หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์||

[nunda]

กรี๊ดดดดดดดดดดด ป้าจะเป็นลม 555

[maytarapat]

แวะมารอตอนต่อไปจ้า ^^

[moujay]

กรี๊ดดดดดดดดดดด ป้าจะเป็นลม 555

ใจเย็นค่าา 555+

[moujay]

แวะมารอตอนต่อไปจ้า ^^

เอาตอนต่อไปมาส่งละนะค่า =)

[moujay]

Ch 28 คนป่วย || Frank ‘ Mode



เช้าวันอาทิตย์

ผมตื่นมาตอน 9 โมงเช้า~
ก่อนจะค่อยๆขยี้ตา บิดตัวเล็กน้อย หันไปมองคนที่นอนหลับสนิทข้างๆ
หื้มม พี่เจตอนนอนน่ารักอ่า  ปากแด๊งแดง >///<

ผมก้มลงไปจุ๊บปากพี่เจเบาๆ  พี่เจยังไม่รู้สึกตัวเลย
อารายยกัน ครูเจขี้เซาเอ้ยยย ~ 555+
เมื่อคืนก็ไม่ดึกนะ ( จริงหร๊าแฟรงค์ ?? )

ผมขยับตัวไปเข้าไปกอดพี่เจ
พี่เจขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตามามองหน้าผม
แล้วส่งยิ้มมาให้ก่อนจะจุ๊บปากผม

พี่เจ :: มอร์นิ่งคิสครับ

เอ้~ เสียงแหบจังอะพี่เจ
ผมเอามือไปจับหน้าผากพี่เจ เอ้า ~ ตัวร้อนนี้หว่า

ผม :: พี่เจเป็นไข้อะ นอนต่อไปก่อนนะ เดี๋ยวแฟรงค์ไปหาข้าวหายาให้

พี่เจพยายามจะลุกนั่ง แต่ก็ทำหน้าเบ้ออกมาก่อน

พี่เจ :: โอ้ยยย

ผม :: พี่เจเป็นไรอะ ไม่ต้องๆ นอนเหอะๆ


พี่เจหันมามองหน้าผม ก่อนจะส่งหน้าดุๆมาให้


พี่เจ :: หึ เพราะใครละ

พูดจบก็ล้มตัวลงนอน
555+ อะไร ผมทำไรอะ มางอลใส่เนี้ยย

ผม :: แฟรงค์ทำไรให้ละคร๊าบบบบ

พูดจบก็ล้มตัวไปกอดพี่เจไว้ 5555+

พี่เจ :: ไปซื้อข้าวมาเลย จะกินเจเล่ไลท์อะ รสองุ่นนะ ซื้อมาด้วย

ผมหันไปมองหน้าพี่เจตอนนี้ พูดแล้วทำปากยื่นงอลๆแบบเด็กๆ
โอ้ยยย ไม่สบายแล้วงอแงเป็นเด็กเลยอะพี่เจ
น่ารักกกก >////<


ผม :: ครับผมๆ เจเล่ไลท์องุ่นนะ รับทราบครับ เอาไรอีกไหมครับ

พี่เจ :: น้ำส้มด้วยๆ อยากกินอะ


ผมหันไปยิ้มให้พี่เจก่อนจะลุกไปอาบน้ำ ล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
พอแต่งตัวเสร็จก็มาหยิบกระเป๋าเงินกับมือถือข้างๆที่นอน

ผม :: งั้นนอนหลับไปก่อนน๊า เดี๋ยวแฟรงค์มานะครับ

ผมพูดจบก็กำลังจะเดินออกจากห้อง พี่เจก็เรียกผม

พี่เจ :: แฟรงค์

ผมหันมาหาพี่เจ

ผม :: ครับพี่เจ เอาไรเพิ่มอีกป่าว

พี่เจ :: ป่าว .. กลับมาไวๆนะ


แล้วส่งยิ้มมาให้ผม
นี้ป่วยจริงๆใช่ไหม ไม่ได้จะยั่วผมใช่ไหมพี่เจ

โอ้ยย คนอะไรจะน่ารักน่ากอดขนาดนี้ครับบ
หยุดบ้างเหอะ ~ ความน่ารักเนี้ยย แฟรงค์จะไม่ไหวเอานะพี่เจ



ผมเดินออกมา 7-11 หน้าปากซอยพี่เจ
เลือกข้าว กับ แซนวิส แล้วให้พนักงานเวฟให้
ก่อนจะไปเลือกน้ำผลไม้ กับขนมที่พี่เจสั่ง
ผมกำลังเลือกของอยู่ น้ำน่านก็โทรเข้ามา

น้ำน่าน :: ยังไงครับ ยังไงคุณแฟรงค์ ไหวไหมครับ

ผม :: อะไรมึง ไหวอะไร

น้ำน่าน :: กูนึกว่ามึงจะสลบไม่ตื่นละซะอีก 5555+

ผม :: มึงนี้คิดไปไหนวะ ห๊ะ

น้ำน่าน :: เรียบร้อยไหมมึง ชอบไหมของขวัญจากพวกกู

ผม :: อืมๆ ชอบๆ

น้ำน่าน :: ตอบให้ครบดิวะ กูถามนะ

ผม :: เอออ มึงก็รู้ละจะถามทำไมวะ แม่งง กวนตรีน แล้วนี้มาเรียนกับใครบ้างวะ

น้ำน่าน :: 55555555+ กู เปอร์ แล้วก็อุ่น

ผม :: อ้าวว อุ่นมาไหวหรอว่ะ ไหนพี่ยิมบอกไม่ให้มาไงวะ

น้ำน่าน :: 55+ แม่งง โครตขำมัน มันมาเล่าเมื่อเช้า มันบอกกำลังจะไคล์แมกซ์
แม่พี่ยิมมาเว้ยย คิดถึงลูกมาขอนอนด้วย 5555555+ เมื่อคืนเลยนอนกัน 3 คน

ผม :: 5555555555555555 เชรี้ยย สมน้ำหน้า

น้ำน่าน :: งั้นผมไม่รบกวนเวลาสวีตของคุณแฟรงค์แล้วนะครับ พรุ่งนี้เจอกันมึง

ผม :: เออๆ เดี๋ยวๆมึง ใน 7-11 มียาลดไข้ขายไหมวะ

น้ำน่าน :: ทำไมวะ มีขายดิ ใครเป็นไร

ผม :: พี่เจตัวร้อนอะมึง ไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง

น้ำน่าน :: อ้ออ พี่เจมีไข้ ... อะ ไอ่เชรี้ยอุ่น มึงจะดึงมือถือกูทำไม

อ้าวว มึง 2 คนนี้จะอะไรกันเนี้ย

อุ่น :: พี่เจไม่สบายหรอวะ

ผม :: เออ ดิวะ นี้กูกำลังมาซื้อข้าวกับยาให้เนี้ย

อุ่น :: เมื่อคืนมึงจัดหนักสินะ

ผม :: มึงอีกคนละ จะอยากรู้ทำไมวะ กูก็อายบ้างเถอะ

อุ่น :: 5555  เออๆ มึงซื้อยาแก้อักเสบด้วยอะ รู้ป่ะ

ผม :: ทำไมวะ พี่เจมีไข้นะมึง จะต้องเอายาแก้อักเสบไปทำไม

อุ่น :: เชรี้ยแฟรงค์ เชื่อกูเถอะ กูผ่านการมีผัวมาก่อน


ผมได้ยินเสียงเปอร์ กับน้ำน่าน หัวเราะอยู่ข้างๆ


อุ่น :: แล้วเช็ดตัวให้พี่เจบ่อยๆ ละที่สำคัญนะ
มึงอย่าไปทำอะไรพี่เจเค้าอะ เดี๋ยวไข้ขึ้น

ผม :: เออ กูรู้แล้วนะ มึงไปเรียนเหอะ

อุ่น :: โอเคๆ .. แล้วพรุ่งนี้กูจะฉลองให้นะ เพื่อนกูมีเมียแล้วเว้ยยย


แล้วมันก็กดวางสายไป

ไอ่พวกนี้แม่งง ~ แซวกันทำไมวะ กูอายยยยย


ผมซื้อข้าวซื้อขนมเสร็จ ก็เดินหาร้านขายยาแถวๆหน้าปากซอย
พอเจอร้านขายยาก็ไปขอซื้อยาลดไข้กับยาแก้อักเสบ
อืมม เอาเจลลดไข้ไปด้วยดีกว่า
ผมซื้อของเสร็จก็เดินเข้ามาในบ้านพี่เจ
เทข้าวอะไรเสร็จ ก็ยกมาให้พี่เจบนห้อง

ผม :: พี่เจครับ ตื่นมากินข้าวก่อนนะ

พี่เจ :: อื้ออ


พูดจบพี่เจก็ลุกขึ้นมานั่ง ทำท่าจะลุกยืนไปห้องน้ำ
แต่ก็เซจะล้ม ผมเลยเข้าไปประคอง


ผม :: เป็นไรอะพี่เจ ไม่สบายเยอะเหรอครับ ดูไม่มีแรงจะลุกจะเดินเลย

พี่เจ :: จะถามทำไมละ ลองมาโดนบ้างปะล่ะ


พูดจบพี่เจก็พยายามลุกอีกรอบ ผมเลยเข้าไปประคอง


ผม :: ผมพาไปห้องน้ำน่ะ

พี่เจ :: มันก็แน่นอนละแฟรงค์ เป็นคนทำนิ ต้องรับผิดชอบดิ

ผม :: อ้าววว ผมทำไรอ่า

55555+
พี่เจตวัดส่งสายตาดุมาให้ผม


พี่เจ :: ลองมาโดนกดไหมละครับแฟรงค์ จะได้รู้ไง ~
ละเมื่อคืนบอกว่าไม่เอาแล้วๆ ยังจะ .....
หื้มมมม รีบพาไปห้องน้ำเลย อยากล้างหน้าแย่แล้ว


555555+ โกรธเรื่องเมื่อคืนนี้เอง ก็ทำไมล่ะ ทำตัวน่ารักทำไม
ผมจับนิดหน่อยพี่เจก็ตอบรับมาตลอด จะมางอลอะไร
ไม่เยอะซะหน่อยยยยยยย แค่นอนเกือบ ตี 3 เอง ~


ผมประคองพาพี่เจไปล้างหน้าล้างตา
ก่อนจะพามานั่งกินข้าว แล้วส่งยาให้ทาน
พอพี่เจทานเสร็จก็ล้มตัวลงนอน 
ผมเอาเจลลดไข้แปะหน้าผากให้พี่เจ


ผม :: แฟรงค์ขอโทษนะครับ คราวหน้าจะไม่ทำอีกแล้วนะ

ผมเอามือเขี่ยแก้มพี่เจเล่น

พี่เจ :: ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แค่อย่าโหมขนาดนี้ บอกอะไรเชื่อบ้าง

พี่เจพูดงึมงัมๆอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่ผมได้ยินนะ 55555+

ผม :: อะไรนะ อ้ออ ทำได้ใช่ป่ะ 5555+

พี่เจโผล่หน้ามาจากผ้าห่ม ก่อนจะส่งสายตาดุๆมาให้ผม

พี่เจ :: แฟรงค์!!! นี้ไม่เชื่อแล้วนะว่าไม่เคยกับใครอะ เดี๋ยวเหอะ!!

ผม :: โหวว ก็พี่เจน่ารักจะตาย แล้วเมื่อคืนพี่เจโครจเซ็กซี่มากๆอะ พูดละก็นะ

พูดจบผมส่งสายตาหวานๆไปให้พี่เจ


พี่เจ :: พอๆ อย่าหื่น อย่าทะลึ่งมากเลย ไปอ่านหนังสือปะๆ

ผม :: ครับๆ พี่เจนอนพักนะครับ แฟรงค์จะเฝ้าไข้ ดูแลพี่เจเอง


พี่เจพยักหน้า ก่อนจะนอนหลับไป ผมเลยเดินไปเปิดคอมพี่เจเล่น
ผมเปิดเข้าเฟส ดูเวปเล่นไปพลางๆ ก็เริ่มเบื่อครับ
หันกลับไปมองที่เตียง พี่เจยังนอนหลับสบายเลย
ผมเลยลุกไปนั่งข้างๆเตียง ก่อนจะเอามือถือมาถ่ายรูปพี่เจตอนนอน
5555+ นอนหลับพริ้มเลยนะ หน้าผากแปะเจลลดไข้
ดูยังไงก็เด็กชัดๆ =)


ผมเลยล้มตัวนั่งข้างๆเตียงฝั่งที่พี่เจนอน
นั่งอัพไอจี ลงรูปพี่เจ แล้วตั้งแคปชั่น


Mr_Franky :: วร๊ายยยย ~ คนป่วย XO @Jetsada_jj


5555+ พออัพเสร็จผมก็เอามือถือวางไว้ข้างๆเตียง
ก่อนจะเดินขึ้นไปนอนกอดพี่เจ
พี่เจขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะซุกเข้าหาอกผม
หื้มมม ~ นอนพักซะนิดดีกว่า ,, ผมก็เพลียๆ เหนื่อยๆ เหมือนกัน



15.00 น.

พี่เจ :: แฟรงค์ๆ มีคนโทรมา


พี่เจปลุกผม พร้อมทั้งยื่นมือถือให้ผม
ผมรับมือถือจากพี่เจมารับ อื้มม ม๊าโทรมานี้นา

ผม :: ครับม๊า

ม๊า :: อยู่ไหนแฟรงค์

ทำไมม๊าทำเสียงดุจังอะ


ผม :: ก็เลิกเรียนพิเศษแล้ว กำลังจะไปซ้อมดนตรีครับ

ม๊า :: มั่นใจใช่ไหม ว่าไม่ได้โกหกม๊า


หื้มม ม๊า ,, ไปรู้อะไรมาเนี้ยครับ


ผม :: ครับม๊า

ม๊า :: ไม่ต้องซ้อมดนตรี รีบกลับมาบ้าน ป๊ากับม๊ามีอะไรจะคุยด้วย

ผม :: เย็นๆเจอกันครับม๊า

ม๊า :: ไม่แฟรงค์ กลับมาเดี๋ยวนี้เลย

ผม :: ม๊ามีอะไรด่วนไหมครับ ทำไมทำเสียงดุจังอะ

ม๊า :: เมื่อกี้เฮียหนุ่ยมาเยี่ยมอาม่า เค้าเอารูปในอะไรนะ
เค้าเรียกอินตราแกรมละมั้ง มาให้ม๊าดู

ตายยยละไง ,, เฮิยหนุ่ยทำไมทำงี้วะ เฮียหนุ่ยเป็นลูกชายของอาโกวครับ


ผม :: แล้วทำไมอะม๊า ก็ไม่มีอะไรนี้ครับ

ม๊า :: แฟรงค์ กลับมาบ้าน มาคุยกัน ม๊าจะฟังคำอธิบายจากแฟรงค์

ผม :: ครับม๊า เดี๋ยวเจอกัน

ม๊า :: กลับมาตอนนี้เลย เดี๋ยวแม่พี่เจกำลังกลับ เค้าจะกลับไปดูแลลูกชายเค้าเอง

เห้ยย ม๊ารู้ได้ไงวะ ว่าพี่เจไม่สบาย


ผม :: ม๊า ....

ม๊า :: แฟรงค์เอาไว้มาคุยที่บ้าน ม๊ายอมแฟรงค์ได้ทุกเรื่องนะ
แต่เรื่องนี้ม๊าว่ามันเป็นไปไม่ได้ลูก


ม๊าพูดจบก็วางสายไป

อะไรน่ะ ,,, ม๊าว่ามันเป็นไปไม่ได้


ผมหันไปมองพี่เจที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงไว้


พี่เจ :: มีไรแฟรงค์ ทำไมทำหน้าแบบนั้น

ผม :: เอ่ออ พี่เจ คือ มะ ...


ผมพูดไม่ทันจบ พี่เจก็ทำท่าให้ผมเงียบๆ เพราะมีสายเข้ามา

พี่เจ :: ครับแม่ อยู่บ้านครับ ครับ น้องมาติวหนังสือนะครับ

แล้วพี่เจก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะคุยกับแม่ต่อ

พี่เจ :: ครับๆ เดี๋ยวน้องจะกลับแล้วครับ
ครับเจจะรออยู่บ้านครับแม่ แล้วเจอกันครับ


พอพี่เจวางสาย ก็ถอนหายใจ ก่อนจะมองหน้าผม

พี่เจ :: แฟรงค์ ,, วันนี้กลับบ้านก่อนนะ

ผม :: พี่เจ … เอ่ออ เราจะไม่เลิกกันใช่ไหม


พี่เจเงียบไปสักพัก ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผม เรามองหน้ากัน



พี่เจ :: บางทีเราก็มาไกลเกินไปแล้วละแฟรงค์
ไกลเกินไปจนเราควรจะหยุดมันได้แล้ว


..........................................................

ติดตามตอนต่อไปค่ะ =)

[maytarapat]

อ้าวๆๆๆๆๆ มีแววจะมาม่ารึป่าวเนี่ย
ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลยยยยย
สงสารน้องแฟรงค์กะพี่เจ

[yjm]

พี่เจพูดงี้ได้งัยอ่ะ

[❣☾月亮☽❣]

พี่เจคะ ป่วยก็นอนพักค่ะอย่าต้มมาม่า 
มาไกลขนาดนี้สิถึงห้ามถอย
แบบนี้เหมื่อนพี่แค่หวังฟันแฟรงค์เลยอ่า  พ่อแม่เป็นเพื่อนกันนะทำไมถึงจะคุยกันไม่ได้

[yjm]

มารอพี่เจค่า

[Tennyo_Y]

เรื่องใหญ่เลย พี่เจ สู้ ๆ

[moujay]

Ch.29 น้ำตา || JAY ‘ Mode



วันอาทิตย์  17.00 น.


แฟรงค์กลับไปได้ซะพักแล้ว ~

ผม :: บางทีเราก็มาไกลเกินไปแล้วละแฟรงค์
ไกลเกินไปจนเราควรจะหยุดมันได้แล้ว

หลังจากผมพูดประโยคนี้ไป แฟรงค์ได้แต่นั่งจ้องหน้าผม
ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือผม แล้วลุกขึ้นไปเก็บกระเป๋า ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
โดยไม่พูดอะไรกับผมเลย
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมพูดแบบนั้นออกไป
ตอนนี้มันกลัวไปหมด ,, ผมไม่ได้กลัวแม่ด่าหรอกครับ
เพราะผมเชื่อ ว่าแม่ผมจะเข้าใจในสิ่งที่ตัวผมเป็น

แต่กับบ้านแฟรงค์ ผมไม่มั่นใจ และไม่รู้ว่าแฟรงค์จะผ่านมันไปได้ไหม


ผมมีความสุขตั้งแต่วันที่ได้เจอแฟรงค์ ได้เริ่มจีบกัน ได้คุยกันทุกวัน
เวลาที่ผมป่วย แฟรงค์ก็ดูแลผมอย่างดี

แล้วเมื่อคืน ..... เราเพิ่งเป็นของกันและกัน
เพิ่งผ่านวันที่มีความสุขที่สุดมา


แต่ ….. ผมก็ผลักไสให้แฟรงค์เดินออกจากชีวิตผมไป



ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงกับการร้องไห้
ผมเองก็เจ็บ อยากรู้ตอนนี้แฟรงค์จะเป็นยังไง ป๊าม๊าแฟรงค์จะตีแฟรงค์ไหม
ผมไม่กล้าแม้แต่จะโทรไปหา หรือไลน์ไปหาแฟรงค์
ผมเป็นแค่คนที่ขี้ขลาด ไม่เหมาะเลยที่แฟรงค์จะมอบความรักให้ผม



ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูรูปในไอจีล่าสุดที่ผมได้อัพไป
แล้วทำให้นึกถึงเมื่อตอนบ่าย


13.00 น.

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
มองคนตรงหน้าที่นอนกอดผมอยู่ ~
มีความสุขครับ ที่ได้นอนกอดกับแฟรงค์
แฟรงค์ตัวอุ่นมากๆ ผมชอบนอนซุกอกของแฟรงค์
>///< มันรู้สึกอุ่นใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเด็กน้อยคนนี้
ผมหยิบมือถือมาถ่ายรูปแฟรงค์ตอนนอนไว้


อมยิ้มอะไรน๊า ~ ฝันดีหรือไงเจ้าเด็กบ้า


คิดถึงเรื่องเมื่อคืนละยังเขิลอายไม่หาย
บอกว่าพอแล้วๆไม่รู้กี่รอบ แต่แฟรงค์ไม่ฟังเลย
ยังแทะเล็มหาความหวานจากตัวผมตลอดจนเกือบเช้า
ผมปวดสะโพกปวดขาไปหมดแล้ว ~ แต่มันก็มีความสุขครับ =)


ผมอัพรูปแฟรงค์ลงไอจี พร้อมตั้งแคปชั่น


Jetsada_jj :: คนเฝ้าไข้ชั้นเยี่ยม …. thxs kub my boy @Mr_Franky


นั่นคือเรื่องเมื่อตอนบ่าย
แต่ .......
ตอนนี้จะยังมีรอยยิ้มบางๆยังมีบนใบหน้าหล่อๆของแฟรงค์อยู่ไหม?


คิดถึง




...... เป็นห่วง





ผมกดเข้าไปในไอจีแฟรงค์~
รูปล่าสุดเป็นรูปผมนอนป่วยอยู่ พร้อมแคปชั่นน่ารักๆ ตามแบบของแฟรงค์
ผมยิ้มให้กับแคปชั่นตรงหน้า ก่อนจะเลื่อนไปอ่านคอมเม้นต์จากเพื่อนๆแฟรงค์
มีแซวกันมาเยอะแยะเลยนะ ถ้าวันนี้ไม่เกิดเรื่องราวแบบนี้
พรุ่งนี้เราคงไปเรียนแล้วโดนแซวทั้งคู่ ...
และเราคงยิ้มรับคำแซวต่างๆจากเพื่อนๆแน่


เห้อ !!



แต่แล้วก็มีเสียงมือถือดังขึ้นมาทำลายความเงียบในห้องผม


หื้มมม

แฟรงค์โทรมา >///<


ผม :: แฟรงค์เป็นไงบ้างครับ ถึงบ้านกี่โมง เรียบร้อยดีไหม?

แต่แล้วเสียงที่โทรเข้ามา กลับไม่ใช่แฟรงค์

ป๊าน้องแฟรงค์ :: นั่นเบอร์เจใช่ไหม

ผม :: ครับ เจเองครับ

ป๊าน้องแฟรงค์  :: นี้ป๊าของแฟรงค์นะ

ผม :: ครับ สวัสดีครับป๊า

ป๊าน้องแฟรงค์  :: ป๊าจะเข้าเรื่องเลยนะเจ ยังไงเราก็โตๆกันแล้ว

ผม :: ครับ

ป๊าน้องแฟรงค์  :: ป๊าไม่รู้ว่าเราสองคนเป็นยังไงกัน แต่ช่วงนี้ป๊าขอให้เจห่างน้องไปก่อนได้ไหม
เรื่องเรียนพิเศษก็พักไปก่อน ให้น้องได้ถามตัวเองอีกทีว่าต้องการยังไง สมัยนี้มันไม่ใช่เรื่องไม่ดี ป๊ารู้
แต่.... เจต้องเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อนะ  แฟรงค์รักใคร ป๊าก็รักด้วย แฟรงค์เป็นยังไง ป๊าก็รับได้
.....แต่โลก และสังคมเรานะลูก ไม่ได้มีแค่ 2 คน เจเข้าใจใช่ไหมลูก



ตอนนี้คอผมแห้งเผือดไปหมด ไม่มีแม้แต่เสียงจะเปล่งออกมาตอบรับป๊าของแฟรงค์เลย
ผมไม่รู้ผมเงียบไปนานแค่ไหน สุดท้ายผมก็ตอบป๊าไป


ผม :: เจขอโทษครับป๊า ......เจเข้าใจครับ

ป๊าน้องแฟรงค์  :: ยังไงครอบครัวเราก็รู้จักกัน เอาไว้ให้เรื่องราวมันดีขึ้น
มาทานข้าวกันเหมือนเดิมนะ ยังไงป๊าไม่กวนละ เห็นว่าไม่สบาย นอนพักเถอะลูก

ผม :: ขอบคุณครับป๊า  เอออ.. ป๊าครับ แฟรงค์เป็นไงบ้างครับ

ป๊าน้องแฟรงค์  :: อืมม ไม่เป็นไรลูก น้องไม่เป็นไร

ผม :: ครับ สวัสดีครับป๊า


ตอนนี้ผมวางสายไปแล้ว .... สมองผมว่างเปล่ามากครับ
ผมจะทำยังไงต่อไปดี
ผมเองก็ใช้ชีวิตแบบไม่มีแฟรงค์ไม่ได้แล้ว
ผมชินกับการที่แฟรงค์มาก่อกวน มาโยนมุขเสี่ยวๆ มาอ้อนแล้ว
ผมคิดถึงอ้อมกอด คิดถึงความอบอุ่นของแฟรงค์
ผมต้องทำยังไง .....


โอ้ยย หาทางออกไม่เจอเลย น้ำตาแม่งไหลมาอีกแล้ว


ไม่อยากอยู่คนเดียวแบบนี้ ,,


 ผมกดโทรหามี่


มี่ :: ไงจ๊ะคนป่วย

ผม :: มี่ .. กู เออ ฮึก ….


พูดอะไรไม่ออกละครับ ผมปล่อยโฮมาแบบไม่อายเพื่อนแล้วตอนนี้

มี่ :: มึงเป็นไรเจ เป็นไร อย่าร้องดิวะมึง อยู่ไหนเนี้ย

ผม :: กูอยู่บ้าน มึงช่วยกูหน่อยมี ช่วยกูที

มี่ :: เดี๋ยวกูไปหา มึงใจเย็นๆนะ


แล้วมี่ก็วางสายไป ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
ก่อนจะลงมานั่งรอเพื่อนที่ห้องรับแขกข้างล่าง



21.00 น.


มี่กับแชมป์เดินเข้ามาให้บ้าน

มี่ :: มึงเป็นไร ไหนว่ามาสิ

แชมป์เดินมานั่งข้างๆผม ก่อนจะเอามือลูบหัวผมเบาๆ

แชมป์ :: เดี๋ยวกูไปเตรียมข้าวให้ คุยกับมี่ไปนะมึง

ว่าแล้วแชมป์ก็เดินไปห้องครัว เพื่อเตรียมข้าวให้ผม
ผมหันมามองมี่ ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาเดียวกับผม

มี่ :: เป็นไรมึง พูดมาเลย กูพร้อมจะฟัง

ผม :: พ่อแม่แฟรงค์รู้เรื่องกู 2 คนแล้ววะ


มี่มันตาโตมองหน้าผมอีกรอบ


มี่ :: ชิบหายละไง แล้วแม่มึงรู้ยัง

ผมพนักหน้าให้มัน

ผม :: รู้แล้วเหมือนกัน แม่กูกำลังกลับ ถึงเมืองไทยพรุ่งนี้แหละ

มี่ :: แม่มึงจะด่ามึงไหมว่ะ แล้วบ้านแฟรงค์เค้าว่าไงบ้าง

ผม :: แม่กูไม่อะไรหรอก เค้ารับกูได้ กูเชื่อ แต่บ้านแฟรงค์ไม่วะ
เมื่อกี้พ่อแฟรงค์เพิ่งโทรมาหากู บอกให้กูห่างจากลูกเค้าไปก่อน

ผมหยุดพูด แล้วหันไปมองหน้ามี่ ก่อนที่น้ำตาจะไหล
โอ้ยย นี้กูเป็นคนอ่อนไหว ร้องไห้อะไรเนี้ย


ผม :: กูต้องทำไงวะมี่ กูจะทำไงวะ

มี่ได้แต่ยกมือมาตบบ่าผมเบาๆ

มี่ :: แล้วแฟรงค์มันว่าไงบ้างวะ ก่อนกลับบ้านมันบอกไรมึงบ้าง

ผม :: มันบอกว่า เราจะไม่เลิกกันใช่ไหม

มี่ :: เออ มึงอย่าอ่อนแอดิวะ น้องมันต้องการกำลังใจนะมึง

ผม :: คงสายไปแล้ววะมี่ กูบอกให้น้องหยุดทุกอย่างกับกู
กูไม่ได้ตอบไปด้วยซ้ำว่ากูจะไม่เลิกกับมัน แต่กูพูดเหมือนผลักให้มันไป ไปในทางที่ไม่มีกู

มี่ :: ไอ่เชรี้ยเจ ทำไมมึงพูดแบบนั้นว่ะ

แชมป์ :: มึงไม่ได้รักแฟรงค์หรอวะเจ

ผม :: กูรักมัน ไม่งั้นกูไม่ยอมหรอก กูก็ผู้ชายมึงก็รู้ เมื่อคืนกูยอมเป็นของมันอะมึง
แต่กูทำไมกูต้องผลักให้มันไปเจอปัญหาคนเดียวด้วยวะ กูไม่รู้ กู …. เชรี้ยยเอ้ยยย กูจะทำไงดีวะ

มี่ :: มึงใจเย็นเจ

แชมป์ :: มึงแดกข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยมาคิดกัน

ผม :: มึงรู้ไหม พอกูพูดเสร็จ แฟรงค์มองหน้ากูแบบ มันผิดหวังในตัวกูมาก
มันปล่อยมือที่จับกูอยู่ แล้วเดินเก็บของกลับบ้านไปโดยไม่คุยไม่มองหน้ากูอีกเลย ...

แชมป์ :: เป็นกูกูก็ไม่คุยกับมึงหรอก ทิ้งกูตอนเจอปัญหา

ผม :: กูไม่ได้ทิ้งเว้ยแชมป์ แต่แม่งง กูไม่ได้หมายความว่ากูจะทิ้งมัน กูแค่ ...
คิดว่าถ้าหยุดมันลงก่อน ไปคุยกับพ่อแม่ก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที กูไม่ได้เจตนาว่าจะเลิก
 กู .... กูไม่เข้าใจตัวกูเองเลยวะตอนนี้ กูต้องทำไงวะ

มี่ :: มึงกินข้าวก่อนเจ แล้วค่อยคิด กูว่าพ่อแม่จะต้องเข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็นวะ เออ .. ละต้ังแต่แฟรงค์กลับไปละ
มึนถึงบ้านแล้ว หรือพ่อแม่มันว่าไง มันได้โทรมาหามึงยัง

ผม :: ยังวะ พ่อแฟรงค์เอาเบอร์แฟรงค์โทรมา สงสัยมือถืออยู่กับพ่อ กูไม่รู้จะติดต่อยังไง

มี่ :: เอางิ้ดิมึง ให้ไอ่น้องแบงค์โทรให้ มันเพื่อนกัน พ่อแม่แฟรงค์น่าจะให้คุย

แชมป์ :: กูกดโทรหาเลยนะ

ผมหันไปมองแชมป์ที่กดเบอร์โทรหาน้องแบงค์


แชมป์ :: ฮัลโหล .. อ้าว เชน … น้องแบงค์วะ ......
เออ โอเค กูอยู่บ้านมันเนี้ยแหละ ได้ๆเดี๋ยวเจอกัน


มี่ :: มันว่าไงอะ

แชมป์มองหน้าพวกผม 2 คน

แชมป์ :: มันกำลังมาบ้านมึง ใกล้จะถึงแล้วละ เจ .. กูว่านะ งานนี้เรื่องใหญ่ว่ะ


เห้ออออ ,, แฟรงค์ ‘ เป็นไงบ้างครับ พี่เจขอโทษครับ พี่ขอโทษ TT’


ไม่ถึง 10 นาทีเชนกับแบงค์ก็มาถึงบ้านผม


แบงค์ :: สวัสดีครับพี่เจ

ผม :: ติดต่อแฟรงค์ได้ไหม

เชน :: ถ้าไม่มีเรื่องนี้กูจะแซวมึงละนะเจ สาสส เต็มตัวเลยนะ

มี่ :: ใช้เวลาไหมวะเชน แหม่ น้องแบงค์มึงก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเจเลยนะ สาสสส

แชมป์ :: มึง 2 คนพอก่อน เพื่อนกำลังเครียด ห่า เล่นไรไม่ดูเวลา


ผมหันไปมองพวกมันเถียงกัน ก่อนจะมองแบงค์ ซึ่งแบงค์เองก็มองผมตอบกลับมา


แบงค์ :: ม๊าแฟรงค์โทรมาหาผม

ผม :: เค้าว่าไงแบงค์

แบงค์ :: ให้ลาเรียนให้แฟรงค์ แฟรงค์จะไม่มาเรียน 1 อาทิตย์ แต่จะอนุญาตให้ไปซ้อมดนตรีที่ห้องพี่ดล

ผม :: ทำไม ทำไมไม่ให้ไปเรียน

แบงค์ :: ม๊าบอกว่าพวกผมอะ ยุยงให้แฟรงค์คบผู้ชาย
ม๊าบอกว่าม๊าไม่ชอบ บ้านแฟรงค์ไม่มีใครเป็นแบบนี้ ตระกูลแฟรงค์เค้าไม่ชอบ

ผม :: ทำไมวะ การรักกันมันผิดหรอวะ

มี่ :: มึงไปหาน้องที่ห้องซ้อมก็ได้นี้หว่า

แบงค์ :: ไม่ได้หรอกพี่มี่ เพราะม๊ามาส่งแล้วม๊าจะมารอกลับบ้านเลย

แชมป์ :: นี้มันจะติดคุกหรือยังไงวะ แม่มันทำไมโหดแบบนี้วะ

ผม :: แล้วได้คุยกับแฟรงค์ไหม

แบงค์ :: ครับได้คุย

ผม :: แฟรงค์ …. ว่าไงบ้าง

แบงค์ :: แฟรงค์ฝากบอกพี่เจว่า ..... ให้ทานยาแล้วก็ให้หายไวๆ
และเรื่องที่พี่เจบอกแฟรงค์ไป ถ้าพี่เจต้องการแบบนั้น แฟรงค์จะทำให้ครับ


ตอนนี้ … ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ
รู้แค่ว่า … ผมร้องไห้ไม่อายเพื่อนหรือน้องแบงค์เลย

มี่ดึงตัวผมเข้าไปกอด


มี่ :: ร้องเหอะมึง แล้วค่อยหาวิธีแก้ไขกัน

แบงค์ :: พี่เจไม่รักเพื่อนแบงค์เลยหรอครับ

เชน :: ถ้าไม่รักมันจะยอมแฟรงค์หรือไงละ คนเรามันต่างเหตุผลกันแบงค์

แบงค์ :: แต่พี่ไม่ควรปล่อยมือเพื่อนผม ทำไมไม่ดึงมันไว้ละ รักมันทำไมพี่ไม่จับมือแล้วผ่านอะไรด้วยกันละ


ผมผลักมี่ออกไปเบาๆ ก่อนจะมองหน้าน้องแบงค์


ผม :: พี่ขอโทษแบงค์ พี่รักแฟรงค์มาก มากจนพี่ไม่รู้เลยทำไมรักมากขนาดนี้
ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชาย และเพิ่งรู้จักกันไม่นาน พี่ผิดเองที่พูดไปแบบนั้น
แต่แบงค์จำไว้นะ พี่ไม่เคยคิดที่จะทิ้งแฟรงค์เลย ถ้าพี่มีโอกาสอีกครั้ง พี่จะดึงแฟรงค์ไว้
ไม่ยอมให้แฟรงค์ต้องเผชิญปัญหาคนเดียวแน่ๆ

แบงค์ :: แต่พี่ไม่มีโอกาสแล้ว ม๊าแฟรงค์มันไม่ยอมแน่ๆ

เชนดึงแบงค์เข้าไปโอบกอดหลวมๆไว้


เชน :: มันต้องมืทางดิแบงค์ คนเราถ้ารักกัน ยังไงๆมันต้องมีทางมีโอกาส
 แบงค์ :: ถ้าแม่พี่เชนห้ามละ พี่เชนจะทำยังไง
เชน :: พี่จะทำทุกๆทางให้พี่มีแบงค์

แบงค์ยิ้มให้เชนเบาๆ ก่อนจะหันมามองหน้าผม

คือ มึงอย่าหวานกัน กูกำลังจะตายย TT'
โป้งมึงละเชรี้ยยเชน ,,


มี่ :: มึงจะทำไงต่อวะ

ผม :: กูจะรอคุยกับแม่ก่อนพรุ่งนี้วะแต่ยังไงๆกูก็จะไม่มีวันปล่อยแฟรงค์อีกแล้ว ... กูรักแฟรงค์


พอผมพูดจบ ก็มีเสียงผู้หญิงพูดแทรกขึ้นมา 


“ถ้ารักก็ต้องปล่อยให้น้องไปเจอหนทางที่ถูกที่ควรสิ จะดึงน้องให้มาเดินบนทางที่ไม่มีใครยอมรับได้ยังไง
ที่ไม่ยอมปล่อยแบบนี้ รักตัวเอง หรือรักแฟรงค์ เจไปถามตัวเองก่อนดีกว่าไหม”



พวกผมหันไปมองตามเสียงนั้น


เห้ยย ,, , ม๊าของแฟรงค์!!!!!!!

[moujay]

อ้าวๆๆๆๆๆ มีแววจะมาม่ารึป่าวเนี่ย
ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลยยยยย
สงสารน้องแฟรงค์กะพี่เจ

มาม่านิดๆ =)

[moujay]

พี่เจพูดงี้ได้งัยอ่ะ

 

[moujay]

พี่เจคะ ป่วยก็นอนพักค่ะอย่าต้มมาม่า 
มาไกลขนาดนี้สิถึงห้ามถอย
แบบนี้เหมื่อนพี่แค่หวังฟันแฟรงค์เลยอ่า  พ่อแม่เป็นเพื่อนกันนะทำไมถึงจะคุยกันไม่ได้

พี่เจคิดอะไรอยู่กันเนอะ TT'

[moujay]

มารอพี่เจค่า

เอามาส่งค่าา =)

[moujay]

เรื่องใหญ่เลย พี่เจ สู้ ๆ

เรื่องที่หลายๆคู่ต้องเจอ TT

[yjm]

สงสารพี่เจอ่ะ แต่ถ้าทั้งคู่จับมือกันไว้ ซักวันมันก็จะผ่านไปได้

[moujay]

สงสารพี่เจอ่ะ แต่ถ้าทั้งคู่จับมือกันไว้ ซักวันมันก็จะผ่านไปได้

เดี๋ยวคืนนี้เอาอีกตอนมาส่งค่ะ
จริงๆแล้ว สงสารทั้ง 2 คนเลยนะ

เหตุการณ์แบบนี้ ,, มันเป็นปัญหาระดับชาติจริงๆ

[sang som]

ม๊า นี้ยุคไหนแล้วค่ะ เข้าใจว่าหัวอกคนเป็นพ่อแม่ แต่เห็นแก่ลูกหรือตัวเองกันแน่ ถ้าอะไรที่ทำให้ลูกมีความสุขก็ปล่อยมันไปเหอะ เรามองดูอยู่ห่างๆก็พอ ให้เค้าจัดการชีวิตเขาเอง ถ้าอะไรมันไม่ถูกไม่ควรเราค่อยตักเตือน ลูกน่ะเลี้ยงได้แต่ตัวนะค่ะ แต่หัวใจมันเลี้ยงกันไม่ได้

(อินจัดไปหน่อย555)

[nunda]

เศร้าอ่ะ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  T_T

[maytarapat]

ขอให้ทั้งคู่ ผ่านไปได้ด้วยดี
รอตอนต่อไปนะคะ

[❣☾月亮☽❣]

    ว้ากแม่มา
พี่เจสู้ๆนะ.  อย่าทิ้งน้อง แอบหมั่นไส้แบ็งค์เชนเบาๆ

[ka[ze]na]

มันต้องใช้เวลา...ใจเย็นๆนะ

[moujay]

Ch 30 คำขอ || JAY’Mode



ผม :: สวัสดีครับน้าเพ็ญ


พวกมี่ แชมป์ เชน และน้องแบงค์ยกมือสวัสดีม๊าของแฟรงค์กัน
ม๊าน้องแฟรงค์พยักหน้ารับไหว้ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่โซฟา


ม๊าของแฟรงค์ :: ม๊าแวะเอาข้าวกับยามาให้ แม่เรามาถึงพรุ่งนี้สายๆใช่ไหมละ

ผม :: ขอบคุณครับ

ผมยื่นมือไปรับถุงยาถุงช้าวจากมือของน้าเพ็ญ


ม๊าของแฟรงค์ :: และม๊ามีเรื่องจะคุยกับเราหน่อย


ก่อนจะมองไปทางพวกเพื่อนผมที่นั่งอยู่ใกล้  พวกมันคงรู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินในห้อง


มี่ :: งั้นพวกกูไปหาไรกินหน้าปากซอยนะ ยังไงมึงโทรตามกูละกัน


ก่อนจะพากันเดินไปนอกบ้าน
ผมมองพวกมันเดินออกจนพ้นประตูบ้านไป


ม๊าของแฟรงค์ :: ม๊าไม่อ้อมค้อมนะ จะพูดเข้าเรื่องเลย
เพราะมันดึกแล้ว เดี๋ยวเจจะได้พัก

ผม :: ครับ ม๊าพูดเข้าเรื่องเลยก็ได้ครับ

ม๊าของแฟรงค์ :: เรื่องของเจกับแฟรงค์ ม๊าบอกตรงๆนะว่า ม๊าเองไม่ได้รังเกียจคนที่เป็นแบบนี้
และม๊าเองไม่ได้รังเกียจอะไรในตัวเจ ม๊าชอบเจด้ววยซ้ำไป เพราะยังไงเจก็เป็นลูกของเพื่อนม๊า
และเจก็เป็นเด็กดี ... แต่ม๊าอนุญาตให้เจกับแฟรงค์คบกันไม่ได้



ม๊าของแฟรงค์เงียบไปสักพัก ก่อนจะเริ่มพูดต่อ


ม๊าของแฟรงค์ :: ครอบครัวของม๊าเป็นตระกูลใหญ่ ผู้ชายทุกคนรับช่วงต่อการทำโรงงานทำถุงมือ
มาตลอดหลายชั่วอายุคน แต่ป๊าของแฟรงค์เลือกที่จะไปทำงานด้านสถาปนิก เลยโดนพี่น้องในตระกูลด่า
และดูถูกมาตลอด ม๊าเลยต้องเข้ามารับช่วงต่อกิจการนี้เอง เพราะไม่อยากให้ใครมาด่าครอบครัว
ว่าทำให้ธุรกิจครอบครัวมันหายไป ... เด็กๆในครอบครัวไม่ได้ถูกสอนมาให้รักใคร่กันแบบพี่น้องจริงๆ
ทุกคนโดนพ่อแม่แต่ละคนปลูกฝังมาให้ได้ดีกว่าเหนือกว่าลูกของอาโกวคนนั้น ของอาแป๊ะคนนี้


ม๊าของแฟรงค์ถอนหายใจ ก่อนจะค่อยๆพูดต่อด้วยเสียงที่สั่นเครือไปด้วยน้ำตา


ม๊าของแฟรงค์ :: ขนาดแฟรงค์อัพรูปลงในเน็ต บ้านใหญ่ก็เอามาเป็นประเด็น
มาด่าว่าแฟรงค์ผิดเพศ เดี๋ยวต้องเรียนไม่จบ แล้วสุดท้ายก็จะเป็นเอดส์ตาย

ผม :: ไม่มีวันเป็นแบบนั้นแน่ครับ ผมรับรอง

ม๊าของแฟรงค์ :: ม๊าก็เชื่อใจในตัวแฟรงค์ว่าแฟรงค์ไม่ทำแบบนั้น แต่คนแก่หัวโบราณแบบอาม่า
หรือผู้หญิงที่โตมากับการอยู่ภายใต้คำสั่งสามีแบบอาโกวของแฟรงค์เค้าไม่เข้าใจ เค้าด่าว่าแฟรงค์มากมาย
ม๊าไม่อยากให้ใครดูถูกแฟรงค์ ไม่อยากให้แฟรงค์โดนคนในครอบครัวมองแบบเหยียดหยามหรือรังเกียจ
เจเข้าใจม๊าไหมลูก ถ้าเจรักน้องแบบที่เจพูด เจเดินไปจากชีวิตน้องเถอะน่ะ
ให้น้องใช้ชีวิตแบบก่อนที่จะมาเจอเจ ได้ไหม ทำเพื่อน้อง เพื่อครอบครัวม๊านะเจ



แล้วม๊าของแฟรงค์ก็ร้องไห้ออกมา แบบคนที่อัดอั้นมามากมาย
ผมทำได้แต่เข้าไปจับมือม๊าไว้


เห้ออ มึงจะทำไงว่ะเจ มึงต้องทำไง


ผม :: ครับ ถ้าม๊าคิดว่ามันคือความสุขของแฟรงค์จริงๆ เจจะทำให้ครับ


.........................................


ม๊าของแฟรงค์กลับไปตั้งแต่ตอน 23.00 น.แล้ว

ผมทำได้แต่นั่งเงียบๆ จนเพื่อนผมเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน


มี่ :: มึงไปอาบน้ำนอนเถอะวะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า

ผม :: พวกมึงนอนไหน นอนบ้านกูไหม

แชมป์ :: ก็ต้องแบบนั้นแหละ กูคงทิ้งมึงไม่ได้หรอก

มี่ :: เชน ละมึงอะนอนไหน


เชนหันไปมองหน้าแบงค์ ก่อนจะตอบกลับมา


เชน :: นอนนี้ดิวะ เพื่อนกำลังเดือดร้อนเว้ยย จะทิ้งได้ไง แต่แบงค์นอนด้วยนะมึง

มี่ :: เออ กูรู้แล้ว แต่เดี๋ยวก่อนนะ กูมัวแต่ห่วงเจจนลืมถามมึง
มึงสองคนไปแดกกันมาตอนไหนคร๊าบบบ  ถึงมาตัวติดกันแบบนี้

เชน :: 5555 มึงไม่รอถามจนวันที่กูมีลูกเลยละห่า

มี่ :: เอาเร็วๆดิ

แบงค์ :: พี่มี่นี้ชอบกินเผือกเนอะ .. ปะ พี่เชนไปหาที่นอนเหอะ พรุ่งนี้ตื่นเช้าไปเรียนกัน


มี่เดินเกาหัวไปหาแชมป์


มี่ :: ทำไมแบงค์บอกว่ากูชอบกินเผือกวะ กูไม่ชอบซะหน่อย

แชมป์ตบหัวมี่เบาๆ ก่อนจะหัวเราะ

แชมป์ :: 55555 มันด่าว่ามึงนะชอบเสือก โอ้ยยย ทำไมแฟนกูโง่จังวะ

มี่ :: อ้าววหรอวะ ไอ่เชนน เมียมึงด่ากูอะ


แล้วมี่ก็วิ่งตามเชนขึ้นไปบนห้องนอนผม
แชมป์หันมาชวนผมให้ขึ้นไปบนห้อง


แชมป์ :: มึง ปะ ขึ้นไปนอนกัน

ผม :: พวกมึงไปก่อนเลย กูยัง งง กับตัวเองอยู่เลยวะ ผ้าเช็ดตัวเสื้อผ้าพวกมึงหยิบได้เลยนะ

แชมป์พยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน


เห้อออ ,, ตอนนี้ผมนั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟา
นี้มันจะเที่ยงคืนแล้ว ทำไมเวลาคืนนี้มันยาวนานจังวะ
มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ,, ทำไมวะต้องมาเกิดกับกูเนี้ยย


แฟรงค์



แฟรงค์ครับ …


พี่ควรทำไงดี




วันนี้ร้องไห้กี่รอบแล้วเจ … จะผ่านไปได้ไหมวะ
จะจับมือแฟรงค์เดินต่อไปได้ไหมว่ะ

.....................................



เช้าวันจันทร์


มี่ แชมป์ เชน และแบงค์ กลับไปตั้งแต่ตอน ตี 5
เพราะต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้มีเรียนเช้า
ผมตื่นมาตอน หกโมงเช้า อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง
ก็เจอกับแม่ที่กลับมาแล้ว

แม่ :: เจครับมาคุยกันก่อนไปเรียนดีไหม

ผม :: ครับแม่

ผมเดินไปนั่งข้างๆแม่ ก่อนที่แม่จะดึงผมเข้าไปกอด
โอ้ยย น้ำตามาเลยครับ ร้องไห้อีกแล้วครับ


แม่ :: ไม่เอาลูก ผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้กันนะครับ

ผม :: เจขอโทษนะแม่ แม่ผิดหวังในตัวเจไหม

แม่ :: ไม่เลยลูก ไม่ผิดหวังเลย เจเป็นเด็กดี เรียนเก่ง ดูแลแม่มาตลอด แม่จะผิดหวังทำไม


ผมขยับตัวออกจากกอดของแม่ ก่อนจะมองหน้าแม่ของผม


ผม :: แต่เจชอบผู้ชายนะแม่ เจทำให้น้าเพ็ญโกรธแม่

แม่ :: ไม่เลยลูก น้าเพ็ญกับแม่ไม่ได้โกรธกัน แม่คุยกันแล้ว
เรารักลูกเหมือนกัน แต่ข้อจำกัดของแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน เจเข้าใจน้าเพ็ญเค้านะลูก

ผม :: เจเข้าใจครับ แต่เจรักน้อง เจควรทำยังไงครับแม่

แม่ :: อย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้เลยเจ ถ้ารักน้อง เจรอน้องได้ไหมลูก
ให้เวลาพิสูจน์ตัวเจ กับตัวน้อง แม่เชื่อลูก ว่าสักวันทุกๆคนต้องยอมรับและเข้าใจในตัวของเจกับน้องนะลูกนะ

ผม :: เจทิ้งน้อง เจไม่ยอมยืนข้างๆน้องตอนมีปัญหา เจเป็นคนไม่ดีเลยแม่ ฮึกก … ฮืออ


เอาละครับ โหมดเด็กน้อยเข้าสิงผมแหละ
ร้องไห้งอแงให้แม่ได้อมยิ้มขำกับผมตอนนี้


แม่อ่า ผมร้องไห้ แม่ขำทำไม

แม่ยกมือมาลูบหัวผมเบาๆ


แม่ :: รักน้องแฟรงค์จริงๆหรอลูก

ผม :: ครับแม่ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย

แม่ :: ถ้ารักน้องก็อดทนนะครับคนเก่งของแม่ ไปเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วไปเรียนนะครับ
เย็นนี้รีบกลับมาทานข้าวกับแม่นะ แม่คิดถึง

พอแม่พูดจบก็ดึงผมเข้าไปหอม ก่อนจะปล่อยให้ผมไปล้างหน้าล้างตามาเรียน

ผมเดินมาจะขับ มินิของผมไปเรียน แต่ก็เปลี่ยนใจไปเอาอีกคันไปเรียนแทน
ไม่อยากนึกถึงวันเก่าๆที่แฟรงค์เคยนั่งข้างๆ ….


โอ้ยยย  คิดถึงจะบ้าตายแล้วว


........................................


พอมาถึงคณะ ผมก็เดินไปหาพวกมี่ที่โต๊ะประจำ
มีรุ่นน้องรุ่นพี่แวะเข้ามาทักทาย มาคุยด้วยเป็นระยะ
ก่อนที่พวกผมจะพากันขึ้นเรียน

“อย่าลืมนะครับ วันศุกร์นี้ สอบ Midterm เตรียมตัวกันให้ดี .. เลิกคลาสได้ครับ”

เสียงอาจารย์ประจำวิชาแคลคูลัสบอกท้ายคาบ



เห้ยยย สอบแล้วหรอวะ นี้ยังไม่พร้อมเลยนะ

เชน :: สอบวันเดียวกับแบงค์ร้องเพลงเลย ห่า กูจะไปดูทันไหมวะ

ผมหันไปมองเชน

ผม :: ร้องวันศุกร์นี้หรอวะ

เชน :: เออดิ กูจะไปเฝ้ามันอะ ดูคลิปที่พวกมันเล่นปีก่อนแล้วกูหวงวะ
หนุ่มๆสาวๆจากนอกโรงเรียนมากรี๊ดแม่งงเต็มเลย

ผม :: มึงถามแบงค์ให้กูด้วยนะ ว่าแฟรงค์เป็นไงบ้าง

เชน :: มึงอะโอเคไหมวะ

ผม :: ไม่เลยวะ อยากเจอแฟรงค์ชิบหายย

เชน :: เออ เย็นนี้กูไปรอรับแบงค์ ถ้ากูเจอมันกูจะบอกมันให้นะ

ผม :: ขอบใจวะ กูกลับก่อนเลยนะ นัดแม่กินข้าวไว้

เชน :: เออ ขับรถดีๆนะมึง อย่าเหม่อลอย


ผมพยักหน้าให้เชน ก่อนจะออกจากห้องเรียน


.....................................


ผ่านไปแล้ว 4 วัน


ที่ผมไม่มีแฟรงค์ข้างๆเหมือนเดิม ผ่านแต่ละวันไปได้แบบทรมานมาก
เปิดดูรูปในไอจีแฟรงค์ซ้ำๆทุกวัน
กดอ่านไลน์ที่เคยส่งหากัน อ่านวนซ้ำไปซ้ำมา

เชน กับ น้องยิม ก็เอารูปแฟรงค์ที่แอบถ่ายที่ห้องซ้อมมาให้ดู
แฟรงค์ยังคงยิ้มแย้มกับเพื่อนๆได้เหมือนเดิม
แต่เชนบอก แฟรงค์ไม่ร่าเริงแบบเดิม
พวกน้องเปอร์ อุ่น น้ำน่าน กับแบงค์ก็บอกว่า มันแค่กำลังฝืนให้ร่าเริง

ยิ่งเห็นรูปแฟรงค์ ผมยิ่งอยากไปหา อยากไปกอด
อยากขอโทษ อยากบอกแฟรงค์ว่า ..... ผมรักแฟรงค์มาก


10.00 น.

พวกผมเริ่มสอบ Midterm วิชาแคลคูลัส

ผมออกจากห้องสอบมาคนสุดท้าย เดินออกมาก็เจอแชมป์นั่งรออยู่หน้าห้อง

แชมป์ :: มึงกะจะเอาท๊อปคลาสไงวะ

ผม :: เชนกับมี่วะ ไปไหน

แชมป์ :: มันไปโรงเรียนแบงค์แล้ว ให้กูมารอบอกมึงเนี้ย จะไปยังมึง

ผม :: ไปดีไหมวะ กลัวม๊าแฟรงค์รู้ว่ะ ว่ากูไปเจอน้อง

แชมป์หหยิบมือถือขึ้นมาให้ผมดูรูป
หึ .. ชัดเจนเลยครับ
แฟนเก่าแฟรงค์ น้องบัว … ยืนกอดแขนแฟรงค์อยู่

ผม :: เอามาจากไหน

แชมป์ :: น้องแบงค์ส่งไลน์มา บอกว่าบัวมาที่โรงเรียน เกาะแขนแฟรงค์เดินรอบงานเลย

ผม :: แม่งงเอ้ยย

แชมป์ :: ใจเย็นวะมึง ไปเหอะ ไปหาคนของมึงกัน

ผมหันไปมองหน้าแชมป์ ก่อนที่แชมป์จะพูดต่อ

แชมป์ :: เจ .. บางทีนะเหตุผลของผู้ใหญ่มันก็น่าเชื่อน่าฟัง แต่บางทีนะมึง
เหตุผลของหัวใจเราเอง ก็สำคัญเหมือนกันนะ
ถ้ามึงมั่นใจว่ามึงจะไม่ทำให้แฟรงค์เสียใจ และมึงจะพาน้องไปในทางที่ดีไม่ดิ่งลงเหวแน่ๆ
มึงจะกลัวทำไมวะ คนเราเกิดมาทั้งที ชีวิตมันสั้นนะมึง รักก็บอกรัก
ต้องการเค้าก็บอกเค้าไปตรงๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาแล้วเราตายไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลย
มึงจะไม่เสียใจหรอวะ ไปกันเถอะมึง ไปหาสิ่งที่ใจมึงต้องการ

แชมป์ .. มึงหล่อมากวะ สุดๆ กูขอบใจมึงมาก

ผม :: ขอบใจวะที่พูดเตือนสติกู ไปเถอะมึง ไปเอาแฟนกูคืน


แชมป์ยิ้มให้ผม


แชมป์ :: กูรอคำนี้มาหลายวันแล้วเว้ย ไปกัน


ผมกับแชมป์ขับรถมาโรงเรียนน้องแบงค์ไม่ถึง 20 นาทีครับ เพราะรถยังไม่ติดเท่าไหร่
แชมป์กดโทรศัพท์หามี่

แชมป์ :: อยู่ไหนวะมี่ เออ งั้นเดี๋ยวออกมารอหน้าโรงยิมนะ
กูถึงหน้าโรงเรียนแล้ว ห้ามให้กูรู้นะว่าม่อหญิงอะ เออๆเจอกัน


แชมป์วางสายก่อนจะหันมาบอกผม

แชมป์ :: อยู่โรงยิมวะ วงน้องแฟรงค์กำลังจะขึ้นแสดง

ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะวนรถเข้าไปจอดที่จอดรถ
ตอนนี้ผมกับแชมป์มาถึงหน้าโรงยิมแล้วครับ กำลังรอมี่เดินออกมาหา

ตื่นเต้นเว้ยย ไม่ได้เห็นหน้าไอ่ตัวแสบมา 4 วันแล้ว
คิดถึงจนจะบ้า … วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่องให้ได้

ไม่ปล่อยอีกแล้ว ….
แฟรงค์ครับ รอพี่นะ อีกไม่กี่นาทีเราจะได้เจอกันแล้ว
พี่สัญญา … พี่จะไม่ปล่อยให้แฟรงค์ต้องทนเหงาคนเดียวอีกแล้ว =)




มี่ออกมารับผม ก่อนจะบอกให้รีบเข้าไปเพราะแฟรงค์ขึ้นเวทีแล้ว
พอผมก้าวเข้าไปในโรงยิม ผมกับแชมป์ถึงกับตะลึง
เดี๋ยวๆก่อนนี้มึงจัดงานโรงเรียนหรือเปิดคอนเสิร์ตครับ
มีทั้งป้ายชื่อ ป้ายไฟ เปอร์ น้ำน่าน อุ่น แบงค์ และแน่นอนนักร้องนำ แฟรงค์
มีตะโกนเรียกชื่อแข่งกับเสียงเพลง
แล้วคนจะเบียดกันอะไรวะ ทั้ง ผญ. /  ผช.

มี่รีบดึงแขนพวกผมให้เดินไปตรงหน้าๆเวที เพราะเชนมันยืนรออยู่
โหยย เชนมึงก็หาจุดยืนได้ดีเนอะ ยืนมองหน้าแบงค์เลยเชียว
ห่า ... หลงแฟนชิบหาย

หึหึ ไปด่ามันทำไมวะกู …. กูเองก็หลงแฟนจะแย่ >////<


ตอนนี้ผมมายืนดูแฟรงค์ร้องเพลงแล้วครับ
ผมมองแฟรงค์ได้ชัดเต็มๆตา
แฟรงค์ยังน่ารัก ยังยิ้มสดใสเหมือนเคย

วันนี้แฟรงค์ใส่เดฟเอวต่ำ แค่ชูมือขึ้นนิดหน่อยก็เห็นขอบบ๊อคเซอร์ละครับ

คนที่ยืนชิดขอบเวทียังมีชีวิตอยู่ไหม เลือดกำเดาจะพุ่งไหม
ส่องดูหน้าท้องแฟนผมอยู่นั้นแหละ
หื้มมม ไม่ชอบใจเลยแหะ



ผมยืนดูแฟรงค์ร้องเพลง ผ่านไป 2 เพลงละครับ
แฟรงค์เอนเตอร์เทรนคนดูได้ดีจริงๆ
( นี้เปิดคอนเสิร์ตของตัวเองจริงๆสินะ )

ตอนนี้เสียงดนตรีเงียบลง มีแต่เสียงกรี๊ดจากข้างล่างเวที

แฟรงค์ :: เงียบก่อนๆครับ

ข้างล่างเวทีเริ่มเบาเสียงลง

แฟรงค์ :: น่ารักมากครับ .. ก่อนอื่นก็สวัสดีทุกๆคนนะครับ
และก็ยินดีต้อนรับทุกๆคนที่เข้ามาเยี่ยมชมกิจกรรมของโรงเรียนของเราในวันนี้
ยังไงพวกเราในนามตัวแทนของโรงเรียนก็ขอให้ทุกๆคนเที่ยวชมงานให้สนุกสนานนะครับ
มีเรื่องอะไรต้องการความช่วยเหลือหรือแนะนำเดินไปที่เต้นท์หน้าเสาธงนะครับ
 เรามีคณะกรรมการนักเรียนสุดหล่อรอรับใช้ทุกๆท่านอยู่ครับ


พอแฟรงค์พูดจบก็มีเสียงเฮ เสียงกรี๊ดตามมา


“แก๊ ฉันอยากหลงทาง ฉันจะไปที่เต้นท์”

“ฉันอยากไปห้องน้ำ ฉันหาทางไม่เจอ ไปถามทางดีกว่า”


สาวๆข้างๆผมเริ่มวางแผนจะไปดูคณะกรรมการหล่อๆกันแล้วละครับ
อืมม ไปเลยครับไปเลย จะได้ไม่ต้องมาจิกมองแฟนผม


แฟรงค์ :: ยังไงมาสนุกกับเพลงต่อไปเลยดีกว่านะครับ

พออินโทรดนตรีเริ่มขึ้น ก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดตามขึ้นมา
ก่อนจะมีเสียงเรียกร้องให้แฟรงค์ถอดเสื้อ

“พี่ตูนเค้าต้องถอดเสื้อนะค่ะ”

“พี่แฟรงค์ ถอดเสื้อก่อน”


โหวกเหวกโวยวายกันขึ้นมา จนน้องแบงค์หยุดเล่นดนตรี
แฟรงค์เลยหยุดร้องเพลง แล้วมองมาหาแบงค์


แบงค์ :: อะไรนะครับ ต้องถอดเสื้อหรอครับ

คนดูข้างล่าง :: ช่ายย

แบงค์ :: ถอดแค่คนร้องหรอครับ

แล้วส่งยิ้มกวนๆไปข้างล่างเวที
อ้าวๆ สาวๆหน้าเวทีกรี๊ดกันใหญ่
ข้างล่างเวทีตอบแบงค์ไป

“ถอดทั้งวงค่า ถอดเลย ถอดเลย”

ตอนนี้เชนเริ่มบ่นงึมงัมๆละครับ สงสัยจะหวงน้องแบงค์

แบงค์ :: เค้าขอมา เอาไงอะพวกเรา

แบงค์หันไปยิ้มนิดๆให้เพื่อนในวง ก่อนจะหันมาสบตากับเชน แล้วยกยิ้มให้เชน

แฟรงค์ :: เพื่อพี่ตูนครับ จัดไปครับ

พอพูดจบพวกน้องเปอร์ น้องอุ่น น้องน้ำน่าน กับน้องแบงค์ก็ถอดเสื้อ
เสียงกรี๊ดดังมากจนผมต้องยกมือมาปิดหู

แฟรงค์เดินไปใกล้ๆแบงค์ ก่อนจะถอดเสื้อ
แล้วเหมือนแบงค์จะบอกอะไรแฟรงค์ซะอย่าง
ผมเห็นแฟรงค์หันมาทางที่ผมยืน ก่อนจะหันไปยิ้มให้แบงค์


อะไรกันครับ ซุบซิบไรกันว่ะ


พอแฟรงค์ถอดเสื้อเสร็จ อินโทรดนตรีก็เริ่มขึ้น

แฟรงค์ :: หวังว่าคงพอใจทุกคนนะครับ

เออ พอใจกันหมดแหละ แต่พี่ไม่พอใจครับ จะอวดเพื่ออะไร??
หวงนะ เข้าใจไหมครับ หวงครับ!!!

แล้วแฟรงค์ก็ร้องเพลงพี่ตูน  ทั้งยาพิษ / เรือเล็กควรออกจากฝั่ง / แสงสุดท้าย
สาวๆหน้าเวทีนี้เคลิ้มเลยครับ
ผมนี้แทบจะอยากไปดึงให้แฟรงค์ลงจากเวที
ใส่ยีนส์เอวต่ำมาก เห็นขอบบ๊อคเซอร์แล้วยังถอดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องอีก
ท้องแบนๆมีกล้ามหน้าท้อง มีกล้ามเนื้อแบบคนเล่นกีฬา ผิวขาวๆ
เหอะ… หวงเว้ยยย !!!!!


แฟรงค์ :: เอาละครับ เต้นกันโดดกันจนเหนื่อยแล้ว มาพักกับเพลงเบาๆกันหน่อยนะครับ

แฟรงค์เดินไปหยิบน้ำมาดื่มเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ

แฟรงค์ :: ผมเชื่อนะครับ ว่าทุกคนในทีนี้ มีคนที่คุณรักอยู่ ... ผมเองก็มีคนที่ผมรักมากเหมือนกันครับ

แล้วแฟรงค์ก็มองมาทางผม พร้อมๆกับเสียงกรี๊ดจากคนดูข้างล่างเวที

แฟรงค์ :: แต่ผมไม่ได้อยู่กับเค้าอีกแล้ว .. ถ้าเค้ายังยืนอยู่ที่นี้ อยากให้ตั้งใจเพลงนี้ …. ให้ดีๆนะครับ

แฟรงค์ยืนมองหน้าผม ก่อนที่อินโทรเพลงจะขึ้น


*เพลง ขอ -LOMOSONIC
จากวันนั้น ฉันไม่รู้ว่านานเท่าไร ที่เราได้จากกัน
เหตุผลใดๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่
วันนี้ได้มองตา ตาดวงเดิมคู่นั้นอบอุ่นเหลือเกิน
เธอกับฉัน ความทรงจำมากมาย


แฟรงค์ร้องไปก็ยืนมองตากับผมไป
แววตาของแฟรงค์มีทั้งตัดพ้อ น้อยใจ


ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ


ตอนนี้เสียงแฟรงค์สั่นนิดหน่อยละครับ
ตาที่มองผม มีน้ำตาคลออยู่

โอ้ยย ไม่ไหวแล้วเว้ยเจ
แฟรงค์กำลังจะร้องไห้ ‘


กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉันเสีย .... ธะ ... เธอไป


แฟรงค์เสียงสั่นไปหมดแล้ว พร้อมๆทั้งหันหลังไปทางที่พวกน้องเปอร์ยืนอยู่
พวกคนดูข้างล่างเริ่มเงียบกันละครับ

ทำไงเจ .. น้องร้องไห้อยู่
มึงจะสับสนอะไรอีกวะ

ผมควรทำไงดี ?

[❣☾月亮☽❣]

   บีบหัวใจอ่า แง้

[yjm]

ทำตามที่ใจต้องการเลยพี่เจ

[moujay]

ม๊า นี้ยุคไหนแล้วค่ะ เข้าใจว่าหัวอกคนเป็นพ่อแม่ แต่เห็นแก่ลูกหรือตัวเองกันแน่ ถ้าอะไรที่ทำให้ลูกมีความสุขก็ปล่อยมันไปเหอะ เรามองดูอยู่ห่างๆก็พอ ให้เค้าจัดการชีวิตเขาเอง ถ้าอะไรมันไม่ถูกไม่ควรเราค่อยตักเตือน ลูกน่ะเลี้ยงได้แต่ตัวนะค่ะ แต่หัวใจมันเลี้ยงกันไม่ได้

(อินจัดไปหน่อย555)

55555+
ชอบคอมเม้นต์อะ >///<

[moujay]

เศร้าอ่ะ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  T_T

ปัญหาระดับชาติ TT

[moujay]

ขอให้ทั้งคู่ ผ่านไปได้ด้วยดี
รอตอนต่อไปนะคะ

เอาตอนต่อไปมาส่งค่ะ =)

[moujay]

   ว้ากแม่มา
พี่เจสู้ๆนะ.  อย่าทิ้งน้อง แอบหมั่นไส้แบ็งค์เชนเบาๆ

คู่นี้เริ่มหวานค่ะ 555555555
แต่หวานไม่สนพี่เจเลย