หัวข้อ: [J-rock fiction]รสสวาทมือกีตาร์ Gazette

[しろやま としんや]

เอ่ออาจจะไม่ค่อยคุ้นกันนักสำหรับฟิกเจร๊อค คือเราแต่งแต่พวกนี้อ่ะพวกเจร๊อคแหละ
ยังไงก็ลองอ่านกันดูแล้วกันนะ เรื่องนี้เป็นฟิกวงGazetteจ้า สงสัยว่าใครอุรุฮะ(พระเอก)ใครอาโออิ(นายเอก)เรามีภาพประกอบให้ดูจ้าคนซ้ายอาโออิคนขวาอุรุฮะน๊า

 รสสวาทมือกีตาร์  Gazette

โทชินยะ


หวัดดีครับผมนายอาโออิครับ หรือพวกคุณจะเรียกผมสั้นๆว่าอาโอยก็ได้ครับไม่ว่ากันอยู่แล้ว ตัวผมเป็นมือกีตาร์ของวงindiesน้องใหม่นามว่า Gazette ครับไม่ทราบว่าพวกคุณจะรู้จักกันหรือเปล่า? ตอนนี้วงของผมโด่งดังเป็นที่รู้จักของใครหลายคน หวังว่าพวกคุณคงจะคุ้นเคยบ้างนะฮะ  ก่อนอื่นเลยผมขอแนะนำสมาชิกในวงของผมให้พวกคุณได้รู้จักก่อนเลยนะครับ  คนแรกเริ่มจากรุกิฮะ รุกิเป็นนักร้องนำของวงผมเองฮะ เจ้ารุกิเรียกตัวมันเองว่าเป็นนักร้องปีศาจฮะ ผมเองก็ไม่ทราบเหตุผลเท่าไหร่ว่าทำไมมันถึงได้เรียกตัวเองว่าอย่างนั้น อาจจะเป็นเพราะนิสัยของมันเองก็ได้มั้งครับ  คนต่อไปที่ผมจะแนะนำก็คือเรตะฮะ  เรตะอยู่ในตำแหน่งมือเบสของวงครับ แล้วที่สำคัญที่สุดก็คือเรตะมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าวงครับ ด้วยเอกลักษณ์ที่โดดเด่นของเจ้านี่ที่ไม่ค่อยจะเหมือนใครเลยก็คือ... ทุกครั้งที่เห็นหน้าของเจ้าหมอนี่ก็จะมีผ้าคาดที่จมูกของมันตลอดเวลา ซึ่งผมเองก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุผลใดที่เรตะจะต้องเอาผ้ามาปิดจมูกของตัวเองเอาไว้ ผมเห็นแล้วก็รูสึกอึดอัดแทนมันเหลือเกินฮะ  คนต่อไปก็คือไคครับ ไคเป็นมือกลองครับ สำหรับผมแล้วเจ้านี่ถือว่าเป็นคู่ซี้ของผมเลยก็ว่าได้ฮะ เวลาที่ผมมีปัญหาหรือมีเรื่องเดือดร้อนใจอะไร เจ้านี่พึ่งพาได้ตลอดเลยครับ  และคนสุดท้ายที่ผมจะแนะนำให้พวกคุณได้รู้จักก็คือ อุรุฮะครับ อุรุฮะเป็นมือกีตาร์อีกคนของวงซึ่งก็เป็นคู่หูของผมเอง และที่ขาดไปไม่ได้ก็คือ.... อุรุฮะเป็นคนสำคัญของผมเองแหละ  พูดง่ายๆก็คือเขาเป็นคนรักของผมเอง เราสองคนคบกันมาได้นานพอสมควรแล้ว  เรื่องราวมันเริ่มต้นเมื่อครึ่งปีก่อน....เอาไว้คราวหน้าผมจะมาเล่าให้พวกคุณได้ฟังนะครับ ว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง แล้วผมจะเล่าให้พวกคุณได้ฟังจนหมดเปลือกเลยครับ แล้วพบกัน.....
ครึ่งปีก่อน..... ผมได้ตกหลุมรักใครคนหนึ่งซึ่งคนคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมวงของผมเอง และเขาก็เป็นมือกีตาร์คู่หูของผมด้วย ตัวผมเองนั้นไม่เคยรู้สึกกับใครเป็นพิเศษ เพิ่งจะมีเขาเป็นคนแรกนี่แหละครับที่ทำให้ผมเป็นอย่างนี้  มันอาจจะเป็นเพราะความใกล้ชิดสนิทสนมก็เป็นได้กระมัง เราได้อยู่ใกล้กันตลอดเวลา เพราะเราสองคนต่างก็เป็นมือกีตาร์ของวงด้วยกันทั้งคู่  ทีแรกผมก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าผมชอบเขา จนกระทั่งวันหนึ่งในที่สุดผมก็รู้ว่าตัวผมเองนั้น รักอุรุฮะเข้าเสียแล้วที่สำคัญผมรักเขามากด้วยฮะ  แต่....มันติดอยู่ตรงที่ว่าผมไม่กล้าที่จะบอกให้เขาได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง ผมกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก  ผมไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไงกับผมบ้าง ถ้าเกิดผมสารภาพไปเขาคิดไม่ตรงกันกับผมล่ะ? มันจะเป็นยังไงไม่อยากที่จะคิดถึงมันเลย ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเจ้าไคเพื่อนซี้ของผม

[しろやま としんや]

ผมคุยกับเจ้าไคอยู่ตลอดเวลาเพราะไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งพาใครดี จะไปปรึกษาเจ้ารุกิกับเรตะก็ไม่กล้า ก็มีแต่เจ้าไคคนเดียวนี่แหละที่ผมพึ่งพาตลอด ก่อนหน้านั้นผมได้แต่แอบมองอุรุฮะอยู่ตลอดเวลา จนคิดว่าตัวเองนั้นเป็นโรคจิตแน่ๆที่เอาแต่แอบมองเขาอยู่ตลอดเวลา จะให้ทำยังไงละครับในเมื่อมันไม่กล้า ก็ได้แต่แอบมองอย่างนั้นเพียงอย่างเดียว  จนกระทั่งเจ้าไคทนไม่ไหวบอกให้ผมไปสารภาพกับเขาเสีย มันคงจะรำคาญผมละมั้งถึงได้ไล่ผม เพราะทุกวันที่ผมคุยกับมันตามลำพังก็จะพูดถึงแต่เรื่องของอุรุฮะตลอดเพ้อยังกับคนบ้า  ส่วนตัวเจ้ารุกิเองก็มองผมอย่างแปลกๆ ว่าทำไมผมต้องมีเรื่องอะไรกันนักกันหนาถึงต้องคุยกับไคคนรักของมันตลอดเวลา  มันคงจะหึงผมด้วยก็แน่ล่ะสมควรเป็นอย่างยิ่งที่เจ้ารุกิมันจะคิดอย่างนั้น จนวันหนึ่งไคมาบอกกับผมว่า มันทนไม่ไหวแล้วเร่งเร้าให้ผมรีบไปสารภาพรักกับอุรุฮะซะ เพราะรุกิเค้นคอถามมันแทบทุกวันว่าผมกับมันคุยไรกันถึงต้องมีลับลมคมใน ทุกครั้งที่รุกิถามไคว่าคุยอะไรกับผมนั้นคุยเรื่องอะไรกัน เจ้าไคมันก็ไม่เคยบอกกับรุกิซะด้วยสิ  มันไม่อยากที่จะให้รุกิคิดอะไรเตลิดไปไกลและเข้าใจผิดเรื่องระหว่างผมกับมัน ไคถึงได้เร่งให้ผมไปสารภาพกับอุรุฮะเสีย เพราะตัวมันเองก็ไม่อยากที่จะเสียรุกิไปเพราะเรื่องเข้าใจผิด ผมเองก็สงสารเพื่อนเลยตัดสินใจบอกกับไคไปในวันหนึ่งว่า.... ผมจะสารภาพรักกับอุรุฮะ  แล้วผมก็บอกมันไปว่าไปพูดความจริงกับรุกิเสีย อย่าได้ปิดบังรุกิอีกต่อไปเลย ไม่อย่างนั้นจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่  และเย็นวันนั้นเองผมจึงตัดสินใจที่จะสารภาพรักกับเขาให้ได้  ไม่ว่าคำตอบมันจะออกมายังไงก็ตาม ผมจะไม่กลัวและถอยหลังอย่างแน่นอน....
เย็นวันนั้น(ของเมื่อครึ่งปีก่อนอ่ะ)........หลังจากที่เลิกซ้อมประจำวันแล้วทุกคนต่างก็พากันแยกย้ายกลับบ้านไปแล้ว ยังคงเหลือผมกับอุรุฮะที่ยังซ้อมเก็บรายละเอียดกันอีกนิดหน่อย ในขณะที่เราสองคนยังซ้อมกันอยู่ผมเหลือบมองใบหน้าสวยของเขาไปพลาง อุรุฮะดูสวยงามเหลือเกินใบหน้าของเขายามกระทบแสงไฟแลดูมีเสน่ห์มาก ผมจ้องมองเขาจนแทบไม่วางตาเลยล่ะ ตัวของเขาเองดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้ตัวสักเท่าไหร่..... เพราะมัวแต่ง่วนกับงานที่กองอยู่ตรงหน้า... เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักเหลือบมองดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองแล้ว มันเป็นเวลาค่ำพอสมควรแล้ว อยากจะเอ่ยปากชวนเขาไปหาอะไรทานสักหน่อย และที่สำคัญผมรู้สึกหิวและแสบท้องไปหมดแล้ว จริงสิผมยังไม่ได้บอกความรู้สึกของผมกับเขาเลย ให้ตายสิผมลืมไปได้ยังไงละเนี่ยต้องหาโอกาสให้ได้เลย ตายล่ะทำยังไงดีใจผมมันสั่นไปหมดแล้ว....โอ้ย!!  ดูเหมือนอุรุฮะจะสังเกตุเห็นอาการแปลกๆของผมเข้าให้แล้ว นี่ผมแสดงออกมามากอย่างนั้นเชียว เขาถึงได้มองผมอย่างนั้น.....
"เฮ้...อาโออินายเป็นอะไรหรือเปล่า? โอเคมั้ย?"เขาถามพลางมองผมอย่างห่วงไย ใบหน้าสวยของเขาทิ้งระยะห่างไปไม่ไกลจากใบหน้าของผม
"ปะ....เปล่า....ชั้น...ไม่ได้เป็นอะไร"ผมปฎิเสธพลางก้มหน้างุดเพื่อกลบเกลื่อนใบหน้าของตัวเองที่ตอนนี้มันแดงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว.....อย่ามองชั้นอย่างนั้นสิ....
"นายแน่ใจนะ.....เอ๊ะ..ก็ไม่มีไข้นี่นาทำไมหน้านายแดงอย่างนั้นล่ะ?"ผมรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากฝ่ามือของเขาที่วางทาบลงที่หน้าผากของผม
"เอ่อ...ชั้น....ไม่เป็นอะไรจริงๆ รู้สึกหิวนิดหน่อย...."ผมตอบเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆปากสั่นไปหมดแล้ว พยายามกลบเกลื่อนอาการของตัวเองอย่างเต็มที่
"จริงสินะ คนอื่นๆก็กลับกันไปหมดแล้วเหลือแค่เรานี่นา ไปหาอะไรกินกันหน่อยมั้ย? เดี๋ยวชั้นเลี้ยงเองเก็บกระเป๋าเถอะ"เขาเอ่ยปากชวนผมไปทานข้าวด้วยกัน....สองต่อสองเนี่ยนะ....โอ้ยดีใจจังเลยไม่เคยไปกินข้าวกับเขาสองคนเลยสักครั้ง ทุกทีมีแต่พวกก้างขวางคอตลอด(หมายถึงสามคนที่เหลืออ่ะ...)
"ดีเหมือนกันนะ"ผมตอบรับคำชวนของเขาไปอย่างไม่ลังเล เก็บของลงกระเป๋าตัวเองจัดการปิดไฟในห้องแล้วเดินตามเขาออกไป   เราเดินมาตามทางเดินด้วยกันจนถึงหน้าลิฟท์ เพราะห้องซ้อมของพวกเราอยู่ที่ชั้น8ของบริษัทต้นสังกัดของพวกเราเอง เมื่อลิฟท์มาจอดเทียบแล้วเราสองคนก้าวเดินเข้าไปด้วยกัน ภายในตัวลิฟท์ไม่มีใครเลยมีเพียงเราสองคนเท่านั้น ใของผมมันเต้นไม่เป็นส่ำลิฟท์เคลื่อนตัวลงอย่างช้าๆ ผมกำมือที่ชื้นไปด้วยเหงื่อแน่น เขาหันหน้ามามองผมอีกครั้ง
"อาโออินายเป็นอะไรดูท่าทางแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ"เขาถามผมอีกครั้งใบหน้าหวานจ้องมองมาที่หน้าของผมนิ่ง แววตาของเขามีความสงสัยอยู่ไม่น้อย ผมไม่อยากที่จะโกหกเขาอีกแล้ว พูดไปสิอาโออิ...พูดออกไปเลย...
"เอ่อ...เอ่อ..."ผมยังคงอ้ำอึ้งอยู่เหมือนเดิมปากมันแข็งไปหมดพูดอะไรไม่ออก

[しろやま としんや]

"เอ่ออ่าอยู่นั่นแหละจะพูดอะไรก็พูดสิ ชั้นรอฟังอยู่นะ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ไม่มีท่าทีแสดงความรำคาญออกมาเลยสักนิด นี่แหละข้อดีของเขา
"คือ...อุรุฮะถ้าชั้นพูดอะไรไม่ดีออกไปนาย....อย่าโกรธชั้นนะ"ผมก้มหน้าลงต่ำตัดสินใจแล้วล่ะว่า ต้องพูดออกไปให้ได้
"หือ? ว่ามาสิ"
"อุรุฮะคือชั้น....ชั้น..."ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดต่อไปประตูลิฟท์ก็เปิดออกเสียก่อน เขาก้าวเดินออกไปข้างนอกตัวลิฟท์เล็กน้อย แต่ผมยังคงยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูลิฟท์
"อุรุฮะ....ชั้น.....ชั้นรักนาย"ในที่สุดผมก็พูดออกไปจนได้....ตายล่ะหว่าทำไงต่อไปดีเนี้ย ในขณะที่ผมเงยหน้าขึ้นมานั้นก็พบว่า....อุรุฮะได้มายืนอยู่ตรงหน้าผมเสียแล้ว ใบหน้าของเขานั้นแดงระเรื่อพอๆกับหน้าของผมเลยเชียวล่ะ อ๊ะ!งั้นก็หมายความว่า.....
"อาโออินาย....นายพูดจริง...หรือเปล่า?"ฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้วมันติดๆขัดๆเหมือนผมในตอนแรกไม่มีผิด
"จริงสิ....ชั้นพูดจริงๆ...ชั้นรักนายอุรุฮะ"ผมพูดอะไรต่อไปไม่ได้แล้ว เสียงของผมมันกลืนหายไปในลำคอหมดแล้ว จะพูดอะไรต่อไปดีล่ะ โอ้ย!!  จู่ๆวงแขนกว้างของเขาก็โอบกอดที่ร่างของผม เขากระชับวงแขนจนแน่น
"ขอบคุณนะอาโออิ ชั้นดีใจที่สุดเลยนายรู้มั้ย? ชั้นเองก็อยากจะพูดคำๆนี้กับนายอยู่เหมือนกัน" หา! อะไรกันเนี่ย....เมื่อกี๊ผมฟังไม่ผิดใช่มั้ยครับ? ที่อุรุฮะเขาพูดออกกมาเมื่อสักครู่นั่นน่ะ เขาเองก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกับผมงั้นเหรอ? ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยครับ? โอว้...สวรรค์โปรด ขณะที่ผมกำลังรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะล่องลอยไปนั้น ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านริมฝีปากของตัวเอง เขาประทับจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ก่อนจะส่งเรียวลิ้นอุ่นชื้นตามเข้ามาเป็นลำดับต่อไป จูบของเขาที่เขามอบให้ผมนั้นมันช่างหวานหอมเสียเหลือเกิน แม้ว่าจะเจ็บตรงบริเวณที่ผมเจาะจิวล์ไปบ้างเล็กน้อยก็ตาม ผมทนได้ฮะช่างมันเถอะ ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีความสุขขนาดนี้ เหมือนกับว่าตัวเองนั้นได้ล่องลอยไปตามธาตุอากาศ แต่แล้วความคิดหนึ่งก็วิ่งผ่านเข้ามา... ผมตั้งใจจะเป็นฝ่ายนำนะแต่ทำไม?....เอ๊ะมีอะไรผิดผลาดไปหรือเปล่า?ผมจำได้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายรุกบอกรักเขาไปก่อนนะ เอ่อ...เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนดีกว่าเพราะผมกำลังเคลิบเคลิ้มกับรสจูบที่เขามอบมาให้ จวบจนกระทั่งเขาถอนริมฝีปากออกมาแล้ว ตาของเรายังคงสอดประสานจดจ้องกันและกันนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมาจนกระทั่ง.....
* โคร่กกกก * เสียงพยาธิในท้องของผมมันร้องประท้วงออกมาขัดจังหวะของเราสองคน ให้ตายเถอะเสียมู้ดหมดเลยทำไมต้องมาร้องตอนนี้ด้วยนะ ไอ้บ้า ไอ้พยาธิไม่รักดี (นั่นพี่แกโทษมั่วเลย) น่าอับอายที่สุดต่อหน้าอุรุฮะซะด้วย โอ้ย!ผมจะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนดีละเนี่ย.... เงยหน้าขึ้นไปมองเห็นเขากลั้นหัวเราะเอาไว้จนหน้าแดงไปหมด ตาย ตาย ตาย ผมไม่เคยขายหน้าขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต
"ฮิฮิ นายคงจะหิวมากเลยสินะ"เขาเอ่ยแซวผมอย่างขำๆ โอย...ทำไมต้องพูดออกมาด้วยนะ ผมอายมากจนไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหนแล้ว (ก็วางบนคอเพ่นั่นแหละจะไปวางที่ไหนอีกล่ะเอ้อ..) ผมเงยหน้าขึ้นไปอีกครั้งส่งหน้าที่มุ่ยๆของตัวเองให้คนตรงหน้าของผมแทน
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ชั้นก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ไม่เอาน่าอาโออิ"ผมพยายามที่จะง้อผมเมื่อเห็นใบหน้าง้ำงอของผมเข้า
"นายอยากหัวเราะเยาะชั้นก่อนนี่"ผมมู่หน้าอีกครั้ง แล้วหันหน้าหนีเสมองมองไปทางอื่น... นี่ผมกำลังงอนเขางั้นเหรอเนี่ย....ไม่ไหวๆทำตัวยังกะผู้หญิงเลยเรา น่าอายอีกแล้วโอ้ย!!....
"เอาน่าๆ อย่างอนเลยนะไปกินข้าวกันเถอะนะ"เขาพยายามที่จะง้อผม จนในที่สุดผมก็ใจอ่อนพยักหน้าให้เขาเบาๆ ก่อนที่จะถูกแรงของเขาดึงมือให้ผมเดินตามไป  เขากุมมือของผมเอาไว้แน่นเหมือนกับว่า เขากลัวว่าผมจะหลุดหายไปเสียอย่างนั้นแหละ  ช่วงเวลานี้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก อยากจะหยุดโลกทั้งใบเอาไว้เหลือเกิน  เขาพาผมเดินออกมาจากตึกต้นสังกัดของวงเรา(ค่ายไหนก็รู้ๆกันอยู่นะ) แถวนั้นเป็นที่ชุมชนร้านรวงบริเวณนั้นเยอะแยะมากมาย เราเดินมาเรื่อยๆจนหยุดที่หน้าร้านเนื้อย่างร้านหนึ่ง อุรุฮะยังไม่ปล่อยมือผมเขายังคงกุมมือของผมเอาไว้แน่น เราเข้าไปนั่งในส่วนด้านในสุดของร้าน
"อยากกินอะไรตามสบายเลยนะไม่ต้องห่วง"เขาเอ่ยปากบอกกับผมอย่างเป็นกันเอง ใบหน้าสวยของเขายังคงเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา ผมอดไม่ได้ที่จะจ้องมอง ไม่อยากละสายตาไปทางอื่นเลย จนกระทั่งพนักงานของร้านยื่มเมนูมาให้ สติของผมมันก็กลับคืนมาดังเดิม สายตาของผมเบนไปสนใจที่เมนูเพียงชั่วครู่ แล้วจึงสั่งอาหาร
"ป่านนี้เจ้าพวกนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่นะ..."จู่ๆเขาก็เอ่ยออกมาหลังจากที่สั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"เจ้าไคคงกำลังง้อรุกิอยู่ละมั้งเห็นว่าเจ้ารุกิกำลังงอนน่ะ ส่วนเรตะก็คงไปขลุกอยู่ที่ห้องของยูมะคุงเหมือนเดิมแหละ น่าจะย้ายไปอยู่ด้วยกันซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว"
"นั่นสินะน่าจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน แล้วนายล่ะไม่สนใจจะย้ายมาอยู่กับชั้นบ้างเหรอ?"เขาพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากเล็กน้อย เห?....เราเพิ่งจะคบกันนะเนี่ยอุรุฮะนายพูดอะไรออกมา รู้มั้ยว่าผมคิดเตลิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วนะนี่ แอ๊คคคค!!  รู้สึกว่าจะร้อนไปทั้งหน้าเลย
"บ้า พูดอะไรออกมาน่ะ...."

[しろやま としんや]

"ก็พูดเผื่อไว้ไงไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย"เขาพูดออกมาเบาๆ  แม้แต่หน้าของเขาเองก็แดงไม่แพ้หน้าของผม  สักพักพนักงานก็ยกอาหารออกมาวางจึงหยุดบทสนทนาของเราไว้แค่นั้น เขาจัดการคีบเจ้าชิ้นเนื้อไปลงที่กระทะ แล้วจัดการย่างเมื่อได้ที่แล้วจึงคีบชิ้นเนื้อไปเป่าแล้วส่งให้ผม ผมยื่นจานเข้าไปรับเจ้าชิ้นเนื้อนั้นแต่เขากลับส่ายหน้าน้อยๆ ผมรู้เลยทันทีว่าเขาหมายความว่ายังไง จึงยื่นหน้าไปเล็กน้อยเขาส่งเจ้าเนื้อชิ้นนั้นเข้าปากผมทันที (โอ้ย!อิจฉาอ่ะ >.<หวานชื่นสุดๆ)    เราสองคนทานกันไปคุยกันไป บรรยากาศแบบนี้มันช่างหายากจริงๆ แล้ววันนี้ก็เป็นวันดีของผมด้วย มันทำให้ผมมีความสุขแบบสุดๆไปเลย  ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะได้มานั่งทานอาหารกับคนที่ตัวเองรักแบบนี้ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ เพราะชีวิตทุกวันนี้ผมได้ทุ่มเทให้กับงาน จนกระทั่งได้มาหลงรักคนอย่างอุรุฮะนี่แหละ ผมถึงได้รู้ว่าชีวิตของตัวเองเปลี่ยนไปเยอะ  เพราะคนคนนี้นี่เองตัวเองถึงได้พบกับความสุขอีกครั้ง
"เป็นอะไรไปละนั่น นั่งอมยิ้มอยู่ได้ หือ?"เสียงของเขาเรียกผมมาจากภวังค์ เขาหันไปส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า
"ชั้นคิดเรื่องของเขาอยู่น่ะ"ผมตอบไป รอยยิ้มยังคงไม่หายไปจากใบหน้าของตัวเอง
"มีความสุขจังเลยนะนายนี่"เขาอดที่จะแซวผมไม่ได้
"ก็...มีความสุขแบบสุดๆไปเลยไง รู้มั้ยชั้นดีใจมากเลยนะที่เราใจตรงกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะนานแค่ไหนแล้วที่ชั้นแอบมองนาย ในที่สุดชั้นก็มีวันนี้จนได้"
"เข้าใจพูดนะ ชั้นเองก็ดีใจเหมือนกันรู้มั้ย? ไม่เคยคิดเลยว่าเราจะใจตรงกัน ขอบคุณนะอาโออิ"คำพูดของเขาทำให้หัวใจของผมพองโตมากกว่าเดิม (ระวังนมโตนะเฮีย) รอยยิ้มระบายไปทั้งใบหน้าสวยของเขา กี่ครั้งแล้วนะที่ผมหลงไหลในใบหน้าสวยนี่ มองทีไรไม่เคยเบื่อเลยสักนิด
"กลับกันเถอะนะ"เขาดึงมือของผมให้ลุกขึ้นตาม เราเดินออกมาจากร้านด้วยกัน
"นี่มันก็ดึกมากแล้ว ป่านนี้รถไฟคงหมดแล้วสิเนี่ย"ผมบ่นอุบเมื่อก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง จากที่นี่กลับไปยังอพาร์ทเม้นต์ของผมค่อนข้างไกลพอสมควร ต้องนั่งรถไฟใต้ดิน แต่ดึกขนาดนี้แล้วรถไฟก็หมดแล้วด้วยมีทางเดียวที่ผมจะกลับได้.....
"คงต้องกลับแท๊กซี่แล้วล่ะ ชั้นไปก่อนนะ"ผมโบกมือลาเขาเพื่อที่จะจับแท๊กซี่กลับไปยังที่พักของตน แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อมีแรงกระตุกที่ชายเสื้อของผม
"ค้างด้วยกันสิคืนนี้ อพาร์ทเม้นต์ชั้นอยู่แค่นี้เอง"เขาเอ่ยปากชวนให้ผมค้างด้วยกัน เมื่อได้ยินคำชวนของเขาแล้วปากของผมมันอ้าค้างแทบจะทันที เขาชวนผมค้างด้วย แบบนี้ก็หมายความว่า...ว่า...อ๊าาาาไม่อยากคิดเลย ใบหน้าของผมร้อนผ่าวหาน้ำมาตอนนี้คงดับไม่ทันแล้วแหงๆ นี่ผมกำลังคิดเรื่องลามกอยู่ใช่มั้ยเนี่ย??
"ไปเถอะ"ว่าแล้วเขาก็ออกแรงฉุดให้ผมเดินตามทันทีโดยที่ไม่รอคำตอบจากปากของผม ตอนนี้ในหัวของผมมันเบลอไปหมดแล้ว สมองมันสั่งการแทบไม่ทัน จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าอพาร์ทเม้นต์ของเขาแล้ว ที่นี่มันใกล้อย่างที่เขาว่าจริงๆ จากบริษัทเดินกลับมาคงใช้เวลาราวๆ 20 นาทีเท่านั้น
"เข้ามาข้างในก่อนสิ เฮ้!อาโออิ....อาโออิ นายได้ยินที่ชั้นพูดรึเปล่า?"เขาโบกมือไปมาเรียกสติของผม ทำให้ผมตื่นจากห้วงความคิดทั้งหมด นี่มาถึงหน้าของเขาจั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ล่าสุดผมจำได้ว่ายืนอยู่ตรงหน้าอพาร์ทเม้นต์ของเขานี่นา เอ....นี่สมองผมเบลอขนาดนี้เลยหรือนี่
"อื้อได้ยินชัดแจ๋วเลยล่ะ"
"ได้ยินแล้วก็เข้ามาซี่ มายืนอยู่ตรงนั้นอยู่ทำไมกันล่ะ รึนายจะนอนอยู่หน้าห้องนั่น คิคิ"เขาหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นปฏิกิริยาเงอะๆ งะๆของผม ผมก้าวเข้ามาข้างใน โหเขาตกแต่งห้องได้ไม่เลวเลยนะเนี่ย ต่างจากห้องของผมลิบลับเลย ของใช้ทุกอย่างจัดได้อย่างลงตัวมากเลย เจ้าของห้องหายเข้าไปในห้องครัว ปล่อยให้ผมยืนมองอย่างอึ้งๆ
"เหม่อมองอะไรอยู่ครับ? เอ้านี่"เขาเดินเข้ามาทางข้างหลัง เอากระป๋องเบียร์ที่หยิบติดมาด้วยวางแนบที่แก้มของผม ความเย็นของมันทำให้ผมสะดุ้งวาบจนหันกลับไปมองคนข้างหลัง
"มันเย็นนะเล่นอะไรบ้าๆ"ผมว่าด้วยน้ำเสียงงอนๆ เปิดฝากระป๋องเบียร์ที่เขายื่นให้แล้วยกขึ้นดื่ม
"ก็เห็นนายเหม่ออยู่นี่นาเลยเรียกสติ"เขาว่าทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟานุ่ม แล้วยกกระป๋องเบียร์นั้นขึ้นดื่มอีกอึกใหญ่ ก่อนจะเปิดอีกกระป๋องที่ถือติดมือมาด้วยแล้วดื่มต่อ (สองป๋องเลยนะเพ่ไม่กลัวเมาไง๊ --->>ย้อมใจก่อนเว้ย:อุรุฮะ)
"ห้องสวยดีนะ ต่างจากห้องชั้นลิบเลยรกเป็นบ้าเลยล่ะ"ผมเอ่ยชมห้องกับเจ้าของแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเขา
"ก็นายเล่นซื้อของเข้าห้องไม่บันยะบันยังเลยนี่นา ของไหนไม่ใช้ก็โละทิ้งซะบ้างสิ ถ้าชอบที่นี่ละก็จะย้ายมาอยู่ก็ไม่ว่านา"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ใบหน้าของผมมันร้อนวาบขึ้นมาอีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันนี้แล้วก็ไม่รู้ เขาผมยิ้มน้อยๆไม่ได้เมื่อเห็นท่าทีของผม  จู่ๆเขาก็ลุกพรวดขึ้นแล้วเดินเข้าไปในส่วนที่เป็นห้องนอน สักพักก็เดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวแล้วชุดนอน
"เข้าไปอาบน้ำสิ จะได้สบายตัวนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย"เขายื่นสิ่งของที่อยู่ในมือให้กับผม ซึ่งผมก็รับมันมา
แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป ภายในหัวใจของผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก สมองมันคิดไปต่างๆนาๆ(คิดลามกอยู่ละสิ) ผมสะบัดหัวอยู่สองสามทีแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างช้าๆ เพื่อให้คลายความตื่นเต้น ผมถอดเสื้อผ้าออกแล้วเปิดน้ำเพื่อชำระร่างกาย สายน้ำอุ่นที่กระทบร่างกายทำให้ผมรู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว 
ภายนอก....ชายหนุ่มหน้าสวยที่นั่งจิบเบียร์ที่โซฟานุ่ม สายตาเพ่งมองไปยังหน้าประตูห้องน้ำ ภายในหัวของเขากำลังคิดอะไรอยู่ไม่มีใครสามารถเดาได้เลย จู่ๆชายหนุ่มก็พรวดพราดลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปยังส่วนที่เป็นห้องนอน สักพักจึงเดินออกมาโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันส่วนล่างเอาไว้เท่านั้น เขาค่อยๆเดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างช้าๆ จับลูกบิดประตูให้เปิดออกอย่างเบามือ แล้วก้าวเข้าไปยังด้านใน  ชายร่างสูงที่กำลังง่วนอยู่กับการอาบน้ำอยู่นั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่า.... มีใครอีกคนที่เดินเข้ามาทางด้านหลังของตัวเอง เพราะเขากำลังฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์.... กว่าจะรู้สึกตัวก็ถูกโอบกอดไว้ทางด้านหลังเสียแล้ว..... เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย.... ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกว่าผิวเนื้อทางด้านหลังของตัวเองเสียดสีเข้ากับแผ่นอกของอีกฝ่าย เขาเข้าประชิดตัวของผมมือยังคงโอบกอดไม่ยอมปล่อย แล้วผมก็ถูกเขาจู่โจมโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว

[しろやま としんや]

ปลายลิ้นอุ่นชื้นสัมผัสที่ใบหูของผมอย่างช้าๆ สร้างความเสียวซ่านให้เป็นอย่างยิ่ง เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น ริมฝีปากสวยฉกเข้าที่ซอกคอสร้างรอยทิ้งเอาไว้ มือของเขาก็ไม่อยู่นิ่งลูบไล้ไปมาทั่วแผ่นอกของผม อารมณ์มันถูกปลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเขาสัมผัสแก่นกายของผมอย่างช้าๆ รู้สึกว่าตัวเองจะหอบหายใจหนักจนตัวโยน ใบหน้าร้อนผ่าวแดงซ่านไปจนถึงใบหู ผมหันหน้ากับไปเพื่อที่จะเอ่ยปากประท้วง กลับถูกปิดปากเอาไว้ด้วยริมฝีปากนุ่มของเขา
"อือ...."เสียงครางเครือดังออกมาจากลำคอของผม เมื่อเรียวลิ้นแทรกผ่านเข้าไปจาบจ้วงกับลิ้นของผม มือของเขาผลิกร่างของผมให้กลับมาเผชิญหน้ากับเขา โดยที่เขายังไม่ถอนจูบเลยสักนิด เขาดันร่างของผมเข้าชิดกับพนังกำแพง ถอนจูบออกมาอย่างช้าๆทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าไปในปอดอย่างเต็มที่ เรียวลิ้นของเขาฝังเข้าที่ซอกคอของผมอีกครั้ง สร้างร่องรอยเอาไว้มากมายจนนับไม่ถ้วน แข้งขาของผมถึงกับอ่อนแรงทรุดตัวลงกับพื้น โดยมีมือแกร่งคอยประคองเอวไว้ แรงที่จะใช้ต่อต้านเขาเพื่อที่จะทำให้ตัวเองเป็นฝ่ายนำบ้างกลับหายไปหมด ผมต้องกลายเป็นรับของเขาไปเสียแล้ว ทั้งที่ผมตั้งใจเอาไว้ว่าจะเป็นฝ่ายนำเองแท้ๆ แต่มันเป็นเพราะถูกจู่โจมโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวนี่เอง ผมจึงต้องกลายเป็นฝ่ายรับอย่างช่วยไม่ได้ (เสร็จอุรุปี้100%แน่เพ่ถึก เพราะคนแต่งตั้งใจเอาไว้แล้ว โฮะๆ)
"อา...อุรุฮะ....อา...อือ..."เสียงครางเรียกชื่อดังออกมาเป็นระยะจากร่างที่อยู่ใต้อาณัติ ทำให้ชายใบหน้าสวยที่เป็นฝ่ายควบคุมยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ..... นิ้วมือของเขากดจิกที่ยอดอกของผม มืออีกข้างที่เหลืออยู่ก็สัมผัสตัวตนของผมเพื่อปลุกอารมณ์ที่มอดไปแล้วให้ลุกพรือขึ้นมา สักพักเขาจึงครอบครองเจ้าสิ่งนั้นด้วยริมฝีปากสวย ผมแยกเรียวขาออกกว้างอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อลิ้นของเขาหยอกล้อกับเจ้าสิ่งนั้นของผม แขนที่ยาวของผมโอบกอดรอบคอของเขาเอาไว้แน่น เพื่อให้เป็นหลักยึดเอาไว้.....
"อ่ะ.....อา...."ผมครางอีกครั้งเมื่อถึงปลายทางด้วยริมฝีปากของเขา ผมปลดปล่อยเจ้าของเหลวสีขาวนั้นออกมา เขาจัดการกลืนกินเข้าสิ่งนั้นเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกียจ เขาเงยกหน้าขึ้นมาแลกจูบกับผมอีกครั้ง ทำให้ผมได้รับรู้รสชาดของตัวเองครั้งแรกว่าเป็นยังไง ในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับจูบรสหวานที่เขาได้มอบให้อยู่นั้น มือแกร่งของเขาจับสะโพกของผมให้ยกขึ้นชัน แล้วจัดการแทรกเรียวนิ้วยาวของเขาเข้าไปข้างในช่องทางของผม รู้สึกเจ็บไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะมันคือครั้งแรกของผม เขาเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปมากขึ้นทำให้ร่างของผมเกร็งไปทั้งตัว เพราะความยังไม่เคยชิน เขาหยุดขยับนิ้วอยู่สักพักเพื่อให้ผมได้ปรับตัว ริมฝีปากของเขาเลื่อลงมาจูบไซร้ที่ซอกคอของผม แล้วไล่ลงไปเรื่อยๆ
"อือ....อา..."ความสุขที่เขามอบมาให้ทำให้รู้สึกดีไม่ใช่น้อย มืออีกข้างที่ว่างของเขาจัดการปลดเจ้าผ้าขนหนูผืนเล็กที่พันเบื้องล่างของเขาออกไปให้พ้นทาง เจ้านิ้วเรียวที่สอดแทรกเข้าไปในคราแรกได้ถูกถอนออกมาแล้ว ขาข้างหนึ่งของผมถูกยกให้ขึ้นสูง แล้วมันถูกนำไปพาดไว้ที่หัวไหล่แกร่งของเขา
"ถึงคราวของชั้นแล้ว ขอโทษด้วยนะ"พูดจบส่วนที่แข็งขืนของเขาก็ค่อยๆแทรกผ่านเข้าไปในช่องทางที่คับแคบ ผมบิดเกร็งร่างตัวเองด้วยความเสียวซ่าน เขาค่อยแทรกเข้าไปอย่างช้าๆเพราะเป็นครั้งแรก จึงทำให้มันเข้าไปอย่างยากลำบาก ความเจ็บแปลบแล่นพร่านไปทั่วร่างของผม เสียงครางอย่างสุดระงับของผมดังระงมไปทั่ว รู้สึกเหมือนร่างกายของตัวเองจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มันเป็นความสุขที่มาพร้อมกับความเจ็บปวด แต่ผมก็ยินที่จะรับมันเอาไว้ถ้าคนที่เป็นเจ้าของร่างของผมคือเขา....อุรุฮะ.....
"เจ็บหน่อยนะ อย่าเกร็งนะคนดี"เสียงปลอบประโลมดังขึ้นที่ข้างหูของผม ผมแทบจะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นเพราะสมองของผมมันว่างไปหมด เห็นแต่ใบหน้าของเขาลอยไปลอยมา เขาจัดการแทรกเจ้าสิ่งนั้นเข้าไปในร่างของผมจนสุดทาง หยุดขยับร่างกายสักพักก่อนที่จะค่อยๆขยับตัวอย่างช้าๆแต่เป็นจังหวะ ก่อนจะเพิ่มความเร็วและแรงขึ้นมาตามลำดับ ผมส่งเสียงครางอย่างสุดระงับได้ยินเสียงร่างกายของเราเสียดสีซึ่งกันและกัน ช่องทางของผมมันก็ตอบรับเขาดีเหลือเกิน ได้ยินเสียงครางของเขาดังออกมาบ้าง แต่มันคงจะดังสู้เสียงของผมไม่ได้หรอก รู้สึกร่างทั้งร่างแทบจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ ผมปรือตาขึ้นมามองหนาเขาเห็นหยดเหงื่อระอยู่ตามใบหน้าและไรผม แลดูมีเสน่ห์มากเหลือเกินสำหรับตัวเขาในเวลานี้ จนในไม่ช้าภาระกิจอันยาวนานก็ได้สิ้นสุดลง ผมหอบฮักจนตัวโยนเมื่อเขาปลดปล่อยเข้ามาในร่างของผม สะดุ้งรับเจ้าสิ่งนั้นเข้ามาในร่างของตัวเอง  จากนั้นเขาก็ค่อยๆถอนกายออกไปจากร่างของผมอย่างช้าๆ
"ขอบคุณนะอาโออิขอบคุณ"เขาก้มลงหอมที่แก้มเนียนของผมอย่างเอาใจ ก่อนจะลุกขึ้นเปิดฝักบัวให้สายน้ำลงมาชำระร่างกายของผม ความอุ่นของสายน้ำทำให้ผมสะดุ้งวาบแต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก สบู่เหลวกลิ่นหอมที่เขาบรรจงลูบไล้ไปทั่วร่างเพื่อชำระร่างกายให้ผมและตัวของเขาเอง อาบน้ำอยู่สักพักเขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่ด้านนอกเข้า แล้วเอาผ้าเช็ดตัวห่อร่างของผมเอาไว้แล้วจัดการโอบอุ้มร่างของผมเอาไว้แนบอกแล้วเดินออกไปด้านนอกด้วยกัน เห็นเขารูปร่างบอบบางอย่างนี้จริงๆแล้วเรงของเขาเยอะไม่ใช่น้อย เพราะเขาสามารถอุ้มร่างของผมทั้งร่างได้อย่างสบาย เขาวางร่างของผมไว้ที่เตียงนุ่มหยิบผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มร่างของผมเอาไว้ เขาแทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มนุ่มผืนเดียวกัน โอบกอดร่างของผมเอาไว้อย่างทนุถนอม เข้าสู่ห้วงนิทราไปด้วยกันทั้งคู่ คืนนี้ผมช่างมีความสุขจริงๆ ที่ได้อยู่กับคนที่ผมรักแล้วเขาก็รักผม.......

- เช้า -
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย มองไปรอบด้านอย่างช้าๆตามจุดโฟกัสของสายตา ในหัวหวนนึกถึงคนที่นอนข้างตัวเมื่อคืน  ...หายไปไหน??... เขาไม่อยู่บนเตียงแล้วหายไปไหนก็ไม่รู้ เหลือตัวผมเพียงคนเดียวที่อยู่บนเตียงนุ่มนี้เท่านั้น ผมพยายามยันกายให้ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ รู้สึกเจ็บแปลบที่เบื้องล่างยังไงไม่รู้ นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อคืนแล้วอดที่จะหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมกับเขา.... คิดแล้วก็อายแฮะถ้าเกิดเจอหน้าเขาขึ้นมาละก็ผมจะทำหน้ายังไงละเนี่ย คิดภาพไม่ออกเลยสักนิด แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรมากไปกว่านั้น คนที่ผมกำลังคิดถึงอยู่ก็ปรากฎตัวขึ้นมา....
"ตื่นแล้วเหรอ? หลับสบายดีมั้ย? เจ็บรึเปล่า? ถ้าไม่ไหวก็อย่าเพิ่งลุกขึ้นมาแล้วกัน" คำถามยิงรัวใส่ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามไหนก่อนดี แค่เห็นว่าเขาห่วงไยผมก็ดีใจมากแล้วล่ะ...
"ขอบคุณนะชั้นไม่เป็นไร"ผมตอบเพียงสั้นๆแล้วส่งยิ้มให้เขา
"นายไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ ชั้นห่วงนายมากเลยรู้มั้ย?"เขาเข้ามาประคองร่างผมให้นั่งในท่าอย่างสบาย แต่สายตาของเขานี่สิมันแปลกๆอยู่นะ  เหมือนจะนึกได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหนผมรีบกระชับผ้าห่มขึ้นมาทันทีด้วยความเขินอาย

[しろやま としんや]

"จะอายไปทำไม เมื่อคืนก็เห็นหมดแล้วล่ะ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ สายตาที่มองมายังคงไม่เปลี่ยน ผมรีบคว้าหมอนที่อยู่ข้างๆตัวปาใส่หน้าเจ้าตัวดีทันที แต่เขาก็หลบได้ทันไม่โดนเลยสักนิด แล้วยังขยับตัวเข้ามาใกล้คว้ารวบข้อมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้แน่น เพื่อที่จะหยุดการกระทำของผม เขายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจระอยู่เพียงแค่ใบหน้าของผมเท่านั้น ผมค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ..... ใจเต้นสั่นระรัวผิดปรกติจนแทบจะควบคุมไม่อยู่
"นี่แน่ะ"
"โอ้ย!!"ผมร้องเสียงลั่นเพราะถูกเขาดีดเข้าให้ที่หน้าผากอย่างจัง  โธ่!นึกว่าจะถูกจูบซะแล้ว คนบ้า! หลงคิดไปตั้งไกล ผมลูบป้อยๆตรงบริเวณที่ถูกเขาดีดเข้าเมื่อสักครู่น้ำตาเล็ดอออกมาเล็กน้อย
"คิดว่าชั้นจะทำอะไรอย่างนั้นเหรอ? หืม?"เขาลากเสียงถามเชิงล้อเลียน
"เฮ้ย!นายนี่มัน..."ผมคว้าเอาหมอนที่อยู่ด้านข้างตัวปาใส่เขาไม่ยั้ง จะว่าเพราะความแม่นรึเปล่าก็ไม่รู้ หมอนเจ้ากรรมโดนตรงหน้าเขาเข้าพอดี
* ปึ่ก *
"มันเจ็บนะ อย่างงี้ต้องโดนลงโทษซะแล้ว"ด้วยความไวของเขาโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกเขาล็อคเข้าเสียแล้ว ริมฝีปากสวยที่ผมเคยหลงไหลฉกจูบที่ริมฝีปากของผม มืออีกข้างของเขาก็เปลี่ยนมายึดที่คางของผมเอาไว้ แล้วออกแรงบีบเล็กน้อยเพื่อที่จะให้ผมเผยอปากขึ้น แล้วเขาก็ส่งเรียวลิ้นเข้ามาบุกรุกและหลอกล้อกับลิ้นของผมอย่างชำนาญ จนผมตามแทบไม่ทัน กว่าที่เขาจะถอนริมฝีปากออกผมก็เกือบแย่เสียแล้ว ผมหอบหายใจแฮ่กพยายามสูดอากาศเข้าไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เงยหน้าขึ้นไปมองเห็นเจ้าตัวดีแลบลิ้นให้อย่างล้อเลียน ผมค้อนขวับหันหน้าหนีไปอีกทาง จนนึกขึ้นมาได้ว่า...
"วันนี้มีซ้อมนี่นา ตายล่ะเรตะต้องเล่นงานแน่ๆเลย"ผมรีบยันกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็วจนลืมนึกไปว่า.....
"โอะ....โอ๊ย...."ผมร้องลั่นอีกครั้งเมื่อความเจ็บเบื้องล่างเล่นงานผมเข้าอย่างจัง อุรุฮะรีบเข้ามาดูอาการของผมด้วยความเป็นห่วง
"เป็นอะไรหรือเปล่าอาโออิ?..."เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ก็เจ็บนะสิ.....ถามได้เพราะใครกันล่ะ?"ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงงอน ได้ทีแล้วขออ้อนหน่อยแล้วกัน
"ขอโทษนะ ไหวหรือเปล่าชั้นจะได้โทรไปของดซ้อมกับเรตะให้"
"ไม่เป็นไรยังพอไหวน่า อีกสองวันต้องขึ้นเวทีแล้ว"ผมตอบกลับไปไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ
หลังจากที่อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย พร้อมด้วยมื้อเช้าของเขาแล้วเราก็ออกไปห้องซ้อมด้วยกัน (อยากบอกว่าอาหารเช้าฝีมืออุรุฮะอร่อยมากเลย>.<) เมื่อมาถึงห้องซ้อม(ด้วยท่าเดินแปลกๆของตัวเอง)ก็เห็นเจ้าไคนั่งยิ้มหน้าบานใส่ พร้อมกับรุกิที่นอนซบไหล่ของมันอยู่ข้างๆ คงจะคืนดีกันแล้วสิเนี่ยหน้าเจ้าไคงี้เท่าถาดใบใหญ่ๆเลย ผมอดขำในท่าทีของเพื่อนไม่ได้ เลยออกปากแซวเจ้าเพื่อนตัวดีไปซะเลยอย่างคนอารมณ์ดีไม่แพ้กัน
"ไงไคอารมณ์ดีเชียวนะ แหมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย"ผมถามด้วยสีหน้ายิ้มๆเหมือนไอ้เพื่อนตัวดีของผมจะรู้ทัน
"ก็คงไม่ได้ต่างอะไรจากนายเท่าไหร่หรอกอาโอย นายเองก็ดูท่าอารมณ์ดีเหมือนกันนี่"รู้ทันจริงๆนะไอ้บ้า....ผมเสหน้าหันไปมองทางอื่น
"มีเรื่องอะไรดีๆละสิ แหมปิดเงียบไม่บอกกันเลยนะเว้ย รึว่าเมื่อคืนนายกับอุรุะ?...."คำพูดของเจ้าไคทำให้ผมหันควับกลับมาทันที เจ้าไคยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์ อยากจะเดินไปเขกหัวเจ้าบ้านั่นสักครั้งเสียจริง
"นะ...นาย..."ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่หันหน้าไปมองเขาซึ่งอยู่อีกทาง เจ้าตัวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ผม ทำให้ใบหน้าของผมแดงวาบขึ้นมา จะเป็นเพราะอายรึว่าโกรธเจ้าไคก็ไม่รู้
"ดีใจด้วยนะเว้ย"ไคพูดแสดงความยินดีกับผม
"ว่าแต่ใครรุกใครกันล่ะเมื่อวาน? หึหึ"คำถามนี้พูดออกมาให้ได้ยินระหว่างผมมันเท่านั้น เล่นเอาทำอึ้งไปเลย
"อ่ะ....ไอ้...."ผมได้แต่พูดอะไรไม่ออก เกิดอาการติดอ่างชั่วขณะเพราะคำถามของเจ้าไค.....
"คุยอะไรกันอ่ะท่าทางสนุกเชียวนะ"เสียงของเรตะขัดขึ้นมาเสียก่อนที่ผมจะได้ลงมือจัดการกับเจ้าไคตัวแสบ
"ก็แค่เรื่องสนุกๆน่ะเรตะ อยากรู้มั้ยชั้นจะบอกให้"ไคทำท่าจะเอ่ยปากบอก ดีที่ผมยับยั้งด้วยการเอามือไปปิดปากของมันเอาไว้ซะก่อน ไม่งั้นละก็....
"อ่อย อะเอ้ย อ่อย"เจ้าไคพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของผม เพราะการดิ้นของมันทำให้รุกิซึ่งนอนหลับอยู่ข้างๆลืมตาตื่นขึ้นมา
"โอ้ย!...เล่นบ้าอะไรกันอยู่วะเสียงดังตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะโว้ย หนวกหูคนจะหลับจะนอน ยิ่งเพลียๆอยู่ด้วยเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบสว่าง ชิ! ให้นอนสบายๆหน่อยก็ไม่ได้"รุกิโวยวายเสียงดังลั่นห้อง นั่นมันไม่เท่าไหร่แต่ไอ้ประโยคท้ายๆนี่สิมันชวนให้คิดอย่างแรง...กว่าจะได้นอนเกือบสว่างงั้นเหรอ?...แสดงว่าเมื่อคืนเจ้าไคมันก็.....
"เฮ้ย!! รุกินายพูดอะไรออกม๊า...อายคนเขามั้ยนั่น!"เจ้าไคสะบัดออกจากการเกาะกุมของผมทันที กะว่าจะปิดปากรุกิซะหน่อย....ไม่ทันเสียแล้วไคเอ๊ย ทีนี้แหละได้รู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง
"ก็เพราะนายนั่นแหละไค ไม่ต้องพูดเลยชั้นไม่ได้นอนเพราะใครกัน ไอ้บ้าได้คืบจะเอาศอก"นั่นหลุดออกมาเป็นชุดๆเลย เจ้าไคเลยต้องทำท่ากุมขมับเพราะอาการปวดหัวขึ้นมาอย่างกระทันหัน แทบอยากจะวิ่งไปขอยาแก้ปวดป้าโชโกะมากรอกปากตัวเองซะให้รู้แล้วรู้รอดไป เหอๆ
"ปรับความเข้าใจกันอีท่าไหนวะเนี่ย"ทีของผมแล้วเอาคืนซะเลย
"5555555"จู่ๆก็มีเสียงหัวเราะดังลั่น หันไปมองทางต้นเสียงก็เห็นอุรุฮะหัวเราะเสียยกใหญ่จนต้องกุมท้องของตัวเองเอาไว้
"เออใช่....เมื่อวานชั้นลืมของเอาไว้ที่ห้องซ้อม เลยชวนให้ยูมะวกกลับมาเอาของคืน"จู่ๆเรตะก็พูดโพล่งขึ้นมาแล้วก็เงียบไป ผมรอลุ้นอยู่ว่าเจ้านั่นจะพูดอะไรต่อ
"ชั้นกะยูมะเห็น......เอ่อ...เห็นนายกับอาโออิจูบกันที่หน้าลิฟท์ เอ่อ.....ชั้นขอโทษด้วยนะอาโออิไม่ได้จะตั้งใจจะแอบดูหรอกนะ  ชั้นสองคนเลยต้องเลี่ยงขึ้นไปใช้ลิฟท์ที่ชั้นสอง เฮ้ยขอโทษจริงๆอย่าโกรธนะ" คำพูดของเรตะเล่นเอาใบหน้าของผมแดงวาบเป็นรอบที่เท่าแล้วก็ไม่รู้ของวันนี้ โอยวันนี้มันวันอะไรกันแน่เนี่ย โธ่ๆ ผมอายจนไม่รู้จะเอาหน้า(หล่อๆ)ไปเก็บไว้ที่ไหนแล้ว
"เอาน่าอย่าคิดมากเลยอาโออิ ไหนๆก็ไหนๆแล้วช่างเถอะนะ"เขาเดินมาตบบ่าเพื่อให้กำลังใจ เห็นสีหน้าของเขาแล้วผมถึงกับยิ้มออก นั่นสินะจะมัวอายอยู่ทำไมในเมื่อทุกคนก็รู้กันหมดแล้ว ที่ผมกับเขาคบกันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าอายสักหน่อย ในเมื่อเราทั้งทั้งสองคนต่างก็รักกันนี่นา.....
นี่แหละครับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครึ่งปีก่อนที่ผ่านมา ผมได้ถ่ายทอดให้พวกคุณได้รับรู้หมดแล้วนะครับ ทุกวันนี้เราสองคนก็ยังรักกันเหมือนเดิม แล้วนับวันมันก็ยิ่งมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำไป ตั้งแต่ตอนนั้นเราสองคนก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน(เหมือนกับคู่ของเรตะกับยูมะ ไคกับรุกิ) แต่เราสองคนก็ได้หาห้องใหม่อยู่กันเพราะห้องมันแคบเกินกว่าที่เราสองคนจะอยู่(เขาว่างั้น ว่าไงก็ว่าตามกัน) แถมยังมาพูดทะเล้นอีกว่าเผื่อวันข้างหน้าเราสองคนจะมีลูกด้วยกัน ไอ้บ้าใครจะมีได้เล่าพูดเป็นเล่น ผมคงต้องขอจบเรื่องราวเอาไว้แค่นี้ ไว้มีโอกาสเราคงได้พบกันอีกนะครับ.....

..........THE  END.........



เข้ามาอ่านกันแล้วเม้นต์ให้ด้วยน๊า ขอบคุณค๊าบบบบ

ปล.เจ๊ซินเปิดมาอ่านแล้วไม่เม้นแช่งท้องเสีย หุหุ

แล้วจะเอาเรื่องอื่นๆมาให้อ่านกันคับ

[caneton]

โหๆๆๆ  ขนาดนี้เชียวหรือ แต่ก็หนุกๆดี  ใจนะ

[nongmudaeng]

น่าจะใช้ฉากไทยบ้าง เอาชื่อไทยก็ดี

[No_ProMises]

OHh !!

[RaiNy^^ImProviSe]

  ชอบๆๆอ่า 555

น่าร้ากกกกดี

[rain0akira]

  ถ้าความรักราบรื่นแบบนี้ก็ดีสิ

  แต่ยังไงก็ชอบนะ

สนุกดีค้าบ

[[H]a[N]m[E]i[I]]

อึ้ยยย
หวานดีอ่ะ
ชอบบบบ

[akapee]

THX....

ขอบคุนนะ

หนุกดีอ่ะ

55+

[takari555]

มายก็อดดดด....มีฟิคกาเซตในนี้ด้วย

ยิ่งไปกว่านั้นนะ.....

อุรุฮะ x อาโออิ !!!

แถมมี ไค x รุกิ 5555555555555+

อยากลองอ่านสองคู่นี้มานานแระ

แล้วแต่งมาอีกน้า 555+

[kittyfun]

สนุกมากเลยค่ะ

ลุ้นกันแทบแย่ว่าคู่นี้จะไปด้วยกันได้หรือเปล่า

ขอบคุณ :L1:ที่เขียนฟิคสนุกๆมาให้อ่านกันนะคะ

[しろやま としんや]

ยังมีคนเข้ามาอ่านอีกแฮะ

คนแต่งลืมไปแล้วนะนี่ ฮ่ะๆๆ

ช่วงนี้เลิกแต่งฟิคแล้วก๊าบ

เพราะความขี้เขียจเป็นอย่างยิ่ง

5555555555555555555+

ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน

และคอมเม้นต์ให้

ขอบคุณจริงๆ เน้อ

[kuy]

 

แจ่มครับ ขอบคุณครับ ที่รัก

[torto]

เอ้า เม้ม เม้ม ให้แล้วเด้อ  ท้องจะได้ไม่เสีย  คำแช่งจะได้ตกไป   


ดีนะเราชอบเรื่องสั้นแบบนี้เหมือนกันไม่ต้องรอนาน  คน Jp เนี่ยเค้าเป็นแบบนี้กันจริงๆๆน่ะ เหรอ  แบบเปิดเผยกันมากเลย  แถมยังมีเยอะอีกตังหาก

แต่ก็ดีนะ เพราะจะได้มีความสุขแบบต้องหลบซ่อน

[to_nightpart1]

ความรักของชาวร๊อค  หวานกันจิง.   สามคู่ชูชื่น
 

[sunda]

สนุกดีนะ ครั้งหน้าขอ. Fic คนไทยมั้งนะ
หลายๆ คู่ก็ได้นะนุกดี
ขอบคุณนะ XD

[tent bodyslam]

อ่านแล้วคิดถึงความหลัง ฟิควายเรื่องแรกของเราก็เป็นเจร็อคนี่แหล่ะ   อิอิ   คู่นี้ก็ดีนะเราชอบ  มีประโยคชวนให้คิดลึกจากอุรุฮะด้วย(เรื่องจริงนะ)  คิคิ

[EunSung87]

รวดเดียวจบเลย
แบบไม่มีโฆษณามาขั้น
555+
สนุกดีชอบ
หื่นดีชอบอีกนั่นแหละ

[suonlyyou]

 

[sarawutcom]

aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น.  โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที  กด  *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ได้  100 นาที  อายุ  1  วัน  กด  *777*246*117010#
aIS  สมัคร  โทรไป  จีน,  ฮ่องกง,  มาเลเซีย,  สิงคโปร์,  เกาหลีใต้,  อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา  99  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  1.54  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  ลาว,  กัมพูชา,  เมียนมาร์,  เวียดนาม 
*777*3802*117010#
ราคา  119  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.78  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  สหรัฐอเมริกา,  แคนนาดา 
*777*3803*117010#
ราคา  129  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.01  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  เยอรมนี,  สหราชอาณาจักร,  ญี่ปุ่น,  ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา  159  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  3.71  บาท
เวลาโทร  กด
003  รหัสประเทศ  รหัสเมือง  เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ  กด  *121*32#  โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด  *545#  โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน  กด  *137  โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด  1175  โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด  #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3



เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3