ครึ่งหลัง
สองทุ่มกว่าๆ ปลายฝันพร้อมด้วยปฐพีและอัคนีมาถึงที่ร่างบางนั่นกับญาณินกับก้องภพเอาไว้ พบว่าฝ่ายหญิงสาวมาถึงก่อนแล้วและกำลังช่วยเพื่อนๆ ขายกระทงอย่างสนุกสนาน
“หญิง”
“อ้าวดรีม มาถึงแล้วหรือ”
“อื้อ”
“โอ๊ะ พี่ดิน พี่เพลิง สวัสดีค่ะ ไม่คิดว่าจะมาด้วยนะคะเนี่ย” เมื่อญาณินเห็นว่าปลายฝันไม่ได้มาคนเดียวก็ต้องยกมือไหว้ทักทายคนอายุมากกว่าที่เป็นถึงคนรักของเพื่อนทันที จนเพื่อนๆ ที่ยืนขายกระทงอยู่ด้วยนั้นหันมาไหว้ตาม ปฐพีกับอัคนีก็ได้แค่พยักหน้ารับเท่านั้น
“ก็มาลอยกระทงน่ะครับ” อัคนีเป็นฝ่ายตอบ
“เอ้อดรีม เห็นก้องไหม ยังไม่มาเลยหรือ”
“เราเองก็ไม่ได้โทรหาเลยนะ ลองโทรตามดูก็ได้” ปลายฝันทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่เสียงทุ้มๆ ที่แสนคุ้นเคยของเพื่อนก็ดังมาจากข้างหลัง จนต้องหันไปยิ้มทักทาย
“เรามาแล้ว”
“กำลังจะโทรหาเชียว”
“สวัสดีครับ” ก้องภพไหว้ปฐพีกับอัคนี แม้ว่าจะยอมรับและเคารพเพราะเขาเป็นผู้ใหญ่มากกว่า ตอนนี้ก้องภพกลายเป็นลูกน้องที่ปฐพีกับอัคนีไหว้วานให้ช่วยดูแลอยู่บ่อยๆ
“ก้อง นั่นคนรู้จักหรือเปล่าน่ะ” ปลายฝันถามเมื่อเห็นผู้ชายตัวสูงพอๆ กับก้องภพเดินตามหลังมาแบบติดๆ ใบหน้าหล่อเหลาแบบผู้ดีทำเอาปลายฝันคิดว่าคงไม่ใช่ แต่เจ้าตัวดันยิ้มอ่อนๆ ให้เขา ซึ่งมันทำให้ปลายฝันมั่นใจว่าต้องรู้จักกับก้องภพแน่ๆ
หล่อมาก หล่อแบบคุณชาย หล่อแบบเทพบุตร ไม่เหมือนปฐพีกับอัคนี รายนี้เป็นผู้ใหญ่ หล่อแบบร้ายกาจหน่อยๆ แต่นั่นแหละที่เป็นเสน่ห์ของคนรัก
“เฮ้ย! ก็บอกว่าให้ยืนรอตรงนั้นจะตามมาทำไม เดี๋ยวก็ไปหาแล้ว” ก้องภพหันไปโวยวายคนที่มีขนาดลำตัวใหญ่กว่าอย่างผู้ชายคนนั้น
“ฉันกลัวนายหนี”
“หนีบ้าบออะไร มาทักเพื่อนเฉยๆ”
“เอาน่า ฉันก็มาแล้วไง”
“ใครน่ะก้อง” ปลายฝันถามอย่างสงสัย จนก้องภพหน้าแดงหน่อยๆ แต่ก็ยอมแนะนำคนข้างๆ ไป
“หมอนี่ชื่อพอล เด็กนิติฯ ปีเดียวกัน”
สิ้นเสียงแนะนำ ทุกคนก็ถึงบางอ้อกันทันที ปลายฝันยิ้มให้เพื่อนแบบแซวนิดๆ แต่ร่างสูงของเพื่อนก็ทำเป็นมองไม่เห็น
“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ผมดรีมครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”
“งั้นผมขอตัวก้องได้ไหมครับ เราจะไปเดินเล่นกันน่ะ” ขออนุญาตด้วยรอยยิ้มที่ใครเห็นต้องละลายแน่ๆ แต่กับปลายฝันมันไม่มีผล
“ตามสบายเลยครับ”
“งั้นเราขอตัวก่อนนะดรีม เดี๋ยวคุณชายมันกริ้ว”
“ก้องก็ว่าเกินไป ฉันเคยโกรธนายหรือ”
“เฮอะ! น้อยไปล่ะสิไม่ว่า”
ปลายฝันมองทั้งสองที่เดินเถียงกันไปแล้วรู้สึกว่าก้องภพดูอ่อนลงกว่าเดิมจริงๆ อาจจะเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นจริงๆ ก็เป็นไปได้
“ไม่ธรรมดา”
“ใช่ๆ ไม่ธรรมดาจริงๆ ว่ะไอ้ดิน”
“พวกพี่พูดอะไรกันเนี่ย” ถามอย่างงุนงง
“เปล่าหรอกๆ ว่าแต่นั่นแฟนเด็กนั่นหรือดรีม” ปฐพีปฏิเสธ ก่อนจะถามเรื่องของก้องภพทันที
“ไม่รู้สิฮะ รู้แค่ว่าช่วงนี้ก้องไปไหนมาไหนกับพอลตลอด”
“ฮ้า...ตอนแรกคิดว่าสเปกมันต้องแบบดรีม พอมาเห็นวันนี้แล้ว หึหึ แอบสะใจนิดหน่อยนะ” อัคนีพูดขึ้นมา แต่เป็นเรื่องที่ปลายฝันไม่รู้เรื่องอยู่ดี
พูดอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ นะ
“ดรีมขอไปช่วยเพื่อนๆ ขายกระทงก่อนนะฮะ สักสามทุ่มกว่าๆ เราค่อยไปลอยกระลงกัน”
“ได้ครับ”
“พี่สองคนจะไปเดินเล่นก่อนไหมฮะ หรือจะนั่งรอดรีมอยู่ด้านหลัง มันมีเก้าอี้ให้นั่งอยู่ แต่ถ้าไม่อึดอัดเพื่อนดรีมก็ไปก็ได้”
“พี่ไม่ค่อยอยากเดินเท่าไหร่” ปฐพีตอบ
“พี่ก็เหมือนกัน” อัคนีเองก็ไม่ต่างกัน
ทำงานมาเหนื่อยๆ ถ้าไม่ใช่การเดินเที่ยวกับปลายฝันก็ไม่ไปหรอก สู้นั่งพักเอาแรงแล้วค่อยไปเดินเล่นกับคนรักจะดีกว่า ดีหน่อยที่ว่าพรุ่งนี้มันวันหยุดเลยไม่กังวลเรื่องนอนไม่พอ
“งั้นไปนั่งรอดรีมก็ได้”
“ครับ”
“เอ่อ...เราให้พี่ดิน พี่เพลิงไปนั่งรอตรงนั้นได้ไหม” ปลายฝันหันมาถามเพื่อนๆ ที่ยืนมองพวกเขาอย่างสนใจอย่างเกรงอกเกรงใจ
“ด่ะ ได้สิ ได้สิ เชิญเลยค่ะ” เป็นเพื่อนสาวคนหนึ่งของปลายฝันที่รีบตอบ
การที่มีอาหารตาชื่อดังถึงสองคนมานั่งให้มองใกล้ๆ แบบนี้ก็ต้องรีบกอบโกยเอาไว้ล่ะ คนที่เข้าถึงได้ยากมาอยู่แบบนี้แล้ว ใครไม่เอาก็บ้า
แม้จะมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนแล้วเถอะ
“ขอบคุณครับ” อัคนีเป็นฝ่ายขอบคุณหญิงสาวที่เป็นเพื่อของปลายฝัน ก่อนจะพาพี่ชายตนไปหาที่นั่งเพื่อรอคนรักช่วยเพื่อนขายกระทงก่อน สายตาคมดุของทั้งคู่จับจ้องอยู่แค่ที่คนๆ เดียวจนคนแถมนั้นรู้สึกอิจฉา
นอกจากจะดูดี หล่อแบบไม่มีที่ติ รวยจนอยากจะได้ หากแต่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายที่เที่ยวกลางคืน มีข่าวฉาวควงผู้หญิงไฮโซไม่เว้นแต่ละวัน จะยอมหยุดอยู่ที่คนๆ เดียวได้
“น่ารักจริงๆ”
“อืม น่ารัก”
ปลายฝันน่ารักที่สุดในสายตาของพวกเขา แม้ว่าจะมีคนมากมายที่ดูสวยและน่ารักกว่าปลายฝัน หากแต่สำหรับปฐพีกับอัคนี ปลายฝันคือคนที่น่ารักที่สุด ผู้ชายคนแรก คนเดียว และคนสุดท้าย
“กูดีใจ และไม่เคยเสียใจที่ดรีมเข้ามาในชีวิต”
“เหมือนกัน ถ้าตอนนั้นเราไม่เปิดใจล่ะก็ เด็กคนนี้คงจะหลุดลอยออกไปจากชีวิตก็ได้” ปฐพีพูดด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน
เคยคิดเล่นๆ เหมือนกันว่าถ้าหากว่าพวกเขามีตัวจริงเป็นตัวเป็นตนแล้ว จะทนได้หรือ หากไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนแต่ก่อน กินเที่ยว นอนกับคนนั้น คนนี้ไปทั่ว ตอนนั้นก็รู้สึกว่าคงจะทนไม่ได้ จนต้องแอบมีเล็กมีน้อยแน่ๆ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่แบบนั้น ปลายฝันทำให้พวกเขารู้สึกว่าไม่อยากให้คนนี้เสียใจ ผิดหวัง หรือหมดความไว้วางใจ ความรู้สึกที่ไม่เคยพอ กลับเต็มอื่มเมื่อมีร่างบาง
จะให้หนีไปไหน จะทำให้เสียใจได้ยังไง
“ไม่คิดว่าคำทำนายนั่นจะเป็นจริง” อัคนีเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ
“นั่นสินะ”
เพราะนอกจากมีเมียเป็นผู้ชายตามคำนายไม่พอ ที่บอกว่าจะได้เมียคนเดียวกันนั้น ก็ไม่มีผิดเพี้ยนเช่นกัน
ต่อให้ปลายฝันไม่ใช่คนๆ นั้น เขาสองคนไม่มีทางจะปล่อยไป
“ฮ่าๆ เราสองคนมานั่งพูดอะไรกันวะ”
“กูก็สงสัยตัวเหมือนกันว่ะไอ้เพลิง”
“สงสัยอะไร ที่จู่ๆ เราพูดเรื่องนี้?”
“เปล่า...สงสัยว่าทำไม กูถึงรักดรีมมากขนาดนี้วะ” สิ้นเสียงของปฐพี อัคนีก็หัวเราะออกมาเสียงดังหน่อยๆ จนเพื่อนๆ ของปลายฝันแอบหันมามองด้วยความสนใจ พอเห็นว่าพี่น้องคุยกันด้วยท่าทางสบายๆ ไม่เครียดเหมือนที่เคยในเห็นในทีวีหรือหนังสือพิมพ์ ก็อยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปจริงๆ
“ดรีมๆ”
“อะไรหรือรษา” ปลายฝันถาม พลางขายกระทงกับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งไปด้วย แต่ดูเหมือนว่าที่ขายดีเพราะอยากจะมาดูหน้าปฐพีกับอัคนีที่มานั่งเรียกลูกค้าให้ไม่รู้ตัว
“ขอถ่ายรูปแฟนดรีมได้ไหม” กระซิบถามเสียงเบา
“ได้สิ แต่ต้องถามเจ้าตัวเขาเองนะ”
“โหย...ใครจะกล้าล่ะดรีม”
“ฮ่าๆ พี่ดิน พี่เพลิงไม่ดุหรอก ลองขอถ่ายดูสิ อ้างเราก็ได้ ถ้าไม่ถ่ายเราโกรธ อะไรแบบนี้”
“เราก็ไม่กล้าอยู่ดีนะ”
“ไม่ลองไม่รู้นะ เชื่อเราสิ พี่ๆ เขาหน้าดุ ไม่เป็นมิตรก็เพราะเขามีมาดนักธุรกิจต้องรักษา แต่ก็ไม่ได้หยิ่งหรือเลวร้ายอย่างที่กลัวหรอกน่า” ปลายฝันพูดบอกไป
“ไม่เอาอ้า”
“งั้น...พี่ดิน พี่เพลิงฮะ เพื่อนดรีมอยากถ่ายรูปพี่ ถ่ายได้ไหมฮะ” ปลายฝันหันไปพูดกับคนรักที่มองมาที่เขาอยู่ตลอดเวลา ซึ่งทั้งคู่ก็เลิกคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะลุกเดินมาหาคนรัก จนเพื่อนสาววายอย่างรษารีบเดินไปยืนข้างๆ ญาณินที่หัวเราะเพราะความตรงของเพื่อนสนิท
กล้าเรียกคนรัก แบบไม่กลัวเลยว่าเพื่อนจะประหม่าขนาดไหน
“ได้สิ” ทั้งสองตอบพร้อมกันเมื่อมาถึง แต่ไม่ทันที่จะให้เพื่อนสาวถ่ายรูปกับคนรัก ก็มีสาวๆ จากทั่วทุกสารทิศมายืนออที่หน้าร้านทันทีที่เห็นบุคคลดังแบบนี้
ก็บอกแล้วว่าปฐพีกับอัคนีไม่ต่างจากดาราเลย
“เอ่อ ใจเย็นๆ นะครับทุกคน เดี๋ยวโต๊ะกับกระทงพัง ช่วยอย่าผลัก อย่าดันกันนะครับ แล้วก็ระวังจะบาดเจ็บเอานะครับ” ปลายฝันพยายามเกลี้ยกล่อมเหล่าหญิงสาวที่อยากจะมามองสองแฝดใกล้ อัคนีที่เห็นว่าโต๊ะดันเข้ามาเรื่อยๆ ก็ดึงร่างคนรักมายืนข้างๆ ตนไว้ กลัวจะได้รับบาดเจ็บ
“เราอยากถ่ายรูป ขอถ่ายหน่อยได้ไหมคะ”
“ใช่ๆ อยากถ่ายรูปคู่ด้วย ได้ไหมคะ”
“เอาด้วยค่ะๆ”
แล้วทุกคนก็ทราบจุดประสงค์ที่หญิงสาวเกือบร้อยคนมาออกันที่หน้าร้านกระทงแห่งนี้ แล้วเพื่อนๆ ที่มีหน้าที่มาขายกระทงก็มีไม่ถึงสิบหน้า แน่นอนว่าสถานการณ์ตรงหน้าแทบจะควบคุมหรือทำอะไรไม่ได้เลย
“พ่ะ พี่ดินฮะ ช่วยหน่อยได้ไหม” หันไปขอร้องร่างสูงของปฐพี เพราะสถานการณ์แบบนี้มีเพียงคนนี้เท่านั้นที่สามารถทำได้
“ครับที่รัก”
ดีนะที่แค่กระซิบ
“ขอโทษนะครับ พอดีพวกเราต้องการความเป็นส่วนตัว ถ้าถ่ายรูปคงจะไม่ได้ และเราสองคนก็ไม่ได้เป็นดารา ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะถ่ายรูปพวกเราไป” ปฐพีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เปี่ยมไปด้วยพลังจนหญิงสาวถึงกับขนลุกด้วยความกลัว เพราะรู้ถึงกิตติศัพท์ของปฐพีดี
แม้จะแยกไม่ออกว่าใครปฐพี ใครอัคนี หากแต่การพูดจาพวกเธอก็ทราบทันทีว่าใครเป็นใคร
“...” เงียบกริบ ดีจริงๆ ที่ให้ปฐพีจัดการ
แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงนี่น่ากลัวนะ ปลายฝันไม่อยากมีปัญหาทีหลังนะเออ
“ถึงจะถ่ายรูปไม่ได้ แต่ว่า พี่ดินกับพี่เพลิงจะขายกระทงแทนใช่ไหมฮะ”
“เฮ้ย!!” อัคนีอุทานเมื่อปลายฝันแก้ปัญหาแบบนี้
“สาวๆ ครับ วันนี้เรามีหนุ่มหล่อสองคนมาขายกระทงแบบถึงมือกับทุกคนเลย แต่บอกไว้เลยนะครับ ว่าแค่ซื้อกระทงเท่านั้น ห้ามลวนลามนะครับ” แม้จะอนุญาต แต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยให้คนอื่นมาลวนลามแฟนตัวเองได้
“กรี๊ดดดดดด”
โอเค ตอบรับดีมาก
“เชิญต่อแถวสองแถวได้ไหมครับ” เหล่าหญิงสาวทำตามอย่างว่าง่ายเพื่อจะรอซื้อกระทงกับปฐพีและอัคนีที่ตอนนี้ยืนทำหน้าเครียดไปแล้ว
“พี่ดินยืนตรงนี้ พี่เพลิงยืนตรงนี้ กระทงราคาเดียวกันหมดคือห้าสิบบาท เดี๋ยวดรีมรอทอนให้ พี่แค่ยื่นกระทงให้ลูกค้าก็พอ เข้าใจนะครับ” คนตัวเล็กเดินมาแทรกตรงกลางระหว่างคนรักทั้งสอง ครอบครองถังเงิน ส่วนร่างแกร่งนะหรือ จะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากทำตามคำสั่งของเมียรัก
“ฝากไว้ก่อนเถอะตัวแสบ” ปฐพีกัดฟันบอก ก่อนจะยื่นกระทงให้ลูกค้าแถวของตนเมื่อปลายฝันถอนเงินให้แล้ว
“ใช่!! ทำเราเจ็บแสบนักนะ” อัคนีเองก็ข่มขู่คนตัวเล็กด้วย หากแต่ปลายฝันก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขเท่านั้น ทั้งสามคนขายกระทงไปด้วยท่าทางที่คนมองแล้วก็รู้สึกถึงความน่ารัก แม้ว่าปฐพีกับอัคนีจะทำหน้านิ่งๆ ไม่ได้ยิ้มให้ พูดก็ไม่พูดด้วย แต่ลูกค้าก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
จากที่คิดว่าจะขายหมดอีกนานอาจจนดึก แต่ก็หมดภายไม่กี่ชั่วโมง ทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณปฐพี อัคนีมากที่ทำให้พวกเขาเก็บของเก็บร้านได้เร็วขึ้น มีเวลาเที่ยวมากขึ้น
“ฮ้า...เหนื่อยจริงๆ แต่ต้องขอบคุณพี่ดิน พี่เพลิงมากนะคะ กระทงขายหมดก่อนสี่ทุ่มอีก” ญาณินที่เก็บของอย่างสุดท้ายขึ้นรถแล้วก็นั่งลงกับเก้าอี้อย่างหมดสภาพ
“ขอบคุณเหมือนกันค่ะ เรานี่แทบไม่ได้ทำอะไรเลย” รษาพูดบอก
“ไม่เป็นไรหรอก พวกเราก็ทำเพราะขัดใครบางคนไม่ได้”
“จะเหน็บแนมดรีมทำไมพี่เพลิง ก็ดีแล้วไงฮะ ขายหมดเร็วกว่าที่คิด มีเวลาเดินเล่นเพิ่มขึ้นอีก”
“ครับๆ ไม่เถียง”
“งั้นพวกเราขอตัวก่อน” ปฐพีถาม ซึ่งเพื่อนๆ ปลายฝันทุกคนต่างก็พยักหน้า
ไม่ให้ไปก่อนก็ถือว่ากินแรงเขาฟรีแหละ นี่แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะปฐพีกับอัคนีขายให้ ส่วนพวกเธอที่มีหน้าที่ขายกลับยืนนิ่ง บ้างก็เอากระทงมาเติมเมื่อมันจะหมดจากโต๊ะ
“ตามสบายเลยค่ะ”
“งั้นไป”
ไม่รอให้คนรักลาเพื่อนๆ สองแขเล็กก็ถูกดึงให้เดินตามไปทันที ปลายฝันทำได้แค่หันมายิ้มให้เพื่อนๆ เท่านั้น ยอมโดนลากไปด้วยแต่โดยดี
“ไปลอยกระทงแล้วกลับบ้านนอนกันเถอะ” ปลายฝันชวน ปฏิกิริยาที่ร่าเริงเกินเหตุทำเอาร่างสูงทั้งสองคนหันมาหยิกแก้มคนรักคนรักข้างอย่างหมั่นเขี้ยว
“โอ๊ยยย เจ็บนะฮะ”
“คิดว่าจะได้นอนหรือตัวแสบ”
“แล้วทำไมดรีมจะไม่ได้นอนล่ะฮะพี่ดิน” ยักคิ้วกวนๆ ใส่
“ก็เพราะว่าพวกเราจะทำโทษไงล่ะ มาใช้งานสามีแบบนี้ได้ยังไง”
“ก็มีอะไรก็ต้องช่วยกันไม่ใช่หรือฮะพี่เพลิง”
“ย้อนๆ”
“เปล๊า แต่เราไปลอยกระทงกันดีกว่านะฮะ ไปซื้อของคณะอื่นเอาก็ได้” ปลายฝันเดินนำไปยังที่ที่ขายกระทงทันที ซึ่งร่างแกร่งก็เดินตามไป คนตัวเล็กเลือกกระทงอย่างมีความสุข สองแฝดก็มองด้านหลังด้วยสายตาที่อ่อนโยน
“พี่ดินอันนี้ พี่เพลิงอันนี้ ส่วนอันนี้ของดรีม”
“อันเดียวพอ” พูดไปพร้อมกัน จนต้องยิ้มน้อยๆ ให้แฝดของตน
ใจตรงกันตลอดเลยนะ
“ทำไมครับ”
“ก็ลอยด้วยกันเนี่ยแหละ จะแยกกันทำไม”
ครับพี่ ตามนั้นเลย...
พวกเขาสามคนกำลังอธิษฐานจากกระทงใบเดียวกัน อยู่บนแพไม้ที่เอาไว้ลอยกระทงโดยเฉพาะ ด้านหน้ามีความสวยงามของกระทงที่ลอยอยู่ทั่วสระน้ำใหญ่ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้
สวยงาม เหมือนรักของเรา
“ปีหน้า และทุกปี เราจะลอยกระทงด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป” ปลายฝันพึมพำเบาๆ คล้ายคนกำลังขอพร หากแต่ไม่ใช่
มันคือการสัญญาต่างหาก
“แน่นอน...พี่สัญญา”
“พี่ก็ด้วย”
“ถ้าปีไหนไม่มาหรือลืม ดรีมจะโกรธ พาเด็กๆ หนีด้วย” เป็นคำขู่ที่ปฐพีกับอัคนีกลัวมากที่สุด นอกจากจะขาดปลายฝันไม่ได้แล้ว ธารากับวาโยก็เหมือนกับอีกลมหายใจของพวกเขา
“ไม่ลืมครับ”
“พี่เพลิงล่ะ”
“พี่ก็ไม่ลืม และไม่มีทางลืม”
ทั้งสามนั่งลงก่อนจะค่อยๆ ประคองกระทงลอยอย่างเบามือ ประคับประคองไปด้วยกัน ลอยมันไปให้ไกลที่สุด ดั่งรักของเรา ที่จะจะมีกันตลอดไป
ดรีมรักพวกพี่นะฮะ รักที่สุดเลย
100%
ครบ 100% แล้วจ้า เป็นไงบ้างจ้า อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยความคิดถึงกันน้า ใครมีอะไรอยากคุย อยากด่า อยากว่า อยากชมว่าสวย ไปที่แฟนเพจเลยค่ะ ยินดีตอบ ตลอดเวลา ยกเว้นที่ไม่ว่างตอบ ฮ่าๆ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1082598 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก