคิดว่าคนตัวเล็กชอบรถมากแน่ๆ ห้องถึงเต็มไปด้วยโมเดลรถหลากหลายรุ่นขนาดนี้
ขนาดเคยบอกไปแล้วว่าควรหยุดซื้อได้แล้ว ก็ไม่ฟังอีก
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สองเท้าเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนมุมที่แต่งตัวใส่ตะกร้าเดียวกับที่ไปเอาเสื้อผ้าของปฐพี ซึ่งไม่ต้องกลัวว่าจะหลง สลับกันหรือเปล่า
สองคนนี้เขาใส่เสื้อผ้าเหมือนกันก็จริง แต่คนละยี่ห้อ และปลายฝันก็แยกได้ว่าของใครเป็นของใคร
“พี่เพลิง!! ตื่นได้แล้ว วันนี้เราต้องกลับบ้านใหญ่กันนะครับ” ปลายฝันเอาตะกร้าวางไว้ข้างๆ ก่อนจะใช้มือเขย่าร่างใหญ่เหมือนที่ปลุกปฐพี
“อะไรวะ! คนเพิ่งนอนเองเนี่ย”
“แล้วทำไมเพิ่งนอน”
“เล่นเกมส์” ตอบแต่ไม่ลืมตา
คนนี้ตื่นง่ายกว่าคนเมื่อกี้เยอะ เพราะถ้าอัคนีตื่นแล้วจะไม่สามารถหลับคืนได้ แต่ปฐพีน่ะสิ หลับก็คือหลับ ถ้าอยากนอนก็นอนได้ ไม่ต้องใช้อารมณ์อะไรเลย
“ถ้างั้นควรตื่นเลยครับ เร็วๆ เลย เดี๋ยวอาหารเย็นก่อนนะ”
“เออๆ เดี๋ยวออกไป จะไปอาบน้ำเดียวนี้แหละแม่ง” คนตัวสูงลุกขึ้นนั่งทั้งหัวยุ่งๆ นั่นแหละ แต่ก็ยังดูดีในสายตาของปลายฝันล่ะนะ
“เร็วๆ ด้วย ผมกินแล้ว เชิญพี่กับพี่ดินกินกันเลย ผมจะซักผ้า”
“อืมๆ ก็บอกแล้วให้จ้างแม่บ้านเหมือนเดิม จะได้ไม่ลำบาก”
“ก็ผมทำได้ ทำไมต้องจ้างด้วยล่ะ”
“ตามใจเลย แล้วไม่ต้องมาบ่นทีหลังนะ”
“บ่นทุกวันแหละครับ แต่ไม่ฟังกันเอง” คนตัวเล็กบอก
“ฟังสิ ใครจะไม่ฟัง”
“หรือครับ เชื่อก็โง่แล้ว ขอตัวไปซักผ้าก่อนนะครับ พี่ก็ไปอาบน้ำได้แล้ว” ปลายฝันที่เดินถึงประตูแล้ว ก็ไม่วายหันมากำชับอีกครั้ง
“เออๆ วะ...ทำอย่างกับว่ากูจะหลับต่อได้เนอะ” พึมพำเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี
เอาตามตรง ไม่มีใครกล้าปลุกสองหนุ่มขนาดนี้หรอก เพราะขนาดพีรพัฒน์เข้าไปปลุกปฐพียังต้องทำใจถูกด่าเลย ส่วนธีรไนยที่ต้องปลุกเจ้านายตนบ่อยๆ ก็ถีบออกจากห้องทุกครั้งไป
ปฐพีกับอัคนีเวลาตื่นนอน น่ากลัวน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ
บนโต๊ะอาหารของสองหนุ่ม เนื่องจากร่างบางกำลังซักผ้าอยู่ ทำงานบ้านให้เรียบร้อย มือเช้าวันนี้ ปฐพีกับอัคนีเลยได้ทานกันแค่สองคน
“ช่วงนี้มึงไม่ค่อยออกไปไหนเลยนะ ทำงานเสร็จก็กลับห้อง” อัคนีพูดขึ้นมา พลางตักอาหารบนโต๊ะทานไปด้วย
“ก็กูไม่รู้จะไปไหน”
“อ้อหรือ เหยี่ยวราตรีตัวนั้นตายแล้วหรือไงวะ”
“มึงก็เหมือนกันไอ้เพลิง อย่ามาจับผิดแต่กูเถอะ ปกติเห็นขลุกอยู่ผับหรือไม่ก็สนามแข่งทุกวัน ช่วงนี้อยู่แต่กับบ้าน” สวนกลับจนอัคนีสะอึก
“เออ ช่วงนี้กูติดเด็กไง” ตอบไปตรงๆ
“กูก็ติดเด็กเหมือนกันว่ะ”
“หึ! หวังว่าคงจะไม่ใช่คนเดียวกันกับกูนะ”
“ไอ้เพลิง มึงก็น่าจะรู้ดี จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมาฮะ” พูดด้วยสีหน้ากวนๆ
“ก็เปล่า ไม่ได้อยากให้มีอะไรขึ้นมาหรอก แต่อยากจะถามว่า มึงรู้สึกไหม ว่าช่วงนี้ดรีมดูสวยขึ้น ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้กูมองยังไงก็แค่น่ารัก มาตอนนี้นะ กูอยากจะ...ฮึ่ย ไม่อยากพูด” คนน้องพูดพลางกินข้าวไปด้วย
ดูผู้ดีมาก...
“อืม กูเองก็รู้สึกแบบนั้น บางทีก็อยากจูบ บางครั้งก็อยากปล้ำ”
“ไอ้นี่พูดตรงไปแล้ว”
“เอ้า! ตอนกูไม่พูดก็ด่า พอกูพูดก็ผิด นี่สรุปตัวกูมีอะไรดีบ้าง” ปฐพีถามอย่างเบื่อหน่าย
“หึ อย่างมึงนี่ไม่ควรใช้คำว่าดีด้วยซ้ำ”
“มึงก็เหมือนกันไอ้เพลิง อย่ามาหลอกว่าแต่กู” ปฐพีพูด
“นี่กูไม่ได้หลอกด่านะ แต่ด่าตรงๆ เลยเถอะ”
“หุบปาก แล้วแดกไป เดี๋ยวแม่คนที่สองมาเจอจะโดนบ่นจนหูชา” ปฐพีสั่ง
“กูไม่อยากได้แม่เพิ่มว่ะ แต่ถ้าเป็นเมียนี่ว่าไปอย่าง” อัคนีบอกยิ้มๆ ซึ่งปฐพีก็ส่ายศีรษะแบบระอา แต่ใจก็คิดเหมือนกันกับคนน้องนั่นแหละ
“ส่ายหัวหมายความว่าไง ไม่อยากได้ว่างั้น งั้นกูข่ะ...”
“อย่ามาตัดสินใจเองไอ้เพลิง เดี๋ยวกูต่อย” ไปรอให้อัคนีพูดจบปฐพีก็พูแทรกขึ้นทันที
“แหม ทำเป็นจริงจังนะมึง”
“ทำไมจะไม่จริงจัง เดี๋ยวสักวันกูต้องหาทางเผด็จศึกให้ได้ แม่ง...ช่วงนี้ยิ่งชอบยั่วอยู่ด้วย” ปฐพีบ่นเพราะตั้งแต่วันที่ปลายฝันเรียกพวกเขาว่าพี่ และบางครั้งก็แทนชื่อตัวเอง มันช่างน่ารัก น่าฟัดมาก
ไหนจะพวกชุดที่ใส่อยู่บ้าน แต่ก่อนก็ไม่สังเกตหรอก แต่เดี๋ยวนี้สังเกตทุกอย่างเกี่ยวกับร่างบางก็ถึงได้รู้ ว่าชุดอยู่บ้านของปลายฝันมันน่า...ขนาดไหน
“กูด้วยว่ะ แม่งเอ้ย มึงนี่รู้สึกไม่ต่างกัน กูนี่ทรมานชิบหาย มีของดีอยู่ใกล้ตัว แต่เสือกทำอะไรไม่ได้” อัคนีบอกอย่างเซ็งๆ
ไหนจะท่าทางที่เป็นธรรมชาตินั่นอีก เห็นทีนี่แทบจะทนไม่ไหว อยากจะจับมากอด มาฟัดให้หายอยาก ก็ปลายฝันน่ะ แสดงท่าทางยั่วยวนที่เป็นธรรมชาติของตัวออกมาน่ะสิ
“กูว่าสักวันคงจะทนไม่ไหวว่ะ”
“เหมือนกันว่ะไอ้ดิน”
“พวกพี่กินเสร็จหรือยังฮะ ผมทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว”
ไม่ทันที่ปฐพีกับอัคนีจะพูดคุยเรื่องของปลายฝันกันไปมากกว่านี้ ก็ถูกขัดขึ้นด้วยเจ้าตัวที่ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยแล้วที่จะเดินทางไปบ้านใหญ่ เนื่องจากคุณอิสระกับคุณหญิงบ่นคิดถึง อยากเจอ
“ก็เสร็จแล้วล่ะ”
“ถ้างั้นช่วยเก็บชาม แก้วน้ำของตัวเองไปไว้ที่อ่างล้างจานด้วยนะครับ เดี๋ยวเย็นพรุ่งนี้ค่อยกลับมาล้าง” คนตัวเล็กสั่ง ซึ่งทั้งคู่ก็ทำตามแบบไม่มีบ่น
ทั้งสามคนใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงบ้านใหญ่ของ อภิหชัยบดินทร์ ซึ่งเมื่อมาถึง ปลายฝันก็เดินเร็วๆ เข้าไปในบ้านแบบไม่รอร่างสูงเลยสักนิด
“สวัสดีฮะคุณพ่อ คุณแม่” ร่างบางทักทายผู้สูงอายุพลางยกมือไหว้แบบนอบน้อม
“สวัสดีลูก แล้วพี่ๆ ล่ะ” คุณหญิงถามหาลูกชาย
“ผมอยู่นี่ครับ” เสียงของอัคนีดังขึ้นมา ก่อนที่สองร่างสูงจะก้าวเข้ามาในห้องรับแขก ยกมือไหว้พ่อกับแม่ของตน ซึ่งคุณอิสระกับคุณหญิงก็พยักหน้ารับยิ้มๆ
“เป็นไง สบายดีไหม” คุณอิสระถาม
“ก็ดีครับพ่อ” ปฐพีตอบ
“อาทิตย์ที่แล้ว ไม่มาหาแม่เลยนะ จะโกรธแล้วเนี่ย”
“คุณแม่อย่าโกรธดรีมเลยนะฮะ ดรีมขอโทษ” คนตัวเล็กรีบโอ๋ทันที เมื่อเห็นคุณหญิงแสดงทีท่าน้อยใจ ซึ่งปลายฝันก็รู้ด้วยว่า คุณหญิงไม่ได้จริงจังอะไรมาก
“ครับคุณแม่ อย่าไปว่าน้องเลย เป็นความผิดผมเองที่ติดงานน่ะครับ เลยพามาไม่ได้” ปฐพีเอ่ย ซึ่งปลายฝันก็หันมามองอย่างหมั่นไส้
ใช่ที่ไหนล่ะ ทะเลาะกันอยู่เถอะ
“แม่ก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอก ล้อเล่นนิดหน่อยเอง แหม...ก็ลูกสะใภ้แม่ยังเด็กอยู่เลย ขอแอ๊บเด็กบ้างอะไรบ้าง” คุณหญิงว่า
นี่คุณแม่ไปเอาศัพท์พวกนี้มาจากไหนกันเนี่ย วัยรุ่นซะไม่มี
“ฮะๆ คุณแม่นี่น่ารักจังเลยนะฮะ”
“เออนี่ลูกๆ แม่หัดทำบัวลอยเผือกดูน่ะ ลองชิมดูหน่อยสิจ้ะ” คุณหญิงบอกด้วยความอารมณ์ดี
“แม่ แล้วพวกผมจะท้องเสียไหมเนี่ย” คนพูดไม่คิดว่าขึ้น ซึ่งคนเป็นแม่ก็หันไปถลึงตาดุใส่ลูก พร้อมกับก่นด่า
“ตาเพลิง! ปากลูกนี่จริงๆ เลย”
“โหยแม่ครับ ก็ปกติแม่ทำอาหารเป็นที่ไหนล่ะ” คนตัวสูงอธิบาย
“ก็แม่หัดแล้วนี่ไง อร่อยด้วยนะ ถามพ่อของลูกดูสิ” คนเป็นแม่โบ้ยไปฝั่งคุณอิสระที่นั่งหน้านิ่งอยู่ แต่คนเป็นลูกก็เดาจากสายตาได้ว่า
ไม่ควรทานมัน!!
“ผมเพิ่งทานข้าวเช้าเองแม่” อัคนีปฏิเสธ
“แม่ไม่ง้อลูกก็ได้ ดินล่ะลูก ลองทานดูไหม แม่ตั้งใจมากเลย” หันมาอ้อนลูกชายอีกคนยิ้มๆ ซึ่งปฐพีก็หันไปมองอัคนีแบบแค้นๆ
“ก็ได้ครับ”
“เย้! ดรีมด้วยนะลูก” หันมาบอกลูกสะใภ้
“ก็ได้ฮะ ดรีมอยากกินอยู่พอดีเลย”
“ปากหวานจริงๆ มาเลยจ้ะ”
“แม่ครับ แต่ต้องให้น้องป้อนนะ พอดีว่าเจ็บมืออยู่ ทานเองไม่ค่อยได้น่ะครับ” ปฐพีพูดขึ้น จนปลายฝันหันไปมองอย่างสงสัย ส่วนอัคนีกัดฟันแน่นอย่างโมโห ที่ปฐพีกล้าพูดออกมา
ตอแหลชะมัดเลยมึง ไอ้ดิน!
“ถามน้องเขาสิ มาถามแม่ได้ยังไง” บอกลูกชายยิ้มๆ
“ก็เผื่อแม่พูดแล้วน้องจะยอม เพราะน้องไม่ยอมแน่ๆ” ปฐพีพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหันไปยกยิ้มเยาะเย้ใส่น้องชาย
“ว่าไงจ้ะหนูดรีม”
“เอ่อ...ก็ได้ฮะ” สิ้นคำตอบ ปฐพีกูลุกขึ้นทันทีอย่างว่องไว ต่อให้รสชาติเป็นยังไงก็ไม่สนแล้วล่ะ
ดรีมป้อน มันคงอร่อยน่าดู
“ผมกินด้วย!” อัคนีพูดขึ้นด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ซึ่งคนเป็นแม่ก็ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูลูกชายทั้งสอง ที่ไม่เคยมีอะไรที่ยอมกันได้เลย
แต่เข้ากับร่างบางได้ หล่อนก็ดีใจแล้ว
“เป็นไงบ้างลูก พอใช้ได้ไหม” คุณหญิงถามอย่างมีความหวัง
“เอ่อ...ดรีมว่ามันก็โอเคฮะ” ตอบไปแบบรักษาน้ำใจคนอายุมาก
ปลายฝันมองชมของหวานที่อยู่ตรงหน้าของตนอย่างอาลัยอาวรณ์ ทั้งที่คิดว่าจะได้ทานมันอย่างเอร็ดอริ่ย แต่ต้องผิดหวังกัรสชาติ
นี่คุณแม่ใส่เกลือแทนน้ำตาลหรือไงนะ
“หนูดรีมป้อนพี่ดินเขาหน่อยสิลูก พี่เขากินไม่ได้”
ปลายฝันตักบัวลอยเผือกขึ้นมาจนแทบล้นช้อน เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับปฐพีที่มองอย่างรู้ทัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองบัวลอยเผือกในช้อนที่โดยรวมค่อนข้างน่าทาน
แต่รสชาตินี่สิ…
“นี่ฮะพี่ดิน ทานเยอะๆ นะฮะ อร่อยมากเลยล่ะ” ปลายฝันยิ้มหวาน
ปฐพีค่อยๆ ก้มทานมัน แล้วรีบกลืนทันทีโดยไม่เคี้ยวอะไรทั้งนั้น รสชาติเค็มปร่าแทรกซึมทั่วโพรงปาก คิดว่าการที่ปลายฝันป้อนจะทำให้มันอร่อย แต่ที่ไหนได้
เค็มชิบหาย!!!
ฝีมือของคุณหญิงนี่ สามารถเอาชนะทุกอย่างได้จริงๆ ตรรกะที่ ‘ยามรัก น้ำต้มผักก็ยังหวาน’ นี่ยังใช้ไม่ได้ผลเลยเถอะ
“เป็นไงลูก”
“แม่ครับ ผมขอร้องอย่างจริงจังเลยนะครับว่า เลิกทำเถอะ มันกินไม่ได้” ปฐพีพูดตรงๆ จนคนเป็นแม่ตีเข้าที่ไหล่กว้างอย่างโมโห
“อะไรเนี่ย แม่ก็ทำตามสูตรแบบไม่มีอะไรขาดเกินเลยนะ”
“เอ่อ...ดรีมว่าคุณแม่ต้องเข้าใจผิดว่าเกลือเป็นน้ำตาลแน่ๆ เลย นี่คุณแม่ไม่ได้ชิมก่อนเลยหรือฮะ” ปลายฝันพูดอย่างมีเหตุผล
“แม่ไม่ได้ชิมหรอกจ้ะ เพราะคิดว่าทำตามสูตรทุกอย่างแล้ว เลยคิดว่ามันจะอร่อย แต่เผลอใช้เกลือแทนน้ำตาลไปได้”
“อย่าเสียใจเลยฮะ ดรีมว่าถ้าคุณแม่หยิบไม่ผิด ดรีมว่าคงจะอร่อยแน่ๆ เลย ฝึกต่อไปนะฮะ เดี๋ยวก็เก่ง” ปลายฝันให้กำลังใจ
“ก็เห็นฝึกมาตั้งแต่พวกเราเกิด ยังไม่เห็นจะเป็นเสียที”
“ตาเพลิงนี่ล่ะก็ แม่ก็พลาดบ้างสิจ้ะ” ตอบด้วยรอยยิ้มที่ลูกชายต้องกลัว
“แม่นี่พลาดหลายปีจังเลย”
“ไอ้ลูกคนนี้นี่ เดี๋ยวตีตายเลย ว่าแม่แบบนี้ได้ยังไง” ดุลูกชายแบบไม่จริงจังนัก เพราะยังไงหล่อนก็รู้ว่าตัวเองทำอาหารไม่เคยได้เรื่องเลย
“พี่ๆ หยุดพูดทำร้ายความรู้สึกของคุณแม่สักที่สิฮะ เดี๋ยวท่านน้อยใจ ผมไม่ช่วยนะจะบอกให้” ปลายฝันขู่
“ใช่ๆ ถ้าไม่เลิกว่าแม่ แม่จะโกรธจริงๆ ด้วย”
ปฐพีกับอัคนีมองหน้ากันอย่างขำๆ ที่แม่ของตนกับลูกสะใภ้คนโปรดเข้ากันได้อย่างดีเลยเชียวไอ้เรื่องขู่พวกเขาเนี่ย
“ใครจะกล้าล่ะคร้าบบบ” อัคนีว่า
“เอาเถอะๆ ป่านนี้พ่อของลูกคงจะนั่งรอจนหงอกเต็มหัวแล้วล่ะมั้ง เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุย แต่แม่ก็ชิงตัวพวกลูกมาเสียก่อน ไปลูก เข้าไปหาพ่อที่ห้องนั่งเล่นไป” คนเป็นแม่บอก พร้อมกับจับมือของปลายฝันให้เดินไปด้วยกัน ร่างสูงทั้งสองเดินตามทั้งคู่ออกจากครัวไป
50%
สวัสดีตอนเช้าวันอังคาร (?) ยูกิเอาตอนที่ 17 ครึ่งแรกมาลงให้อ่านกันนะคะ เนื้อหาค่อนข้างซ้ำซาก จำเจ น่าเบื่อ ไม่ว่ากันเนอะ เดี๋ยวผ่านครึ่งเรื่องไปได้ เนื้อจะเข้มข้นขึ้นแน่นอน เพราะอะไรก็เดาเอาเอง ใครจะโผล่ออกมาก็ไปคิดกันเอาเนาะ วันนี้ก็ลงแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้บ่ายๆ จะลงให้ต่อ เพราะเช้ายูกิติดเรียนนะเจ้าคะ
พูดคุย ติดตามข่าวสารนิยายของยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018609 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก