Ch 22 เรื่องราวของผม || Bank ‘ Mode
ผม แบงค์ นะครับ ขอมาแบ่งพื้นที่ความหวานของพี่เจกับน้องแฟรงค์หน่อย =)
…………………………….
วันเสาร์ หลังจากกลับจากห้องพี่เชน
ผมหันมามองประตูที่เพิ่งปิดลง จากแฟรงค์เพื่อนผม ที่เพิ่งเดินออกจากห้องไป
ตอนนี้ผมได้แต่นอนมองเพดานไป แล้วคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เพิ่งผ่านพ้นมา
มันเป็นเพียงความเมา ความอยากลอง .... และเสน่ห์ของพี่เชน
ที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่เจอหน้าพี่เชนครั้งแรก
ตาที่ดูเจ้าเล่ห์นิดหน่อย แต่งตัวดูดี หุ่นกำลังดีเลย
สูง 170 นิดๆ ผิวสีแทนแต่ไม่ถึงกับดำ
แค่คิดถึงคืนร้อนแรงเมื่อคืนผมก็เจ็บสะโพกขึ้นมาเลยครับ
คนบ้าอะไรแรงเยอะชิบหาย ใส่มาไม่ยั้งเลย
บอกแล้วว่าครั้งแรกๆให้เบาๆหน่อย
เอาซะเดินไม่ไหวเลยครับ เห้ออออ
มันก็น่าจะมีความสุขใช่ไหมละครับ ทั้งๆที่เพิ่งผ่านคืนร้อนแรงมาด้วยความเต็มใจ
แต่มันคงดีกว่านี้ ..... ถ้าเสียงที่พี่เชนเรียกหาทั้งคืนมันคือชื่อผม
แต่พี่เชนเรียกหาแต่ ……. เจ
“อ่าห์ เจ มึงแน่นมากกสาสส”
“เร็วๆหน่อยมึง กูไม่ไหวละ”
“เจ อื้มมมมมม ซี๊ดดดดด “
มีแต่คำว่า เจ เจ เจ ซ้ำๆทั้งคืน
คุณคิดว่าผมจะรู้สึกยังไงละครับ
ผมเคยเป็นฝ่ายรุกซะมากกว่า ผ่านทั้งผู้หญิงและผู้ชายมาตลอด
เพิ่งจะตกเป็นฝ่ายรับเมื่อคืน
แต่เสือกกได้เป็นแค่ตัวแทนของคนอื่น ,,,
คิดแล้วเกลียดไอ่พี่เชนว่ะแม่งงงงงงง
ผมนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาด้วยเสียงมือถือ
ผม :: ฮาโหลลล
“คอนโดมึงอยู่ที่ไหน”
ใครวะ … ผมขยี้ตาตัวเอง ก่อนจะเอามือถือมาดูเบอร์เรียกเข้า อ้าวว กูไมได้เซฟไว้นี้หว่า
ผม :: นี้มึงเป็นใครเนี้ยย
“กูพี่เชนไง ไวๆคอนโดมึงอยู่ไหน”
ห๊ะ … ไอ่พี่เชน มึงโทรมาทำไมเนี้ย
ผม :: อยู่ถัดจากคอนโดพี่มา 2 ซอย สุขุมวิท 35
เชน :: เออ อีก 5 นาทีลงมารอกูข้างล่างด้วย
ติ๊ดดด …
อะไรของมึงโทรมาสั่งแล้วก็วาง คิดว่ากูลงไปไหวหรือไงว่ะ สาสสสสสสส
เล่นกูซะหนักละยังมาสั่งอีก ….
ผมพยายามลุกขึ้นยืนแล้วลงไปรอไอ่พี่เชนข้างล่าง
รอไม่นานครับ มันก็เดินเข้ามาหาผม
เชรี้ยยยย … หล่อว่ะมึงเนี้ย ใส่แว่นดำทำไม มึงเป็นดาราหรือไง หมั่นไส้ว่ะ
เคยเป็นไหมครับ ไม่ใช่ไม่ชอบหรือว่าเกลียดอะไรหรอกนะ แต่แค่หมั่นไส้มันเฉยๆนะ
เชน :: ปะ
ผม :: ไปไหน อะไรของมึงเนี้ยพี่เชน
เชน :: ห้องมึงอยู่ไหนละ ไปดิ กูง่วงนอน
ผม :: ก็ไปนอนที่ห้องตัวเองดิ มาทำไมเนี้ย
เชน :: ไวๆนำไปเลย กูมีเรื่องคุยกับมึง
ผมยืนจ้องหน้าพี่เชนสักพักนึง ก็ถอนหายใจ ก่อนจะเดินนำพี่เชนมาที่ห้องผม
พอเปิดประตูห้องได้ ผมก็เดินเข้าไปนั่งที่โซฟา
พี่เชนปิดประตูห้องแล้วเดินตามมานั่งโซฟาข้างๆผม
เชน :: เออ แบงค์ เรื่องเมื่อคืน กู ... เออ
จะติดอ่างทำแป๊ะอะไรเล่าพี่เชน …
กูไม่ท้องหรอกนะ จะมาขอโทษหรือไง พระเอกไปละ
ผม :: ช่างมันเถอะพี่ เมาด้วยกันทั้งคู่ ผมไม่คิดมาก
เชน :: ไม่ได้ดิ ก็ครั้งแรกของมึงไม่ใช่หรอไง
ผม :: ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะพี่เชน ไม่ท้องหรอก
แล้วไม่ได้มาคิดมากเรื่องครั้งแรกอะไรด้วย
เชน :: แต่ครั้งแรกของกูที่มีอะไรกับผู้ชายนะเว้ยย
เชรี้ยยย ,, ครั้งแรกของมึงแต่เสือกเรียกหาคนอื่นที่ไม่ใช่กูเนี้ยนะไอ่พี่เชน
โอ้ยยย อยากกระโดดถีบแม่งจริงๆ
ผม :: แล้วให้ผมทำไงละ อีกอย่างเมื่อคืนพี่ก็ไม่ได้ครางออกมาเป็นชื่อผมด้วยเหอะ
อย่ามาคุยถึงมันเลย ผมง่วงจะนอน ถ้าพี่จะนอนก็นอนโซฟานี้ละกัน
ผมทำท่าจะลุกเดินไปที่ห้อง แต่พี่เชนฉุดมือผมไว้
เชน :: กูเรียกชื่อใคร มึงพูดมา
ผมมองหน้าพี่เชน ที่ตอนนี้หน้าซีดลงไปไม่เหลือเค้าหน้าตาที่สดชื่นเมื่อกี้เลยซะนิด
ผมเหยียดยิ้มให้พี่เชนนิดนึงก่อนจะตอบ
ผม :: เหอะ ! จะอยากรู้ไปทำไม
พี่เชนบีบมือผมแน่นขึ้น ก่อนจะถามผมขึ้นอีกครั้ง
เชน :: ตอบกูมา กูเรียกชื่อใครเมื่อคืน
ไอ่เชรี้ยยทำกูเจ็บตูดเจ็บตัวแล้วยังมาบีบมือกูอีก
โอ้ยยยย อยากกระทืบคนละเนี้ย
ผม :: เรียกชื่อ พี่เจ มึงพอใจยัง ปล่อยกู กูจะนอน
พี่เชนปล่อยมือผม พร้อมทั้งนั่งกุมขมับอยู่ที่โซฟา
ผม :: กูไม่รู้หรอกนะพี่เชน ว่ามึงไปชอบพี่เจตอนไหนยังไง
แต่ตอนนี่พี่เจเป็นแฟนแฟรงค์เพื่อนกูแล้ว มึงอย่ามายุ่งให้เพื่อนกูต้องเสียใจละกัน กูไม่ยอมแน่ๆ
ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าไปนอนในห้อง
ผมไม่สนใจว่ามีใครนั่งบื้ออยู่ตรงโซฟานอกห้องนอน
ตอนนี้ผมปวดตัวไปหมดแล้ว อยากนอนมากๆ
....................
ผมตื่นมาอีกครั้งเพราะได้ยินเสียงคนคุยอยู่ข้างๆหูผม
“กูเชนไม่ใช่แบงค์ อืมม แบงค์หลับอยู่อะ มันไม่ค่อยสบาย อืมๆเดี๋ยวกูดูให้”
มึงบอกใครเนี้ยไอ่พี่เชน แล้วมึงมานอนกับกูตอนไหนวะ
พี่เชนวางมือถือไว้ข้างๆหมอน ก่อนจะหันมามองหน้าผม
แล้วเขยิบตัวมานอนข้างๆตัวผม
เชน :: นอนต่อเหอะ อุ่นมันโทรมาหา
พูดเสร็จก็เอามือมากอดผมไว้หลวมๆ
ผม :: เอามือออกไปดิ มากอดทำไมเนี้ย ปล่อย
นอกจากมันจะไม่ปล่อยละยังเสือกมากอดแน่นกว่าเดิมอีก
มึงไอ่พี่เชน ต้องการอะไรครับ
ผมดิ้นไปมาซะพัก ดูท่าทางมันจะไม่ปล่อยผมแน่แล้ว
ผมเลยนอนหลับแม่งเลยย ไม่ปล่อยก็ไม่ต้องปล่อย
ผมตื่นมาอีกทีเกือบสี่โมงเย็นละครับ มีคนมาปลุกเหมือนเดิม ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าใคร
“ ไอพี่เชน “
เชน :: มึงตื่นมาแดกข้าวได้ละ จะได้กินยา
ผมจ้องหน้าพี่เชนไป
ผม :: เออ รู้แล้ว ละเมื่อไหร่พี่จะกลับเนี้ย
เชน :: ไม่กลับอะ วันนี้จะนอนนี้ แต่เดี๋ยวจะกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน
ผม :: ใครชวนมึงครับพี่เชน กลับไปได้แล้ว
เชน :: ก็มึงไม่สบาย กูจะอยู่ดูแลมึงไง
ผม :: กูดูแลตัวเองได้นะพี่เชน
ผมพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำ แต่แค่ก้าวขาผมก็แทบทรุดละครับ
ปวดร้าวไปหมดทั้งตัวเลย
พี่เชนรีบลุกจากที่นอนมาประคองผมไว้ ก่อนจะค่อยๆเดินพาผมไปที่ห้องน้ำ
เชน :: ก็อย่างงี้ไง เลยจะมาดูแล แล้วมีเรื่องต้องคุยให้เข้าใจด้วย
ผม :: ไม่อยากคุย ปล่อยย จะเข้าห้องน้ำ
พี่เชนปล่อยมือที่ประคองผมออก ก่อนจะบอกผม
เชน :: กูจะออกไปเอาของ เดี๋ยวกูมา ไม่ต้องมาล๊อคห้องใส่กูเลย
กูเอากุ๊ญแจกับคีย์การ์ดมึงไปละน่ะ
กินข้าวซะ อยู่บนโต๊ะอะ ยาก็อยู่บนโต๊ะแล้ว
พี่เชนเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องไป
ผมมองตามพี่เชนที่เดินออกจากห้องไป ก่อนจะถามตัวเองว่า
“ เชรี้ยยยย .. นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับกูวะครับบ!! “
ผมนั่งกินข้าวกินยาตามที่พี่เชนสั่ง ไม่ได้กลัวมันหรอกนะครับ
แต่ผมไม่สบาย อยากหายไวๆด้วย จะได้ไปซ้อมดนตรีแล้วก็ไปเรียนพรุ่งนี้
ผมนอนเล่นที่โซฟา นอนดูทีวีไปเรื่อยๆ ก็เริ่มง่วงอีกละครับ
ยังไม่หายระบมเลยอะ ปวดตูดเว้ยยย
ผมกำลังจะเคลิ้มๆหลับ พี่เชนก็ไขประตูห้องเข้ามา พร้อมกับกระเป๋าเป้ 1 ใบ
ผม :: นี้พี่เชนหน้าด้านมาจริงอะ
เชน :: เออ จะด่าไรก็ด่าเหอะ คืนนี้กูจะนอนที่นี้
พี่เชนยกยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินเอากระเป๋าไปเก็บในห้อง
กวนตรีนนวะ นี้ไม่ได้ชวนเลยนะ แล้วเดินเอาของไปเก็บในห้องอีก
แล้วพี่เชนก็เดินมานั่งที่พื้นเอาหลังพิงกับโซฟาที่ผมนอนอยู่
เชน :: มึงจะฟังที่กูพูดได้ยัง พร้อมยัง
ผม :: เออ จะพูดไรก็พูดเหอะ จะได้ไปอาบน้ำนอน
พี่เชนหันมามองหน้าผม ก่อนจะพูดขึ้นมา
เชน :: เออ กูยอมรับว่ากูชอบ เจ
ผม :: นี้ไม่ได้อยากรู้เลยนะ จะบอกเพื่อ ...
แม่งง หงุดหงิดวะครับ จะพูดทำไมเนี้ยย
เชน :: มึงฟังกูก่อนดิวะ สาสสสส เดี๋ยวจับปล้ำแม่งง
ผมทำตาโตใส่ไอ่พี่เชน ไม่เอาละนะเว้ยย
แค่เมื่อคืนกูสมยอมกูก็จะตายห่าละ มาโดดนปล้ำอีก เอากูส่ง รพ. เลยเหอะ
ผม :: เออ ๆ พูดมาๆ
เชน :: กูชอบเจมัน แต่กูไม่รู้ว่ากูชอบแบบไหน กูสับสน
ผมหันไปมองหน้าพี่เชน สงสัยมันสับสนจริงๆครับ
หน้าตามันเหมือนเด็กหลงทาง หน้าหมาหงอยเหงาอะไรขนาดนั้น
เชน :: แต่กูไม่เคยหึงหวงมันเลยนะที่แฟรงค์เพื่อนมึงมาจีบมัน
กูออกจะชอบด้วยซ้ำที่ไอ่เจมันทำหน้าอายเวลาพวกกูล้อมันเรื่องแฟรงค์อะ
และที่สำคัญกูไม่เคยอยากทำอะไรมันเลยด้วย
มันไปนอนห้องกูบ่อยมากจนเหมือนห้องมันเอง กูก็ไม่เคยคิดอยากกอดมัน หรืออยากทำไรมันเลย
พี่เชนหยุดพูดก่อนจะค่อยๆเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
เชน :: กูไม่รู้จริงๆว่าเมื่อคืนกูหลุดพูดชื่อมันมาได้ไง กูก็ไม่รู้ด้วยว่ากูชอบมันยังไง ...
กูขอโทษมึงด้วยนะแบงค์ ที่เมื่อคืนกูทำตัวเชรี้ยๆใส่มึง
พูดจบพี่เชนก็ก้มหน้าซบลงที่โซฟา เอาหัวมาโดนหน้าท้องผม
เห้อออ แม่ง คงสับสนจริงๆแน่อะไอ่พี่เชน ผมเลยเอามือไปลูบหัวพี่เชนไปมา
ผม :: อืมม แบงค์ไม่ได้โกรธอะไรพี่เชนหรอก เรื่องเมื่อคืนช่างมันเถอะ
ส่วนเรื่องที่พี่เชนชอบพี่เจนะ พี่เชนลองหาคำตอบให้ตัวเองดูละกัน
พี่เชนเงยหน้ามามองหน้าผม ก่อนจะจับมือผมที่เล่นผมพี่เชนอยู่เอาลงมากุมมือไว้
เชน :: แบงค์ ช่วยพี่หน่อยได้ไหม ช่วยพี่ให้พี่เข้าใจตัวเองที
ผม :: จะให้ช่วยไงละ
ผมขยับตัวขึ้นเปลี่ยนจากนอนอยู่มานั่ง ก่อนที่พี่เชนจะลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมบนโซฟา
เชน :: เป็นแฟนกันน่ะ
ห๊ะ … อะไรของมึงพี่เชน ได้กูแค่ครั้งเดียวมาชวนเป็นแฟน
ผม :: ไม่เอาอะ ไม่อยากคบใครเพื่อเป็นตัวแทนของใคร
เชน :: ไม่ใช่ตัวแทนใครเว้ย กูยังไม่รู้เลยว่ากูคิดไงกับเจ
แล้วทำไมกูเรียกชื่อมันตอนนั้นไป กูไม่เข้าใจ
ผม :: แล้วพี่ชอบผมหรือไงละ มาขอผมเป็นแฟนเนี้ยย
เชน :: กูก็ไม่รู้วะ รู้แต่ว่ากูนอนกอดมึงแล้วกูมีความสุข นะมึง เป็นแฟนกู
ผมเงียบไม่มีคำตอบอะไรให้พี่แบงค์ .. ห่าเอ้ยย กูก็สับสนแล้วเนี้ยย
แค่ยอมเป็นรับให้มึงพี่เชน กูยัง งง ตัวเองเลย
เชน :: นะครับน้องแบงค์ ลองคบกันดู
ไม่ต้องมาส่งยิ้มให้กูเลย กูไม่ใจอ่อนหรอกนะ .....
ผม :: ไปเคลียร์เรื่องพี่เจก่อน ค่อยว่ากัน
เชน :: เคลียร์ยังไงละ
ผม :: ก็รู้สึกไงก็ไปบอกพี่เจก่อน พี่เจปฏิเสธหรือตอบรับไงค่อยมาว่ากัน
ไม่อยากให้มาคบกับแบงค์ด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆงี้ เพราะคนที่เจ็บสุดท้ายคือแบงค์
เชน :: อื้มม งั้นให้เวลาเคลียร์ตัวเอง 1 อาทิตย์ แล้วเรามาตกลงกันอีกที
ผม :: อย่าใช้คำว่าเราเลย บอกตัวพี่เหอะ
พอผมพูดจบไอ่พี่เชนก็เอามือมาดีดหน้าผากผม 1 ที
เชน :: แหม่ๆ มึงน้อยซะที่ไหน ในมือถือมึงนี้เพียบบบเลยนะ
พี่แบงค์ค่ะ มารับชมพู่ที่เรียนพิเศษด้วยนะค่ะ
พี่แบงค์ครับวันนี้มาค้างกับโชกุนไหม
นี้กูไม่ได้ดูในไลน์มึงเลยนะ แค่ดู SMS มึงแหละไปเคลียร์ตัวเองด้วย
ผม :: 5555555+ ช่วยไม่ได้วะ แบบว่าผมลีลาเด็ดอะพี่
ผมยกยิ้มทำหน้ากวนให้พี่เชน
เชน :: อืออ กูเชื่อวะว่าเด็ด ,, ขนาดกูไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายยังติดใจเลย
พี่เชนพูดจบก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าผม ก่อนจะฉวยหอมแก้มผมแรงๆ 1 ที
ผม :: ไอ่ ไอ่เชรี้ยยพี่เชน ไปไกลๆเลย
เชน :: มึงลองอีกรอบไหมละ เผื่อว่าเมื่อคืนจะเมาจำไม่ได้
ผม :: เมาบ้าอะไรละ แม่งง เสียบมาครั้งแรกกูก็สร่างละเหอะไอ่พี่เชน
ไม่ต้องมาทำตาหื่นใส่กูเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซ้อมดนตรีไม่ไหว
เชน :: อ๊ะอ่ะ พูดงี้แปลว่าถ้าไม่มีซ้อมดนตรี ก็ได้ดิ
โอยยยย ไอ่พี่ห่านี้ กวนตรีนนนเว้ยย
ผม :: ไม่ได้ ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ลุกไปเลย ผมจะไปอาบน้ำนอนแล้ว พรุ่งนี้จะไปเรียนพิเศษเช้า
พี่เชนนั่งหัวเราะผมใหญ่เลยครับ หึ … มีความสุขบ้าอะไรนักหนาวะไอ่พี่เชน มึงมันบ้า!
เชน :: มาเดี๋ยวพี่ช่วยพาไปอาบน้ำ ให้อาบน้ำให้ด้วยม่ะ
ผม :: ไม่ต้องเลย ทำเองได้ ปล่อยแขนเลยย
แต่พี่เชนมันไม่ฟังครับ มันลุกขึ้นไปปิดทีวี
ก่อนจะมาประคองผมไปเข้าห้องน้ำ แล้วยืนรอผมออกจากห้องน้ำมา
พาผมไปนอนที่เตียง แล้วมันก็เข้าไปอาบน้ำครับ ก่อนจะล้มตัวลงมานอนข้างๆผม
ดึงผมเข้าไปกอด แล้วหอมหน้าผากผมเบาๆ 1 ที
เชน :: ฝันดีนะครับแบงค์
หื้มมม ไม่อยากตอบมันครับ เดี๋ยวรู้ว่าผมใจกำลังเต้นแรง
ไอ่ความรู้สึกร้อนวูบวาบกับรอยสัมผัสจูบเบาๆที่หน้าผาก นี้คืออะไรกัน?
...........................................
หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์|| (อ่าน 192281 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก