หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END]

[fanglest]

รอค่าาาาาาาาาาา
 

[Chiffon_cake]

เดือนเกี้ยวเดือน #12







   จากทีแรกที่พี่ป่ากับเพื่อนจะขับรถไวกันมาก แต่ตอนนี้ผมกับพวกแก๊งหมอเถื่อนกลายมาเป็นกลุ่มสุดท้ายที่มาถึงครับ ผมมาถึงตอนที่เขากำลังให้ดาวเดือนปีหนึ่งนั่งฟังรุ่นพี่พูดพอดี ผมเดินเข้าไปด้วยท่าทางไม่สบายเท่าไหร่(ไม่ได้สำออยนะครับ แต่โลกแม่งเหมือนเอียงตลอดเวลา) ทุกคนหันมาถามกันใหญ่ว่าผมโอเคขึ้นมั้ย ผมก็บอกโอเค ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง...
   แต่ไม่รู้นะว่าหน้าของผมมันจะยังแดงๆอยู่มั้ย ผมว่ามันต้องแดงตลอดเวลาที่นอนตักไอ้พี่ป่าแน่เลยว่ะ

   ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าเงยหน้าขึ้นไปมีหน้าหล่อๆของไอ้พี่ป่าจ้องมองลงมา พระเจ้าช่วยกล้วยด้วย เกือบหัวใจวายตายแทนที่จะเมารถตาย

   “เอาล่ะ มากันครับแล้วเนอะ และน้องโยก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย เรามาคุยเรื่องงานกันดีกว่านะ เนื่องจากเรามีเวลาจำกัด”

   ตอนที่พวกพี่สตาฟฟ์จัดประกวดเขาพูด แก๊งหมอเถื่อนเดินเลี่ยงอ้อมไปทางด้านหลัง และนั่งตรงบริเวณล็อบบี้...ท่าทางสบายกันมาก และไอ้พี่ป่าก็หยิบแว่นกันแดดออกมาใส่ด้วย มองกันทั้งแถบ

   แม่งขี้เก๊ก...

   แต่เออ...หล่อจริงว่ะ...ยอมอ่ะครับ ยอมจริงๆ

   “อะแฮ่ม” เจ๊คนพูดต้องเรียกร้องความสนใจอีกรอบ “คือน้องๆหนูๆสวยๆหล่อๆทั้งหลายต้องระลึกไว้ก่อนเลยนะว่าเราไม่ได้มาเที่ยวนะจ๊ะ เรามาทำงาน ระยะเวลาเรามีจำกัด แต่ก็นะ พี่เข้าใจว่ามันเหนื่อยและอีกอย่างตอนนี้แสงแม่งโคตรจ้า” เจ๊แกทำท่าเอามือป้องตาตัวเอง “ถ่ายออกมาไม่สวย ยังไงก็จะให้เวลาอิสระสักชั่วโมงหนึ่ง เข้าห้องพัก พักผ่อนตามอัธยาศัยและก็ค่อยมารวมกันนะ เรื่องห้องพัก...” เจ๊หันไปหากุญแจห้องที่เต็มกำมือพี่สตาฟฟ์อีกคน “จับคู่กันสองคน และก็จะมีพี่สตาฟฟ์ไปนอนด้วยอีกหนึ่งคนนะ สร้างความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นก่อนจากและอีกอย่างเพื่อควบคุมความประพฤติ”

   ผมกับไอ้มิ่งไม่ต้องมองหน้าอะไรกันเลยเพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าต้องนอนด้วยกัน...ไอ้มิ่งหยิบกุญแจห้องมาพร้อมกับช่วยดึงผมให้ลุกขึ้นยืน

   “เดี๋ยวจะมีพี่สตาฟฟ์ปีสองตามขึ้นไปทีหลังนะ แยกย้ายกันไปก่อนได้เลย ปล.นะจ๊ะ น้องๆดาวอย่าหวังว่าจะได้หมอพนาไปนอนด้วยนะ...ชะนีทั้งหมดอดแดกจ้ะ พี่เขาต้องนอนกับผู้ชายนะลูก โอเคป๊ะ”

   ทำไมต้องทำเหมือนไอ้พี่ป่ามันโด่งดังขนาดนั้นด้วย แต่เชื่อมั้ยครับ ดาวรุ่นผมทำเสียงโอดครวญกันเป็นแถบ เดี๋ยวนะ...ไม่งามเลยนะ...ทำอะไรแบบนี้กัน

   “มึงไหวนะ” มิ่งแย่งกระเป๋าผมไปถือ ผมแย่งกลับคืน มันแย่งไปอีก โอเค กูยอม
   “ไหว”
   “คิดว่าจะได้นอนห้องเดียวกับหวานใจมึงป๊ะ” มิ่งยักคิ้วหลิ่วตาให้ผม

   ผมมองดูสตาฟฟ์ปีสองที่มีอยู่หลายสิบ...

   “ไม่มีทาง แต่อย่ามานอนกับกูเลย กูกรนขึ้นมาทำไงวะ ต้องน่าอายชิบ และแม่งจะต้องได้เห็นกูใส่แว่นก่อนนอนอีก ไม่ไหวนะเว้ย กูไม่มั่นใจ”

   ผมพล่ามออกมาเป็นชุดจนไอ้มิ่งส่ายหน้าใส่ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินไปเข้าห้องพัก ก่อนจากผมเหลือบมองไปที่ไอ้ป่าที่คอสเพลย์เป็นนักท่องเที่ยวริมทะเล(ชุดกับแว่นมาเต็ม...เข้าธีมสุดๆ)เดินเข้าไปหาพวกสตาฟฟ์คนอื่นๆท่าทางเป็นการเป็นงานเหมือนกัน

   ขอมโนไปเองละกันว่าอย่างน้อยก็ได้มาออกนอกสถานที่กับบุคคลที่ไม่คิดว่าจะมีเวลาว่างได้มากับคนอื่นๆ...













   “เช้ดดดด เตียงนุ่ม” ผมกระโดดเข้าไปหาเตียงทันทีที่ไอ้มิ่งเปิดห้องเสร็จ “นอนได้มั้ยวะ แม่งยังมึนอยู่เลย”
   “นอนไปๆ จะกินอะไรมั้ยล่ะ เดี๋ยวจะโทรสั่งให้” ไอ้มิ่งปิดประตูพร้อมๆกับถาม
   ผมส่ายหน้า “เดี๋ยวค่อยกินตอนเย็นเลยละกัน”
   “มึงไหวแน่นะ” มันเดินเข้ามาหาพร้อมๆดึงผ้าห่มที่อยู่ใต้ผมออกจนผมกลิ้งหลุนๆไปข้างๆ แต่มึงดึงออกมาเพื่อห่มให้ผมต่างหาก แต่อย่าคิดว่าจะห่มแบบทะนุถนอมครับ เรียกว่าโยนผ้าห่มมาคลุมตัวผมมากกว่า “ไม่ไหวให้รีบบอก”
   “ไหวดิ”
   “กูว่าแล้วว่ามึงต้องเมารถแบบนั้น”
   “กูก็คิดไว้แล้ว น่าอายว่ะ คนแม่งต้องคิดว่ากูเป็นแต๋วแน่เลยมึง” ผมเอามือปิดหน้า ไอ้มิ่งนั่งลงข้างๆและก็เอามือขยี้หัวผมเล่นจนเสียทรง
   “มึงก็เมารถแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ไม่แต๋วหรอกน่ะ”
   “เฮ้อ”
   “แล้วบนรถอ่ะมีอะไรคืบหน้ากับไอ้พี่ป่ามั่งป๊ะ”   
   หน้าผมต้องแดงมากขึ้นแน่ๆ... “กู…นอนตักมัน...เฉยเลย”
   “เห้ย” มิ่งอ้าปากค้าง
   “งงนะตอนแรก กะจะลุกแล้วแต่แม่งเสือกสบายกูเลยนอนอย่างนั้นต่อ และก็นอนยาวมาจนถึงตอนจอดรถเมื่อตะกี้เลย ไอ้พี่ป่าไม่บ่นสักคำ แปลกชิบหาย”
   “เช้ด…พี่ป่าแม่งคนดีนี่”
   “กูต้องทำมันเป็นเหน็บแน่ๆ”
   “พี่เขาก็ไม่ได้บ่นอ่ะ”
   “เมารถครั้งนี้ถือว่าคุ้ม อยากจะเมาอีกสักสิบครั้ง”

   ป๊าบ…

   ไอ้มิ่งตีหัวผม
   
   “กูล้อเล่น!”
   “คิดว่าคนเก็บอ้วกมึงอย่างกูเค้าจะสนุกเหรอ คนลูบหลังมึงเค้าจะสนุกเหรอ สาด”
   “กูล้อเล่นเว้ย..”





   “นี่กูมาขัดจังหวะอะไรรึเปล่า”




   ประโยคนี้ไอ้มิ่งไม่ได้พูด...และผมเพิ่งพูดไปผมไม่มีทางพูดอีกแน่ๆ...ถ้างั้นก็...ต้องมีผู้มาเยือน
   และคนๆนั้นก็ยิ่งใหญ่กว่าคำว่าผู้มาเยือนหลายเท่านั้น ก็มันเป็นคนที่ผมกับไอ้มิ่งเพิ่งจะพูดถึงไปเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนที่เขาจะมา!

   ไอ้พี่ป่า...

   “พี่นอนห้องนี้เหรอ” ไอ้มิ่งอ้าปากค้าง...
   “กูย้ายก็ได้นะ” พี่ป่าทำท่าจะเดินออกไปข้างนอก
   “เดี๋ยวดิพี่ บ้าเหรอ” ไอ้มิ่งรีบบอกพี่ป่าให้อยู่ในห้อง อาจเป็นเพราะทั้งด้วยเรื่องมารยาทของรุ่นพี่กับรุ่นน้องและก็เรื่องของผมด้วยน่ะแหละ ซึ่งผมตอนนี้เหมือนโดนคำสาปเพ็ตตริฟิคัสโททาลัสจากแฮร์รี่ พอตเตอร์ให้ตัวชานิ่งแข็งไม่ขยับเขยื้อนอยู่บนเตียง

   เขาจะได้นอนห้องนี้จริงเหรอครับ...

   “ก็เห็นพวกมึงกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม” ไอ้พี่ป่าพูดเสียงเบื่อโลกตามสไตล์
   “เปล่าสักหน่อย” ไอ้มิ่งพูด
   “นอนห้องนี้เหรอ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ

   “มาถึงขนาดนี้แล้ว นอนนอกห้องมั้ง”

   “จะสบายเหรอ สามคนบนเตียงนี้เนี่ยนะ” ผมไม่ได้ห่วงสวัสดิภาพของตัวเองเลยสักนิดเดียวครับ ผมห่วงไอ้หล่อสุดไฮโซที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องโน่น กลัวมันจะอึดอัดตาย เพราะไอ้มิ่งก็ตัวเท่าควายเผือกขนาดใหญ่(?)
   พี่ป่ามองไปรอบห้อง “กูนอนโซฟาละกัน”

   พูดจบก็โยนเป้ของตัวเองไปที่โซฟาหน้าทีวี(แม่นมากด้วย)

   “จู๋จี๋กันให้พอแต่ก็อย่าลืมรีบลงไปตามนัด”

   เขาพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ไอ้มิ่งถลึงตามองผมอย่างไม่อยากจะเชื่อหลังจากที่มันเดินไปปิดประตูอีกรอบ
   “เหี้ยยย พี่ป่ามานอนด้วย กูควรทำไง กูควรทำไงดีวะ อยากทดลองเป็นผ้าปูที่นอนดูมึงกับพี่เขาสวีทกันนะ แต่กูทำไม่ได้”
   “ไอ้เชี่ยมิ่ง”
   “นี่กูต้องย้ายห้องป่ะ”
   “สัด มึงเพื่อนกูนะ” ผมกัดเล็บเครียด “ไม่มีใครต้องย้ายทั้งนั้นแหละ”

   มิ่งนั่งลงบนเตียงจนเตียงยุบ... “โย”
   “อืม…”
   “เครียดเรื่องพี่ป่าเหรอ”

   รู้ทันผมอีกละ... “มันเข้าใจผิด” …ใครจะไปอยากให้คนที่ตัวเองชอบคิดว่าเรากำลังชอบคนอื่นล่ะครับโธ่

   “ไม่นะ...พี่แกหึง”

   “ฮะ?”

   “เสือด้วยกันย่อมดูกันออก”

   เสือพ่อง มึงน่ะ(ตัวใหญ่เหมือน)ควายเผือก...

   “ประชดประชันมาซะขนาดนี้...ไม่น่าจะแค่เข้าใจผิดนะครับน้องโย” มันพูดจาล้อเลียนผม ในขณะที่ผมหน้าบึ้งตึง “อ้าวสาด ได้นอนห้องเดียวกันกับคนที่ชอบทั้งทีนะเว้ย ทำใจให้สบาย นอนพักก่อน เดี๋ยวต้องไปถ่ายคลิปบ้าบออะไรนั่นอีก เดี๋ยวจะไม่หล่อเอา เสียชื่อคณะมึง...”

   ผมถอนหายใจ... เอาไว้ค่อยคิดอีกทีตอนผมตื่นละกัน... “ปลุกกูด้วย”

   “เออ”




















   “ตื่น…”

   
   ใครมาปลุกผมหว่า...เสียงเหมือนมาจากที่ไหนสักที่ที่ไกลหมื่นๆลี้

   “ตื่น…”

   กูไม่ขยับหรอกนะ กูง่วง
   
   “เตี้ย…กูบอกให้ตื่น”

   เตี้ย? ใครคนไหนด่าผมเตี้ย ยังมีมนุษย์โลกคนไหนที่คิดว่า 178 เซนติเมตรเตี้ยอีกนอกจาก...







       "น้องโยครับ...ตื่นได้แล้วนะ"






   ผมนี่ตื่นขึ้นมาเลย! เสียงเมื่อกี้กระซิบข้างหูผมเลย และมันเป็นเสียงของไอ้คนที่คิดว่าผมเตี้ยนั่นแหละ...พี่ป่ากอดอกอยู่เหนือหัวมองดูผมที่นอนอยู่บนเตียง...มันเป็นคนพูดแน่นอนเมื่อตะกี้ผมสาบานได้

   “บอกว่าอย่าเรียกไง...ยังไม่ได้ตกลงกัน!”

   เกือบตกเตียงให้ตายเหอะ...เสียงอ่อนโยนมาก มันเล่นละครหรืออะไรทำเอาผมใจสั่นและก็เป็นบ้าได้ถึงขนาดนี้

   “ก็มึงไม่ตื่น...” ไอ้พี่ป่ายักไหล่ “…ก็เลยต้องเล่นจุดอ่อนมึงอ่ะ”

   เชื่อเขาเลย...มันไม่รู้ตัวหรือไงว่ามันพูดเพราะทีไรแล้วทำผมเขินอายม้วนต้วนทุกที
   ภูมิคุ้มกันต่ำไม่ค่อยมี...เพราะไม่เคยโดน

   “ตื่นแล้วๆๆ” ผมหน้าบึ้งเพราะทั้งง่วงและก็โดนสะกัดจุดอ่อนไหว

   “ตื่นแต่ยังไม่ลุก?”

   “แป๊บดิ...มันต้องปรับสภาพ”

   “เมื่อกี้หลับสนิทมากเลยงั้นเหรอ”

   “ก็…นะ”

   “มึงคงเป็นคนหลับลึก” ไอ้พี่ป่าพูด “ตอนอยู่บนรถไอ้บีมกูตีปากมึงตั้งสิบทีมึงก็ยังไม่ตื่น”

   ผมคลำปากตัวเองอัตโนมัติ...ไม่เห็นจะเจ็บปวดอะไรนี่

   “เชื่อกูด้วยเหรอ” มุมปากพี่ป่าขยับนิดหน่อย...สีหน้าไม่ค่อยโหดเท่าไหร่ อันนี้จริงผมก็ชักจะเห็นสีหน้าไม่โหดของไอ้พี่ป่าบ่อยมากขึ้นแล้วนะ

   “มึงต้องตีจริงๆแน่” ผมพูดไว้ก่อน

   “บ้าเหรอ กูจะเป็นหมอ จะไปทำร้ายคนที่ป่วยอยู่ได้ไง”

   “ก็…ไม่รู้สิ คนอย่างมึงอ่ะ คนอย่างมึง” ผมเน้น

   “เตี้ย…กวนตีนเหรอ” มันลงมานั่งบนเตียงและก็คว้าคอเสื้อผม ผมหนีบคอโดยอัตโนมัติ และนั่น...ทำให้มันรู้ว่า...ผมมีจุดอ่อนอีกหนึ่งจุด

   คอผม...ใครมาจับไม่ได้...มันจะจั๊กจี้

   พอพี่ป่ารู้ว่าผมจั๊กจี้ตรงนั้นก็เอาใหญ่เลยครับ ใช้นิ้วของมันมาเล่นที่คอผมซ้ายทีขวาที ผมคอพับจนคอจะหัก

   “กูจั๊กจี้!” ผมตีมือไอ้พี่ป่าเป็นรอบที่ร้อย แม่งไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรเลย “สัดดด ไอ้เชี่ยพี่ป่า ไอ้…”

   “จะตื่นยัง”

   “ตื่นนานแล้วโว้ยยยยย!”

   “งั้นก็ลุกจากเตียง”
   
   พี่ป่าผละมือจากคอผมและก็หันหลังให้เหมือนจะลุกขึ้นยืน ผมก็เลยลองหยั่งเชิงจิ้มเอวพี่แกดูเผื่อจะเจอจุดอ่อนบ้าง

   ไอ้พี่ป่าสะดุ้ง...

   “อุ๊บส์” ผมแกล้ง... “ไม่คิดว่าคุณพนาจะมีจุดที่จั๊กจี้เหมือนกันนะครับนี่”

   พี่แกต้องกำลังโกรธอยู่แน่ๆ เพราะสีหน้าเริ่มโกรธขึ้นเรื่อยๆ ผมทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งพี่เขาหันไปอีกรอบ ผมก็เลยแกล้งอีกรอบ

   แต่ช้าแต่...ไอ้พี่ป่าหันมาจับมือผมไว้ได้ทัน จับมือผมวางราบไปอีกข้างที่เดิม กลายเป็นว่าผมกำลังโดนพี่ป่าคร่อมไว้ด้านบน โดยที่ผมนอนอยู่ด้านหลัง

   ไอ้ชิบหายยยยยยย...ท่าห่าเหวไรเนี่ยยยยยยยยย

   ผมนี่หลับตาปี๋...ตอนนอนตักคิดว่าได้มองหน้าพี่เขาใกล้ๆแล้วแต่ตอนนี้เรียกได้ว่าโคตรใกล้ของใกล้ของใกล้...



   “อย่าให้กูต้องจั๊กจี้คอมึงด้วยปากนะ...”



   
   คำขู่ของมันทำเอาผมตัวอ่อนยวบ...น่ากลัวกว่าที่คิดไว้...ลมหายใจของพี่ป่ารดไปทั่วใบหน้าของผมเพราะหน้าพี่เขาอยู่ใกล้ผมมาก ผมกล้าลืมตาเพียงแค่หน่อยเดียว และเมื่อเห็นหน้าพี่เขาทีไร ผมก็ต้องหลับตาปี๋ทุกทีไป


   

   “…ยอมแพ้มั้ย”



   
   ยอมตั้งแต่หนังหน้ามึงแล้วเฟ้ย TT



   “อืม”

   “จะไม่เอาคืนกูอีกนะ”

   
   ทำไมรู้สึกว่ามันใกล้ๆวะ ไอ้ลมหายใจหอมๆนี่ ผมลืมตาขึ้นมา...ไอ้ชิบหายยย! หลับตาลงแทบไม่ทัน เพราะไอ้พี่ป่าเร่งจะเอาคำตอบทำให้มันต้องก้มหน้ามาใกล้หน้าใกล้คอผมอีกรอบ

   “อืมครับอืมมมม อืมมมมม อืมมมมม ไม่จี้เอวคุณอีกแล้วครับ”

   พระเจ้า…ปลายจมูกพี่ป่าโดนปลายคางผม...

   แม้จะนิดเดียว...แต่ผมรู้สึกได้...ผมตัวชาไปหมด...

   
   ร่างสูงผละออกจากร่างผม ผมเอาผ้าห่มปิดหน้าทันทีอย่างไม่อายฟ้าอายดิน(หรือผมควรจะอายคนในห้องตอนนี้มากกว่า...ว่าแต่เพื่อนผมมันหายหัวไปไหน!)

   “เตี้ย”

   “…”
   
   “เตี้ย…ตายแล้วเหรอ”

   “พ่องมึง” ผมตะโกนด่า

   “ลุกได้แล้ว จะถึงเวลาแล้ว”

   “…”

   “เมื่อกี้” พี่ป่าค่อยๆเอ่ย “มึงได้ยินเสียงอะไรป่ะ”

   “เสียง?”

   “อืม เสียงน่ะ”

   

   ถ้ามันจะหมายถึงเสียงหัวใจผมล่ะก็...


   


   “ไม่นี่!”




   
   “ดีแล้วล่ะ...”





   หรือมันจะหมายถึงเสียงหัวใจมัน...



   


   ถ้าผมจำความรู้สึกนั้นไม่ผิดและไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป...

   มันอาจจะเต้นแรงและก็ดังพอๆกับผมเลยมั้ง...








TBC*





talk : หนุ่มๆพวกนี้นี่มัน... >///<
ขอโทษที่หายไปนานนะค้าา หมอบกราบ...ช่วงนี้ยุ่งไปงานรับปริญญาพี่
แต่ว่างเมื่อไหร่จะปั่นให้อ่านแบบอินเอวารี่แวอินเดอะเวิลที่พอจะปั่นได้เลยค่ะ ขอให้มีความฟินในทุกวันนะคะ : )

[yymomo]

จิ้มไว้ก่อน   

[punchnaja]

finnnnnnnnnnnnมาก

[McKnight]

โย่วววว น้องโยมาแล้วจิ้มก่อน เดี๋ยวอ่านแล้วจะมาเม้นต์เพิ่มนะครับ

======================
พี่ป่าจะทำอะไรน้องง.......
อย่าช้าครับ อย่าช้าจัดไปอีก เยอะๆเลย
ได้รู้จุดอ่อนของกันและกันแล้วนะ

เค้าเล่นอะไรกันครับเนี่ย
ท่าทางมันสุดจะหมิ่นเหม่เหลือเกิน
น่ารักอ่ะครับ   

[❣☾月亮☽❣]

 . แค่นี้ก้อฟินแล้ววววววววววว

พี่ป่าแม่งดาเมจรุนแรง

[milky way]

ฮิ้ววววว เค้าหยอกกัน
เค้านอนห้องเดียวกัน
เขินแทนโยเลย

[asd222]

รอทุกวันเลยอิอิ เขินแทนโย ถ้าเราเป็นโยก็กังวลนะ กลัวนอนกรนให้คนที่แอยชอบได้ยิน 555

[zombi]

ปลุกได้น่ารักจัง

พี่ป่าต้องหึงระดับไหน ถึงจะจับ"เตี้ย"กดได้
งานนี้คงต้องพึ่งเพื่อนที่แสนดี

[wimannoi]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สุดแสนจะน่ารัก เขินอายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[IIIA]

ทำไมพี่ป่าขี้แกล้งงงง ง่อวววววว

ให้พี่ป่า 1 แต้ม

ปอลิง...พี่โฟร์ทหาย แงงง๊ 

[Moose]

พี่ป่ารุกหนักมาก 

[pizza2011]

ทำไมหมอป่าต้องทำให้เราใจสั่นด้วยยยยยย 
อยากให้หมอมาจักจี้คอด้วยปากบ้าง เหอๆๆ  #วิ่งหลบโยแปบ

[ronlbb]

อย่าให้กุต้องจักจี้คอมึงด้วนปากหน้า
อ้าย  หนูจะไปฟินแลนด์ๆๆๆๆๆ

[Babelilong]

อ๊ากกกกกกกก ฟิน
อีพี่ป่าเริ่มรุกแล้วเว้ยๆ

 

[่KEI_jry]

กรี๊ดๆๆๆๆ

อิพี่ป่าเริ่มรุกแล้วเจ้าค่าเอ้ยยย

ฮิฮิ น้องโย~~~~  น้องโย~~~~~~

 

[mek_it]

ตอนใหม่ดูเหมือนสั้นจัง !!!  :z13:หรือเพราะกำลังอินมากไป  เลยเหมือนดูมันจะสั้นไปหน่อยน่ะ 

[ormn]

  พี่ร้ายไม่เบาเลย

[maemix]

โยเจอพี่ป่ารียกแบบนี้ ถึงกับไปไม่เป็น
พี่ป่าชอบแกล้งน้อง และขี้หึงด้วย

[owo llยมuมข้u]

ฮู้ยยยย

[nu-tarn]

กรี๊ดดด ฟินจิกหมอน   

[zakimi]

อ่านไปยิ้มไปน่ารักจุง

[tuckky]

  อยากจะบินไปฟินแลนด์ โอ๊ย..เขินแทนน้องโย

[paladin.kn]

พี่จะไม่ทนนนนนนน

โอ้ยยยย พี่ป่าาาาาาาาาาาาาาาา

 

[kinjikung]

ฟินอ่ะบอกเลย ขอโมเม้นท์พี่ป่าหน่อยว่าพี่มันจะเขินแค่ไหน กร๊ากก
เสียงหัวใจดังกระหึ่มทั้งคู่

[ciaiwpot]

พี่ป่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
 

ไม่เป็นไรค่ะ
รอรอรอรอเหมือนเดิมค่ะ
 

[PaTtO]

แปะมือเปลี่ยนตัวกันวาโย ชั้นยอมโดนปากจักจี้คอ
พี่ป่ามีรีแอ็คชั้นรุนแรงเวลาเห็นน้องอยู่กับผู้ชาย
อิจฉาล่ะสิ หึงใช่มั้ย..หึหึ บอกว่าอย่าช้า
พี่ป่า
พี่ป่า
พี่ป่า
ชูป้ายไฟ
หลงหมอเถื่อน

[DeShiWa]

ขออีกๆ

สัก10ตอนรวด คงฟินน่าดู

สมใจคนอ่านแน่นอน อิอิ

[praewp]

น้องมิ่งมุดอยู่ไหนคะ  ไม่มาช่วยเพื่อนเลย

[QHUNA]

 “อย่าให้กูต้องจั๊กจี้คอมึงด้วยปากนะ...”

พี่ป่า บร้าาาาา  พูดงี้ได้ไง อย่าพูดดิ ทำเลย