ตอนที่ 23
ไล่!!!
แปลก...
ปลายฝันรู้สึกได้ว่า ปฐพีกับอัคนีแปลกไป ดูมีลับลมคมในยังไงก็ไม่รู้ เวลาคุยโทรศัพท์มักจะชอบหนีออกไป ทั้งๆ ที่แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้
มีอะไรปิดบังอยู่นะ!!
“พี่ดิน เมื่อกี้คุยกับพี่พัฒน์หรือฮะ” ปลายฝันถามเสียงเรียบ ซึ่งปฐพีเองก็หันมามองหน้าปลายฝันนิ่งๆ ตามแบบฉบับของตนเอง
“ก็ใช่ ถามทำไมหรือ” ปฐพีตอบแล้วถามกลับทันที ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับปลายฝันที่นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่นของคอนโดใหญ่แห่งนี้
“ผมได้ยินอะไรผู้หญิงๆ” ถามอย่างจับผิด
จริงแล้วปลายฝันไม่คิดที่จะก้าวก่ายเลยนะ แต่มันทำให้สงสัยนี่ ช่วยไม่ได้
“สนใจด้วยหรือไง ไหนบอกว่าไม่สนใจไงว่าพี่จะมีใคร” พอได้ยินคำตอบนี้ปลายฝันถึงกับเงียบไปเลย
ใช่แล้วดรีม...เราเคยพูดเองนี่นา
แต่ทำไมมันรู้สึกเจ็บๆ ที่หน้าอกจังเลย...
“อืม...ก็จริงนะ มันเรื่องของพี่นี่นา ยังไงดรีมก็เป็นแค่คู่หมั้นที่จะต้องถอนหมั้นอยู่แล้วเมื่อเรียนจบนี่ ขอตัวไปอ่านหนังสือในห้องนะฮะ” ปลายฝันพูดเร็วจนปฐพีแทรกอะไรไม่ได้ ก่อนจะลุกขึ้นเตรียมหนีปฐพีออกจากตรงนี้ไป
หมับ!!
“ดรีม พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น” มือแกร่งคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ได้ทัน
“ถูกแล้วฮะ ยังไงพี่ก็ไปคุยกับผู้หญิงของพี่ต่อเถอะ ดรีมไม่ถาม ไม่ยุ่ง ไม่วุ่นวายแล้วล่ะ” คนตัวเล็กว่าออกมาอย่างประชดประชัน
เจ็บ...เสียใจ
แต่ร้องไห้ไม่ออก
“พี่ขอโทษ นั่งคุยกันดีๆ ก่อนได้ไหม ดรีมมีสิทธิ์ทุกอย่างเลยนะ พี่ยอมทุกอย่างเลย นั่งลงก่อนนะครับ” ขอด้วยน้ำเสียงง้องอนขอคืนดี จนปลายฝันใจอ่อน นั่งลงที่เดิม แต่ก็ยังคงใบหน้านิ่งเฉยเอาไว้
“มีอะไรครับ”
“พี่แค่คุยเรื่องงานนะ แล้วเมื่อกี้ก็แค่แหย่เล่น” รีบอธิบายเพราะกลัวคนข้างกายจะโกรธ
“หรือฮะ แล้วไงต่อ” ถึงแม้ว่าจะสบายใจขึ้นกับคำพูดของปฐพี แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าผู้หญิงที่ปฐพีพูดถึงคือใคร
“ก็ไม่แล้วไง พี่ก็แค่อธิบายกลัวดรีมจะเข้าใจผิด”
“ก็บอกแล้วว่ามันเป็นสิทธิ์ของพี่ พี่จะทำอะไรที่ไหนก็ไม่ต้องบอกให้ดรีมรู้หรอกนะ เพราะถ้าบอกไม่หมดคนมันสงสัย”
“ยิ้มทำไม” ถามอย่างโหดๆ เมื่อเห็นปฐพียิ้ม
“มองเมียขี้หึง”
“ดรีมไม่ได้หึง! เอ้ะ...ไม่ใช่เมียด้วย”
“แน่ใจนะว่าไม่ใช่เมียพี่” ถามอย่างเจ้าเล่ห์
“น่ะ แน่สิ” ตอบสั่นๆ พร้อมกับพยายามถอยห่างจากคนตัวสูงที่รุกล้ำเข้าใกล้เรื่อยๆ ก่อนที่ปลายฝันจะไปไหนไม่รอด โดนกักขังไว้ในวงแขนกว้าง
“งั้นทบทวนดีกว่าไหม จะได้จำได้ว่าเราเป็นอะไรกัน” มือใหญ่กร้านลูบไล้เรียวขาเล็กไปมา จนปลายฝันขนลุกซู่ พยายามเอามือดันไหล่กว้างทั้งสองออกไป แต่ก็ไม่เขยื้อนเลยสักนิด
“ย่ะ อย่านะพี่ดิน” ปลายฝันห้ามสั่นๆ ก่อนจะหันหน้าหนีจมูกของร่างสูงที่ก้มลงมาซุกไซร้ตามซอกคอ แต่การหันหน้าหนีก็เป็นการเปิดโอกาสให้ปลายจมูกของปฐพีทำงานได้ดียิ่งขึ้น
“หึ”
“อื้อ”
แกร๊ก!
“อ่ะแฮ่ม” อัคนีที่เปิดประตูออกมาจากห้องของตนเห็นภาพด้านหน้าก็ส่งเสียงขัดแบบไม่จริงจังนัก ปฐพีที่ได้ยินแบบนั้นก็ผละกายของตนออกมาอย่างหงุดหงิดที่โดนคนน้องขัดจังหวะ
อัคนีเดินเข้าไปหาปลายฝัน ก่อนจะกดจมูกลงที่ข้างแก้มนิ่งที่ยังนั่งอยู่กับที่เดิมเบาๆ ก่อนจะเดินไปหาน้ำดื่มในครัว ส่วนปลายฝันก็เบ้ปากอย่างหมั่นไส้กับผู้ชายตัวใหญ่ทั้งคู่
“ชอบเอาเปรียบ”
“หึ ยอมให้พี่ ‘เอา’ หรือเปล่าล่ะ”
“หยุดพูดจาหื่นๆ สักวันมันจะตายไหมพี่เพลิง” หันไปต่อว่าคนที่เดินออกมาจากครัวด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน
“ไม่ตายหรอกครับ แต่ไม่ได้เอาเมียสักทีนี่สิจะตาย” อัคนีบอกยิ้ม
เพราะตั้งแต่ครั้งนั้นเป็นต้นมา จนตอนนี้ก็ครบอาทิตย์กว่าๆ แล้ว ปลายฝันก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมผู้ชายสองหื่นนี้เลยสักครั้ง เจอรุมทีไรก็สามารถเอาตัวรอดกลับมาเองได้ทุกครั้ง
กลัวจะเจ็บ...
“หยุดพูดบ้าๆ สักทีเถอะน่า โอ้ยยย...ไม่เอาด้วยแล้ว มีแต่คนหื่นๆ ไปอ่านหนังสือในห้องดีกว่า” คนตัวเล็กโวยวายกลบเกลื่อนและพยายามที่จะหนีออกจากตรงนี้ไป
“อย่าเพิ่ง”
“อะไรอีกล่ะพี่ดิน จะได้อ่านหนังสือหรือเปล่าเนี่ย” บ่นออกไป เมื่อรู้สึกว่าตนกำลังหงุดหงิด
“คุยกันก่อนไม่ได้หรือไง”
“ก็คุยแล้วไง”
“คุยบ้าอะไรวะ พี่เพิ่งออกมาจากห้องเนี่ย”
“นั่นมันก็เรื่องของพี่เพลิงไปดิ เกี่ยวอะไรกับดรีมที่ไหนล่ะ พอแล้วๆ เดี๋ยวดรีมไม่ได้อ่านหนังสือ สอบไม่ผ่านผมนี่จะมาฆ่าพวกพี่”
“น่ากลัวจังเลย” อัคนีว่ายิ้มๆ
คิ้วสวยกระตุกอย่างหงุดหงิด เมื่อรู้สึกว่าตัวเองโดนกวนประสาทเข้าให้แล้ว
“หรือวะ แต่กูว่า น่า ‘เอา’ มากกว่า” ปฐพีพูด
“อะไรของพวกพี่เนี่ย ทำไมชอบพูดแบบนี้จังเลยวะ”
“ก็แล้วทำไมจะพูดไม่ได้ คิดว่าได้ครั้งแรก แล้วครั้งต่อไปจะไม่มีหรือดรีม ฝันไปเถอะ” อัคนีพูดอย่างเอาแต่ใจ จนปลายฝันที่โมโหอยู่แล้ว ถึงกับหมดความอดทน
ผู้ชายสองคนนี้ เห็นเรามีค่าก็ต่อเมื่อเรื่องอย่างว่าหรือไงกัน
“แล้วทำไมพี่ถึงอยากได้นัก อยากได้หนาด้วยฮะ” เริ่มขึ้นเสียงขึ้น
“ก็มีเมียแล้ว อยู่ให้เอาขนาดนี้ ทำไมสามีอย่างพวกพี่จะทำไม่ได้ล่ะ” ปฐพีเองก็ถามอย่างเหลืออด
ทั้งปฐพีกับอัคนีเองก็รู้สึกต้องการคนตัวเล็กไม่ต่างกัน แต่ก็พยายามที่จะอดทน เพราะอยากรอให้ปลายฝันพร้อมก่อน เพราะคงยังกลัวกับครั้งแรกอยู่
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทนไม่ไหว ในเมื่อร่างเล็กก็อยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ แต่ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เป็นใคร มันจะทนไหวกัน
“พี่สองคนเห็นผมเป็นที่ระบายเรื่องอย่างว่าหรือไง แต่ขอโทษด้วยที่ผมไม่สามารถให้ได้ แต่ถ้าต้องการมากล่ะก็ ไปหาทำกับคนอื่นข้างนอกนั่น!!! คู่นอนเก่าๆ ของพวกพี่น่ะ ก็ไปเลย!!” ปลายฝันเอ่ยไล่ทั้งคู่ด้วยความรู้สึกฉุนฉียวจนไม่ทันได้คิด
“แล้วจะให้ไปทำกับใครวะ ก็อยากเอาเมียอยู่คนเดียวนี่!!!” อัคนีเองก็เถียงกลับอย่างโมโหเช่นกัน
โกรธร่างเล็กที่ไล่ส่ง ผลักไสให้ไปหาคนอื่น
เพราะมันทำให้พวกเขารู้สึกว่าตัวเอง...ไม่ได้มีค่ากับปลายฝันเลย...
“แล้วพี่ไม่คิดบ้างหรือไงว่าผมจะอึดอัด หรือลำบากใจแค่ไหนที่ต้องมาทนพวกพี่พูดจาแบบนี้ใส่น่ะหา!! นี่หรือบอกว่าจะพิสูจน์ให้เห็น”
“พี่ก็เป็นผู้ชายนะดรีม มีความต้องการ ในเมื่อคนที่ชอบและยังเป็นเมียด้วยแล้วอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ใครมันก็อยากทั้งนั้นแหละ”
“ผมเลยบอกไงพี่ดิน ว่าถ้าต้องการก็ให้ไปทำกับคนอื่นซะ!! เพราะดรีมไม่มีวันทำแบบนั้นกับพวกพี่อีกแล้ว!!!” สิ้นประโยคสุดโมโห ปลายฝันก็เดินหนีเข้าห้องไปอย่างโมโห
ปัง!!
อะไรๆ ก็เรื่องใต้สะดือ เห็นเราเป็นตัวอะไร ที่ยอมไม่ได้แปลว่าต้องทำทุกอย่างนะ...
“คนบ้า พี่ดิน พี่เพลิง บ้าที่สุดเลย”
ปลายฝันทุบเตียงอย่างโมโห ไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งอ่านหนังสืออะไรทั้งนั้น แม้ว่าจะใกล้สอบเต็มทีก็ตาม
“พูดแรงไปหรือเปล่านะ” คนตัวเล็กพึมพำ
“ฮืออออ ไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ” ปลายฝันลากเสียงยาวอย่างสับสน
โมโหก็โมโห แต่กลัวว่าปฐพีกับอัคนีจะโกรธเหมือนกัน
แต่ก็เสียใจ...ที่พวกเขาทำเหมือนกับว่า ต้องการแค่ร่างกายของปลายฝัน
(ว่าไงดรีม มีอะไรหรือเปล่า) ปลายสายทักด้วยน้ำเสียงร่าเริง เมื่อปลายฝันตัดสินใจที่จะโทรศัพท์ไปปรึกษากับเพื่อน
“หญิง เราจะทำยังไงดี” ถามเพื่อนเสียงเครียด
(เป็นอะไรหรือเปล่าดรีม) ถามด้วยความเป็นห่วง
จากนั้นปลายฝันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับญาณินฟังผ่านทางโทรศัพท์ แต่ก็กระดากอายด้วยเมื่อต้องเล่าสาเหตุให้ญาณินฟัง
(ดรีมไปพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะ พี่เขาต้องโกรธแน่นอนอยู่แล้ว ถ้างั้นเราถามหน่อยถ้าพวกพี่เขาไปมีอะไรกับคนอื่น ดรีมจะไม่เสียใจใช่ไหม)
ปลายฝันถึงกับใจเสียไปเลยเมื่อได้ยินคำถามนี้
นั่นสิดรีม...แกรับได้หรือ ถ้าพวกเขาไปมีคนอื่น
ยอมรับได้หรือเปล่า ว่าคนที่ยืนข้างๆ พวกเขาไม่ใช่เรา...
(เราว่าดรีมไปขอโทษพวกพี่เขาเถอะนะ)
“ขอบคุณนะหญิง”
(จ้า ไม่เป็นไร เจอกันวันจันทร์นะ มาให้ทันสอบวิชาแรกด้วยล่ะ)
“ครับ เจอกัน”
ปลายฝันวางโทรศัพท์ไว้บนเตียง แล้วทิ้งตัวแรงๆ ลงนอนบนเตียงนุ่มทันที ยกมือขึ้นก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตก ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้วทั้งนั้น...
“ช่างสิ จะไปมีใคร กับคนไหนก็เชิญ” พูดเองก็เจ็บเอง
“เพราะสุดท้ายแล้ว คนที่ต้องไป ก็ต้องเป็นเราอยู่ดี”
เพราะปลายฝันไม่เคยมีความรัก เลยไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับปฐพีและอัคนีกันแน่ ไม่รู้ว่าตัวเองจะยังเป็นคนที่พวกเขาต้องการอยู่ได้นานแค่ไหน
จนแล้วจนเล่า เขาก็ยังจะหลอกตัวเองอยู่ดี...
ว่ากระทั่งตอนนี้ ก็ไม่รู้สึกอะไรเลยกับปฐพีและอัคนี
สายๆ ของวันหยุดสุดท้ายก่อนจะเข้าสู่มหกรรมสอบของปลายฝัน ซึ่งคนตัวเล็กก็กำลังอ่านหนังสือวิชาสุดท้ายที่จะสอบ หันมองรอบๆ ก็ไม่พบปฐพีกับอัคนีที่คอยมากวนใจ แล้วถอนหายใจยาวๆ
“ไม่มีอารมณ์จะอ่านเลยแฮะ ว่าแต่พวกพี่เขาไปไหนกันนะ”
ก็ชอบทำแบบนี้ ไปไหนแล้วไม่บอก จะโกรธหรือโมโหยังไงก็ให้พี่พัฒน์ พี่ธีร์โทรมาบอกก็ได้ ถ้าไม่อยากคุยกับเราขนาดนั้น
~ Tell them all I know now shout it from the roof tops ~
“ฮะพี่ธีร์” ปลายฝันทักเสียงนิ่ง ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าธีรไนยโทรมาเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่โทรมาตามคำสั่งของอัคนี
(ดรีม มาที่ Estate ได้ไหม คุณดินกับเจ้านายอยู่ที่นี่) ธีรไนยพูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อน
“เกิดอะไรขึ้นหรือฮะ” ปลายฝันเองก็ถามอย่างร้อนรนไม่แพ้กัน
(เรื่องมันยาวน่ะสิ แต่ถ้าดรีมไม่อยากให้คุณดินกับคุณเพลิงเสร็จผู้หญิงสารเลวก็รีบมานะดรีม โธ่เอ้ย!!) ปลายสายสบถเสียงเครียด (ใจเย็นดิวะ...แม่ง จะให้กูใจเย็นได้ไงวะไอ้พัฒน์ ความรู้สึกของดรีมล่ะแม่งเอ้ย!!) เสียงของพีพัฒน์กับธีรไนยพูดกันดังมาออกมา ยิ่งทำให้ปลายฝันร้อนรนเข้าไปอีก รีบหยิบกระเป๋ากับของสำคัญแล้วออกจากห้องนี้ไปทันที พลางสอบถามทางไปบริษัทของอัคนีไปด้วย เพราะตนไม่เคยไป
“โอเคเลยครับพี่ธีร์ ดรีมจะรีบไป”
คนตัวเล็กโบกแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน ในใจเองก็คิดไปต่างๆ นาๆ เรื่องผู้หญิงอะไรสักอย่างตามที่ธีรไนยพูดกับพีรพัฒน์ ก่อนจะบอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดให้มาก
พี่คงจะไม่มีคนอื่นใช่ไหม...
(มีต่อ)
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018585 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก