Ch 44 ทีละนิดทีละนิด || Frank ‘ Mode
ตั้งแต่พี่เจเข้า รพ. นี้ก็ผ่านมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วครับ
ก้าวข้ามปีใหม่มาโดยไม่ได้ฉลองกับพี่เจเลย
พี่เจนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ผมแวะไปหาแต่ก็ไม่ได้อยู่จนดึก
เพราะพี่เจบอกให้กลับบ้าน TT
พวกเพื่อนๆผมกับเพื่อนๆพี่เจ ก็แยกย้ายไปตามบ้านใครบ้านมัน
ส่วนผมเองตั้งแต่พี่เจตกลงให้เริ่มจีบได้นั้น
พี่เจก็ไม่มีทีท่าเปิดโอกาสให้ผมเลย
อย่างเช่นวันนี้ก็เหมือนกัน
ผมเรียน รด. เสร็จก็แวะไปหาพี่เจที่ใต้คณะ
พี่เจกับเพื่อนๆเห็นผมเดินเข้าไปหา
พี่มี่ :: ไง พวกมึง เลิกเรียนกันละหรอไง
พี่มี่ร้องทักพวกผม
แบงค์ :: เลิกแล้วครับ นี้ใกล้สอบแล้ว
พวกผมเลยจะรีบกลับไปติวกันที่คอนโดครับพี่
พี่เชน :: ไปดิๆ พวกพี่ก็ไม่มีเรียนละ วันนี้จะติวไรละ
พี่เจ :: งั้นกูกลับก่อนนะเว้ยย
พี่เจพูดจบก็ทำท่าลุกขึ้นจะเดินออกจากโต๊ะ
ผม :: พี่เจไม่ไปติวให้แฟรงค์หรอครับ
พี่เจ :: เราไม่ได้ตกลงกันไม่ใช่หรอ อีกอย่างมีไอ่เชนแล้ว ก็โอเคแล้วนี้
ผม :: พี่เชนเค้าติวให้แบงค์ครับ ไม่ได้ติวให้แฟรงค์
พี่เจ :: อ้าวว ไหนบอกไปติวที่คอนโดแบงค์กัน
พี่เชน :: เจ มึงคงลืมไปอีกละสินะ กูว่ากูบอกมึงไปละนิว่า
มึงเป็นครูพิเศษของน้องแฟรงค์เค้า มึงต้องสอนเค้าดิวะ
พี่เจ :: นั้นมันตอนก่อนที่กูจะความจำหายไป ตอนนี้น่าจะยกเลิกได้ละนิวะ
พี่มี่ :: สงสารน้องมันเถอะ มึงจะสอนทิ้งๆขว้างๆหรือไง
นี้น้องมันจะสอบละนะเว้ยยย
พี่แชมป์ :: เจ มึงอย่าทำเหมือนหนีความจริงดิวะ
ไหนมึงบอกให้โอกาสน้องมันจีบมึงไง นี้กูเห็นมึงหนีน้องมันตลอดเลยนะ
พี่เจ :: พวกมึงเป็นเพื่อนกู หรือเพื่อนแฟรงค์มันวะ เข้าข้างมันกันจัง
พี่มี่ :: กูแค่ไม่อยากให้มึงอาศัยอาการความจำเสื่อมของมึง
ทำให้มึงลืมความรักดีๆ ลืมความสุขของมึงเท่านั้นเอง
พี่เจ :: เหอๆ ถ้ามันคือความสุขจริงๆ กูจะลืมหรอวะ
พี่เจพูดแล้วหันมามองหน้าผม
โอ้ยยย เจ็บไหมมึงไอ่แฟรงค์ TT’
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่มี่ พี่แชมป์ พี่เชน
ถ้าพี่เจเค้าลืมแล้วละจะถือว่ายกเลิกการสอนไปเลยไม่เป็นไรครับ
เดี๋ยวแฟรงค์อ่านเอาจากชีทเก่าๆของพี่เจที่แฟรงค์มีก็ได้
เปอร์ :: มาให้พี่ปิ่นติวกับกูไหมมึง
ผม :: ไม่เป็นไรวะ
ผมตอบเปอร์ไป ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เจอีกรอบ
ผม :: งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ จะรีบกลับบ้าน
สวัสดีครับพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ พี่เจ
เห้ยย กูกลับก่อนนะเว้ยย เจอกันวันจันทร์หน้า
น้ำน่าน :: อ้าววว มึงกลับเลยหรอวะ ไหนจะไปกินสเต็กก่อนไง
ผม :: อืมม กูเหนื่อยๆวะ ไปละๆ
ผมพูดจบก็เดินออกจากใต้คณะพี่เจ
คงทนยืนต่อไม่ไหวอะครับ ไม่งั้นร้องไห้แน่ๆ
จริงอย่างที่พี่แชมป์พูดครับ พี่เจหนีผม หลบหน้าผม
ตั้งแต่วันที่พี่เจบอกว่าให้ผมจีบพี่เจได้อีกครั้ง
วันต่อมาผมก็ไปหาพี่เจที่ โรงพยาบาล
เอากระดาษประวัติส่วนตัวที่พี่เจเขียนให้ผม ไปให้พี่เจดู
แล้วผมก็เขียนประวัติผมใหม่ ยื่นให้พี่เจอีกครั้ง
พี่เจยื่นมือมารับ แล้วมองมัน สลับกับมองหน้าผม
พี่เจ :: เอามาให้ทำไมอะ
ผม :: ก็พี่เจจะได้รู้จักแฟรงค์ไง ^^
ผมส่งยิ้มให้พี่เจ
พี่เจหยิบกระดาษในมือไปดู
ผมเลยดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆก่อนจะเล่าเรื่องราวในวันนั้นให้พี่เจฟัง
ผม :: นี้ๆ กระดาษแผ่นนี้พี่เจแลกกับแฟรงค์ในวันแรก
ที่พี่เจไปสอนพิเศษแฟรงค์ละ 5555+ ดูดิๆ แฟรงค์อัพรูปพี่เจลงในไอจีด้วยนะ
ผมหยิบมือถือมาเปิดไอจีให้พี่เจดูรูป ผมหวังว่าพี่เจจะจำมันได้ =)
พี่เจ :: พี่ไม่อยากนึก พี่ปวดหัวมากเลย แฟรงค์กลับไปก่อนเถอะนะ
แล้วเรื่องจะมาจีบพี่ค่อยว่ากันอีกทีตอนพี่ออกโรงพยาบาลละกัน
ผม :: พี่เจ .....
ผมพูดได้แค่นั้นแหละครับ พี่เจก็ขยับตัวลงนอนโดยไม่หันมามองผมอีกเลย
ป้านวลเลยบอกให้ผมกลับไปก่อน
พอวันที่ 31 ธันวาคม พี่เจยังนอนโรงพยาบาลอยู่
ผมก็ไปเยี่ยม กะว่าจะนั่งเค้าดาวส์ด้วย
แต่พี่เจก็บอกให้ผมกลับตั้งแต่ไม่ทันจะ 3 ทุ่ม
ผมกลับมาบ้านนอนร้องไห้ หลับข้ามคืนไป
ปีใหม่อะไรผมไม่ได้เค้าดาวส์เลยครับ
เห้อออออ... ผมคิดอะไรเพลินๆ จนลืมไปว่าขึ้น Taxi มาถึงไหนแล้วไม่รู้
จนลุงคนขับรถถามว่า เลี้ยวไปทางไหนต่อ ตอนถึงหน้า ม.ราม 2
ผมลงรถ Taxi เดินเข้าบ้านด้วยใจที่ห่อเหี่ยวมาก
ผมจะได้พี่เจคืนมาไหม?
ผมต้องเสียความรักของผมไปจริงใช่ไหม?
เห้อออออ ,,
เดินเข้าบ้านมาก็แวะออฟฟิตเข้าไปสวัสดีอาม่า กับ ม๊า
แล้วเดินไปนอนบนโซฟา จนอาม่าหันมาถาม
อาม่า :: อาเจไม่มาส่งหรอไง ทำหน้ายังกับหมาป่วยเลย
ผม :: หมาป่วยเป็นแบบนี้หรออาม่า 555
พี่เจยังไม่หายครับ แฟรงค์เลยกลับมาเอง
อาม่าหัวเราะนิดหน่อย ก่อนจะหันไปดูละครตำนานรักดอกเหมยต่อ
ม๊าเดินเข้ามานั่งบนโซฟาเดียวกับผม ผมเลยลุกขึ้นมานั่งแทน
ม๊า :: พี่เค้ายังจำไม่ได้หรอลูก
ผม :: ครับม๊า แต่พี่เค้าก็ยิ้มให้แฟรงค์บ้างแล้วละนะ
ม๊า :: จะรอพี่เค้าจริงๆหรอ กลับมาเป็นพี่น้องกันก็ได้นิ
ผม :: ไม่เอาละครับม๊า แฟรงค์รักพี่เจจริงๆ
แฟรงค์เชื่อว่าพี่เจจะจำทุกๆอย่างได้แน่ๆ
ผมยิ้มให้ม๊า ก่อนจะนอนหนุนตักม๊า
ผมเชื่อแบบนั้นจริงๆครับม๊า แต่ตอนนี้ผมท้อเหลือเกิน TT’
ผมนอนเล่นที่ออฟฟิตสักพักก็ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำ แล้วนอนเล่นบนห้อง
เห้ออ เพลียมาก วันนี้เรียน รด. เหนื่อยสุด ๆ แดดร้อนมากๆ
ผมนอนเล่นไปมา ก็หลับไป จนมารู้ตัวอีกทีตอนที่น้องเฟรินส์มาปลุก
น้องเฟรินส์ :: ตัวๆ ตื่นมากินข้าวกินยาก่อน
ผม :: หื้มม อะไร ตัวมาทำไรห้องเค้าเนี้ย
น้องเฟรินส์ :: เอาข้าวมาให้ตัวแหละ เอายามาให้ด้วย
ดูดิตัวร้อนขนาดนี้ รีบๆกินสิ
ผม :: อ่อ ขอบใจนะ
ผมรับข้าวต้มจากน้องเฟรินส์มาทาน ละกินยาตามที่น้องเฟรินส์สั่ง
น้องเฟรินส์ :: ตัวนอนพักเถอะ เค้าจะเอาถ้วยข้าวต้มลงไปเก็บ
แล้วขยับๆที่นอนให้ด้วย เดี๋ยวคืนนี้เค้ามานอนกับตัว
ผม :: นี้นึกยังไงมานอนกับเค้า
น้องเฟรินส์ :: เค้าอยากนอนด้วยไง เดี๋ยวเค้าไปอาบน้ำเดี๋ยวมานะ
แล้วเฟรินส์ก็เดินออกจากห้องไป
ผมหยิบมือถือออกมาดูไลน์ ไอจี เฟส เลื่อนไปมาดูไปเรื่อยๆ
พี่เจไม่ได้อัพไอจี ไม่ได้อัพเฟส แล้วไม่ได้ทักไลน์มาหาผม
มีแต่เพื่อนๆที่ทักมาถามว่า ถึงบ้านหรือยัง อ่านหนังสือด้วยนะ
แต่ผมปวดหัวมากครับ เลยไม่ได้ตอบไลน์ใคร
ผมเก็บมือถือไว้ข้างๆหมอน
สักพักน้องเฟรินส์ก็เดินเข้ามาพร้อมผ้าห่มกับหมอน
น้องเฟรินส์ :: นานละเนอะไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้
ผม :: ก็ตัวเป็นสาวแล้วนิ มีแฟนละด้วย
ผมหันไปยิ้มล้อๆน้องสาวผม
น้องเฟรินส์ :: แหม่ ตัวก็มีเหมือนกันแหละนะ
ผม :: แค่เคยมีเท่านั้นแหละ ตอนนี้เค้าเป็นแค่อะไรไม่รู้ในสายตาพี่เจด้วยซ้ำไป
น้องเฟรินส์ :: ตัวอย่าคิดมากสิ สักวันพี่เจจะจำตัวได้
นอนเถอะตัวไม่สบายนะ พรุ่งนี้ค่อยคิด
ผม :: อืมม ฝันดีนะครับน้องสาวของพี่
ผมเอามือไปขยี้หัวน้องเฟรินส์
ก่อนจะพลิกตัวมานอนตะแคงแล้วหลับไป
เช้าวันพุธ
ม๊า :: แฟรงค์ๆ ตื่นลูกตื่น
ม๊ามาปลุกผม
ผม :: หื้มม ม๊า วันนี้โรงเรียนหยุดนะ
ม๊า :: ม๊ารู้แล้ว แต่พี่เจเค้ามาหานะ
ห๊ะ .. พี่เจมาหา
ผมรีบลุกขึ้นมานั่งทันที
ผม :: อะไรนะม๊า พี่เจมาหรอ
ม๊า :: ใช่ อยู่ข้างล่างนะบอกว่ามาสอนพิเศษ
ผม :: พี่เจจำได้ว่าสอนพิเศษผมวันพุธ ม๊า ,, พี่เจจำได้แล้ว
ผมยิ้มด้วยความดีใจ
ม๊า :: รีบไปอาบน้ำละ เดี๋ยวม๊าจะให้พี่เค้าขึ้นมา แล้วไม่สบายดีขึ้นยัง
ผม :: ดีมากๆแล้วม๊า แฟรงค์ไปอาบน้ำก่อนนะ
ผมรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน
พอเดินออกจากห้องน้ำมาก็เจอพี่เจ นั่งอยู่ตรงที่เดิม
โต๊ะญี่ปุ่นวางตรงปลายเตียง
พี่เจนั่งพิงหลังกับเตียงนอน
กองหนังสือวางอยู่ข้างๆ
และพี่เจที่นั่งใส่แว่น อ่านหนังสือรอผมอยู่
ผม :: พี่เจมานานยังครับ
พี่เจ :: อืมม มาแต่เช้าแล้ว
วันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาส เลยมาสอนหนังสือให้
ผม :: พี่เจทานอะไรยังครับ
พี่เจ :: ทานแล้ว แฟรงค์ลงไปทานข้าวก่อนเถอะ
แล้วค่อยขึ้นมา พี่จะเตรียมเอกสารรอ
ผม :: ไม่เป็นไรครับ เรียนเลยก็ได้ แฟรงค์ยังไม่หิว
พี่เจมองหน้าผม
พี่เจ :: ไปกินข้าวครับ
พูดแบบนี้ผมคงปฏิเสธไม่ได้ละสินะ
ผม :: ครับ งั้นเดี๋ยวแฟรงค์มานะ
ผมรีบลงไปหาม๊า ก่อนจะรีบกินข้าวต้มที่ม๊าเตรียมไว้รอ
ก่อนจะรีบขึ้นมาหาพี่เจ
ผม :: มาแล้วครับพี่เจ นี้ๆม๊าเอาขนมมาให้พี่เจด้วยครับ
ผมวางขนมกับน้ำไว้ให้พี่เจ ก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่เจ
ผมหยิบปากกาขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าพี่เจ
ผม :: พร้อมแล้วครับครูเจ สอนเลยครับ
โอ้ยย หัวใจโคตรเบิกบาน พี่เจมาหา >////<
พี่เจยื่นแก้วน้ำให้ผม แล้วก็แกะเอายาออกจากซองยาให้ผม
พี่เจ :: กินยาลดไข้ก่อน ม๊าบอกว่าแฟรงค์ไม่สบาย
หื้มมมม .. นี้ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?
ผมรีบยื่นมือไปรับยากับน้ำมากิน ก่อนจะยิ้มให้พี่เจ
ยิ้มกว้างที่สุดเท่าที่จะยิ้มได้เลยละครับ
ผม :: ขอบคุณครับพี่เจ
พี่เจพยักหน้ารับนิดหน่อย ก่อนจะเริ่มสอนพิเศษผม
สอนไปเรื่อยๆ จนสักพักผมเริ่มมึนหัว
สงสัยฤทธิ์ยามันออกแน่ๆ ง่วงนอนมากๆแล้วอะ
แต่ไม่อยากนอนเลย อยากอยู่กับพี่เจต่อ
พี่เจหยุดสอนผม ก่อนจะเอามือมีจับที่หน้าผาก
พี่เจ :: ตัวร้อนนิแฟรงค์ ขึ้นไปนอนพักบนเตียงก่อน
ผม :: ไม่เป็นไรครับ ผมไหวนะพี่เจสอนต่อเถอะ
พี่เจ :: ไม่สอนแล้ว ขึ้นไปนอน เร็วๆ
พี่เจลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือมาให้ผมจับ
ผมจับมือพี่เจแล้วลุกขึ้นยืน เดินตามพี่เจไปที่เตียง
พี่เจ :: อะ นอนพักได้แล้ว ไม่ไหวก็บอกสิ
อีกตั้งหลายวันจะสอบ ยังไงก็ทันนะ
ผม :: ไม่ใช่เรื่องเรียนหรอก แฟรงค์กลัวพี่เจจะหายไป
พี่เจ :: จะหายไปได้ไง ไม่ใช่ผีซะหน่อย วันพรุ่งนี้มาสอนให้ก็ได้
ผม :: ไม่เอาอะ อยู่กับแฟรงค์ก่อนนะ
พี่เจ :: ปล่อยมือได้แล้ว แล้วนอนพักซะ
พูดจบพี่เจก็ดึงมือออก ก่อนจะผลักให้ผมนอน
แล้วดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม
ผม :: พี่เจครับ
พี่เจ :: อะไรอีกละ
หึ ,, คนอะไรทำเสียงหงุดหงิดใส่ละยังน่ารักวะ
55555555+
ผม :: อยู่กับแฟรงค์จนแฟรงค์หลับก่อนได้ไหม พี่เจค่อยกลับ
พี่เจ :: อืมๆ รีบๆนอนสิ
ผมดึงมือพี่เจไว้
พี่เจ :: ปล่อยสิแฟรงค์ พี่จะไปเก็บหนังสือ
ผม :: นอนข้างๆแฟรงค์นะครับ นะ นะ
พี่เจ :: ก็ปล่อยก่อนไง จะไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้
ผมยิ้มให้พี่เจ ก่อนจะปล่อยมือพี่เจ
พี่เจเดินเข้าห้องน้ำไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัว เช็ดหน้าให้ผม
ผม :: ขอบคุณนะครับพี่เจ แฟรงค์รักพี่เจนะ
พี่เจ :: รู้แล้ว รีบนอนเหอะนะ
ผมจับมือพี่เจไว้ ก่อนจะค่อยๆหลับตา
คงเป็นวันที่ผมนอนหลับสนิท และฝันดีที่สุดแน่ๆ
แต่เหมือนตอนผมจะเคลิ้มๆหลับไป
ผมได้ยินเสียงกระซิบเบาๆที่หูว่า
“พี่ก็รักแฟรงค์นะครับ”
พร้อมกับความรู้สึกอุ่นๆนุ่มๆที่แก้มเบาๆ
หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์|| (อ่าน 193648 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก