หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์||

[❣☾月亮☽❣]

 .  เอาใจช่วยคนเขียนเสมอนะคะ
ขอบคุณค่ะ

[jimmyjimmy]

พี่เจ เล่ายังไม่จบเลย พี่เจ กลับมาเล่นต่อเหอะ นะนะ อ่านแล้วสงสารแฟรงค์เลย จำเลยเนอะ งานนี้

[moujay]

// ต่อค่าาา //



เช้าวันต่อมา


ผมนอนอยู่บนเตียงคนไข้
ก็รอว่าเจ้าแสบผมจะมากี่โมง
อยากอ้อนแย่แล้วว~
แต่คนที่โผล่หน้ามาแต่เช้ากลับเป็นเชน มี่ แชมป์ น้องยิม
T^T ทำไมพวกมึงไม่ลากแฟนกูมาด้วยย
กูอยากอ้อนแฟนเว้ยยย !!


พอแม่ผมเห็นว่าเพื่อนๆผมมา
ก็เลยกลับบ้านไปทำธุระ แล้วให้พวกเพื่อนผมเฝ้าแทน


เชน :: ไงมึง หายยัง


ผมหันไปมองที่ประตูอีกที ก่อนจะมองหน้าพวกมัน
เห้ออ ไหนทำหน้าเหมือนห่วงจะตายยไง
ทำไมไม่มาแต่เช้าละ
อุตส่าห์รอ ,, แม่งงง  ไอ่บ้าแฟรงค์


ผม :: อือ ปวดหัวอยู่

มี่ :: มึงจำแฟนมึงไม่ได้จริงดิ

ผม :: เบลล์อะนะ


กวนตีนแม่งเลย หงุดหงิด ,, ทำไมไม่รีบมาเนี้ยยย
ละจะถามอะไรกันมากมายวะพวกมึงงงง ,,
กูจะรอแฟนกู ..... ผมงอแงๆของผมในใจแบบนั้น
จนจากโกรธ มาเป็นน้อยใจ น้ำตาคลอไปหมดแล้ว


แชมป์ :: มึงลืมจริงหรอวะ มึงเลิกกับเบลล์ไปแล้ว

ผม :: หรอออออ แล้วแฟนใหม่กูเป็นผู้ชายสินะ

ยิม :: นั้นไงๆ พี่เจจำได้แล้ว

เชน :: นั้นกูบอกมันเมื่อวานน

ยิม :: อ้าวว ผมก็ดีใจ 555


เชนหันมามองหน้าผม


เชน :: มากูจะเล่าเรื่องมึงกับแฟรงค์ให้ฟัง เผื่อมึงจะจำได้บ้าง


จะเล่าทำไมละเชนน กูจำได้ นั้นแฟนกู
สามีกูคนแรกเลย คนสุดท้ายด้วยย

ผมขี้เกียจตอบพวกมัน
เชนมันก็เริ่มเล่าไปตามแบบที่มันรู้มา
มันหยิบมือถือมาเปิดไอจี
ชี้ไปเล่าไป แบบเหมือนมันอยู่ในเหตุการณ์
ผมก็ขำพวกมัน .. คือ บางอย่างพวกมันแม่งง
เสริมแต่งได้เวอร์มากอะครับ


ผมก็ฟังมันไปเพลินๆ ซะพักเจ้าตัวแสบของผมก็มาครับ
อืมม มาได้ซะทีนะ รอตั้งนาน รอจะจะงอลอีกรอบแล้ว
แล้วทำไมหน้าซีดๆ เป็นไรเนี้ยยย

เชน :: มาแล้วเหรอวะ มาๆนี้


น้องแฟรงค์เดินเข้ามาข้างๆเตียงแล้วยิ้มให้ผม


แฟรงค์ :: หายเจ็บบ้างยังครับพี่เจ


หึ เพิ่งจะมาจนป่านนี้ ถ้าเจ็บหนักจริงๆก็คงจะตายแล้วละมั้ง
งอลล .. ผมมองหน้าแฟรงค์อย่างโกรธๆ


ผม :: อืม ดีขึ้นแล้ว

// ห่วงจริงทำไมไม่รีบมานะ ,, โอ้ยย หงุดหงิดด //


เชน :: กูเล่าเรื่องต่างๆให้ไอ่เจฟังไปบ้างแล้วนะ แต่มันยังจำไม่ได้

// เจ้าแสบยืนจ้องหน้าผม ,,
ไม่ต้องมาจ้อง งอลเว้ยยงอล  //


มี่ :: เพื่อนกูจำมึงไม่ได้ แล้วมึงเอาไง

// กูก็อยากรู้วะมี่ เป็นคำถามที่ดี //


แฟรงค์ :: ไม่เอาไงอะครับ ผมจะรอจนกว่าพี่เจจะจำได้

// สายตามั่นคงมากก จะใจอ่อนแล้วนะ //


แชมป์ :: แต่หมอบอกว่า เจมันลืมเรื่องที่มันอยากลืม
เราอาจจะเรียกความทรงจำตรงนั้นกลับมาอีกไม่ได้นะ

// หมอบอกตอนไหนวะแชมป์ ทำไมกูไม่รู้
ผมหันไปมองหน้ามัน มันพยักหน้าให้ผม
... คือ มึงรู้อะไรมา ห๊ะ แชมป์
กูเนียนละนะ 5555+//


ผม  :: พี่อาจจะไม่ได้รู้สึกรักน้องแฟรงค์แบบเดิมก็ได้นะครับ

เชน :: เออ มึงจะทำไง



ลุ้นคำตอบมากครับ ตอนนี้ ,, แต่แสดงอาการตื่นเต้นไม่ได้
อยากรู้เหมือนกัน จะทำไงห๊ะตัวแสบ

แต่เจ้าตัวแสบของผม ร้องไห้ครับ
ยกมือปาดน้ำตาตัวเอง จนน้องแบงค์ต้องเข้ามาจับบ่าๆเพื่อปลอบ


แฟรงค์ :: ไม่ว่าพี่เจจะลืมแฟรงค์ไป หรือจะจำแฟรงค์อีกไม่ได้เลยก็ตาม
แฟรงค์ก็จะไม่ไปไหนครับ แฟรงค์จะยืนอยู่ตรงนี้แหละ ข้างๆพี่เจไปแบบนี้

// ผมโคตรอยากยิ้มเลยครับตอนนี้ >///< //


ผม  :: ละจะอยู่ตรงนี้ในสถานะไหน พี่ไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
ถึงแม้ว่าช่วงที่ผ่านมาพี่อาจจะคบกับน้องจริงๆก็เหอะ
ถ้าสมองพี่ลืมมัน แปลว่ามันไม่มีอะไรพอให้พี่จดจำ


นี้ผมพูดแรงไปไหม?
ตอนนี้อารมณ์มาเต็มละครับ มันหยุดไม่ได้
อยากรู้เหมือนกัน แฟรงค์จะยังรักผมไหม
ยังจะยืนยันที่จะเคียงข้างกันต่อไปหรือเปล่า


พวกเปอร์ น้ำน่าน อุ่น แบงค์
ขยับเดินมากอดคอปลอบน้องแฟรงค์กันใหญ่

ผมชอบนะความรักแบบเพื่อนของเด็กผู้ชาย
มันดูแบบ ,, มึงมีกูนะเว้ยย
เหมือนที่ผมกับเพื่อนๆ มีกันแบบนี้
ไม่ว่าทุกข์ สุขยังไง พวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอด



เจ้าตัวแสบยืนมองหน้าผม ก่อนจะพูดออกมา


แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ พี่เจอาจจะลืมผมไปแล้ว
อาจจะจำอะไรระหว่างเราไม่ได้เลยก็ตาม
แต่ผมจะยืนอยู่ข้างๆพี่เจ จะสถานะไหนก็ได้แล้วแต่พี่เจจะให้ผม
ผมจะอยู่ข้างๆพี่เจแบบนั้น ไม่ไปไหนครับ


// น้ำตาจะไหล ,, แฟนผมครับ แฟนผม
อยากกอดจะแย่แล้ววครับ //


ผม  :: ละถ้าพี่บอกให้น้องไปละ พี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย

มี่ :: เห้ยย เจ มึงพูดแรงไปไหมวะ

ผม :: กูรู้สึกยังไงกูก็จะพูดแบบนั้น

แชมป์ :: แต่นั้นแฟนมึงนะ

ผม :: กูจำอะไรไม่ได้ระหว่างกูกับมัน ถือว่าตอนนี้กูไม่ได้เป็นแฟนมัน



อึ้งกันทั้งห้อง TT
อินเนอร์มันมาเอง แฟรงค์ครับ พี่ขอโทษ
จะกลับไปง้อน้องยังไงดีวะเนี้ยเจเอ้ยยย
ทำน้องร้องไห้อีกแล้ว




ระหว่างนั้น พยาบาลก็เดินเข้ามา

พยาบาล :: นี้ของติดตัวคนไข้ตอนมาถึงโรงพยาบาลคะ

ผมยื่นมือไปรับของจากพยาบาล

ผม :: ขอบคุณครับ

พยาบาลส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป


ผมแกะเอาของออกมาจากถุง
หยิบทีละชิ้นๆ จนมาถึงข้อมือเงินเส้นนั้น
อยู่นี้เอง ตอนตื่นมาหาแทบตาย
พอเงยหน้ามา มีแต่สายตาทุกคนมอง
ต้องเนียนต่อสินะ ,, อะจัดไปครับ


ผม :: นี้ของกูหรอวะ

เชน :: ของกูเองอะ แต่มึงยืมไป งั้นกูเอาคืนเลยละกันนะ

กวนละไอ่เชรี้ยยเชน –“-

ผม  :: ไม่อะ กูว่ามันเป็นของกูนะ แต่กูจำไม่ได้ว่าใครให้กู หรือกูซื้อมาจากไหน


แชมป์เปิดไอจี ก่อนจะยื่นมือถือให้ผมดู


แชมป์ :: แฟรงค์เป็นคนให้มึง ในวันที่มึงครบกันได้ 100 วัน

กูจำโมเม้นต์วันนั้นได้ดีมากกกอะแชมป์
คิดละยังเขินไม่หาย ~
ผมส่งมือถือคืนให้แชมป์ ก่อนจะทำใจกล้าๆกลัว
ยื่นข้อมือเงินนั้นให้น้องแฟรงค์


ผม :: อ่ะ เอาคืนไปเถอะ มันท่าทางจะแพง

// อย่ายื่นมือมารับนะเว้ยแฟรงค์ //


แฟรงค์  :: มันเป็นของพี่เจ ของผมอยู่นี้   มันเป็นคู่กัน ผมไม่รับมันคืน

เจ้าตัวแสบชูมือที่ใส่ข้อมือขึ้นมาให้ผมดู

ผม :: เอาคืนไปเถอะ พี่จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ

เลิกเล่นไม่ทันแล้วอะ คือ แรกๆจะแกล้งงอลเฉยๆ
ตอนนี้ยาวเลย ,, เอาวะลองดู
แฟรงค์จะทำไงต่อ ,, พี่ขอโทษนะคนดี



ผมเห็นน้ำน่านไปกระซิบอะไรกับน้องแฟรงค์ไม่รู้
น้องแฟรงค์กับน้ำน่านคุยกันเงียบๆ
พวกผมกับเพื่อนๆก็มองหน้ากันไปมา
แต่แชมป์ มึงมองกูมีเลศนัยมากไปนะ
กูกลัวสายตามึงมากกก


สักพักน้องแฟรงค์ก็หันมามองหน้าผม


แฟรงค์  :: พี่เจเก็บข้อมือเส้นนั้นไว้ก่อนได้ไหมครับ

ผม  :: ทำไม

แฟรงค์ :: ตอนนี้พี่เจลืมทุกอย่างระหว่างเรา

ผม: : อื้มม แล้วยังไง

แฟรงค์ :: เพราะฉะนั้นเหมือนว่าเรากลับมาที่จุดเริ่มต้น คือคนไม่รู้จักกัน ใช่ไหมครับ

// ถามงี้หมายความว่าไงแฟรงค์ ,, ใจผมเต้นแรงเลย
กลัวแล้วละตอนนี้ TT’

ผม:: อื้ม ใช่

ตอบไปแต่ใจหวั่นๆมาก ผมลุ้นคำพูดต่อจากนี้ของน้องมากเลยครับ


แฟรงค์ :: งั้นพี่เจให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหมครับ

พี่เจ :: โอกาสอะไร

แฟรงค์ :: ให้ผมได้จีบพี่เจอีกครั้ง

// โอ้ยยย ,, อยากวิ่งเข้าไปกอดครับบ //
// กลั้นยิ้มสุดๆละตอนนี้ //

ผม :: ตลกแล้วละ พี่บอกไปแล้วไงว่าพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย
ตอนนั้นพี่ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ชอบน้องได้ไง แต่พี่ว่าจากนี้ไปพี่คงไม่ชอบน้องแน่ๆ

// วางฟอร์มแป๊บนึงครับ 555+ //

แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับพี่ พี่แค่ให้โอกาสผมจีบพี่อีกครั้งนะครับ

ผม  :: แล้วถ้ากูไม่ชอบมึงละ


// คืออยากให้เพื่อนออกไปตอนนี้ได้ไหมม
จะเฉลยกับแฟรงค์ อยากกอดแล้ว แต่กลัวเสียฟอร์ม
กลัวเพื่อนล้อ TT
555+ //


แฟรงค์ :: ผมขอเวลาพี่ไม่มากหรอกครับ

ผม :: ไม่เอา มึงจะมาจีบกูเนี้ยนะ ไม่เอาอะ กูไม่ชอบ
เชนมึงให้พวกมันออกไปเถอะ กูจะนอนแล้ว

// กูเขิลลมากก แฟรงค์แม่งมาจีบอีกรอบต่อหน้าเพื่อน //

ผมหันไปไล่เพื่อนๆ แต่แฟรงค์แม่งไม่หยุด


แฟรงค์ :: งั้นมาเล่นเกมส์กันไหมพี่เจ

พี่เจ :: เกมส์อะไรของมึง ออกไปได้แล้ว

// มาละ มุขเดิม ที่ทำผมละลายกับมัน อย่าๆ อย่าพูดต่อหน้าเพื่อน
เดี๋ยวเขิลล อายเว้ยย เพื่อนจะล้อ //


แฟรงค์ :: พี่ไม่กล้าเล่นหรอครับ

พี่เจ :: ทำไมจะไม่กล้า เกมส์อะไรพูดมาเลย

// เอาวะเจ ,, โดนแซวคือโดน โอ้ยย หน้าร้อนเหมือนจะเป็นไข้ //

แฟรงค์ :: เกมส์ง่ายๆครับ เกมส์นี้พี่เจไม่ต้องทำอะไรเลย
ถ้าแฟรงค์ทำดี ไม่ทำให้พี่เจรำคาญใจหรือลำบากใจ
พี่เจต้องให้คะแนนแฟรงค์ วันละ 1%
แต่ถ้าแฟรงค์ทำไม่ถูกใจพี่เจก็ลดคะแนนแฟรงค์

ผมอมยิ้มนิดๆ หันไปมองเชน มันยิ้มกว้างเลยครับ
ส่วนมี่แชมป์นี้คือ มึงเขิลลกันมากจนแชมป์ก้มหน้าซุกกับหลังมี่
คนอื่นๆก็อมยิ้มกับคำพูดน่ารักๆของแฟรงค์


ผม  :: เกมส์มึงไม่มีระยะเวลาสิ้นสุดหรอ ถ้ามึงไม่ได้จากกูครบ 100% มึงก็ไม่ไปซะทีนะสิ

แฟรงค์ :: มีระยะเวลาครับ จากนี้อีก 100 วัน ถ้าแฟรงค์ทำคะแนนไม่ครบ 100%
แฟรงค์จะตัดใจจากพี่เจ  แต่ถ้าแฟรงค์ทำได้ 100% พี่เจต้องคบกับแฟรงค์นะ

// ไม่ต้องถึงหรอกครับ .. แค่นี้พี่ก็รักเราจะแย่แล้ว //

ผมนั่งนิ่งไปซะพัก คิดหาทางออกว่าจะเอาไงต่อ
อยากเฉลยความจริงไปเลย แต่อีกใจก็อยากลองความรักของแฟรงค์
ว่าจะมั่นคงกับผมอีกแค่ไหน จะทนผมที่ไม่ตามใจ
จะทนที่ผมเป็นคนที่ลืมทุกอย่างแบบนี้ไหม


ผม :: ถ้าสิ่งที่พวกมึงพูดเป็นความจริง กูเคยรักคนตรงหน้าจริง
กูจะยอมรับเล่นเกมส์ของมึง แต่ภายใน 100 วัน
ถ้ามึงทำให้กูรู้สึกรักมึงไม่ได้ มึงต้องออกจากชีวิตกูไป

แฟรงค์ :: ครับ แฟรงค์จะทำให้พี่เจรู้สึกรักแฟรงค์เหมือนเดิมให้ได้


// จะรักมากกว่าเดิมสิไม่ว่า เจ้าเด็กแสบบ //

ผม  :: ถ้าพูดจบแล้ว เอาสร้อยข้อมือคืนไป
แล้ววันนี้กลับไปกันก่อนเถอะ ปวดหัวอยากจะนอนพักแล้ว

// กลับเถอะ ,, เขิลจนอยากจะยิ้มแล้ว อยู่กันเต็มห้องแบบนี้จะยิ้มยังไงได้ //

น้องแฟรงค์เดินมายืนแทนที่เชนยืน ส่วนเชนไปอยู่กับแบงค์
ก่อนจะจับข้อมือผมไว้

แฟรงค์ :: ฝากสร้อยเส้นนี้ไว้ก่อนนะครับ ถ้าถึงวันๆนั้นแล้วพี่เจไม่ได้รักผม พี่เจค่อยคืน

พูดจบก็ใส่สร้อยข้อมือให้ผม ก่อนจะก้มลงจูบที่ข้อมือผมเบาๆ

โอ้ยยย ,, เคยไหมครับ
อยากกอดใครซะคน แต่กอดไม่ได้
ผมกำลังเป็นเลย อยากกอดแฟรงค์มากๆ


น้องแฟรงค์เอามือจับเกียร์ ที่ห้อยอยู่ที่คอ

แฟรงค์  :: นี้เป็นเกียร์ที่พี่เจให้ผมในวันนั้น พวกพี่มี่บอกว่า
เกียร์เปรียบเหมือนหัวใจของชาววิศวะ เลยมีคนเปรียบกันว่า...

'เกียร์อยู่ที่ใจ ...ใจอยู่ที่เกียร์ ...ฝากเกียร์ไว้กับใคร ...ฝากใจไว้กับคนนั้น'

พี่เจให้มันไว้กับแฟรงค์ นั้นคือใจพี่เจอยู่กับแฟรงค์เสมอ
แต่ตอนนี้ใจแฟรงค์ที่อยู่กับพี่เจมันหายไป ........ พี่เจอย่าไล่แฟรงค์
อย่าทิ้งแฟรงค์นะครับ  ช่วยกัน เราช่วยกันหาช่วยกันซ่อม
ช่วยกันสร้างหัวใจแฟรงค์ที่หายไปจากใจพี่เจกลับมาอีกครั้งนะพี่เจ


แฟรงค์พูดจบก็ร้องไห้ ร้องสะอื้นมากๆ
จนผมใจเสียไปหมด ไม่รู้ควรทำไงต่อ
อยากกอด อยากดึงมาจูบ มาบอกว่าพี่ขอโทษ
แต่คือ มันมาขนาดนี้แล้วครับ
อดทนอีกนิดเพื่อที่จะได้รู้ว่ารักของแฟรงค์กับผม ..
มันจริงจังและมั่นคงแค่ไหน
ผมต้องอดทน


ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้น้องแฟรงค์ ก่อนจะบอกแฟรงค์ว่า ...

ผม  :: ถ้าแฟรงค์บอกว่าแฟรงค์คือคนที่พี่รักจริงๆ
แฟรงค์อย่าอ่อนแออย่าร้องไห้แบบนี้สิ ถ้าแฟรงค์คิดว่าแฟรงค์จะสามารถสร้างมัน
หรือเรียกความรู้สึกกลับมาได้อีก พี่ก็จะไม่ไล่แฟรงค์ ไม่ทิ้งไปไหน

แฟรงค์ :: พี่เจ ...


ผมพูดจบก็ก้มลงไปจูบเกียร์ที่คอแฟรงค์
กลิ่นน้ำหอม กลิ่นตัวแฟรงค์ ,, โอ้ยย อยากกอดแน่นๆครับ


ผม :: ถ้าเกียร์พี่อยู่กับแฟรงค์ แปลว่าใจพี่อยู่กับแฟรงค์ รักษาหัวใจพี่ดีๆนะ

แฟรงค์ :: ครับพี่เจ แฟรงค์จะรักษาไว้ให้ดีที่สุด ขอบคุณพี่เจที่ให้โอกาสแฟรงค์นะ


// นั้นคือคำพูดจากใจผมครับ //

ผม  :: กูปวดหัวละง่วงมากอะ กูจะนอนพัก
พวกมึงจะกลับกันเลยก็ได้นะ เดี๋ยวป้านวลก็คงมาแล้วละ

ไล่มันไปก่อนเถอะ ไม่ไหวละอารมณ์ตอนนี้
น้ำตาจะไหล อยากจะกอดคนตรงหน้า
ง่วงด้วย สงสัยฤทธิ์ยาที่หมอให้



พวกมันพยักหน้าแล้วจะเดินออกไป
ผมเลยเลื่อนตัวลงนอนกับเตียง ก่อนจะหลับไป
ด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างในหัวใจ


แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึก ,,
คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรจากนี้
ผมเชื่อว่าแฟรงค์จะไม่ทิ้งผม
และผม ,, จะไม่ทิ้งแฟรงค์แน่นอน


รอพี่นะครับคนดี ,, อีกไม่นานพี่จะเฉลยความจริงให้
และวันนั้นแฟรงค์จะโกรธ พี่ก็จะง้อครับ

[maemix]

ว่าแล้ว พี่เจต้องแกล้งความจำเสื่อม
ใจอ่อนเร็วๆนะพี่เจ จะได้กอดแฟรงค์แน่นๆ

[moujay]

Ch 46 ใจอ่อน || Jay ' Mode


หลังจากวันนั้นที่ผมให้โอกาสแฟรงค์อีกครั้ง
แฟรงค์ก็มาเยี่ยมที่โรงพยาบาลครับ
สลับกับพวกเพื่อนๆผมบ้าง
แต่ผมก็ยังไม่ยอมบอกความจริงแฟรงค์
จนผมออกโรงพยาบาล


พวกน้องแฟรงค์กับเพื่อนๆ
ก็จะเวียนวนมานั่งรอผมที่ใต้ตึกเสมอ


จนเมื่อวาน วันอังคาร

น้องแฟรงค์เลิกเรียน รด แล้วก็มาหาผมที่ใต้คณะเหมือนเดิม
ซึ่งเจ้าตัวแสบหน้าแดงๆ สงสัยจะร้อนจากตอนฝึก
ก็เหมือนเดิมครับ ผมโดนเพื่อนบ่นเรื่องที่ไม่เปิดโอกาสให้แฟรงค์จีบ
ไม่ใช่ไม่เปิดนะ คือ จะจีบก็จีบดิ

ผมก็รอดูเหมือนกับว่าแฟรงค์จะทำไง
แต่นี้ไม่เห็นไลน์มาหาเลย
เฟสบุ๊คก็ไม่อัพอะไร ไอจีก็ไม่ลงรูปแล้วแท๊กมาหา
ผมก็เลยไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน

55555555 รอดูว่าน้องจะอดทน แล้วจะทำไงต่อ
ทุกทีผมพูดจาไล่ยังไง ไม่ดียังไง
แฟรงค์จะยิ้ม แล้วจะอยู่จนผมกลับบ้าน
แต่แปลกนะ วันนี้เจ้าตัวขอตัวกลับก่อน


แฟรงค์ :: งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ จะรีบกลับบ้าน
สวัสดีครับพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ พี่เจ
เห้ยย กูกลับก่อนนะเว้ยย เจอกันวันจันทร์หน้า

น้ำน่าน :: อ้าววว มึงกลับเลยหรอวะ ไหนจะไปกินสเต็กก่อนไง

แฟรงค์  :: อืมม กูเหนื่อยๆวะ ไปละๆ


อ้าวว น้ำน่านพูดงี้แปลว่าแฟรงค์ยังไม่ได้กินข้าวอะดิ
รู้สึกผิดเลย
แล้วนั้นทำหน้าตาหงอยๆแบบนั้น
คงไม่ได้หมายความว่าจะยอมแพ้ใช่ไหมม


แฟรงค์ครับบบ TT’
รีบกลับไปไหนงะ ง้อพี่อีกหน่อยยดิ
จะเลิกเล่นตัวแล้ว


แต่แฟรงค์ก็เดินไปขึ้นรถ TAXI แล้วออกจากมหาลัยไป


เชน :: สมน้ำหน้ามึง เล่นตัวนัก น้องหนีเลย

ผม :: เรื่องของมันดิ กูกลับละ

แบงค์ :: มันบ่นปวดหัวแต่เช้าแล้วครับ
นี้ตากแดดไปอีก สงสัยไม่สบายแน่ๆ

แชมป์ :: อืมม ถึงว่าวันนี้ยอมถอยทัพไว ปกติเฝ้าจนค่ำ

มี่ :: 555 เออ เป็นกูก็เหนื่อยวะ เล่นตัวชิบบหายย

ผม :: พวกมึงเพื่อนใคร ทำไมไม่เข้าข้างกูวะ

เชน :: แฟรงค์มันพยายามแล้วเว้ยย เหลือมึงนั้นแหละไม่พยายาม

แชมป์ :: คิดดีๆนะเจ บางทีมึงอาจจะจำได้บ้างแล้ว
แต่มึงยังโกรธน้องอยู่
มึงเลยไม่พยายามจะนึกถึงเรื่องราวที่มึงลืมไป
กูไม่อยากยุ่งเรื่องความรักมึงหรอก
แต่มึงดูเรื่องของกูกับมี่ ของเชนกับแบงค์
มึงรู้ไหม ,, แค่เสี้ยววินาทีเดียว มึงอาจเสียความรักดีๆไป

มี่ :: ตอนที่มึงจะโดนรถชน ตอนนั้นใจมึงคิดถึงใครวะ

เชน :: น้องมันจะสอบแล้ว ถ้ามึงไม่พายามเพื่อตัวมึง
ก็ทำดีพูดดีกับน้องหน่อยเถอะวะ

เจ :: เออๆ กูกลับละนะ


ผมเดินมาขับรถกลับบ้าน
พอถึงบ้านก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง
หื้มม คิดถึงจะบ้า TT
ในห้องนี้มีแต่ของๆแฟรงค์
มันชอบมานอนค้างที่บ้านผม
แล้วจะจัดมุมโน้นมุมนี้
แปะรูปคู่กันตรงกำแพงห้อง ตรงหัวเตียงไปหมด
แปรงฟันก็ยังวางคู่กันในห้อง
ทำไมผมจะไม่คิดถึงละครับ คิดถึงจนจะบ้าแล้ว


ผมเอามือถือมาเปิดเลื่อนๆไปมา
รอแจ้งเตือนจากคนแค่คนเดียว ว่าจะทักมาไหม
แต่แล้ว … ก็ไม่มีครับ


ผมวางมือถือไว้ แล้วลุกไปอาบน้ำ
พอออกจากห้องน้ำมา ก็มีเสียงแจ้งเตือนไลน์ดัง
ผมรีบหยิบขึ้นมาดูเลยครับ
แต่ไม่ใช่แฟรงค์ TT
แต่เป็นน้องเฟรินส์


FN :: มานอนเฝ้าคนป่วยคะ

พร้อมทั้งส่งรูปน้องแฟรงค์ที่นอนหลับอยู่ข้างๆ หน้าแดงเชียงครับ

FN :: ไม่ต้องห่วงนะคะ เฟรินส์จะดูแลให้ ,,
จำทุกอย่างได้ไวๆนะ จะได้มากอดพี่แฟรงค์

FN :: ฝันดีนะพี่เจ

ผมส่งกลับไปแค่


Jay’Ley :: ฝากด้วยนะ  ฝันดีครับ


พอตอนเช้า
ผมไปเรียนก็คิดไปด้วยว่าจะไปหาเจ้าแสบยังไงดี
จะอ้างว่าอะไรดี
พอมาถึงใต้คณะ เชนก็บอกว่าวันนี้ยกคลาส กลับบ้านได้เลย
เชนมันรีบกลับไปหาแบงค์ เพราะวันนี้แบงค์ไม่ได้ไปเรียน
ส่วนมี่กับแชมป์ไม่ได้มาเรียนครับ เชนโทรไปบอกก่อน
ผมเลยรีบไปหาน้องแฟรงค์ที่บ้าน
อ้างว่ามาสอนพิเศษก็ได้นินา วันนี้วันพุธนิ
>///<


พอมาถึงบ้านแฟรงค์ ผมก็เดินเข้าไปสวัสดีม๊า กับอาม่า
ก่อนจะบอกว่าจะมาติวให้น้อง เพราะวันนี้ผมไม่มีเรียน
ม๊าให้ผมนั่งเล่นรออยู่กับอาม่า
ก่อนจะขึ้นไปปลุกน้องแฟรงค์
สักพักม๊าก็ลงมา บอกให้ผมขึ้นไปรอที่ห้องได้เลย น้องตื่นนอนแล้ว
พอผมเดินเข้าห้องมา


แฟรงค์ก็กำลังอาบน้ำอยู่ครับ
ผมเลยกางโต๊ะญี่ปุ่น ที่ม๊าคงเตรียมไว้ให้ออก
วางหนังสือลงข้างๆ ก่อนจะนั่งพิงเตียงเจ้าแสบไว้
โอ้ยย คิดถึงห้องนี้จัง


เคยมานอนไม่กี่ครั้ง แต่ก็มานั่งเล่น
มาติวหนังสือให้แฟรงค์ที่นี้บ่อยมาก

คิดถึงกลิ่นแบบนี้ ,, TT’


สักพักแฟรงค์ก็เดินออกจากห้องน้ำมา


แฟรงค์ :: พี่เจมานานยังครับ

ผม:: อืมม มาแต่เช้าแล้ว
วันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาส เลยมาสอนหนังสือให้

แฟรงค์ :: พี่เจทานอะไรยังครับ

ผม:: ทานแล้ว แฟรงค์ลงไปทานข้าวก่อนเถอะ
แล้วค่อยขึ้นมา พี่จะเตรียมเอกสารรอ

แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ เรียนเลยก็ได้ แฟรงค์ยังไม่หิว


ยังจะมาดื้ออีกไอ่เด็กบ้า
ผมเลยส่งสายตาดุๆไปให้แฟรงค์ ก่อนจะพูดเสียงดุๆ


ผม :: ไปกินข้าวครับ


แฟรงค์  :: ครับ งั้นเดี๋ยวแฟรงค์มานะ

แล้วน้องแฟรงค์ก็รีบออกจากห้องไป
ไปไม่นานครับ สักพักก็ขึ้นมาพร้อมจานขนมและน้ำ
ก่อนจะวางลง และนั่งยิ้มมองหน้าผม


แฟรงค์ :: พร้อมแล้วครับครูเจ สอนเลยครับ

555+ ยิ้มบ้าอะไร น่ารักวะน้องแฟรงค์ >///<

ผมแกะยาออกจากซอง พร้อมทั้งยื่นน้ำให้แฟรงค์

ผม :: กินยาลดไข้ก่อน ม๊าบอกว่าแฟรงค์ไม่สบาย

จะอึ้งอะไรละเจ้าบ้า ,, รีบๆรับไปกินได้แล้ว
สักพักน้องแฟรงค์ก็ยื่นมารับน้ำกับยาไปกิน


แฟรงค์ :: ขอบคุณครับพี่เจ


ผมพยักหน้าให้นิดหน่อย
ก่อนจะเริ่มติวให้น้องแฟรงค์ต่อ
ติวไปเรื่อยๆ จนสังเกตเห็นว่า
น้องแฟรงค์หน้าแดงมากๆ ตาปรือๆ
สงสัยจะฤทธิ์ไข้แน่ๆ
ผมเลยหยุดสอน แล้วเอามือจับที่หน้าผากน้องแฟรงค์
โหวว ตัวร้อนนินา

ผม  :: ตัวร้อนนิแฟรงค์ ขึ้นไปนอนพักบนเตียงก่อน

แฟรงค์  :: ไม่เป็นไรครับ ผมไหวนะพี่เจสอนต่อเถอะ

ผม :: ไม่สอนแล้ว ขึ้นไปนอน เร็วๆ

ยังจะดื้ออีกนะเจ้าแสบเอ่ยย
ไปนอนได้แล้ว ‘ ป่วยหนักเป็นอะไรไปผมก็เป็นห่วงแย่นะสิ
ยิ่งหาเรื่องนอนค้างด้วยไม่ได้อยู่ TT

ผมดึงมือให้แฟรงค์ไปนอนลงที่เตียง


ผม  :: อะ นอนพักได้แล้ว ไม่ไหวก็บอกสิ
อีกตั้งหลายวันจะสอบ ยังไงก็ทันนะ

แฟรงค์ :: ไม่ใช่เรื่องเรียนหรอก แฟรงค์กลัวพี่เจจะหายไป

ผม:: จะหายไปได้ไง ไม่ใช่ผีซะหน่อย วันพรุ่งนี้มาสอนให้ก็ได้

แฟรงค์ :: ไม่เอาอะ อยู่กับแฟรงค์ก่อนนะ

555+ อ้อนน่ารักอะ >///<


ผม :: ปล่อยมือได้แล้ว แล้วนอนพักซะ

ผมดึงมือออกก่อนจะเอามาห่มมาห่มให้

แฟรงค์ :: พี่เจครับ

ผม  :: อะไรอีกละ


เรียกอยู่ได้ จะรีบไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เนี้ยย

แฟรงค์ :: อยู่กับแฟรงค์จนแฟรงค์หลับก่อนได้ไหม พี่เจค่อยกลับ

ผม :: อืมๆ รีบๆนอนสิ

ไม่ต้องบอกหรอก ,, อยู่เฝ้าจนหลับสนิท
จนไข้ลดนั้นแหละ
ถ้าทำได้จะนอนด้วยจนหายไข้เลยละ
ยังๆจะดึงมือไว้อีก ไอ่ตัวแสบบบบ

ผม:: ปล่อยสิแฟรงค์ พี่จะไปเก็บหนังสือ

แฟรงค์ :: นอนข้างๆแฟรงค์นะครับ นะ นะ

ครับๆ พี่จะรีบมานอน แต่ปล่อยมือพี่ก่อนนน

ผม:: ก็ปล่อยก่อนไง จะไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้


เห้ออ กว่าจะดึงมือออกได้
ผมยืนขึ้นกำลังจะเดินไปเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำเช็ดตัวให้
เจ้าแสบนอนส่งยิ้ม ตาเยิ้มๆมาให้ผม

แฟรงค์ :: ขอบคุณนะครับพี่เจ แฟรงค์รักพี่เจนะ

ผม :: รู้แล้ว รีบนอนเหอะนะ

พูดจบผมก็เดินเข้ามาเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำ
ก่อนจะไปเช็ดตัวให้ ตอนนี้เจ้าแสบของผมหลับไปละครับ
ผมเช็ดตัวให้แฟรงค์เสร็จก็นั่งมองหน้าแฟรงค์ไปสักพัก
ก่อนจะก้มลงไปกระซิบบอกคำที่ผมอยากบอกมานาน
ทีข้างๆหูแฟรงค์

"พี่ก็รักแฟรงค์นะครับ"

ก่อนจะจุ๊บที่แก้มแฟรงค์เบาๆ

^____^


นอนยิ้มทำไมกันนะเจ้าแสบบ
ไม่สบายยังจะนอนยิ้มได้อีก
ฝันดีอะไรอยู่กันแน่นะเรา


ผมนั่งมองแฟรงค์ที่หลับสนิทไปแล้ว
สักพักก็ขยับตัวลุกขึ้นมาเก็บหนังสือกับโต๊ะญี่ปุ่น
ก่อนจะเอาน้ำกับขนมลงไปเก็บที่ห้องครัวข้างล่าง


ม๊า :: เลิกสอนแล้วหรอจ๊ะ

ผม :: น้องไม่สบายนะครับ ผมให้นอนพักไปแล้วครับ

ม๊า :: เป็นอะไรมากไหมนะ สงสัยต้องพาไปหาหมอแล้วละ
แต่ตอนนี้ม๊าไม่ว่างเลยนะลูก น้องเจจะไปไหนอีกไหมครับ

ผม :: ไม่ครับ วันนี้เจว่าง

ม๊า :: งั้นฝากน้องเจเฝ้าน้องหน่อยนะ
เดี๋ยวถ้าไม่ดีขึ้นตอนเย็นม๊าจะพาไปหาหมอ

ผม :: ครับม๊า งั้นผมไม่เฝ้าน้องก่อนนะ


55555555555 อยากได้ยินคำนี้แหละครับ
ขอบคุณครับม๊าที่เข้าใจผม


ผมเดินขึ้นมาบนห้องแฟรงค์อีกรอบ
แฟรงค์นอนหลับสนิทไปเรียบร้อยแล้วครับ
ผมเอามือจับที่หน้าผากดู ก็ยังตัวอุ่นอยู่นิดๆ
อื้มม ละจะทำไรละตอนนี้
ว่างเลยย ,,


ก็ไม่รู้จะทำอะไรอะนะ จริงๆ
เลยล้มตัวไปนอนข้างๆเจ้าแสบ
555 ไม่ได้ฉวยโอกาสอะไรนะครับ
ก็มันไม่มีอะไรทำแล้วนิน๊า


ผมล้มตัวนอนข้างๆแฟรงค์
ก่อนจะค่อยๆดึงผ้าห่มมาห่มด้วย
แฟรงค์ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาหันมามองหน้าผม


แฟรงค์ :: พี่เจ

โหยย เสียงแหบมากกกอะ สงสัยจะเจ็บคอ

ผม :: ครับ จะเอาอะไร หิวน้ำไหม

แฟรงค์ :: พี่เจจริงๆด้วย พี่เจจำแฟรงค์ได้แล้วใช่ไหม

พูดเสร็จก็ร้องไห้ งอแง
ผมเลยดึงแฟรงค์มากอด
ก่อนจะจูบที่หน้าผากแฟรงค์เบาๆ


ผม :: ครับ จำได้สิ แฟรงค์แฟนพี่เจทั้งคน
ทำไมพี่เจจะจำไม่ได้ละครับ

แฟรงค์ :: จริงๆนะ ห้ามโกหกนะ

ผม :: ครับ ไม่โกหกนะ แฟรงค์นอนนะครับ จะได้หายไข้ไวๆไง

แฟรงค์ :: งั้นกอดพี่เจได้ไหม นะครับ
แฟรงค์กลัวว่ามันเป็นแค่ฝัน กลัวตื่นมาแล้วพี่เจหายไป

ผม :: ครับ นอนกอดกันนะ =)


พูดจบเจ้าแสบของผมก็ยิ้มกว้างเลยครับ
ก่อนจะขยับตัวมาใกล้ๆผม
แล้วใช้แขนมารองที่ใต้คอผมไว้
ก่อนจะใช้มืออีกข้างกอดผม
แฟรงค์ชะโงกหน้ามาจูบปากผมเบาๆ
หื้มมม ปากร้อนมากเลยอะ นี้ไข้ไม่ลดลงเลยหรือไงเนี้ย
ผมจูบกลับไปเบาๆ เพราะคิดว่าเจ้าแสบน่าจะเพ้อเพราะฤทธิ์ไข้
แต่เจ้าแสบของผม กลับจูบตอบมาร้อนแรงกว่า
แฟรงค์ค่อยๆเม้มปากดูดปากผม
จนผมเผยอปากออก แฟรงค์สอดลิ้นเข้ามา
หื้มม ร้อนนมากอะ ..
นี้แกหื่นแม้กระทั่งตอนป่วยหรือไง
ไอ่แฟนบ้า!

ผมจูบแลกลิ้นกลับไปสักพัก
จนผมเองที่หอบเพราะหายใจไม่ทัน
ก่อนจะผลักแฟรงค์ออก


ผม :: นี้ป่วยจริงหรือแกล้งเนี้ย

แฟรงค์ :: คิดถึง


ก่อนจะยิ้มเยิ้มๆกลับมาให้ผม


ผม :: คิดถึงจริงๆก็รีบๆหายสิ แบบนี้พี่ก็ติดไข้แฟรงค์สิครับ

แฟรงค์ :: ครับ ขอโทษนะ นอนกอดกันนะ


ผมยิ้มแทนคำตอบ แฟรงค์ดึงผมเข้าไปกอดแน่น
และคราวนี้ก็หลับไปจริงๆครับ


ผมไม่รู้ว่าแฟรงค์ตื่นมาจะจำอะไรได้ไหม
จะโกรธอะไรผมบ้างหรือเปล่า
แต่ตอนนี้ ,, ขอแค่อ้อมกอดนี้
อ้อมกอดที่ผมรอมาหลายอาทิตย์
ผมนอนหลับไปกับอ้อมกอดของแฟรงค์

คุณเชื่อไหม ,, มันเป็นการนอนหลับที่มีความสุข
ในรอบหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยละครับ =)

[iceman555]

กว่าจะใจอ่อน.   เฮ้อออ

[❣☾月亮☽❣]

พี่เจน่ารัก นี่แกล้งตัวเองชัดๆเลยนะเนี่ย
ติดไข้แน่.     

[nunda]

พี่เจแกล้งน้องงงงงงง โถๆๆๆ  555
แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่ได้ความจำเสื่อมจริงๆ ^^

[jimmyjimmy]

555 ได้เวลาน้องแฟรงค์เอาคืนพี่เจแล้วสินะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ
จัดชุดใหญ่คอมโบเลยแฟรงค์

[moujay]

Ch 47 ยิ้มอีกครั้ง || Frank ‘ Mode



ผมสะดุ้งตื่นมา มองไปรอบๆห้อง
ตอนนี้มืดไปหมดเลยครับ
กี่ทุ่มแล้ววะเนี้ยย ~

ก่อนนะนึกขึ้นได้ว่า ตอนผมนอนหลับไปเหมือนพี่เจมานอนกอดผมอยู่
ผมยังจูบพี่เจไปเลย
ผมรีบเปิดไฟที่หัวเตียง ก่อนจะมองไปข้างๆ

ว่างเปล่าครับ   ... .  ไม่มีพี่เจ TT

หรือว่ากูแค่ฝันไปวะ
แต่เป็นฝันที่โคตรมีความสุขอะ
พี่เจจำผมได้
พี่เจกอดผม บอกว่ารักผมอีก



โทรหาพี่เจดีกว่า
ผมเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนหัวนอน
มีโพสอิจแปะไว้บนโทรศัพท์


" แฟรงค์
ถ้าตื่นแล้วรีบลุกไปอาบน้ำ กินยา กินข้าวให้เรียบร้อย
ยังไม่ต้องโทรมาถ้ายังทำอะไรไม่เสร็จ
แล้วไม่ต้องโกหกด้วยนะ รีบๆไปทำ
พี่จะนอนไว พรุ่งนี้มีเรียนเช้า
       พี่เจ  "

หื้มมมม … ยังงี้มันดักกันทุกทางนี้นา
ผมยิ้มให้กับโพสอิทใบนั้น
ก่อนจะรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ลงไปกินข้าวต้ม กินยา
แล้วรีบขึ้นมาบนห้อง เพื่อจะโทรหาพี่เจ


ตรึ๊ดด ตรื้ดดด


พี่เจ :: เรียบร้อยแล้วหรอ
// ผมว่าเสียงพี่เจดูเป็นมิตรขึ้นนะ หรือว่าผมไม่ได้ฝัน //


ผม :: ครับ  ทำหมดแล้ว

พี่เจ :: โกหกป่าวเนี้ย

ผม :: ไม่เลย เดี๋ยวส่งรูปให้ดู

พี่เจ :: อื้มม งั้นคุยไลน์นะ

ผม :: ไม่เอา อยากได้ยินเสียง

พี่เจ :: ส่งรูปมาเร็วๆ จะนอนแล้วนะ

ผม :: ครับๆ

ก็อยากคุยด้วยอะ อยากได้ยินเสียงนี้น๊า T______T


ผมหยิบมือถือมาถ่ายรูปตัวเอง
ก่อนจะเข้าโปรแกรมไลน์
ส่งไปให้พี่เจ


Mr.Frank :: อาบแล้ว ชุดใหม่แล้ว

Jey’Lay :: ครับ งั้นนอนนะ

Mr.Frank :: อาบน้ำยังครับ

Jey’Lay :: อาบน้ำแล้ว กำลังจะนอนแล้วละ

Mr.Frank :: ไม่เชื่อ ขอรูปบ้าง

ก่อนจะส่งสติ๊กเกอร์อมยิ้มไปให้
พี่เจหายไปได้สักพัก ,, ก็ส่งรูปกลับมา

Jey’Lay :: นี้ไง จะนอนแล้ว

เหอ เหอ เหอ ไม่น่าขอรูปเลย
หัวใจจะวายตายยย เสื้อกล้ามขาวคว้านคอลึกๆ
อยากนอนกอดเลยยอะ TT


Mr.Frank :: งั้นนอนเถอะครับ

Jey’Lay :: อืม ฝันดีนะ

Mr.Frank :: เดี๋ยวๆก่อนพี่เจ

Jey’Lay :: มีอะไร

Mr.Frank :: คือ พี่เจกลับกี่โมงครับวันนี้

Jey’Lay :: ถามทำไม

Mr.Frank ::  ก็แฟรงค์ฝันว่า ก็ว่าพี่เจนอนข้างๆแฟรงค์ แล้วก็....

Jey’Lay :: ไม่ต้องเล่าแล้ว

Mr.Frank :: อ่า ทำไมงะ

Jey’Lay :: เอาเป็นว่า .. แฟรงค์ไม่ได้ฝันละกัน


เห้ยย ไม่ได้ฝัน ไม่ได้ฝัน  >//////<



ผมรีบโทรกลับไปหาพี่เจทันที


พี่เจ :: จะนอนนแล้วอะ ง่วงนอน

ผม :: เดี๋ยวบอกมาก่อน คือ ที่ว่าผมไม่ได้ฝันไปคืออะไร

พี่เจ :: ก็อะไรที่แฟรงค์อยากจะถาม
อยากจะเล่าเรื่องของวันนี้ นั้นแหละ แฟรงค์ไม่ได้ฝัน

ผม :: พี่เจ พูดจริงใช่ป่ะ

พี่เจ :: อืมม

ผม :: โอ้ยยย ดีใจอะ พรุ่งนี้มาหาแฟรงค์อีกนะ นะ นะ ครับ

พี่เจ :: ไม่ไป

ผม :: อ้าวว ไหนว่าจำได้ละไง

พี่เจ :: พรุ่งนี้มีเรียนเช้าถึง 11.30 น. แล้วจะทำโครงงานที่ใต้คณะ

ผม :: แฟรงค์ก็อดเจออะดิ

พี่เจ :: มารอที่ใต้คณะละกัน เลิกเรียน 11.30 น. นะ

ผม :: พี่เจให้ผมไปหาหรอ จริงป่ะ

พี่เจ :: จะถามซ้ำๆทำไมเนี้ย จะมาไหมม

ผม :: ไปครับไป เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปด้วย

พี่เจ :: จะเอามาทำไม จะไปนอนกับแบงค์หรอ

ผม :: ป่าวอะ จะไปนอนบ้านพี่เจ 555 นะครับ
อยากกอดอะ เกือบเดือนอะ แฟรงค์นอนร้องไห้คนเดียว
คิดถึงด้วย อยากกอดด้วย

พี่เจ :: ไม่ต้องเอามา

ผม :: ไม่ให้ไปนอนจริงๆอะ


โหววว อะไรอะพี่เจ ไม่เข้าใจเลยดิ
คนมันคิดถึงจะบ้าแล้วเนี้ยยย
อยากไปกอด อยากนอนด้วยย

T______________________T


พี่เจ :: ที่บอกไม่ต้องเอามา คือ ที่บ้านพี่มีเสื้อผ้าแฟรงค์แล้ว
จะแบกมาทำไมให้หนักละ


โอ้ยยย >/////<
ตอบมางี้โคตรอยากให้เช้าไวๆ


ผม :: ครับ แฟรงค์จะรีบไปรอนะ

พี่เจ :: นอนได้แล้ว ถ้ายังมีไข้จะไม่ให้มานอนด้วยนะ

ผม :: ครับๆ งั้นนอนกันนะ

พี่เจ :: ฝันดีนะ

ผม :: ฝันดีครับพี่เจ แฟรงค์รักพี่นะ

พี่เจ :: รักเหมือนกันนะ


ตู๊ดด ตู๊ดด


ห๊ะ .. รักเหมือนกันนะ'


โอ้ยยย น้ำตาไหลเลยอะ
คำๆนี้คือผมรอมาตั้งหลายอาทิตย์
วันนี้ได้ยินแล้ว .. ถ้ามันคือฝัน
ขอแค่ไม่ต้องมีคนมาปลุกผมเลยนะ
ผมอยากอยู่ในฝันนี้ตลอดไป
ผมยิ้มให้กับตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอน



..................................................

มาแบบสั้นๆ เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้จ๊า
มาดูกัน ,, น้องแฟรงค์รู้ความจริงแล้ว
จะให้บทลงโทษอะไรกับพี่เจกันน๊าาาาาา 5555+
แอบมีคู่เชนแบงค์นิดนึงนะ =)

[❣☾月亮☽❣]

    พี่เจก็คิดถึงเหมือนกันล่ะสิ แอร๊ยย
คิดถึงเชนแบ็งค์ด้วยค่ะ

[maemix]

  รอดูบทลงโทษ พี่เจเจอแฟรงค์จัดหนักแน่
 

[maytarapat]

คืนนี้พี่เจไม่รอดแน่ๆ 

[nunda]

พี่เจจะรอดไหม ฮี่ๆๆ

[patchamai28]

พี่เจไม่รอดแน่ๆ 

[Tennyo_Y]

อย่าเนียนหาเรื่องลงโทษพี่เจแฟง ตัวเองผิดก่อน ไปจูบชะนี

[jimmyjimmy]

ถ้ารู้ความจริงแล้วจัดหนักไปเลยน้องแฟรงค์555

[ka[ze]na]

จำได้เร็วแท้...ง่ายมาก แต่ก็ดี อิๆๆๆสงสารเด็ก

[moujay]

Ch 47   //  ต่อ  //



เช้าวันต่อมา


ผมตื่นนอนเพราะเสียงโทรปลุกจากแบงค์

ผม :: ฮาโหลลล

แบงค์ :: มึงตื่นได้ละ ไม่มาเฝ้าพี่เจมึงหรือไง

ผม :: นี่กี่โมงวะ

แบงค์ :: เจ็ดโมงครึ่ง

ผม :: เช้าไปวะ ก็พี่เจเลิก 11.30 น. ไม่ใช่หรือไง

แบงค์ :: ก็ใช่ แต่วันนี้พวกพี่เชนเค้ามีเสนอโครงงานกัน
ตรงใต้ตึกคณะ มึงไม่มาดู ไม่มาส่งกำลังใจหรือไง
เดี๋ยวเปอร์เซ็นมึงไม่ขึ้นนะเว้ยย

ผม :: หึหึหึ

แบงค์ :: หัวเราะอะไรของมึงเนี้ยย รีบๆมาเลย
กูนั่งคนเดียว เปลี่ยวใจชิบหายยยละ

ผม :: ประเด็นหลักๆคือมึงจะให้กูไปนั่งเป็นเพื่อนว่างั้นเหอะ

แบงค์ :: 55555 เออ! รีบมานะ ไม่ต้องกินข้าวนะมึงมากินกับกู

ผม :: เออๆ เดี๋ยวกูไป


ผมวางโทรศัพท์ ก่อนจะรีบกดโทรหาพี่เจ

พี่เจ :: ตื่นละหรอไง

ผม :: ครับ ตื่นแล้วโทรหาเลย น่ารักป่าววละ

พี่เจ :: แบงค์โทรปลุกก็บอกเถอะ นั่งใกล้ๆกันเนี้ย

ผม :: อ้าวว 55555+ ละทำไมไม่บอกละ

พี่เจ :: โกหกอีกละเนี้ยย จะไว้ใจได้แค่ไหนกัน

ผม :: ก็โทรหาพี่เจคนแรกไง ส่วนแบงค์อะมันโทรมา ไม่ได้โกหกซะหน่อยนะ

พี่เจ :: ครับๆ ไปเรื่อยเลย พูดไปเรื่อยย

ผม :: 5555 พี่เจทานไรยังครับ

พี่เจ :: ทานแล้วละ แล้วแฟรงค์ไม่รีบไปอาบน้ำหรอ
แบงค์มันนั่งคนเดียวมันเหงาแย่เลย

ผม :: ช่างแบงค์เหอะ พี่เจละครับ ถ้าแฟรงค์ไปหาช้าพี่เจเหงาไหม

พี่เจ :: ไม่เหงาครับ

ผม :: อืมม ใช่สิ ก็แฟรงค์ไม่สำคัญอย่างแต่ก่อนนี้นา


TT’ น้อยใจแล้วอะพี่เจ


พี่เจ :: ที่บอกว่าไม่เหงา ,,
เพราะรู้ว่าแฟรงค์จะรีบมาหาพี่แน่นอนไง  หรือว่าไม่จริง

ผม :: จริงครับ เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แล้วละ ตั้งใจเรียนนะครับ

พี่เจ :: อื้มม เอายามากินด้วยนะ

ผม :: ครับ .. คิดถึงพี่เจนะ

พี่เจ :: มากไหม


ดูพี่เจดิ ,, ถามกวนนมากนะครับ


ผม :: มาก มาก มาก

พี่เจ :: งั้นมาหาละมาทำให้เห็นหน่อยนะว่าคิดถึงมากนะ 55555
รีบอาบน้ำเถอะ แค่นี้นะ


ตู๊ดดดดดดด ,,,


หื้มม พี่เจ , , ดูอารมณ์ดีนะ ให้ทำให้เห็นว่าคิดถึงมาก งั้นหรอ
เหอๆ ได้เลย ,, น้องแฟรงค์จัดให้ครับบ ^_____^



ผมรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงมาหาม๊าที่ห้องทำงานข้างล่าง

ม๊า :: หายดีละหรอไง ถึงลุกมาแต่เช้า

ผม :: ครับ ดีขึ้นแล้ว

ม๊า :: งั้นมากินข้าวก่อน ม๊าจะไปทำมาให้

ผม :: ไม่เป็นไรครับม๊า แฟรงค์จะไปหาพี่เจที่มหาลัย
แล้วไปนอนบ้านพี่เจนะ


ม๊ามองหน้าผมแบบสงสัยเล็กน้อย


ผม :: พี่เจจำได้แล้วม๊า แล้วก็ที่จะไปนอนบ้านพี่เจก็จะให้พี่เจติวหนังสือให้ด้วย

ม๊า :: จริงหรอครับ แค่นั้นจริงหรอ


พูดจบม๊าก็หัวเราะ
5555555 ม๊าไม่แซวก็ได้นะ ผมอายเป็นเหมือนกันนะ


ผม :: โหววว ม๊าอะ อย่าแซวสิครับ งั้นแฟรงค์ไปก่อนนะ

ม๊า :: กินยาด้วยนะ แล้วตั้งใจติวหนังสือนะครับ
อย่าไปรบกวนพี่เจเค้ามากนักละ

ผม :: ครับม๊า สวัสดีครับ


ไม่กวนมากหรอกม๊า ,, ขอแค่ให้หายคิดถึงก็พอ =)





ผมมาถึงมหาวิทลัยของพี่เจตอน เก้าโมงนิดๆ
เดินเข้าไปที่คณะพี่เจ เจอแบงค์นั่งรออยู่ตรงโต๊ะประจำ

แบงค์ :: กว่าจะมานะมึง ช้าวะ

ผม :: กูไม่สบายเว้ยย กว่าจะอาบน้ำกว่าจะทำไรเสร็จ
ก็จะแย่ละ ยังมึนไม่หายเลย

แบงค์ :: อ้าวว มึงไม่สบายหรอวะ แล้วมาทำไมเนี้ย

ผม :: กูนัดพี่เจไว้

แบงค์ :: นัดไว้ คืออะไรวะมึง พี่เจเค้าไม่คุยกับมึงไม่ใช่หรอ

ผม :: หึหึหึ

แบงค์ :: อย่าหัวเราะแบบนั้น กูไม่ชอบ
ว่าไง เล่ามาเลย พี่เจกับมึงนัดกันได้ไง

ผม :: ก็เมื่อวานพี่เจไปหากูที่บ้าน ไปติวหนังสือให้

แบงค์ :: ห๊า ไปหามึงที่บ้านเนี้ยนะ

ผม :: เออ ไปติวหนังสือให้ แล้วกูไม่สบายเว้ยย
พี่เจเลยให้กูนอน แล้วพี่เจมานอนกอดกูด้วย บอกว่ารักกูด้วยละมึง

แบงค์ :: มึงเพ้อเพราะพิษไข้ชัวร์

ผม :: กูพูดจริงๆ

แบงค์ :: ไม่เชื่อมึงหรอก .. อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ
ไปแดกข้าวกัน หิวมากกกอะ พี่เชนลากกูมาแต่เช้าเนี้ย

ผม :: มึงไม่เชื่อกูวะ กูพูดจริงๆ

แบงค์ :: เออๆๆ ไปกินข้าวก่อน


พูดจบมันก็ลากผมไปกินข้าวที่ร้านหลังมหาลัย
พอกินข้าวเสร็จมันก็โทรหาพี่เชน ว่าจะให้ซื้ออะไรไปรอไหม
ตอนที่มันคุยอยู่กับพี่เชน ผมเลยโทรหาพี่เจบ้าง


ผม :: พี่เจเอาข้าวไหมครับ

พี่เจ :: ฝากกับเชนไปแล้วเมื่อกี้อะ

ผม :: งั้นแฟรงค์เอาขนมไปให้นะ

พี่เจ :: ครับ เดี๋ยวเจอกันนะพี่เรียนต่อก่อน

ผม :: ครับ


พอผมวางโทรศัพท์ แบงค์ก็คุยเสร็จพอดี


แบงค์ :: พี่เจมึงฝากซื้อข้าวละนะ

ผม :: เออ กูรู้แล้ว งั้นมึงรอข้าวไปนะ กูไปซื้อขนมให้พี่เจก่อน


แบงค์พยักหน้า ก่อนจะเล่นมือถือรอข้าวที่สั่งไป
ผมเดินไปซื้อขนมกับผลไม้มาเรียบร้อยแล้วก็เดินมาหาแบงค์
ก่อนจะเดินกลับมาที่ใต้คณะพี่เจ
ก็เจอพี่เจกับเพื่อนๆมานั่งรอกันอยู่แล้ว


พี่มี่ :: อ้าวว เห้ยย มาด้วยหรอวะแฟรงค์

ผม :: สวัสดีครับพี่ๆ มาสิครับ แฟนผมมาผมก็มาเฝ้าแฟนผมดิ

พี่มี่ :: มันรับละหรอวะ


พี่มี่ส่งสายตาไปมองพี่เจ
แต่พี่เจยิ้มๆละยื่นมือไปรับกล่องข้าวจากพี่เชน


ผม :: โหววว พี่อีกคนละพูดเหมือนแบงค์เลย รับดิครับ เนอะพี่เจเนอะ

พี่เจมองหน้าเพื่อนๆ ก็ส่งยิ้มตอบกลับมาเฉยๆ
หื้มม น่าหมั่นไส้ ทำไมไม่ตอบเนี้ย


พี่เชน :: ไอ่เจไม่เห็นตอบไรเลย มึงนี้มโนหรือเปล่า 5555555
เจมันยอมรับมึงละจริงๆนะ ไม่ใช่เดี๋ยวมางอลเพื่อนกูหนีขึ้น TAXI กลับบ้านอีกนะ

ผม :: ไม่งอลแล้ว วันนั้นก็ไม่ได้งอล แค่ไม่สบายเฉยๆนะ


พูดจบผมก็เดินไปนั่งข้างๆพี่เจ ก่อนจะวางขนมไว้บนโต๊ะ
พี่เจหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะหัวไปกินข้าวต่อ
ผมกระซิบคุยกับพี่เจเบาๆ

ผม :: พี่เจทำไมไม่บอกเพื่อนๆอะ

พี่เจหันมามองหน้าผม

พี่เจ :: บอกเรื่องอะไรอะ

ผม :: ก็ที่พี่เจจำได้ไง


พี่เจไม่ตอบผมกลับ แต่แค่ส่งยิ้มให้ผมเฉยๆ

อ้าววว นี้พี่เจ … ผมจะโกรธจริงๆละนะ


พี่แชมป์ :: แล้วแฟรงค์กับแบงค์มาทำอะไรกันเนี้ย

แบงค์ :: มารอพี่เชนครับ เดี๋ยวจะไปขนของจากห้องพี่เชนมาอยู่ห้องแบงค์

พี่มี่ :: อ้าวว มึงจะปล่อยขายหรอวะเชน

พี่เชน :: เออ ก็ไหนๆก็ไปนอนห้องแบงค์มันซะส่วนใหญ่ เลยจะย้ายไปอยู่โน้นเลย

พี่มี่ ::  ไม่กลัวว่าจะเลิกกันหรอวะ ถ้าเลิกกันมึงจะอยู่ไหน

พี่เชน :: ปากมึงดีจังนะมี่ กูจะย้ายของวันนี้ ก็ให้พรกูจัง

พี่แชมป์ :: งั้นมึงไม่คิดว่าจะเลิกกับกูบ้างหรอ กูจะได้หาห้องใหม่รอสำรองไว้

พี่มี่ :: ไม่ๆครับ ไม่เลิกครับ


พี่มี่หันไปง้อพี่แชมป์ 5555555555


พี่เจ :: ปล่อยขายเท่าไหร่วะเชน

พี่เชน :: ยังไม่ได้ตีราคาวะ มึงสนใจหรอ

พี่เจ :: นิดหน่อยๆวะ ใกล้มหาลัยด้วย

พี่เชน :: แล้วแม่มึงจะอยู่บ้านกับใครละ ถ้ามึงมาอยู่คอนโด

พี่เจ :: มึงถามกูสิ ว่าทุกวันนี้กูอยู่กับใคร แม่กูเค้าเดินสายมาก
ต่างจังหวัด ต่างประเทศ บริษัทไม่ต้องเข้า สบายตัวสบายใจเค้าแล้วละมึง

พี่เชน :: 555 เด็กมีปัญหาหรอวะมึง

พี่เจ :: ป่าวหรอก แม่กูเกริ่นๆมาเหมือนกัน เค้าจะขายบ้านที่เกษตร แล้วจะไปอยู่บ้านสวนนะ

พี่มี่ :: เออ ดีๆ จะได้สะดวกตอนทำงานโปรเจค

พี่เชน :: งั้นมึงสนใจก็รีบบอกนะ กูจะบอกแม่ไว้ว่ามีคนสนใจละ
ถ้าแม่รู้ว่ามึงจะเอาต่อนะ แม่กูคิดไม่แพงหรอก

พี่เจ :: เออ ขอบใจๆ

พี่มี่ :: แบงค์มีเหตุผลที่จะมาละ แล้วมึงละแฟรงค์ มาทำไม


ผมหันไปมองหน้าพี่เจ ที่ตอนนี้กำลังหยิบของในกระเป๋าออกมา

ผม :: ก็มาเฝ้าพี่เจ

พี่มี่ :: แล้วเพื่อนกูยินยอมให้มึงมาไหม


ผมกำลังจะอ้าปากตอบ แต่พี่เจยื่นยาลดไข้ กับขวดน้ำให้ผม


พี่เจ :: กินยาก่อน แล้วค่อยตอบพวกมันก็ได้


ผมรับยากับน้ำมาถือไว้ ก่อนนะยิ้มกว้างให้พี่เจ


พี่แชมป์ :: เห้ยๆ มึงมีอะไรอัพเดทไหมวะ
เจยื่นน้ำกับยาให้แฟรงค์เว้ยย

พี่มี่ :: ยังไงวะเจ ตอบบกูมาเลย

พี่เจ :: แฟรงค์รีบกินยา เร็วๆ


พี่เจส่งสายตาดุมาให้ผม ก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับเพื่อนๆ
ยิ้มพี่เจนี้อันตรายนะครับ เหมือนที่ผมเคยบอกตอนแรกๆ
ยิ้มแบบ เอออ ... แทนคำตอบทุกอย่างได้อะครับ 555


พี่เชน :: ตอบมาดิวะ อย่ายิ้ม กูไม่แพ้รอยยิ้มมึงหรอกนะ

พี่เจ :: ก็จะให้ตอบอะไร

พี่แชมป์ :: มึงกับแฟรงค์นี้ยังไงวะ มึงจำน้องมันได้ละใช่ป่ะ

พี่เจ :: ป่าวอะ จำไม่ได้

ผม :: อ้าววพี่เจ แล้วว ...


ติดอ่างเลยครับผม จำไม่ได้ หมายความว่าไงอะ TT


พี่เชน :: ละทำไมมึงดูยอมๆน้องกว่าเดิมวะ มีเอายาให้กินด้วย

พี่มี่ :: มึงตอบมาเลยไอ่เจ

พี่แชมป์ :: กูว่านะต้องเป็นแบบที่กูคิดมาตลอดแน่ๆเลย หึหึหึ


พี่เจยกยิ้มน้อยๆให้พี่แชมป์


พี่เจ :: ก็กูบอกว่ากูจำไม่ได้ .. เพราะกูไม่เคยลืมมาตั้งแต่แรกแล้ว


พี่เชน / พี่มี่ / แบงค์ / ผม :: ห๊า!!

พี่แชมป์ :: กูว่าแล้ว .. ทำไมกูซื้อหวยไม่แม่นแบบนี้วะ

พี่มี่ :: เข้าใจยังไงวะแชมป์ ทำไมไม่บอกกู


พี่แชมป์หันมายิ้มให้พี่เจ


พี่แชมป์ :: มึงนี้มัน ,, แม่งง จริงๆเลย กูละนับถือ
ย้ายไปเรียนนิเทศไหม บางทีอาจเหมาะกับมึงนะ

ผม :: พี่เจ ตอบมาก่อน หมายความว่าไง


พี่เจไม่ตอบอะไร ได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผมแทนคำตอบ


พี่เชน :: แม่งง ยิ้มงี้มันไม่ตอบแน่ๆ เซ็งเลยวะ

แบงค์ :: พี่เจอะ บอกมาเลย แบงค์อยากรู้

พี่เชน :: เดี๋ยวมันก็เล่า แต่มันคงต้องไปเล่าให้แฟนมันฟังก่อน
 เพราะดูจากแฟรงค์แล้ว กูว่ามันไม่เข้าใจ 55555


ใช่ครับ ,, ผมไม่เข้าใจ
ไม่เคยลืมแต่แรก มันคืออะไร แล้วอาการที่แสดงออกมาคืออะไร
แกล้งผมเล่นงั้นหรอ? ให้ผมร้องไห้ทุกๆวัน? ให้ผมผ่านคืนวันปีใหม่คนเดียว?
พี่เจต้องการอะไร .. รักผมจริงๆงั้นหรอ


พี่มี่ :: กูว่าวันนี้แยกย้ายไหม
ดูหน้าแฟรงค์เหมือนต้องการคำอธิบาย

พี่เชน :: 5555555555 สมน้ำหน้ามึงไอ่เจ
ไปเคลียร์กันเองนะ ปะแบงค์ไปขนของย้ายห้องกันเหอะ


พูดจบพี่เชนก็ดึงมือแบงค์ให้ลุกขึ้น


แบงค์ :: แฟรงค์ มึง .. ค่อยๆคุยกันนะ

ผม :: กูจะกลับบ้าน

พี่เจ :: ไปไหน จะไปนอนที่บ้านด้วยกันไม่ใช่หรือไง


พี่เจจับข้อมือผมไว้ไม่ให้ผมเดินออกจากโต๊ะ


พี่มี่ :: งั้นกูไปกันก่อนนะ พวกมึง คือ ค่อยๆคุยกันนะเว้ย

พี่แชมป์ :: แฟรงค์ครับ ,, รักคือคำว่า อภัย นะ ใจเย็นๆ

พี่เชน :: 55555555555 ถ้าจะลาเรียนบอกกูล่วงหน้านะไอ่เจ

แบงค์ :: พี่เชนอย่าหัวเราะเพื่อน ไปได้แล้วๆ เร็วๆ


ตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือแค่ผมกับพี่เจ
คนอื่นๆแยกย้ายไปหมดแล้ว พี่เจยังคงนั่งจับมือผมไว้
แต่หน้าตายังคงยิ้มแย้มอยู่เหมือนเดิม

คือ ,, สนุกมากไหมอะ มาล้อเล่นแบบเนี้ย


ผม :: ปล่อยมือได้แล้ว แฟรงค์จะกลับบ้าน

พี่เจ :: แน่ใจนะว่าจะกลับบ้าน ไม่ไปด้วยกันอะ

ผม :: อืม

พี่เจ :: ไม่อยากฟังเหตุผลใช่ไหม

ผม :: ไม่อยากฟัง

พี่เจ :: งั้นตามใจ


พูดจบพี่เจก็ถือหนังสือ เดินออกจากโต๊ะไป
อ้าวว อะไรวะ ,, ง้ออีกนิดไม่ได้หรือไง
TT’ ร้องไห้ตรงนี้ได้ปะวะเนี้ยยยย
โอ้ยย ,, ไอ่พี่เจบ้า!


พี่เจ :: มาเร็วๆ จะไปส่งที่บ้าน

หึ นึกว่าจะไม่มาเรียกแล้วซะอีก



ผมเดินตามพี่เจมาที่รถ ก่อนจะปิดประตู คาดเบลท์เรียบร้อย
พี่เจขับรถมาเรื่อยๆ แต่ไม่ได้ไปทางบ้านผมครับ


ผม :: บ้านแฟรงค์ไม่ใช่ทางนี้

พี่เจ :: ก็ไม่ได้บอกว่าจะไปส่งที่บ้านแฟรงค์นี้นะ

ผม :: พี่เจ นี้แฟรงค์ไม่ตลกด้วยละนะ แฟรงค์จะกลับบ้าน ไม่ไปส่งก็จอดดิ


อารมณ์นี้ไม่เล่นด้วยละนะ ล้อเล่นกับผมมาตั้งกี่อาทิตย์กี่เดือนแล้ว
คนคิดถึงจะบ้า ห่วงจะบ้า มาพูดว่าไม่เคยลืม
คืออะไร ที่ผ่านมาโกหกทำไมอะพี่เจ TT
พี่เจหันมามองหน้าผม ก่อนจะหยุดยิ้ม


พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์คิดว่าจะงอลพี่ต่อจะโกรธพี่ต่อ
แล้วจะไม่คุยกับพี่ ไม่ถามถึงเหตุผลต่างๆ
พี่ก็จะจอดรถให้แฟรงค์กลับบ้าน แต่แฟรงค์จำไว้อย่างนะ ,,
ไม่ใช่แค่แฟรงค์ที่เสียใจหรืออดทนมาตลอดเวลา
ที่พี่แกล้งจำแฟรงค์ไม่ได้หรอกนะ พี่ก็ต้องอดทน
ต้องฝืนพูดคำแรงๆไปเหมือนกัน ถ้ารักกันแล้วจะมัวงอลกันไปมา
ก็เอาที่แฟรงค์สบายใจละกัน


พี่เจพูดจบก็ตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง ก่อนจะปลดล๊อครถให้ผม
เอาไงวะแฟรงค์ ,,


จะลง หรือ ไม่ลง ดี???

[❣☾月亮☽❣]

หมดเวลางอนแล้ว
เสียเวลากันไปทำไมกับเรื่องไม่เข้าใจกัน   

[maytarapat]

เอ้าๆๆๆ เอาแล้วไง สรุปจะลงหรือไม่ลงดีน้องแฟรงค์
ถ้าลงนี่คืนนี้อดเลยนะ คิดดีดีนร้าาาาาา
คนอ่านรออยู่ๆๆๆๆ

[patchamai28]

แฟรงค์เลิกงอลเถอะ จะได้สวีทกันสักที ฮ่าๆๆๆ

[pajajahaha]

ที่แฟรงทำให้พี่เจเสียใจทำไมไม่นึกถึงบ้าง???
แค่นี้ยังน้อยไปนะ!!!!!!

[maemix]

เอาไงล่ะแฟรงค์ จะลงหรือนั่งต่อไป
รอฟังพี่เจอธิบาย 

อย่างอนกันไปมาเลย เจ็บป่าวๆ

[ka[ze]na]

โตได้แล้วนะแฟรงค์กี้

[jimmyjimmy]

เอ้า เอา เอ้า ใครจะงอล ใครจะง้อ นุ่งกันไปหมดล่ะ  กลับไปเคลียร์ที่บ้านนะ  555

[nunda]

ค้างงงงงงงงงง  T_T

[Jibbubu]

ฟังเหตุผลพี่เค้าก่อนแฟร็งค์ แล้วจะเข้าใจว่าทำไมพี่เจถึงต้องทำแบบนี้ อย่าพึ่งงอนนะ

[moujay]

Ch 48  เธองอลฉันง้อ || Frank ‘ Mode


ผมลงจากรถพี่เจ แล้วหันไปปิดประตูรถ
พี่เจจอดรถมองหน้าผมอยู่เล็กน้อย
ก่อนจะออกรถ ขับออกไป

แฟรงค์เอ้ยยย ,, มึงนี้ยังไงวะ ลงมาทำไมเนี้ยย
ไปคุยให้เข้าใจก็ได้นี้หว่า
หงุดหงิดตัวเองวะ แล้วนี้จะไปไหนต่อดีวะ
กดโทรหาแบงค์ดีกว่า เผื่อพี่เชนจะแนะนำอะไรดีๆให้บ้าง


ตื้ดดดดด ตื้ดดดด ~

แบงค์ :: ไงมึง เข้าใจกันยัง

ผม :: ยังอะ กูลงจากรถพี่เจกลางทาง ไปไม่ถึงบ้านวะ

แบงค์ :: มึงจะลงมาทำไมวะ โง่ปะเนี้ย

ผม :: โง่ดิ โดนพี่เจแกล้งมาเป็นเดือน

แบงค์ :: แล้วนี้มึงจะไปไหนต่อ มาหากูที่คอนโดพี่เชนดิ

ผม :: เออๆ เดี๋ยวกูไป ลงมารอที่ข้างล่างเลยนะ

แบงค์ :: โอเค


ผมเรียก TAXI ไปหาแบงค์ที่คอนโดพี่เชน
พอมาถึงแบงค์ก็ลงมารับ พาขึ้นไปบนห้อง
เจอพี่เชนกำลังเก็บของลงกล่อง


พี่เชน :: ไงมึง นอยด์เลยดิ

ผม :: นึดนึงอะพี่

พี่เชน :: เอาจริงๆนะ กูก็โกรธไอ่เจนะ แต่มาคิดอีกที
มันก็ไม่เคยพูดนะว่ามันจำเราไม่ได้อะ มีแต่พวกเราทึกทักไปเอง

แบงค์ :: ก็พี่เจพูดว่าแล้วนั้นใคร พาใครมาด้วย
ไม่ใช่หรอวันแรกที่เราไปเยี่ยมอะ

พี่เชน :: จริงที่เจมันพูด แต่ตอนนั้นอะเจมันโกรธแฟรงค์ไม่ใช่หรอ

ผม :: โกรธเรื่องอะไรอะพี่เชน

พี่เชน :: มึงลืมหรอไงครับไอ่เชรี้ยน้องแฟรงค์ ว่าวันที่เจโดนรถชนอะ
เพราะมันไปเห็นภาพมึงจูบกับแฟนเก่า มันเลยโกรธขับรถหนีไปคนเดียวอะ


เออ ,, ใช่นี้หว่า พี่เจโกรธผม
เลยขับรถไปคนเดียวแล้วไปเกิดอุบัติเหตุ
แต่ไม่น่าโกรธขนาดนั้นนิ


พี่เชน :: เออ กูว่าละว่าวันนั้นทำไมเจมันทำหน้าแปลกๆ

แบงค์ :: แปลกยังไง

พี่เชน :: ก็ตอนพวกพี่เดินเข้าไปตอนเช้าอะ
หลังจากมันเกิดเรื่อง มันมองไปที่ประตูบ่อยๆด้วยนะ
สงสัยมันต้องรอแฟรงค์แน่ๆ

ผม :: แต่ผมก็ไปนะพี่เชน

แบงค์ :: แต่มึงไปช้าไง

ผม :: แต่วันนั้นพี่เจพูดโคตรแรงเลยนะเว้ยย
แบบมองเหมือนคนไม่รักกันเลยอะ

พี่เชน :: แต่มึงคิดดีๆนะ เจมันก็บอกให้มึงรักษาหัวใจมันดีๆไม่ใช่หรอ
เช็ดน้ำตาให้มึงด้วยนะ

แบงค์ :: เออจริงวะ ,, งั้นสรุปว่าพวกเรามโนไปเอง
ว่าพี่เจความจำเสื่อมสินะ

พี่เชน :: มันก็ส่วนหนึ่ง แล้วเจมันคงมีเหตุผลด้วยละ
ไม่งั้นมันไม่ทำหรอก

ผม :: เหตุผลอะไรอะพี่เชน


พี่เชนส่ายหัวไปมา ก่อนจะมองหน้าผม


พี่เชน :: กูไม่รู้หรอกนะว่าเหตุผลอะไร
แต่ที่กูรู้แน่ๆเลยคือ เจมันรักมึง

แบงค์ :: แล้วมึงมาอยู่ที่นี้ตอนนี้มันจะดีหรอวะแฟรงค์
มึงเดินหันหลังให้กับปัญหาของมึงอยู่นะ
คิดดีๆมึงกับพี่เจคบกันมาไม่ถึงปี
แต่ผ่านเรื่องราวอะไรๆด้วยกันมาโคตรเยอะ
แล้วพ่อแม่มึงยอมรับได้แล้วด้วย
มึงจะมาเสียเวลางอลง้อกันไปอีกนานแค่ไหนวะ

ผม :: อืมม กูก็ไม่ได้โกรธอะไร ก็น้อยใจเฉยๆอะ

แบงค์ :: รีบไปหาพี่เจเถอะวะ ไปคุยกันให้เข้าใจ
จะได้มีเวลากอดกันเยอะๆไงมึง

พี่เชน :: แค่กอดพอนะ เพื่อนกูต้องมาเรียนพรุ่งนี้

ผม :: โหวววพี่ คิดถึงจะตายละแค่กอดน้อยไปปะ
นี้แกล้งผมมาเป็นเดือนให้ผมได้กอดได้กดให้สมใจหน่อยเหอะ

พี่เชน :: กูละสงสารเพื่อนกูจริงๆ ไปๆออกไปเลย
กูจะได้กอดได้กดแฟนกูบ้าง

แบงค์ :: เก็บของไปเลยพี่เชน ทะลึ่งตลอด

ผม :: ครับๆ ขอบคุณครับพี่เชน
เห้ยย แบงค์ขอบใจนะเว้ย กูไปหาพี่เจก่อนนะ

แบงค์ :: เออ คุยดีๆนะมึง ใจเย็นๆ
อย่าไปกดพี่เจเค้ามากอะมึง เค้าจะไม่สบายเอา

ผม :: 555555555 เออนะ ห่วงอะไรกับเรื่องนี้กันจังวะ ไปละๆ


ผมโบกมือให้แบงค์ ก่อนจะออกจากคอนโดพี่เชน
เพื่อจะไปหาพี่เจที่บ้าน ,, จะเสียเวลางอนทำไมวะ
เห้ออ ป่านนี้ไปนั่งให้พี่เจง้อที่บ้านดีกว่า


ผมนั่ง TAXI ไปหาพี่เจที่บ้าน
พอถึงหน้าบ้านก็เอาละสิ ,, จะเข้าไปยังไงวะ
โทรหาจะเสียฟอร์มปะ 555555
มาขนาดนี้ละ จะกลัวเสียฟอร์มอะไรอีกวะเนี้ยยย
ผมกดโทรศัพท์ไปหาพี่เจ

“ บริการต้อนรับเข้าสู่บริการฝากหมายเลขโทรกลับ ... “

อ้าวว ปิดเครื่อง แล้วจะเข้าไปไง


ผมตัดสินใจเดินไปกดกริ่งที่หน้าประตูรั้ว
สักพักป้านวลก็วิ่งออกมาเปิดประตูให้


ป้านวล :: อ้าวว คุณแฟรงค์ มาไงละคะเนี้ย

ผม :: สวัสดีครับป้านวล ผมมาหาพี่เจครับ

ป้านวล :: คุณเจเพิ่งขึ้นข้างบนเมื่อกี้เองคะ เชิญๆคะ

ผม :: แล้วคุณแม่ละครับ

ป้านวล :: คุณท่านออกไปงานเลี้ยงกับคุณแม่คุณแฟรงค์นั้นแหละคะ
เพิ่งออกไปสักพักนี้เอง คุณเจอยู่บนห้องนะคะ
เชิญเลยคะ ป้าขอตัวไปทำงานหลังบ้านต่อก่อน

ผม :: ขอบคุณครับป้านวล


นี้เพิ่งจะห้าโมงเย็นเองนะ ทำไมขึ้นห้องไวจัง
ปกติพี่เจชอบนั่งเล่นอยู่ข้างล่างมากกว่านินะ



ผมเดินมาเคาะประตู้ห้องพี่เจ


ก๊อก ก๊อก


สักพักพี่เจก็เดินมาเปิดประตูให้

พี่เจ :: อ้าวว ,, มาไงอะ

ผม :: นั่ง TAXI มา


พูดจบก็เดินแทรกเข้ามาในห้อง

พี่เจ :: หิวไหม กินไรมาบ้างยัง

ผม :: ยังอะ ไม่หิว แล้วก็ไม่กินด้วย


พี่เจคงอาบน้ำแล้วแน่ๆ ตอนนี้ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นละ
กลิ่นสบู่หอมๆ เต็มห้องเลย >///<


พี่เจ :: งั้นไปอาบน้ำปะ จะได้ใจเย็นๆ
แล้วจะได้สดชื่นด้วย แล้วเดี๋ยวออกมาคุยกัน


พี่เจเดินไปหยิบผ้าขนหนู กับเสื้อผ้ามาให้ผม
ผมยื่นมือไปรับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว เดินออกจากห้องน้ำมา
ก็เจอพี่เจกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอม


พี่เจ :: รอพี่เดี๋ยวนะ พี่ขอทำงานก่อน
เดี๋ยวไปคุยด้วยนั่งเล่นเกมส์รอพี่นะครับ

ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม
หึหึ ไม่ต้องมายิ้มเลยยย
ใจอ่อนตั้งนานแล้วเหอะ~

ผมนั่งเล่นเกมส์รอพี่เจพิมพ์งานไปเรื่อยๆ ก็ชักเบื่อ
หันไปมองพี่เจก็ยังตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจทำงานอยู่แบบนั้น

หื้มมมม ,, สนใจกันก่อนได้ไหมมมม


ผมลุกขึ้นเดินไปหาพี่เจที่โต๊ะคอม
พี่เจเงยหน้ามามองผมนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มหวานให้


พี่เจ :: เบื่อแล้วหรอครับ รออีกแป๊บเดียวนะ ไม่อยากให้งานมันค้างอะ


ผมพยักหน้าให้พี่เจแทนคำตอบ
พี่เจเลยหันหน้าไปสนใจกับคอมพิวเตอร์ตรงหน้าต่อ

ผม :: พี่เจลุกก่อน

พี่เจหันมามองหน้าผม งงๆ

ผม :: ลุกก่อนสิ เร็วๆ

พี่เจลุกขึ้นอย่าง งง

พี่เจ :: ลุกแล้วครับๆ

ผมยิ้มให้พี่เจก่อนจะลงไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วดึงพี่เจมานั่ง

พี่เจ :: อะไรเนี้ยย

ผม :: ก็จะนั่งด้วยไง จะทำงานก็ทำไปดิ จะนั่งเก้าอี้ด้วยเฉยๆ

นึกภาพกันออกใช่ไหมครับ
ผมนั่งกอดเอวพี่เจไว้ พี่เจก็นั่งทำงานคอมไป
555555+  ก็เก้าอี้โต๊ะคอมห้องพี่เจมันกว้างไง อยากนั่งด้วย

พี่เจหันหน้ามามองผมอีกรอบ ก่อนจะหันกลับไปนั่งพิมพ์งานต่อ
ผมเอามือกอดเอวพี่เจไว้ ชะโงกหน้าไปดูงานที่พี่เจพิมพ์
หื้มม ภาษาอะไร ตัวเลขอะไรเนี้ย เยอะแยะ

เมื่อไหร่จะทำเสร็จเนี้ย เบื่อจะวางฟอร์มว่างอลละนะ
ผมเอาหัวซุกๆที่หลังพี่เจ แล้วก็นอนซบลงไปที่ซอกคอพี่เจ

พี่เจ :: ถ้าจะทำยังงั้น งานพี่จะเสร็จไหมละครับ

ผม :: ส่งวันไหนอะ

คุยๆกับพี่เจไป แต่ก็ไม่ได้เงยหน้าออกจากซอกคอพี่เจ
ยังนอนๆเอาหน้าซุกๆมุดๆอยู่ตรงคอพี่เจนี้แหละ
หอมมม >///<


พี่เจ :: อาทิตย์หน้า

พี่เจตอบไปก็พิมพ์งานไปด้วย
ส่งตั้งอาทิตย์หน้า นี้จะขยันมากไปละมั้ง
ผมเงยหน้าออกจากซอกคอพี่เจ
แล้วจับหน้าพี่เจให้หันมามองหน้าผม


ผม :: ตั้งอาทิตย์หน้า เลิกทำได้แล้ว
มาสนใจแฟรงค์ก่อน เร็วๆเลย

พี่เจ :: 555 ครับๆ ก็สนใจไง แต่อยากทำงานให้เสร็จ
เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์จะได้ติวหนังสือให้แฟรงค์ไง

ผม :: ไม่เอาๆ มาสนใจแฟรงค์ แฟรงค์งอลอยู่นะ


พี่เจยิ้มให้ผม ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นยืน


ผม :: จะไปไหนนนน

เอามือกอดเอวพี่เจไว้ ดึงพี่เจเข้ามาชิดกับตัวผม
พี่เจเอามือมาลูบๆแก้ม ไล้ไปที่หู ก่อนจะนวดเบาๆที่ติ่งหู

พี่เจ :: ก็หันมาสนใจแฟรงค์ไง

พูดจบพี่เจก็เลื่อนเอามือมากอดคอผมไว้
พร้อมๆกับก้มลงมาจูบปากผม

พี่เจจูบผม ,, สัมผัสนี้ที่รอมาตั้งหลายอาทิตย์
สัมผัสนี้ ,, ที่คิดว่าคงจะไม่ได้รับจากคนตรงหน้าอีกแล้ว


น้ำตาไหลออกมาเฉยเลย
ไอ่แฟรงค์เอ้ยย ,, ทำไมงอแงง่ายแบบนี้วะ TT


พี่เจจูบย้ำๆที่ปากผมอีก 2-3 ครั้ง ก่อนจะถอนปากออกมา

พี่เจ :: ร้องไห้ทำไมละครับ

แล้วยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
ผมดึงพี่เจเข้ามากอด แล้วเอาหน้าซบลงที่ท้องพี่เจ


พี่เจ :: 555 อะไรกัน งอแงทำไม ตัวตั้งใหญ่ขนาดนี้

ผม :: จะมาล้ออีกทำไมละ เพราะใครกันนะ


พูดจบผมก็ลุกขึ้นเดินมาล้มตัวนอนที่เตียง
ดึงผ้าห่มมาห่มคลุมไว้ทั้งตัว
เชอะ ,, ยังมีหน้ามาล้ออีกนะพี่เจ
ตัวเองทำให้เค้าต้องร้องไห้งอแงแบบนี้แท้ๆ


พี่เจล้มตัวมานอนทับผมไว้

พี่เจ :: ไหนๆ ขอดูหน้าเด็กขี้งอลหน่อย

พูดจบก็ดึงผ้าห่มที่คลุมหน้าผมไว้ออก

ผม :: ไม่เอา อย่ามาล้อดิ ลุกไปเลย

พี่เจไม่ลุกครับ แถมยังส่งยิ้มมาให้อีก

พี่เจ :: ให้ลุกขึ้นแน่นะ เอางั้นแน่นะ

ผมพยักหน้าให้
พี่เจเลยเปลี่ยนจากนอนทับไว้เฉยๆ มานั่งคร่อมตัวผมไว้แทน

พี่เจ พี่เจ ,, คร่อมดีๆ นั่งดีๆ จะยุกยิกๆทำไมเนี้ย


ผม :: พี่เจ นี้แฟรงค์โกรธจริงๆนะ ลุกขึ้นเลย

พี่เจยังยิ้มยียวนมาให้ โหยย มันน่ากัดจริงๆปากแดงๆที่ยิ้มกวนๆเนี้ย

พี่เจ :: ไม่ลุกๆ มีไรไหมละ


หึหึ แน่ใจจะว่าจะไม่ลุกอะพี่เจ
อะได้ครับ ,, แฟรงค์จะไม่ให้พี่เจลุกเลยละ


ผมใช้มือทั้งสองข้างจับเอวพี่เจไว้
ก่อนจะค่อยๆดันตัวเองขึ้นให้ลุกมานั่ง
แล้วเอาหลังพิงกับหัวเตียงไว้
พี่เจทำท่าจะลุกขึ้นออกจากตัวผม
แต่ผมดึงเอวพี่เจไว้ และกดให้นั่งคร่อมไว้ที่เดิมแบบนั้น


ผม :: จะลุกไปไหนอะ ไหนบอกไม่ลุกไง

พี่เจ :: ก็แฟรงค์นั่งท่านี้แล้ว พี่คิดว่าพี่ลุกดีกว่า


จะมากลัวอะไรตอนนี้ละครับ เมื่อกี้ยังมายั่วอยู่เลย
มานั่งคร่อม เอาพี่เจน้อยมาเบียดกับลูกชายผมอยู่เลยนะ


ผม :: นั่งนี้แหละ ถ้าลุกไปอะแฟรงค์โกรธจริงๆนะ

พี่เจมองหน้าผม ก่อนจะหลบสายตาผมไปมองทางอื่นแทน

ผม :: ไหน มีอะไรจะพูดกับแฟรงค์ไหม

พี่เจ :: ขอโทษ


พี่เจก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าผม แล้วพูดงึมงัมๆว่าขอโทษ
5555 หน้าพี่เจแดงมากเลยตอนนี้


ผม :: แฟรงค์ไม่ได้ยินเลย พี่เจว่าไงนะ

พี่เจ :: ก็บอกว่าขอโทษไงละครับ


พี่เจเงยหน้ามาตอบผม
ผมเลยเอามือจับประคองที่ท้ายทอยพี่เจไว้
แล้วเอาปากประกบจูบปากพี่เจ
แล้วค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปพันกับลิ้นร้อนๆของพี่เจ


หื้มม ,, หวานจัง ‘
ไม่ได้จูบแบบนี้กับพี่เจมานานแค่ไหนแล้วเนี้ยย


มืออีกข้างก็กอดเอวพี่เจไว้ ไม่ให้พี่เจลุกออกไป
พอจูบกันไปสักพัก พี่เจก็จูบกลับมา จากมือพี่เจที่ยันๆอกผมไว้
มือก็เปลี่ยนมาโอบกอดรอบคอผม
เราจูบแลกลิ้นกันไป แบบไม่มีใครยอมใคร
มือข้างที่กอดเอวไว้ ก็ลูบไล้มาเล่นหยอกเอินกับยอดอกของพี่เจ

พี่เจ :: อื้มม .. อ๊า’

พี่เจละปากออกจากปากผม   แล้วร้องครางด้วยความเสียว
มือผมเขี่ยยอดอกพี่เจ จนเป็นไตแข็ง
ส่วนล่างของเราก็บดเบียดกันไปมา
ยิ่งท่านั่งพี่เจตอนนี้ที่นั่งคร่อมน้องชายผมอยู่ด้วย
ยิ่งกระตุ้นให้พี่เจเสียวกว่าเดิม

ผมรีบถอดเสื้อกับกางเกงของพี่เจออก
พี่เจเองก็ช่วยถอดเสื้อให้ผมเหมือนกัน
จนตอนนี้เราทั้งคู่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น
ผมจับพี่เจให้กลับมานั่งคร่อมผมไว้ท่าเดิม


พี่เจตัวแดงไปหมดทั้งตัว โอ้ยย น่ากอดรัดเป็นบ้า

ผมไล้จูบที่ซอกคอพี่เจ
ไล่ลงมาที่ยอดอกสวยของพี่เจที่ตอนนี้เป็นตุ่มไตแข็ง
ผมใช้ลิ้นเลียวนรอบๆยอดอกพี่เจ
มืออีกข้างก็เลื่อนไปบีบเค้นที่สะโพกพี่เจ


พี่เจ ::  อ๊ะ! ฟะ..แฟรงค์~


ผมเลื่อนมือลงไปจับแก่นกายของพี่เจไว้
ก่อนจะใช้นิ้วลูบๆที่ปลายยอดของมันที่ตอนนี้มีน้ำเยิ้มๆปริ่มๆออกมา


พี่เจ :: แฟรงค์ ฟะ.. แฟรงค์ ทำเถอะ


ผมดูดเม้มยอดอกพี่เจแรงๆ
จนตอนนี้ตามตัวพี่เจมีแต่รอยจ้ำๆแดงเต็มไปหมด

ผม :: ทำอะไรดีละครับ

มือผมจับแก่นกลายพี่เจ แล้วรูดขึ้นลงช้าๆ
แล้วก็แรงขึ้นตามจังหวะที่พี่เจโยกเข้ามา
ปากผมก็ก้มลงดูดที่ยอดอกพี่เจ ที่แอ่นเข้ามาหาผมอย่างท้าทาย


พี่เจ :: อื้มม ~ อ่า ..



พี่เจตัวสั่นเล็กน้อย แล้วน้ำขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเต็มหน้าท้องผม


พี่เจ :: อ่ะ ขอโทษ เลอะหมดเลย


พี่เจทำท่าจะลุกออกจากตัวผม
แต่ผมใช้มือกอดเอวพี่เจไว้ และกดให้นั่งลงท่าเดิม


ผม :: ไม่เป็นไรหรอกนะ

พูดจบผมก็ดึงพี่เจเข้ามาจูบ .. กดเม้มริมฝีปากร้อนๆของพี่เจ
ก่อนจะกระซิบเบาๆที่หูพี่เจ


ผม :: วันนี้พี่เจเป็นคนทำนะ

พี่เจมองหน้าผม ก่อนจะถามว่า

พี่เจ :: ทำอะไร

ผม :: ก็โยกเองไง ออนท๊อปไง นะครับ

พี่เจ :: ไม่เอานะ ทำไม่เป็น


พี่เจดันตัวผมออก พร้อมจะลุกขึ้น แต่ผมไวกว่าครับ
ดึงพี่เจเข้ามาจูบ และกอดเอวไว้ให้ส่วนกลางตัวของเราบดเบียดกัน
มือผมก็ลูบไล้นวดเค้นไปที่สะโพกขาวๆของพี่เจ
ผมจูบไซร้ลงมาที่ยอดอก ดูดหน้าอกพี่เจจนพี่เจร้องครางออกมา
ผมเอื้อมมือไปหยิบเจลที่ลิ้นชักตรงหัวนอน
บีบเจลทาที่นิ้ว แล้วค่อยๆใช้นิ้วแทรกเข้าไปตรงส่วนหลังของพี่เจ


พี่เจ :: อื้ออ แฟรงค์ ,, อย่าสิ มันเจ็บ

ผม :: พี่เจอย่าเกร็งสิครับ

พี่เจ :: อ่ะ ,, แฟรงค์ อย่าใส่เข้าไปสิ อื้มม


ผมเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก แล้วค่อยๆดันนิ้วเข้าออก จนถึงจุดที่พี่เจเริ่มไม่ไหว


พี่เจ :: อ๊าห์~ แฟรงค์ครับ .. อื้มม ตรงนั้นแหละ อ๊ะ

ผมกดย้ำๆตรงจุดที่พี่เจครางออกมาอีกที ก่อนจะดึงมือออกมา
แล้วเอาเจลทาที่แก่นกายของผม


ผม :: พี่เจครับ อ้าขาหน่อยสิ


พี่เจนั่งเอาเข่าดันพื้นแล้วอ้าขา
ผมค่อยๆดันเจ้าลูกชายของผมเข้าไปทีละนิด


ผม :: อื้มม …อ่ะ พี่เจ หื้มมม มันรัดแฟรงค์มากเลย อ่า


พอลูกชายผมเข้าไปได้นิดนึงละ
ผมเลยให้พี่เจค่อยๆขยับตัว ให้เจ้าลูกชายของผมเข้าไปในตัวพี่เจทั้งหมด


พี่เจ :: อื้มม แฟรงค์ ,, อ่า เจ็บอะ ซี๊ดดดด อ่าห์

ผม :: อีกนิดเดียวนะพี่เจ มาครับ แฟรงค์ช่วยขยับ
พี่เจเจ็บมากๆก็จิกไหล่แฟรงค์ได้นะ

ผมเอามือจับเอวพี่เจไว้
แล้วช่วยจับลูกชายของผมดันเข้าไปในตัวพี่เจ


พี่เจ :: อ่ะ ,, อื้มมม


ตอนนี้เข้าไปเรียบร้อยละครับ


ผม :: พี่เจครับ ขยับเลยเถอะนะ ,, มันตอดแฟรงค์ใหญ่แล้ว


พี่เจกัดปาก ,, แล้วก้มหน้าแน่นน ตัวแดง หน้าแดงไปหมด


พี่เจ :: อ๊า ,, จะให้ อื้มม ,, ขะ ขะขยับยังไง อ่าห์


ผมเอามือจับสะโพกพี่เจไว้
แล้วค่อยๆขยับสะโพกตัวเองเป็นจังหวะให้พี่เจ

ผม :: พี่เจค่อยๆขยับไปพร้อมๆแฟรงค์สิ อ่ะ อ๊า ,, แบบนั้นครับ อื้มม


พี่เจขยับสะโพกตัวเอง .. อื้มม พี่เจโคตรเซ็กซี่อะครับตอนนี้
ผมใช้มือช่วยรูปแก่นกายพี่เจไปด้วย


ผม :: เร็วอีกครับพี่เจ อื้มม อ่าห์

พี่เจขยับสะโพกแรงขึ้นๆ
จนผมเห็นว่าพี่เจหอบเหนื่อย ผมเลยพลิกตัวขึ้นคร่อมพี่เจแทน

พี่เจ :: แฟรงค์ ,, อ๊ะ

พี่เจร้องเรียกชื่อผม เพราะผมลืมตัวใส่สะโพกเข้าหาพี่เจแรงไป
 

ผม :: อ่ะ .. อีกนิดเดียวนะครับพี่เจ  อืม เสร็จพร้อมกันนะ
 
พี่เจ :: อ๊า! อื้มมม …
 

พี่เจเกร็งตัวสั่นเล็กน้อยก่อนที่น้ำขาวขุ่นจะไหลออกมา
ผมรีบขยับตัวใส่เข้าไปอีก 3-4 ครั้งก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปเต็มตัวพี่เจ
ผมล้มลงทาบทับตัวพี่เจไว้   
พี่เจเอามือลืบไล้หน้าผม ก่อนจะดึงผมไปจูบเบาๆ


พี่เจ :: พี่ขอโทษนะ .. พี่รักแฟรงค์นะครับ ยกโทษให้พี่นะ


พี่เจพูดไปก็หอบไปด้วย


ผม :: ครับ แฟรงค์ไม่โกรธพี่เจหรอก .. แฟรงค์รักพี่เจเหมือนกันนะ


พูดจบผมก็จูบหน้าผากพี่เจเบาๆ
พี่เจยิ้มให้ผม
อื้มม ตาปรือๆ ตายิ้มๆ แก้มกับปาแดงแบบนี้ ..
โอ้ยย น่าฟัดอะ


เห็นแค่นั้น เจ้าลูกชายผมก็แข็งตัวขึ้นมาแล้วครับ


พี่เจ :: แฟรงค์ ,, อย่าขยับนะ ไม่เอาแล้ว อาบน้ำไปกินข้าวกัน

ผม :: นะพี่เจ อีกรอบหนึ่งละไปอาบน้ำ

พี่เจ :: ไม่เอา เหนื่อยแล้ว

ผม :: แต่มันตื่นแล้วนะ

พี่เจ :: อ่ะ .. ฟะ แฟรงค์ แฟรงค์ .. เบาๆสิ อื้มม


จังหวะร้อนๆ ,, กิจกรรมรักเริ่มต้นอีกครั้ง ~


แล้วค่อยถามหาเหตุผลว่าทำไมพี่เจต้องทำแบบนั้น ,, ทีหลังละกันเนอะ
ตอนนี้ขอน้องแฟรงค์แสดงความคิดถึงอย่างมาก มาก มาก ให้พี่เจรู้ก่อน
ว่ามันมากแค่ไหน 555555+

^______________^

[jimmyjimmy]

ถ้าทำกันขนาดนี้ไม่ต้องกลับมาถามแล้วมั่งน้องแฟรงค์  เคลียร์กันเรียบร้อยไปแล้วเนอะ 555