หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์||

[❣☾月亮☽❣]

      ใครค้าบบบ คนเจ็บที่เสียชีวิตคือใครกันแน่
อยากให้เปนโชกุนมากกว่านะ
ง่า 

[maemix]

เชน ถามใครชัดก่อนไหมว่าใครชื่ออะไร
อาจจะไม่ใช่คนของเรา 

[Freja]

เห   ไม่ใช่น่า ตำรวจบอกแค่คนเจ็บใช่ไหม ไม่น่าใข่แบงค์นะ พยายามเชื่อแบบสุดๆว่าแบงค์ยังไม่ตาย

[ka[ze]na]

ม่าย!!!!!!

[Jibbubu]

เฮ้ย!!!ไม่จริงงงงต้องไม่ใช่แบงค์ซิ

[nunda]

ไม่จริงงงงงงง  T_T

[yjm]

มันไม่จริงใช่ม้ายยยยยย

[moujay]

Ch 40 สิ่งสำคัญ || Chain ‘ Mode



คุณตำรวจ :: เพื่อนพวกน้องเสียตั้งแต่ในที่เกิดเหตุแล้ว

เชน :: ห๊ะ … คุณตำรวจพูดว่าอะไรนะครับ

คุณตำรวจ :: คนเจ็บเสียชีวิตแล้วครับ


อะไรนะ คนเจ็บเสียชีวิตแล้ว ,, เพื่อนน้องเสียชีวิตแล้ว

ไม่จริงใช่ไหมวะ


แบงค์ มึงยังไม่ตายใช่ไหม?


ไอ่เชรี้ยย มึงไม่ได้ทิ้งกูไปใช่ไหม?


ขาผมอ่อนไม่มีแรงจะยืน ได้แต่ทรุดลงไปนั่งกับพื้น


มึงออกไปคุยกับมันทำไมวะแบงค์?

ทำไมวะ ทำไมกูไม่เอามึงออกไปด้วย ทำไมกูไม่อยู่ข้างๆมึง
2 ครั้งแล้วที่กูปล่อยให้มึงเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้


กูขอโทษแบงค์ กูขอโทษ ...


ผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงต่างๆรอบๆตัวอีกเลย
ได้แต่นั่งร้องไห้ ไม่รู้จะเริ่มทำอะไรต่อ
จะโทรบอกพี่บีมว่ายังไง?
ไม่มีแรงเลยจริงๆ TT’

จนมี่เดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ


มี่ :: เข้าไปลาน้องกันเถอะมึง เค้าจะพาน้องไปห้องดับจิตแล้วนะ

ผมหันไปมองหน้ามี่ ที่มันพยายามจะยิ้มให้กำลังใจผม


เชน :: เรื่องจริงหรอวะ มึงบอกกูทีดิ

มี่ :: เชน มึงต้องยอมรับความจริงให้ได้ ไปส่งน้องกันเถอะมึง
เดี๋ยวพวกเราต้องโทรบอกพี่สาวแบงค์อีก

ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินตามมี่เข้าไปที่ห้องฉุกเฉิน


ผมมองภาพเตียง รพ. ที่ตอนนี้มีผ้าสีขาวคลุมไว้

คนที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าสีขาวนั้น คือ คนที่ผมรัก

ถึงมันจะเริ่มต้นไม่ได้สวยงามแบบคู่ไอ่เจกับน้องแฟรงค์
ไม่หวานกันแบบไอ่มี่กับไอ่แชมป์
แต่ผมก็รักแบงค์มากไม่น้อยกว่าที่มันรักผม


ผมเห็นเจกับแฟรงค์ยืมรออยู่ที่ประตูหน้าห้องฉุกเฉิน
พอผมเดินผ่านไป เจก็เดินเข้ามากอดผม

เจ :: เสียใจด้วยนะมึง กูขอโทษวะเพราะกู พวกมึงถึงแยกกัน กูขอโทษ

เพื่อนตัวเล็กของผมพูดไปก็ร้องไห้จะตัวสั่น
จนน้องแฟรงค์ต้องดึงไอ่เจเข้าไปกอดปลอบ


ผมเลยได้แต่จับไหล่มันไว้


ผม :: ไม่หรอกมึง ไม่ใช่ความผิดมึง
ถ้าเรื่องนี้คนจะผิดคือกู ที่กูไม่ยอมพามันไปด้วย อย่าคิดมากวะเจ
เดี๋ยวกูไปหาแบงค์ก่อนนะ มันคงรอกูอยู่


พูดจบผมก็เดินเข้าไปข้างใน
เดินไปหาคนที่นอนนิ่งอยู่ภายใต้ผ้าสีขาวที่ปกคลุมไว้
มีผ้าม่านกั้นเตียงข้างๆไว้
ซึ่งอีกเตียงหมอคงกำลังทำแผลหรือวุ่นวายทำอะไรซะอย่าง
เพราะเห็นพยาบาลเดินเข้าออกหยิบสำลี หยิบยากันดูวุ่นวาย

ผมยืนจับราวกั้นที่นอนไว้ ไม่กล้าแม้จะเปิดผ้าเพื่อมองภาพคนตรงหน้า
ไม่กล้าจะจับมือของแบงค์ที่นอนอยู่ตรงนั้น


มึงเจ็บไหมวะ มึงจะหนาวไหม


ตอนนี้รอบๆเตียง มีเจ แฟรงค์ มี่ แชมป์ น้ำน่าน อุ่น ยิม
ส่วนปิ่น กับเปอร์ ไปโทรหาพี่บีมข้างนอก

ทุกคนส่งยิ้มเบาๆมาให้กำลังใจผม


ผม :: แบงค์ ,, กูขอโทษนะ ที่กูทิ้งมึงไว้ที่บ้าน กูน่าจะพามึงไปด้วยกัน
เราคบกันมาไม่นานเองนะ แค่ 3-4 เดือนได้มั้ง แต่ทำไมกูเหมือนอยู่กับมึงมานานวะ
มึงดูดิ ไอ่เจกับน้องแฟรงค์แม่งง แซงเราไปแล้วนะเว้ยย ทั้งๆที่พวกเราช่วยให้มันได้กัน
555 แบงค์ .. มึงจำได้ไหมวะ ทุกๆคืนก่อนที่มึงจะนอน มึงกอดแขนกูแน่นเลย
แล้วกูก็ชอบด่ามึงว่า จะเกาะหาพ่อมึงหรือไง กูอึดอัด แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยนะเว้ย
กูโครตชอบเลย ที่มึงกอดกูทุกคืนแบบนั้นจนมึงหลับไป
แล้วมึงก็ชอบงอแงถามกูทุกคืนว่า กูรักมึงไหม
รักมากแค่ไหน แต่กูแม่งง ก็ชอบแกล้งมึง
ไม่ตอบมึงซะคืน ว่ากูคิดยังไงกับมึง
กูชอบเวลามึงทำหน้างอลกู เห็นแล้วมันน่ารักว่ะ
ถ้ากูรู้ว่ามันจะสายไปแบบนี้ กูจะบอกมึงทุกๆคืน ว่ากูรักมึงแค่ไหน



ผมพูดได้แค่นั้น ก็ร้องไห้จนพูดอะไรไม่ออก
ไอ่มี่ทำท่าจะเดินเข้ามาประคองผม
ผมได้แต่ยกมือบอกให้มันไม่ต้องเข้ามา

กูไม่เป็นไรเว้ยไม่เป็นไร กูจะไม่อ่อนแอให้แบงค์เห็น

กูจะยิ้มเพื่อมันเป็นครั้งสุดท้าย


แต่ผมกำลังก้มหน้าร้องไห้อยู่ ก็ได้ยินเสียงถามขึ้นมา


“ รักแค่ไหนว่ะ “


ผมตอบกลับไปทันที


ผม :: รักชิบหายอะมึง กูรักมึงมากแบบไม่รู้จะพูดเชรี้ยอะไรแล้ว


“แล้วมึงจะกอดกูไหม”


ผม :: กูจะกอดมึงทุกคืน มึงจะเอาเชรี้ยอะไรกูก็จะหามาให้



แต่ .... เดี๋ยวๆก่อน เสียงนี้มัน...




..................


แบงค์!!



ผมรีบเงยหน้าขึ้นมา
คนที่ยังนอนก็ยังนอนใต้ผ้าสีขาว

ผมหันไปมองหน้าเพื่อนที่ยืนรอบๆ
พวกมันก็ได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผม


เสียงแบงค์ จากไหนว่ะ กูคิดไปเองหรอ


ผม :: กูคงรักมึงมากจนได้ยินเสียงมึงเลยวะ เฮี้ยนนะมึง
 
แบงค์ :: เฮี้ยนบ้านมึงสิไอ่พี่เชน หันมานี้ดิ



เสียงตอบกลับมา เห้ยยย เดี๋ยวๆก่อนนะ

ผมหันกลับไปมองตามเสียง

ไอ่เชรี้ยยยยยยย!!!

แฟนกู … ไอ่แบงค์ TT’


ผม :: แบงค์ มึงไม่ได้นอนอยู่นี้หรอว่ะ

แบงค์ :: มึงก็รีบแช่งกูจัง ไม่ยอมเปิดผ้าดูก่อนว่าศพใคร อยากได้แฟนใหม่หรือไง


มันแน่ๆครับ ปากเก่งแบบนี้  แบงค์  มึงไม่ตาย
แถมมาทำหน้างอล ปากยื่น ใส่ผมอีก >///<


ผมวิ่งเข้าไปกอดมันทันที
ไอ่เตียงข้างๆที่กั้นผ้าไว้นั้นแหละครับ
ที่หมอ พยาบาล วิ่งเข้าออกทำแผลนั้นแหละครับ
แบงค์นอนอยู่เตียงนั้น


แบงค์ :: โอ้ยยยย แผลที่เย็บจะฉีก เบาๆ

ผม :: มึงเป็นไงบ้างอะ กูนึกว่ามึงตายไปแล้ว

ผมกอดมันไว้เบาๆ

แบงค์ :: ยังหรอกนะ ไม่ตายง่ายๆหรอก เดี๋ยวคนแถวนี้แม่งมีแฟนใหม่

ผม :: แฟนปากดีแบบมึงหายากนะ

แฟรงค์ :: แล้วคนที่นอนนี้ใคร

มี่ :: พวกเรานี้แม่งก็โง่ เสียใจกันจะเป็นจะตาย ทำไมไม่มาดูศพก่อนวะ

แชมป์ :: พี่บีมช๊อคแล้วมั้ง ปิ่นกับเปอร์ไปโทรศัพท์บอกแล้วนี้

แบงค์ :: เปอร์รู้แล้วว่าแบงค์นอนเจ็บอยู่เตียงนี้ เพราะพี่ปิ่นเดินเข้ามาดูแต่แรกแล้ว

อุ่น :: แล้วเสือกไม่บอก พวกกูกร้องไห้ไปเถอะนะ แม่งงง เดี๋ยวกูไปตามด่าแม่งก่อน


อุ่นกับยิม เดินออกไปหาเปอร์ 5555+ ท่าทางจะโกรธจริงละครับน้องอุ่น


มี่ :: ละคนนี้ใคร ตำรวจบอกคนเจ็บเสียชีวิตแล้ว

แบงค์ :: พี่โฟรค์อะ เพราะตอนตำรวจไปพี่โฟรค์โดนโชกุนเอามีดแทงไปตั้งหลายที


แชมป์เดินไปเปิดผ้าคลุมออก เป็นโฟรค์จริงๆครับ


ผม :: ดีนะกูไม่กอดแล้วร้องไห้ฟูมฟาย

แบงค์ :: วันหลังหันดูดีๆก่อนค่อยร้องไห้ได้ป่ะ แต่นี้ร้องไห้ให้แบงค์หรอครับ

ผม :: ร้องไห้ให้หมาอะ

แบงค์ :: หมานี้ท่าทางจะน่ารักเนอะ พี่เชนร้องไห้ซะตาบวมเลย


พูดจบแบงค์ก็เอาหัวมามุดๆอกผม
โอ้ยยย รักมึงอะแบงค์ TT’


เจ :: แบงค์พี่ขอโทษนะที่ทิ้งแบงค์ไว้ แล้วออกไปช่วยเบลล์

แบงค์ :: ไม่ใช่เพราะพี่เจหรอกครับ เพราะแบงค์เอง
จริงๆแบงค์ควรคุยกับโชกุนให้จบๆแบบเข้าใจ แต่แบงค์หลีกเลี่ยงมาตลอด
ต้องขอโทษพี่เจมากกว่าที่โดนดึงเข้ามาในเรื่องนี้ด้วย แฟรงค์กูขอโทษด้วยนะเว้ยย

แฟรงค์ :: เพื่อนกันนะมึง ไม่ทิ้งกันเวลาเจอปัญหาหรอก

มี่ :: แล้วเจ็บเยอะไหมอะเนี้ยแบงค์

แบงค์ :: โดนโชกุนเหวี่ยงมีดโดนตรงท้องน้อยนิดนึงนะครับ เย็บไป 14 เข็ม

ผม :: นิดนึงหรอ 14 เข็มอะ

แบงค์ :: น้อยที่สุดแล้วพี่เชน พี่โฟรค์โชคร้ายมาก ที่วิ่งเข้ามาพอดี
โชกุนมันนึกว่าแบงค์มันเลยกระหน่ำแทงไม่ยั้งเลย

เจ :: มันโกรธอะไรขนาดนั้น แค่บอกเลิกเองนะแบงค์

แบงค์ :: มันเมายาอะพี่เจ มันอัพยาเยอะมาก นี้แบงค์ก็เกือบโดนฉีด
แต่พี่โฟรค์อยากยามาก วิ่งเข้ามาดึงจากมือโชกุนไปฉีดใส่ตัวเองแทน
โชกุนเลยคลุ้มคลั่งอาระวาด แบงค์เลยอาศัยจังหวะนั้นอะหนีไปหลบ
มันคงมืดๆอะ โชกุนมันมองไม่เห็นใครแล้วละ เห็นใครมันก็ไล่แทงหมดเลย
มันเหวี่ยงมีดไปมาถึงมาโดนแบงค์นิดนึงเนี้ยแหละพี่

มี่ :: ยาเสพติด แม่งงง ยานรกดีๆนี้เอง คนกินแม่งโง่ คนขายก็โง่
โชคดีชิบหายที่กูไม่เคยคิดไปข้องแวะกับสิ่งเลวๆแบบนี้

แชมป์ :: เห้ยๆ ตำรวจจะสอบปากคำว่ะ แบงค์ไหวไหม

แบงค์ :: ไหวพี่ จะได้จบๆเรื่อง กลับบ้านกัน

ผม :: กลับบ้านแล้วไปทำบุญกันที่บ้านแม่นะแบงค์

แบงค์ :: ครับพี่เชน



แบงค์ส่งยิ้มเพลียๆมาให้ผม
ก่อนที่ตำรวจจะเข้ามาสอบปากคำพวกเราทุกคน
และเราก็ขอเดินทางกลับในคืนวันนั้นเลย อยู่ต่อคงไม่ปลอดภัยแน่ๆ
เพราะยังจับตัวโชกุนไม่ได้
ส่วนศพของโฟร์ค พ่อแม่โฟร์คก็มารับกลับไปทำตามพิธีทางศาสนาต่อ


กว่าเราจะกลับเข้า กทม. ก็เช้าของอีกวัน
เพราะต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้า


ระหว่างนั่งรถตู้กลับ ผมเลยถามทุกๆคนบนรถ


ผม :: จริงๆมันยังไม่ถึงกำหนดกลับ พวกมึงมีแพลนไปไหนต่อไหมวะ

มี่ :: ไม่มีวะ อาจจะนอนเล่นที่คอนโดจนเปิดเทอมมั้ง

แฟรงค์ :: ผมคงอยู่บ้านพี่เจต่อ จนครบกำหนดกลับอะ
ไม่อยากกลับบ้านก่อนเดี๋ยวม๊าถาม

ผม :: งั้นไปบ้านกูที่อยุธยากันไหม ไปทำบุญกัน


ทั้งรถตอบกลับมาพร้อมกันครับ


“ไปอยุธยากันเล้ยยยยยยยยยยยยยยยย “



5555555555+



สถานีต่อไป .. อยุธยา ครับ





ตอนนี้แบงค์นอนซบไหล่ผมอยู่
ผมก้มลงไปกระซิบบอกรักแบงค์


ผม :: พี่รักแบงค์นะครับ

ก่อนจะหอมแก้มแบงค์แล้วเอนหัวลงกับเบาะรถนอนหลับไป



ผมจะไม่ปล่อยให้แบงค์ต้องเผชิญอันตรายคนเดียวเป็นครั้งที่ 3 อีก
ผมจะไม่รีรอที่จะบอกรักแบงค์ก่อนนอน หรือทุกครั้งเวลาแบงค์ถาม
ผมจะไม่แกล้งกวนอารมณ์แบงค์ เวลาแบงค์บอกให้กอด
.... จากวินาทีนี้ไป ผมจะทำทุกๆวันของผมกับแบงค์
ให้มีความหมาย ให้น่าจดจำ และจะทำให้มันเป็นวันที่แสนพิเศษที่สุดครับ

[yjm]

นึกว่าจะเศร้าซะแล้วซิ

[❣☾月亮☽❣]

   ดีใจด้วยนะเชนต่อไปนี้บอกรักแบ็งค์ทุกวันนะ

 แต่ว่าโชกุนเนี่ย เสียคนไปคนเดียวไม่พอนะ คนอื่นยังมาซวยเพราะมันอีกแถมตอนนี้ไม่รู้ไปบ้าอยู่ที่ไหนแล้ว ภัยสังคมจริงๆเลย

 

[nunda]

หมดเรื่องแล้วใช่ม๊ายยยยยยยยย หัวใจจะวาย T_T

[Jibbubu]

เฮ้อโล่งอกโชคดีที่ไม่ใช่แบงค์

[maytarapat]

เฮ้อออ! โล่งอกโล่งใจ
ดีนะที่ไม่มีใครเป็นอะไร
ขอให้เรื่องร้ายๆหายไป
มีแต่เรื่องดีๆเข้ามา เย้!

[maemix]

เรื่องร้ายผ่านไปแล้ว ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาทุกคนเลย
ไปทำบุญกันดีกว่า 

[moujay]

Ch 41 ซานต้า  || Frank ‘ Mode





หลังจากทริปทะเล ต่อด้วยอยุธยา
ตอนนี้ก็กลับมาเผชิญชีวิตจริงครับ คือ เปิดเทอม

เรียนหนักมากครับ ยิ่งพี่เจนี้แบบ หนักมากจริงๆ งานเยอะมาก
แต่ก็ยังมีเวลาให้ผมเสมอนะครับ =)

ผมยังเรียนพิเศษทุกวันจันทร์ และพุธ กับพี่เจเหมือนเดิม
โดยพี่เจจะมารับที่หน้าโรงเรียนครับ


ตอนนี้รู้กันทั้งโรงเรียนละครับ ว่าพี่เจกับผมเป็นอะไรกัน
ก็ผมไม่เคยปิดบัง ทั้งไอจี ทั้งเฟส ผมลงเต็มที่ครับ

5555+ แถมวันอังคารหลังเลิกเรียน รด. ผมก็ไปรอพี่เจที่มหาวิทยาลัยด้วย
เห็นพี่เจนิ่งๆแบบนี้ สาวๆโครตเยอะครับที่มาจีบพี่เจ
ไม่นับรวมผู้ชายอีกนะ ผมเลยต้องไปเฝ้าซะหน่อยยยยย =)



วันนี้วันที่ 25 ธันวาคม
ผมกับเพื่อนๆนัดกันจะไปเดินเล่นที่สยาม
เลยชวนพวกพี่เจไปด้วย นัดเจอกันที่ใต้คณะพี่เจครับ
เพราะพวกผมเลิกไว ที่โรงเรียนจัดกิจกรรม




บ่าย 2   ใต้คณะวิศวะฯ


เปอร์ :: กูไปรับพี่ปิ่นก่อนนะเว้ย เดี๋ยวกูมา

อุ่น :: แล้วนี้พวกพี่เจรู้ยังว่าเรามาถึงแล้ว

แบงค์ :: รู้แล้ว กูไลน์บอกพี่เชนแล้ว ละนี้น้ำน่านมันไปไหนวะ

ผม :: ไปรับเฟรินส์ เดี๋ยวมันมา เพราะวันนี้พี่เจจะไปส่งกูกับเฟรินส์ที่บ้าน

อุ่น :: ดีเนอะมึง ได้แฟนดีชิบหายย รับส่งทั้งพี่ทั้งน้อง

ผม :: แฟนมึงก็ดี แม่พี่ยิมรักมึงจะตาย

อุ่น :: แม่พี่เชนก็รักไอ่แบงค์ มึงจำตอนไปอยุธยาได้ไหม
ถ้าเค้าอุ้มไอ่แบงค์ขึ้นลงบ้านได้เค้าคงทำอะ ประคองยิ่งกว่าคนท้อง 5555555555

แบงค์ :: มึงก็ยังจะมาแซว กูอายยเว้ยย

ผม :: อายทำไมวะ น่ารักดีออกมึง แล้วพี่เชนว่าไงวะ

แบงค์ :: มันเริ่มงอแงละ เพราะแม่พี่เชนมานอนกับพวกกูเป็นอาทิตย์แล้ว 5555

อุ่น :: งั้นพี่เชนก็อดทำการบ้านกับมึงอะดิ

แบงค์ :: 55555555555+ เออดิ งอแงทุกวัน แต่ดี สมน้ำหน้า อดๆงดๆบ้าง กูปวดตัว

ผม :: อะไรนะ แบงค์ไม่ชอบหรอ เดี๋ยวกูไลน์บอกพี่เชนให้

แบงค์ :: เดี๋ยวๆ กวนตีนละไอ่แฟรงค์ กูแค่บอก งดๆบ้าง
ให้กูพักผ่อนบ้าง นี้เพิ่งเจ็บตัวมานะ มึงจะขยันอะไรขนาดนั้น

อุ่น :: ก็ไอ่เชรี้ยแฟรงค์แม่งมันขยันไง มึงดูพี่เจเดินดิ
โน้นๆๆมาโน้นละ 55555555555 เดาไม่ยากเลยว่าเมื่อคืนเพื่อนพวกเราจัดหนักแค่ไหน

ผม :: มึงอย่าแซว เดี๋ยวพี่เจด่ากู นี้ยังโกรธกูไม่หายเถอะ 55555

แบงค์ :: 555555555555+ กูจะแกล้งให้พี่เจโกรธมึง น่าหมั่นไส้วะ


ไม่ทันจะได้คุยกันต่อ พี่มี่ก็วิ่งเข้ามาทักทายพวกผม


พี่มี่ :: ไงวะ ไอ่พวกเด็กไม่เรียนหนักสือ

อุ่น :: โหววว พี่ ไม่ใช่ไม่เรียน แต่มีกิจกรรม  เลยเลิกเร็ว

พี่มี่ :: ก็ไม่เรียนก็ถูกละนิวะ 55555

พี่แชมป์ :: แล้วน้ำน่านกับเปอร์ไปไหน

แบงค์ :: น้ำน่านไปรับน้องเฟรินส์ครับ ส่วนเปอร์ไปรับพี่ปิ่นที่คณะ
อ๊ะ ,, โน้นนไง มาแล้ว


พี่แชมป์พี่มี่หันไปมองตามที่ไอ่แบงค์ชี้


พี่มี่ :: แล้วเสือกพาใครตามมาด้วยละนั้น


พี่เปิ้ลกับพี่เบลล์เดินมากับพี่ปิ่นกับเปอร์ด้วยครับ
พอเดินมาถึงพี่เบลล์ก็ทักทายพี่เจ
โดยไม่มองมามองผมที่นั่งข้างๆพี่เจเลย


พี่เบลล์ :: หวัดดีจ๊ะเจ เลิกเรียนแล้วหรอ

พี่เจ :: อืม


แล้วขยับตัวมานั่งชิดผม เพราะพี่เชนมานั่งเบียนบนม้านั่งเดียวกับพวกกับพี่เจ


พี่เบลล์ :: วันนี้จะไปไหนกันต่อหรอ ถึงมารวมกันได้ เบลล์ขอไปด้วยคนนะ

พี่เชน :: คงไม่สะดวกหรอกเบลล์ พวกเราจะไปเที่ยวแบบเป็นคู่ ไม่ต้องการ ก ข ค

พี่เปิ้ล :: ไปแบบเพื่อนก็ไม่ได้หรอเชน หล่อแต่ใจร้ายนะ

พี่เชน :: กูร้ายได้มากกว่านี้อีกเปิ้ล แต่พวกมึงเป็นผู้หญิงไง
กูเลยไม่อยากจะร้ายใส่ ไปไกลๆพวกกูได้แล้ว
กูยังไม่ลืมสิ่งที่มึงทำหรอกนะเบลล์

พี่เบลล์ :: มันผ่านมาแล้ว ลืมมันไปไม่ได้หรอเชน

พี่เชน :: กูไม่เคยลืม


พี่เบลล์หันมาทางพี่เจ


พี่เบลล์ :: นะเจ ให้เบลล์ไปด้วยคนนะ

พี่เจ :: คงไม่สะดวกแลลที่เชนบอกนะเบลล์
แล้วอีกอย่างนะ เจพูดตรงๆเลยละกัน
อย่ามายุ่งกับเจ ตอนนี้เจโครตรู้สึกแย่กับสิ่งที่เบลล์ทำอยู่เลย

พี่มี่ :: ไปกันเถอะพวกเรา เดี๋ยวรถติด


พวกผมขยับตัวลุกขึ้น เตรียมจะเดินไปที่รถของพี่มี่ พี่แบงค์ กับพี่เจ ที่จอดไว้ที่อาคารจจอดรถ
แต่พี่เบลล์วิ่งมาเกาะแขนพี่เจไว้ก่อน


พี่เบลล์ :: ไหนเจบอกว่าจะดูแลเบลล์ไง แล้วทำไมวันนี้มาพูดแบบนี้ละ


พี่เจสะบัดแขนออกจากมือพี่เบลล์


พี่เจ :: อย่าให้เจต้องพูดเลยเบลล์ ถ้าน้องแบงค์หนีไม่ทัน
คนที่ตายไม่ใช่โฟรค์แต่เป็นแบงค์ละ จะเกิดอะไรขึ้น
ลืมเถอะ ลืมทุกๆอย่างที่เจเคยพูด ลืมทุกอย่างของเราซะ


พูดจบพี่เจก็เดินมาดึงแขนผมให้เดินตามไปที่รถ
พี่เชนก็เดินกอดคอแบงค์ไปที่รถไม่สนใจพี่เบลล์กับพี่เปิ้ล
ที่ยืนมองด้วยความไม่พอใจอยู่ตรงนั้นเลย


พี่แชมป์ :: เดี๋ยวปิ่นกับเปอร์ไปรถเชนนะ ส่วนยิมกับอุ่นมารถพี่
ส่วนเจมึงไปรับน้ำน่านกับเฟรินส์ แล้วไปเจอกันที่สยามนะมึง
จอดรถตรงไหนก็ได้ แล้วเจอกันที่ Mc ตกลงปะ

พี่เจ :: เออ แล้วเจอกัน


พอขึ้นรถ พี่เจก็บอกให้ผมโทรหาน้ำน่าน
ให้รอที่หน้าโรงเรียนน้องเฟรินส์ ไม่ต้องนั่งรถมาเดี๋ยวไปรับ

ผมเลยรีบกดโทรหาน้ำน่าน


ผม :: มึงอยู่ไหนแล้ว

น้ำน่าน :: กำลังจะเดินออกจากหน้าโรงเรียนเฟรินส์

ผม :: ไม่ต้องๆ รอหน้าโรงเรียนเลย กูกับพี่เจออกมาละอีกไม่เกิน 5 นาทีจะถึงอะ

น้ำน่าน :: โอเคค๊าบบพี่เขย


แล้วก็กดวางสายไป
พี่เจหันมามองหน้าผม


พี่เจ :: น้ำน่าน ว่าไงครับ

ผม :: น้ำน่าน บอกโอเคครับพี่เขย

พี่เจ :: 555 พี่เขยแล้วหรอเนี้ยย

ผม :: ท่าทางจะเป็นพี่เขยนานเลยละ นับวันมันยิ่งหลงน้องเฟรินส์

พี่เจ :: แล้วเราละ นับวันยิ่งหลงพี่ไหม??

ผม :: โอ้ยยย ไม่หลงมั้ง เมื่อคืนไม่ปล่อยให้นอนขนาดนั้น


พี่เจยื่นมือมาต่อยไหล่ผม


พี่เจ :: จะพูดทำไมเนี้ยยย เดี๋ยวเหอะ!!
พูดละปวดขา ไม่อยากจะเดินเที่ยวละวันนี้

ผม :: โอ๊ๆ เดี๋ยวประคองนะครับ

พี่เจ :: ไม่ต้องเลย แต่เดินไม่นานใช่ไหม หิวข้าวแล้วอะ

ผม :: ไม่นานหรอก พวกมันอยากไปถ่ายรูปแสงสีหน้าลานเซนทรัลเวิลกันเฉยๆ

พี่เจ :: งั้นไปกินข้าวที่สยามกันก่อน ละค่อยนั่งตุ๊กๆหรือเดินกันต่อนะ

ผม :: ครับผม ตามใจแฟนเลยครับ

พี่เจ :: มันก็แน่อยู่แล้วละ โทรบอกน้ำน่าน เลยว่าเข้าซอยมาแล้ว



พอน้ำน่าน ขึ้นรถมาได้ คำแรกที่มันพูดคือ


น้ำน่าน:: พี่เจครับ น้ำน่าน หิวข้าว

ผม :: ละบอกแฟนกูทำไมครับ

น้ำน่าน :: ก็พี่เจขับรถนี้หว่า ก็บอกพี่เจให้รู้ว่ากูหิวข้าว เผื่อจะแวะ Mc แถวนี้ก่อน หาอะไรกินไง

พี่เจ :: 555+ พี่ก็หิว เดี๋ยวไปกินที่สยามเนอะ นัดพวกนั้นไว้แล้วเดี๋ยวมันจะรอนาน

น้ำน่าน :: ครับ ได้ครับ

เฟรินส์ :: เมื่อกี้ลูกชิ้น 5 ไม้ พี่น่าน

น้ำน่าน :: ยังเลยอะ หิวมาก

เฟรินส์ :: หนูไม่อยากมีแฟนอ้วนนะพี่น่าน

ผม :: 5555555555 น้องกูเป็นคนชัดเจนวะน้ำน่าน

น้ำน่าน :: ก็กินอีกมื้อเดียวไง กลับบ้านไปก็ออกกำลังกายแล้ว

เฟรินส์ :: ไม่อยากเชื่อเลย แค่ 3-4 เดือน หน้าพี่น้ำน่านบวมขึ้นตั้งเยอะ


พูดจบเฟรินส์เอามือไปดึงแก้มน้ำน่าน


น้ำน่าน :: 5555 พี่อ่านหนังสือดึกไง ก็เลยกินมื้อดึกด้วย
ทำไมอะครับ พี่อ้วนแล้วเฟรินส์ไม่รักหรอ

ผม :: อะแฮ่มมมม !! พี่ชายเค้านั่งตรงนี้ครับ ถามอะไรเกรงใจผมบ้าง

เฟรินส์ :: พี่น้ำน่านจะอ้วนยังไงเฟรินส์ก็รัก แต่ไม่อ้วนจะดีกว่าไง
กลัวพี่น้ำน่านจะไม่สบายบ่อยๆ เฟรินส์เป็นห่วง


โอ้ยยยยย น้องสาวผม อุจส่าห์ดักคอน้ำน่าน แต่เฟรินส์ดันตอบซะหวานเชียว


พี่เจ :: 555 ท่าทางพี่ชายจะไม่มีผลต่อความรักของน้องแล้วละแฟรงค์


แล้วพวกน้ำน่าน เฟรินส์ ก็หัวเราะกัน



พวกผมมาถึงสยามกันเกือบสี่โมงเย็น
กว่าจะวนหาที่จอดรถได้ พี่เจถึงกับบ่นว่าปวดแขนเลยครับ
หมุนพวงมาลัย วนขึ้นวนลงหลายรอบมาก 5555555+


พอเดินมาที่ Mc ก็เจอพวกเพื่อนๆนั่งรอก่อนแล้ว

พี่มี่ :: มึงช้าจังวะ

พี่เจ :: กูวนหาที่จอดรถอะดิ กว่าจะได้

พี่เชน :: มึงโง่วะไอ่เจ

พี่เจ :: ทำไมวะ แล้วนี้มึงจอดรถที่ไหนกัน

พี่มี่ :: ที่คอนโดวะ แล้วนั่ง BTS มา

พี่เจ :: เออ ทำไมกูไม่จอดรถไว้ที่คอนโดแล้วนั่ง BTS มาวะ

พี่เชน :: 5555555555 กูถึงบอกไงว่ามึงอะโง่

พี่เจ :: เออ กูโง่มาก แล้วก็หิวมากด้วย ไปกินข้าวกันเถอะ


แล้วพวกผมก็เดินไปกินอาหารญี่ปุ่นกันครับ
ตามใจ 2 สาว พี่ปิ่นกับน้องเฟรินส์


พอมาถึงร้านเราก็สั่งอาหารกันเต็มที่เลย
นั่งคุยเล่นกันไป ถ่ายรูปกัน อัพไอจี เฟสบุ๊คกันไปเรื่อยๆ
จนกินอิ่มกำลังจะเรียกคิดเงิน

บัวก็เดินมาจากไหนไม่รู้เดินมาทักผม

บัว :: หวัดดีแฟรงค์

ผม :: อ่า หวัดดีบัว


ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เจ
ที่ตอนนี้มองหน้าผม แบบดุๆ 555555+
หึงเด้ หึงละดิ


แบงค์ :: โหวว บัว พวกเรานั่งกันเยอะแยะ ทำไมทักแต่แฟรงค์วะ

บัว :: 555555 ขอโทษๆ สวัสดีนะค่ะทุกคน

แบงค์ :: 555 เราล้อเล่นนะ นี้มากับใคร

บัว :: มากับเพื่อนๆที่โรงเรียนนะ กำลังจะกลับแล้ว

แบงค์ :: อ้อ ครับ กลับดีๆละ

บัว :: เรายังไม่ได้คุยกับแฟรงค์เลย รีบไล่เราละหรอ


บัวทำหน้างอลใส่แบงค์ แต่แบงค์ก็หัวเราะใส่บัว


ผม :: ว่าไงอะบัว มีอะไรกับเราหรอ

บัวหันมามองหน้าผม

บัว :: ก็พรุ่งนี้วันเกิดบัวนะ เลยจะมาชวนแฟรงค์ไปงานวันเกิดบัว ไปนะแฟรงค์

ผม :: ไม่รู้จะว่างไหมอะดิ เราเรียนพิเศษด้วย

บัว :: จัดตอนเย็นนะ ที่ร้าน ชีบาร์ ตรงเอกมัยเนี้ยเอง

ผม :: กลางคืนหรอ ม๊าเราคงไม่ให้ไปอะ

บัว :: ม๊า หรือแฟนกันแน่แฟรงค์

ผม :: 5555555555 ทั้ง 2 คนเลยละ

บัวหันไปหาพี่เจ ก่อนจะจับแขนพี่เจเขย่าไปมาๆ


บัว :: พี่เจขา ขออนุญาตให้แฟรงค์ไปงานวันเกิดบัวได้ไหมค่ะ

พี่มี่ :: งั้นพวกพี่ไปด้วยหมดเลยได้ไหมละจ๊ะ

บัว :: ไปก็ได้ค่ะ แต่เกินงบช่วยบัวออกด้วยนะ 5555

พี่มี่ :: งั้นพี่ไม่ไปดีกว่า 555

ก่อนจะหันไปยิ้ม นั่งเล่นมือถือกับพี่แชมป์ต่อ


พี่เจ :: แฟรงค์ไปก็ได้ แล้วเดี๋ยวพี่ไปรับไปส่งบ้าน

ผม :: งั้นวันเสาร์แฟรงค์ไปค้างบ้านพี่เจนะ =)


ผมพูดแล้วก็ส่งยิ้มหวานให้พี่เจ 55555+


เรื่องไปนอนบ้านพี่เจ นี้คือสิ่งที่ผมขอตลอดครับ
แต่พี่เจชอบไม่ให้ไป 5555555555
ก็ไปทีไร ผมชอบแกล้ง ชอบกวนพี่เจตลอดอะ
พี่เจก็บ่นตลอดว่าเหนื่อยบ้าง เพลียบาง
ปวดขาบ้าง ไม่สบายบ้าง
แต่ก็เห็นร่วมมือตลอดทั้งคืนอะ 5555555555555


บัว :: โหวว อย่ามาอ้อนกันต่อหน้าบัวสิ

ผม :: 5555 ก็ได้ๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันชีบาร์นะ

แบงค์ :: พวกแบงค์ เปอร์ อุ่น น้ำน่าน ไปด้วยได้ใช่ไหมจ๊ะบัว

บัว :: ยินดีจ๊ะแบงค์ คนละ 200 นะ

เปอร์ :: กูไม่ไปนะ เก็บเงินไปขอพี่ปิ่นอยู่

พี่ปิ่น :: เก็บตั้งแต่ตอนนี้เลยหรอ

เปอร์ :: จบปี 4 เปอร์ก็เก็บได้หลายแสนละพี่ปิ่น

พี่ปิ่น :: พ่อพี่เรียกหลายล้านนะ 555555

เปอร์ :: ดาวส์ไว้ไง แล้วค่อยผ่อน

พี่ปิ่น :: คนนะเปอร์ ไม่ใช่รถยนต์ บ้า!!



บัว :: โอ้ยยย นี้บัวมายืนท่ามกลางคนรักกันใช่ไหมเนี้ย หวานกันจัง อิจฉานะ
ไปละดีกว่า แล้วเจอกันนะแฟรงค์

ผม :: ครับๆ แล้วเจอกันครับ



พอบัวเดินออกจากร้านไป พวกผมก็จ่ายเงินค่าอาหาร
ก่อนจะไปเดินเล่น ถ่ายรูป แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน


พี่เจมาส่งผมกับเฟรินส์ที่บ้าน
พอถึงบ้าน เฟรินส์ก็รู้งานครับ เดินเข้าบ้านไปก่อน


ผมนั่งในรถกับพี่เจ


ผม :: ให้ไปงานวันเกิดบัวได้จริงๆหรอ ไม่หึงหรอ

พี่เจ :: หึงดิ แต่ให้ทำไงอะ พี่ไว้ใจแฟรงค์ได้ใช่ไหมละ


พี่เจหันมาจ้องตาผม


โอ้ยย จะบ้า คบกันมาเกือบ 5 เดือนแล้ว
ผมยังเขินทุกครั้งที่พี่เจมองหน้าผม
ยังละลายทุกครั้งเวลาพี่เจยิ้มหวานให้


เคยเป็นไหมครับ ตกหลุมรักแฟนตัวเองซ้ำๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง


ผม :: ไว้ใจได้ 100% เลยครับ แฟรงค์รักพี่เจคนเดียวนะ รักมากๆด้วย


พี่เจยื่นหน้ามาหอมแก้มผม ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้


พี่เจ :: พี่ก็รักแฟรงค์ครับ เดี๋ยวพี่ไปรอรับเนอะแล้วไปนอนบ้านพี่กัน

ผม :: เย่เย้ ,, นอนบ้านพี่เจ บ้านพี่เจ ลั๊ลล๊า เย่เย้

พี่เจ :: พอ พอ จะลั๊ลล๊าอะไรขนาดนั้นห๊า

ผม :: ก็จะได้กอดพี่เจทั้งคืนไงครับ มารับสี่ทุ่มเลยนะ

พี่เจ :: ไวไปไหม เที่ยงคืนก็ได้

ผม :: สองทุ่มยังมาได้เลยพี่เจ 5555 จะได้มีเวลากอดพี่เจทั้งคืนไง

พี่เจ :: ครับๆ งั้นพรุ่งนี้เรียนพิเศษแล้วไปซ้อมดนตรี ละก็ไปงานวันเกิดบัวเลยใช่ไหม

ผม ::ใช่แล้วครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้แฟรงค์โทรรายงานตัวนะครับ

พี่เจ :: ครับ เข้าบ้านได้แล้วนะ ฝันดีนะครับ

ผม :: ถึงบ้านแล้วโทรมานะพี่เจ ขับรถดีๆนะครับ


พูดจบก็หอมแก้มพี่เจแรงๆ 1 ที


พี่เจ :: เบาๆ แก้มจะหลุดละ

ผม :: 555 ก็หมั่นเขี้ยวอะ

พี่เจ :: ลงไปได้แล้ว เดี๋ยวถึงบ้านดึก

ผม :: ครับๆ แล้วโทรมานะ


พอผมลงรถก็เข้าบ้าน ไปอาบน้ำนอนเล่นมือถือรอพี่เจโทรมา
เกือบ 40 นาทีพี่เจก็โทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว อาบน้ำก่อนจะมาคุยด้วย
ผมเลยนั่งเล่นไอจี ดูโน้นนี้ไปเรื่อยๆ

แบงค์ อัพไอจีรูปพี่เชนใส่หมวกซานต้า
แล้วตั้งแคปชั่นน่าๆรักๆว่า

“ My Santa <3 “


มึงหวานมากครับเพื่อน ,, เห็นมันมีความสุขแบบนี้ผมก็ดีใจกับมันครับ
มีคนดูแลแล้วมันจะได้ไม่เหงา ไม่ทำตัวแบบเมื่อก่อน



ส่วนอุ่นไม่น้อยหน้าครับ
อัพไอจีรูปแม่พี่ยิม พี่ยิม แล้วก็ของขวัญเป็น Mac Book
โหวววว อุ่น .. มึงโครตโชคดีอะ มันตั้งแคปชั่นรูปว่า

“ ปีนี้มีทั้งแซนดี้ ทั้งแซนต้า ให้แอปเปิ้ลมาใช้ .. รักนะครับ <3 พี่ยิม “


เดี๋ยวๆ มึงจะหวานแข่งกับไอ่แบงค์ใช่ไหม??


ผมเลื่อนไปเรื่อยๆ เจอของคุณเปอร์ครับ นึกว่าไม่อัพซะอีก
เป็นรูปขวดโหลใบใหญ่ใส่เงินเหรียญ เงินแบงค์เกือบครึ่งโหล
แคปชั่นรูป

“ เก็บเงินไปขอพี่ปิ่น <3 “

ไอ่นี้เอาจริงหรอเนี้ยย นึกว่าพูดเล่น 55555555+


โอ้ยย ไหนๆขอหาของน้ำน่านก่อน มึงคงไม่พลาดนะ
ไม่พลาดจริงๆครับ แต่คิดว่าคงเป็นเฟรินส์ที่อัพ

เป็นรูปแหวนทอง 2 วง ที่วางอยู่บนอุ้งมือของเฟรินส์กับน้ำน่าน
แคปชั่น

“ ขอบคุณนะค่ะซานต้าน้ำน่าน สำหรับแหวนทองวงนี้ น้องเฟรินส์รักพี่น้ำน่านนะ “


หึหึ แต่ละคู่ๆ อิจฉาเว้ยยยยย


ผมกดรีเฟรชไปเรื่อยๆ ก็มีแจ้งเตือนไอจีเข้ามา เลยกดไปดู
เป็นแท๊กรูปมาจากพี่เจ

เป็นรูปที่พี่เจก้มจูบสร้อยข้อมือที่ผมให้
พร้อมแคปชั่น

“ Love you na kub my Santa , my Boy , my Love <3 @Mr_Franky “


โอ้ยยยยย แฟนผมทำไมน่ารักงี้วะ


แต่เดี๋ยวๆก่อนนะ ก่อนจะถ่ายรูปคือใส่เสื้อก่อนได้ปะเนี้ยยยย


ผมรีบกดโทรไปหาพี่เจทันทีครับ


พี่เจ :: เล่นไอจีอยู่อะดิ รีบโทรมาเนี้ย

ผม :: ทำไมไม่ใส่เสื้ออะ มันโป๊

พี่เจ :: โฟกัสที่ข้อมือดิ อุตส่าห์จูบที่ข้อมือนะ

ผม :: ก็ผิวมันขาวกว่าไง เลยเห็นอย่างอื่นมากกว่า

พี่เจ :: ลามกตลอด

ผม :: แต่ถอดเสื้อก็ดีนะ 555+ เห็นรอยยุงกัดเยอะแยะเลยเนอะ

พี่เจ :: เออ ลืมเลยย ลบละถ่ายใหม่ดีกว่า

ผม :: เดี๋ยวเหอะๆ จะลบทำไม ดีแล้วเค้าจะได้รู้ว่ามีแฟนแล้ว

พี่เจ :: นี้ทั้งไอจีมีแต่รูปคู่ เค้าจะไม่รู้หรือไง

ผม :: 5555 จะได้รู้เยอะๆไง ว่าแฟนหวงมาก รักมาก

พี่เจ :: ขอให้รัก ให้หวงแบบนี้ตลอดไปนะครับ

ผม :: ตลอดไปเลยละ

พี่เจ :: รู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ ใจมันหวิว เหมือนจะมีอะไรบางอย่างเลยอะ

ผม :: คิดอะไรมากไปหรือเปล่า หรือพี่เจจะไม่สบาย

พี่เจ :: อืมม สงสัยจะไม่สบายแน่ๆเลย เมื่อคืนได้นอนแป๊บเดียวด้วยอะ โดนหมามันแกล้ง

ผม :: หมาหล่อด้วย 55555555

พี่เจ :: หึหึ หล่อมากกสิ สาวนัดเที่ยวอยู่นิพรุ่งนี้

ผม :: ถ้าพี่เจไม่สบายใจ แฟรงค์ไม่ไปก็ได้นะ

พี่เจ :: ไปเถอะครับ พี่เชื่อใจแฟนพี่นะ

ผม :: ครับ พี่เจกินยาแล้วนอนนะครับ จะได้ไม่ป่วยไง

พี่เจ :: งั้นเดี๋ยวพี่ทานยาแล้วนอนเลยนะครับ

ผม :: ครับผม พรุ่งนี้นอนกอดกันนะ

พี่เจ :: มากอดๆ

ผม :: ไปเลยดีไหม

พี่เจ :: 555 บ้านะ ไปนอนได้แล้วนะครับ แล้วพรุ่งนี้ตั้งใจเรียนพิเศษนะ

ผม :: รับทราบครับคุณครูเจ

พี่เจ :: ฝันดีครับ

ผม :: ฝันดีครับพี่เจ รักพี่เจมากเลยน๊า

พี่เจ :: พี่ก็รักแฟรงค์ครับ


แล้วก็กดวางสายไป


โอ้ยยยย ,, อยากมีความสุขแบบนี้นานๆ
อีกแค่ 1 ปี จะต้องแอดมิดชั่นเข้าไปเรียนกับพี่เจให้ได้
รีบนอนดีกว่า ,, พรุ่งนี้ต้องใช้แรงเยอะ
เอ้ยย ไม่ใช่ ต้องไปนอนบ้านพี่เจอีก
>//////<



ฝันดีนะครับทุกคน ..
ขอให้ซานต้าซานตี้ไปแจกจ่ายความสุขกับทุกๆบ้านนะครับ

[❣☾月亮☽❣]

   จุดนี้อยากส่องไอจีพี่เจมากๆอะ

ชะนียังไม่เลิกทำตัวน่ารำคาญอีก เป็นไรมากไหมทั้งเบลทั้งบัว
ผู้ชายเค้าคบกันเปิดเผยก็ดีแล้วไม่ได้แอ๊บคบชะนีบังหน้าซะหน่อย

[Jibbubu]

กลัวแฟรงค์พลาดท่าเจอบัววางยาจัังเลย 

[imvodka]

เหมือนจะมีมาม่า

[maytarapat]

แอบเป็นห่วงน้องแฟรงค์ กลัวเกิดเหตุการณ์ไม่ดี
ระมัดระวังตัวดีๆนะน้องแฟรงค์ อย่าไว้ใจยัยบัวมากนักนะ

[maemix]

เหมือนจะมีเรื่องให้มาม่าในงานวันเกิดบัว
ต้องมีใครวางแผนทำอะไรสักอย่าง

แฟรงค์ระวังตัวด้วย พี่เจก็เหมือนกัน

[nunda]

รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค๊าาาาาาาา ^^

[moujay]

Ch 42  ผิดที่ผมเอง || Frank ‘ mode


เช้าวันเสาร์

ผมมาถึงที่เรียนพิเศษเกือบ 9 โมงเช้า
โชคดีมากที่อาจารย์ยังไม่เริ่มสอน


น้ำน่าน :: ทำไมมาสายวะมึง

ผม :: ก็กูเตรียมของไปนอนบ้านพี่เจต่อไง นี้เอาไปฝากคอนโดแบงค์มา

อุ่น :: แล้วแบงค์ไม่มาเรียนหรอวะ

ผม :: โดนซานต้ารุมกัดวะ 555555 จะไปซ้อมดนตรีทีเดียวเลย

เปอร์ :: พี่เชนแม่งงง ทุกเทศกาลเลยไม่มีพลาด

อุ่น :: กูว่าทุกวันวะ พอๆกับไอ่เชรี้ยแบงค์นั้นแหละ


5555555 คู่นี้มันสูสีกันครับ ทั้งผลักทั้งดันทั้งรุกทั้งรับ รู้ทันกันทุกงาน


 น้ำน่าน :: เรียนๆกันเถอะมึง อาจารย์มาแล้ว



พวกผมนั่งเรียนกันไปจนบ่าย 2 ก็เลิกเรียนละครับ
เดินมารอน้องเฟรินส์ที่ Mc ตรงพารากอน แล้วก็ไปซ้อมดนตรี
พี่เจโทรมาหาตอนที่ผมอยู่บน Taxi


ผม :: ตื่นแล้วหรอครับบ

พี่เจ :: ตื่นแต่เช้าแล้วครับ แต่ช่วยแม่ตัดกิ่งไม้ แล้วก็ย้ายมุมรับแขกนะ

ผม :: ไม่รอแฟรงค์ก่อนละ พรุ่งนี้แฟรงค์ช่วยทำ

พี่เจ :: แม่จะไปบ้านสวนนะ เลยทำวันนี้เลย นี้ก็ออกไปกันแล้ว

ผม :: งั้นคืนนี้ก็อยู่บ้านกัน 2 คนอะดิ

พี่เจ :: ใช่แล้ว แต่ป้านวลทำกับข้าวไว้หม้อใหญ่เลยละ อุ่นกินได้จนวันอาทิตย์

ผม :: เย่เย้ .. กินนอนดูทีวี สบายเลย ไม่ออกไปไหนเลยเนอะๆ

พี่เจ :: 555 แต่พี่อยากไปร้านหนังสืออะ

ผม :: ก็ไปวันนี้ไง พรุ่งนี้ออกบ้านไม่ไหวหรอกเชื่อดิ

พี่เจ :: ทำไมไม่ไหวอะ

ผม :: หึหึ เดี๋ยวก็รู้

พี่เจ :: โหววว ถ้าจะหัวเราะแบบนี้นะ ไม่คุยด้วยละ

ผม :: 555555 คิดไปไหนเนี้ยย

พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์พูดนี้คิดไกลๆไว้ก่อนเลย ไม่น่าเชื่อถือ

ผม :: ผมออกจะใสซื่อนะพี่เจ

พี่เจ :: อย่า ๆ ใสซื่อมากกก แล้วนี้ถึงไหนแล้วครับ

ผม :: จะถึงห้องซ้อมแล้ว

พี่เจ :: โอเคครับ ตั้งใจซ้อมนะ แล้วเดี๋ยวเจอกันที่ห้องแบงค์

ผม :: ครับ เดี๋ยวเจอกันนะ



ผมวางสายไปก่อนจะหันไปมองทุกสายตาที่มองมา


ผม :: พวกมึงมองอะไรกันวะ

เปอร์ :: มองมึงไง สาดดด มีความสุขจริงนะ

อุ่น :: อืมมนั้นดิ เดี๋ยวไปงานวันเกิดแฟนเก่า แล้วไปนอนกอดแฟนใหม่ต่อ

น้ำน่าน :: พี่เจใจกว้างมากอะ เป็นกูนะแม้แต่คุยกันกูก็ไม่ให้อะ

เฟรินส์ :: นั้นก็หวงไปพี่น้ำน่าน

น้ำน่าน :: ก็พี่รักเฟรินส์นิค่ะ ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้

เฟรินส์ :: ขังเฟรินส์ไว้เลยดีไหมละ

น้ำน่าน :: ก็เข้าท่าดีนะ

เฟรินส์ :: พี่น้ำน่านน !!

น้ำน่าน :: 5555 พี่ล้อเล่นครับ

เฟรินส์ :: ตัวเองก็ระวังตัวด้วยอะ พลาดท่าเพราะผู้หญิงมาหลายคนละ
อย่าให้พี่เจเค้าเข้าใจตัวเองผิดอีกนะ

ผม :: ครับ ไม่ทำให้เสียใจหรอกครับ

อุ่น :: แฟรงค์ ,,มึงรู้ไหมบางทีคำว่าไม่เป็นอะไร
ไม่คิดมากครับ อะไรแบบนี้ แต่ในใจนี้โคตรจะคิดมากเลยนะเว้ยย กูอะเป็นบ่อย

น้ำน่าน :: กูว่าเป็นกันเกือบทุกคนอะ

เปอร์ :: จริงๆ กูก็เป็น 55555

ผม :: เออ กูก็หนักใจวะ ทำไงดีวะ

เฟรินส์ :: จะยากอะไรละคะ ร้านที่ไปนั่งกินเป็นร้านเปิด
พี่บัวไม่ได้ปิดร้านไม่ใช่หรอ พวกพี่ก็ชวนกันไปนั่งกินรอสิคะ

อุ่น :: สวยแล้วยังฉลาดด้วยนะเนี้ย โทรบอกพี่ยิมก่อนดีกว่า

น้ำน่าน :: ละพี่ไปด้วยได้ไหมคะ

เฟรินส์ :: ไปสิคะ เฝ้าพี่แฟรงค์ด้วย กลัวจะไม่ทันเกมส์ยัยบัวเน่านั้น 
แต่!!! ห้ามกลับเกินเที่ยงคืนนะคะ

น้ำน่าน :: รับทราบครับผม

ผม :: เออ ขอบใจมากนะเว้ยย


แล้วก็ถึงห้องซ้อม พวกผมซ้อมเพลงกันจนถึงหกโมงเย็น ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
นัดเจอกันอีกที 2 ทุ่มที่ร้าน ชีบาร์ เอกมัย เลย


ผมกลับพร้อมแบงค์ เพราะกระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ห้องมัน
พอถึงห้องแบงค์ก็เจอพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ และแฟนผม พี่เจ นั่งเล่นเกมส์กันอยู่


พี่มี่ :: ไงไอ่เสือ จะไปนัดสาวหรอวะ

ผม :: งานวันเกิดเพื่อนนะครับ สาวที่ไหนละ

พี่มี่ :: เออ ใครก็ช่างเหอะ แต่ขอบใจนะทำให้พวกกูได้ไปนั่งชิลด้วย 555555

พี่แชมป์ :: ไปแบบฟรีด้วยละ ถึงชอบ 555

ผม :: ใครเลี้ยงละครับพี่มี่พี่แชมป์


พี่มี่พี่แชมป์หันไปมองหน้าพี่เจ


พี่เชน :: แฟนคุณมึงนะครับเลี้ยง 555
พอน้องยิมโทรมาบอก มันพูดเลยว่าไปกันนะเว้ย
กูเลี้ยงเอง พวกผมเลยไม่อยากขัดศรัทธา ไปครับไป 555555555


ผมเดินไปนั่งข้างๆพี่เจ แล้วเอาหัวมาซุกๆไหล่พี่เจ


พี่เจ :: เดี๋ยวๆแฟรงค์ เล่นเกมส์แป๊บนึงๆ จะชนะแล้ว

แต่พี่มี่มาดึงจอยเกมส์ไปแทน


พี่มี่ :: ไปคุยกันในห้องโน้นน มานี้กูเล่นต่อเอง

ผมยิ้มให้พี่มี่ที่รู้ใจผม ก่อนจะหันไปส่งสายตาวิบวับให้พี่เจ


ผม :: ป่ะๆ ไปแต่งตัวกันเหอะ

พี่เจส่ายหัวไปมา ก่อนจะหัวเราะนิดๆใส่ผม

พี่เจ :: ก็ไปแต่งดิ

ผม :: แต่งให้หน่อยดินะ นะ นะ นะครับ


พูดจบผมก็ลุกขึ้นยืนฉุดมือให้พี่เจลุกขึ้นตาม


พี่เชน :: ให้ยืมห้องแค่เปลี่ยนเสื้อผ้านะครับ ไม่ให้ทำอย่างอื่นนะครับ

พี่เจ :: กูไม่ทำอะไรหรอกนะ มึงไม่ต้องมาพูดดักคอเลย

ผม :: ไม่ทำหรอกพี่เชน คืนนี้มีเวลาอีกทั้งคืน แม่พี่เจไม่อยู่

พี่มี่ :: เยสสสสสสส พกยาแก้ไข้แก้อักเสบยังครับเพื่อน 55555555


แล้วพวกพี่มี่ พี่แชมป์ พี่เชน กับแบงค์ก็หัวเราะกัน
จนพี่เจอาย เดินเข้าห้องก่อนผมอีก
ผมเดินตามเข้าไปก่อนจะปิดประตู


ผม :: ว้ายย โดนเพื่อนแซว อายเลยดิอายเลย 555

พี่เจ :: พอๆ อย่ามาล้อเลย รีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดเร็วๆ
จะได้ไปหาอะไรรองท้องก่อน


ผมเดินเข้าไปกอดพี่เจจากทางด้านหลัง ก่อนจะเอาหน้าซุกลงที่ซอกคอพี่เจ


ผม :: ไว้ใจแฟรงค์นะครับ ไม่ทำให้พี่เจเสียใจแน่นอน

พี่เจเอนหัวลงมาพิงกับหัวผม ก่อนจะตอบรับผม

พี่เจ :: พี่เชื่อใจแฟรงค์ครับ ป่ะ ,, ไปอาบน้ำนะ เพื่อนรอ

ผม :: ครับผม


ก่อนจะดึงพี่เจเข้ามาหอม แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
พอเดินออกมาพี่เจก็เอาเสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาเตรียมชุดให้เรียบร้อยแล้ว
แฟนผมน่ารักปะละ 5555555555

โอ้ยย อยากกลับบ้านละอะ ไม่อยากไปงานวันเกิดบัวละ
แฟนทำตัวน่ารักงี้ อยากนอนกอดแฟนอยู่บ้านเฉยๆเลยอะ


ผม :: โหยยย แฟนผมน่ารักเนอะ เตรียมเสื้อผ้าให้ด้วย

พี่เจเดินเข้ามาดึงผ้าเช็ดหน้าที่ผมพาดบ่าไว้ ไปเช็ดผมให้


พี่เจ :: ทำไมไม่ชอบเช็ดตัวให้แห้งก่อนออกจากห้องน้ำนะ เดี๋ยวไม่สบายหรอก

ผม :: ก็รู้ไงว่ามีคนคอยเป็นห่วง คอยทำให้ เลยไม่ทำเอง 555

พี่เจ :: ละถ้าพี่ไม่อยู่ ใครจะทำให้แฟรงค์

ผม :: ไม่มีวันอะที่พี่เจจะไม่อยู่กับแฟรงค์

พี่เจ :: ถ้าพี่เป็นอะไรไปละ

ผม :: อย่าพูดแบบนี้ ไม่ชอบเลย

พี่เจ :: ขอโทษๆครับ มะๆ แต่งตัวนะ เพื่อนรอ


ผมรีบแต่งตัว ก่อนจะเดินออกจากห้องไปรวมกับเพื่อนๆที่นั่งรออยู่


พอมาถึงร้าน พวกพี่เจกับเพื่อนๆผมก็แยกไปนั่งโซนนั่งชิลหน้าร้าน


ผม :: เดี๋ยวจะแว๊ปมาบ่อยๆ นะ พี่เจอย่าเมานะครับ คืนนี้ขับรถกลับบ้านอีก

พี่เจ :: กินแต่น้ำโค้กจะเมาได้ไง รีบเข้าไปแล้วรีบกลับมาหาพี่นะครับ

ผม :: รักพี่เจนะ


พี่เจยิ้มตอบก่อนจะผลักให้ผมรีบเดินเข้าไปข้างใน
พอผมเดินเข้ามาก็เจอโต๊ะของบัวกับเพื่อนๆ ที่ผมพอรู้จักบ้าง
ก็มีผู้ชายมาหลายคนครับ เลยไม่เหงา
ไม่เกร็งเท่าไหร่ ตอนแรกคิดว่าจะมีแต่ผู้หญิงด้วยซ้ำไป
ผมลุกขึ้นเดินออกไปชนแก้วกับเพื่อนๆ กับพี่เจที่หน้าร้านหลายรอบเหมือนกัน


จนตอนนี้ ห้าทุ่ม เพื่อนบัวเอาเค้กมาเป่ากันแล้ว
ผมก็เลยเห็นว่าเวลามันพอสมควรแล้วละ เป่าเทียนแล้วกินเค้กแล้ว
ผมเลยเดินเข้าไปหาบัว เพื่อจะขอตัวกลับ


ผม :: บัวๆ เราจะกลับแล้วนะ

บัว :: ห๊ะ แฟรงค์ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย


ผมเลยก้มหน้าลงไปกระซิบ


ผม :: เราบอกว่าเราจะกลับแล้วนะ

บัวพยักหน้า ก่อนจะดึงให้ผมเดินตามไปตรงทางไปเข้าห้องน้ำ


บัว :: จะกลับละหรอ

ผม :: ครับ พวกเพื่อนๆก็มานั่งกินเหมือนกัน
อยู่โต๊ะด้านนอกอะ เราเลยว่าจะกลับแล้ว พรุ่งนี้เรามีเรียนพิเศษต่อ

บัว :: ขอบใจที่มานะ แต่ไหนละของขวัญของบัว

ผม :: 5555 เราไม่ได้ซื้อมาเลยอะ ติดไว้ก่อนได้ไหม

บัว :: โหวว แฟรงค์อะ ลืมได้ไงกัน

ผม :: ก็เราเรียนพิเศษเสร็จก็ไปซ้อมดนตรีต่อนิน๊า
เอาไว้เราซื้อให้นะแล้วเดี๋ยวเราโทรหาให้บัวมาเอาของขวัญ

บัว :: ไม่เป็นไร งั้นขอจูบจากแฟรงค์ 1 ทีได้ไหม

ผม :: ไม่ได้หรอก เรามีแฟนแล้ว

บัว :: แค่จูบเอง ไม่ได้ขอให้มานอนด้วยซะหน่อย แค่จุ๊บเฉยๆก็ได้นะ นะค่ะแฟรงค์


เอาไงดีวะกู ,, แค่จุ๊บเอง คงไม่เป็นไรหรอกมั้งง
โอ้ยยย แม่งง ยากกว่ากูจะสอบเข้าคณะไหนอีกแบบนี้


บัว :: แฟรงค์ต้องเป็นฝ่ายจุ๊บนะ ไม่ใช่บัว เร็วๆดิแฟรงค์ ไม่งั้นไม่ให้กลับนะ


อืมมม เอาไงเอากันวะ จะได้กลับไปหาพี่เจไวๆ แค่จุ๊บเอง
ผมเลยก้มหน้าลงไปจะจุ๊บแก้มของบัว แต่บัวคงรู้ทันผม


บัว :: จุ๊บที่ปากนะแฟรงค์ ไม่ใช่ที่อื่น

โอ้ยยยย เกลียดผู้หญิงรู้ทันเว้ยยย

ผมเลยใช้มือประคองหน้าบัว แล้วก้มลงไปจุ๊บเบาๆที่ปากบัว
แล้วรีบดึงหน้าออก


ผม :: สุขสันต์วันเกิดนะบัว


บัวยิ้มให้ผม แต่ไม่ทันที่บัวจะพูดอะไร
เสียงน้ำน่านก็ลอยดังมาจากด้านหลัง


น้ำน่าน :: สุขสันต์มากแน่ๆมึง พี่เจเพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้นี้เอง

ผม :: เชรี้ยยยแล้ว มึงมานานแล้ว?

อุ่น :: กูมาฉี่ไงมึง พี่เจก็มา แล้วกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ก็เจอฉากเด็ดเลย

ผม :: พี่เจเห็นหมดเลยหรอวะ

อุ่น :: ตั้งแต่มึงประคองจับหน้าบัวมาจูบนั้นแหละ

ผม :: ไอ่เชรี้ยเอ้ยยยย

น้ำน่าน :: อย่าเอาแต่ด่า มึงรีบไปตามพี่เจเลย


ผมรีบวิ่งกลับมาที่โต๊ะ แต่ไม่ทันละครับ
รถพี่เจแล่นออกจากลานจอดรถไปแล้ว


พี่มี่ :: ไปทำเชรี้ยไรมา เพื่อนกูร้องไห้แล้วบอกให้กูไปส่งมึงเนี้ยห๊ะ

ผม :: เอ่อ คือ คือ

พี่เชน :: จะติดอ่างหาพ่องงงหรือครับ ว่ามาไอ่เชรี้ย ไม่งั้นพวกกูไม่ช่วยนะ


ผมก็เล่าให้พี่เชนกับพวกเพื่อนๆฟังแบบที่มันเกิดขึ้น


พี่แชมป์ :: ปฏิเสธไปก็จบแล้วแฟรงค์ เจมันโกรธมากแน่ๆ

พี่เชน :: กูว่าไม่โกรธหรอก มันร้องไห้ กูว่ามันเสียใจมากกว่าวะ

ผม :: พี่ไปส่งผมบ้านพี่เจหน่อย

พี่มี่ :: มันไม่กลับบ้านหรอก มันรู้ว่ามึงต้องไปรอมัน
มึงกลับบ้านเถอะแฟรงค์ แล้วพรุ่งนี้ค่อยง้อมัน

ผม :: ไม่เอาอะพี่ นะนะ ไปส่งผมบ้านพี่เจ หรือไม่เดี๋ยวผมไปเองก็ได้


พูดจบผมก็วิ่งไปเรียก Taxi หน้าร้านบอกทางไปบ้านพี่เจ


ระหว่างนั่งบน Taxi ผมก็กดมือถือหาพี่เจ
กดเป็นสิบๆสายพี่เจก็ไม่รับสาย
โอ้ยยย พี่เจครับ พี่เจรับสายแฟรงค์หน่อย พี่เจ
ผมโทรไปอีกไม่รู้อีกกี่สาย จนพี่เจกดรับ
ผมได้ยินแต่เสียงเพลงดังออกมา

ผม :: พี่เจอยู่ไหนครับ ฟังแฟรงค์ก่อนนะ

พี่เจ :: พรุ่งนี้ค่อยคุยแฟรงค์

ผม :: วันนี้แหละ พี่เจเข้าใจผิดนะ

พี่เจ :: ภาพแบบนี้มันเกิดขึ้น 2 ครั้งแล้ว พี่เข้าใจอะไรผิดแฟรงค์


แล้วพี่เจก็ร้องไห้ สะอื้นดังมาก TT’


ผม :: พี่เจครับ พี่เจฟังแฟรงค์นะครับ
เดี๋ยวเราไปคุยกันที่บ้านนะ พี่เจขับรถถึงไหนแล้วครับ

แต่ก็ได้ยินแต่เสียงร้องไห้ตอบกลับมา


ผม :: พี่เจครับ พี่เจ ...


ตรู๊ดดด ตู๊ดดด ,,,


อ้าวว สายตัดไปแล้ว
ผมโทรกลับไปอีก พี่เจก็ไม่รับสาย


จน Taxi มาถึงหน้าบ้านพี่เจ ผมก็จ่ายเงินแล้วลงไปรอ
แต่ไม่มีกุญแจเข้าบ้านครับ เลยได้แต่ยืนรอหน้าบ้านพี่เจอยู่แบบนั้น
สักพักรถพี่เชนก็มาจอดหน้าบ้านพี่เจ

พี่เชน :: มันไม่กลับมาหรอกคืนนี้เชื่อกูดิ กลับบ้านเหอะ

ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ ผมจะรอพี่เจ

แบงค์ :: งั้นกูรอด้วยละกัน

ผม :: มึงกลับบ้านเถอะ พี่เชนมาด้วยลำบากเปล่าๆ

พี่เชน :: ไม่เป็นไร มานั่งบนรถดิ ยืนทำไมให้เมื่อย


ผมเลยขึ้นไปนั่งรอบนรถกับพี่เชนกับแบงค์


พี่เชน :: ทำไมมึงไม่เคยจำวะแฟรงค์ เรื่องราวแบบนี้มันทำให้เสียใจกันมากี่คนแล้ว

ผม :: ผมแค่อยากให้มันจบๆละรีบออกมาหาพี่เจ ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้นเลย

แบงค์ :: แต่แม่งง ความบังเอิญตลอด พี่เจต้องเห็นตลอด

ผม :: เออ กูทำให้พี่เจเสียใจตลอด กูแม่งงง เกลียดตัวเองชิบหายย

พี่เชน :: เอานะ มันรักมึงจะตาย มันจะต้องเข้าใจ ปล่อยมันไปซะพักเถอะ
แต่นี้หิววะ ไปกินก๊วยเตี๋ยวรอได้ไหมวะ แล้วกลับมาไหม

ผม :: ก็ได้ครับพี่เชน


แล้วพี่เชนก็ขับรถพาพวกผมไปกินก๊วยเตี๋ยว แล้วกลับมารอพี่เจที่หน้าบ้าน




จนตี 2 ก็มีรถมาจอดหน้าบ้านพี่เจ


พี่เชน :: เห้ยๆ มีรถมาเว้ยย ไอ่เจป่าววะ


ผมรีบเปิดประตูรถวิ่งลงไปหน้าประตูบ้านพี่เจ
ไม่ใช่พี่เจครับ แต่เป็นแม่พี่เจ


ผม :: สวัสดีครับแม่

( เดี๋ยวนี้เรียกแม่ละครับ ไม่เรียกป้า 5555 )

แม่พี่เจ :: ตาแฟรงค์โชคดีนะลูกไม่ได้ไปกับน้องเจ ไม่งั้นม๊าหนูด่าป้าแน่ๆ

ผม :: ทำไมหรอครับ

แม่พี่เจ :: น้องเจโดนรถขับพุ่งมาชนนะลูก ตำรวจโทรไปตามแม่
นี้แม่กำลังมาเอากระเป๋าเสื้อผ้าจะไปเฝ้าน้องเจ

ผม :: อยู่โรงพยาบาลอะไรครับ พี่เจเป็นอะไรมากไหมครับ

แม่พี่เจ :: โรงพยาบาล YYY นะลูก ไม่เป็นอะไรมากแล้วละ
หัวกระแทกพวงมาลัย หัวแตกนิดหน่อย หมอให้นอนดูอาการและตรวจเช็คร่างกายให้ละเอียดนะ

ผม :: งั้นผมไปหาพี่เจก่อนนะครับ


ผมรีบยกมือไหว้แม่พี่เจ ก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถพี่เชน


ผม :: พี่เชน พี่เจโดนรถชนอยู่โรงพยาบาล YYY รีบไปเถอะพี่

พี่เชน :: เชรี้ยแล้ววว เป็นไรมากไหมวะ

แบงค์ :: รีบออกรถก่อนเถอะ แล้วค่อยถาม


พี่เชนรีบขับรถไปโรงพยาบาล YYY


พอถึงโรงพยาบาล ผมก็วิ่งไปถามที่ประชาสัมพันธ์ว่าพี่เจพักห้องไหน
พอได้หมายเลขห้องก็รีบวิ่งไปที่ห้องทันที
พอเปิดประตูเข้าห้องไป พี่เจนอนคุยอยู่กับป้านวล
พอพี่เจหันมาเห็นพวกผม ก็ขมวนคิ้วนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยทักขึ้นมา


พี่เจ :: อ้าวว เชน มึงรู้ได้ไงว่ากูเข้าโรงพยาบาลวะ

พี่เชน :: แม่มึงบอกนะ กูเลยรีบมา

พี่เจ :: มึงไปทำอะไรบ้านกูดึกๆวะเนี้ย

พี่เชน :: ก็ไปส่ง ...


พี่เชนพูดไม่ทันจบพี่เจก็ถามสวนขึ้นมา


พี่เจ :: แล้วมึงพาเด็กที่ไหนมาด้วยวะนั้นอะ


เด็กที่ไหนมาด้วย.....

เด็กที่ไหน.....

พี่เจจำผมไม่ได้???


ผมเดินไปชิดขอบเตียงพี่เจ ก่อนจะจับมือพี่เจ
พี่เจสะบัดมือออก ก่อนจะมองหน้าผมด้วยความแปลกใจ

พี่เจ :: เอ่ออ น้องครับ น้องเป็นใครอะครับ


ไม่ใช่แค่คำพูดที่เปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่คำถามที่พี่เจถามดูแปลกไป
แต่สายตาพี่เจที่มองผม … ราวกับคนไม่รู้จักกัน


พี่เชน :: นั้นแฟรงค์ แฟนมึงไง

พี่เจ :: ไอ่เชรี้ยย ล้อเล่นอะไรของมึง
แฟนกูก็เบลล์ไงวะ ตลกละ กูเนี้ยนะมีแฟนเป็นผู้ชาย 555555555


พี่เจนั่งหัวเราะอยู่บนเตียงคนไข้

แต่พวกผม พี่เชน แบงค์ ป้านวล ยืนมองหน้ากัน


สรุปแล้ว ,, พี่เจจำผมไม่ได้จริงๆใช่ไหม?
นี้คือบทลงโทษงั้นหรอ ที่ผมแค่เผลอไปเพียงเสี้ยววินาที??

[❣☾月亮☽❣]

   เชร้ดดดดดดด

เอางี้เลยเหรอพี่เจ
แฟรงค์แบบว่าบางทีก็คิดอะไรเด็กๆไปอะ

[maemix]

พี่เจเห็นช๊อตเด็ดทุกที แฟรงค์.............
แฟรงค์จะทำไงต่อไป สงสารพี่เจมากกว่า

[sang som]

เอิ่ม อึ้งแปป

[iceman555]

โดดตบอีบัวสิบที.  แฟรงค์ก็โง่เกิ๊นนนนนนน.

[ka[ze]na]

งาน...งอก

[maytarapat]

น้ำตาซึม พี่เจต้องเสียใจเพราะ เหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว
พี่เจอย่าแกล้งลืมน้องแฟรงค์นานนะ เดี๋ยวน้องร้องไห้นะพี่เจ

[Freja]

ดราม่ามากค่ะ เจอแบบนี้ก็ดีนะ แฟรงค์จะได้จำ ไม่รู้จักคิด แต่ก็อย่างว่าแหละเด็กกันจริงๆ

เจไม่น่าที่จะลืมได้นาน น่าจะลืมช่วงสั้นๆ ความทรงจำที่เพิ่งเกิดไม่นาน แต่เดี๋ยวก็น่าจะเริ่มจำได้หรือว่าเจแกล้งทำเพราะว่าโกรธ

[Jibbubu]

พี่เจลืมจริงหรือแกล้งลืมเนี่ย สงสารพี่เจอ่ะ