ตอนที่ 18
ไม่ยอมแพ้!! (ครึ่งหลัง)
DINZ Chattel
เจ้าของร่างกายกำยำแลดูแข็งแรงของปฐพีกำลังนอนเอนตัวสบายๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้าจากการทำงาน เปลือกตาปิดลงเพื่อพักสายตาที่ล้าเต็มที แต่สิ่งที่ทำให้ความเครียดของเขาหายไปได้ง่ายๆ เลยก็คือการจินตนาการภาพของปลายฝันในอิริยาบถต่างๆ
“หึ อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆ ชะมัด” พูดออกมาทั้งที่ยังหลับตา แต่ปากหยักก็ยกยิ้มอย่างสุขใจ
~Good luck!!! Baby good luck to you~
“เออ...ว่าไงวะ”
(เย็นนี้มึงจะไปรีบดรีมไหมวะ)
“ไปดิวะ”
(มารับกูด้วย)
“มึงก็มาหากูที่นี่ดิวะ ให้กูย้อนไปรับมึงเพื่อ?”
(เออว่ะ เออๆ ถ้างั้นเดี๋ยวกูจะรีบไปหาก็แล้วกัน ที่นี่ไม่มีงานอะไรแล้ว กูว่าง รีบเคลียร์ฉิบหาย)
“หึ แล้วมึงจะรีบไปทำไมวะ”
(ก็อยากไปรับว่าที่เมีย ทำไม)
“เปล่านี่ เออๆ มึงจะมาก็รีบมา กูเหลือเอกสารอีกแค่ไม่กี่อย่างเท่านั้นแหละ”
(เออ...30 นาที) แล้วปลายสายก็ตัดสายทิ้งไป จนปฐพีส่ายศีรษะอย่างระอากับแฝดตัวเองที่นิยายแตกต่างจากเขาอย่างสิ้นเชิง
แต่รสนิยมไม่ต้องบอก...เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง
ตื๊อดึง!
เสียงข้อความเตือนว่ามีข้อความเข้ามา ทำให้มือแกร่งต้องยกขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นเบอร์ของคนแปลกหน้า แต่ปฐพีก็กดเปิดเข้าไปดูข้อความนั้นทันที
ตึง!!
“ไอ้บ้าเอ้ย!!” คนตัวใหญ่ทุบโต๊ะสุดแรงพร้อมกับก่นด่าเสียงดังลั่นด้วยความโมโห เมื่อเห็นข้อความภาพที่รู้เลยว่าก้องภพเป็นคนส่งมันมาแน่ๆ แม้จะไม่เห็นว่าเป็นปลายฝัน แต่กลุ่มผมแบบนั้นก็เป็นคำตอบได้เป็นอย่างดีเลยว่า
มันเป็นกลุ่มผมนิ่มของปลายฝันแน่นอน
“มึงคงอยากจะเจอดีสินะ ถึงได้กล้าหาเรื่องคนอย่างกู!!”
ทางด้านอัคนีที่ขับรถไปรับปฐพีด้วยความเร็วที่สุด เท่าอัตราการแข่งรถของตัวเอง แต่เพียงแค่ขับมันในถนนจริงๆ ไม่ใช่สนามแข่งก็เท่านั้น
“ชิ!! มึงกล้าดียังไงวะไอ้เด็กก้อง” คนตัวใหญ่คำรามเสียงดุ
หลังจากที่อัคนีวางสายปฐพีในรอบแรก ก็นั่งพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่ด้วยความสบาย พลางคิดถึงใบหน้าหวานของคนตัวเล็กไปด้วย
“ตอนเย็นเจอกัน”
คนตัวสูงคว้ากุญแจและของสำคัญของตัวเองออกมา ก่อนจะเดินออกไปจากห้องสั่งงานเลขาส่วนตัวอีกนิดหน่อยก็เดินออกจากห้องไป
ตื๊อดึง!!
คนตัวสูงล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูว่าใครส่งข้อความมา แต่ก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ เพราะเป็นเบอร์แปลก นิ้วแกร่งสัมผัสเข้าไปดูก็ต้องเบิกตากว้างก่อนที่ความโกรธจะวิ่งขึ้นหน้า สาวเท้าเร็วๆ เพื่อให้ถึงรถให้เร็วที่สุด
“ไอ้สัตว์เอ้ย!!! มึงอยากมีเรื่องกับกูนักใช่ไหม”
อัคนีสบถด่าพลางเดินเร็วๆ ไปด้วย ใบหน้าเคร่งเครียดอย่างน่ากลัว จนลูกน้องที่เขาเดินผ่านไม่กล้าแม้แต่จะทำความเคารพ ซึ่งร่างสูงเอง ก็ไม่คิดจะสนใจคนแถวนั้นด้วย มือกดโทรออกเบอร์ล่าสุดไปเมื่อเดินไปทิ้งโรงจอดรถ
(ว่าไง!!) ปฐพีรับสายอย่างโมโห
“มึงเห็นแล้วใช่ไหม” ทางอัคนีเองก็โมโหไม่แพ้กัน
(เออ!!! กูเห็นแล้ว และกำลังจะไปจัดการมันเนี่ย!!!)
“มึงรอกูก่อน กูจะไปจัดการมันกับมึงด้วย” อัคนีบอก ก่อนจะสตาร์ทรถ แล้วพุ่งทยานออกไปทันที
(กูให้เวลามึงแค่ 20 นาทีจาก 30 แล้วกูจะลงไปรอข้างล่าง) บอกเสียงต่ำ พยายามควบคุมความโกรธเอาไว้
“10 นาทีก็พอ” สิ้นเสียงของอัคนี เจ้าตัวก็วางไปทันที
เมื่อถึงบริษัทฯ ของปฐพีแล้ว ก็พบว่าเจ้าของมายืนรออยู่ด้านหน้าตึกด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม แต่อัคนีรับรู้ได้ถึงสายตาที่แทบจะฆ่าคนได้ของปฐพีทันที ส่วนคนพี่เองเมื่อเห็นรถของน้องมาจอดก็พุ่งตัวจากที่ยืนรอทันที
ปัง!!
“ออกรถเลย” สั่งเสียงเข้ม
“ไม่บอกกูก็ทำ”
รถหรูออกตัวจากหน้าบริษัทฯ ของปฐพีด้วยความเร็วและเนื่องจากความเป็นมืออาชีพทางด้านการแข่งรถของอัคนีทำให้ไม่มีปัญหาเท่าไหร่ในเรื่องการขับรถเร็วบนถนนจริง
ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที ทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงมหาลัยซึ่งก็มาจอดรอที่หน้าตึกคณะแพทย์ นักศึกษาแถวนั้นมองมาที่รถหรูคันนี้เป็นตาเดียว
“โทรตามดรีมให้ลงมา” ปฐพีสั่ง
“มึงนั่นแหละโทร ตอนนี้กูกำลังอารมณ์ร้อนมึงก็รู้” อัคนีเกี่ยง
“ตอนนี้กูก็อารมณ์ร้อนไม่ต่างกัน”
“ไอ้ห่าเอ้ย!!” อัคนีสบถก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา
“นั่นมึงจะทำอะไร นี่ยังมีอารมณ์มาเล่นเกมส์อีกหรือไง”
“กูไม่ได้เล่นเกมส์ กูหาสัญญาณ GPS ของดรีมอยู่ แล้วบุกแม่ง!!”
“เออ!! ก็ดีเหมือนกัน แล้วเจอยัง”
“อยู่ข้างบน กูว่าน่าจะประมาณชั้น 4 ไปเถอะ” พูดแล้วก็เปิดประตูรถหรูออกไปทันที วางมาดให้ดูนิ่งที่สุด เพราะนักศึกษาที่มองอยู่เยอะมาก บางคนถึงขนาดเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย
บ้าชะมัด!!
“หึ! กูว่าเราคงอาละวาดได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่” ปฐพีที่ออกมาจากรถตามมาพูดขึ้น หันมองไปรอบๆ
กรี๊ดดดดด
เด็กผู้หญิงสมัยนี้ ชอบทำตัวน่ารำคาญ เห็นผู้ชายหน่อยไม่ได้ต้องกรี๊ดวีดว้ายเสียงดัง อย่างกับคนไม่เคยพบเจอ แต่อย่างว่านั่นแหละ ปฐพีและอัคนีเป็นผู้ชายที่พบตัวจริงได้ยาก ถ้าไม่ใช่คนในวงการก็ไม่มีทางได้พบตัวจริง
แต่นี่กลับโผล่มาให้เห็นตัวเป็นๆ แน่นอนว่าอะไรกอบโกยได้ก็จะเอา
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ คือว่าขอถ่ายรูปหน่อยได้หรือเปล่าคะ” นักษาสาวใจกล้าคนหนึ่งเดินเข้าหาทั้งคู่ด้วยความมั่นใจ
ฉันสวย หุ่นดีขนาดนี้ ไม่มีใครกล้าเมินหรอก
“พวกฉันไม่ว่าง มารับคู่หมั้นกลับบ้านน่ะ” เป็นอัคนีที่ตอบกลับไปแบบไม่รักษาน้ำใจผู้หญิงคนนี้เลยสักนิดเล่นเอาความมั่นใจของนักศึกษาสาวลดลงทันที
ใบหน้าสวยเจื่อนลงทันที
“แล้วก็นะ เป็นนักศึกษาน่ะ นุ่งสั้นแบบนี้ไม่ให้เกียรติสถาบันเลยนะ” ปฐพีว่าต่อ
แม้แต่หางตายังไม่มอง ยังมีหน้ามาว่าเธออีก
ถึงว่าพวกเขาจะเป็นผู้ชายสมัยใหม่ แต่ว่านักศึกษาสาวที่นุ่งสั้นเกินเหตุแบบนี้มันก็ห้ามใจไม่ให้สั่งสอนไม่ได้ ก็ใช่อยู่ที่พวกเขาเคยชอบผู้หญิงสวย เซ็กซี่ แต่พอนึกถึงปลายฝันที่ตรงกันข้ามกับรสนิยมพวกเขาแล้ว ก็รู้สึกว่าคนตัวเล็กนั่นดีกว่าเห็นๆ
“เอ่อ...”
ปฐพีกับอัคนีไม่รอให้นักศึกษาสาวคนนี้พูดอะไรอีก ก็เดินหนีตรงไปยังลิฟต์ทันที ผู้ชายในชุดสูททั้งสองคนเดินขึ้นลิฟต์ของคณะแพทย์ขึ้นตรงไปยังชั้น 4 ที่บอกตำแหน่งของปลายฝันตอนนี้
ห้องสมุดคณะแพทย์
“เอ่อ สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือคะ” บรรณารักษ์ถาม เมื่อเห็นคนดังในสังคมทั้งสองคนยืนมองตนนิ่งๆ
“เราขอหาคนหน่อย และต้องขออนุญาตมีเสียงนิดนึงนะครับ” ปฐพีพูดเสียงเรียบ
“ด่ะ ได้ค่ะ เชิญเลยค่ะ”
สิ้นคำเชิญ ทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในห้องสมุดใหญ่ทันที โดยที่บรรณารักษ์มองตามอย่างโล่งอก เพราะเกรงกลัวอำนาจของทั้งคู่เป็นอย่างมาก
“จะเสียงดังแค่ไหนก็เชิญเลยค่ะ ฉันยอมโดนคณะบดีต่อว่าดีกว่ามีปากเสียงกับพวกคุณ”
ดวงตาคมดุสองคู่มองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะเจอกับกลุ่มของปลายฝันที่นั่งอยู่ในที่ที่มองเห็นได้ง่าย แต่ที่ทำให้ทั้งคู่หงุดหงิดก็คือ ก้องภพที่นั่งอยู่ตรงนั้น แต่ก็แปลกใจที่เห็นญาณินอยู่ด้วย
“มีเพื่อนผู้หญิงอยู่ด้วย แล้วมันเอาเวลาตอนไหนมาถ่ายรูปวะ” อัคนีถาม
“ไม่รู้ รู้แต่ว่ากูจะเอาคนของกูกลับ” สิ้นคำพูดของปฐพี ก็สาวเท้าเดินไปยังโต๊ะตรงนั้นทันที
“สวัสดี” ปฐพีเอ่ยทักทายเสียงเรียบ จนทั้งสามคนหันมามองด้วยความตกใจ โดยเฉพาะปลายฝัน
“อ่ะ อ้าว? พี่ๆ มาทำไมฮะ”
“ส่ะ สวัสดีค่ะ พี่ดิน พี่เพลิง” ญาณินทักทายพร้อมยกมือไหว้ ส่วนก้องภพก็แค่มองเฉยๆ ไม่ทำความเคารพใดๆ ทั้งสิ้น
“พี่ก็มารับเราน่ะสิ”
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าผมเลิกแล้วล่ะครับพี่ดิน”
“มีคนบอกน่ะสิ” อัคนีตอบพลางจ้องก้องภพแบบโกรธแค้น
“ใครหรือ” คนตัวเล็กสงสัย
“เอาเป็นว่ากลับกันเถอะ” ปฐพีบอก
ปลายฝันจับได้จากน้ำเสียงที่ผิดปกติไปของทั้งคู่ ก็เก็บของบนโต๊ะใส่กระเป๋าทันที เพราะรู้ว่าน้ำเสียงแบบนี้ คือทั้งคู่กำลังโมโห
แล้วโมโหอะไรล่ะ
“เรากลับก่อนนะหญิง ก้อง ขอบคุณมากๆ ที่อยู่เป็นเพื่อนเรา” ปลายฝันบอก
“จ้า ไม่เป็นไร อย่าลืมพรุ่งนี้นะ” ญาณินบอก
“พรุ่งนี้อะไร?” อัคนีถามเสียงเข้ม จนญาณินสะดุ้งด้วยความกลัว
“เอ่อ คือว่า”
“คือเรานัดกันดูหนังน่ะครับ ดรีมเลยบอกว่าจะลองขออนุญาตพวกคุณก่อน ไหนๆ ก็รู้แล้ว ผมก็ขออนุญาตแทนดรีมเลยก็แล้วกันนะครับ” ก้องภพบอก
ปลายฝันหันมามองก้องภพด้วยความไม่พอใจจนก้องภพรู้สึกได้ แต่ในเมื่อทำขนาดนี้แล้ว คงจะถอยกลับไม่ได้แล้วล่ะ
“หึ! ไอ้เด็กนี่”
“พี่เพลิง” ปลายฝันเรียกชื่อเสียงอ่อน เพราะกลัวว่าทั้งคู่จะมีปากเสียงกันในห้องสมุด
“เห็นทีว่าจะไม่ได้ ฉันไม่อนุญาต” ปฐพีพูดขึ้น
ปลายฝันไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยสักนิดที่ปฐพีไม่อนุญาต แม้ว่าตัวเองจะไม่เคยดูหนังเลยสักครั้งในชีวิตก็เถอะ พอได้ยินปฐพีพูดก็รู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องไปดูหนังกับก้องภพ
“นี่คุณสองคน ทำไมต้องทำเหมือนดรีมเป็นนักโทษด้วยล่ะครับ” ก้องภพบอกเสียงเบา แต่ก็ทำให้ปฐพีและอัคนีสะอึกได้เหมือนกัน
“ก้อง!” ปลายฝันเรียกชื่อเพื่อนเสียงดังแต่ก็ไม่มาก
ปลายฝันกำลังโมโหเพื่อนตัวเองที่หาเรื่องก่อนต่อหน้าต่อตาเขา
“นายคงอยากจะมีเรื่องกับพวกฉันมากเลยสินะ” ปฐพีบอกเสียงลอดไรฟัน
“ผมไม่กล้ามีเรื่องหรอกครับ ก็พวกคุณมีอำนาจ มีอิทธิพลขนาดนี้”
“ไอ้เด็กนี่!!!” อัคนีขึ้นเสียงดังลั่น จนนักศึกษาแถวนั้นพากันหนีด้วยความกลัว
ปลายฝันเห็นท่าไม่ดีเลยเข้าไปขั้นกลางของทั้งคู่
“พี่เพลิง พอได้แล้ว กลับกันเถอะ!” คนตัวเล็กหันมาห้ามคนตัวสูงด้วยใบหน้าเคร่งเครียด พร้อมกับพยายามดึงแขนคนตัวใหญ่ไปด้วย แต่ก็ไม่เคลื่อน
อัคนีมองปลายฝันอย่างตัดพ้อที่ปลายฝันเลือกที่จะเข้าข้างเพื่อนอีกแล้ว ส่วนก้องภพก็ยิ้มอย่างดีใจที่ปลายฝันปกป้องตน
“ไอ้เพลิง มึงพาดรีมไปที่รถก่อนเลย เดี๋ยวทางนี้กูขอจัดการก่อน” ปฐพีบอกเสียงเข้ม ซึ่งอัคนีก็พยักหน้าก่อนจะจับแขนเล็กให้ตามตัวเองมา
“ปล่อยนะพี่เพลิง พี่ดินอย่าทำอะไรนะ!! กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย” คนตัวเล็กยื้อตัวเองเต็มที่ พลางสั่งปฐพีเสียงเครียด แต่ก็สู้แรงของอัคนีไม่ได้
“พาไปไอ้เพลิง!!!” ปฐพีขึ้นเสียงดังลั่นอย่างโมโหที่ปลายฝันปกป้องก้องภพ
“พี่ดินกลับเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะพี่เพลิง” ปลายฝันพยายามสะบัดแขให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดไปได้ อัคนีเห็นท่าจะยาก เลยช้อนตัวปลายฝันขึ้นพาดบ่าแล้วเดินจากห้องสมุดไปทันที ท่ามกลางสายตาบรรณารักษ์และนักศึกษาแถวนั้นที่มอง
“หึ!! พวกคุณก็เก่งแต่แบบนี้” ก้องภพพูดขึ้น
“ได้มีโอกาสพูดคุยกับนายตรงๆ สักที เห็นไอ้เพลิงบอกว่าเป็นเด็กไร้มารยาท ก็ไร้มารยาทจริงๆ”
ถ้าจะเล่นสงครามประสาท ก็ต้องเป็นปฐพีอยู่แล้ว ให้อัคนีมาปะทะกับก้องภพ ร้อนเจอร้อนคงจะไม่ได้เรื่องเท่าไหร่
ลองเด็กเจอกับผู้ใหญ่สิ ใครจะเป็นฝ่ายชนะ ชั้นเชิงมันต่างกันนะไอ้หนู
“คุณก็เห็นว่าเมื่อกี้ดรีมเลือกที่จะปกป้องผม”
“แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไงหรอก แค่อยากจะบอกว่า ให้คุณสองคนปล่อยดรีมบ้าง ไม่ใช่ทำเหมือนดรีมเป็นนักโทษ”
“เป็นเด็กเป็นเล็กคิดจะสอนผู้ใหญ่เนี่ย ไม่เจียมตัวเองเลยนะ”
“อย่ามาว่าผมเด็กนะ!!” ก้องภพเริ่มขึ้นเสียง
หึ! จุดอ่อนไอ้เด็กนี่ เหมือนที่มึงบอกจริงๆ ไอ้เพลิง
“ก้อง!! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ นายไม่อายบ้างหรือไงที่พูดแบบนี้น่ะ พี่เขาพูดถูกแล้วว่านายเด็ก ก็นายเด็กจริงๆ นี่แหละ” ญาณินทนไม่ไหวจึงโพล่งออกมา
“หญิง! เธออย่ามายุ่งน่า”
“ไอ้บ้านี่ พี่ดิน กลับเลยก็ได้นะคะ หญิงเชื่อว่าที่ดรีมห้ามพี่ ไม่ใช่เพราะอยากปกป้องนายก้องหรอกค่ะ ดรีมอาจจะมีเหตุผลอื่น” หญิงสาวหันมาพูดกับปฐพี
“ต้องขอบใจเธอมาก ฉันไม่ได้คิดมากหรอก” ปฐพีบอก แต่มันกลับเป็นคำพูดที่ตรงข้ามกับจิตใจมาก เพราะปฐพีได้คิดไปแล้วว่าปลายฝันห้ามเขาเพราะต้องการปกป้องไอ้เด็กนี่
“ค่ะ พี่ไม่ต้องสนใจคนแบบนี้หรอกนะคะ กลับเถอะค่ะ ดรีมคงรอนานแล้ว”
“ถ้างั้นฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน”
“อ้อ!!” ปฐพีหันมามองก้องภพอีกครั้ง
“ถ้าไม่อยากเจ็บเจียนตาย”
“ก็อย่าคิดมาลองดียุ่งกับคนของพวกฉัน!!”
“นะ...ไอ้หนู”
พูดจบก็หันออกไปจากตรงนั้นทันที ก้องภพที่โดนพูดใส่แบบนั้นก็กำหมัดแน่นอย่างหงุดหงิด คิดในใจว่า...จะถอยห่างดีหรือไม่ เพราะยังไงก็ไม่มีทางสู้พวกเขาอยู่ดี
“ไม่มีทางหรอก มาขนาดนี้แล้ว ฉันไม่มีวันถอย!!” ก้องภพประกาศเสียงกร้าวจนญาณินส่ายศีรษะไปมาด้วยความสมเพช
คนแบบนี้น่ะหรือ ถ้าไม่ลองเจ็บก็ไม่รู้หรอกว่าทำอะไรผิดไป
“แล้วแต่นายเลยนะก้อง นายคงจะไม่ฟังคำเตือนของฉันเท่าไหร่ รอรับบทเรียนครั้งนี้ของตัวเองไปก็แล้วกัน” ญาณินพูดจบก็เดินออกจากห้องสมุดไป ทิ้งให้ก้องภพยืนขมวดคิ้วเครียดอยู่คนเดียวท่ามกลางสายตาของนักศึกษาที่อยู่ในห้องสมุดแห่งนี้ด้วย
100%
สวัสดีวันหยุดจ้า เอาครึ่งหลังมาลงให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและรอคอยยูกิเสมอ อาจจะน่ารำคาญไปหน่อยที่ยูกิชอบลงทีละครึ่ง แต่จะบอกไว้เลยนะคะว่าตั้งแต่ตอนที่ 21 เป็นต้นไป ยูกิจะไม่ลงแบบครั้งละครึ่งแล้วนะคะ จะพยายามลงเต็มตอนเลย และยังก็ขอความกรุณาคอมเม้นท์กันเหมือนเดิมนะคะ
ใครที่อยากจะพูดคุยกับยูกิ สอบถาม ติดตามข่าวสาร ยังไงก็ไปเจอกันแฟนเพจนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018636 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก