หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์||

[moujay]

Ch 61 คุณปู่คุณตา || Frank ‘ Mode




ผมอุ้มทีชเชอร์แล้วก็ร้องไห้ไปอยู่แบบนั้น
น้องเฟรินส์กับน้ำน่านก็ทำได้แต่ยืนมอง เพราะผมเองร้องไห้ไม่หยุด
คือ มันถึงจุดหนึ่งที่ผมเหนื่อยมากๆครับ

มันคิดย้อนไปหมดว่าทำไมผมต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้
ทำไมผมไม่ได้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ
ทำไมผมไม่มีเวลาสวีตอะไรกับพี่เจเลย
ทำไมผมต้องมาเจอแต่เรื่องปวดหัวแบบนี้ด้วย
ผมเหนื่อย ..... เหนื่อยมากๆ



สักพักพี่เจก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะบอกให้น้องเฟรินส์เอาทีชเชอร์ไปข้างล่าง
ตอนแรกทีชเชอร์ก็ร้องไห้ที่น้องเฟรินส์ดึงออกจากอกผมไป
แต่ด้วยความที่น้องเฟรินส์เลี้ยงทีชเชอร์บ่อยเลยพอจะรู้ใจกันบ้าง
ปลอบทีชเชอร์จนหายร้องไห้งอแงได้ ก่อนที่ทีชเชอร์จะร้องไห้จนหอบ

พี่เจ :: น้ำน่าน เฟรินส์ พี่ฝากทีชเชอร์แป๊บนึงนะ เดี๋ยวพี่ลงไปรับ
น้ำน่านกับเฟรินส์รับคำของพี่เจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป


พอ 2 คนนั้นออกจากห้องไปได้ พี่เจก็ดึงผมเข้าไปกอด


พี่เจ :: เหนื่อยแล้วใช่ไหม ไม่ไหวกับปัญหาต่างๆที่มันถาโถมเข้ามาแล้วใช่ไหมครับ

แล้วพี่เจก็ร้องไห้ ... กอดผมไปตัวเองก็ร้องไห้ซะตัวสั่นไปหมด

ผม :: เหนื่อยแล้วพี่เจ แฟรงค์ท้อแล้วละ ทำไมต้องมีแต่ปัญหา

พี่เจค่อยๆปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ก่อนที่พี่เจจะเดินไปนั่งที่เตียงนอน

พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์เหนื่อยแล้ว แฟรงค์กลับไปอยู่ที่บ้านก่อนไหม
ให้พี่เคลียร์เรื่องราวต่างๆตรงนี้ให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยกลับมาอยู่ด้วยกัน หรือเราจะแยกกันอยู่ก็ได้นะ

ผม :: ไม่เอาพี่เจ แฟรงค์แค่เหนื่อยเฉยๆ ไม่ได้อยากแยกกันอยู่กับพี่เจ

พี่เจ :: แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรละแฟรงค์ อยู่ด้วยกันก็เหนื่อยแบบนี้
พี่มีแต่หาเรื่องราวมาให้แฟรงค์ต้องเหนื่อย ต้องล้าแบบนี้
แยกกันอยู่เหอะ เรื่องทีชเชอร์ เรื่องเบลล์ หรือโชกุน พี่จะจัดการเอง


ผมเดินเข้าไปกอดพี่เจไว้  แต่พี่เจก็ได้แต่ผลักผมออก


พี่เจ :: พี่คิดมาสักพักแล้วละ ว่าอยากจะแยกกับแฟรงค์อยู่
พี่สงสารแฟรงค์นะที่ต้องมาเสียเวลากับเรื่องที่เป็นของพี่
แฟรงค์กลับบ้านเหอะนะ แล้วให้มันลงตัวกว่านี้แฟรงค์ค่อยกลับมา

ผม :: พี่เจ .. ไหนเราสัญญากันว่าเราจะไม่ทิ้งกันไง
ปัญหาแค่นี้เราผ่านไปด้วยกันได้ แฟรงค์ขอโทษที่แฟรงค์พูดว่าเหนื่อยนะ แฟรงค์ขอโทษนะพี่เจนะ


ผมพยายามจะดึงพี่เจเข้ามากอด
แต่พี่เจก็ร้องไห้แล้วผลักผมออกไม่ยอมให้ผมกอดซะที
ผมพยายามมากๆ จนต้องดึงพี่เจเข้ามากอดแรงๆ

พี่เจ :: แฟรงค์ .. พี่เจ็บ ปล่อยได้แล้ว

ก็ยอมให้กอดดีๆดิวะ ทำไมต้องขัดขืนด้วยละเนี้ยยย –“-


ผม :: พี่เจหยุดดิ้นก่อนดิ จะได้ไม่เจ็บ

พี่เจไม่ดิ้นละครับ แล้วก็ไม่ได้ผลักผมออก
ผมกอดพี่เจไว้หลวมๆ ก่อนจะพูดกับพี่เจ


ผม :: แฟรงค์อะก็แค่เหนื่อย แค่น้อยใจบ้างที่ทำไมปัญหามันต้องเข้ามาแบบนี้
ไม่ได้เบื่อหรือเหนื่อยที่จะยืนข้างๆพี่เจ หรือจะเลี้ยงลูกเลย
แฟรงค์รักพี่เจนะ รักทีชเชอร์ด้วย ต่อให้เจออะไรมากกว่านี้แฟรงค์ก็ทนได้

พี่เจ :: พี่ไม่อยากให้แฟรงค์เหนื่อยนิ


พี่เจเอาหน้ามามุดๆตรงซอกคอผม แล้วก็พูดออกมา ... คือ จะดื้ออีกนะพี่เจเนี้ยย

ผม :: แต่แฟรงค์เต็มใจที่จะเหนื่อย ..
พอแล้วไม่เอาละไม่พูดแล้วเรื่องนี้ แล้วห้ามไล่แฟรงค์อีกนะ
ถ้าแฟรงค์ไปจริงๆจะเสียใจไหม

พี่เจ :: อืออ

ผม :: อืออ อะไรครับ

พี่เจ :: เสียใจสิ

ผม :: งั้นห้ามไล่อีกนะ ... ยิ่งเจอปัญหาเราก็ต้องยิ่งเข้าใจกัน นะครับ

พี่เจ :: เคยเสียใจไหมที่มาคบกับพี่

ผม :: ถามแบบนี้อีกละ ... เห้ออออ ไม่เคยเสียใจเลยพี่เจ แฟรงค์มีความสุขที่มีพี่เจนะ

พี่เจ :: ทุกวันนี้พี่แทบไม่ได้ทำหน้าที่แฟนเลยนะ แฟรงค์ยังจะรับได้หรอ

ผม :: โอ้ยยย พี่เจเนี้ยย งอแงอีกละ


พี่เจหยิกเข้ามาเต็มๆท้องผมเลยครับ ที่ผมไปว่าพี่เจงอแง


พี่เจ :: ก็งอแงเนี้ยแหละ รักไหมละ

ผม :: 555555 รักๆ เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ


พี่เจค่อยๆดันตัวออกจากอ้อมกอดของผม


พี่เจ :: ถ้าไม่ไปไหนจริงๆ ก็ห้ามทิ้งกันนะ
ต่อให้เจอปัญหาอีกแค่ไหนห้ามทิ้งกัน สัญญาสิ

อะครับ … มาโหมดอ้อนๆก็ได้ด้วยแฟนผม
>//////< น่ารักกกก’

ผม :: สัญญาครับ .. ไม่ทิ้งกันแน่นอนนน =)

พี่เจโน้มหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ 1 ที

พี่เจ :: อะให้รางวัลไว้ก่อน เคลียร์เรื่องพ่อเบลล์ได้เมื่อไหร่เดี๋ยวให้รางวัลอีก

โหยยยย … นี้มาสายอ่อยอีกละสินะพี่เจ
ตลอดดดอะ … ตั้งแต่คบกันจนวันนี้อ่อยตลอด


ผม :: งั้นไปหาพ่อพี่เบลล์เลยดีกว่า ป่ะ...

ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่พี่เจดึงตัวผมไว้

พี่เจ :: บทจะหื่นนี้ก็หื่นตลอดจริงๆนะ พอๆพรุ่งนี้ก็มาเชื่อสิ เห้ออออออ

พูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนหงายบนที่นอน
แล้วผมจะรอช้าอะไรละครับ พลิกตัวไปคร่อมพี่เจไว้สิครับ
5555+ จังหวะมา .. จะช้าทำไมละแฟรงค์เอ้ยยย

พี่เจ :: หื้มม จะทำอะไร ลงไปเลยย เดี๋ยวต้องไปรับลูกอีกนะ เฟรินส์จะนอนแล้วมั้งป่านนี้

ผม :: ไม่ได้ทำไรหรอกนะ นะ .. เฟรินส์ไม่นอนหรอก มันนั่งคุยกับน้ำน่านนั้นแหละ

พี่เจเลยเลื่อนมือที่ดันอกผมไว้ไปเล่นผมผมแทน

พี่เจ :: แล้วเราจะทำไงดีอะเรื่องพ่อของเบลล์  แฟรงค์ว่าพ่อเบลล์จะเอาทีชเชอร์ไปจริงๆไหม

พูดต่อเลยครับพี่เจ … พี่เจก็ยังพูดไปเรื่อยแหละครับ
ผมก้มลงใช้ปากจูบเบาๆที่หน้าท้องพี่เจ ก่อนจะค่อยๆจูบไซร้ไปทั่วหน้าท้อง
พี่เจเอามือเล่นผมของผมอยู่แบบนั้น ปากก็ยังพูดเรื่องพ่อพี่เบลล์ต่อ
จนผมใช้ลิ้นเลียตรงยอดอกของพี่เจ มืออีกข้างก็เลื่อนมาบีบเค้นที่หน้าอกอีกข้าง

พี่เจ :: อ๊ะ .. อื้มม แฟรงค์ นะ ไหน ไหนบอกไม่ทำไง

จากมือที่เล่นๆผมของผมอยู่ กลายมาจิกเบาๆ
หื้มม ,, แบบนี้จะให้หยุดหรือจะให้ทำต่อครับพี่เจ
ผมหยอกเอินที่ยอดอกของพี่เจทั้งสองข้าง ก่อนจะเลื่อนไปไซร้ซอกคอขาวๆ
ก่อนจะเลื่อนหน้ามาจ้องตาพี่เจไว้


ผม :: ไม่ทำหรอกนะ .. แค่อยากหยอกเล่นเฉยๆ

พูดจบก็ก้มลงไปงับเล่นที่ปลายจมูกพี่เจ
พี่เจได้แต่หัวเราะกลับมา


พี่เจ :: แน่ใจใช่ไหมที่บอกว่าเล่น แต่ตรงนั้นของแฟรงค์มันไม่เล่นนะ

555555+ โกหกได้ทุกอย่างครับ ยกเว้นเจ้าลูกชายของผม
รู้สึกมันจะบอกความต้องการชัดเจนเกินไปหน่อยละ

ผม :: พอๆกันแหละนะ ของพี่เจก็ใช่ย่อยที่ไหน

พี่เจ :: งั้นช่วยพี่หน่อยสิ


โหยยย พูดมาแบบนี้แล้วส่งสายตาแบบนี้มาให้ จะช้าทำไมละครับ
( เบนกล้องไปที่โคมไฟหัวเตียงแป๊บบบ >////< )




ผ่านช่วงเวลาร้อนแรงไปแล้ว .. ผมลุกไปอาบน้ำก่อนจะลงไปรับลูก
แต่พอเปิดห้องมาก็เห็นว่าไฟมืดหมดแล้ว สงสัยเฟรินส์พาทีชเชอร์ไปนอนด้วยแล้วแน่ๆ
ผมเลยเดินเข้าห้องมาก็เป็นจังหวะเดียวที่พี่เจเดินออกจากห้องน้ำมาพอดี
อีกละเสื้อนอนตัวนี้ ตั้งแต่ก่อนคบกันจนวันนี้
พี่เจก็ชอบใส่เสื้อนอนแบบเดิมๆ
เสื้อกล้ามคอกว้างๆ คว้านลึกไปยันหน้าท้อง
ถ้าใส่แบบนี้ไม่ใส่ดีกว่าไหมครับแฟนนน …


ผม :: ใส่เสื้อแบบนี้ถอดเถอะ

พี่เจ :: หึหึ รู้เลยในหัวนี้คิดไปไหน


พี่เจเอาผ้าเช็ดตัวไปตากไว้ที่ระเบียงห้อง ก่อนจะมาล้มตัวนอนข้างๆผม


พี่เจ :: ลูกนอนกับเฟรินส์หรอ

ผม :: อืมม ครับ

พี่เจ :: งั้นปิดไฟนอนเถอะ พรุ่งนี้พี่ต้องเข้าบริษัทป๊าตอนเช้า เที่ยงๆพี่จะกลับมานะ

ผม :: ก็ทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้นะพี่ เพราะพรุ่งนี้แฟรงค์ไม่มีเรียน

พี่เจ :: ครับๆ


ผมปิดไฟแล้วดึงพี่เจเข้ามานอนกอด


ผม :: แล้วเรื่องทีชเชอร์จะเอาไงครับ

พี่เจ :: รอให้ทีชเชอร์ผ่าตัดผ่านไปก่อน แล้วเราค่อยคิดเรื่องต่อจากนี้กัน

ผม :: อืมมม ... เราต้องให้ทีชเชอร์ไปอยู่กับครอบครัวจริงๆของทีชเชอร์ใช่ไหม

พี่เจ :: พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน .... บางทีเพื่อตัวทีชเชอร์เองเราอาจจะต้องทำแบบนั้นก็ได้


ไม่มีเสียงคุยของผมและพี่เจต่อจากนี้แล้ว
มีเพียงความเงียบ … ที่ต่างคนต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง
ก่อนจะนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า .......






กว่าจะผ่านคืนวันอลหม่านไปได้ ....
เห้ออ ผมนี้เหมือนช่วงชีวิตจะลดหายไปหลายปี
เรื่องเมื่อคืนก็สรุปได้ว่า เหนืออื่นใดนั้น เราต้องนึกถึงสุขภาพของทีชเชอร์ก่อน
ซึ่งจะผ่าตัดอีกใน 2 เดือนข้างหน้า เรื่องอื่นค่อยว่ากันครับ




ผมตื่นนอนมาเกือบๆ 10 โมงเช้าครับ
พี่เจตื่นก่อนตั้งแต่ 7 โมงเช้าละเพราะวันนี้พี่เจต้องเข้าบริษัท
ใกล้จะเสร็จสิ้นกับการฝึกงานละครับ
แต่ต้องมาเก็บวิชาเล็กๆน้อยๆในเทอม 2 อีกนิดหน่อย
ส่วนผมใกล้สอบมิดเทอมครับ ,, ต้องเร่งอ่านหนังสือหน่อยละ
รู้สึกหลังๆมาเจอเรื่องโน้นเรื่องนี้เยอะไป ทำให้การเรียนผมใส่ใจน้อยลงจริงๆ


พอล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่าง
เจอน้องเฟรินส์ พี่ปิ่น และหมอเปอร์กำลังนั่งเล่นกับทีชเชอร์อยู่

น้องเฟรินส์ :: ตัวๆ วันนี้เค้าจะกลับบ้านละนะ ม๊ากับป๊าบอกเข้ามาหาไม่ได้นะวันนี้ต้องพาอาม่าไปหาหมอ

ผม :: อืมๆ เดี๋ยววันอังคารเค้าเลิกเร็ว ว่าจะกลับไปนอนบ้านเหมือนกัน คิดถึงอาม่า

หมอเปอร์ :: มึงยังมีบ้านหรอวะ เห็นอยู่แต่บ้านพี่เจ 5555+

ผม :: แหม่ ,, หมอเปอร์ครับ ผมมีลูกละนะครับ ก็ต้องเลี้ยงลูกสิครับ  มึงแซวซะกูเสียหลักเลยนะ

พูดเสร็จผมก็ไปคว้าเจ้าตัวเล็กที่ยื่นมือมาจะให้ผมอุ้มมาอุ้มมากอดมาฟัดให้หนำใจ
ไม่ได้นอนด้วยกันตั้ง 1 คืน  คิดถึงเนื้อนิ่มๆของหนูจังเลยลูกสาวป๊า
พอผมอุ้มทีชเชอร์ก็มาเอาหน้ามามุดๆอกผมใหญ่เลย  สงสัยง่วงแล้วแน่ๆ

ผม :: เดี๋ยวมานะ เอาทีชเชอร์นอนก่อน สงสัยจะง่วง

ผมเลยอุ้มทีชเชอร์เดินเล่นไปมา ตบหลังเบาๆ กล่อมให้ทีชเชอร์นอน
คนเป็นพ่อเป็นแม่นี้เหนื่อยจริงๆนะครับ ผมนี้แทบจะยอมแพ้
เพราะรัก รักเด็กน้อยคนนี้มากจริงๆ ผมยอมทิ้งชีวิตวัยรุ่นของผมได้เลย

ผมพาทีชเชอร์มาเดินเล่นในสวนหน้าบ้าน ทีชเชอร์กำลังจะหลับเลยครับ
เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังซะก่อน
ผมเลยเดินไปชะโงกหน้าดูใกล้ๆ เป็นพี่เบลล์กับคุณพ่อ
หึหึ มากันตอนที่พี่เจไม่อยู่อีกนะ แม่พี่เจกับป้านวลก็ไปตลาด
เอาไงละแฟรงค์เอ้ยยยย TT


น้องเฟรินส์เดินออกมาหาผม ถามว่าใครมา พอเห็นพี่เบลล์กับคุณพ่อเดินเข้ามา
ก็ทำท่ายกมือเป็นรูปโทรศัพท์ ผมเลยพยักหน้าให้
หวังว่าผม 2 คนพี่น้องจะเข้าใจตรงกันนะว่าให้โทรหาพี่เจ 5555+
พิสูจน์ความเป็นพี่เป็นน้องกันเลยนะงานนี้


พี่เบลล์ :: กำลังจะหลับหรอแฟรงค์ พี่ขออุ้มได้ไหม

ผม :: ครับพี่เบลล์ เดี๋ยวแป๊บนะ


ผมเปลี่ยนท่าอุ้มทีชเชอร์ ก่อนจะส่งให้พี่เบลล์อุ้มต่อ
แต่เจ้าหนูทีชเชอร์ที่ไม่คุ้นหน้าพี่เบลล์อยู่แล้ว บวกกับอารมณ์งอแงจะหลับ
เลยร้องไห้จ้าเลยครับ
ผมรีบเอากลับมากอดโอ๋ๆให้หยุดร้อง แล้วก็กล่อมให้นอน


ผม :: เดี๋ยวรอตื่นให้อารมณ์ดีก่อนนะครับพี่เบลล์ งอแงจะหลับนะครับ

พี่เบลล์ :: จ๊ะไม่เป็นไร งั้นพี่เข้าบ้านก่อนนะ


พี่เบลล์พูดเสร็จก็ชวนคุณพ่อเข้าบ้าน
ผมก้มหัวให้พ่อพี่เบลล์ เพราะยกมือไหว้ไม่ได้อุ้มทีชเชอร์อยู่
น้องเฟรินส์เตรียมขนมและน้ำดื่มมาให้พี่เบลล์กับคุณพ่อแล้ว

ผมกล่อมทีชเชอร์เกือบ 10 นาทีครับ เจ้าหญิงตัวน้อยของผมก็หลับสนิท
ผมเลยอุ้มทีชเชอร์ไปนอนบนที่นอนในห้องรับแขก
พี่ปิ่นเบาเสียงทีวีลง ก่อนจะบอกผมว่าจะออกไปซื้อข้าวมากิน
เดี๋ยวจะซื้อมาเผื่อ แล้วเดินออกไปกับหมอเปอร์ และน้องเฟรินส์
เอิ่มม คือ ทิ้งผมกันหมดเลยสินะ



ผมนั่งลงตรงโซฟาที่ใกล้กับที่นอนทีชเชอร์
พี่เบลล์กับคุณพ่อกำลังดูอัลบั้มรูปทีชเชอร์ที่ผมถ่ายแล้วล้างออกมาจัดใส่อัลบั้มไว้
คือทีชเชอร์ตอนนี้ 8 เดือนกว่า ผมมีอัลบั้มลูกจนจะ 100 เล่มละครับ
ล้างไว้แต่ละวันแต่ละเดือน แต่ทุกๆวันคือต้องถ่ายครับ แล้วจะเก็บไว้เขียนบันทึกในแต่ละวัน

พ่อพี่เบลล์ :: เลี้ยงยากไหม

ผม :: ห๊ะ,, อ่อทีชเชอร์นะหรอครับ ไม่ยากครับ แต่จะงอแงเวลาที่เค้าไม่สบายตัวนะครับ

พ่อพี่เบลล์ :: แล้วรู้ว่าป่วยนานหรือยัง

ผม :: ก็ตอนนั้นประมาณ 5 เดือนครับที่รู้

พ่อพี่เบลล์ :: แล้วนี้เรายังเรียนอยู่หรือเปล่า


พี่เบลล์หันมามองหน้าผม เหมือนจะบอกว่าขอโทษเบาๆ
ผมได้แต่ยิ้มกลับไปให้พี่เบลล์ .. เอาวะแฟรงค์ หนักกว่านี้ก็ผ่านมาได้ละ
แค่นี้เอง แค่เจอกับคุณตาตัวจริงของทีชเชอร์เอง TT


ผม :: เรียนอยู่วิศวะ ปี 1 ครับ

พ่อพี่เบลล์ :: อ้าวว เจก็เรียน เราก็เรียนแล้วใครเลี้ยงลูกละ

ผม :: ปกติจะมีพี่เลี้ยงครับ  มาเช้าเย็นกลับ แล้วตอนเย็นจะเป็นผมกับพี่เจเลี้ยงกันเอง
มีคุณแม่พี่เจ กับม๊าผมแวะมาเลี้ยงด้วย

พ่อพี่เบลล์ :: ไหวหรือไงเรา ไหนจะเรียนอีก แล้วมีปัญหาเรื่องเงินไหม

ผม :: ไม่มีครับ ตอนนี้เรื่องเงินเป็นเงินของแม่พี่เจกับม๊าผมครับ
แต่เดี๋ยวผมจบปี 4 จะเป็นเงินของผมกับพี่เจทั้งหมดครับ

พ่อพี่เบลล์ :: อืมมมม ถ้ามันหนักก็ให้เบลล์เอาไปเลี้ยงเถอะ

ผม :: ไม่หนักครับ เรื่องนี้เอาเหมือนที่คุณแม่พี่เจบอกเถอะครับ
ให้ทีชเชอร์ผ่าตัดก่อน แล้วค่อยคุยกันอีกทีนะครับ

พี่เบลล์ :: พ่อคะไหนเราจะไม่คุยเรื่องนี้ไง พ่อบอกจะมาเล่นกับหลานไม่ใช่หรอ

พ่อพี่เบลล์ :: อืมม พ่อรู้แล้ว



มาคราวนี้คุณพ่อพี่เบลล์ดูสงบกว่าเดิมครับ สงสัยพี่เบลล์คุยกับคุณพ่อมาแล้ว
ผมเห็นพ่อพี่เบลล์มองไปที่ทีชเชอร์บ่อยๆ
5555+ หลงเสน่ห์เข้าหนูน้อยเข้าแล้วละสิ

[moujay]

ต่อ //////


ระหว่างที่ผมนั่งคุยกันเรื่องทีชเชอร์ และดูรูปทีชเชอร์ไปเรื่อยๆ
พี่เจก็ขับรถเข้าบ้านมา แล้ววิ่งเข้าบ้านมาอย่างหน้าตื่น

พี่เจ :: เบลล์!!

หื้มม เรียกผมก่อนได้ไหมมมมพี่เจ TT’ เรียกพี่เบลล์ก่อนอีกละนะ

พี่เบลล์ :: อะไรเจ เบาๆสิลูกจะตื่น


บทสนทนานี้คือแบบ .. เห้ยยยแฟรงค์ๆ อย่าคิด อย่าคิด
ผมสะบัดหัวเอาความคิดบ้าๆนั้นออกไป
ก่อนจะมองไปที่น้องเฟรินส์ พี่ปิ่น และหมอเปอร์ที่เดินตามเข้ามา

พี่เจ :: พ่อโชกุนมา

ผม / พี่เบลล์ :: ห๊า!!



เอาละสิ … อลหม่านอีกแล้วบ้านหนูทีชเชอร์
น้องเฟรินส์ พี่ปิ่น หมอเปอร์ทำหน้าแบบ....อธิบายไม่ถูกเลยครับ
ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันตอนนี้
คือ จะมาทำไมกันครับบบบ …. กูเหนื่อยนะเว้ยยย!!!


พ่อพี่เบลล์ :: ใครกันโชกุน

นั้นไง … ถามตรงประเด็นเลยนะครับ

พี่เบลล์ :: พะพ่อพ่อของทีชเชอร์


เงียบครับ ... เงียบกันทั้งบ้านเลยตอนนี้

พ่อพี่เบลล์ :: อืมม ก็เชิญเค้าเข้ามาสิ วันนี้มีพ่ออยู่
ยังไงๆก็มีผู้ใหญ่อยู่ตั้ง 1 คน เค้าคงไม่ทำอะไรหรอก

พ่อพี่เบลล์นิ่งกว่าที่คิดครับ... พี่เจหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามว่าควรทำไง
ผมเลยเดินเข้าไปหาพี่เจ ..


ผม :: คุณธีระมากับใครอะพี่

พี่เจ :: เมื่อกี้ตำรวจโทรเข้ามา บอกว่าคุณธีระขอเข้ามาคุยกับเรา โดยที่ตำรวจจะมาด้วย

ผม :: งั้นก็คงเบาใจได้แหละนะ แต่ม๊ากับป๊าแฟรงค์มาไม่ได้นะ แม่พี่เจคนเดียวจะไหวไหมอะ

พี่เบลล์ :: ยังมีพ่อพี่อีกคนนะแฟรงค์


โอ้ยย ตกใจหมดพี่เบลล์ … อยู่ๆก็มายืนข้างหลัง


พี่เจ :: แล้วพ่อเบลล์ละ จะมายื้อแย่งทีชเชอร์ไปจากเจอีกไหม
เจรับปัญหาหลายทางไม่ไหวหรอกนะเบลล์

พี่เบลล์ :: อืมม พ่อเบลล์ไม่แย่งทีชเชอร์ไปหรอก... สำหรับตอนนี้อะนะ

พี่เจ :: โหววว .. เบลล์ ไม่ได้สบายใจขึ้นเลย


พี่เจเอามือกุมหัว ก่อนจะถอนหายใจออกมา

พี่เจ :: เห้ออ เอาวะ .. จะเกิดอะไรก็เกิดเหอะ

ผมเลยเอื้อมเอามือไปจับมือพี่เจไว้

ผม :: ผ่านมันไปด้วยกัน =)

ส่งยิ้มให้กำลังใจกันครับ พี่เจบีบมือผมตอบกลับมา
เพื่อบอกให้รู้ว่า .. ผม 2 คนจะผ่านมันไปด้วยกัน


พี่เบลล์ :: นี้ถ้าเวลาปกติเบลล์จะแซวนะ แต่ตอนนี้แซวไม่ไหว
โน้นน มากันแล้วมั้ง รถตำรวจจอดหน้าบ้านเลย

ผมกับพี่เจหันไปดู ก็จริงครับ .. รถตำรวจมาจอดที่หน้าบ้านละ

พี่เจ :: นั่งคุยในสวนละกันนะ แฟรงค์บอกให้เฟรินส์ กับปิ่นพาลูกไปนอนข้างบน
แล้วให้เปอร์อยู่ข้างล่างๆคอยดูแลเรื่องคนเข้าออกบ้านกับแฟรงค์นะ
ส่วนเบลล์ บอกให้คุณพ่อใจเย็นๆที่สุดเท่าที่พ่อจะทำได้ อย่าเพิ่งทำให้มันแย่ลงไปกว่านี้ เจขอละนะ

พี่เบลล์พยักหน้า ก่อนจะเดินไปหาพ่อ
ส่วนผมได้แต่จับมือพี่เจไว้ .. แล้วเดินไปทำตามที่พี่เจสั่ง


พี่เจไปเปิดประตูบ้าน ต้อนรับคุณตำรวจกับคุณธีระเข้ามานั่งที่สวน
สักพักพ่อพี่เบลล์กับพี่เบลล์ก็มานั่งด้วย
ฮือออ ,, โต๊ะใหญ่กลางสวนกลายเป็นว่ามีแต่คนที่ชวนให้เครียดมานั่งรวมกันจริงๆ

พี่เจ :: คุณลุงครับ ( คุณตำรวจรู้จักกับคุณแม่พี่เจ เลยเรียกว่าคุณลุง)
คนนี้พ่อของเบลล์ครับ แล้วนี้เบลล์แม่ของทีชเชอร์ครับ

คุณตำรวจ :: อ่อๆ สวยขึ้นเยอะเลยนะหนูเบลล์ เจอกันครั้งก่อนที่โรงพักกับที่โรงพยาบาลยังไม่สดใสขนาดนี้

พี่เบลล์ :: สวัสดีคะ อากาศที่เมืองนอกดีนะคะ เลยดูสดใสขึ้น

คุณตำรวจ :: สวัสดีครับ มาเยี่ยมหลานสาวหรอครับ กำลังน่ารักน่าชังนะครับ

คุณตำรวจหันมาทักทายพ่อพี่เบลล์ พ่อพี่เบลล์เลยได้แต่ยิ้มแทนคำตอบครับ


คุณตำรวจ :: คุณแม่ไปไหนละเจ

พี่เจ :: ไปซื้อของนะครับ เดี๋ยวสักพักคงจะกลับมา

คุณตำรวจ :: อืมม งั้นลุงขอเข้าเรื่องก่อนเลยนะ เดี๋ยวคุณธีระเค้าต้องรีบไปธุระทีอื่นอึก

พี่เจ :: ครับว่ามาเลยครับ



ตอนนี้ผมยืนอยู่ข้างหลังพี่เจ ที่นั่งใกล้ๆกับคุณตำรวจ


คุณตำรวจ :: จากเรื่องที่เจไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้
เรื่องที่คุณธีระเข้าไปข่มขู่จะเอาตัวหลานสาวไปนั้น ตอนนี้คุรธีระเข้ามายอมรับแล้วว่าทำผิดจริง
ซึ่งตรงนี้เราจะขยายผลดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป แต่ทางคุณธีระ
ซึ่งมีศักดิ์เป็นคุณปู่โดยแท้จริงของทีชเชอร์ ซึ่งได้เอาผล DNA ของโชกุนลูกชาย
และของหนูทีชเชอร์ไปตรวจแล้วนั้นมายื่น
ซึ่งผลเป็นยังไงเราก็ทราบกันดีเนอะ ... ขออำนาจในการดูแลและเลี้ยงดูหนูทีชเชอร์เองทั้งหมด เรื่องนี้เจจะว่ายังไง

พี่เจ :: จริงอยู่ครับที่ทีชเชอร์เป็นลูกของโชกุน ซึ่งตรงนี้ทางเราไม่เคยปิดบังมาตั้งแต่ต้น
แต่เรื่องของสิทธิ์การเลี้ยงดูในตอนนี้มันอยู่กับพ่อที่เซ็นรับบุตรในทางกฎหมายหรือเปล่าครับ
เพราะพูดจริงๆตามกฎหมายแล้ว ทีชเชอร์เป็นลูกของเจและเบลล์โดยถูกต้องครับ

คุณธีระ :: แต่ก็ยังไม่ใช่พ่อที่สืบเชื้อสายโดยตรงไม่ใช่หรอครับ

พ่อพี่เบลล์ :: ถ้าพ่อที่สืบเชื้อสายมาโดยตรงมันจะฆ่าลูกตั้งแต่ในท้อง ผมว่าไม่ต้องนับดีกว่าไหมครับ


เหอๆ ใจเย็นๆกันดีไหมครับ อย่าเพิ่งมองกันแบบนั้นเลย


คุณธีระ :: แล้วคุณตาละครับ มาหาหลานตอนนี้คืออะไร
ทำไมไม่มาตั้งแต่เกิด หรือเห็นว่าเด็กมันน่ารักดีเลยจะมารับเอาไปครับ

พ่อพี่เบลล์ :: ผมไม่คิดจะพรากพ่อพรากลูกเค้าหรอกครับ แค่แวะเวียนมาหาหลานมาชื่นใจเท่านั้นเอง


เห้ยย ,, พ่อพี่เบลล์พูดจริงๆใช่ไหมม >//////<
ผมกับพี่เจหันมามองหน้ากัน แล้วส่งยิ้มให้กัน
อย่างน้อยก็สบายใจไป 1 ทางแล้ววว ‘


คุณธีระ :: ก็คุณจะเอาปัญญาที่ไหนเลี้ยงหลานละครับ
อยู่เมืองนอกคงอดๆอยากๆไม่ได้มีเงินพอจะรับหลานไปเลี้ยงได้สินะครับ

พ่อพี่เบลล์ :: กิจการผมไม่ใหญ่หรอกครับ พอมีพอกิน พอเลียงดูลูกน้องกับครอบครัวแค่ 30-40 คนเท่านั้น

เอิ่มมม ,, นี้คุณตาคุณปู่จะข่มกันว่าใครรวยกว่ากันหรอครับ???


คุณตำรวจ :: เรื่องใครรวยกว่ากันนั้นผมว่าเอาไว้คุยกันวันหลังละกันนะครับ
เรื่องผล DNA และการยื่นฟ้องร้องเรื่องการดูแลทีชเชอร์นั้น
ผมว่าทางคุณธีระปรึกษาทนายก่อนนะครับ แล้วค่อยยื่นต่อศาล
เพราะตอนนี้ยังไงทางคุณเจที่ดูแลทีชเชอร์มาตลอด
และเป็นพ่อที่ถูกต้องตามกฎหมายมีสิทธิ์มากกว่าอยู่แล้วครับ
เพราะโชกุนที่เป็นพ่อตามสายเลือดนั้นก็ไม่สามารถจะดูแลตัวเองได้ น้ำหนักในชั้นศาลน่าจะน้อยอยู่นะ

คุณธีระ :: แล้วผมจะพยายามคุยกับทนายอีกที แต่อีกเรื่องที่ผมอยากมาตกลงด้วย

คุณตำรวจ :: เรื่องอะไรครับ พูดกันได้เลย นี้ก็คนกันเองทั้งนั้น

คุณธีระ :: ผมขอให้ทางเจกับแฟรงค์พาทีชเชอร์ไปเยี่ยมโชกุนบ้างได้ไหมครับ

ผม / พี่เจ :: ไม่ครับ

คุณธีระ :: แค่ไปเยี่ยม เอาตำรวจไปด้วยก็ได้ ตอนนี้โชกุนกำลังฟื้นฟูเรื่องร่างกาย
ผมอยากให้เค้าได้สัมผัสกับลูกสาวบ้าง เผื่อจะมีกำลังใจมากกว่านี้

พี่เบลล์ :: แต่สิ่งที่โชกุนได้ทำ ก็ไม่สมควรได้รับกำลังใจหรือสัมผัสอะไรจากทีชเชอร์นิคะ
คุณคงยังไม่ลืมว่าเค้าเกือบฆ่าลูกของเค้าเอง

คุณธีระ :: มันผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วเบลล์ ให้อภัยคนที่ล้มบ้าง

พี่เจ :: พูดง่ายนิครับ แล้วช่วงวันเวลาที่โชกุนทำร้ายเบลล์ละครับ คุณตอบแทนเบลล์เค้ายังไงบ้าง

ผม :: จะมาแย่งลูกไปอีก ผมว่าไม่เหมาะมั้งครับ

คุณตำรวจ :: เอานะ ใจเย็นๆกันก่อนนะ


ระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างเงียนกันอยู่ น้องเฟรินส์ก็อุ้มทีชเชอร์มายื่นให้ผม


น้องเฟรินส์ :: ร้องไห้อะเอาไม่อยู่ กลัวจะหอบซะก่อนเลยเอามาส่งให้

ผมยื่นมือไปรับทีชเชอร์มาอุ้ม แต่เจ้าหนูน้อยพอเห็นหน้าผมกับพี่เจก็ยิ้มร่าเลยครับ
แถมยังส่งเสียงอ้อแอ้ๆจะให้พี่เจอุ้มต่ออีก
พี่เจเลยเอาทีชเชอร์ไปอุ้มต่อ ทุกๆสายตาบนโต๊ะหันมามองทีชเชอร์ที่ยิ้มร่าเริง
แล้วกำลังหยอกล้อเล่นกับพี่เจอย่างสนใจ


พ่อพี่เบลล์ :: คุณธีระ คุณบอกว่าโชกุนลูกคุณเป็นพ่อแท้ๆของทีชเชอร์ใช่ไหม

คุณธีระ :: ครับ


แปลกแหะ .. คราวนี้มาสงบมากไม่มีมาดมาเฟียแบบครั้งก่อนๆ


พ่อพี่เบลล์ :: คนเป็นพ่อ .. สิ่งที่อยากเห็นคือความสุขของลูกใช่ไหมคุณ

คุรธีระ :: อืมม

พ่อพี่เบลล์ :: วันที่ผมรู้ว่าเบลล์ต้องเผชิญเรื่องเลวร้ายอะไรมาบ้าง
จนมียายหนูคนนี้ออกมา ผมแทบจะตายให้ได้ รู้สึกว่าผมเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ
ทำให้ลูกเจอกับโชคชะตาแย่ๆแบบนี้


พ่อพี่เบลล์พูดไปก็เริ่มเสียงสั่นๆไป


พ่อพี่เบลล์ :: ผมก็คิดจะดึงทีชเชอร์ไปอยู่กับผมที่เมืองนอกเหมือนกัน
แต่คุณลองคิดดูสิในเมื่อเราทำร้ายลูกเราให้เป็นแบบนี้แล้ว
เราจะดึงหลานเราไปทรมานอีกทำไม คุณคิดว่ายายหนูไปอยู่กับพวกเรา เค้าจะยิ้มแย้มแบบตอนนี้ไหม

พูดเสร็จก็ยื่นมือมาจับมือยายหนูไว้ .. ยายหนูไม่ร้องไห้งอแง แต่ส่งยิ้มร่าและยื่นๆมือไปให้พ่อพี่เบลล์อุ้ม
โอ้ยยย ลูกสาวป๊า … ทำไมรู้งานอย่างงี้ลูก


พ่อพี่เบลล์เพิ่งได้อุ้มหลานครั้งแรกครับ น้ำตาไหลเลย
เจ้าตัวเล็กไม่รู้เลยว่าคุณตากำลังร้องไห้ ก็หัวเราะกรี๊ดกร๊าดดอยู่ในอ้อมกอดตา
พี่เบลล์ก็ร้องไห้ไปกับคุณพ่อด้วย
ผมหันไปมองคุณธีระที่ตอนนี้ก็น้ำตาคลอเบ้าตาเหมือนกันละครับ


พ่อพี่เบลล์ :: เรา 2 คนเลี้ยงลูกกันมาอย่างผิดพลาด ... เราไม่ทำร้ายหลานเราดีกว่าไหมครับคุณธีระ

พูดจบพ่อพี่เบลล์ก็เดินอุ้มทีชเชอร์ไปยื่นให้คุณธีระอุ้ม
ผม กับหมอเปอร์นี้เตรียมมองประตูทางออกเลยครับ
กลัวคุณธีระจะอุ้มหลานหนีไป แต่ผมลืมคิดไปตำรวจอยู่เต็มบ้านคุณธีระคงไม่กล้าทำแบบนั้นแน่ๆ


คุณธีระยื่นมือมารับทีชเชอร์ไปอุ้ม ... ยายหนูของผมที่เคยกลัวคนแปลกหน้า
กลับหัวเราะชอบใจที่คุณตายื่นตัวเองไปให้คุณปู่อุ้ม

คุณธีระอุ้มทีชเชอร์ไว้ ก่อนจะค่อยๆมองมาทางผม พี่เจ และเบลล์
และมองทีชเชอร์อีกครั้ง
แล้วกอดทีชเชอร์ไว้ กอดซะผมกลัวลูกจะร้องครับ
แต่ทีชเชอร์กลับซบลงไปที่อกของคุณปู่
ก่อนนะนอนเล่นมือตัวเองไปอย่างอารมณ์ดี

นี้ลูกสาวผม ... เกิดมาเพื่อเป็นนางฟ้าจริงๆครับ


พ่อพี่เบลล์ :: อย่าพรากความสุขของใครอีกเลยคุณธีระ มาทำหน้าที่ปู่ หน้าที่ตากันดีกว่าครับ


พ่อพี่เบลล์เดินกลับมากอดพี่เบลล์ไว้
โอ้ยย .. ผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหวครับ กับภาพตรงหน้า


พี่เจเอื้อมมือมาจับมือผม ที่จับบ่าพี่เจไว้
อืมม ... มันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะพี่เจ =)




คุณตำรวจ :: พวกคุณน่าจะตกลงกันได้นะครับ
ผมมองภาพนี้แล้วอยากกลับบ้านไปกอดหลานสาวบ้างแล้วละ
คุณธีระ คุณจะเอายังไงต่อไปครับ

คุณธีระ :: ผมไม่ยื้อแย่งทีชเชอร์ไปก็ได้ครับ แต่อยากให้พวกคุณเห็นใจผม
ให้โอกาสลูกชายผมได้กอดลูกสาวเค้าสักครั้งได้ไหมครับ

พี่เบลล์ :: เจ แฟรงค์ .. เรื่องนี้เบลล์ยกให้เจกับแฟรงค์ตัดสินใจนะ
เพราะเจกับแฟรงค์เป็นทั้งพ่อทั้งแม่และเป็นทุกๆอย่างของทีชเชอร์
เบลล์เชื่อทุกๆอย่างที่เจกับแฟรงค์เลือก

พี่เจหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามหาคำตอบ ....
แต่แม่พี่เจก็เดินเข้ามาซะก่อน


แม่พี่เจ :: ให้ฉันได้คุยกับลูกๆก่อนได้ไหมคะ

ผมหันไปมองก็เห็นแม่พี่เจยิ้มให้ แล้วพยักหน้าบอกให้รู้ว่าตามมาในบ้าน
5555+ นี้คุยกันผ่านกระแสจิตครับ รับรู้ได้ทางการแสดงออก
ผมกับพี่เจเลยเดินตามแม่เข้าบ้าน



ผมหันไปมองภาพตรงหน้าอีกครั้ง นั้นคือครอบครัวที่แท้จริงของทีชเชอร์ครับ
คุณปู่อุ้มทีชเชอร์อยู่ ส่วนคุณตากับคุณแม่ก็หยอกล้อเล่นกับทีชเชอร์ใกล้ๆ
ทีชเชอร์จะมีความสุขใช่ไหมถ้าได้อยู่กับครอบครัวที่แท้จริง?????




--------------------------------------------------------
เจกับแฟรงค์จะตัดสินใจยังไงต่อไป ... ติดตามกันต่อไปนะคะ
ใกล้จะจบแล้วเนอะ ,,
ยังไงต้องขอบคุณจริงๆสำหรับคอมเม้นต์แนะนำต่างๆนะคะ
และก็ขอบคุณที่ติดตามกันมาโดยตลอด

ติดตามกันจนจบนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งกันน๊าา >////<

[❣☾月亮☽❣]

     นางฟ้าของทุกคน โอ๋ๆนะหนูทีชเชอร์
โชกุนสร่างเมายาแล้วหวังว่าจะเป็นผู้เป็นคนซะทีนะ
สงสารคนรอบข้างแกจริงๆ

หวังลึกๆให้ประนีประนอมกันได้

[nunda]

โชกุนหรอ อืมม.. จะเอาไงกะมันดีน๊าาาา ???

[Freja]

ท่าทางจะคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วนะ
แฟรงก์เหนื่อยและท้อเป็นเรื่องธรรมดา
คนอื่นเจอน้อยกว่านี้ยังเลิกเลย (เลี้ยงลูก+เรียน)

ป้าให้คาถาชีวิตคู่นะ
1. ห้ามพูดว่าเลิก
2. อย่าตัดสินใจหรือคิดแทนแฟน
3. ทะเลาะกันอย่าปึงปังหรือหนีออกจากบ้าน ให้ทะเลาะกันในห้องนอน ให้จบในห้องนอน อย่าออกจากห้องนอน (ยกเว้นแฟนทำร้ายนะ) แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็แยกกันนอนแต่ต้องรีบเคลียร์ให้เร็วที่สุด
4. อย่าถือทิฐิ ถ้าผิดก็ให้บอกว่าผิดให้ขอโทษ อย่างอน
5. ไม่ว่าจะทะเลาะกันหนักหนาสาหัสยังไงก็อย่าจากกันด้วยคำพูดแรงๆ ชีวิตคนไม่แน่นอน เราคงไม่อยากให้คำสุดท้ายที่พูดกับคนที่รักเป็นคำด่าหรือคำต่อว่า
6. ถ้าคิดว่าแฟนนอกใจอย่าตีโพยตีพาย จับให้มั่นก่อน Keep your head cool and keep your heart cooler.

[iceman555]

ใกล้จบแว้ววววว. 

[moujay]

ขอบคุณสำหรับคาถาครองเรือนนะคะ
นางฟ้าตัวน้อย,, น่ารักมากๆค่าา
รู้งานแบบนี้ทั้งคุณตาคุณปู่หลงรักแย่เลยย


ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์นะคะ
คืนนี้ฝันดีค่าา

[ka[ze]na]

รอๆๆๆๆ

[moujay]

เหลืออีกแค่ 2 ตอน
พี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆจะจบแล้วนะจ๊ะ
T^T ยังไงก็ฝากติดตามกันจนจบด้วยนะ

ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ด้วยนะคะ
เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้เรามาติดตามกันนะคะ
ว่าทีชเชอร์ จะได้ไปอยู่กับใคร จะได้เจอพ่อโชกุนไหม?
หรือเรื่องราวต่างๆจะเดินไปทางไหน

แล้วพบกันคะ =)




เจเปิดกระทู้ใหม่ ยังไงฝากติดตามและฝากติชมกันด้วยนะคะ


۞ Satan's blessing ۞
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45837.0



คืนนี้ ... ฝันดีทุกๆคนค่า

[nunda]

ฝันดีค่ะ
รอตอนต่อไป ^^

[moujay]

ต้องไป รพ. แล้วน๊าา ~
เดี๋ยวกลับมาแล้วจะรีบอัพให้นะ


คืนนี้ฝันดีคะ =)

[moujay]

ไม่ได้อัพตอนจบเลย
นึกว่าระบบล่ม TT'

แต่ตอนนี้น่าจะเป็นที่คอมเจเอง
เดี๋ยวขอส่งจอมเกเรเข้าร้านซ่อมก่อนนะคะ
แล้วจะรีบกลับมาคะ

ยังไงจะรีบกลับมาอัพให้นะคะ
ขอโทษที่ให้รอจ๊าา =)

[attachment deleted by admin]

[nunda]

รอค่าาา  ^^

[❣☾月亮☽❣]

   จะลงตอนจบแล้วเหรอ.
รอนะคะ

[maytarapat]

แวะมารอจ้า คนเขียนหายหน้าหายตาไปไหนคะเนี่ย

[moujay]

มาแล้วค่าาา>///<
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
พอดีไม่สบายคะ แวะเวียนไปนอนเล่น รพ. มา
แต่ตอนนี้โอเคขึ้นแล้ว

เดี๋ยวจะรีบอีพให้นะคะ
ขอบคุณที่ยังรอกันนะคะ
 

[Freja]

รอค่ะ รออยู่ แต่ไม่ทวง รอแบบเงียบๆและให้กำลังใจ

[yjm]

รอ ร๊อ รอ

[GuoJeng]

    สนุกมากๆคับ รอ รอ รอ รอ เข้าเดือนเมษายน ๒๕๕๘ แล้วคับ ตอนใหม่มาไวๆนะคับ มันค้างนานๆไม่ใหลลื่น ๕๕๕   

[moujay]

Ch 62  ทางเลือก || Frank ‘ Mode



พอผมกับพี่เจเดิมตามคุณแม่เข้ามาในบ้าน
แม่พี่เจก็นั่งลงที่โซฟา พี่เจนั่งซฟายาวกับคุณแม่ ส่วนผมนั่งโซฟาใกล้ๆ

แม่พี่เจ :: เจ แฟรงค์ ... ก่อนจะตอบอะไร คิดก่อนนะลูกนะ
อย่าคิดแค่เพื่อตัวเอง แต่เราต้องคิดเพื่อทีชเชอร์นะลูก

พี่เจ :: แม่ครับ ถ้าพวกเค้ามาเอาทีชเชอร์กลับคืนไปละครับ

แม่พี่เจ :: เจครับ เจเคยฟังนิทานไหมลูก?

พี่เจ :: นิทานอะไรครับแม่

แม่พี่เจ :: นกกาเหว่ากับแม่กา


คือ .. แม่ครับ พี่เจครับ ,, มันใช่เวลาเล่านิทานกันไหมตอนนี้??
ข้างนอกนั้นจะเอาลูกเราไปหรือเปล่าครับ??
T________T’



พี่เจ :: เคยฟังเพลงกล่อมเด็กมาครับแม่

แม่พี่เจพยักหน้าน้อยๆรับ ก่อนจะเริ่มเล่านิทานให้พี่เจกับผมฟัง

แม่พี่เจ ::กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่ามีนกกาเหว่า จอมขี้เกียจ
และชอบแย่งไข่ของนกตัวอื่นๆมากิน เป็นอาหาร เมื่อแม่นกกาเหว่า
ได้เวลาออกไข่ก็จะแอบไปกิน ไข่ ใน รังของแม่กา แล้ว ออกไข่ของตัวเอง
ให้แม่กาฟัก แม่กา ก็ฟักไข่ของแม่นกกาเหว่า กับไข่ของตน จนถึงเวลาไข่ฟักออกจากไข่
แม่กา ก็ยังคงเลี้ยงดูเจ้าลูกนกกาเหว่า ส่วนแม่นกกาเหว่า เมื่อเห็นว่าถึงเวลาที่ลูกของตนนั้นน่าจะโตพอแล้ว
ก็กลับมาทวง ลูกนกของตัวเองคืน แต่แม่กาให้ลูกนกกาเหว่าเป็นผู้เลือก
ลูกนก ก็พูดว่า 'ลูกไม่สามารถ ทิ้งแม่กา ที่ฟูมฟักเลี้ยงดู ไปหาแม่นกกาเหว่า
ซึ่ง ทอดทิ้งตัวเอง และไม่เคยเลี้ยงดูได้ หรอก'
ฝ่ายแม่นกกาเหว่า เสียใจในการกระทำของตัวมาก แต่ ก็ไม่สามารถ จะทนกับปัญหาการฟัก ไข่ และเลี้ยงดู ลูกน้อยได้
แม่กา เลยเอ๋ยปาก ว่า ไม่เป็นไร ถ้า เจ้าออกไข่ ข้าจะเป็นผู้ช่วยดูแล และ คอยบอกวิธีให้
แม่นกกาเหว่า ก็พยายาม ฟักไข่ของตนเอง โดยมีแม่กา เป็นผู้คอยให้กำลังใจ
และ ลูกนกกาเหว่า ก็คอย ดูแล เรื่องอาหารการกิน และพูดให้กำลังใจ
จน แม่นกกาเหว่าสามารถ กกไข่ ของตนเอง สำเร็จและสอนให้ ลูกนก บินเองได้
ทำให้ ตัวเอง ปลีมใจ ในความสำเร็จ และได้กล่าวขอบคุณแม่กา
และให้สัญญาว่า ในครั้งต่อไป ตนเอง จะพยายามทำให้สำเร็จ
แม่กาก็บอกว่า ถ้าไม่ไหวหรือเหนื่อยใจเรืองใด ก็อย่าลืม แม่กาล่ะ
เพราะแม่กาพร้อมจะอยู่ ให้กำลังใจ เพราะ เด็ก ๆ ทุกคน ต้องการอยู่กับแม่ของตนเอง อยู่แล้ว
ตั้งแต่นั้นมา ทั้งแม่นกกาเหว่า และแม่กา ก็ไปมาหาสู่ เป็นเพื่อนกัน ตลอดไป

ผม :: แม่ครับ ตอนจบมันเป็นแบบนี้หรอครับ ทำไมแฟรงค์เหมือนไม่เคยฟังเลย

แม่พี่เจ :: แม่แต่งเพิ่มนะ  เจกับแฟรงค์ คิดตามนิทานที่แม่เล่าให้ฟังนะ 
วันนี้พากันขึ้นไปพักข้างบนเถอะ เดี๋ยวแม่ออกไปรับแขกข้างนอกต่อเอง ส่วนทีชเชอร์เอาไว้ให้แม่เลี้ยงนี้แหละ


พูดจบแม่พี่เจก็เดินออกไปที่สวนหน้าบ้าน ไปนั่งคุยกับคุณปู่คุณตาของทีชเชอร์ต่อ
ผมกับพี่เจได้แต่นั่งมองหน้ากัน .. เงียบๆ
ไม่ได้เดินขึ้นบนห้องแบบที่คุณแม่สั่ง



พี่เจนั่งมองเหม่อไปที่สวนหน้าบ้าน ผมลุกไปนั่งข้างๆพี่เจ ก่อนจะยื่นมือไปจับมือพี่เจไว้


พี่เจ :: แฟรงค์ ถ้าสุดท้ายแล้วจะเหลือแค่เรา 2 คนเหมือนเดิม เราจะอยู่กันได้ใช่ไหม

ผม :: เราจะมีกัน 3 คนเสมอพี่เจ ไม่ว่าทีชเชอร์จะไปอยู่กับครอบครัวที่แท้จริง ยังไงๆทีชเชอร์ก็คือลูกของเรา

พี่เจ :: อืมม ถ้าพี่ตัดสินใจอะไรลงไป แฟรงค์จะอยู่ข้างๆพี่ใช่ไหม

ผม :: ครับ ไม่ว่าพี่เจจะทำอะไร แฟรงค์เชื่อทุกๆสิ่งที่พี่เจตัดสินใจ


พี่เจบีบกำชับมือตอบกลับมา เหมือนจะบอกว่า ... เราต้องผ่านมันไปด้วยกัน =)



จริงๆแล้วผมกลัวการไม่มีทีชเชอร์นะครับ
ถึงผมจะคบกับพี่เจแค่ไม่นาน แล้วมีทีชเชอร์เข้ามา
ทำให้ช่วงเวลาสวีตผมน้อยกว่าคู่อื่นๆ
แต่ผมกลับคิดว่า ทีชเชอร์คือคนที่มาเติมเต็มทุกๆอย่าง
ถ้าให้ผมคบกันแบบวัยรุ่นทั่วๆไป
กิน เที่ยว เล่นไปวันๆ ผมว่าสักวันผมต้องเบื่อกับวงจรเดิมๆแบบนั้นแน่
แต่พอมีทีชเชอร์เข้ามาปุ๊บ มันเหมือนมีสิ่งใหม่ๆมาเติมเต็มทุกวัน
อย่างเช่น วันที่ทีชเชอร์เริ่มคลานได้ ผมกับพี่เจจะตื่นเต้นมากๆ
แล้วจะรีบเปิดหนังสือ รีบหาข้อมูลพัฒนาการช่วงต่อไปมาดูกันต่อ
มันทำให้ผมกับพี่เจมีเรื่องคุยกันมากขึ้น
และที่สำคัญ ,, การมีทีชเชอร์อยู่ทำให้ผมกับพี่เจเข้าใจกัน
และยอมรับกันมากขึ้นครับ =)


ผมกับพี่เจนั่งมองเหตุการณ์ข้างนอกเงียบๆ
จนกระทั่งแขกลากลับบ้านกันหมดแล้ว
รวมทั้งเบลล์กับคุณพ่อด้วย
แม่พี่เจก็อุ้มทีชเชอร์กลับเข้ามาก่อนจะยื่นมาให้พี่เจอุ้ม
ทีชเชอร์โน้มตัวลงมาหาพี่เจ พอพี่เจอุ้ม ยายหนูก็หัวเราะคิกคัก
น่าหมั่นไส้เนอะ .. วันนี้ยายหนูหัวเราะคิกคักๆทั้งวัน
มีความสุขมากละสิอ้วนของพ่อ
555555+ อ้วนมากละครับตอนนี้
ทั้งๆที่เด็กที่เป็นโรคนี้จะไม่อ้วนมากนะครับ
แต่ทีชเชอร์เรานี้เนื้อแน่นน่ากัดแขนมาก 555



พี่เจนั่งเล่นกับทีชเชอร์สักพัก เจ้าตัวเล็กก็เริ่มงอแงแล้วครับ
พี่เจเลยพาทีชเชอร์ไปอาบน้ำ ผมนั่งคุยกับน้องเฟรินส์ หมอเปอร์ พี่ปิ่นต่ออีกสักพัก ทั้ง 3 คนก็ขอตัวกลับบ้านก่อน

น้องเฟรินส์ :: ตัวพักผ่อนบ้างนะ ยังไงๆทีชเชอร์ก็เป็นนางฟ้าของพวกเราอยู่แล้ว เค้ากลับบ้านละ

ผม :: ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกด้วยนะ กลับดีๆ

น้องเฟรินส์ :: ค่า


หมอเปอร์กับพี่ปิ่นจะไปส่งน้องเฟรินส์ที่บ้านให้ครับ สบายใจหายห่วงไปอีกนิด



แม่พี่เจขอตัวขึ้นไปนอนพัก ผมเลยดูความเรียบร้อยของบ้านสักพัก
ก่อนจะเดินขึ้นไปตามพ่อลูกที่เดินขึ้นมาอาบน้ำ แล้วหายไปกันทั้งคู่เลย
เปิดประตูห้องนอนมาก็เห็นพี่เจนอนหลับอยู่ข้างๆทีชเชอร์
555+ นี้ผมมีแฟนเด็กกว่าใช่ไหมม??


พี่เจคงเหนื่อยน่าดู
ไหนจะฝึกงานกับป๊าผม แล้วป๊าผมดุมากครับถ้าเป็นเรื่องงาน เรื่องธุรกิจ
เรื่องนี้พี่เชนบ่นให้แบงค์ฟังหลายรอบละ 5555
ไหนจะเรื่องบริษัทที่พร้อมจะเปิดอย่างเป็นทางการทันทีที่พวกพี่เจเรียนจบอีก
แล้วต้องมาเจอเรื่องทีชเชอร์อีก ..
ผู้ชายคนนี้รับมันไหวได้ยังไงกัน??



ผมเดินไปนอนข้างๆพี่เจ ก่อนจะกอดพี่เจจากด้านหลัง
พี่เจสะดุ้งตื่นเล็กน้อย

พี่เจ :: กลับกันหมดแล้วหรอ

ผม :: ครับ นอนต่อเถอะ เดี๋ยวค่อยตื่นอีกทีค่ำๆ

พี่เจ :: อืมม

ก่อนจะพลิกตัวมาซุกเข้าที่อกของผม
^____^ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องปู่ตาของทีชเชอร์
วันนี้คงเป็นวันสบายๆของครอบครัวผมครับ
ได้นอนกอดกันบนเตียง 3 คน พ่อลูก …….



ผมนอนหลับไปได้สักพักก็ตื่นนอนละครับ
ก็ทีชเชอร์คนสวย ตื่นมาละเห็นพ่อเจกับป๊าแฟรงค์กอดกัน
เลยปีนๆข้ามตัวพี่เจมาเบียดๆนอนแทรกตรงกลาง
555+ ผมกับพี่เจเลยตื่นมานอนเล่นกับลูกต่ออีกสักพัก
ก็อุ้มทีชเชอร์ลงมาทานข้าวข้างล่าง


ป้านวลอาสาเอาทีชเชอร์ไปป้อนข้าว และพาไปเดินเล่นที่สวนหน้าบ้าน
ผมกับพี่เจเลยนั่งทานข้าวกับคุณแม่พี่เจ


แม่พี่เจ :: ยังไงลูก คิดได้ยัง

พี่เจ :: ครับแม่ เจคิดได้แล้ว


ผมกันไปมองหน้าพี่เจ ... ที่นอนเมื่อตอนบ่ายคือนอนคิดและตัดสินใจแล้วสินะ
พี่เจหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้าคุณแม่ต่อ


พี่เจ :: เจกับแฟรงค์จะพาทีชเชอร์ไปเยี่ยมโชกุนครับ

แม่พี่เจยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำตอบ

แม่พี่เจ :: ดีแล้วเจ คนเราต้องรู้จักอภัยนะลูก อยู่กับชีวิตที่อภัยให้ใครไม่เป็นเลย
ชีวิตทีแต่ไม่เป็นสุขนะ แล้วเราตาแฟรงค์เพื่อนที่ชื่อปั้นสิบนะที่เป็นญาติโชกุน
อย่าลืมไปคืนดีกันซะนะลูก ตาปั้นเองก็คงไม่อยากให้เป็นแบบนี้หรอก

ผม :: ครับแม่


แม่พี่เจ ก็คุย และสอนพวกผมไปเรื่อยๆจนทานข้าวอิ่ม แม่พี่เจแยกตัวไปเล่นกับทีชเชอร์
ส่วนพี่เจก็โทรไปหาคุณลุงตำรวจเพื่อแจ้งให้ทราบว่าผมยินดีที่จะไปพบคุณธีระและโชกุนในวันพรุ่งนี้
ซึ่งทางคุณลุงตำรวจได้บอกให้พี่เจไปที่โรงพยาบาล xxx ในเวลา 10 โมงเช้าได้เลย
พอพี่เจวางโทรศัพท์แล้วก็หันมาพูดกับผม


พี่เจ :: พี่ทำถูกแล้วใช่ไหมแฟรงค์?

ผม :: ถูกแล้วละพี่เจ พวกเราทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ทีชเชอร์ =)

พี่เจ :: อืมม เห้ออ เหนื่อยอะ


พี่เจพูดเสร็จก็ล้มตัวนอนบนโซฟายาวหน้าทีวี
ผมเลยเดินไปนั่งทับหลังพี่เจ ให้พี่เจบ่นเล่นๆ


พี่เจ :: แฟรงค์!! ลุกเลยยย หนักอะ

ผม :: แหม่ แค่นี้มาบ่นหนัก ทีเมื่อคืนแฟรงค์ทับตั้งหลายรอบไม่บ่น


555555+ นั้นไงดิ้นจนผมตกโซฟาเลยอะ


พี่เจ :: พูดงี้อีกละ แม่อยู่แถวนี้นะ เดี๋ยวเหอะๆ

ผม :: โอ้ยยย แม่รู้แล้วละ ดังขนาดนั้น


55555+ จะอายทำไมเนี้ยย
คบกันมานี้จะ 3 ปีแล้วมั้ง จะอายทำไมครับพี่เจ =)


พี่เจ :: พอออออออ .. หยุดพูดเลย

ผม :: หน้าแดงทำไมอะพี่เจ 5555


พี่เจอายละโหดวะ ต่อยผมใหญ่เลย ผมเล่นกันสักพักแม่ก็อุ้มทีชเชอร์มาส่งให้
พร้อมทั้งบอกว่าแม่จะไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้แม่จะไปไหว้พระแต่เช้า

พี่เจ :: แม่ครับ พรุ่งนี้เจกับแฟรงค์จะไปหาโชกุนแล้วนะครับ

แม่พี่เจ :: ดีมากครับ แม่ดีใจนะที่เจกับแฟรงค์เป็นลูกแม่ คืนนี้ฝันดีนะลูกนะ

ผม / พี่เจ :: ครับแม่


พอแม่ไปพักแล้ว ผมกับพี่เจก็พาทีชเชอร์ไปเล่นบนห้อง ก่อนจะรีบนอนพัก
เพราะวันนี้เจอเรื่องปวดหัวมามากแล้ว และพรุ่งนี้ต้องพาทีชเชอร์ไปเจอกับคุณพ่อตัวจริงอีก
ไม่อยากคิดเลยว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ....




เช้าวันต่อมา


ผมโทรไปหาแบงค์ให้ลาเรียนให้หน่อย เพราะผมต้องไปหาโชกุนที่โรงพยาบาล
ตอนแรกแบงค์จะมาด้วย แต่พี่เชนเบรกทันครับ และไปนั่งเฝ้าแบงค์ที่คณะด้วย
555555+ เพราะพี่เชนก็ลาฝึกงานเหมือนพี่เจครับ
จริงๆพี่เชนหาเรื่องจะหยุดไปเฝ้าแบงค์ เพราะช่วงนี้มีหนุ่มๆสาวๆแวะเวียนมาจีบแบงค์เยอะมากครับ



ผมกับพี่เจพาทีชเชอร์มาที่โรงพยาบาล xxx
พอมาถึงคุณธีระก็รออยู่ที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาลอยู่แล้วครับ
พอคุณธรีระเห็นผมกับพี่เจอุ้มทีชเชอร์เดินมาก็ยิ้มเลยครับ
555+ ไหนนนน ,, มาดเจ้าพ่อที่มีลูกน้องอยู่เยอะแยะหายไปไหนหมดครับ


คุณธีระ :: ไหนครับหลานปู่ วันนี้แต่งตัวสวยจังเลย

คุณธีระหันไปเล่นกับทีชเชอร์ ที่ตอนนี้พี่เจอุ้มอยู่ครับ

คุณธีระ :: ขอบใจมากนะที่พาทีชเชอร์มาเยี่ยมโชกุน

พี่เจ :: ครับ รีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวทีชเชอร์จะหลับ ได้เวลานอนแล้วด้วย


คุณธีระพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินนำทางไปที่ห้องพักของโชกุน
พอถึงห้องพักของโชกุน พี่เจหยุดเดินอยู่หน้าห้อง ก่อนจะหันมามองหน้าผม


ผม :: พี่เจครับ ... เข้าไปเถอะ


พี่เจยืนนิ่งทำใจอยู่พักหนึ่งก็อุ้มทีชเชอร์เดินเข้าห้องมา



ภาพแรกทีเห็นครับ จากเด็กหนุ่มขาวๆหน้าตาหน้ารัก
ตอนนี้ผอมมากครับ นอนอยู่บนเตียงที่มีสายน้ำเกลือ
โชกุนไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแล้วครับ
ร่างกายเริ่มจะฟื้นแล้ว แต่ยังพูดไม่ได้แค่นั้นเอง
คุณธีระเดินไปยืนข้างๆเตียงโชกุน

คุณธีระ :: โชลูก ... ดูสิวันนี้ใครมาเยี่ยมหนู

โชกุนลืมตามองมาทางคุณธีระ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา

สงสาร ,, นั้นคือความคิดผมในตอนนี้ครับ


พี่เจเดินไปข้างๆเตียงโชกุน ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนโชกุนไว้

พี่เจ :: ขอโทษที่พามาเยี่ยมช้านะโชกุน วันนี้พี่พาทีชเชอร์ลูกสาวของโชกุนมาเยี่ยมนะ

พูดเสร็จพี่เจก็วางทีชเชอร์ลงบนเตียงของโชกุน
ทีชเชอร์หันไปมองหน้าโชกุน ก่อนจะเอนตัวลงนอนข้างๆโชกุน
แล้วนอนเล่นของเล่นในมือตัวเอง


คุณธีระยืนน้ำตาซึม ...
นี้สินะที่เค้าบอกกันมา .... เด็กคือผ้าขาว
ต่อให้เจอทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยสกปรกมากแค่ไหนก็ตาม
ก็ไม่สามารถมาทำลายผ้าขาวผืนนี้ได้เลยจริงๆ


พี่เจ :: หายไวๆนะโชกุน หายแล้วจะได้มากอดลูกไง
ทุกสิ่งที่โชกุนทำกับพี่ หรือกับเพื่อนๆพี่ พวกพี่ทุกคนอภัยให้โชกุนนะ

พี่เจพูดเสร็จก็หันมามองหน้าผม ผมทำได้แต่ยิ้มให้พี่เจ
เพราะสิ่งที่พี่เจพูด มันตรงกับความต้องการของผมทุกอย่าง
เราไม่สามารถโกรธแค้นใครไปได้ตลอดชีวิตหรอกครับ
และเส้นทางเดินของเราแต่ละคนมันต่างกัน



คุณธีระ :: โชกุน รีบๆหายนะลูก จะได้ไปส่งยายหนูที่โรงเรียน ไปรับยายหนูกลับบ้านด้วยกันไงลูก

ผมว่าโชกุนรับรู้นะครับ เพราะโชกุนร้องไห้ออกมา
คุณธีระรีบเอาผ้ามาเช็ดน้ำตาลูกชายสุดที่รักของตัวเอง ก่อนจะร้องไห้หนักกว่าเดิม
คนเป็นพ่อ ต่อให้ข้างนอกจะเป็นเจ้าพ่อจะเป็นมาเฟียแค่ไหนก็ตาม
แค่เห็นลูกร้องไห้ หรือลูกทุกข์ใจก็กลายเป็นแค่พ่อธรรมดาคนหนึ่ง
ที่จะร้องไห้ไปกับลูกได้เสมอจริงๆ



พวกผมอยู่เยี่ยมโชกุนอีกพักหนึ่ง ก็ขอตัวกลับ เพราะทีชเชอร์เริ่มงอแงจะนอนแล้ว
ก่อนกลับ คุณธีระขอร้องให้พวกเรามาทีชเชอร์มาเยี่ยมโชกุนบ่อยๆ
ซึ่งพี่เจไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด พวกผมได้แต่ยิ้มและขอให้โชกุนหายไวๆ



พวกผมพาทีชเชอร์กลับมาถึงบ้านก็เกือบเย็นแล้วครับ
ทีชเชอร์หลับสนิทมาก ป้านวลมารับพาไปนอนแล้ว
ผมกับพี่เจเลยเดินไปทานข้าวที่ห้องครัวในบ้านกัน


แม่พี่เจ :: เป็นไงบ้างเรา

พี่เจ :: รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะครับแม่ ได้ทำในสิ่งที่ควรทำไปแล้ว

แม่พี่เจ :: ดีแล้วลูก สิ่งที่เจกับแฟรงค์ทำ สักวันมันจะส่งผลกลับมาหาพวกลูกๆเองนะ
ทานข้าวเสร็จแล้วก็ไปนั่งดูทีวี นั่งพักผ่อนกันเถอะ แม่จะขึ้นไปนอนเล่นกับทีชเชอร์บนห้องเอง

พี่เจ / ผม :: ครับแม่



พอทานข้าวเสร็จ ผมก็มานอนเล่นมือถือที่หน้าทีวีกับพี่เจ
สักพักพี่เบลล์ก็มา

พี่เจ :: ไงเบลล์ วันนี้พ่อไปไหนละ

พี่เบลล์ :: พ่ออยู่กับคุณธีระนะ ที่โรงพยาบาล

พี่เจ :: เค้าไปสนิทกันตอนไหนเนี้ยยย

พี่เบลล์ :: วันนี้เบลล์ไปเยี่ยมโชกุนมา

พี่เจ :: อืมม น่าสงสารเนอะ

พี่เบลล์ :: โชกุนรับรู้ได้นะเจ เบลล์จับมือโชกุนแล้วบอกว่าเบลล์ยกโทษทุกสิ่งทุกอย่างให้
โชกุนเหมือนบีบมือตอบกลับเบลล์มา แล้วโชกุนก็ร้องไห้อะเจ เบลล์ เบลล์ไม่รู้จะทำยังไงดีอะเจ

ผม :: พี่เบลล์อยากทำอะไรละครับ

พี่เบลล์ :: พี่ไม่ได้รักโชกุนนะ แต่เห็นโชกุนเป็นแบบนี้แล้วพี่ .. พี่ ... พี่อยากดูแลโชกุน อยากอยู่ให้กำลังใจโชกุน

พี่เจ :: เท่าที่รู้ๆมา โชกุนก็คงเหงาแหละถึงได้เป็นเด็กแบบนี้ ถ้าเบลล์เต็มใจอยากดูแลโชกุน
ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีนะ อนาคตข้างหน้าจะได้ดูแลทีชเชอร์ได้

พี่เบลล์ :: ทำไมเจพูดแบบนี้ละ เจจะไม่เลี้ยงทีชเชอร์ไม่รักทีชเชอร์แล้วหรอ


นั่นสิ ... ทำไมพี่เจพูดแบบนี้??


พี่เจ :: ทีชเชอร์เป็นลูกของเจ เจรู้สึกแบบนั้นมาตลอดนะเบลล์
แต่ถ้าวันนึงทั้งเบลล์และโชกุนอยู่ในสภาวะที่พร้อมจะเลี้ยงดูทีชเชอร์ได้ เจก็ยินดีที่จะให้เบลล์และโชกุนพาลูกไปอยู่ด้วย ...
คนเป็นลูกนะเบลล์ต่อให้ทุกข์ยากลำบากแค่ไหนก็ตาม ขอแค่ได้อยู่กับพ่อกับแม่เค้าคงมีความสุขมากกว่า

พี่เบลล์ :: ทีชเชอร์อยู่กับเจกับแฟรงค์ก็มีความสุขแล้ว เบลล์ไม่คิดจะให้ลูกมาอยู่กับเบลล์หรอก
เบลล์ดีไม่พอที่จะให้เค้าเรียกเบลล์ว่าแม่ด้วยซ้ำ

พี่เจ :: เบลล์ฟูมฟักตั้งท้องมาตั้ง 9 เดือนนะ จะไม่เหมาะกับคำว่าแม่ได้ไง มันเป็นเรื่องของอนาคตนะเบลล์
ถ้าวันนั้นเบลล์กับโชกุนต้องการจะให้ทีชเชอร์ไปอยู่ด้วย อยากให้รู้จริงๆ เจยินดีนะ
และคิดว่าแฟรงค์ก็เข้าใจและยินดีด้วยเหมือนกัน


พูดจบพี่เจก็หันมายิ้มให้ผม
เอาสิครับ .. พูดขนาดนี้แล้วนิ


ผม :: ครับ แฟรงค์ก็ยินดีนะพี่เบลล์

พี่เบลล์ได้แต่ร้องไห้ แล้วพูดแต่คำว่าขอบใจๆ ซ้ำๆ
จนพี่เจต้องบอกให้หยุดร้องไห้ได้แล้ว
พี่เบลล์นั่งสะอื้นสักพัก ก็ขอตัวกลับไปโรงพยาบาล เพราะพ่อรออยู่ที่นั้น
พอพี่เบลล์กลับไปแล้ว ผมเลยถามพี่เจต่อ


ผม :: ยินดีจริงๆหรอถ้าทีชเชอร์กลับไปอยู่กับพี่เบลล์กับโชกุน

พี่เจ :: เราก็เลี้ยงเค้าให้ดีที่สุดก็พอเนอะ ถ้าเหงาเราก็ค่อยไปเยี่ยมลูกกัน

ผม :: อืมม ครับ เราไปสร้างบ้านอยู่ใกล้ๆบ้านลูกกันดีกว่าเนอะ

พี่เจ :: เป็นความคิดที่ดีนะ งั้นเริ่มเก็บเงินได้แล้ว 5555

ผม :: 5555 พี่เจเก็บก่อนนะ อีก 3 ปีแฟรงค์เรียนจบจะรีบไปช่วยเก็บเงิน

พี่เจ :: อืมม พี่ตัดสินใจถูกใช่ไหม ที่ให้เรื่องราวเป็นแบบนี้

ผม :: ครับ ... มันถูกต้องที่สุดแล้วพี่เจ

พี่เจ :: แต่ทีชเชอร์ ...

ผม :: ทีชเชอร์คือลูกของเราเสมอ ไม่ว่าทีชเชอร์จะไปอยู่กับพ่อแม่ที่แท้จริงก็ตาม
ยังไงๆครอบครัวเราก็มีกัน 3 คน มีพี่เจ มีแฟรงค์ และมีทีชเชอร์นะ

พี่เจ :: อื้มมม



พูดจบพี่เจก็เอนตัวมานอนซบตรงไหล่ผม :’)
บทจะน่ารัก งอแง อ้อน ก็เป็นตลอดนะ
บทจะดื้อ จะเป็นคนโต ก็เป็น 5555555+
แฟนผมน่ารักใช่ปะล๊า ,,,



ถ้าพี่เบลล์ต้องการจะดูแลโชกุนจริงๆ
ผมก็หวังว่าโชกุนจะหายในเร็ววัน
ผมกับพี่เจจะดูแลทีชเชอร์ไปจนกว่าวันที่พี่เบลล์กับโชกุนจะพร้อม
ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหน ... พวกผมก็จะดูแลทีชเชอร์ให้ดีที่สุด
เพราะทีชเชอร์คือลูกสาวของผมกับพี่เจ .. ซึ่งมันจะไม่มีวันเปลี่ยน



-------------------------------------------------------
ขอโทษนะคะ นอน รพ. ยาวเลยจริงๆ
เหลือบทส่งท้ายอีก 1 ตอนนะคะ
ขอบคุณจริงๆที่ยังรออ่านกันเสมอ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และคำแนะนำดีๆด้วยนะคะ
=)

[❣☾月亮☽❣]

   น้ำตาซึมเลยอ่า ยังไงคนเป็นลูกโตมาก็ต้องอยากรู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร พี่เจทำถูกแล้วล่ะ สักวันหนึ่งยังไงก็ต้องอโหสิกรรมกัน
ทีชเชอร์มีพร้อมแล้วเนอะ ญาติเยอะด้วย

ขอบคุณค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

[iceman555]

จะจบแว้วววววว

[nunda]

ขอให้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง  ^^

[jimmyjimmy]

จะจบแล้ว เศร้าจัง

[patchamai28]

สงสารทุกคนเลยย เห้ออ 

[moujay]

กำลังเดินทางคะ.. เดี๋ยวจะมารีบอัพตอนส่งท้ายให้น๊าา

[mcooky]

ตามอ่านทันแล้วจะร้องไห้  ชอบเรื่องนี้มีครบทุกรสเลยย:กอด1:

[moujay]

วันนี้เค้าจะเอาบทส่งท้ายมาลงนะ =)

[moujay]

บทส่งท้าย || Frank ‘ Mode



ย้อนกลับไปหลังจากวันที่ผมพาทีชเชอร์ไปเยี่ยมโชกุน
และวันที่พี่เบลล์มาร้องไห้กับพวกผมที่บ้านหลังจากไปเยี่ยมโชกุน
ก็สรุปว่า … พี่เบลล์เลือกที่จะพาโชกุนไปรักษาที่ต่างประเทศ
และจะอยู่ดูแลโชกุนจนกว่าโชกุนจะหายดี
ซึ่งในความผิดทุกอย่างที่โชกุนได้ทำกับพี่เบลล์
พี่เบลล์บอกว่ายกโทษให้ทั้งหมดครับ
เพราะโชกุนได้มอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้พี่เบลล์แล้ว
นั้นก็คือ …. ยายหนูทีชเชอร์


พี่เบลล์บอกกับพวกผมว่า ถ้าในวันนั้นพี่เบลล์ไม่ตั้งท้องทีชเชอร์
พี่เบลล์เองก็ไม่รู้ชะตาชีวิตตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นยังไง
แต่พอมีทีชเชอร์แล้ว … ชีวิตพี่เบลล์เปลี่ยนไปทุกๆอย่าง


พี่เบลล์ขอบคุณพวกผม ขอบคุณครอบครัวพวกผมที่ช่วยเหลือพี่เบลล์
ผมยังจำคำที่พี่เบลล์บอกในวันนั้นได้ดีเลยครับ


หลังจากวันที่ไปเยี่ยมโชกุนไปได้ประมาณ 1 เดือน
พี่เบลล์กับคุณพ่อมาทานข้าวกับแม่พี่เจ และม๊าผมที่บ้านพี่เจ
แล้วพวกเพื่อนๆผม กับเพื่อนๆพี่เจก็ตามมา
เพราะนัดกันมาคุยเรื่องเตรียมเปิดบริษัท


พี่เบลล์ :: เจ .. เบลล์ตัดสินใจแล้วนะว่าจะพาโชกุนไปรักษาตัวที่โน้นด้วย

พี่เจ :: ตัดสินใจแล้วจริงๆหรอเบลล์

พี่เชน :: แน่ใจหรอว่าจะทำแบบนั้น มันทำร้ายเบลล์นะ

พี่เบลล์ :: อืมม เบลล์อยากให้โอกาสโชกุนบ้าง

พี่มี่ :: คนบางคนสมควรได้รับโอกาสนะ แต่บางคนก็ไม่สมควรเลย

แบงค์ :: โชกุนก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นนะครับ


พอแบงค์พูดมาหน่อย พี่เชนนี้มองตาขวางเลยครับ 5555+

พี่เชน :: ตอนแรกกูก็อยากใจอ่อนอะนะ แต่เมียกูพูดงี้ละกูหมั่นไส้วะ
ค้านแม่งทุกเรื่องอะถ้าเกี่ยวกับโชกุน

พี่แชมป์ :: มึงก็นะ เบาๆบ้าง กวนตีนกันอยู่ได้



พี่เชนดึงแบงค์ออกไปนั่งเล่นกับทีชเชอร์กับพี่ปิ่นแล้วน้องเฟรินส์แทนครับ
ไม่ยอมให้มาคุยเรื่องโชกุนด้วย 555555+
พี่เชนเดี๋ยวนี้หึงโหดตลอดครับ แล้วแบงค์มันก็ชอบกวนตีนแฟนมันด้วยนะ
เรียกเสียงฮาให้พวกผมได้ตลอดครับ เวลาเค้าหยอกล้อเถียงกัน


พี่เจ :: เบลล์ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม

พี่เบลล์ :: อืมม เบลล์ลองปรึกษากับพ่อแล้ว พ่อก็เห็นดีด้วย

พี่มี่ :: ถามจริงๆเถอะ ทำไมถึงอยากดูแลมัน เบลล์รักมันหรอ


พี่เบลล์ส่ายหน้าแทนคำตอบครับ


พี่แชมป์ :: ถ้าไม่รัก แล้วเอาภาระให้ตัวเองทำไมละเบลล์

พี่เบลล์ :: เบลล์มองหน้าโชกุน เบลล์ก็นึกถึงแต่ทีชเชอร์ หน้าเหมือนกันทุกๆอย่างทั้งแววตา ทั้งปาก
แค่เบลล์คิดว่าลูกเบลล์ต้องมานอนนิ่งๆไม่รู้สึกอะไรแบบที่โชกุนเป็น เบลล์ก็ทนไม่ได้แล้วละ
อีกอย่างโชกุนเองไม่ได้อยากเดินทางผิดแบบนี้หรอก มันเป็นเพราะสังคม เพราะการกระทำที่ผิดพลาดไป
และจากที่เบลล์อ่านบันทึกของโชกุน .. โชกุนเองก็คงอยากมีสักครั้งในชีวิตที่ได้เป็นพ่อ


พี่เบลล์สะอื้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ

พี่เบลล์ :: ตัวเบลล์เองทำผิดกับทุกคนก็เยอะ แต่ทุกๆคนก็ให้โอกาสเบลล์ได้มีชีวิตใหม่
เบลล์เลยอยากให้โอกาสโชกุนบ้าง โชกุนจะได้มีชีวิตใหม่แบบที่เบลล์เองเคยได้รับจากทุกคนไง



สิ่งที่พี่เบลล์พูดมา ผมก็เห็นด้วยนะครับ
ตั้งแต่แม่พี่เจ รวมทั้งม๊าผม ได้พูดให้ผมกับพี่เจเข้าใจว่าทำไมเราต้องพาทีชเชอร์ไปหาโชกุน
ทำไมเราต้องยอมคดีของคุณธีระ .. ซึ่งตอนนี้พวกผมถอนฟ้องทุกคดีแล้วนะครับ
แต่คุณธีระยอมรับผิดแทนลูกชายเรื่องการค้าขายยาแทน
ก็โดนโทษไปตามระเบียบครับ แต่ช่วยทางการสืบหาต้นสายของเอเย่นต์รายใหญ่
อาจจะมีลดโทษบ้างละครับ อันนี้ผมไม่ทราบแน่ชัด อยู่ที่กระบวนการทางกฎหมาย
โชกุนเองก็มีคุณอา พ่อของปั้นสิบมารับช่วงดูแลต่อ
เพราะคุณธีระตอนนี้อยู่ในเรือนจำไปแล้ว ตั้งแต่เข้าไปมอบตัว


พี่เจ :: ถ้าเบลล์ตัดสินใจแล้ว เจก็ขอให้เบลล์โชคดีนะ
อดทนให้มากๆ และขอให้โชกุนหายไวๆ
ทั้งเบลล์ทั้งโชกุนจะได้สร้างครอบครัวด้วยกันอีกครั้ง เพื่อยายหนูทีชเชอร์

พี่มี่ :: เจ มึงจะให้ทีชเชอร์ไปอยู่กับเบลล์จริงหรอวะ

พี่เบลล์ :: ทีชเชอร์คือลูกของเจนะ เบลล์ไม่แย่งทีชเชอร์คืนแน่นอน เจสบายใจได้



พี่เจได้แต่ยิ้มน้อยๆให้พี่เบลล์ โดยที่ไม่มีใครเข้าใจว่ายิ้มนั้นมันหมายถึงอะไร
รวมทั้งผมด้วยครับ
ตลอด 1 เดือนที่พาทีชเชอร์ไปเจอโชกุน
พี่เจชอบเก็บตัวคิดอะไรเงียบๆในห้องทำงานเสมอ
พอผมถาม ก็บอกว่าคิดเรื่องงาน


แต่ผมว่า .. พี่เจคงคิดถึงเรื่องราวของทีชเชอร์มากกว่า
ผมแอบเห็นหลายๆคืน พี่เจจะไปหอมทีชเชอร์ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง
แล้วก็บอกทีชเชอร์ซ้ำๆ ว่าพ่อเจรักทีชเชอร์นะครับอยู่แบบนี้
บางทีก็เห็นพี่เจนั่งมองทีชเชอร์นิ่งๆ แล้วแอบเช็ดน้ำตา



แต่ไม่ว่าพี่เจจะตัดสินใจยังไง .. ผมก็ยอมรับทุกๆอย่างครับ
เพราะผมเชื่อว่าทุกสิ่งที่พี่เจทำ นั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทีชเชอร์และพวกผม =)



หลังจากที่พี่เบลล์มาคุยกับพวกผมวันนั้น พี่เบลล์ก็พาโชกุนเดินทางไปรักษาต่อที่เยอรมันนี
และส่งข่าวกลับมาบอกพวกผมเป็นระยะ พร้อมทั้งส่งรูปมาให้ดูเสมอๆ
ว่าโชกุนเป็นยังไงบ้าง พวกผมก็ส่งรูปและคลิปทีชเชอร์ที่กำลังโตขึ้นทุกวันๆไปให้


พี่เบลล์กลับมาอีกครั้งในวันที่ทีชเชอร์ผ่าตัด
อยู่ดูแลทีชเชอร์เกือบ 2 เดือนครับ จนทีชเชอร์หายดี
พี่เบลล์ก็กลับไปหาโชกุนที่เยอรมันนีต่อ

และพวกผมก็ใช้ชีวิตกันตามปกติแบบนั้นมาเรื่อยๆ
ส่งข่าวให้กันทุกอาทิตย์ มีโทรสไกป์หากันบ้างถ้าพี่เจว่าง
หรือพี่เบลล์ว่างๆก็จะสไกป์มาหายายหนู
ส่วนยายหนูของเรา พอผ่าตัดแล้วสุขภาพก็ดีขึ้นเรื่อยๆครับ
มีคุณอาของโชกุนแวะเวียนมาเยี่ยมหลานเสมอๆ
และปั้นสิบก็แวะมาดูทีชเชอร์แทบทุกอาทิตย์
เพราะทางครอบครัวปั้นสิบจะชินกับอาการของโชกุนมาก่อน
พอมาเจอทีชเชอร์ที่ต้องรักษาตัวและผ่าตัดด้วยโรคเดียวกันกับโชกุน
เลยแวะเวียนเข้ามาเยี่ยม มาดูแล มาให้คำแนะนำพวกผมเสมอครับ


พอพูดถึงปั้นสิบ .. ตอนนี้พวกผมกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมแล้วนะครับ
แต่ปั้นสิบดูเหมือนจะยุ่งหน่อยแหละครับ ไหนจะนายร้อยตำรวจ ไหนจะคุณดารา
บางวันก็มีนายร้อยตำรวจหน้าใหม่ที่ไม่ใช่คนที่คอยตามมาหาบ้าง มาส่งขนมบ้าง
5555555+ ก็ถามมันตลอดนะว่ายังไง ยังไง
มันก็ยิ้ม บอกปัดบ้างตามประสามัน
งานนี้ผมว่ามีลุ้นละครับ นายตำรวจ 2 นาย
หล่อทั้งคู่เอาราชรถมาเกยหน้าคณะแทบทุกอาทิตย์
ก็คงต้องตามลุ้นมันต่อไปละครับ 555555+



พวกผมก็เรียนไปเรื่อยๆ ทำงานกันไปเรื่อยๆ
เที่ยวเล่นกันบ้าง และพากันมาเลี้ยงทีชเชอร์บ้าง
จนตอนนี้ …. ผ่านมา 4 ปีแล้วครับ =)





4 ปีต่อมา ...
สนามบินสุวรรณภูมิ


พี่เจ :: เดี๋ยวใกล้จะถึงแล้ว เออ พวกมึงถึงไหนแล้ว มาเร็วๆอะ โอเคๆ แล้วไงโทรมา


ผมนั่งมองพี่เจนั่งคุยโทรศัพท์กับพี่เชน ที่ตอนนี้กำลังเดินทางมาที่สนามบิน
ตอนนี้พวกผมกำลังจะไปอังกฤษกันครับ
โชกุนหายดีแล้ว และตัดสินใจขอพี่เบลล์แต่งงาน
และใช้ชีวิตด้วยกันที่อังกฤษ
ตอนนี้ทั้งคู่เปิดร้านอาหารด้วยกันอยู่แถบชานเมืองครับ


แม่พี่เจ :: อย่าวิ่งสิทีชเชอร์ เดี๋ยวก็ล้มหรอก

ผมรีบหันไปดูตามต้นเสียง ก็เห็นหมูน้อยกำลังกลิ้งมา
เอ้ยย ไม่ใช่สิ ก็เห็นทีชเชอร์ตัวกลมๆกำลังวิ่งมาหาผม

ทีชเชอร์ :: ป๊าจ๋าๆ เชอร์กินหนม


ทีชเชอร์จะแทนตัวเองว่าเชอร์ครับ ไม่เคยแทนตัวเองว่าทีชเชอร์เต็มๆเลยซะครั้ง


ผม :: ขนมคะ ไหนพูดก่อน ทีชเชอร์อยากทานขนมคะ


ผมเอื้อมมือเข้าไปอุ้มทีชเชอร์มานั่งบนตัก
หนักมากกก 55555+ ล้อเล่นครับ
อุ้มอยู่ทุกวันครับ ปวดแขนปวดไหล่กันทุกวัน
พี่เจนี้อุ้มทีชเชอร์ไม่ไหวแล้ว


ทีชเชอร์ :: เชอร์จะกินหนมหนม

เอากับเค้าสิ ให้พูดอีกอย่าง ก็จะพูดอีกอย่าง

ผม :: ไม่พูดตามที่ป๊าบอกป๊าไม่ให้กินนะ


ทีชเชอร์ทำหน้าเบ้เตรียมจะร้องไห้ละครับ
โดนเอาใจมากไปจริงๆนะเรา
อะไรนิดหน่อยงอแงไว้ก่อนเลย


น้องเฟรินส์ :: เชอร์จ๊ามาหาเฟรินส์เร็วๆ เฟรินส์มีหนมๆนะ


ทีชเชอร์รีบลงจากตักผมวิ่งไปหาน้องเฟรินส์เลยครับ
คู่นี้เค้าตามใจกันตลอดจริงๆ
ที่อ้วนได้ขนาดนี้ก็เพราะหนมๆจากน้องเฟรินส์นี้แหละครับ
ตอนนี้น้องเฟรินส์เรียนทัตแพทย์ ปี 1 แล้วครับ

ผม :: ก็ตามใจกันแบบนี้ ดูสิกลิ้งแทนเดินแล้ว

พอผมพูดจบพี่เจก็ต่อยเข้าเต็มๆไหล่ผมเลยครับ

พี่เจ :: นั้นลูกนะ ไม่ใช่หมู จะกลิ้งได้ไง

ผม :: แน่จริงก็อุ้มสักวันดิ 555+

พี่เจ :: อุ้มอยู่แล้ว ลูกสาวคนสวยนิ


พูดเสร็จพี่เจก็เดินเข้าไปแย่งขนมในมือลูกมากิน
จนทีชเชอร์งอแงวิ่งไปอ้อนขอขนมจากน้ำน่านแทน

ทีชเชอร์เป็นที่รักของทุกคนครับ
พวกผมเมื่อก่อนปิดเทอมจะนัดกันไปทะเล ไปน้ำตก ไปดอยกันเสมอ
แต่เดี๋ยวนี้พอทีชเชอร์เริ่มโต เริ่มพูดได้ เดินได้
กลายเป็นว่าทุกคนจะมาหาแต่ทีชเชอร์
จะพาไปไหนต้องดูด้วยว่าทีชเชอร์จะลำบากไหม
จะมีอะไรให้ทีชเชอร์เล่นไหม
และในกระเป๋าแต่ละคน จะมีขนมชิ้นเล็กๆเอาไว้หลอกล่อให้ทีชเชอร์วิ่งไปอ้อนเสมอ
แล้วจะไม่ให้อ้วนได้ไงละครับ



ตอนนี้พวกผมกำลังรอเช็คอินไปอังกฤษกันครับ
ไปกันหมดยกทีมเลย
ผมพี่เจทีชเชอร์ เฟรินส์น้ำน่าน เปอร์ปิ่น อุ่นพี่ยิม พี่เชนแบงค์
พี่มี่พี่แชมป์ขอบายครับ เฝ้าบริษัท


ตอนนี้บริษัทพวกผมเปิดได้มา 3 ปีกว่าละครับ
พี่เจ พี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ เป็นหุ้นส่วนกัน
และผมกับแบงค์ตอนนี้เป็นลูกน้องในบริษัทครับ
5555+ แต่แบงค์จะมีสิทธิ์เยอะกว่าคนอื่นนิดหน่อย
ตรงสั่งผู้บริหารขับรถไปส่งหาลูกค้าได้ทุกเวลา
เวลาแบงค์จะไปเสนองานลูกค้า พี่เชนจะอาสาขับรถไปส่งตลอดครับ
จนพี่มี่บ่นว่า ทำแบบนี้จะเสียระบบหมด
แต่พี่เชนไม่แคร์ครับ 55555+
ลูกน้องที่บริษัทก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกครับ
เพราะพวกผมก็อยู่กันแบบพี่น้อง และแบงค์เองก็เก่งในเรื่องเสนองานลูกงาน

ส่วนพี่ยิมก็เป็นฟรีแลนซ์ที่บริษัทพวกผมนี้แหละครับ
อุ่นนี้สบายไปละครับ เป็นซ้อร้านทอง 555+
แม่พี่ยิมเปิดร้านทองให้ดูแลครับ สบายไปเลย
ทีชเชอร์อ้อนได้มาหลายบาทละครับ (เยอะๆลูก อ้อนเยอะๆ)


พวกผมยืนดูทีชเชอร์วิ่งไปอ้อนขอขนมคนนั้นคนนี้ไปสักพัก
พี่เชนก็เข็นกระเป๋ามากับแบงค์

พี่เจ :: กูนึกว่ามึงจะไม่มาละ ช้าชิบบหาย มาไวๆแล้วไปเช็คอินเลย

พี่เชน :: กูออกมานานละเหอะ แบงค์ดิลืมของฝาก จะไปฝากกิ๊กเก่ามัน

แบงค์ :: พูดดีๆ ถ้าพูดงี้ไม่ต้องไปเลยนะ

พี่เชน :: เออ จะไปเจอโชกุนสุดรักสินะ แม่งง


พี่เชนยังเคืองเรื่องโชกุนเป็นแฟนเก่าแบงค์อยู่ครับ
แล้วไปกันวันนี้พวกเราก็จะไปเจอโชกุนกันด้วย
เลยออกอาการงอแงนิดหน่อย
แต่ผมว่าพี่เชนไม่คิดอะไรหรอก คงแซวๆหยอกๆแบงค์เล่นมากกว่า
แต่ก็ไม่แน่อีกนั้นแหละครับ 55555555+

พี่เชนเดินตามพี่เจไปที่ช่องเช็คอิน
แบงค์เลยเดินแยกมาหาผม

แบงค์ :: บ่นกูตั้งแต่เมื่อคืนละ กูก็เอาใจสารพัดร้อยท่าวิธี ยังจะมาแหย่กูอีก

ผม :: ร้อยท่านี้ท่าไหนบ้างวะ 55555

แบงค์ :: นี้สมองมึงคิดไปถึงไหนวะ อ่ออ ขาดไปนานสินะ ขึ้นสมองเลย

ผม :: กวนตีนนละมึงเนี้ย ไม่ขยันแบบพวกมึงหรอกนะ

แบงค์ :: ก็แน่นอนอะนะ คนมันมีดี บางทีพี่เจอาจจะเบื่อมึงก็ได้นะ ลีลาไม่ดีป่าวมึง เมียไม่ยอมทำการบ้านเนี้ย

ผม :: กูว่านะให้พี่เชนมากัดมึงเหมือนเดิมดีกว่า ปากดีชิบบหายเลย

แบงค์ :: 55555555 เถียงไม่ได้อะดิ กูไปหาทีชเชอร์ดีกว่า


ว่าแล้วมันก็วิ่งเข้าไปหาทีชเชอร์ครับ
อุ้มไหวด้วย อุ้มลูกผมเหวี่ยงไปเหวียงมา
เจ้าตัวเล็กก็กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลย



พวกผมเล่นกันสักพักก็ได้เวลาไปขึ้นเครื่องละครับ
เลยเดินเข้ามาสวัสดีแม่กับม๊าที่มาส่งกัน

แม่พี่เจ :: เดินทางโดนสวัสดิภาพนะลูก
แล้วไม่ต้องเอาของฝากอะไรมาให้นะ สิ้นเปลืองเปล่าๆ ดูแลกันดีๆนะลูก

พวกผม :: ครับ / ค่า


พวกเพื่อนๆผมทยอยเดินเข้าเกทกันไปก่อน
เหลือแค่ผมกับพี่เจแล้วทีชเชอร์ที่ยังยืนกับพวกคุณแม่กับม๊าต่อ

ม๊า :: แฟรงค์  ดูแลตัวเองนะลูก เรื่องทีชเชอร์ให้ใช้สติคิดถึงตัวทีชเชอร์ให้มากๆนะ

ผม :: ครับแม่


แล้วคุณแม่กับม๊าก็หันมาฟัดยายหนูกันจนพอใจ
พวกผมก็เลยขอตัวเข้าเกทก่อน เพราะใกล้เวลาเครื่องจะออกแล้ว
พอเดินเข้าเกทมาได้ ยัยหนูทีชเชอร์ดิ้นๆขอลงมาเดินเอง
ผมเลยให้ทีชเชอร์เดินตรงกลางระหว่างผมกับพี่เจ
โดยที่ผมกับพี่เจจับมือทีชเชอร์ไว้คนละข้าง


พี่เจ :: แฟรงค์ ถ้าเราไปครั้งนี้ เราอาจไม่ได้พาทีชเชอร์กลับมากับเรา แฟรงค์จะว่าไง

ผม :: พี่เจหมายถึงว่าจะให้ทีชเชอร์อยู่กับพี่เบลล์นี้โน้นใช่ไหม

พี่เจ :: อืมม การศึกษาทางนั้นเค้าดีกว่า และทีชเชอร์จะได้อยู่กับพ่อกับแม่ที่แท้จริง ทีชเชอร์เฃอาจจะมีความสุขก็ได้นะ

ผม :: ความสุขของลูก อาจจะอยู่กับทุกวันนี้ก็ได้นะพี่เจ

พี่เจ :: พี่แค่พูดเผื่อๆไว้นะ ถ้าเกิดทีชเชอร์อยากอยู่ขึ้นมา แฟรงค์จะโอเคไหม

ผม :: ไม่ว่าทีชเชอร์จะอยู่ที่ไหน ครอบครัวเราก็มี 3 คนเสมอเนอะ แล้วเราก็ค่อยหาวันหยุดมาหาลูกกัน ได้มาเที่ยวกันบ่อยๆไง

พี่เจ :: 5555+ จนแย่เลยนะมาบ่อยๆเนี้ย



ผมก็ได้แต่ยิ้มให้พี่เจ และหันไปมองเจ้าตัวเล็ก
ที่ตอนนี้เดินร้องเพลงเจ้าหญิงเอลซ่าไปเรื่อยๆ
จนขึ้นมานั่งบนเครื่อง
ทีชเชอร์มีท่าทีตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะเป็นการนั่งเครื่องไปต่างประเทศครั้งแรก
พวกผมทุกคนได้ที่นั่งใกล้ๆกัน ก็เฮฮากันสักพักจนเครื่องขึ้น
ทุกคนกินของว่างเสร็จ ก็ใส่หูฟังบ้าง ดูหนังบ้าง และบางคนก็หลับไปแล้ว
ตอนนี้ทีชเชอร์ที่นั่งข้างๆผม ก็หลับไปเรียบร้อยแล้วครับ
ผมหันไปมองพี่เจที่นั่งข้างๆผม ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่

ผม :: พอแล้วปิดไฟเถอะ คนอื่นเค้านอนกันหมดแล้ว

ตอนนี้มันมืดละครับ เพราะพวกผมได้ไฟท์ค่ำ

พี่เจ :: ครับๆ

พี่เจปิดหนังสือเก็บไว้ข้างๆตัว ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม
และห่มให้ตัวเอง

พี่เจ :: แฟรงค์ก็นอนสิ จะมองพี่ทำไม

ผม :: ก็อยากมอง ไม่ได้หรอ

พี่เจ :: ก็เห็นกันทุกวัน จะมองอะไรอีกอะ

ผมเอนตัวลงไปนอนพิงกับเบาะ ก่อนจะค่อยๆเอนตัวไปพิงไหล่พี่เจข้างๆ

ผม :: อยู่ๆก็มีความสุขอะ

พี่เจ :: พูดงี้คือทุกวันไม่มีเลยหรอ

ผม :: 555 หาเรื่องเก่งอีกละ

พี่เจ :: ก็พูดมาแบบนี้ให้คิดไงละครับ

ผม :: ก็มันมีความสุขไง ที่พวกเราได้ไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้ มีเพื่อนไปด้วยกันแบบนี้

พี่เจ :: ไม่อยากไปกันแค่ 2 คนหรอ


ผมขยับตัวลุกมานั่ง ก่อนจะมองหน้าพี่เจ


ผม :: อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะกับคนเยอะแค่ไหน แฟรงค์ก็คิดเสมอครับว่าแฟรงค์มีแค่พี่เจ =)

พี่เจ :: หื้มม มาปากหวานเอาอะไรเนี้ยย


ผมได้แต่ยิ้ม แล้วก้มมองนาฬิกา
20.51  น. แล้ว
พอเลขที่นาฬิกาเปลี่ยนเป็น 20.52 น.
ผมก็โน้มหน้าเข้าไปจุ๊บพี่เจเบาๆที่ปาก ก่อนจะบอกพี่เจไป

ผม :: Happy Anniversary 6 years ครับครูเจ


ใช่ครับ ,, วันนี้เป็นวันครบรอบ 6 ปีของผมกับพี่เจ
พี่เจยิ้มเขิน ก่อนจะหอมแก้มผม

พี่เจ :: นึกว่าจะจำไม่ได้ซะแล้ว เห็นเมื่อเช้าทำหน้านิ่งๆ

ผม :: ใครจะจำวันสำคัญแบบนี้ไม่ได้ละ รอเวลาอยู่ต่างหาก

พี่เจ :: ทำไมต้องรอละ

ผม :: ผมก็จะถามพี่เจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องส่ง SMS มาให้ตอน 20.52 ทุกวัน


ครับ พี่เจส่ง SMS มาให้ทุกวันตอน 20.52 น.
และข้อความก็ยังเป็น Happy Anniversary ……. Days เสมอ
และผมเชื่อครับ ถ้าเปิดมือถือผมจะเจอข้อความนี้จากพี่เจอยู่


พี่เจ :: ก็ส่ง SMS เราสามารถเก็บข้อความมันไว้ได้ตลอดไง ถ้าส่งไลน์เดี๋ยวโปรแกรมลบมันก็หายไป

ผม :: แล้ว SMS ไม่หายหรอ

พี่เจ :: เก็บบันทึกในซิมสิครับ

ผม :: หื้มม น่ารักไปแล้วเหอะ


ผมเอามือไปหยิกแก้มพี่เจ จนพี่เจต้องดึงมือผมออก
5555+ พี่เจอ้วนขึ้นนิดหน่อยครับ แก้มเลยออกเยอะ
ผมหมั่นเขี้ยวชอบหยิกแรงๆ

พี่เจ :: เบาๆบ้าง หยิกจนแก้มจะช้ำหมดแล้ว

พี่เจบ่นไปก็เอามือลูบแก้มไปด้วย


ผม :: ขอโทษๆ ก็พี่เจอะหน้าหมั่นเขี้ยวอะ อยากจะกัดทั้งตัว

พี่เจ :: โรคจิตไปแหละนะ ถึงว่าหลังมาชอบดูดชอบกัด รอยจ้ำเต็มตัวทุกทีอะ

ผม :: ก็ยอมทุกทีนิ ตอนนั้นไม่เห็นบ่นเลย

พี่เจ :: แฟรงค์ !!!!!

ผม :: 55555555 โอเคๆ ไม่พูดๆ


พี่เจไม่ชอบให้ผมเอาเรื่องในห้องนอนมาแซวครับ
พี่เจเค้าอาย >//////<
อายทำไมอยู่ด้วยกันมาตั้ง 6 ปีละเหอะ


พี่เจ :: สุขสันต์วันครบรอบนะ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมา 2191 วันแล้ว =)

ผม :: ขอบคุณเหมือนกันครับ ที่ครูเจสอนทุกๆอย่างให้แฟรงค์
จนวันนี้แฟรงค์โตเป็นผู้ใหญ่ได้ ขอบคุณนะที่รักท่ให้โอกาสเด็กน้อยคนนี้ได้ทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัว
ได้ทำหน้าที่คนรักมาตลอด อยู่ด้วยกันนานๆนะครับ


พี่เจจับมือของผมไว้ ก่อนจะกระชับมือให้แน่นขึ้น


พี่เจ :: เด็กน้อยแบบแฟรงค์ต้องอยู่กับครูเจไปตลอดแน่นอนครับ




ผมกับพี่เจยิ้มให้กัน เราสองคนจับมือกันอยู่แบบนั้น
เหมือนจะบอกให้กันและกันรู้ว่าไม่ว่าต่อให้เจอกันไรก็ตาม
เรา 2 คนจะจับมือกันไปแบบนี้
ก้าวผ่านทุกๆอย่างไปด้วยความเข้าใจ ด้วยความรักที่เรามี



--- จบบริบูรณ์ ---

[moujay]

ครูเจน้องแฟรงค์ ... เดินทางมาถึงบทส่งท้ายแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกๆคนที่ิติดตามอ่านกันมาโดยตลอด
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ทุกๆคำแนะนำที่มีให้กันมาเสมอ

ถ้ามีคำผิดยังไงต้องขออภัยด้วยนะคะ
แล้วพบกันในตอนพิเศษตอนหน้าคะ =)