หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END]

[linziess]

เฟลแทนน้องโยด้วยยย

พี่ป่านะ รีบๆบอกน้องไปสิ

[::UsslaJlwaJ::]

เฟลอ่า เฟลแทนน้องโยเลยยย พี่ป่ามนุษย์หวานความหวังจริงๆ ไม่ใช่แค่ให้อ่ะ

[pukpiikz]

สงสารพี่ป่าว่ะแม่ง คือนางก็อุตส่าห์ซื้อนมเย็นมาขอโทษแล้วอ่ะ เอาพี่โฟร์ทไปเก็บทีวววววววว มันเซ็งงฮ่วยยยย

[p_a_n]

โกรธพี่ป่างอนพี่ป่า. ไม่สงสารหรอก. ฮึ

[sam3sam]

ตอนโยเห็นพี่ป่ากะชะนีก็สงสารโยนะ
แต่ตอนอิพี่ป่ามาเห็นโยกะพี่โฟร์ทก็สงสารอิพี่ป่าเหมือนกัน
เหมือนเป็นการเอาคืนกัน แต่เป็นการเอาคืนที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดขึ้น
รอตอนต่อไปค่ะ

[bizarre]

  โอ๊ยยยยยยยยยยยยย อะไรก๊านนนนนนนนนนนนน

สวนกันไปสวนกันมาแบบนี้ มีหวัง โยโดนอีพี่โฟร์ทงาบไปแหงมแซะ

รอค่าาาาาาาาาา

[::UsslaJlwaJ::]

เราว่าเราเคยกดไลค์เพจของ chiffon cake んนา แต่ทำไม่หาไม่เจอแล้วอ่าาา

[greensoda]

สงสารทั้งคู่

หลังประกวดน้องโยคงจะฮอตขึ้นอีกเป็นกองง

[ender_m]

ตามทันแว้ววว เพิ่งเห็นว่าใครเขียนเรื่องนี้ (จากใจ fc timekrit & น้องปอนด์)

คุณพี่ป่าดงดิบ คล้าย เหนือนทีขี้หักในเนอะ เก็กมาก รักมาก แต่แอบโง่ ส่วนน้องเตี่ยนมชมพู ่ก้อช่างมโนเองเจ็บเองเหมือนหมอคิน

ปล.อย่าลืมหาคู่ในน้องมิ่งน้า พี่โฟล์ท พี่บีมและพี่คิทด้วย (พวกชอบคู่รองๆๆ เหอะๆ)
ปล.2 ยังมีรถสวย และ ผช.กางร่ม เหมือนเดิมด้วยน้า จำได้ๆ

[torae]

ความสม่ำเสมอของนักเขียนในการลงเรื่องจะเป็นสิ่งหนึ่งที่มัดใจคนอ่านได้มาก พอๆกับเนื้อเรื่องเลยล่ะค่ะ
พวกนักเขียนที่พอเรื่องเริ่มฮอตก็เริ่มดึงเชง รอคนเม้นท์เยอะๆ รอนั่น รอนี่ มีข้อต่อรองมากมาย สุดท้ายคนจะหนีหมดค่ะถึงเรื่องจะดึงดูดแค่ไหนก็ตาม
นี่เป็นหนึ่งในความรับผิดชอบของผู้เขียนที่ดีพึงมี พึงกระทำ
และขอบคุณมากที่มาลงสม่ำเสมอนะคะ ไม่มีใครเบื่อหรอกค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

ปล. คุณพนาคะ ถ้าคิดว่าที่ทำอยู่นี่ดีแล้วก็เอาเถอะค่ะ
เข้าใจว่าสุภาพบุรุษค่ะ แต่บางครั้งก็ต้องเลือกใช้ให้ถูกเวลาและถูกคนด้วยค่ะ
คุณเลือกเป็นสุภาพบุรุษกับสตรีแต่ทำร้ายจิตใจคนที่คุณบอกว่าชอบ
ถ้าคิดได้แค่นี้ ทำได้แค่นี้ ปล่อยเค้าไปเจอคนดีๆที่ปคร์แค่เค้ากว่าคุณเถอะค่ะ

[littlepink]

เข้ามาบอกว่ารออยู่นะ เช้านี้เข้ามารีเฟชไม่ต่ำกว่า 5 รอบได้ ฮาาาาาาาาา อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าาา 

[Chiffon_cake]

เดือนเกี้ยวเดือน #9 พาร์ทของคิท













   ผมเดินสะลึมสะลือเข้ามาในห้องเรียน ทันทีที่ถึงผมก็เดินไปที่หลังห้องเรียนที่ประจำของพวกผมทั้งสามคน ไอ้บีมมาแล้ว มันกำลังหลับคาโต๊ะ ส่วนไอ้ป่า ผมยังไม่เห็นหัวมันเลย
   งี้แหละครับ คนหล่อ แม่งชอบมาแบบตรงเวลาเด๊ะๆ แปดโมงครึ่งก็แปดโมงครึ่ง มาทีคนหันไปมองกันทั้งห้อง วันนี้ก็คงจะเป็นแบบนั้นเหมือนกันนั่นแหละ
   “เชี่ย…เกือบไม่ตื่น” ผมโบกหัวไอ้บีมเชิงทักทาย
   “กูดิ ไม่ได้นอนเลย” มันบ่นออกมา น้ำเสียงงัวเงียมาก
   “เป็นห่าไร”
   “น้องดรีมกวนกูทั้งคืนเลย”
   ให้ตาย...ลืมไปว่าเพื่อนผมน่ะเสือผู้หญิง ผมส่ายหน้าอย่างระอาแต่ก็เคยชินเสียแล้วว่าใครเป็นยังไง ไอ้บีมมีผู้หญิงเยอะอารมณ์ประมาณเด็กเที่ยววันไนท์สแตนด์บ่อย ส่วนไอ้ป่านั้นมีผู้หญิงเข้ามาหาเยอะ(มากกกกกกกก)แต่แม่งเสือกไม่ยอมคบหรือยุ่งกับใครเลยแม้แต่คนเดียว
   ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับมันมา มันไม่เคยชอบใครเลยนอกจากน้องวาโยของมัน เพราะงั้นผมกับไอ้บีมก็เลยฟันธงฉับว่าป่ามันเป็นประเภทรักเดียวใจเดียว ผมกับบีมก็เลยไม่เคยชงมันให้ใครเลย ชงไปก็เหนื่อยเปล่าเพราะแม่งไม่เอา

   ยิ่งคราวนี้น้องโยของมันมาอยู่ใกล้มันแค่ใต้จมูก...ผมว่าใครหน้าไหนก็เอาใจมันไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ นอกจากน้องคนนี้คนเดียว

   “เชี่ย…ลืมไปบล็อคอาจารย์ป้า”
   “เออว่ะ”

   อาจารย์ป้าที่ว่าคืออาจารย์ผู้โด่งดังในคณะของเราครับ สอนเก่งมาก แต่เรื่องปากจัดน่าจะเก่งกว่า ผมมองดูนาฬิกาหน้าห้องอีกสองนาทีจะแปดโมงครึ่งอยู่แล้ว ไอ้ป่าก็ยังไม่โผล่หัว ตายแน่มึง...

   “พร้อมเรียนกันหรือยังนิสิต”
   
   ผมมองดูประตูอย่างร้อนใจ ทันเห็นพริ้งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา เธอถอนหายใจโล่งเพราะยังเห็นว่าอาจารย์ยังไม่เริ่มสอน และเธอก็เดินเข้ามานั่งตรงที่นั่งข้างหน้าพวกผมซึ่งเป็นที่ประจำของเธอ

   “พริ้ง ตอนพริ้งออกมา เห็นรถไอ้ป่ายังจอดอยู่ป่ะ” อยู่หอเดียวกันน่าจะสังเกตได้ ออดี้สีขาวของมันมีคันเดียวในมอเท่านั้นแหละครับ
   “ป่ามากับพริ้งอ่ะ...แต่ไม่ยอมลงจากรถ บอกให้มาเรียนก่อน”
   “อ้าว ทำไมอ่ะ”
   “ไม่รู้”

   ผมกับไอ้บีมมองหน้ากัน...และทันใดนั้นนาฬิกาก็มาถึงเวลา 08.30 น. ใครเข้าห้องหลังจากนี้ โดนด่าหมดแน่นอนผมคอนเฟิร์ม
   ผมถอนหายใจขณะเริ่มหยิบชีทขึ้นมาเรียน แต่ตาของผมยังมองไปที่ประตูบ่อยครั้ง ป่ามันไม่ใช่คนเหลวไหล ถ้ามีอะไรผิดปกติมันบอกแล้วครับ แต่ทำไมวันนี้มันถึงเป็นแบบนี้หว่า เกิดอะไรขึ้นกับมันฟะ...
   และตอนที่นาฬิกาขยับเข็มไปที่เวลา 09.00 น. ไอ้เดือนมหาลัยตัวดีแม่งก็โผล่มาท่าทางวิ่งหัวหมุน เพิ่งเคยเห็นมันคิดจะออกกำลังกายก่อนคลาสเริ่มนี่แหละ ดูดิ เหงื่อแม่งเต็มเสื้อไปหมด

   “นักศึกษาแพทย์พนา…” นั่นไง อาจารย์ป้าเริ่มมองไปที่ไอ้ป่าแล้ว ดูซิว่าความหล่อจะช่วยมันได้ไหม “…ทำไมมาสาย”
   “ผมขอโทษครับ” ป่ายกมือไหว้อย่างนอบน้อม
   อาจารย์ป้ากระแอมนิดนึง...ไม่แน่ความหล่อของมันอาจจะช่วยมันพ้นจากความอับอายในครั้งนี้ได้

   “ถ้าเธอมีคนไข้ฉุกเฉินที่กำลังรอเธอรักษา...แต่เธอดันมาสาย...ไม่ว่าจะหนึ่งนาที สองนาที หรือสามสิบนาทีก็ตาม เธอคิดว่าคนไข้คนนั้นจะรอดหรือเปล่า”

   เงียบกันทั้งห้อง...
   โดนด่าแบบนี้เหมือนโดนด่าพ่อครับ...เรื่องแบบนี้คนในคณะผมไม่มีใครอยากจะโดนทั้งนั้นแหละ

   “ผมขอโทษครับ”
   “เอาเถอะ ที่ผ่านมาเธอก็ทำดีมาโดยตลอด ไปนั่งที่ไป”

   อาจารย์ป้าเริ่มสอนต่อ ไอ้ป่าทรุดตัวนั่งอย่างหมดแรงลงข้างๆผม ไม่ว่าแอร์ในห้องจะเย็นเฉียบแค่ไหน ไอ้ป่าก็ยังร้อนมากอยู่ดีในตอนนี้
   “มีอะไรจะเล่ามั้ย” ผมถาม...สภาพมันดูยังไงก็ไม่พร้อมเรียน(มันไม่เรียนมันก็ได้ท็อปอยู่ดี มันเป็นเทพในร่างคนครับ)

   “กู…ผิดคำพูดกับโยมา”

   นั่นไง...
   
   “กูบอกจะไปส่งเขา...แต่พริ้งมาหากูก่อนและก็บอกว่าคลาสจะเริ่ม กูไม่รู้จะทำไง...โยมาเห็นพอดี”

   หน้ามันสลดเหมือนคนรู้สึกผิดเอามากๆ

   “แค่ครั้งแรกกูก็ผิดกับโยแล้วว่ะ”

   “มึงก็เลยขับรถกลับไปหาน้อง และทำให้มึงเข้าเรียนสายโดนอาจารย์ป้าด่าต่อหน้าคนอื่น อย่างงั้นใช่ไหม” บีมเอ่ยขึ้นมาบ้าง
   ป่าพยักหน้า “อืม…น้องไปแล้ว ไม่รู้โกรธกูหรือเปล่า”
   “ถ้าเขาไม่คิดอะไรกับมึง เขาไม่โกรธหรอก” ผมพูด “แต่ถ้าเขาคิด เขารู้สึกโกรธแน่ๆ มึงเลือกมาส่งพริ้งแทนที่จะเลือกเขาอ่ะ”
   “กู…ไม่รู้” มันเอาหัวเกยกับพนักเก้าอี้แล้วเอามือก่ายหน้าผาก
   “ใจเย็น” ผมปลอบมัน “ไปง้อดิ”

   มันถอนหายใจยาว... “ไม่บอกกูก็ทำอยู่แล้วป่ะวะ”
   

   ผมกับไอ้บีมมองหน้ากันลับหลังมันแล้วยิ้ม...เห็นแต่คนอื่นวิ่งตามมัน คราวนี้ผมจะได้เห็นมันวิ่งตามคนอื่นแล้ว ท่าทางน่าสนุก...









   โรงอาหารคณะแพทย์
   “ไอ้เชี่ยป่าล่ะ” เห็นแต่กระเป๋าหลุยส์ของมันวางอยู่บนโต๊ะแต่ตัวหาย ผมก็เลยถามไอ้บีม ตลอดเวลาที่เรียนในตอนเช้า มันแม่งเอาแต่ซึมกะทือเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก
   “น่าจะไปหาน้องโย”
   “เช้ด” ผมร้อง
   “ซื้อนมเย็นไปด้วย แม่งทุ่มทุนว่ะ ตึกที่ดาวเดือนซ้อมแม่งก็อยู่ตั้งไกล”
   “ฮ่าๆๆ มึงคงจะได้เห็นอะไรดีๆจากมันเยอะอ่ะต่อจากนี้ไป”

   “บีม คิท มีอะไรจะคุยด้วย” พริ้งนั่งลงที่โต๊ะผมกับคิท

   “ว่าไง มีอะไรรึเปล่า” ปกติเรื่องเรียนน่าจะมาเต็ม แต่วันนี้ไม่มีชีทอยู่ในมือพริ้งเลย

   “เรื่องป่าอ่ะ” พริ้งพูด “ป่าสนิทกับน้องคนนั้นมากเหรอ ที่เป็นเดือนคณะวิทย์ปีนี้”

   “เอ่อ…” ผมไม่ตอบ ผมมองไปให้ไอ้บีมตอบลูกเดียว
   “ก็…รุ่นน้องโรงเรียนเก่าน่ะ ก็น่าจะสนิทนะ”
   “เหรอ” พริ้งดูดน้ำในมือแล้วทำหน้าเครียด “ตอนป่าขับรถมากับพริ้ง ป่าไม่พูดอะไรเลย ตอนออกตัวมาก็มองแต่กระจกหลัง ดูเหมือนป่าจะแคร์น้องคนนั้นมากๆเลยเนอะ...”
   “ก็ห่างกันไปนานไง แล้วเพิ่งกลับมาเจอกัน” ผมพูดบ้าง
   “มีอะไรมากกว่านั้นหรึอเปล่า”
   
   กูจะตอบยังไงดีวะ...ไอ้บีมทำท่าไปสนใจชีทเรียนตรงหน้าแล้ว ถุย ชีทกลับหัวไอ้เชี่ย...

   “ถามป่าเองดูนะ เรื่องนี้เราก็ไม่รู้อ่ะ” โยนขึ้ให้ไอ้เจ้าของเรื่องดีกว่า...เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เองดิเว่ย
   “อื้ม…”






   ไอ้ป่าหายไปนานมากจนโผล่หัวอีกทีในห้องเรียนก่อนคลาสบ่ายจะเริ่มไม่กี่นาที ผมเห็นมันดูดนมเย็นในมือท่าทางซึมๆ ไม่น่าจะง้อสำเร็จนะ
   “เกิดอะไรขึ้น...”

   “โยไปกินข้าวกับไอ้โฟร์ท”

   “นั่นไง” ไอ้บีมตบเข่าฉาด “กูบอกมึงแล้ว น้องโยน่ะฮอต คนที่เล็งอยู่ก็มีไอ้โฟร์ทแล้วคนหนึ่ง”
   “…เหอะ” ระดับความซึมของมันเพิ่มขึ้นอีกสิบจุด
   “สาดป่า” ผมแตะไหล่มันเบาๆ “มึงแม่งแสดงออกมั่งก็ดีนะ...ไม่แสดงออกเลยถ้าน้องมันมีใจมันจะคิดว่ามึงไม่มีใจเอา มึงลองคิดดูดิไอ้โฟร์ทแม่งอยากทำอะไรแม่งก็ทำ มันชอบโยมันก็ทำอะไรที่เผื่อโยเขาจะชอบกลับ มึงก็ลองทำบ้างดิวะ”   
   “ก็…จะทำอยู่”
   “ต้องมากกว่านี้เพื่อน” ไอ้บีมเอ่ย
   “แบบเมื่อเช้า...ตัดทิ้งไปได้เลย” ผมพูด
   “มึงเฟลแค่ไหนตอนที่โยเขาเลือกจะไปกับเดือนวิศวะปีสอง แทนที่จะไปกับมึง ความรู้สึกมึงกับโยก็คงจะคล้ายกันอ่ะ”
   “กูยังไม่รู้เลยนะ...ว่าเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า” น่าจะเป็นคำพูดที่ออกมาจากส่วนที่ลึกที่สุดในใจมัน...
   “ก็ลองพิสูจน์ดูดิวะ...”
   “เชี่ยนี่แม่ง หน้าตาดี เก่งเรื่องเรียน แต่ติดเอฟเรื่องความรัก กูเพลียจริงๆ” ไอ้บีมหันไปสนใจเรื่องเรียนต่อ...
   
   ไอ้ป่ากดโทรศัพท์โทรออกหาใครไม่รู้ จนกระทั่งผมได้ยินเสียงมันคุยเท่านั้นแหละผมก็ถึงบางอ้อ นึกว่ามันจะโทรหาน้องโยซะอีก

   “ป๊า…จองห้องซ้อมเปียโนให้หน่อยดิ”











   ตกเย็น ไม่ต้องเดาให้ยากครับว่าผมกับไอ้บีมถูกไอ้เดือนตัวดีลากไปไหน
   กองประกวดนั่นแหละ...ที่ๆพวกผมมาสิงแทบจะเป็นเดือนแบบพวกมันอยู่แล้วให้ตายเหอะ แต่ก็ดีนะครับ น้องๆดาวปีหนึ่งก็สวยดี มองแล้วเพลิน แม้จะไม่แต่งหน้าและก็เหงื่อซ่กเพราะต้องซ้อม พวกเธอก็ยังดูสวย...เอาเถอะครับ ไม่ใช่เวลาที่จะมาจีบสาว มันคือช่วงเวลาช่วยเพื่อนจีบเด็กผู้ชายต่างหาก!
   “เออไอ้ป่า” ไอ้โฟร์ทเดินมาแล้วครับ มาทักไอ้ป่าด้วย ไอ้โฟร์ทที่ว่าคือเดือนวิศวะปีที่แล้วแถมยังพ่วงตำแหน่งรองเดือนมหาลัยอันดับหนึ่งอีกต่างหาก(แพ้ไอ้ป่านั่นเอง) ผมกับไอ้บีมนั่งลุ้นกันว่าไอ้ป่าจะต่อยไอ้โฟร์ทมั้ย แต่เปล่าครับ ทำตัวโคตรปกติ...
   ผู้ชายชอบคนเดียวกันใช่ว่าจะเกลียดกันซะทีเดียวนี่
   “ว่าไง”
   “พรุ่งนี้ตอนบ่ายเหมือนจะได้ไปถ่ายคลิปนอกสถานที่กับเก็บตัวพวกดาวเดือนว่ะ มึงจะไปมั้ย”
   พรุ่งนี้บ่าย...อาจารย์งด...โป๊ะเชะพอดี เรียนอีกทีมะรืนตอนบ่ายครับ
   “พวกมันไม่ต้องซ้อมความสามารถพิเศษเหรอ” คนบางคนจองห้องซ้อมเปียโนที่ร้านญาติมันสองอาทิตย์แล้วครับ...พี่น้อง
   “ก็ซ้อมไง...แต่หลังจากกลับมา” โฟร์ทเอ่ย “ใกล้จะเสร็จทุกอย่างละ อาทิตย์หน้าก็ประกวดแล้ว”
   “แล้วจะไปกันที่ไหน”
   “ทะเลแถวนี้มั้ง”
   “ค้างด้วยเหรอ”
   “อืม หนึ่งคืนอ่ะ”
   “กูไป...” เช้ดดดดดดด…ไวโคตรเลยเพื่อนรัก ปกติมันไม่ชอบโดดเรียน ไม่ชอบไปที่อื่นจะตายไป “…เดี๋ยวขับรถตามไป ไอ้บีทไอ้คิทไปด้วย จะได้ไม่กวนที่กอง”

   นั่นไง...ซวยพวกกูอีก ไอ้บ้านี่มันประหลาดครับ ไปไหนก็ต้องมีพวกผมไปด้วย
   มึงมีเมียจะให้พวกกูใช้เมียร่วมกับมึงมั้ย...

   แป๊ะ…เชี่ยป่าตบหัวผมได้อย่างเหมาะเจาะจนเกินไป โคตรเจ็บอ่ะ
   “ตกลงไปใช่ป่ะ”
   หรือมันรู้ว่าผมพูดอะไรในใจ “เออๆ”
   “ตามนั้นแหละเชี่ยโฟร์ท”
   “อืม” โฟร์ทยิ้ม...ไอ้เห้ หล่อ…คู่แข่งเพื่อนผมนี่แม่งแพรวพราวว่ะ

   หลังจากที่พากันรู้ว่าไอ้น้องโยมันเป็นใคร ผมกับไอ้บีมและก็ไอ้ป่าก็เลยพูดคุยเรื่องน้องจนกลายเป็นเรื่องปกติ จับกลุ่มมองดูน้องมันซ้อมเต้นอยู่มุมกองประกวดกลายเป็นเรื่องที่จะต้องเกิดขึ้นทุกวัน

   “ไอ้เหี้ย น่ารักว่ะ...มึงไม่เอากูขอนะ”
   ป๊าบ…ไอ้บีมโดนไอ้ป่าโบกหัว “ไม่ได้”
   “ทำไมวะ ก็แค่มีคู่แข่งเพิ่มอีกคนเอง”
   “มึงดูโน่น” ป่าชี้มือไปที่โฟร์ท “ดูหน้ามัน ดูเสน่ห์ของมัน และก็ดูโน่น” มันชี้ไปที่เพื่อนของโยที่ตัวสูงชะลูด “ก็หล่อเหมือนกัน ไม่รู้คิดไรกับโยป่าว เห็นตัวติดกันมาก”
   “เพื่อนมั้ง” ผมเอ่ย
   “ไม่รู้ ใกล้โยจะมีใครห้ามใจไหว”

   แม่ง...คนมีความรักนี่มันดีจริงๆ แม้จะปวดหัวแต่ผมว่ามันก็ดีนะที่มีความรัก...

   พวกผมต่างก็พากันสะดุ้งใหญ่เมื่อจู่ๆไอ้น้องโยก็เดินมากดน้ำใกล้ๆพวกผม เดินมาคนเดียวด้วย ท่าทางจะหิวน้ำมาก
   “ไอ้น้อง เหนื่อยมั้ยวะ” ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเพื่อนพระเอกในการชวนนายเอกคุยละกันครับ เมื่อพระเอกมันพูดน้อยต่อยหนักต่อหน้าคนที่มันรักอ่ะ
   “เหนื่อยครับพี่ แต่ผมไหว ผมเก่ง”
   ตลกอีกแล้วนะ... “พรุ่งนี้ไปต่างจังหวัดใช่มั้ย เหนื่อยหนักเลยดิ”
   “คงงั้นครับ...ว่าแต่...” ปลายสายตาน้องเหลือบไปที่ไอ้ป่าที่มองอยู่ห่างออกไป “พี่ไปด้วยป่ะ”

   ถามถึงพี่หรือถามถึงเพื่อนพี่ครับน้อง ฮ่าๆๆ...

   “ก็มีเรียนนะ ไม่รู้จะได้ไปหรือเปล่า” โกหกเด็กจะบาปมั้ยวะ...
   “เหรอครับ” ทำไมเสียงต้องอ่อยลงด้วยล่ะ...
   “ไปๆ ป่ามันบังคับให้ไปกับมัน” เข้าใจละว่าทำไมเพื่อนผมถึงหลงไอ้เด็กนี่ เด็กอะไรมีหลายมิติชิบหาย พอหน้าสลดลงมันลำบากคนที่คุยด้วยเพราะต้องทำให้หน้ามันดีขึ้น มีเสน่ห์แปลกๆนะ
   “จริงเหรอพี่” นั่นไง...ดวงตาเป็นประกายเชียว
   “จริงดิ ไว้เจอกัน”

   ป๊าบ…

   ไอ้ป่าเดินมาตบหัวผม... “คุยนานไปละ” …มันพูดให้ผมได้ยินคนเดียว
   
   “ซ้อมเสร็จกี่โมง” มันถามน้อง
   ไอ้น้องโยมองไปที่เพื่อนๆดาวเดือน ก่อนที่จะหันมาตอบเพื่อนผม “ไม่รู้ว่ะ”
   “อืม เดี๋ยวรอ”
   “ทำไม…จะให้กลับด้วยอีกเหรอ”

   ผมกับไอ้บีมยิ้มร่า...มองดูเพื่อนจีบน้องโยตามสไตล์ของมัน

   “ต้องพาไปกินข้าวด้วย”
   “หา”
   “ตั้งแต่เช้ากินแต่นมเย็น นอกนั้นก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย”
   “อ้าว ทำไมล่ะ โง่รึเปล่า ทำไมไม่กิน” ท่าทางน้องดูร้อนใจมากขึ้น ผมกับบีมดูออกนะ แต่ไม่รู้เชี่ยป่าดูออกรึเปล่า...
   แต่ท่าทางน้องจะเอาไอ้ป่าอยู่หมัดนะครับเนี่ย แววอยู่เหนือไอ้ป่ามีมาให้เห็นแต่ไกลลิบ
   “ก็…”
   “เอ้านี่ รองท้องไปก่อน” ขนมคัพเค้กกล้วยหอมในกระเป๋ากางเกงของโยถูกส่งให้ไอ้ป่า เพิ่งเห็นนะเนี่ย ไซส์มือต่างกันลิบลับชนิดที่ว่าไอ้ป่าจับหัวน้องโยได้ทั้งหัวด้วยมือเดียว “โตเป็นควายแล้วยังหาอะไรกินเองไม่เป็นหรือไง”

   เอาอีกเลยน้อง เอาอีก ด่ามันเยอะๆ...ฮ่าๆๆ

   “ก็กูมัวแต่คิดมากเรื่องใครล่ะ”
   
   เวลาตรงเพื่อนผมแม่งก็ตรงเกิ๊น...

   “ใครล่ะ...”
   “แมวมั้ง”

   “ไอ้โย...” เพื่อนตัวสูงชะลูดของน้องโยมาเกาะไหล่มัน “…พวกพี่มีอะไรอีกป่ะ มันต้องไปซ้อมน่ะครับ มันยังเต้นไม่ได้เลย”
   
   ไอ้ป่ามัวแต่อึ้ง...ผมก็เลยต้องพูดออกไปแทน “ไม่มี…”
   
   “ครับ โยไปได้แล้ว”



   พวกผมมองดูแผ่นหลังของไอ้โยกับเพื่อนของมันที่เดินจากไป...

   
   “นี่อย่าบอกนะว่าไอ้นี่ก็ชอบน้องโยอีกคน” ไอ้บีมเริ่มเปิดประเด็น
   ไอ้ป่ายักไหล่ เดินเข้ามุมในและก็แกะขนมในมือกินเป็นที่เรียบร้อย ท่าทางแม่งจะหิว
   “กูว่าไม่...” ผมพูด
   “อะไรทำให้มึงมั่นใจขนาดนั้นวะ...”
   “ไม่รู้แต่กูมั่นใจว่าไม่”
   “แล้วจะรู้ได้ยังไง”





   “…กูจะพิสูจน์เอง”






   ตอนนั้นผมนึกว่าการตัดสินใจของผมจะเปลี่ยนชีวิตไอ้ป่า
   แต่จริงๆแล้ว...มันเปลี่ยนชีวิตผมต่างหาก...






TBC*







chiffon_cake talk : เอ๊ะ ยังไง เอ๊ะ ยังไง
ตลกหมอป่าแม้ทำผิดแล้วมาง้อก็ยังโดนด่า เรื่องนี้แม่ยกน้องโยมาแรงม๊วกกกก 5555
มีสอบพรุ่งนี้ใจเย็นๆนะคะ ตอนต่อไปเดี๋ยวมาน้า รักเลย : )
ปล. คนเขียนโปรดคัพเค้กกล้วยหอมยี่ห้อเลอแปงมากค่ะ ลองชิมดูนะคะที่เซเว่น อร่อยมากกกก / วางพี่ป่าไว้ว่าเป็นตัวละครลึกลับน่าค้นหา(?)มาก เพราะฉะนั้นพาร์ทพี่ป่าต้องเป็นอะไรที่พิเศษฝุดๆค่ะ มีแน่ๆนะแต่ไม่ใช่เร็วๆนี้ 5555 / แฟนเพจเฟสบุ๊คดูเหมือนจะเข้าไปใช้การไม่ได้แล้วนะคะ เดี๋ยวจะจัดตั้งแฟนเพจใหม่เน้อ รอกดไลค์ให้เค้าด้วยน้า : )

[tuckky]

 
อ๊ายยย....พี่คิทจะมีคู่ คิท - มิ่ง หรือ มิ่ง - คิท เนี่ยน่าติดตาม
พี่ป่าค่ะ ถ้าพี่เลิกง๊าวเมื่อไหร่ พี่คงได้เมียอ่ะค่ะ

[venuz]

น้องโยกะยังน่ารักเหมือนเดิม พี่ป่ามาง้อน้องแล้ว คุคุ
จีบน้องต้องรีบรุกนะหมอพนา

ปล.คนเขียนมีผลงานเรื่อนอื่นอีกมั้ยคะ?

[ninghyuk]

แอร๊ยยยย พี่ป่าทำตัวให้น่ารักๆหน่อยสิคะ เดี๋ยวก็มคปด. หรอกกก 

[route rover]

เกิดอีกคู่  ไม่ต้องพิสูจน์ก็รู้ละ

อีพี่ป่า อย่าซึนให้มากนัก เอาดีๆ แกจะสู้อีพี่โฟร์ทไม่ได้ละนะ 

[::UsslaJlwaJ::]

โอยยยย น่ารักพาลใจสั่น 

[special]

โอย เพิ่งนั่งอ่านเมื่อเช้างานการไม่ทำ ชอบมากๆๆ
ดูท่าคิทก็น่าจะมีคู่แล้ววววว อิอิ

อยากกอ่านตวามคิดพี่ป่าสุดหล่อบ้างจัง
ว่าชอบน้องได้ไง ชอบน้องที่ตรงไหน อะไรทำให้ชอบน้อง

[kinjikung]

โอ๊ย กริ๊ดอ่ะ เรื่องนี้ปักหมุดอ่ะ เข้ามาดูทุกวัน สนุก

[eamjungza]

คิท กับ มิ่ง เหรอ  อยากให้ มิ่ง กับ โฟร์ท มากกว่า
 
น่ารักขึ้นทุกที 

[JustWait]

กรี๊ดรอค่ะ รอแววคู่พี่คิท 5555

[GlassesgirL]

พี่ป่าจีบน้องได้แล้ว โอกาสมาเยอะแล้วนะ อย่าเก็บไว้ปล่อยออกมา 55555
พี่ป่านี่น่ารักจริงๆ ฉลาดทุกอย่างยกเว้นเรื่องความรัก พี่รอโยมาตลอดเลยสินะ
ไม่คิดมีใครไม่สนใจใครเลยแบบนี้ ดีใจแทนโยจัง 
คราวนี้จะรอกลับพร้อมโยก็อย่าไปรับใครกลับอีกล่ะ เดี๋ยวน้องจะเฟลกว่าเดิม
เรื่องพี่พริ้งก็บอกไปตรงๆเลยก็ดีนะพี่ป่า ว่าพี่คิดจะจีบโยไม่ได้ชอบพริ้ง
เพราะไม่งั้นพี่พริ้งก็จะเข้ามาแบบนี้ ขวางไม่ให้พี่ได้ใกล้ชิดกับโยอีกนั่นแหละ
บอกไปเลยพี่ เพื่อน้องวาโยที่พี่รอมาตลอดนะ
พี่คิทจะเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับมิ่ง จะมิ่งคิท หรือคิทมิ่งกันล่ะทีนี้
ทีแรกแอบคิดว่ามิ่งจะคู่พี่โฟร์ทซะอีก 5555 คู่ใหม่กำลังจะมาใช่ไหม
 

[Viewonohm]

พี่คิท จะช่วยเพื่อน สู้ๆนะพี่  หุหุ 

[nu-tarn]

หมอป่า ง้ออีกๆ 

[B52]

อัยย่ะๆ คะแนนกลับคืนแล้วพี่ป่า

[Mini Green]

โอ้ยยยยยย อยู่ดีๆมิ่งคิทก็มา ฟินเลยทีนี้
ส่วนป่าแสดงออกมากกว่านี้หน่อยพ่อคุ๊ณ
น้องโยของป้าน่ารักเหมือนเดิม น่ารักที่สุด

[toshika]

ต๊ายยยยยยคิทจะมีคู่ ดีจ่ะดี 

[snowboxs]

หมอป่าซึม ไม่กินข้าวกินปลา กินแต่นมชมพู
ว้ายๆๆๆ จะได้ฟินเพิ่มขึ้นอีกคู่ คิท-มิ่ง

[bowtotay]

มาต่ออีกซักตอนเถิด เห็นแก่ป้าแก่ ๆ คนนี้ ที่ชอบ พี่ป่า น้องโย และผองเพื่อนเป็นชีวิตจิตใจ
อยากจิเห็นพี่คิท กับมิ่ง มุ้งมิ้ง ๆ
อยากเห็นพี่ป่ารุกจีบน้องโยมากกว่านี้
มาต่ออีกซักตอนนะค่ะ
ปุลุ.เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งต่อไป

[THiiCHA]

คิท มิ่ง มิ่งคิท กรี๊ดดดดด !!
คือแปลกมาก เดือนเกี้ยวเดือนเป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วชอบทุกตัวละครเลย 
ฟินนน 5555555