Ch. 31 ไปด้วยกัน || Frank ‘ Mode
กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉันเสีย .... ธะ ... เธอไป
ร้องต่อไม่ไหวแล้ว … น้ำตาไหลอีกแล้ว
ผมรีบหันหลังมาทางเพื่อนๆผม
ดีนะที่เป็นช่วงอินโทร…
แฟรงค์ มึงต้อง the show must go on นะเว้ยย
ห้ามร้องๆ ผมรีบเอามือเช็ดน้ำตาออก
ก่อนจะหันหน้าไปทางเวที เพื่อร้องเพลงท่อนต่อไป
เปอร์ น้ำน่าน แบงค์ อุ่น ต่างสงสายตามามองเหมือนจะถามว่า “มึงไหวไหม”
ผมพนักหน้าให้เพื่อนๆ บอกพวกมันให้รู้ว่ากูพร้อมจะร้องเพลงต่อแล้ว
ผมหันหน้าไปทางเวที
“ตุ๊บบบ”
เห้ยยย ใครโยนอะไรมาใส่หน้ากูวะเนี้ยยย
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาปิดหน้าผมไว้
พร้อมๆกับได้ยินเสียงกรี๊ดดดังลั่นเลย
เดี๋ยวๆก่อนผ้าอะไรวะ
ผมเอาจับๆ จะดึงออกให้พ้นจากหน้าผม
หื้ม กลิ่นน้ำหอมแบบนี้คุ้นๆวะ
แต่ไม่ทันได้ดึงออกครับ ก็มีเสียงคนร้องเพลงท่อนต่อจากผม
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ
พี่เจ !!!!!
ตอนนี้ผมดึงผ้าที่ปิดหน้าผมออกละครับ เสื้อช๊อปพี่เจเองครับ
นี้พี่เจโยนใส่หน้าผมหรอห๊ะ!!
เดี๋ยวเหอะ แม่งง ทำตัวน่ารักวะ >///<
พี่เจร้องเพลงไปก็กันมายิ้มให้ผม
คนดูข้างล่างถึงกับยืน งง ว่าไอ่คนตัวขาวๆที่ขึ้นมาบนเวทีเป็นใคร
กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉัน เสียเธอไป
ผมมองไปทางพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ ที่ตอนนี้ยืนยกยิ้มให้ผมอยู่
แหม่ … ดีใจสิครับเพื่อนพี่แม่งทำตัวเท่ห์ใช่ป่ะ
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ
พี่เจเดินเข้ามากอดคอผมไว้
จะทำไงได้ละครับ ก็เลยเอามือไปโอบเอวพี่เจ
55555+ นี้ไม่ได้หายโกรธนะพูดจริงๆ
แค่แบบว่าอยู่บนเวทีไง ต้องแสดงให้จบแค่นั้นเอง
จริ๊งงจริงงงงงงงงง =)
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ว่าในวันนี้ ฉันเหมือนได้เจอลมหายใจ
พอเพลงจบ ก็มีเสียงกรี๊ดดตามมาซะดังเลยครับ
พี่เจหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะพูดต่อ
พี่เจ :: สวัสดีครับบ
เสียงกรี๊ดดตามมาตอบรับคำทักทายพี่เจ
พี่เจ :: เดี๋ยวขอให้นักร้อง และนักดนตรีไปพักแป๊บนึงนะครับ
แล้วก็ให้น้องๆใส่เสื้อผ้าอะไรให้เรียบร้อยก่อนเนอะ
เพราะเดี๋ยวคนข้างหน้าเวทีนี้จะเลือดกำเดาออกจนเลือดหมดตัวซะก่อน
คนดูหน้าเวทีส่งเสียงหัวเราะออกมา
พี่เจ :: พี่ดล ครับ .. เชิญบนเวทีด้วยครับ
ช่วงที่รอพี่ดล เดินขึ้นมาบนเวที พวกเปอร์ น้ำน่าน อุ่น และแบงค์
ก็ลุกเดินออกจากเครื่องดนตรีของตัวเอง
พร้อมทั้งหยิบเสื้อมาพาดบ่าไว้
ก่อนจะเดินมาหาผม
แบงค์ :: ไหวปะมึง ไปกินน้ำหลังเวทีกัน
ผมพยักหน้าให้พวกมัน ก่อนจะเดินตามไป
แต่พี่เจก็รั้งตัวผมไว้ พร้อมทั้งยื่นหน้ามาใกล้ๆผม
ก่อนจะกระซิบกับผมว่า
พี่เจ :: พี่ขอโทษนะแฟรงค์
ผมหันไปมองหน้าพี่เจเล็กน้อย แต่ไม่ตอบอะไร
เชอะ … งอลเว้ยยงอล วันนั้นละไล่ วันนี้จะมาง้อ
นานไปไหม ปล่อยให้คิดถึงมาได้ตั้ง 4 วัน
พี่เจ :: เดี๋ยวร้องเพลงให้ฟังนะ… คิดถึง
พูดจบพี่เจก็เดินไปหน้าเวที ผมก็เดินเข้าไปหลังเวทีไปหาพวกเพื่อนผม
เปอร์ :: พี่เจแม่งเท่สัสสสอะ กูเห็นตอนโยนเสื้อใส่หน้ามึง
แล้วดึงไมค์ไปร้องเพลง ยังกับดูคอนเสริต์อะ แม่งง สุดยอด
น้ำน่าน :: เมื่อกี้พี่เจบอกอะไรมึงวะ
ผม :: บอกขอโทษ แล้วก็บอกคิดถึง
แบงค์ :: มึงโกรธพี่เจอยู่ป่ะว่ะ
อุ่น :: อย่างเชรี้ยแฟรงค์เนี้ยนะจะโกรธพี่เจ มึงดูหน้ามันด้วยครับ ยิ้มหน้าบานไปหมดละห่า
ผม :: อะไร กูแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอวะ
แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน
โอ้ยยย เว้ยย !! พี่เจนะพี่เจ
จริงๆผมไม่ได้โกรธพี่เจหรอกครับ
ผมเข้าใจว่าพี่เจก็คงสับสนกับปัญหาที่เกิดขึ้น
4 วันที่ผมอยู่บ้านเฉยๆ ผมคิดหาทางออกมาตลอด
ว่าจะทำยังไงให้ผมกับพี่เจได้รักกันต่อไป
และผมเองก็เข้าใจในเหตุผลของม๊าป๊าผมเหมือนกัน
ผมตัดสินใจจะหาทางออกด้วยตัวเองให้ได้ จะทำทุกอย่างให้ม๊าป๊ารับให้ได้
แม้จะนานแค่ไหนก็ตาม 1 ปี 2 ปีก็ตาม
ผมก็จะไปจีบพี่เจอีก จะขอกลับไปรักพี่เจอีกครั้ง
แต่วันนี้พอผมเห็นพี่เจมายืนอยู่หน้าเวที มายืนมองผมร้องเพลง
คอยส่งสายตามามองผม ผมคิดว่าผมไม่ต้องรออะไรแล้วละ
ผมจะไม่ปล่อยพี่เจอีกแล้ว
ไม่ว่าพี่เจจะไล่ผมแค่ไหนก็ตาม
ผมคิดถึงรอยยิ้มของพี่เจ คิดถึงอ้อมกอด คิดถึงสัมผัสต่างๆจากพี่เจ
ตอนนี้ผมใส่เสื้อเสร็จแล้ว เอาช๊อปพี่เจมาพาดบ่าไว้
แล้วหยิบขวดน้ำมายืนพิงฉากหลังเวที ดูพี่เจร้องเพลง
พี่ดล :: สวัสดีครับ ขอวงศิษย์เก่าเล่นหน่อยละกันนะครับ
พูดจบพี่ดลก็เริ่มขึ้นอินโทร
เป็นเพลงอคูสติก มีแค่กีต้าห์ตัวเดียวจากพี่ดล และพี่เจเป็นคนร้อง
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
แค่เริ่มเพลงก็มีเสียงกรี๊ดขึ้นมาละครับ
ฉันไม่รู้ว่าที่เธอนั้นหายไปไม่โทรมา
เธอกำลังเจอปัญหามากมายอะไรข้างในจิตใจรึเปล่า
หรือว่าเธอกำลังกังวลกับรักของเรา
พี่เจร้องไปก็หันมาทางผมที่ยืนอยู่
ไม่ต้องยิ้มครับ ไม่ต้องส่งยิ้มให้
งอลครับงอล
5555555+ แม่งง อย่ามาน่ารักเว้ยยพี่เจ
แล้วพี่เจก็หันไปที่หน้าเวทีต่อ
ฉันไม่รู้ว่าตัวของฉันนั้นควรทำไงดี
จะโทรตอนนี้และคุยตอนนี้ (แต่มันจะดีรึเปล่า)
ขอแค่รู้ว่าขาวหรือดำแต่ไม่ใช่สีเทา
วนเวียนอยู่ที่เก่า .. วนเวียนที่สีเทา
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
โหยยย ท่าโยกร้องเพลงอย่างเท่ห์อะพี่เจ
ตอนนี้คนข้างล่างเวที เริ่มร้องตามพี่เจละครับ
ซ้ายหรือขวา ถอยหลังรึฉันสมควรจะตรงไป
ควรเศร้าแค่ไหน สนุกแค่ไหน ช่วยไกด์ฉันที
และฉันนั้นสมควรจะทำยังไงดีกับรักของเรา
ผมยืนอยู่ดีๆ แบงค์ก็เอาไมค์มายัดใส่มือผม
แล้วผลักผมออกมาหน้าเวที
พวกคนดูข้างล่างก็กรี๊ดขึ้น
พี่เจหันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มให้ผมนิดๆ
แล้วผายมือมาทางผม เหมือนบอกให้ผมมายืนข้างหน้า
ผมเลยเดินเข้าไปยืนใกล้ๆพี่เจ ก่อนจะเอามือขยี้ผมพี่เจเล่นเบาๆ
เสียงกรี๊ดดตามมาซะงั้น 555555+
พอถึงช่วงที่จะร้อง ผมเลยร้องเพลงขึ้นมา พี่เจเลยยืนมองผมร้องแทน
วนเวียนอยู่ที่เก่า .. วนเวียนที่สีเทา
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
พอจบเพลง ,, พี่เจก็พูดขึ้นมา
พี่เจ :: งั้นเดียวยกเวทีคืนให้น้องๆเลยนะครับ
พี่ดลเอากีต้าร์ไปเก็บไว้ที่เดิม
ส่วนเพื่อนๆผมก็เดินเข้าตำแหน่งของตัวเอง
พี่เจเดินมาดึงเสื้อช๊อปที่พาดบนบ่าผมออก
พร้อมทั้งกระซิบกับผม
พี่เจ :: พี่ไม่ปล่อยแฟรงค์อีกแล้วนะ
พูดจบก็หันมายิ้มให้ผม ก่อนจะเดินลงไปยืนที่เดียวกับพี่เชน
ผม :: เอาละครับ โดนรุ่นพี่ยึดเวทีไป 1 เพลง
เดี๋ยวยังไงมาฟังเพลงสุดท้ายของวันนี้กันนะครับ
ผมในนามตัวแทนโรงเรียนขอบคุณทุกๆคนที่มาร่วมกิจกรรมทางโรงเรียนเรานะครับ
หมดจากแสดงดนตรีแล้ว แต่ยังมีซุ้มกิจกรรมรอทุกท่านอยู่นะครับ จำได้ไหม ถ้าไม่รู้จะไปที่ไหนให้ไปหาใคร
ผู้ชมข้างล่างเวที :: เต้นท์หน้าเสาธง
ผม :: ไปหาใครครับ
ผู้ชมข้างล่างเวที :: ผู้ชายหล่อ
แล้วก็มีเสียงกรี๊ดตามมาครับ 555555+
ผม :: ครับผม ,, ไปฟังเพลงสุดท้ายกันเลยนะครับ
ช่วงอินโทรขึ้น ผมก็ยืนมองหน้าพี่เจ พี่เจส่งยิ้มให้ผม
อย่าพี่เจอย่า เดี๋ยวมีเคลียร์กันแน่นอน ไม่ต้องมายิ้มยั่ว
ผม :: ให้คนที่แสนดีของผมนะครับ
กรี๊ดดดดดดดดด
เหอๆ จะกรี๊ดทำไมกันครับ ผมร้องให้แฟนผม
ฉันเหมือนคนหลงทาง หาไม่เจอกับความรัก
ฉันไม่เคยได้ รู้จักเลย
ฉันได้แต่นั่งมอง เหม่อดูคนอื่นเฉยๆ
ฉันไม่เคยไม่เคย เลย ไม่เคย
ผมร้องเพลงไปเรื่อยๆ ก็ยืนส่งสายตาให้พี่เจไปด้วย
555+ พี่เจก็ไม่หลบตาผมครับ จ้องมองกลับมาเหมือนกัน
แล้ววันหนึ่งเธอ ก็เข้ามาเข้ามาในชีวิต
ฉันไม่เคยรู้สึกนี่ ว่าเธอนะใช่เลย
ฉันเพิ่งเข้าใจ ทุกๆ อย่าง ทุกความหมาย
ว่ารักของเธอนั่นช่างมากมาย และเหนือใคร
ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คนนี้
เธอแสนดีช่างแสน ดีคนที่แสนดี
พี่เชนยกยิ้มมาแซวผม 555555+
ไม่ต้องแซวครับพี่ไม่ต้องแซว
ส่วนพี่มี่พี่แชมป์นี้งอลอะไรกันไม่รู้ครับ
พี่แชมป์หน้าบึ้งมากอะ
จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน
ได้รู้ว่า ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
โอ้ จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉัน
ได้รู้ค่าและหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่
คนนี้ตลอดไป ตลอดไป
ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คำนี้พอ
เธอแสนดีช่างแสนดี คนที่แสนดี
อ้าวว พี่เจเดินออกไปไหนว่ะ
อุตส่าห์มองตลอด เผลอมองไปทางอื่นนิดเดียว
พี่เจหายไปไหนเนี้ย~
จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน
ได้รู้ว่า ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
โอ้ จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉัน
ได้รู้ค่าและหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่
คนนี้ตลอดไป ~
ผม :: สวัสดีครับ กลับบ้านกันโดยปลอดภัยนะครับ แล้วเจอกันใหม่ปีหน้าครับผม
พูดจบผมก็เดินเข้ามาหลังเวทีทันที พวกเพื่อนๆผมกำลังเก็บเครื่องดนตรีกัน
พอผมเดินมาหลังเวทีก็เจอพี่เจยืนรออยู่
ผมรีบดึงพี่เจไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อหลังเวที
เปอร์เดินเข้ามาพอดี
ผม :: มึง กูจะคุยกับพี่เจแป๊บ มึงอย่าเพิ่งให้ใครเข้ามานะ
เปอร์ :: เออ
ผมดึงพี่เจเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดล๊อคประตู
พอหันมาก็เจอพี่เจยืนมองหน้าผมอยู่
มันไม่มีคำพูดอะไร ที่อยากจะพูดตอนนี้เลยครับ
พี่เจโผเข้ากอดผม ผมก็กอดพี่เจกลับ
พี่เจ :: พี่ขอโทษนะแฟรงค์ ที่พี่พูดแบบนั้น พี่ขอโทษ
พี่เจพูดไปด้วย น้ำตาคลอไปด้วย
ผมผละอ้อมกอดออกจากพี่เจ ก่อนจะใช้มือเช็ดน้ำตาให้พี่เจ
ผม :: แฟรงค์ไม่โกรธพี่เจแล้วละ แต่อย่าไล่อีกได้ไหม
พี่เจพยักหน้ารับ
ผมเลยก้มลงไปประกบปากจูบพี่เจเบาๆ
พี่เจจูบตอบกลับมา จากจูบเบาๆกลายเป็นร้อนแรง
ผมใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นพี่เจ
เราจูบกันแบบไม่มีใครยอมใคร
หื้มมม อารมณ์จะขึ้นครับ
มันคิดถึงมาก ไม่ได้คุยกันมา 4 วัน
ไม่ได้กอดกันมาตั้ง 4 วัน
ผมเริ่มใช้มือลูบไล้ไปในเสื้อพี่เจ
แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกิดเลยไปกว่านั้น
ก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังมา
“ก๊อก ก๊อก”
แบงค์ :: กูไม่อยากขัดจังหวะมึงนะ แต่คือ ม๊ามึงมารอรับที่หน้าโรงยิมแล้ว
ห๊ะ ม๊ามารอรับแล้ว
หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์|| (อ่าน 193706 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก