หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์||

[iceman555]

 

[nunda]

แหมมม อิน้องแฟรงค์ รีบนะยะ ชิส์
บังอาจมางอนพี่เจ เดี๋ยวเหอะๆ

[thenumberten]

 

[maytarapat]

ตอนนี้ ดูท่าว่าเหตุผลจะไม่ค่อยสำคัญแล้วนะเนี่ย
น้องแฟรงค์ อย่าลืมโทรไปลาให้พี่เจหละ ดูท่าพี่เจจะไปเรียนไม่ไหวนะเนี่ย อิอิ 

[❣☾月亮☽❣]

     พี่เจร้อนแรงมากอ่า
ลูบ ลูบ ลูบ อย่าเขียนผิดอีกนะเกือบขำแน่ะ กำลังได้อารมณ์ ฮ่าๆ

ขอบคุณค่ะ

[moujay]

Ch 49 เพราะคือสิ่งสำคัญ || Bank ‘ Mode



หลังจากที่แฟรงค์มันออกจากห้องไป
ผมกับพี่เชนก็เก็บของลงกล่องกระดาษไปเรื่อยๆ
เตรียมขนย้ายเย็นนี้
ผมยืนมองผู้ชายที่กำลังเก็บหนังสือลงกล่องกระดาษ
ทีละเล่มๆ เปิดอ่านผ่านๆ แยกกองหนังสือออกจากกัน
ผมมองภาพตรงหน้าไปก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจยังไงไม่รู้


จากคนที่ไม่รู้จักกัน มาบังเอิญรู้จักกันเพราะไอ่แฟรงค์กับพี่เจ
บังเอิญเมาแล้วเสือกได้นอนด้วยกัน ...
และได้มาใช้ชีวิตด้วยกัน

บางทีผมก็สงสัยนะ
ว่าที่เราอยู่ด้วยกันทุกวันนี้เรารักกันหรือป่าว
55555+ อย่าได้พูดไปครับ
เดี๋ยวไอ่พี่เชนมันรู้มันจะโกรธ แล้วผมจะไม่ได้ไปเรียน
เอะอะแม่งจับกดตลอด ..
ผมว่าผมเนี้ย หื่นละนะ เจอไอ่พี่เชนเข้าไป
ผมเด็กน้อยเบบี้มากครับ



พี่เชนหันมาเห็นผมพอดี


พี่เชน :: ไงครับคุณชาย เสร็จแล้วหรือไงถึงมายืนจ้องผมแบบนี้ครับ


แม่งง ทำหน้ากวนตรีนนอีกละ หมั่นไส้วะ


ผม :: เสร็จหมดละเหอะ เหลือแต่กองหนังสือของพี่เชนนั้นแหละ


พี่เชนมองไปรอบๆห้อง ที่ตอนนี้ของได้จัดลงกล่องหมดแล้วจริงๆ
เหลือแต่เฟอร์นิเจอร์ที่พี่เชนบอกว่าขายพร้อมห้องนี้เลย
จะขนไปทำไมอีก ในเมื่อห้องผมมีทุกอย่างครบแล้ว
ก็คุณแม่พี่เชน เล่นซื้อทีวีใหม่ ตู้เย็นใหม่
เครื่องเล่นเครื่องครัวใหม่ไปลงห้องผมหมดแล้วนี้ครับ
555+ คุณแม่สามีดีเด่น ผมโดนพวกไอ่แฟรงค์แซวประจำ


พี่เชน :: ใจหายเหมือนกันนะเนี้ย อยู่มาตั้ง 2-3 ปี


พี่เชนมองไปรอบๆห้อง เหมือนจะพยายามเก็บภาพความทรงจำต่างๆไว้


ผม :: ก็ไม่ต้องขายสิ เก็บห้องไว้

พี่เชน :: ทำไม ไม่อยากให้ไปอยู่ด้วยหรือไง ห๊า


นั้นไง ,, หาเรื่องอีกแหละ
แล้วจะลุกมาทำไมไอ่พี่เชนน เก็บของไปเลย
ไม่ทันละครับ เดินมาประชิดตัวเลยทีเดียวเชียว
มือ มือ มือ จะมากอดเอวทำไมเนี้ย


ผม :: มันร้อนนะ จะกอดทำไม

พี่เชน :: มึงนี้มัน เล่นตัวน้อยๆหน่อยได้ไหม


พูดจบก็เอามือมาดึงแก้มผมทั้ง 2 ข้าง


ผม :: โอ้ยย มันเจ็บนะไอ่พี่เชน

พี่เชน :: 55555 ก็มึงมันน่ารักนี้หว่า


พูดจบก็ดึงผมมานั่งตักที่โซฟา


พี่เชน :: ห้องนี้มันก็มีความทรงจำของเราอยู่เนอะ

ผม :: เยอะสิ มากินข้าว มาดูหนัง ทะเลาะกันก็มีคนแก่หนีกลับมานอนห้อง

พี่เชน :: เออ ละถ้าอยู่ด้วยกันแล้ว จะไล่ออกจากห้องอีกไหมวะ


ผมหันไปมองหน้าพี่เชน ก่อนจะขยับตัวลงจากตักพี่เชน มานั่งโซฟาข้างๆ


ผม :: ไม่ไล่หรอกนะ เคยไล่ที่ไหน พี่เชนแหละหนีออกมาเองทุกครั้ง

พี่เชน :: 5555 เค้าเรียกว่ามาตั้งหลักเฉยๆเว้ยย


กำลังคุยกันอยู่ เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
ผมหยิบมาดูเบอร์เป็นเบอร์พี่ปิ่น แฟนของไอ่เปอร์นิหว่า


ผม :: สวัสดีครับพี่ปิ่น

พี่ปิ่น :: แบงค์ ,, อยู่กับเปอร์ไหม

ผม :: ไม่ได้อยู่กับพี่ไม่ได้เจอกันเลย โรงเรียนปิดอะ

พี่ปิ่น :: นี้พี่ติดต่อเปอร์ไม่ได้ แล้วพี่จะทำไงเนี้ย

ผม :: พี่ปิ่นมีอะไรด่วนไหม บอกแบงค์ก่อนก็ได้

พี่ปิ่น :: พี่จะไปเอาของที่คอนโดเพื่อนนะ แต่มันเป็นผู้ชาย
ไม่กล้าไปคนเดียว จะต้องใช้ส่งวันนี้ด้วยสิแบงค์

ผม :: งั้นแบงค์ไปส่งพี่ปิ่นเอง พี่ปิ่นอยู่ที่ไหนครับตอนนี้

พี่ปิ่น :: เกรงใจอะแบงค์

ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ ช่วยเหลือกัน

พี่ปิ่น :: งั้นขอบใจมากนะ พี่อยู่ BTS พญาไทอะ

ผม :: งั้นพี่รอเดี๋ยวนะ ผมขับรถไปรับ

พี่ปิ่น :: ขอบใจนะแบงค์ แล้วเจอกัน

ผม :: ครับพี่


พอผมวางสายจากพี่ปิ่น พี่เชนก็ถามขึ้นมา


พี่เชน :: ปิ่นไหน กิ๊กใหม่มึงหรือไง

ผม :: แฟนเปอร์มัน พี่ปิ่นจะไปเอาของห้องเพื่อนผู้ชาย
พี่แกกลัว เลยจะให้ไปส่ง โทรหาเปอร์มันไม่ติดไง

พี่เชน :: ไปดิ กุญแจรถอยู่ไหนวะ


พี่เชนลุกขึ้นยืนไปหากุญแจรถ

ผม :: แบงค์ไปคนเดียวดีกว่า พี่เชนรีบเก็บของเถอะ จะได้ขนไปที่ห้องไม่ดึกไง

พี่เชน :: เอางั้นหรอ เดี๋ยวตำรวจโบกทำไง

ผม :: ไม่เป็นไร รู้ทางหลบหรอกนะ

พี่เชน :: เอางั้นจิงอะ งั้นรีบไปรีบกลับมานะครับ

ผม :: ครับพ่อ 555


ผมหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าเงินแล้วลงไปที่ลานจอดรถ
ขับรถไปรับพี่ปิ่นตามที่นัดไว้
ส่งพี่ปิ่นไปเอางาน แล้วไปส่งที่มหาวิทยาลัย
ตอนนี้ก็เกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว พี่เชนจะหิวยังวะ
โทรถามดีกว่า


พี่เชน :: ไงเสร็จยังอะ

ผม :: เสร็จแล้วอะ นี้อยู่มหาลัย จะกินไรไหมจะซื้อเข้าไปให้

พี่เชน :: เอาๆ ข้าวหลังมอนะ ร้านเจ๊ไฝ
เอากระเพราหมูกรอบ กับต้มยำกุ้ง

ผม :: ร้านนั้นมันทำช้าอะ เอาร้านอื่นมาได้หรอ

พี่เชน :: ไม่เอาๆ อยากกินร้านนั้น นะครับแบงค์

ผม :: อื้มๆ ก็ได้ แล้วเก็บของเสร็จยัง

พี่เชน :: ลงกล่องหมดละ

ผม :: ครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ

พี่เชน :: ขับรถดีๆละ


ผมวางสายจากพี่เชน แล้วก็ขับรถไปหลังมอ รอกับข้าวนานมากครับ
นี้เกือบ 6 โมงเย็นแล้วอะ TT’
แล้วจะขนของกลับไปคอนโดผม
กว่าจะจัดของเสร็จอีก จะได้นอนไหมเนี้ยคืนนี้
ผมกลับมาถึงคอนโดพี่เชนเกือบ 1 ทุ่มละครับ รถโคตรจะติด
เห้ออ ,, เหนื่อยยเลย


ก๊อก ก๊อก  พี่เชนครับ


อยากนอนแล้ว ,, ง่วง
อ้าวละนี้ทำไมไม่มาเปิดประตู หรือว่าหลับ


ก๊อก ก๊อก พี่เชน พี่เชน เปิดประตูหน่อย


อ้าว เงียบ
ผลเลยลองบิดลูกบิดประตูดู .. เออ ไม่ได้ล๊อค


อย่าบอกนะว่าหลับแล้วไม่ล๊อคห้องเนี้ย
ผมเปิดประตูเข้ามา โหวว มืดไปหมด
ไอ่พี่เชนหลับจริงๆแน่เลย

ผมเอาของวางไว้บนหลังตู้ใส่รองเท้าที่อยู่ตรงหน้าประตูห้อง
ก่อนจะเดินเอามือคลำๆทางไปเปิดไฟ
พอเปิดไฟปุ๊บบบ


เห้ยยย !

นี้มันห้องพี่เชนจริงไหมวะ??


มีลูกโป่งสีฟ้าลอยอยู่เต็มห้อง เชือกที่ผูกกับลูกโป่งอยู่ มีรูปภาพต่างๆติดไว้
ห้อยเต็มห้องเลย
ผมเดินเข้าไปจับรูปถ่ายเหล่านั้นดู
เป็นรูปผมในมุมต่างๆ ที่คนถ่ายคงจะแอบถ่ายผมในเวลาที่เผลอ
ผมหยิบรูปมาดูทีละใบๆ มีตอนผมหลับ
ผมกินข้าว ผมนั่งเหม่อเล่นมือถือ ผมใส่บ๊อคเซอร์ตัวเดียว

ผมเดินไปเรื่อยๆ ดูไปเรื่อยๆ น้ำตาผมก็คลอจะไหลออกมาอยู่แล้ว
มันตื้นตันใจ มันอบอุ่นหัวใจยังไงไม่รู้


ผม :: พี่เชน พี่เชนครับ

ไม่มีเสียงตอบกลับ
เอ๊ะ ,, ไปไหนของพี่เชนวะ
สักพักผมก็สะดุ้ง อยู่ๆก็มีคนมาโผกอดผมเข้าที่ข้างหลัง
ไม่ใช่ใครหรอกครับ กลิ่นน้ำหอมแบบนี้
พี่เชนกอดเอวผมไว้ ก่อนจะกระซิบถามที่ข้างหู

พี่เชน :: ชอบไหม

ผม :: พี่เชนทำให้แบงค์หรอ

พี่เชน :: พี่ถามว่าแบงค์ชอบไหมครับ


ผมหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับพี่เชน
พี่เชนเอามือกอดเอวผมไว้หลวมๆ

ผม :: ชอบมากครับ ขอบคุณนะพี่เชน

พี่เชนยิ้มตอบกลับมาอย่างดีใจ

พี่เชน :: แบงค์

ผม :: ครับ

พี่เชน :: เคยสงสัยไหมว่าเรารักกันตอนไหม

ผม :: เคยสิ ถามตัวเองบ่อยมาก
ว่ารักพี่เชนตอนไหน แล้วพี่เชนรักแบงค์ตอนไหน 55

พี่เชน :: พี่ก็ถามตัวเองนะ

ผม :: แล้วได้คำตอบไหม

พี่เชน :: อืมม พี่เคยคิดว่าตัวเองชอบเจมาตลอดนะ
จนวันนึงก็ไปเตะตาเข้ากับเด็กผู้ชายหน้ากวนๆ
ปากดีน่าจับจูบคนนึงที่แฟรงค์พามาที่มหาลัย
มันดูโดดเด่นไม่แพ้เพื่อนมันเลยละ ท่าทางอารมณ์ดี กวนตีน
นั่งดีดกีต้าร์อยู่ใต้คณะ ตอนแรกอะหมั่นไส้นะ แบบไอ่เด็กนี้แม่งมาเก็กหล่อ 55555

ผม :: ผมหล่ออยู่แล้วเถอะไม่ได้เก็ก แล้วไงต่อ

พี่เชนดึงผมมานั่งที่โซฟา แต่ดึงผมมานั่งตักแล้วเอามือกอดเอวไว้
โซฟากว้างนะพี่เชน ปล่อยให้นั่งข้างล่างก็ได้มั้ง


พี่เชน :: วันแรกที่เจอก็รู้สึกแค่นั้นนะ จนมาเจออีกทีที่ร้านเหล้า
มึงดูยั่วๆ ปากดีๆ ดูน่ารัก น่ากอด ตอนแรกกูก็คิดว่ากูเมานะเว้ยที่มองมึงน่ารักแบบนั้น
พอนั่งคุยไปเรื่อยๆมารู้ว่ามึงได้ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง กูกลับดีใจ 555
ดีใจทำไมกูยังนั่ง งง เลยตอนนั้น แล้วมึงปากดีอะ พูดจายั่วกูจัง
จนมาคอนโด แล้วก็มาจบที่ห้องนี้กับมึง
กูโคตรมีความสุขกับสัมผัสที่กูได้รับจากมึงมากๆ
ถึงวันนั้นมึงจะเสียใจที่กูเรียกชื่อคนอื่น แต่กูรู้ตัวนะว่าคนที่กูกอดที่กูสัมผัสคือมึง

ผม :: อื้มมม ,, อย่ายิ้มดิ เล่าต่อ

พี่เชน :: เออ แล้วก็เป็นแบบที่กูเคยบอกมึงตอนมึงอยู่โรงพยาบาลไง

ผม :: แล้วพี่รักผมตอนไหน

พี่เชน :: ตอนแรกกูก็คิดว่ากูรักมึงตอนที่เราเริ่มอยู่ด้วยกัน
ใช้ชีวิตด้วยกัน ได้กวนตีนกัน ทะเลาะกันแบบนี้ แต่ไม่ใช่วะ

ผม :: อ้าววว

พี่เชน :: กูคิดว่า กูตกหลุมรักมึงตั้งแต่วันแรกที่กูเห็นมึงดีดกีต้าร์ที่คณะกูแล้ว
แล้วกูก็ไม่อยากคลาดสายตาจากมึงเลยแม้วินาทีเดียว
วันที่มึงติวการบ้านกันกูก็ยืนมองมึง มองว่ามึงเล่นกับอุ่นยังไง
เอามือถือมาแอบถ่ายรูปเพื่อนยังไง แล้วมึงยิ้มตลอด กูก็ยิ้มตามมึง ...
กูรักมึง รักตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามึง

พี่เชนพูดจบก็หอมแก้มผมแรงๆ 1 ปี

ผม :: อื้มมม เจ็บนะเบาๆดิ

พี่เชน :: หน้าแดงทำไมละ  5555 ก็มึงน่ารักแบบนี้
จะไม่ให้กูหมั่นเขี้ยวฟัดมึงแรงๆได้ไง


พี่เชนเอามือล้วงไปหยิบของในกระเป๋ากางเกงออกมา


พี่เชน :: มันอาจจะช้าไปที่กูเพิ่งมาพูดในวันนี้ และเอามาให้มึงในวันนี้
แต่กูอยากให้มึงแล้วอยากบอกมึงว่า กูรักมึงนะแบงค์ ..
ขอบใจที่อยู่ด้วยกัน ขอบใจที่รักกู และจากวันนี้ไป ,,
เรามาทำทุกๆวันของเราให้มีความหมาย ให้มีความสุขด้วยกันนะ
ถ้าวันนึงกูทำมึงเสียใจ ทำมึงร้องไห้ มึงอภัยให้กูนะ อย่าทิ้งกู
เพราะกูจะไม่มีวันทำมึงเสียน้ำตา กูสัญญา


พูดจบพี่เชนก็หยิบเอาแหวนมาใส่ให้ผมที่นิ้วนางด้านขวา


พี่เชน :: ใส่ไว้ด้านนี้ก่อนนะ แล้ววันที่มึงเรียนจบ กูจะใส่มันอีกครั้งที่ด้านซ้าย

พี่เชนพูดจบก็จูบลงที่แหวนบนนิ้วของผม

รออะไรละครับ ,, ร้องไห้สิครับ
ผมน้ำตาไหลด้วยความรู้สึกที่มีความสุข
ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสียไปผมก็มีแต่พี่บีม ผมมีแฟนมีคู่นอนมาตลอด
เพียงเพราะผมต้องการความเอาใจใส่
ต้องการความรักจากใครสักคน จนวันที่ผมได้เจอพี่เชน ,,
ผมรู้แล้วครับ ว่าชีวิตผมไม่ต้องการใครอีกแล้ว
ความสุข ความอบอุ่น ความสบายใจ ความรักของผม ,, คือ พี่เชน


ผม :: ขอบคุณครับพี่เชน แบงค์ก็รักพี่เชนมากนะ 
แบงค์ก็สัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เชนต้องเสียใจ และผิดหวังในตัวแบงค์
อยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆ อยู่ให้แบงค์รักนานๆนะพี่เชน


พี่เชนยิ้มให้ผม ก่อนจะโน้มตัวมาจูบปากผมเบา
ตอนแรกก็จูบเบาๆละครับ สักพักพี่เชนจับตัวผมให้นั่งคร่อมลงมาทับตัวพี่เชนไว้
ผมตกใจเลยเผลอร้องออกมา

ผม :: อ๊ะ ,, พี่เชน

พอผมอ้าปากร้อง พี่เชนก็รีบจับท้ายทอยผมไว้
ก่อนจะส่งลิ้นร้อนๆเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นผม
มือพี่เชนยังทำงานได้ดีครับ ลูบเค้นสะโพก ค่อยๆไล้ลงมาที่หน้าท้อง
แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามจังหวะของร่างกาย ของความต้องการของหัวใจ
>//////<






เอาพาสน้องแบงค์พี่เชนมาฝากละนะคะ =)
อีกแค่ 2 ตอบจะจบแล้ววว '

[maytarapat]

เฮ้ยยยยยย.......ใจหายอ่ะ
อีกสองตอนจะจบแล้วหรอ
ยังอยากอ่านตอนต่อไปอยู่เรื่อยๆ เลยอ่ะ
จนกว่าน้องแฟรงค์จะเป็นเด็กวิศวะเลยนะเนี่ย 55555

[patchamai28]

หืออออ จะจบแล้วหรอ
ม่ายยยยยยยยยยยยยย  

[Jibbubu]

อีกสองตอนเองหรอจะจบแล้วอ่ะ จะมีตอนพิเศษหรือเปล่าค่ะ

[yjm]

จะจบแล้วจริงจริงเหรอ

[❣☾月亮☽❣]

    อั๊ยยะ พี่เชนอ่า น้ำตาจิไหล
ซึ้งมากๆค่ะ จะจบแล้วใจหายจังเลยเนอะ

[wavalove]

 

[thenumberten]

 

[nunda]

ซึ้งอ่ะ รักกันนานๆนะ ^^

[moujay]

มีตอนพิเศษแน่นอนคะ =)
ขอบคุณนะคะที่ติดตามกันมาตลอด
^_________________^

ตอนนี้มีเรื่องใหม่อีกเรื่องนะคะ
กำลังเปิดตัว

❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0


ฝากติดตามด้วยน๊าาา =)
พรุ่งนี้จะมาอัพตอนต่อไปให้คะ ^^

[moujay]

Ch 50 Happy ♡  || Jay ‘ mode




เช้าวันจันทร์ ผมตื่นมาตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ทั้งๆที่มีเรียนสิบโมง เพื่อโทรปลุกเจ้าแสบบ


แฟรงค์ :: ครับบพี่เจ

ผม :: ตื่นยังเนี้ย

แฟรงค์ :: มารอเพื่อนที่อ่อนนุชแล้ว

ผม :: อ้าวว แล้วทำไมไม่โทรมาละ

แฟรงค์ :: ก็อยากให้พี่เจได้นอน เหมือนพี่เจจะอดนอนมาหลายคืน เป็นห่วงงายยยยยยย

ผม :: หึหึ เพราะใครละ อย่ามาพูดเลย

แฟรงค์ :: 55555 ไปเรียนไหวไหมครับวันนี้

ผม :: สบายมากครับ แค่นี้เองเบบี้ๆอะ

แฟรงค์ :: เบบี้จริงดิ เดี๋ยวสอบเสร็จไปพิสูจน์อีกรอบนะว่ามันเบบี้จริงไหม

ผม :: ไปอ่านหนังสือเถอะ จะสอบอยู่ไม่กี่ชั่วโมงละแท้ๆ

แฟรงค์ :: 55555 ครับ แล้วยังไงโทรมาหาด้วยนะ

ผม :: ครับ ตั้งใจสอบนะ



ผมวางสายจากแฟรงค์ ก็พยายามจะลุกไปอาบน้ำ
หึหึ ปวดขา ปวดตัวมากครับ
เจ้าเด็กบ้านั้น พลังเยอะไปไหน

แฟรงค์มานอนบ้านผมตั้งแต่วันพฤหัสบดี
เพิ่งกลับบ้านตัวเองเมื่อวันอาทิตย์นี้เอง
เพราะวันนี้มีสอบ เลยกลับไปนอนบ้านเพื่อเตรียมสอบ
แต่ช่วงที่นอนที่นี้ ,, วันๆไม่ได้ออกไปไหนเลยครับ
ลงไปกินข้าว ดูทีวี ติวหนังสือ ,,
และน้องแฟรงค์ก็ขอเรียกเวลาที่หายไปคืน
ทั้งกอดทั้งกดสมใจเค้าละครับ ผมก็ไม่อยากจะห้าม
( ไม่ห้ามเพราะตัวเองก็ชอบ บอกงี้สิพี่เจค่า >//< )


เอาเป็นว่า .. ไข้ก็มา เมื่อยก็มาครับ
แต่ก็ไปเรียน ไม่เสียการเรียนแน่นอน



พอแต่งตัวเสร็จ ลงมาทานข้าว ก็เจอแม่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น


แม่ :: น้องเจครับ ทานข้าวเสร็จแล้วมาหาแม่ด้วยนะ

ผม :: ครับ

ผมเดินไปห้องครัว นั่งทานข้าวเสร็จก็เดินมานั่งกับแม่
ยังไงก็ไปเรียนทันครับ เพราะวันนี้ตื่นเช้า =)

แม่ :: ใกล้สอบยังลูก

ผม :: ใกล้แล้วครับ อีกไม่กี่อาทิตย์เอง

แม่ :: แม่คิดจะขายบ้านนี้นะ น้องเจว่าไงครับ

ผม :: ผมก็แล้วแต่แม่นะ แล้วแม่จะไปอยู่ที่ไหนครับ บ้านสวนหรอ

แม่ :: ใช่ลูก แม่เบื่อเมืองกรุงเต็มที่ละ แม่เลยจะไปอยู่บ้านสวน อากาศดีๆ ทำสวนไป

ผม :: ก็ดีนะครับ เจจะได้ไปบ้านสวนบ้าง นี้ไม่ได้ไปนานแล้ว

แม่ :: แล้วเจจะไปอยู่ไหนลูก เช่าหออยู่ หรือไปอยู่กับเชน

ผม :: ผมว่าจะซื้อห้องต่อจากเชนครับ
เชนมันย้ายไปอยู่กับแบงค์แล้ว มันเลยจะปล่อยขาย

แม่ :: เอาสิ แล้วน้องเชนจะขายเท่าไหร่ละ

ผม :: เดี๋ยววันนี้ผมจะถามมันอีกทีครับ ถ้าแม่ตัดสินใจจะทำอะไร
แม่ทำได้เลยนะครับ เจตามใจแม่ =)

แม่ :: ครับ ลูกแม่เป็นคนเก่ง เป็นเด็กดีเสมอเนอะ
ไหนมาให้แม่กอดทีสิ ไม่ได้กอดกันนานเลยนะ น้องแฟรงค์แย่งแม่กอดหมด

ผม :: โถวว แม่ก็ .. ไม่ใช่ซะหน่อย


ผมเข้าไปกอดแม่ แม่ผมทั้งกอดทั้งหอมผมฟอดใหญ่เลยครับ


แม่ :: งั้นไปเรียนเถอะครับ เย็นนี้รีบกลับมาทานข้าวนะ

ผม :: ครับผม งั้นเจไปเรียนก่อนนะครับ


ผมยกมือสวัสดีแม่ แล้วก็ออกมาขับรถมามหาลัย


เดินมาใต้คณะ ก็เจอเพื่อนๆนั่งรอกันอยู่แล้ว

เชน :: ไงครับมึง หายไปซะหลายวัน ยังมีชีวิตอยู่หรอวะ

ผม :: เออ มีสิ ไม่ตายหรอกนะแค่นี้เอง

มี่ :: มึงนี้ปากดีขึ้นทุกวันนะเจ ไหมละทำไมเดินเซๆ 55555555

ผม :: พวกมึงแม่งง ,, ไม่แซวกูละจะตายไหมห๊ะ

แชมป์ :: ไงละครับ แกล้งแฟนดีนัก สมน้ำหน้ามึง โดนจัดหนักเลยดิ

เชน :: ไม่น่าหนักนะ คอไม่มีรอยยุงกัดเท่าไหร่

มี่ :: กูว่าข้างในอะเพียบบ

มึงอย่ามารู้ดีไอ่มี่  อย่าให้ต้องถอดเสื้อเลยตอนนี้ ,, คิดละอายมากกก
เจ้าเด็กบ้านั้น .. มันแสบบบ !


ผม :: เออๆ เชน ห้องมึงอะตกลงแม่มึงปล่อยขายเท่าไหร่วะ

เชน :: มึงจะเอาใช่ป่าว เดี๋ยวกูบอกแม่ให้นะ

ผม :: เอาๆ แม่กูจะขายบ้านไปอยู่บ้านสวนแล้ว แลดูแม่กูจะปลงๆ

มี่ :: น่าจะปลงนะ กูเห็นแม่มึงไปทั่วประเทศไทยละ ไหนจะต่างประเทศอีก

ผม :: 55555 แม่กูคงเหนื่อยเดินทาง ก็ดีนะกูจะได้ไปบ้านสวนบ่อยๆ ไม่ได้ไปนานมากแล้วเนี้ย

แชมป์ :: เออๆ แล้วนี้มึงเคลียร์กับแฟรงค์รู้เรื่องแล้วใช่ไหม

ผม :: อืมม รู้เรื่องตั้งแต่วันแรกแล้วละ

มี่ :: มึงก็ทำไปได้นะไอ่เจ พวกกูห่วงแทบตาย

ผม :: ขอโทษนะ ก็กูหมั่นไส้มันนี้หว่า ละมึงสอนกูเองไม่ใช่หรอวะมี่
ว่าให้ใช้มารยา ไม่งั้นกูจะเสียมันไป กูก็ใช้แล้วนี้ไง

มี่ :: ได้ผลไหมละ

แชมป์ :: ไม่น่าถามนะ ดูหน้าตาอันอิดโรย แล้วท่าเดินมันวันนี้แล้ว ท่าทางจะใส่ไม่ยั้ง


แล้วพวกมันทั้ง 3 คนก็หัวเราะผม เอออ ,, แม่งง หัวเราะกันจังนะ

เชน :: ไปเรียนกันพวกมึง

พวกผมกำลังจะเดินไปห้องเรียน ก็เจอเข้ากับเบลล์ที่เดินเข้ามาหาผมพอดี

เบลล์ :: เจ ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม

เชน :: เจขึ้นเรียน

เบลล์ :: แค่แป๊บเดียวนะ

ผม :: พวกมึงขึ้นไปก่อนเถอะ กูคุยกับเบลล์แป๊บเดียว

เชน :: ไอ่เชรี้ยเจ มึงนี้เจ็บไม่จำนะเว้ย

มี่ :: ไม่เป็นไรหรอกนะ ในมหาลัยเว้ย
เบลล์มันหลอกล่อเจไปไหนไม่ได้หรอก มันไม่โง่แล้ว จริงไหมวะเจ

ผม :: อืมม กูไม่ไปไหน กูจะคุยที่นี้แหละ พวกมึงไปกันก่อนได้เลย


พวกเพื่อนๆผมเดินออกไปแล้ว ก็เหลือผมกับเบลล์ที่ตอนนี้ย้ายมานั่งที่โต๊ะประจำ

เบลล์ :: ขอบใจนะที่คุยกับเบลล์

ผม :: เบลล์มีอะไรพูดมาเลย เจต้องไปเรียน

เบลล์ :: อยากขอโทษเจ ในหลายๆเรื่องนะ

ผม :: ไม่ต้องหรอกเบลล์ ให้มันจบไปเลยดีกว่านะ
ตอนนี้เจไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว เจมีเพื่อน มีคนรัก
มีครอบครัวที่ดีแล้ว เจพอใจกับปัจจุบันนี้แล้วละ


เบลล์ก้มหน้าร้องไห้ ก่อนจะพูดออกมา

เบลล์ :: นั้นสินะ เจมีทุกอย่างแล้ว แต่เบลล์ไม่มีอะไรเลย

ผม :: ถ้าสิ่งที่เบลล์ทำมันเหนื่อยมากนัก ทำไมเบลล์ไม่หยุดมันละ
จะยังต้องการอะไรไปมากกว่าครอบครัว หรือการได้เรียนหนังสืออีกทำไม
ทำไมไม่เป็นเบลล์แบบตอนแรกที่เข้ามหาลัยละ

เบลล์ :: เจไม่เข้าใจหรอก ชีวิตเจสมบูรณ์แบบมาตลอด
มีพร้อมทั้งเงิน ทั้งความรักจากคนรอบข้าง เจไม่เข้าใจสิ่งที่เบลล์ต้องทำหรอก จริงๆ

ผม :: ไม่มีใครสมบูรณ์แบบทุกอย่างหรอกนะเบลล์
ขอแค่เบลล์พอใจกับสิ่งที่เบลล์มี เบลล์จะมีความสุข

เบลล์ :: เจ เจไม่เข้าใจ

แล้วเบลล์ก็ร้องไห้ .. ละจะเข้าใจยังไงละเบลล์
ในเมื่อเบลล์ร้องไห้อยู่แบบนี้
ผมเอื้อมมือไปตบบ่าเบลล์เบาๆ


ผม :: เบลล์มีเจนะ มีอะไรก็บอก
เจพร้อมจะช่วยเหลือ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะเบลล์

เบลล์ :: เจ ,,, เบลล์ท้อง


แล้วเบลล์ก็ร้องไห้สะอื้นมาก
จนผมต้องย้ายไปนั่งฝั่งเดียวกับเบลล์
เพื่อโอบเบลล์ให้เบลล์หยุดร้องไห้
เบลล์ท้อง ,, กับใครละ?


ผม :: เบลล์ใจเย็นๆ คุยกันก่อน เราจะช่วยเบลล์เอง

เชน :: มึงอย่ายุ่งดีกว่าไหมวะเจ กูว่าละถ้าไม่ลงมาดูนะ มึงหลงกลเบลล์ไปแล้วละ

ผม :: มึงฟังเบลล์ก่อนดิวะ

มี่ :: อืมม เบลล์มีไรก็พูดเลย ถ้าช่วยได้พวกเราจะช่วย

แชมป์ :: เบลล์ท้องกับใคร โฟร์คหรอ?


เบลล์ส่ายหน้าไปมา แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด

เชน :: กับใครก็พูดดิวะ

เบลล์ :: กับโชกุน


ห๊า .. โชกุนเนี้ยนะ


เชน :: ไปใหญ่ละเบลล์ โชกุนมันเป็นเกย์นะ มันจะมาทำไรเบลล์ได้

เบลล์ :: แล้วมันไม่ใช่ผู้ชายหรอเชน มันข่มขืนเบลล์
เพราะมันเมายาไง มันจะห้ามได้ไหมละตอนนั้นอะ


พูดจบเบลล์ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ผมสงสารเบลล์มากเลย
จากเด็กผู้หญิงที่น่ารักสดใส วันนี้มีแต่น้ำตา มีแต่เรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิต

มี่ :: แล้วบอกโชกุนมันยังละ

เบลล์พยักหน้า

มี่ :: แล้วมันว่าไง

เบลล์ :: มันให้ไปเอาเด็กออก

พูดจบเบลล์ก็ควักเอาเงินจากกระเป๋ามาวางบนโต๊ะปึกใหญ่

เบลล์ :: โชกุนมันโยนเงินไว้ให้ บอกให้เอาเด็กออก แล้วให้ไปหามัน

แชมป์ :: แล้วเบลล์จะกลับไปหามันอีกไหม

เบลล์ :: ไม่อยากกลับไปแล้ว ไม่อยากเอาลูกออกด้วย


เบลล์พูดไปก็เอามือกุมท้องไปด้วย

เชน :: เอาออกไปเถอะ พ่อมันเลวขนาดนั้น จะเก็บไว้ทำไมวะ

มี่ :: เชรี้ยเชนกูรู้ว่ามึงเกลียดโชกุนมันเพราะเรื่องแบงค์
แต่นี้เบลล์นะเว้ย มันโดนข่มขืนมา แล้วมันเป็นผู้หญิงนะ มึงจะมันฆ่าลูกตัวเองทำไมวะ

ผม :: เชน ,, มึงลืมเรื่องเดิมๆได้ไหมวะ ทุกวันนี้มึงมีความสุขแล้วที่มีแบงค์ข้างๆ มึงอภัยให้เบลล์มันเหอะ

เชน :: มึงจะทำอะไรมึงทำไปเถอะเจ อย่ามาบอกให้กูลืม เพราะกูไม่มีวันลืมสิ่งที่มันทำ

พูดจบเชนก็เดินหนีไป
มี่ แชมป์ ผม มองหน้าเบลล์ที่ตอนนี้ยังร้องไห้ไม่หยุด

เบลล์ :: อ่ะ โอ้ยย เจช่วยเบลล์หน่อย เบลล์ปวดท้อง

ผม :: เป็นไรมากไหมเบลล์ ไปหาหมอกัน

มี่ :: เชรี้ย เรียกรถพยาบาลเถอะ กดๆดิ เบอร์ๆไรวะ

แชมป์ :: เบลล์เลือดออกเว้ย เร็วๆมี่เรียกรถพยาบาลดิ


ผมมองไปที่ขาเบลล์ ตอนนี้มีเลือดไหลลงมา

ผม :: เบลล์ ทำอะไรอะ ทำไมเลือดออกขนาดนี้

เบลล์ :: เจช่วยเบลล์ด้วย ช่วยลูกเบลล์ด้วยนะ

เบลล์พูดได้แค่นั้นก็หมดสติไป พวกผมรีบพาเบลล์มาโรงพยาบาล
ตอนนี้เบลล์อยู่ในห้องฉุกเฉิน ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรไปบอกแม่
ให้แม่รีบมาโรงพยาบาล
และ … ผมต้องบอกแฟรงค์
เพราะไม่อยากให้แฟรงค์คิดมาก
แต่ตอนนี้แฟรงค์ยังสอบอยู่ คงต้องรอให้แฟรงค์โทรมาก่อน
พวกผมยืนรอกันอยู่หน้าห้องฉุกเฉินสักพักแม่ผมก็มา

แม่ :: เบลล์เป็นไงบ้างลูก

ผม :: หมอกำลังตรวจครับแม่ ขอโทษนะครับที่เรียกแม่ออกมาแบบนี้

แม่ :: ไม่เป็นไรลูก อย่างน้อยๆเราก็เคยรู้จักเคยรักใคร่กัน
ต้องช่วยเหลือกัน แล้วติดต่อพ่อแม่เบลล์ได้ไหม

มี่ :: พวกผมไม่กล้าโทรหรอกครับ กลัวเบลล์จะว่าเอา
ต้องถามเบลล์ว่าอยากบอกครอบครัวหรือเปล่านะครับแม่

แม่ :: แล้วบอกน้องยังลูก

ผม :: รอน้องสอบเสร็จครับแม่

มี่ :: กูโทรบอกเชนก่อนนะ เผื่อมันจะรอเราที่มหาลัยอยู่

ผม :: อืมๆ


ผมนั่งรอสักพักหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

แม่ :: หลานสาวฉันเป็นไงบ้างค่ะ

หมอ :: ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนะครับ แต่แม่โดนทำร้ายร่างกายมาหรือเปล่า
แผลเต็มตัวเลย แล้วเกือบแท้งเพราะโดนของกระแทกเข้าทางช่องคลอด
ยังไงต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อนนะครับ

แม่ :: ขอบคุณค่ะหมอ

หมอ :: จะให้หมอแจ้งตำรวจให้ไหมครับ เผื่อเป็นกรณีทำร้ายร่างกาย เราสามารถเอาความผิดได้

แม่ :: ขอบคุณคะหมอ ขอให้สอบถามหลานสาวก่อนนะคะ

หมอ :: ครับ เดี๋ยวไปรอที่ห้องพักเลยนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลจะพาหลานสาวคุณไป


พูดจบหมอก็เดินออกไป

แชมป์ :: ทำไมมันเลวขนาดนั้นวะ

มี่ :: สงสารเบลล์วะ โดนทำร้ายขนาดนั้นเลยหรอวะ

ผม :: กูอยากช่วยเบลล์

แม่ :: ใจเย็นๆนะ ให้แม่ได้ถามเบลล์ก่อนว่าเรื่องราวเป็นยังไง
แม่รับปากนะเจ แม่จะช่วยเบลล์เต็มที่เลย


ผมยกมือไปไหว้ขอบคุณแม่

ผม :: ขอบคุณครับแม่

แม่ :: ไปรับแฟรงค์เถอะลูก มี่กับแชมป์ก็กลับไปพักนะ
แม่จะอยู่เฝ้าเบลล์เอง เผื่อบางอย่างมันเป็นเรื่องที่เบลล์บอกพวกหนูไม่ได้

ผม :: ครับแม่ งั้นเย็นๆเจเข้ามาพร้อมแฟรงค์นะ


แม่พยักหน้าก่อนจะเดินตามพยาบาลที่เข็นเตียงคนไข้ที่เบลล์นอนอยู่ไปที่ห้องพัก
ผมแยกย้ายกับมี่แชมป์ที่หน้าโรงพยาบาล
ก่อนจะขับรถไปรอรับแฟรงค์ที่โรงเรียน
แฟรงค์โทรมาหาตอนที่ผมกำลังออกจากโรงพยาบาลพอดี

ผม :: ครับสอบเสร็จแล้วหรอ

แฟรงค์ :: เสร็จแล้ว พี่เจอยู่ไหน

ผม :: กำลังไปรับแฟรงค์ครับ

แฟรงค์ :: อ้าว ไม่เห็นบอกก่อนเลย งั้นเดี๋ยวไปรอหน้าโรงเรียนนะ

ผม :: ครับ มารอเลยนะพี่ใกล้ถึงแล้ว


ผมกดวางสายก่อนจะขับรถต่อ
หวังว่าแฟรงค์จะเข้าใจ ,, หวังว่าจะไม่มีเรื่องราวร้ายๆ
มาทำให้ผมและแฟรงค์ต้องผิดใจกันอีกเลย ‘



พอมาถึงหน้าโรงเรียนแฟรงค์ก็รีบเดินมาขึ้นรถ

แฟรงค์ :: พี่เจจะพาแฟรงค์ไปไหนครับ ถึงมารับได้เนี้ย

ผม :: พาไปหาแม่พี่นะ แม่พี่อยากเจอ

แฟรงค์ :: อ่อ ครับ มีเรื่องอะไรไหม ทำไมพี่เจดูหน้าเครียดๆ


ผมขับรถไปก็คิดไปว่าควรบอกดีไหม
แต่จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตผมและแฟรงค์
สอนให้ผมพูดและอธิบายทุกๆอย่าง
ถ้าผมไม่อยากเสียแฟรงค์ไป


ผม :: เบลล์ท้อง
แฟรงค์ :: ห๊า อะไรนะ

ผม :: วันนี้เบลล์มาหาพี่ที่คณะ มาบอกว่าเบลล์ท้อง

แฟรงค์ :: ท้องกับใคร แล้วมาบอกพี่เจทำไม


แฟรงค์เสียงแข็งขึ้นทันที


ผม :: โชกุนข่มขืนเบลล์ และบอกให้เบลล์ไปเอาลูกออก

แฟรงค์ :: แล้วพี่เบลล์จะมาบอกพี่เจทำไม

ผม :: เบลล์อยากให้ช่วย เบลล์ไม่อยากเอาลูกออก ไม่อยากทำแท้ง

แฟรงค์ :: แล้วพี่เจจะช่วยพี่เบลล์ยังไง

ผม :: ไม่ทันได้ช่วยเลย เบลล์ปวดท้องแล้วมีเลือดออกจากช่องคลอด
พวกพี่เลยพาส่งโรงพยาบาล ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้วละ

แฟรงค์ :: แล้วปลอดภัยยัง เด็กยังอยู่ไหม

ผม :: อืมม ปลอดภัยแล้ว แต่เบลล์โดนทำร้ายร่างกายมา เลยทำให้ตกเลือดแบบนี้

แฟรงค์ :: สงสารพี่เบลล์เนอะ ทำไมโชกุนมันร้ายขนาดนี้

ผม :: แฟรงค์โกรธพี่ไหม ถ้าพี่จะช่วยเหลือเบลล์


แฟรงค์หันมายิ้มให้ผม


แฟรงค์ :: ไม่โกรธหรอกพี่เจ คนเคยรู้จักคบหากันถ้าเค้าเดือดร้อนจริงๆ
เราก็ต้องช่วยเค้าสิ อีกอย่างนะ แฟรงค์ก็จะช่วยพี่เจอีกแรง

ผม :: ขอบใจนะครับเด็กน้อยของพี่



แฟนผมน่ารักใช่ไหมละครับ ผมสบายใจไปส่วนหนึ่งละที่แฟรงค์เข้าใจ
แต่ผมจะช่วยเบลล์ยังไงนี้สิ คือ ปัญญหา




ตอนนี้ผมพาแฟรงค์มาที่โรงพยาบาลแล้ว
กำลังไปห้องพักของเบลล์ตามที่แม่บอก
พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับแม่ของแฟรงค์ด้วย

ผม :: อ้าวว น้าเพ็ญสวัสดีครับ

แฟรงค์ :: อ้าวม๊า สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับม๊า

แม่ของแฟรงค์ :: มานั่งนี้สิลูก เบลล์นอนหลับไปแล้ว


ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาข้างๆแม่ ส่วนแฟรงค์ก็ไปนั่งข้างๆม๊า

แม่ :: น้องเจ แม่ได้คุยกับเบลล์ และได้ปรึกษาแม่ของแฟรงค์แล้วนะ

ผม :: ครับแม่ แม่จะทำไงต่อไปครับ เจอยากช่วยเบลล์นะ สงสารเบลล์

แม่ :: นี้แหละ แม่ถึงเรียกแม่ของแฟรงค์มาด้วย เพราะตอนนี้เจคบกับแฟรงค์อยู่


ผมกับแฟรงค์พยักหน้ารับฟัง

แม่ :: แม่จะแจ้งความดำเนินคดีกับโชกุน เพราะเบลล์มีหลักฐาน
เป็นคลิปเสียงที่โชกุนขู่เบลล์ และแม่จะพาเบลล์ไปอยู่ที่บ้านสวนด้วย
เพราะเบลล์ไม่อยากบอกที่บ้านเรื่องที่ท้อง

ผม :: แล้วแม่จะปลอดภัยหรอครับ เอาเบลล์ไปอยู่ด้วย พวกโชกุนมันคงตามไปแน่ๆ

แม่ :: แม่โทรปรึกษาตำรวจแล้ว คดีนี้โชกุนน่าจะดิ้นไม่หลุดแน่ๆ
เพราะมีรายชื่อเกี่ยวข้องยาเสพติดอีก และเค้าจะไปดูแลเราที่บ้านสวนด้วย
เพราะเบลล์จะโดนกันตัวให้เป็นพยานในคดี

ผม :: อ่อ ,, งั้นผมก็เบาใจครับ

แม่ของแฟรงค์ :: แล้วอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องลูกในท้องของเบลล์
แม่ทั้ง 2 คนปรึกษากันแล้วว่า พอเบลล์คลอดจะเลี้ยงดูเด็กคนนั้นเอง

แฟรงค์ :: ม๊า ... จะดีหรอครับ ทำไมไม่ให้พี่เบลล์เค้าเลี้ยงละ

แม่ของแฟรงค์ :: หลังจากที่เบลล์คลอดแล้ว เบลล์จะไปหาพ่อแม่ที่เมืองนอก
และจะไปเรียนที่นั้นไม่กลับมาเมืองไทยแล้ว เบลล์เอาลูกไปด้วยไม่ได้
ม๊าเลยอยากรับเด็กคนนั้นมาดูแลเอง

แม่ :: ใช่ และแม่จะให้เจจดทะเบียนรับรองเป็นพ่อให้ เจจะว่าอะไรไหม

ผม :: ถ้าแม่เห็นสมควรแล้ว ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ

แฟรงค์ :: งั้นลูกของพี่เบลล์จะเป็นลูกของพี่เจใช่ไหมครับ


แม่ของผมและแม่ของแฟรงค์พยักหน้า

แม่ :: เจอยากให้เป็นแบบนั้นไหมละลูก เจอยากเลี้ยงเด็กคนนั้นไหม

ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์เพื่อถามหาคำตอบ

แม่ของแฟรงค์ :: ตอบตามใจที่เจต้องการลูก แฟรงค์เค้าโตพอแล้ว
เค้าจะยอมรับจะเข้าใจในสิ่งที่เจเลือกเอง

แฟรงค์พยักหน้าและยิ้มให้ผม

ผม :: ครับแม่ เจอยากเลี้ยงเด็กคนนั้นเอง
ตอนนี้เจอยู่ปี 2 แล้ว กว่าเบลล์จะคลอด อีก 7-8 เดือน เจก็จบปี 3
เตรียมขึ้นชั้นปี 4 พอดี เจคิดว่าเจจะเลี้ยงเด็กคนนั้นไหวครับ

แม่ :: แม่ก็คิดว่าเจจะทำหน้าที่พ่อได้ แม่จะคอยช่วยเหลือเจเอง

แม่ของแฟรงค์ :: ม๊าก็จะช่วยนะ

แม่ :: อยู่คุยกันไปก่อนนะ แม่จะไปหาตำรวจก่อน แล้วค่ำๆแม่กับป้านวลจะมาอยู่เฝ้า

ผม :: ครับแม่

แม่ของแฟรงค์ :: เดี๋ยวกลับพร้อมม๊านะแฟรงค์ ม๊าไปคุยกับตำรวจก่อน

แฟรงค์ :: ครับม๊า


พอแม่ผมกับแม่แฟรงค์เดินออกไป
เหลือแค่ผมกับแฟรงค์ และเบลล์ที่นอนหลับอยู่บนเตียง

ผม :: แฟรงค์จะโกรธพี่ไหมที่พี่ตัดสินใจแบบนั้น

แฟรงค์ :: เรื่องที่พี่เจจะเป็นพ่อคนนะหรอครับ

ผม ::  อืมม ใช่

แฟรงค์ :: ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกพี่เจ .. ก็เท่ากับเป็นลูกของผมด้วย
ตอนนั้นผมคงเข้ามหาลัยแล้วเหมือนกัน ผมก็จะช่วยพี่เจเลี้ยงลูก ... ลูกของเรานะพี่เจ

ผม :: แฟรงค์


ผมได้แต่หันไปมองหน้าแฟรงค์ ที่ตอนนี้นั่งยิ้มกว้างให้ผม


แฟรงค์ :: แล้วนี้ลูกจะเรียกใครว่าแม่ละ 555555 ต้องเรียกพี่เจว่าแม่ใช่มะ

ผม :: ไอ่เด็กบ้า


แล้วแฟรงค์ก็เขยิบมานั่งข้างๆผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

แฟรงค์ :: วันนี้แฟรงค์อาจจะยังเป็นแค่เด็กน้อยคนนึง
อาจจะยังไม่มีความรับผิดชอบมากนัก แต่แฟรงค์สัญญานะพี่เจ
แฟรงค์จะโตให้มากกว่านี้ จะใจเย็นให้มากกว่านี้ แฟรงค์สัญญาครับ

ผม :: ไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองหรอกแฟรงค์ เป็นแบบเดิมแบบที่ผ่านมาเถอะ

แฟรงค์ :: ทำไมอะ

ผม :: เพราะพี่รักแฟรงค์เพราะแฟรงค์เป็นแบบนี้ไง
ถ้าวันนึงแฟรงค์เปลี่ยนตัวเอง มันก็ไม่ใช่แฟรงค์ที่พี่รักสิครับ
ไม่ต้องกังวลอะไรนะ ,, ถ้าแฟรงค์งอแง พี่จะโอ๋ๆแฟรงค์
ถ้าแฟรงค์งอล พี่จะง้อ ถ้าแฟรงค์ดื้อ พี่จะดุ
และถ้าแฟรงค์มีความสุข พี่จะมีความสุขไปกับแฟรงค์

แฟรงค์ :: แฟรงค์รักพี่เจนะครับ

ผม :: พี่ก็รักแฟรงค์นะ ขอบใจที่มาเติมเต็มชีวิตพี่นะเด็กน้อย

แฟรงค์ :: เหมือนกันนะครับ ,, จากวันนี้ไปเราจะมีอีก 1 ชีวิตเข้ามา
จะมาเติมเต็มชีวิตเราเพิ่มขึ้นอีก ..
อดทนกับสิ่งต่างๆไปด้วยกัน ดูแลกัน รักกันแบบนี้นานๆนะพี่เจ

ผม :: ครับ



คุณเคยไหมครับ ,, เวลาแค่ไม่นานที่ได้รักคนๆหนึ่ง
แต่กลับรู้สึกว่าเค้า คือ ชีวิตอีกครึ่งที่คุณตามหามาตลอด
ผมอาจจะรู้จักแฟรงค์ไม่ถึง 1 ปี
แต่ ,, ผมเชื่อครับ
ว่าแฟรงค์ ,, คือ คู่ชีวิต ที่ผมตามหา ♡


ขอบคุณความบังเอิญต่างๆที่ทำให้ผมมาเป็นครูพิเศษ
ของเด็กนักเรียนคนนี้ ,,
ไม่น่าเชื่อว่าการจีบบ้าๆ
การขอเปอร์เซ็นวันละ 1 %
การเล่นเกมส์แบบนั้น จะทำให้ผมรัก
รักผู้ชายคนนี้แบบหมดหัวใจ '

วันนี้ผมพูดได้เต็มปากเลยครับ
ว่า ...
ครูเจรักแฟรงค์นะครับ ♡

[Freja]

ใกล้จบแล้วนะ โชกุนนี่ขอให้มันได้บทเรียนหนักๆ

ติดใจ 1 ข้อนะ  เบลล์ถูกทำร้ายร่างกายไปโรงพยาบาล หมอจะแจ้งความแต่เบลล์ไม่ยอมก็เลยไม่ได้แจ้ง  ตรงนี้เราแปลกใจว่าเมืองไทยยอมปล่อยหรือ? คือที่ๆเราอยู่นี้เรื่องแบบนี้ถือเป็นคดีอาญา รัฐเป็นโจทก์ ผู้กระทำเป็นจำเลย ผู้ถูกกระทำเป็นเจ้าทุกข์ ทางรพจะต้องแจ้งความ ไม่มีการยอมความ งงเฉยๆนะกับระบบเมืองไทย

อ่านตอนนี้แล้วฟีลกู๊ดขึ้นมาเลย คือ ดีใจที่เจกับแม่ช่วยเบลล์ จะรับลูกเบลล์มาเลี้ยงด้วย ทั้งๆที่รู้ว่าพ่อเด็กคือโชกุนที่ร้ายสุดๆ คือรู้มาว่าคนบางส่วนกังวลเรื่องของสายเลือด แต่อ่านตรงนี้แล้วชื่นใจ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่นิยายก็เถอะ

[maemix]

พี่เจจะเป็นคุณพ่อแล้ว จะให้เรียกแฟรงค์ว่าอะไร
พี่เจได้ทำบุญครั้งใหญ่กับเด็กคนหนึ่งเลยนะ

[thenumberten]

 

[❣☾月亮☽❣]

   ปลาบปลื้มใจ
ดีใจที่คุณแม่ของทั้งแฟรงค์และพี่เจน่ารักมาก
พี่เจพูดไว้ดีจังซึ้งมากเลย    
เอาใจช่วยให้เบลล์รอดจากเงื้อมือไอ้บ้าโชกุนจนคลอดน้องปลอดภัย  ขอให้ไอ้เลวนั่นได้รับผลที่มันทำ เรื่องยาเสพติดนั่นล่ะ

[moujay]

มีใครรออยู่ไหมมม
คืนนี้พี่เจน้องแฟรงค์มีอัพนะคะ

[yjm]

จะรอนะ

[nunda]

พ่อ แม่ ลูก ครอบครัวสุขสันต์ >o<

[❣☾月亮☽❣]

   รอๆๆ

[moujay]

Ch 51 ของขวัญจากฟากฟ้า || Frank ‘ Mode



นับตั้งแต่วันที่พี่เบลล์เข้าโรงพยาบาล
นี้ผ่านมาเกือบ 8 เดือนแล้วครับ
พี่เบลล์ก็ใกล้คลอดแล้ว
แม่พี่เจยังอยู่บ้านที่เดิมครับ
เพราะถ้าไปอยู่บ้านสวนแล้วไม่สะดวกกับการออกมาเจอหมอตามนัดครับ

ส่วนเรื่องคดีของโชกุนนั้น กว่าจะจบก็กินเวลาไปหลายเดือน
ทางตำรวจบอกมีหลักฐานพอที่จะเอาผิดได้
แต่พ่อโชกุนก็ใช้อำนาจทางการเงินมาทำให้รูปคดีเสียไปมากพอสมควรครับ

ตัวโชกุนเองไม่ทันได้โดนตำรวจจับ
ก็เมายาจนถึงขั้นช๊อคหมดสติต้องนำส่งโรงพยาบาล
และมันคงเป็นผลบาปกรรมที่โชกุนเคยทำไว้กับหลายๆคน
โชกุนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา
เพราะกว่าที่จะถึงมือหมอโชกุนก็หมดสติไปหลายชั่วโมงแล้วครับ

เลยมั่นใจได้ว่า ,, พี่เบลล์จะรอดปลอดภัยจากโชกุนแน่นอน


พี่เจย้ายออกมาอยู่คอนโดที่ซื้อต่อจากพี่เชน ได้ 7 เดือนแล้ว
ส่วนผมไม่ได้ย้ายเข้าไปอยู่กับพี่เจหรอกครับ
ป๊าบอกว่าให้จบ ม.6 ก่อนและต้องแอดมิดชั่นเข้าคณะวิศวะให้ได้ก่อน
ถึงจะอนุญาตให้ไปอยู่กับพี่เจได้
ผมเลยไปนอนบ้างเป็นบางวัน



ช่วง 8 เดือนที่ผ่านมา ผมกับพี่เจ  ไปหาพี่เบลล์ที่บ้านแม่บ่อยมาก
ไปคุยให้พี่เบลล์อารมณ์ดีขึ้น ให้พี่เบลล์คลายวิตกกังวลต่างๆ
ซื้อขนม ผลไม้ นม ไปบำรุงพี่เบลล์
ก็พี่เบลล์อุ้มท้องลูกผมอยู่นี้ครับ 55555+




ตอนนี้ผมกับพี่เจคบกันมาได้ก็ปีกว่าแล้วครับ
มีงอลกันบ้าง งุ้งงิ้งกันบ้างตามประสา
ส่วนใหญ่เป็นผมนะที่งอแง 555+
ก็พี่เจขึ้นปี 3 แล้วโปรเจคพี่เจเยอะมากครับ
บางทีผมไปหาที่คอนโด พี่เจยังไม่ค่อยคุยด้วยเลย
คอนโดมันมี 2 ห้องครับ อีกห้องพี่เจแบ่งเป็นห้องทำงาน อีกห้องเป็นห้องนอน
ผมก็นอนเล่นที่ห้องนอน
ตื่นมาอีกที ตี 3 พี่เจยังนั่งทำงานอีกห้องนึงไม่ยอมเข้ามาซะที
จนผมต้องเดินไปตาม พี่เจก็ไม่ยอมลุกมาหาซะที
ก็งอลไปสองสามวัน แต่ก็เข้าใจครับว่าเรียนหนัก


ส่วนผมเองก็ ม.6 จะเข้าเทอม 2 แล้วครับ
มีสอบตรง สอบโควตาไปเรื่อยๆ
แต่ผมจะรอคะแนนแอดมิดชั่นทีเดียว เลยพยายามอ่านหนังสือให้มากๆ




วันนี้ผมสอบ วันสุดท้ายของเทอม 1 พรุ่งนี้จะปิดเทอมแล้ว
กำลังจะออกจากห้อง พี่เจก็เรียกผมไว้ก่อน
( มานอนห้องพี่เจครับช่วงสอบ มันใกล้โรงเรียน 5555+ )

พี่เจ :: แฟรงค์ครับ

ผม :: ครับพี่เจ

พี่เจ :: ตั้งใจสอบนะ เดี๋ยวสอบเสร็จโทรมา
แล้วพี่ไปรับ วันนี้กลับไปกินข้าวกับแม่กับเบลล์กัน

ผม :: โอเคครับ จะได้ไม่นัดเพื่อนไปไหนต่อ

พี่เจ :: ตั้งใจสอบนะคนเก่งของพี่

ผม :: พี่เจนอนต่ออีกหน่อยเถอะ อดนอนทำโปรเจคมาตั้งหลายคืน

พี่เจ :: ครับผม


พูดจบพี่เจก็หอมหน้าผากผม ก่อนจะเดินกลับเข้าไปนอนต่อ
พี่เจสอบเสร็จหลายวันแล้วครับ โปรเจคตัวสุดท้ายเพิ่งเสร็จเมื่อวาน
อดนอนหลายวันมาก พี่เชนก็มาอยู่กับพี่เจที่ห้องตลอด
จนแบงค์กับผม มานั่งติวหนังสือด้วยกันเลยครับ



ผมปิดประตูก่อนจะเดินไปขึ้นรถ ไปสอบ
ระหว่างทางไปโรงเรียน แม่พี่เจก็โทรมาหาผม

ผม :: สวัสดีครับแม่

แม่พี่เจ :: แฟรงค์ลูก ไปเรียนหรอครับ

ผม :: ครับ วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วครับ

แม่พี่เจ :: แล้วพี่เจอยู่ไหนครับ แม่โทรไปหาไม่รับสาย

ผม :: พี่เจนอนหลับครับแม่ เพราะทำโปรเจคอดนอนมาหลายคืน
แม่มีอะไรไหมครับ เดี๋ยวแฟรงค์พยายามโทรให้

แม่พี่เจ :: ตอนนี้น้องเบลล์ เริ่มปวดท้องแล้วนะ แม่เลยว่าจะให้มาอยู่ที่บ้านกัน
เผื่อเบลล์ปวดท้องมากไม่ไหวจะได้พาไปโรงพยาบาล

ผม :: งั้นเดี๋ยวแฟรงค์โทรให้ครับ ยังไงแฟรงค์จะโทรบอกแม่นะครับ

แม่พี่เจ :: ครับ ยังไงน้องแฟรงค์ตั้งใจสอบนะ โชคดีนะครับ

ผม :: ขอบคุณครับแม่



พอวางสายจากแม่พี่เจ ผมก็ลงรถหน้าโรงเรียนพอดี
เดินเข้าโรงเรียนไปก็กดโทรหาพี่เจไป แต่พี่เจไม่รับสายซะที
จะกลับไปปลุกก็คงจะไม่ทันมาสอบ เอาไงดีวะ
พอดีเห็นพี่เชนขับรถมาส่งแบงค์ ผมเลยรีบวิ่งไปหาพี่เชน

ผม :: พี่เชนๆ

พี่เชนเปิดกระจกรถยนต์ แล้วตะโกนถาม

พี่เชน :: มีไรวะแฟรงค์

ผม :: พี่เชนไปหาพี่เจให้หน่อย

พี่เชน :: ทำไม เจเป็นไร

ผม :: พี่เจไม่ได้เป็นไร แต่พี่เบลล์ปวดท้องนิดๆอะ
แม่เลยอยากให้พี่เจกลับไปที่บ้าน แต่โทรหาพี่เจแล้วไม่รับสาย

พี่เชน :: เออๆ เดี๋ยวไปดูให้ ไปตั้งใจสอบกันละ ไม่ต้องห่วง ยังไงพี่จะไลน์มาบอก

ผม :: ขอบคุณครับพี่


แล้วพี่เชนก็ขับรถออกไป
ผมกับแบงค์ก็เดินขึ้นห้อง มารอสอบกัน

แบงค์ :: ตื่นเต้นหรอไงครับคุณพ่อมือใหม่

ผม :: เออดิ ดูแลมาตั้งแต่ท้องนิดเดียว นี้ท้องโตมากอะ

แบงค์ :: มึงไม่ยอมอัลตร้าซาวว่าได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย

ผม :: ก็กูอยากลุ้นวันคลอดนี้หว่า
เออ เดี๋ยวโทรบอกม๊าก่อนให้ม๊าไปช่วยแม่พี่เจอีกคน


พูดจบก็หยิบมือถือมาโทรหาม๊า


ผม :: ม๊าอยู่ไหน

ม๊า :: กำลังไปบ้านน้องเจนะ หนูเบลล์ปวดท้องแล้ว เลยจะไปช่วยดูหน่อย

ผม :: แฟรงค์กำลังโทรมาบอกเลย ยังไงถ้ามีอะไรม๊าโทรบอกแฟรงค์ด้วยนะ

ม๊า :: แฟรงค์ตั้งใจสอบนะลูก แล้วเดี๋ยวม๊าจะไปดูให้

ผม :: ครับม๊า สวัสดีครับ



ผมเก็บมือถือ แล้วรีบเดินเข้าห้องสอบ
สมาธิยังมีครับ 555 ถึงใจจะตื่นเต้นแค่ไหนก็เถอะนะ
พอถึงเที่ยงช่วงรอสอบบ่ายต่ออีก 1 วิชา
ผมเลยกดโทรหาพี่เจ

ผม :: พี่เจอยู่ไหน

พี่เจ :: ตอนนี้กำลังจะพาเบลล์ไปโรงพยาบาล

ผม :: อ้าวว จะคลอดแล้วหรอ

พี่เจ :: พวกแม่ๆบอกว่า น่าจะใกล้แล้วละ
น้ำเดินแล้ว เลยให้รีบไปโรงพยาบาลกัน

ผม :: ครับๆ งั้นสอบเสร็จแฟรงค์ตามไปที่โรงพยาบาลนะ

พี่เจ :: ครับๆ

ผม :: พี่เจตะกร้าของลูกอยู่ในห้องเอาไปด้วยยังอะ

พี่เจ :: เอามาแล้วๆ 555 เขิลยังไงไม่รู้ได้ยินคำว่า ลูก

ผม :: ยังจะมาเขิลอีกนะ ขับรถดีๆนะครับ

พี่เจ :: อย่ามัวตื่นเต้นจนไม่มีสมาธิละ ตั้งใจสอบนะครับ

ผม :: ครับแล้วเดี๋ยวเจอกัน



ผมวางสายพี่เจด้วยใจที่เต้นแรงมาก
ตื่นเต้นมาก อีกชีวิตหนึ่งที่ผมเฝ้าดูแลมาเกือบ 8 เดือน
กำลังจะลืมตาขึ้นมาบนโลกนี้แล้ว
>/////<


แบงค์ :: ว่าไงครับคุณพ่อมือใหม่

น้ำน่าน :: เห้ยย พี่เบลล์จะคลอดแล้วหรอวะ

ผม :: อืมม กำลังไปโรงพยาบาลกันแล้ววะ

อุ่น :: เดี๋ยวโทรหาพี่ยิมก่อน ของขวัญรับขวัญหลาน 55

ผม :: เอาทองนะอุ่น บอกพี่ยิมด้วย


อุ่นหันหน้ามา พร้อมกับยกนิ้วกลางใส่ผม
55555 +


เปอร์ :: งั้นพรุ่งนี้กูกับพี่ปิ่นเข้าไปเยี่ยมนะเว้ย
วันนี้กูไปกินข้าวบ้านพี่ปิ่นอะ อาจไม่ได้ตามไปดู
แต่ส่งรูปมาในไลน์ด้วยนะ กูอยากเห็น

ผม :: โอเคๆ

แบงค์ :: มึงตั้งชื่อยัง

ผม :: ยังเลยวะ รอลุ้นก่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย

น้ำน่าน :: แต่เฟรินส์อะตั้งชื่อรอละ 5555

ผม :: อื้มม มึงบอกน้องกูละใช่ป่ะน้ำน่าน

น้ำน่าน :: บอกแล้ว นี้บอกให้กูไปรับหลังเลิกสอบ
ให้ไปพร้อมกัน ไม่ยอมให้กูไปก่อนเด็ดขาด 555

ผม :: โอเคมึง แล้วถ้าสอบเสร็จกูจะไปโรงพยาบาลก่อนเลยนะ ยังไงพวกมึงตามไป

แบงค์ :: โคตรเห่ออะแม่ง แฟนกูอีกคน
ตอนนี้ไปนั่งอยู่โรงพยาบาลรอพี่เจละ พี่เจยังไปไม่ถึงเลย ไม่รู้จะเห่อทำไม

อุ่น :: มึงไม่เห่อหรอ กูเห็นมึงคุยกับพี่เชน มึงย้ำๆพี่เชนว่าให้ส่งรูปมาทันทีนะ ถ้าคลอดแล้ว

แบงค์ :: 5555 ก็กูตื่นเต้นนิหว่า คอยดูมาตั้งแต่ในท้องอะ
กูยังอยากมีเลย บอกให้พี่เชนไปทำหญิงท้องมาซะคนดิ โดนพี่เชนตบปากเลยอะ

อุ่น :: สมควรโดนอะมึง ถ้าเค้าไปมีจริงๆแล้วมึงจะร้อง


พวกผมสอบรอบบ่ายเสร็จรีบเลยครับ
ออกจากห้องสอบแล้วผมรีบโบกมือลาเพื่อน
จะวิ่งไปขึ้น Taxi เพื่อไปโรงพยาบาล
แต่แบงค์มันเรียกผมไว้ก่อน


แบงค์ :: ไอ่แฟรงค์รอด้วย กูไปด้วย

ผม :: เออ เร็วๆดิ


พอมันขึ้น Taxi มาได้ก็บ่นว่าผมไม่รอมัน 5555
ใจกูไปโรงพยาบาลแล้ววะแบงค์  โทษทีๆเพื่อน
ระหว่างทางผมหยิบมือถือมาโทรหาพี่เจ


พี่เจ :: สอบเสร็จแล้วหรอ

ผม :: ครับ พี่เบลล์คลอดยัง

พี่เจ :: เข้าไปในห้องคลอดแล้วละ แฟรงค์รีบมานะ มาลุ้นด้วยกัน

ผม :: ไม่เกิน 10 นาทีครับพี่เจ


พอวางสายก็หันไปบอกแบงค์ว่าเข้าห้องคลอดแล้ว
โอ้ยย ตื่นเต้นๆ



โรงพยาบาล YYY

ผมรีบวิ่งไปที่ห้องคลอดทันที
ส่วนแบงค์โดนพี่เชนมายืนรอ แล้วลากไปซื้อของ
มันบ่นใหญ่เลย เพราะมันอยากไปลุ้นกับผมด้วย


นั้นไงพี่เจยืนอยู่ตรงนั้นไง


ผม :: พี่เจครับ

พี่เจ :: ไม่ต้องรีบวิ่งๆ ยังทันนะ


ผมหันไปสวัสดีแม่พี่เจ กับม๊า

ผม :: สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับม๊า

ม๊า :: สอบได้ไหมลูก

ผม :: สบายมากครับ พี่เจติวมาดี


ผมส่งยิ้มนิดๆไปที่พี่เจ
แต่ไม่ทันได้ทักทายหรือพูดคุยกัน คุณหมอก็ออกมา

พี่เจ :: หมอครับ เป็นยังไงบ้างครับ

คุณหมอ :: ดีใจด้วยนะครับ คุณได้ลูกสาวครับ

เห้ยย ลูกสาวเว้ยย ลูกสาว >////<
พี่เจหันมาจับมือผมไว้

แม่พี่เจ :: แล้วแม่และเด็กปลอดภัยดีไหมค่ะ

คุณหมอ :: ตอนนี้คุณแม่ปลอดภัยดีแล้วนะครับ
ส่วนเด็กผมแข็งแรงดีครับ เดี๋ยวพยาบาลจะทำการย้ายคุณแม่ไปไว้ที่ห้องพักนะครับ
ส่วนเด็กจะอยู่ในห้องเด็กอ่อนชั้น 2 เดี๋ยวอีกสักพักไปรอได้นะครับ

ม๊า :: ขอบคุณคะคุณหมอ


พวกผมยกมือไหว้คุณหมอ ก่อนที่คุณหมอจะเดินออกไป

แม่พี่เจ :: โล่งใจไปทีนะ ว่าไงละเรา 2 คน
คุณพ่อต้องไว้หนวดแล้ว ได้ลูกสาวเชียวนะ

พี่เจ :: ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับม๊าที่ช่วยดูแลเบลล์มาตลอด

ม๊า :: ไม่เป็นไรลูก เราเจอคนตกทุกข์ได้ยาก ลำบาก
เราก็ต้องช่วยเหลือกันนะลูก ไปๆไปรอดูลูกกันเถอะ


ผมโทรบอกแบงค์กับพี่เชน ให้ไปเจอกันที่ห้องเด็กชั้น 2
พอมาถึงก็เกาะกระจกเลยครับ
รอว่าเค้าจะเอาเจ้าตัวน้อยเข้ามาตอนไหน
รอเกือบๆ 1 ชั่วโมงครับ เจ้าตัวเล็กก็มาแล้ว
หมอเข็นเจ้าตัวเล็กมาใกล้ๆกระจกที่เรายืนอยู่
>////<


มันเป็นภาพที่สวยงามมากครับ
จนผมบรรยายไม่ได้เลยว่าเด็กตรงหน้าเป็นยังไง
ผิวขาวอมชมพู อ้วนจ่ำม่ำ ตัวยาวเชียวครับ
น้องหนัก 3,250 กรัม ยาว 53 เซ็นต์ครับ


พี่เชนกับแบงค์เอามือถือมาถ่ายกันใหญ่เลย
พวกผมเลยถ่ายบ้าง
5555+ กดชัตเตอร์กันเบาๆครับ เกือบ 100 รูป ท่าเดิมทั้งนั้น
ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารักไปหมด >////<
นี้มันอาการเห่อลูกใช่ไหมครับ 555555+



เรายืนมองเจ้าตัวเล็กกันสักพัก พยาบาลก็พาเจ้าตัวเล็กไป
เราเลยขึ้นมาหาเบลล์ที่ห้องกัน

พี่เจ :: เจ็บไหมเบลล์

พี่เบลล์ :: อืมม มากๆเลยละ เห็นลูกยังเจ

พี่เจ :: ครับเห็นแล้ว ขอบใจนะเบลล์ที่อดทนทุกๆอย่าง

ผม :: แฟรงค์ก็ขอบคุณพี่เบลล์มากๆนะครับ


พี่เบลล์หันมายิ้มให้พวกผม ก่อนจะขอตัวนอนพัก เพราะเพลียมาก
ผมเลยมานั่งคุยกับม๊าและแม่พี่เจที่โซฟา
ส่วนแบงค์กับพี่เชน ขอตัวไปซื้อของมารับขวัญหลานครับ 5555+
เห่อมากกก ๆ

แม่พี่เจ :: ตั้งชื่อลูกรอยังละเจ

พี่เจ :: คิดๆไว้ละครับ

ม๊า :: ชื่ออะไร ไหนบอกม๊าสิ

พี่เจ :: ตอนแรกเจก็ตั้งไว้ทั้งชายและหญิงครับ ชื่อเล่น
ถ้าได้ผู้ชายจะให้ชื่อ ติวเตอร์ ส่วนผู้หญิงชื่อน้อง ทีชเชอร์ ครับ

แม่พี่เจ :: ที่แปลว่า ครู นะหรอ

พี่เจ :: ครับแม่

ม๊า :: ทำไมถึงตั้งแบบนั้นละลูก มีความหมายอะไรไหม

ม๊าถามพี่เจนะ แต่สายตาม๊ามองผมแบบแซวๆยิ้มๆ

พี่เจ :: ก็ 55+ พูดแล้วเจก็เขิล ก็เจกับแฟรงค์รู้จักกันได้
เพราะมาเป็นครูสอนพิเศษให้นะครับ
เลยอยากตั้งชื่อลูกไว้ให้สื่อถึงจุดเริ่มต้นของการมาเจอกันนะครับ


พูดจบพี่เจก็ยิ้มหน้าแดงเลย
โอ้ยย แฟนผมน่ารักอะ >///<


แม่พี่เจ :: งั้นชื่อน้องทีชเชอร์นะ น่ารักดีๆ

ม๊า :: ชื่อจริงละลูก

พี่เจ :: วันนี้วันจันทร์ใช่ไหมครับ เดี๋ยวเจหาที่จดไว้ก่อนนะ


พี่เจเอามือพลิกๆสมุดจดเล็กๆที่ใช้ตั้งชื่อลูกไปมา
เตรียมพร้อมมากครับ ..


พี่เจ :: ชื่อ เด็กหญิง กัญญณัชแปลว่า  นักปราชญ์ผู้งดงาม

ม๊า :: อืมๆ เป็นทั้งผู้มีความรู้ และเป็นผู้ที่งดงาม

แม่พี่เจ :: ดีๆลูกความหมายดีมาก
เด็กหญิงกัญญณัช  ตันตระกูลเจริญ ชื่อเล่นชื่อน้องทีชเชอร์

ม๊า :: เอาชื่อนี้แหละเนอะ ขอให้เป็นเด็กดีนะหลานย่า เอ๊ะ ,, จะหลานอะไรดีละ

แม่พี่เจ :: ฉันก็ว่าจะถามเธอ หลานย่า หรือหลานยายละ ฝั่งไหนจะใช้หลานอะไร

ผม :: โถวว ม๊าก็ หลานย่าทั้ง 2 คนแหละครับ

พี่เจ :: แม่ก็ พวกผมเขินจะแย่แล้วครับ

แม่พี่เจ :: เจ กับ แฟรงค์ ฟังแม่นะลูกนะ ตอนนี้พวกหนู 2 คน
มีอีก 1 ชีวิตที่จะต้องรับผิดชอบแล้วนะ ถึงเจกับแฟรงค์ยังอายุไม่มาก
แต่สังคมปัจจุบัน อายุเท่าหนูมีลูกมีครอบครัวที่ต้องดูแลที่ต้องรับผิดชอบกันแล้ว
พวกลูก 2 คน อาจจะพร้อมทั้งด้านการเงินที่จะเลี้ยงดูยายหนูให้เติบโตได้
แต่แม่ทั้ง 2 คน อยากให้พวกลูกๆ ได้พยายามขวนขวายและยืนด้วยกำลังของตัวเองให้ได้

ม๊า :: ม๊าจะดูแลยายหนูและช่วยส่งเสียค่าเลี้ยงดูต่างๆให้
จนตาแฟรงค์เรียนจบมหาลัย ป่านนั้นน้องเจก็จะทำงานเก็บเงินได้เกือบๆ 3 ปีแล้ว
ยายหนูเองก็อายุ 4 ขวบ พอที่จะเข้าโรงเรียนได้
นั้นคือจุดเริ่มต้นที่แฟรงค์กับเจต้องเริ่มที่จะดูแลยายหนูเอง
ทั้งการเงินทั้งทุกๆอย่าง ในวันนั้นแม่ทั้ง 2 คนจะทำแค่เฝ้าดูห่างๆ
เจกับแฟรงค์จะเลี้ยงดูยายหนูได้ใช่ไหมลูก

พี่เจ :: ขอบคุณนะครับม๊า ขอบคุณครับแม่ เจจะเลี้ยงยายหนูให้ดีที่สุดครับ
เจจะตั้งใจทำงานเก็บเงิน และจะจัดสรรเงินต่างๆให้มีเพียงพอที่จะดูแลยายหนูให้เติบโตให้ได้ครับ

แฟรงค์ :: แฟรงค์เองก็เหมือนกันครับ อาจจะยังทำงานหาเงินไม่ได้ในเร็วๆนี้
แต่แฟรงค์จะตั้งใจเรียน และจะช่วยพี่เจทำงาน จะแบ่งเบาภาระทุกๆอย่างครับ

ม๊า :: ม๊าดีใจนะที่เราสองคนตั้งใจและตั้งมั่นจะเลี้ยงยายหนู
ม๊าขอให้คุณความดีต่างๆที่เจและแฟรงค์มี ส่งผลให้ลูกทั้ง 2 เจริญๆนะลูก

แม่พี่เจ :: แม่ 2 คน จะกลับไปเอาเสื้อผ้าของใช้ต่างๆมาเฝ้าเบลล์นะ
ส่วนเจเดี๋ยวพอแม่กลับมาเปลี่ยนก็รีบพาแฟรงค์กลับไปพัก
นอนให้พอให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้ต้องมาเรียนอาบน้ำลูกนะ

พี่เจ :: ครับแม่


แล้วแม่พี่เจกับม๊าผมก็เดินออกไป
เหลือแค่ผมกับพี่เจ และพี่เบลล์
ภาพมันเหมือนเมื่อ 8 เดือนก่อน
ในวันที่พวกผมรู้ว่าจะมีอีก 1 ชีวิตเกิดขึ้นในชีวิตของพวกผม

แต่ในวันนี้พวกผมมียายหนูแล้ว  .....
8 เดือนที่พวกผมรอคอย
8 เดือนที่ฟูมฟัก และ
8 เดือนที่พวกผมเรียนรู้ที่จะเติบโตขึ้น
มันรู้สึก .. ตื้นตันครับ


ผมเป็นแค่เด็ก ม.6 ครับ แต่ตอนนี้ผมมีลูกสาว
ที่อีก 4 ปีข้างหน้าผมจะต้องดูแลเค้าอย่างเต็มตัว
มันอาจจะเป็นความรู้สึกที่หนักนะ ,,
แต่สำหรับผม ผมพร้อมจริงๆที่จะดูแลยายหนู
เพราะผมมีพี่เจ ที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน


พี่เจ :: คิดอะไรอยู่ นั่งเงียบเลย

ผม :: กำลังซึมซับความรู้สึกในวันนี้ไว้นะ

พี่เจ :: ทำไมละ

ผม :: มันมีความสุขไงละ

พี่เจ :: 5555 ตื่นเต้นนะ พรุ่งนี้จะได้อุ้มยายหนูแล้ว ดีใจไหม

ผม :: แฟรงค์ไม่กล้าแน่ๆพี่เจ กลัวทำยายหนูเจ็บ


พี่เจจับมือผมไว้ ก่อนจะมองหน้าผมและส่งยิ้มให้


พี่เจ :: ขอบใจนะแฟรงค์สำหรับทุกๆอย่าง

ผม :: แฟรงค์ก็ขอบคุณพี่เจเช่นกันนะ

พี่เจ :: มาเลี้ยงยายหนูด้วยกันนะ
มาทำให้ชีวิตอีกชีวิตหนึ่งเติบโตขึ้น ด้วยมือของเราทั้งคู่

ผม :: ครับ แล้วมือของเราคู่นี้ ก็จะจับมือกันแบบนี้ตลอดไปเนอะ

พี่เจ :: มันแน่นอนอยู่แล้ว มีลูกแล้วนิครับ จะทิ้งกันไปง่ายๆได้ไง

ผม :: พี่เจๆ อัพรูปลูกก่อนๆ


ผมรีบปล่อยมือพี่เจมาอัพรูปลูก

พี่เจ :: พูดไม่ทันไรปล่อยมือละ มันน่างอลดีไหมเนี้ย

ผม :: 55555 อัพรูปลูกก่อนไง เดี๋ยวคืนนี้กอดแน่นๆเลย

พี่เจ :: ท่าทางจะไม่ได้ยินที่แม่บอก แม่บอกให้นอนหลับให้เต็มอิ่ม

ผม :: พี่เจคิดอารายยย ก็บอกแค่จะกอดแน่นๆเฉยๆ คิดไปไหนๆ

พี่เจ :: หรอออ ปกติไม่เคยแค่กอดไง

ผม :: อย่ามารู้ทัน


ผมแต่งรูปเสร็จแล้วกำลังจะอัพ แต่ช้าไปครับ


พี่เจ :: แฟรงค์ๆดูนี้ดิ

พี่เจยื่นมือถือมาให้ผมดู หน้าเฟสเลยครับ

BANK ATIP ::
ยินดีต้อนรับนะครับนางฟ้าตัวน้อยๆของพวกเรา ยินดีกับพี่เจและแฟรงค์ด้วย

แล้วลงรูปยายหนูที่ถ่ายผ่านกระจกกั้นห้องเด็กอ่อน
มีคนมาไลค์เกือบ 500 คน คอมเม้นต์อีกเยอะมาก
บางคนก็ตกใจ บางคนก็ถามว่าเด็กมาจากไหน ใครเป็นแม่เด็ก ต่างๆนาๆ


ผมได้แต่ยิ้มไปให้พี่เจ ก่อนให้กดอัพรูปในไอจีส่วนพี่เจก็อ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ

Mr_Frank :: ของขวัญจากฟากฟ้า .. น้องทีชเชอร์ ป๊ากับพ่อรักหนูนะครับ @jetsada_jj


ผมกดอัพเสร็จก็ไม่รอดูคนมาเม้นต์หรือมาไลค์หรอกครับ
เพราะเชื่อว่ามันจะเป็นประเด็นร้อนพอ
555555+ เพราะแทบไม่มีใครรู้เรื่องพี่เบลล์ท้องเรื่อง

แล้วเรื่องเรียกชื่อป๊า กับพ่อ ผมตกลงกับพี่เจไว้แล้ว
จะให้ยายหนูเรียกพี่เจว่า พ่อ ส่วนผมเรียกว่า ป๊า
ไม่มีนิยามคำว่าแม่ครับ แม่ยายหนูจะมีแค่พี่เบลล์คนเดียว
พวกผมจะไม่ห้ามพี่เบลล์มาเจอลูก และจะไม่สอนให้ลูกไม่รู้จักแม่
ผมจะสอนให้ลูกรู้จักแม่ครับ และจะสอนให้ลูกรักแม่ให้มากๆ
เพราะพี่เบลล์ผ่านเรื่องหนักๆมามาก
แต่ก็ยังยืนหยัดที่จะอดทนเพื่อลูกมาจนวันนี้


พี่เจ :: แฟรงค์ เห็นคอมเมนต์พวกนี้ไหม


พี่เจยื่นมือถือมาให้ผมดู
เป็นคอมเม้นต์ของคนที่เหยียดเพศที่ 3 ครับ ก็ด่าผมกับพี่เจต่างๆนาๆ
บางคนก็ด่าพวกผมเรื่องที่มีลูก และเรื่องความเป็นไปได้ในโลกนี้
ที่จะอยู่ใช้ชีวิตด้วยกันแบบชายรักชาย


ผมยื่นมือถือคืนให้พี่เจ
แล้วบอกกับพี่เจว่า ..

ผม :: พี่เจ มันก็จริงนะที่ยังมีคนรับไม่ได้อยู่
แต่คนรอบข้างเรา ครอบครัวเราทั้ง 2 รับในสิ่งที่เราเป็นได้ แฟรงค์ว่ามันก็พอแล้วนะ

พี่เจ :: แต่โลกเราสังคมเราไม่ได้มีแค่นี้นะแฟรงค์

ผม :: มันอยู่ที่การวางตัวมากกว่า เวลาเราอยู่กัน 2 คนในห้องของเรา
เราก็เป็นคนรักกัน แต่พออยู่ต่อหน้าครอบครัวเรา เราเป็นพี่น้องกัน
อยู่ต่อหน้าคนในสังคม ทั้งที่ทำงานหรือที่เรียน เราก็เป็นพี่น้อง เป็นที่ปรึกษาซึ่งกันและกัน
… อย่ากำหนดดีกว่าครับว่าสถานะของเรามันจะหยุดแค่คำว่าแฟน
เพราะสำหรับแฟรงค์ พี่เจคือคนรัก คือพี่ คือครู คือเพื่อน คือทุกๆอย่าง
อย่าคิดมากนะพี่เจ วันนี้เรามียายหนูแล้ว เราต้องเข้มแข็งและอดทนต่อความคิดของคนอื่นๆ
คำดูถูกคำดูหมิ่นต่างๆให้ได้ เพื่อลูกของเรานะ

พี่เจ :: พี่โตกว่าซะเปล่า กลับอ่อนแอให้แฟรงค์สอน 555 พี่นี้น่าอายเนอะ

ผม :: ไม่เห็นน่าอายเลย น่ารักจะตาย


พูดจบผมก็หอมแก้มพี่เจ ก่อนที่พี่เจจะนั่งตอบไลน์เพื่อนใหญ่เลยครับ
เพื่อนส่งข้อความมาถาม มายินดี



ส่วนผมเองก็ยินดีครับ ,, ,ความสุขกับทุกๆวันนี้มากจริงๆ
ขอบใจนะคะทีชเชอร์ ,, ที่เข้ามาเติมเต็มป๊า ‘
ป๊าจะทำทุกๆวันเพื่อหนูนะ เพื่อพี่เจด้วย =)



ตราบใดที่ชีวิตเรายังเดินไปข้างหน้า ,,
เราจะเจอปัญหาเจออุปสรรคอีกมากมายครับ
แค่ให้ใจเราเข้มแข็งพอที่จะฝ่าฝันมันไปให้ได้ก็พอ

[moujay]

ถ้าจะขอต่ออีกนิดจะยืดเยื้อไปไหม?
แบบว่าแฟรงค์ยังไม่เข้ามหาลัยเลย
ทีชเชอร์เพิ่งออกมาเอง

555+ จะตอนพิเศษก็นะ กลัวไม่ต่อเนื่อง
จบเลยดีไหม??
หรืออนุญาติให้คนเขียนต่อได้อีกดีคะ???

>////<

[❣☾月亮☽❣]

ปลาบปลื้มยินดีกับคุณพ่อมือใหม่ค่ะ. จากนี้ไปคือการเริ่มต้นใหม่กับสมาชิกใหม่

อย่าไปสนใจคนอื่นมากนักดีแล้วล่ะ. ใครรับได้ก็รับเนอะ

เขินกับงอนเขียนแบบนี้จ้า. ใช้ภาษาดีแล้วนะคะสื่อถึงอารมณ์ความหมายดีแค่มีพิมพ์ผิดบ้างอาจจะเพราะความเคยชิน เรื่องพิมพ์ตกหล่นแทบไม่มีเลยค่ะ

แอบหวังให้มีอีกหลายๆตอนเพราะอยากอ่านคู่อุ่นบ้าง.   

[yjm]

เป็นคุณพ่อมือใหม่กันแล้ว^^
 ต่อเรื่อยๆเถอะนะ อย่าเพิ่งรีบจบเลยนะนะนะ

[maemix]

ยินดีด้วยนะคุณพ่อคุณป๊า
มีลูกสาวน่ารักน่ารัก

[moujay]

ปลาบปลื้มยินดีกับคุณพ่อมือใหม่ค่ะ. จากนี้ไปคือการเริ่มต้นใหม่กับสมาชิกใหม่

อย่าไปสนใจคนอื่นมากนักดีแล้วล่ะ. ใครรับได้ก็รับเนอะ

เขินกับงอนเขียนแบบนี้จ้า. ใช้ภาษาดีแล้วนะคะสื่อถึงอารมณ์ความหมายดีแค่มีพิมพ์ผิดบ้างอาจจะเพราะความเคยชิน เรื่องพิมพ์ตกหล่นแทบไม่มีเลยค่ะ

แอบหวังให้มีอีกหลายๆตอนเพราะอยากอ่านคู่อุ่นบ้าง. 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคะ และขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ
จะพัฒนาให้ดีขึ้นๆ คะ =)