ต่อตอนพิเศษ
ผมขับรถตามพี่เชนมา กดโทรหาพี่เชนตลอด
แต่ไม่มีการตอบรับจากพี่เชนเลย
จนตอนนี้รถพี่เชนมาจอดอยู่หน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
โรงแรม ??
ตอนเที่ยงคืน พี่เชนกับผู้หญิงเนี้ยยนะ
แทบไม่ต้องคิดเลยว่ามาทำอะไรกัน
ผมตัดสินใจเดินลงจากรถ แล้วเดินตามพี่เชนเข้าไปที่ล๊อบบี้โรงแรม
เห็นพี่เชนนั่งรออยู่แถวๆล๊อบบี้ แต่ไม่เจอผู้หญิงที่มาด้วยกัน
ผมเลยกดโทรเข้าไปหาพี่เชนอีก
เห็นว่าพี่เชนหยิบมือถือขึ้นมาดู แต่ไม่กดรับสาย
ตอนนี้น้ำตาผมไม่ไหลนะครับ แต่มันเจ็บในใจ
มันกำลังเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่???
ผมโทรย้ำๆเข้าไปอีกพี่เชนก็ไม่รับสาย
ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่เชนเอง
ผม :: ทำไมไม่รับสายละครับ
พี่เชนหันมามองหน้าผม แล้วทำหน้าตกใจมากครับ
พี่เชน :: แบงค์มาได้ไง?
ผม :: ทำไมไม่รับสายผมละครับ
ผมยังย้ำถามคำเดิมครับ แต่ไม่ได้ขึ้นเสียงอะไร
พี่เชน :: คือว่าพี่ เออคือ พี่
พี่เชนพูดติดอ่างเหมือนคนหาข้อแก้ตัวไม่ได้
สักพักผู้หญิงคนนั้นก็เดินมากอดแขนพี่เชนไว้
“ไปกันเถอะคะเชน ห้องพร้อมแล้ว”
ห้อง?????
ผู้หญิงคนนั้นเดินกอดแขนพี่เชนเดินผ่านหน้าผมไป
โดยที่พี่เชนเองก็ไม่ได้ปัดแขนออก และไม่หันมามองผมอีกเลย
หมายความว่าไง??
พี่เชน ... พี่เชนทำกับแบงค์แบบนี้ได้ไง?
คิดว่าผมจะทำยังไงครับ?
ยืนร้องไห้ หรือ โวยวาย
ไม่ครับ ,, แบงค์ไม่ทำแบบนั้นแน่ครับ
ร้องไห้ทำไมละครับ เห็นต่อหน้าต่อตาขนาดนี้
แล้วจะโวยวายทำไมให้อายครับ
ผมเลือกที่จะเดินตามพี่เชนกับผู้หญิงคนนั้นไป
เดินตามไปถึงหน้าลิฟท์ครับ
ผมก็เอามือกั้นลิฟท์ไว้ไม่ได้เดินเข้าไป
ผู้หญิง :: จะขึ้นลิฟท์ไหมคะ
ผม :: ไม่ครับ
ผู้หญิง :: งั้นช่วยถอยด้วยคะ
พี่เชนทำหน้านิ่งมากครับ หึหึ มึงจะเลวแบบนี้ใช่ป่ะ
ได้ ,, เดี๋ยวแบงค์จัดให้นะ
ผม :: คงถอยไม่ได้ครับ
ผู้หญิง :: ทำไมคะ
ผม :: คนที่พี่ควงแขนอยู่นะ แฟนผมครับ ผมมารับแฟนผมกลับบ้าน
พี่เชนมันทำหน้าตกใจที่ผมกล้าพูดแบบนี้ออกมา
ผู้หญิงคนนั้นหันไปมองหน้าพี่เชน
ผู้หญิง :: จริงหรอคะเชน
ผม :: ถามผมดีกว่าครับ จะปล่อยมือได้ยังครับ ผมว่าคุณกอดแขนแฟนผมนานไปละนะครับ
ผู้หญิง :: แล้วจะเดือดร้อนทำไมละคะ เชนเค้ายังไม่ว่าอะไรเลย
หึหึ หน้าไม่อายวะ ผู้หญิงสมัยนี้เป็นแบบนี้หรอวะเนี้ย
ผมเลยเดินเข้าไปในลิฟท์ แล้วดึงแขนผู้หญิงคนนั้นออกจากพี่เชน
ผู้หญิง :: เห้ยยทำอะไรนะ ฉันเป็นลูกค้าบริษัทเชนนะ
ผม :: ลูกค้าแล้วไงละ บริษัทรับจ้างเกี่ยวกับงานก่อสร้าง ไม่ได้ขายตัว จริงไหมพี่เชน
ผมส่งยิ้มไปถามพี่เชน
พี่เชนไม่ตอบครับ ทำหน้านิ่งตามเดิม โอ้ยย เกลียดหน้าแบบนี้ชิบบหายยย
ผม :: หรือว่าพี่เชนรับจ๊อบมาขายตัวด้วยครับ
พี่เชน :: แบงค์พูดดีๆ นี้ลูกค้าพี่อย่าเสียมารยาท
ผม :: ลูกค้างั้นหรอ นี้มันเที่ยงคืนกว่าละนะ มีที่ไหนพาลูกค้ามาโรงแรมตอนนี้
ผู้หญิง :: นี้เชนมีแฟนเป็นผู้ชายหรอคะ โรสเพิ่งทราบนะ ตอนแรกนึกว่าโสดซะอีก
โรสงั้นหรอ ,, แค่ชื่อก็เกลียดละ - -‘
ผม :: แล้วยังไงละครับ แฟนเป็นผู้ชายแล้วมันทำไม
โรส :: ก็ไม่ทำไมหรอกคะ ก็แค่แปลกใจว่ามีแฟนแล้วแต่ทำไมยังไปค้างกับโรสได้
ค้าง!!!
ผมหันไปมองหน้าพี่เชน ที่ตอนนี้มองหน้าคุณโรสแบบสายตาดุๆ
แต่คุณโรสยังยิ้มได้แบบปกติ
หน้าด้านมาก!
ด่าผู้หญิงแบบนี้ไม่ผิดนะครับ
ผม :: พี่เชน หมายความว่าไง พี่ไปนอนกับมันหรอ
พี่เชน :: ค่อยคุยกันนะแบงค์ กลับไปก่อนเถอะ นี้มันงานพี่นะ
ผม :: ไม่ พี่เชนต้องอธิบายก่อนว่ามันหมายความว่าไง
พี่เชน :: ก็อย่างที่แบงค์เข้าใจแหละ
ตึ้ง ,, ชั้น 15
อ้าวว มันกดลิฟท์ตอนไหนวะ???
โรส :: เชนคะ ไปกันเถอะคะ
พี่เชนทำท่าจะเดินตามไป
ผม :: พี่เชน ถ้าพี่เดินออกไป ถือว่าเรื่องของเราจบลงแค่วันนี้นะ
พี่เชนหยุดเดินก่อนจะหันมามองผม
พี่เชน :: แบงค์ อดทนหน่อยสิ พี่มาทำงานนนะ
ผม :: แต่นี้มันดึกแล้วนะครับ พี่จะไปทำงานอะไรกับผู้หญิงคนนั้นอีกละ
แล้วแบงค์ละ แบงค์ละพี่เชนเอาแบงค์ไปไว้ที่ไหน
ความอดทนที่ผมทนมาตลอดมันหมดละครับ
ผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา คือ มันถึงที่สุดแล้วจริงๆ
ผม :: แบงค์รอพี่ทุกคืน คิดถึงพี่ใจจะขาด รอพี่ เข้าใจพี่ว่าพี่ทำงาน
แบงค์ไม่อยากไปกวนพี่ด้วยซ้ำ พี่ไม่มานอนห้องเดียวกับแบงค์
แบงค์ก็พยายามคิดว่าพี่ต้องคิดงานต้องทำงาน แบงค์ไม่งี่เง่าเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา
แต่ทำไม ทำไมพี่เชนทำกับแบงค์แบบนี้ละครับ พี่เชนไม่รักแบงค์แล้วหรอ
ร้องไห้แบบ .. เจ็บคอ ปวดตาไปหมดละครับ
หายใจไม่ทันแล้ว มันเหมือนมีก้อนอะไรซะอย่างมาจุกอยู่ที่อก
พี่เชนเดินเข้ามากอดผมไว้
พี่เชน :: พอแล้วนะอย่าร้องไห้ เดี๋ยวหอบขึ้นอีกหรอก ค่อยๆหายใจนะ
พี่เชนปลอบผม แล้วเอามือมาลูบหลัง เหมือนทุกครั้งที่พี่เชนชอบทำเวลาผมร้องไห้
ผม :: พี่เชนไม่รักแบงค์แล้ว ฮึก.. ฮืออ
พี่เชน :: ก็บอกว่ารักไงละครับ พอแล้วนะพี่ขอโทษไม่ร้องนะครับ
พี่เชนเช็ดน้ำตาให้ผม ก่อนจะกอดผมไว้แนบอก
โรส :: ไม่สนุกเลยร้องไห้ง่ายกว่าที่คิดอีก ปลอบกันเสร็จแล้วตามไปที่ห้องนะเชน
พวกเพื่อนๆรออยู่ น้องแบงค์คะพี่ขอโทษนะทักทายแรงไปหน่อย
พี่ไม่เอามันหรอกไอ่เกย์เนี้ยย แฟนพี่ล่ำกว่ามันเยอะ
ห๊ะ ,, เดี๋ยวนะ พวกเพื่อนๆรออยู่?
ทักทาย?
โอ้ยย อะไรวะ???
ผมรับผลักตัวพี่เชนออก
ผม :: หมายความว่าไงอะพี่เชน
พี่เชนไม่ตอบครับ มันยิ้มตอบมาให้ผม ก่อนจะดึงผมให้ออกมาจากลิฟท์
ผม :: อะไรเนี้ย บอกมาก่อนดิวะ
ผมพยายามสะบัดมือออกจากพี่เชน แต่พี่เชนแม่งงก็เหนียวเกิน จับไว้ซะแน่น
มาถึงห้องๆหนึ่งพี่เชนก็เคาะประตู สักพักมีคนมาเปิดประตูให้ครับ
ไม่ใช่คนชื่อ โรส แต่เป็นผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่ง
นี้อย่าบอกนะว่ามึงนัดกันมาสวิงกิ้งอะไอ่พี่เชน
T_T ปล่อยยดิวะ
ผมพยายามดึงมือออก แต่พี่เชนมันก็ล๊อคมือผมแน่นเลยครับ
ผมเดินตามพี่เชนมาถึงโซนรับแขก
คือมันเป็นห้องสูทครับ มี 2 ห้องนอน 1 ห้องรับแขก มีสระว่ายน้ำเล็กๆตรงระเบียงด้วยครับ
พอมาถึงโซนรับแขกก็เจอผู้หญิง 3 คนรวมโรส กับผู้หญิงที่ไปเปิดประตูให้ แล้วก็ผู้ชายอีก 3 คน
โรส :: นี้ไงแฟนเชนมัน กว่าจะพามาแนะนำได้ เล่นอะไรไม่รู้แฟนมันร้องไห้เลย
พี่เชน :: เออนะบอกแล้วว่าน่ารัก เชื่อยังละ
ผมยัง งงๆ กับพี่เชนครับ คืออะไรวะ
โรส :: นี้ห้องว่างนะไปเคลียกันก่อนไหม ท่าทางน้องเค้าจะ งงๆ นะ
พี่เชน :: เออดี คิดถึงชิบหาย พวกมึงกลับมากันทีก็ลากกูมาแบบนี้ตลอดดูดิแฟนกูร้องไห้ตาบวมหมดละ งั้นเดี๋ยวกูมา
พูดจบก็ลากผมมาในห้องนอนเลยครับ
คือ ,, กูยัง งง เว้ยไอ่พี่เชน
พี่เชนผลักผมให้นั่งบนเตียงก่อนที่พี่เชนมันจะไปล๊อคประตูห้องนอนแล้วถอดเน็คไทออก
พี่เชน :: เห้ยย หาย งง ได้แล้วนะ
พูดเสร็จก็ดึงตัวผมให้ล้มไปนอน ก่อนจะกอดผมไว้
พี่เชน :: คิดถึงจะบ้าแล้วว ขอหอมหน่อยสิครับ
ผมเอาหัวเสยเข้าไปเต็มๆคางพี่เชนเลยครับ
พี่เชนร้องลั่นเลย
ผม :: มึงอย่ามาเนียน มึงทำอะไรกันเนี้ย เล่ามา แล้วไม่ต้องมาล้วง เชรี้ยยกูไม่ให้มึงเอากูหรอกนะ
ผมรีบลุกขึ้นมานั่งเลยครับ
แต่ก็เจ็บหัวเหมือนกันนะ เสยเข้าไปเต็มๆคางไอ้พี่เชนเลย
แต่ก็สมน้ำหน้ามันทำบ้าอะไรเนี้ย
ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้คร่าวๆแหละ แต่คือยังไม่ชัดเจนมากว่าอะไรแน่
พี่เชน :: มาให้กอดก่อนดิ แล้วจะบอก
ผม :: งั้นไม่ต้องบอก แบงค์จะกลับห้อง
ผมทำท่าจะเดินออกมาจากห้อง แต่พี่เชนก็ดึงผมเข้าไปกอด
พี่เชน :: โกรธพี่หรอครับ
โอ้ยย มึงถามมาได้ กูไม่โกรธหรอกมั้ง!!
ผม :: แล้วพี่เชนมาล้อเล่นแบบนี้กับแบงค์ได้ไง รู้ไหมว่าแบงค์เสียใจแค่ไหนอะ
ผมร้องไห้ละครับ เออ กูทำไงงอแงจังวะ -_-‘
พี่เชน :: ไม่เอานะไม่โกรธพี่นะครับ มาๆมานอนนี้ก่อน พี่จะเล่าให้ฟังนะ
พี่เชนดึงผมกลับไปที่เตียงก่อนจะนอนกอดผมไว้ มือก็คอยลูบหัวผมไปด้วย
พี่เชน :: ตอนแรกพี่งานยุ่งจริงๆ ก็มีบริษัทหนึ่งมันระบุเลยว่าอยากให้พี่ออกแบบตึกให้
พี่เสนองานกี่รอบๆก็ไม่ผ่าน ก็ตอนที่พี่แยกมานอนอีกห้องนั่นแหละ
งานนี้เป็นงานแรกของพี่ด้วย พี่อยากทำออกมาให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง
ผม :: แล้วทำไมพี่เชนถึงมากับโรสนี้ได้อะ
พี่เชนหัวเราะนิดนึง ก่อนจะเล่าต่อ
พี่เชน :: ก็วันที่แบงค์บอกทำกับข้าวรอพี่นะ พี่มาเสนองานรอบสุดท้าย
มาถึงก็เจอกับพวกเพื่อนๆที่เคยเรียนด้วยกันมา ก็พวกมันทั้งหมดที่อยู่ข้างนอกนั้นแหละ
มันมาจ้างให้พี่สร้างตึกให้ จริงๆงานมันผ่านนานแล้ว พวกมันแกล้งพี่อะ 555
โหยยย เพื่อนอะไรวะแกล้งกันแบบนี้ ครอบครัวเกือบร้าวฉาน
ผม :: อ้าวว แล้วมันเกี่ยวยังไงกับแบงค์ละ ทำไมพี่ต้องทำเหมือนพี่มีอะไรกับโรส
พี่เชน :: ก็มันถามว่าพี่คบกับใคร พี่ก็เลยโชว์รูปเราให้พวกมันดู พวกมันก็บอกว่าน่ารักดี
นิสัยเป็นยังไง พี่ก็เล่าให้มันฟัง ทีนี้ไอ้โต๊ดอะแฟนโรสมันก็บอกว่า จะเอาเข้ากลุ่มได้มันต้องลองใจ
มันเอามือถือไว้กับมันไม่ยอมให้พี่โทรหาแบงค์ พี่งี้นะห่วงแบงค์แทบแย่ กลัวแบงค์จะร้องไห้
หึหึ มันน่าเชื่อไหม เล่าไปยิ้มไปเนี้ยยยยย!!
ผม :: ขนาดห่วงนะ แล้วไปที่หน้าบริษัทกันอีกทำไมอะ
พี่เชน :: รปภ.โทรบอกว่าแบงค์มาหา พวกมันเลยให้ไปพาแบงค์มากินข้าวด้วยกันที่นี้ เมื่อคืนพี่ก็นอนที่นี้แหละ
ผม :: พามา โหยย อย่าเรียกว่าพามาเลยดีกว่า ถ้าแบงค์ไม่ตามมาละ
พี่เชน :: พี่รู้หรอกว่าแฟนพี่ต้องตามมา 555 แอบเห็นแต่แรกแล้วว่าจอดรถอยู่นะ
ผม :: นี้มันเป็นแผนใช่ไหม
พี่เชน :: ใช่ ,, ที่นี้ก็ได้รู้ชัดเจนเลยว่าแบงค์รักพี่ขนาดไหน
แต่แฟนพี่ไม่ดุเลยเนอะเป็นคนอื่นอะพี่คงโดนอัดไปตั้งแต่ตรงล๊อบบี้แล้วละ
ผม :: หึหึ คิดว่าจะไม่โดนงั้นสินะ
พี่เชน :: ไม่โดนหรอก เพราะแบงค์ต้องโดนพี่ลงโทษก่อน
พูดเสร็จพี่เชนมันก็ขึ้นมาคร่อมผมเลยครับ
เดี๋ยวนะ ,, ใครควรโดนทำโทษมากกว่ากันวะครับ - -
ผม :: แบงค์ไม่ผิดเว้ยย พี่เชนลงไปเลยนะ
พี่เชน :: ผิดสิ
ผม :: เห้ยย อย่าถอดเสื้อดิ ผิดอะไรว่ามา
พี่เชนมันถอดดเสื้อตัวมันเอง แล้วก็มาถอดเสื้อผมครับ
ตอนนี้เหลือแต่กางเกงละ
พี่เชน :: ก็ผิดอะ ผิดที่ทำตัวโคตรน่ารักเลย
พูดเสร็จก็ส่งยิ้มมาให้ผม โอ้ยย เกลียดยิ้มแบบนี้วะแม่งงง!!!!!!
พี่เชนโน้มหน้าเข้ามาจูบผม ก่อนจะบอกว่า “พี่รักแบงค์นะครับ”
จูบตรงคอก็บอกว่า “พี่รักแบงค์นะครับ”
พี่เชนพรมจูบไปทั่วทั้งตัว แล้วก็บอกซ้ำว่า “พี่รักแบงค์นะครับ”
เป็นคุณจะยังโกรธไหมละครับ?
5555+ ผมโกรธครับ
ผมผลักพี่เชนออก จนพี่เชนตกใจ
พี่เชน :: อ้าวว ผลักทำไมอะ คิดถึงอะ มากอดหน่อยอยากจูบด้วย นะ นะ นะครับ
ผมพลิกตัวมานั่งคร่อมตัวพี่เชนเองครับ
ผม :: อื้มม อยากกอดก็กอดสิ แต่ขอนั่งท่านี้ได้ไหมละ
พี่เชนมันยกยิ้มดีใจเลยครับ เพราะปกติถ้าผมไม่เมา ท่านี้ผมแทบจะไม่ยอมมัน
พี่เชน :: หื้มม น่ารักมากครับแฟนพี่
ผมยกยิ้มให้พี่เชนเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆไซร้คอพี่เชน
เลื่อนมาเลียไล้รอบๆยอดอกทั้งสองข้าง
เล้าโลมจนพี่เชนมันทนไม่ไหวครับ
พี่เชน :: ทำเลยเถอะนะ ถ้าแบงค์โยกไม่ไหวพี่ทำเองนะ
พี่เชนพูดเสร็จมันเตรียมจะจับผมลงไปนอนเลยครับ
แต่ผมรีบลุกขึ้นมายืนข้างๆเตียง จนพี่เชนมันมองผมแบบ งงๆ
พี่เชน :: ไปไหนละครับ อายหรอ เดี๋ยวพี่ปิดไฟให้
ผม :: คนอย่างแบงค์ไม่อายหรอกครับพี่เชน แต่...
พี่เชน :: แต่อะไรอะครับที่รัก มาเร็วๆเหอะ
ผมเล้าโลมไปซะขนาดนั้น ยังทนไหวก็ไม่ใช่คนละครับพี่เชน
ผมรู้จุดอ่อนในตัวพี่เชนดีครับ 55555+
ผม :: แต่ผมทำโทษพี่เชนไง จากนี้ไปอีก 1 เดือน .. ห้ามมี sex
พี่เชน :: ไม่เอาอะแบงค์ โหวววว ที่รักครับ พี่ขอโทษ ที่รักนะอภัยให้พี่นะ
ผม :: ไม่เอา พี่เชนช่วยตัวเองไปนะ ผมออกไปทักทายเพื่อนพี่เชนหน่อยดีกว่า
ผมแกล้งเดินไปใกล้ๆพี่เชน ก่อนจะเอาลืมลูบไล้ลูกชายพี่เชนผ่านกางเกงทำงาน
พี่เชนถึงกับกัดปากตัวเองแน่นเลย
พี่เชน :: ที่รักก พี่ขอโทษ
พี่เชนรีบเรียกผมให้กลับเข้ามาในห้อง แต่ผมเดินออกมาละครับ
มานั่งทักทายเพื่อนๆพี่เชนแทน
55555+
อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกแฟนเลยครับ
เค้ารักคุณมาก คุณก็ต้องรักษาน้ำใจเค้าด้วยนะครับ
อย่าลองใจแฟนคุณแบบไม่คิด
เพราะถ้าเค้าไม่มั่นคง ไม่หนักแน่นพอ
คุณอาจจะเสียคนที่คุณรักไปโดยความไม่ตั้งใจของคุณเอง
ส่วนพี่เชนนะหรอครับ ,, ใจอ่อนดีไหมอะ?
1 เดือนยังน้อยไปเนอะ 55555555+
จบตอบพิเศษ แบงค์เชน =)
หายคิดถึงกันไปบ้างไหม??
หรือลืมกันไปแล้วครับ ?
หัวข้อ: ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!||P.22 ||14-4-60 พิเศษ-#เชนแบงค์|| (อ่าน 193717 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก