หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END]

[Millet]

สนุกอะ พี่ป่า บอกน้องโยไปเซ่ อย่าช้า

[loveaaa_somsak]

พี่ป่าก็สุภาพบุรุษเกิน

[Mafiaziip]

คือปลื้มอ่ะ คือดีอ่ะ คือเลิศอ่ะ

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย

 

 

[NOPKAN]

พี่ป่าาาาาาาาาาาาา จะเอาๆๆๆ >__<

[tomnub]

ผลฟิลมาก

[hibarihao]

 

[KnightDevil]

โอ้ยยยยย ขอมากรี๊ดดังๆค่าาาา

สมัครเอฟซีพี่ป่าน้องโยฮว้ากกกกกก ชอบเรื่องนี้มากอ่านวันเดียว 14 ตอนรวดเลย

คุณ chiffon_cake แต่งสนุกมากเลยค่า ฟินฟินและฟินโอ้ยยยย

นั่งรอตอนต่อไปใจจดใจจ่อค่า สู้ๆน้าค้า

เดี๋ยวสอบเสร็จจะนั่งทำสารบัญให้น้า ชอบมากเยย❤

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ในที่สุดพี่ป่าก็เริ่มบุกแล้วสิน่ะ

5555+

[PoPoe]

พี่ป่า รุกไปอี้กกกก รุกไปเลยยยยย คนอ่านจะขาดใจตายแล้วนะ 

[JadeButterflyεїз]

แวะตบชะนีแปปนะ

[PoPuAr]

เบื่อชะนีขี้มโนอย่างกุ๊กไก่

พี่ป่าก็มัวแต่อ้อมเขาอยู่นั่นแหละ บอกโยไปตรงๆสักที ว่ารักน้องอยากได้น้องเป็นแฟน

โยจะได้เลิกคิดอะไรที่บั่นทอนจิตใจตัวเอง นี่รอฟินนะ

[Maytbb]

เขินนน    
ชะนีห้องตรงข้ามนี่ไม่ไหวเลยนะหล่อน อ่อยเช้าอ่อยค่ำ     

[ptewtoe]

เขินๆๆๆ

[littlesmall]

มนต์รักเกี๊ยวกุ้ง กิ้วกิ้ว
พี่ป่ารุกหนักแบบนี้ คนอ่านชอบค่า 

[j123]

ขัดๆ กันอยู่น๊ะ ที่ป่าบอก“กูเคย...แต่เลิกแล้ว” 

ป่าไม่น่าใช่คนเจ้าชู้นะ เพราะคิทเคยบอกว่า

" ส่วนไอ้ป่านั้นมีผู้หญิงเข้ามาหาเยอะ(มากกกกกกกก)แต่แม่งเสือกไม่ยอมคบหรือยุ่งกับใครเลยแม้แต่คนเดียว ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับมันมา มันไม่เคยชอบใครเลยนอกจากน้องวาโยของมัน เพราะงั้นผมกับไอ้บีมก็เลยฟันธงฉับว่าป่ามันเป็นประเภทรักเดียวใจเดียว  ผมกับบีมก็เลยไม่เคยชงมันให้ใครเลย ชงไปก็เหนื่อยเปล่าเพราะแม่งไม่เอา "

อยากอ่านความหลังของพี่ป่า กับน้องวาโย เร็วๆ จัง

[mur@s@ki]

โอ๊ยยยย ฝันดงฝันดีอะไรกันล่ะพี่ป่า น้องโยคนดีตื่นเต้นขนาดนั้นคงจะหลับลงหรอก
แล้วยังมาเรียกน้องโยซะหวานหยด คาดว่าคืนนี้น้องมันก็คงไม่ได้นอนยันเช้าล่ะค่า!

 

[buathongfin]

อร้างง สมการรอคอย 

[แก้วเจ้าจอม]

เขินอีกแล้ววววววว

[neno.jann]

อร๊าย
อร๊ายยยยยยยย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
พี่ป่ามุ้งมิ้งอ่ะ ฮืออออออ แหม่กดๆไปเลยน้องโยสมยอม????อยู่แล้ว เฮ้ย ไม่ใช่ๆ หุุหุ

[jamlovenami]

อร๊ายยยยย แกรรร วี๊ดวิ่วมากอ่ะตอนสุดท้าย ว๊ายๆๆ ฟินไปสามชาติเศษเลยล่ะแจ่ะ

ฮุๆ สุขียิ่งนัก   

[kautumn]

หวานมดตอมเลยเกี้ยวกุ้งนั้นหวานเจี๊ยบมดขึ้นห้องแล้วจ้าพี่ป่าน้องโย

[Chiffon_cake]

เดือนเกี้ยวเดือน #15  พาร์ทของคิท













   ไอ้หมอป่าเพื่อนผมมันคงฟินอยู่ในห้องสองคนกับน้องโยแล้วสินะครับ
   ส่วนผมกับไอ้บีมที่ไม่มีอะไรให้ฟินก็กลับมาที่ห้องนั่งรอเวลาไปกินเหล้ากับพวกวิศวะมัน ไอ้บีมแม่งฟิตจัดเอาชีทมาอ่านแล้วทั้งๆที่เพิ่งเริ่มบล็อคนี้ไปไม่นาน หรืออันที่จริงมันไม่ได้ฟิตจัดแต่ก็ต้องอ่านเพราะเป็นหน้าที่ ผมกับบีมไม่ได้อัจฉริยะแบบหนึ่งในล้านเหมือนพระเอกเรื่องนี้ครับ กว่าจะผ่านได้แต่ละบล็อคนี่เล่นเอาเกือบตาย
   พอเห็นเพื่อนอ่านชีทมีหรือที่ผมจะอยู่เฉยๆ...ผมก็นอนดูทีวีสิ
   จริงๆก็อยากโทรไปกวนไอ้ป่าอยู่ครับ เกือบจะสองทุ่มเข้าให้แล้วไม่รู้ว่ามันได้เสียกับน้องเขาหรือยัง แต่เชื่อมั้ยผมคิดว่ายัง...ไอ้ป่าแม่งไม่กล้า แม้แต่จะบอกชอบน้องเขามันยังไม่กล้าเลย ไม่รู้ว่าแม่งกลัวอะไร กลัวน้องใจไม่ตรงกันกับมันหรือไง
   แต่ดูท่าทางแล้วเพื่อนผมน่าจะมาแรงแซงคู่แข่งอย่างไอ้โฟร์ทหลายขุม ก็ดูน้องมันมีใจให้เพื่อนผมจะตาย ดีไม่ดีอาจจะมาแรงมากกว่าเพื่อนมิ่งของน้องโยด้วย
   พูดถึงไอ้เด็กคนนี้ มันอยู่ห้องเดียวกันกับโยนี่หว่า แล้วมันจะไปขัดความสุขอะไรของเพื่อนผมมั้ยวะนั่นน่ะ

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูดังขึ้น ไอ้บีมจมอยู่กับชีทเรียนเป็นที่เรียบร้อยนั่นหมายความว่าผมต้องเป็นคนไปเปิด ผมเดินไปเปิดประตู และทันใดนั้นผมก็ต้องเลื่อนสายตาจากระดับสายตาให้เหนือขึ้นไปอีก ก็ผู้มาเยือนแม่งโคตรสูง จะสูงไปไหน
   …แถมยังหล่ออีก ตอนนี้แขกที่นี่คงมีแต่หน้าอย่างงี้มาพัก แต่เชื่อเถอะ ไอ้นี่น่าจะเด่นเห็นชัดสุดถ้าไม่นับไอ้พนาเพื่อนผมนะ

   “มึงมีไร” ผมยังจำความกวนตีนของมันได้ ว่าแต่ไอ้มิ่งมาอยู่ที่นี่งั้นไอ้ป่าก็อยู่กับน้องโยสองคนอ่ะดิ

   เอาแล้ว...สู้ๆนะเว้ยเพื่อน

   “พี่โฟร์ทให้มาตามพวกพี่หมอเถื่อนครับ” มันพูดยิ้มๆ
   “จะกินกันแล้วเหรอวะ”
   “ครับ”
   “ไวไปมั้ย”
   “ไม่ไวหรอกครับ พรุ่งนี้ผมต้องตื่นเช้า พี่โฟร์ทกลัวเดือนคณะพี่เขาจะหล่อไม่สู้เดือนคณะอื่นถ้านอนน้อย”

   กูล่ะหมั่นไส้...นอนน้อยแต่ก็แดกเหล้ามันจะต่างกันตรงไหนวะ

   “เออ งั้นแป๊บ” ผมหันไปเรียกไอ้บีม
   “เห้ยพี่ เดี๋ยวๆๆ”
   “อะไรของมึง” ทำไมมิ่งมันต้องเบรกผมด้วย
   “พี่โฟร์ทใช้ผมไปซื้อน้ำแข็ง”
   “อืม”
   “ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ”
   “เรื่องอะไร หน้าที่ของมึงมึงก็ไป” ผมไม่มีทางช่วยมันเด็ดขาด
   “พี่ ผมไม่มีเพื่อน อีกอย่างเซเว่นก็อยู่ตั้งไกล ไปเป็นเพื่อนผมเหอะ”

   ถ้ามันสูงแต่หน้าตาน่ารักแบบไอ้น้องโยไม่ต้องลงทุนทำหน้าอ้อนผมก็ไปแล้ว แต่นี่มันตัวอย่างกับควายแถมยังทำหน้าออดอ้อนเหมือนคิดไปเองว่ามันน่ารัก ถามจริงเหอะ คิดว่าจะสำเร็จเหรอวะ

   “ซื้อเสร็จแล้วค่อยมาเรียกกูกับบีมอีกทีแล้วกัน”

   ผมเตรียมปิดประตู แขนยาวๆของไอ้มิ่งยื่นมาขวางผมไว้

   “อะไร”
   “ผมเลี้ยงขนม”
   “กูไม่กินมันอ้วน”
   “ไอติม”
   “นั่นยิ่งอ้วน”
   “แล้วต้องทำไงอ่ะ พี่ถึงจะไปเป็นเพื่อนผม”

   แม่งตื๊อ...ผมอ้าปากค้างพูดไม่ออก มองดูไอ้สูงยักคิ้วจึกๆใส่หน้าผม

   “บีม มึงไปเป็นเพื่อนน้องมันหน่อยดิ๊” ผมโยนขี้ไปใส่ไอ้บีมที่หน้าเหวอ

   “เห้ยพี่ พี่บีมเขาอ่านหนังสืออยู่”
   “น้องมันชวนมึง ไม่ได้ชวนกู”

   ไอ้เชี่ยบีม...ทำไมมันเข้ากันได้ดีกับไอ้มิ่งมากกว่าผมอีกล่ะ...
   ผมมองหน้าเดือนวิศวะที่ยืนจังก้า สงสัยต้องยอมไปกับมันจริงๆแล้วล่ะ เหมือนมันตื๊อไม่เลิก ผมเองก็รำคาญ
   “เออ ไปก็ไป รำคาญแม่ง...”
   ผมผลักตัวสูงๆของมันออกไปให้พ้นทางและก็ปิดประตู ดูท่าทางมันชอบอกชอบใจใหญ่ที่สามารถเอาชนะผมได้ ฝากไว้ก่อนเหอะเด็กเวร

   “มันก็ไม่ได้ไกลมากนะ มึงนี่เรื่องเยอะ” ผมด่า ระหว่างที่เดินไปเซเว่นใกล้ๆที่พัก
   “ผมโดนฉุดขึ้นมาทำไงล่ะครับ ยิ่งหล่อๆอยู่”

   ป๊าด…มั่นหน้า...ผมมองหน้าไอ้มิ่งเหมือนมันเป็นแมลงน่ารำคาญตัวหนึ่ง
   มันก็หล่อสมกับที่มันพูดนั่นแหละ แต่ผมไม่อยากจะยอมรับความจริงข้อนี้ให้มันเห็น

   “สมมติว่าพี่เป็นนักท่องเที่ยวนะ” มันหันหน้ามาประจันหน้ากับผม “แล้วผมเดินมางี้...” มันทำท่าเดินสวนกันกับผม “…พี่จะฉุดผมป่ะ”
   “ฉุดพ่อง มึงไม่ใช่มิยาบิอาโออิ ถ้านมใหญ่ก็ว่าไปอย่าง” ผมตอบส่งๆ แม่ง ไร้สาระจริงๆ
   “หลบตาผมทำไมล่ะ ผมหล่อเหรอ”
   “กูไม่ได้หลบ กูรำคาญ” ทำไมเซเว่นมันอยู่ไกลจังวะ
   “เดี๋ยวก็ชินนะพี่” มิ่งพูดยิ้มๆ
   “แทนที่มึงจะทำตัวน่ารำคาญให้น้อยลง”
   “เชื่อเหอะ เดี๋ยวพี่ก็ชอบผมที่ผมเป็นแบบนี้”

   ไม่มีวัน...
   ชอบเหมือนน้องก็ยังยากเลย เด็กบ้าอะไรครับโคตรตื๊อ โคตรพูดมาก...

   “เร็วๆล่ะ กูรอตรงนี้” ผมปักหลักยืนรอมันหน้าเซเว่น ไอ้มิ่งเดินเข้าไปในเซเว่นที่ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนจากกองประกวด ผมรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง แต่ส่วนใหญ่เขาจะยิ้มให้ผมกันหมด สงสัยผมหล่อ...
   “มาแล้ว” น้ำแข็งสองถุงอยู่ในมือไอ้มิ่ง และก็ขนมอีกนิดหน่อย
   “เออ” ผมทำท่าจะเดินนำกลับไปยังที่พัก
   “เดี๋ยวพี่ ไปนี่ก่อน” มันพยักเพยิดไปทางทะเลที่น้ำขึ้นสูงมาก
   “ไปทำเชี่ยอะไร” ผมร้องด่า
   “ไปถ่ายรูปดวงจันทร์ แม่ผมอยากดู”

   อ้าวไอ้บ้า...ยังไม่ทันที่ผมจะตอบตกลงอะไรแม่งเดินไปแล้วครับ...นี่ผมต้องเดินตามมันไปแบบไม่มีทางเลือกใช่มั้ย...

   ดีนะที่น้ำยังขึ้นไม่สูงจนมิดหาดทรายหมด ไม่งั้นคงไม่มีที่จะเดิน ผมเดินตามหลังเด็กปีหนึ่งที่ตัวสูงกว่ามากมายังที่แห่งนี้ และดูมันวางถุงน้ำแข็งจากเซเว่นลงพื้นทรายอย่างไม่ลังเล หลังจากนั้นมันก็นั่งจุมปุกอยู่บนทราย โดยทำเหมือนลืมไปว่ามันต้องรีบเอาน้ำแข็งพวกนี้ไปห้องไอ้โฟร์ท
   อะไรของมันเหรอเนี่ย...

   “มึงแค่มาถ่ายรูปนะ ไม่ใช่ปิกนิก เอ้าถ่ายสิ”

   อยากจะเอาตีนก่ายหน้าผาก นึกอยากอินดี้ก็อินดี้ โอ้ย ไอ้บ้าเอ๊ย

   “นั่งลงก่อนดิพี่ รีบไปไหนล่ะ”
   “น้ำแข็งจะละลาย”
   “เดี๋ยวผมซื้อใหม่”
   “ไอ้มิ่งขวัญ”
   “ครับ”
   “กวนตีน ลุกขึ้นมา”
   “นั่งลงสิครับ”
   “กูบอก...ให้ลุกขึ้นมา”
   “ผมบอก...ให้พี่นั่งลง”

   ไอ้…ผมไม่รู้ว่าผมจะด่ามันยังไงแล้ว ไม่ใช่ว่าผมยอมมันครับแต่ผมขี้เกียจเถียง นี่ถ้าอยู่โรงเรียนเก่าผมสั่งมันปั่นจิ้งหรีดในน้ำทะเลนี่แล้ว เด็กบ้าเด็กห่าอะไรไม่ยอมฟังที่ผมพูดเลย
   มันดูสบายอกสบายใจอย่างยิ่งที่ทำผมหงุดหงิดได้

   “ผมไม่ได้ซื้อมาเผื่อพี่อ่ะ พี่กลัวอ้วน” งับ…ช็อกโกแลตคิทแคทอยู่ในปากของมันและมันก็เคี้ยวท่าทางจะเอร็ดอร่อยมากด้วย เห็นแล้วอยากกินตาม
   “ท่าทางมึงชอบนะ”
   “ชอบ?”
   “คิทแคทเนี่ย”
   “อืม” มันยิ้ม มองออกไปที่ทะเลข้างหน้า “…มั้งครับ”
   “มึงจะไปได้ยัง” หรือผมควรเปลี่ยนคำถามเป็น มึงจะเลิกอินดี้ได้ยัง
   “แป๊บดิพี่ ยังไม่ได้ถ่ายรูปดวงจันทร์นี่เลย”
   “เอาโทรศัพท์มึงมา เดี๋ยวกูถ่ายให้ มึงจะได้รีบๆแดก” ผมแบมือขอโทรศัพท์จากมัน มันพยักหน้ารับแล้วจับสะเปะสะปะไปทั่วตัวมัน ท่าทางมันจะตื่นๆกับอะไรบางอย่าง
   “เห้ย…ผมเอามาจากห้องด้วยอยู่นะ” มันลุกขึ้นยืน มองหาโทรศัพท์ของตัวเองไปทั่วหาด
   “มึงทำหล่นเหรอ”
   “ครับ”
   “เอ๊า ไอ้นี่หนิ” ลำบากผมที่จะต้องช่วยมันหาอีก ผมเดินเขี่ยทรายไปมาเผื่อมันจะหล่นแถวนี้
   “พี่โทรเข้าเบอร์ผมหน่อยดิ เบอร์นี้นะ 090-XXXXXYZ”
   “มึงนี่นะ...ตัวอย่างกับควายเสือกจะซุ่มซ่าม” ผมกดโทรออกและหลังจากนั้นไม่นาน...

   ผมนี่แทบจะถีบไอ้สูงนี่ลงทะเลไป...

   “อ๋อ อยู่นี่เอง” มันเคี้ยวไปและก็ดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงของมันไป แล้วมันก็เสือกกดรับได้อย่างหน้าตาเฉย “ผมขอเม็มเบอร์พี่ไว้นะครับ”

   พอกันที...
   ผมเตะทรายแถวนั้นใส่ไอ้มิ่ง เดินหนีแม่งด้วยความโมโห ไม่รู้ว่าผมมีความจำเป็นอะไรถึงจะต้องมาทนให้ไอ้บ้านี่มันอยากทำอะไรก็ทำกับผมด้วย โคตรเซ็งเลย ผมไม่ชอบจริงๆ

   “พี่คิท” มันร้องเรียกผม แน่นอนว่าผมไม่สนใจมัน “โหยพี่ ล้อเล่นนิดหน่อยเอง”
   
   เมิงอยากจะทำอะไรก็เรื่องของเมิงเหอะ อย่ามายุ่งกับกูเป็นพอ

   “งอนเป็นผู้หญิงไปได้”

   เป็นอะไรที่ผมต้องหยุดชะงัก... “มึงว่าไงนะ” ผมหันหลังกลับไปด่ามัน

   “เอ่อ” เพราะใบหน้าจริงจังจนเกินไปของผมทำให้มันไม่กล้าพูดอะไรต่อ
   
   “กูเป็นเพื่อนเล่นมึงหรือไงวะ มึงปีนเกลียวเกินไปแล้ว”

   “ผม…”

   “เอามานี่” ผมแย่งถุงน้ำแข็งจากมือมันมาถือ “รอน้ำแข็งจากมึงไอ้พวกนั้นคงไม่มีวันได้แดกแน่”

   “พี่จะไปไหน”

   “ไปแดก และมึงไม่ต้องตามมา”

   “ผมขอโทษ ผมเล่นเยอะไป”

   “กูไม่รับ”

   ผมทำหน้าอารมณ์เสียใส่มันแล้วก็เดินหนีจากมันไป ไอ้มิ่งยืนนิ่งอยู่ตรงข้ามกับเซเว่นที่ด้านหลังของมันเป็นหาดทรายและก็น้ำทะเลที่ขึ้นสูง ผมไม่สนใจไอ้เด็กคนนี้อีกต่อไปแล้ว มันทำให้ผมเซ็งและก็โกรธมาก

   “เออนี่พี่ ห้ามให้พี่โฟร์ทไปหาไอ้โยที่ห้องเด็ดขาดเลยนะพี่...”

   มันตะโกนทิ้งท้ายตามหลังผมมา...















   “น้องกูไปไหนวะ” วงเหล้าห้องไอ้โฟร์ทกับเพื่อนของมันเริ่มหนาตาขึ้นเรื่อยๆเพราะทุกคนเริ่มมาตามคำชวน ไอ้บีมมาแล้วครับ มันก็งงเหมือนกันที่ผมไปกับไอ้มิ่งแต่อยู่ดีๆน้องมันก็หายไป “โทรหาก็ไม่รับ”
   “เดี๋ยวมันก็มามั้งโฟร์ท” เพื่อนไอ้โฟร์ทเอ่ย “เอ้าแดกสิครับบบบบ”
   ผมกับบีมคุ้นเคยกันดีเรื่องเหล้าและก็พวกวิศวะ วิถีแห่งการดื่มก็ดำเนินไปเรื่อยๆตามแบบของมัน แต่มันไม่ปกติก็ตรงที่ความหงุดหงิดในใจผมนี่แหละ เมื่อไหร่มันจะมอดดับ ยิ่งไม่เห็นหัวไอ้มิ่งโผล่มาสักทีผมยิ่งหงุดหงิด นี่กะจะให้ผมหันไปดูประตูตอนมีคนใหม่เข้ามาทุกครั้งเลยใช่มั้ย...
   “อะไรของมึงวะคิท ใจลอยๆนะ” บีมเอ่ยท้วง “ถามจริงมึงฆ่าหั่นศพน้องมิ่งเหรอ หน้าหล่อๆของมันยังไม่โผล่หัวมาเลยนะเว้ย”
   “กูจะฆ่ามึงก่อนเนี่ย” ผมยกแก้วขึ้นกระดก
   “กูงงนะเนี่ย มีอะไรก็เล่ามาดิ”
   ผมไม่เล่าไม่พูดอะไรทั้งนั้น...จนกระทั่งไอ้เดือนวิศวะปีหนึ่งมันโผล่หน้าเข้ามาพร้อมๆกับรุ่นพี่ของมันที่ไปซื้อของที่เซเว่น ผมทำหน้าหงุดหงิดใส่มันทันที ในขณะที่ไอ้มิ่งทำหน้าไม่ค่อยถูกเท่าไหร่
   “ไปไหนมาวะมิ่ง หรืออยู่ดูแลน้องโยที่ห้อง” ไอ้โฟร์ทเอาแต่พูดถึงน้องโยตลอดเวลาเลยครับ เพื่อนมันล้อจนขี้เกียจจะล้อแล้วมั้ง ท่าทางมันชอบของมันมากเหมือนกัน
   “เปล่าครับ”
   “มันยืนนิ่งอยู่แถวๆเซเว่น กูเรียกให้มาตั้งนานกว่ามันจะขยับ ไม่รู้เป็นบ้าอะไร นี่ถ้ากูไม่เรียก น้องมันอาจจะยืนทั้งคืน”

   มันจ้องผมตอนที่เพื่อนไอ้โฟร์ทพูด...

   เป็นบ้าหรือไงถึงเอาจริงเอาจังกับคำพูดผมขนาดนั้น...

   ผมแค่บอกไม่ให้มันตามผมมา

   ทำแบบนี้แม่งยิ่งโคตรน่าหงุดหงิด

   “มึงมานั่งนี่” ผมเรียกมันให้ลงมานั่งข้างๆผม ซึ่งมันก็ทำตามแต่โดยดี ท่าทางหงอยๆพอสมควร “บีม แก้วมา”
   ผมจัดการชงให้มันอย่างเบาๆ กลัวหนักไปเดี๋ยวมันตื่นมาทำงานเป็นเดือนไม่ได้
   “เป็นเหี้ยอะไร แค่กูสั่งมึงก็ไม่จำเป็นต้องทำตาม” ผมยัดแก้วใส่มือมัน และก็ด่ามันราวกับมันเป็นเด็กปัญญาอ่อน
   “ก็พี่สั่งผมก็ต้องทำ”
   “ไม่ต้องมาพูด ทีกูไม่อยากไปกับมึงทำไมมึงตื๊อล่ะ”
   “ก็ตอนนั้นพี่ไม่ได้โกรธผมอ่ะ”

   ผมทำหน้าเหมือนจะกัดมันเสียให้ได้ ส่วนไอ้มิ่งก็เหมือนจะแก้ตัวอยู่ร่ำไป คนที่งงที่สุดเห็นจะเป็นไอ้บีม

   “อะไรของพวกมึงสองคน”
   “ไม่มีอะไร”
   “พี่คิทขี้งอนครับ” ไอ้มิ่งเอ่ยแทรก
   “เชี่ยยย” ผมยกเท้าขึ้นมาจะถีบมัน

   “ถามจริงดิน้อง” ไอ้บีมหันมาพูดคุยกับไอ้มิ่งท่าทางจริงจัง



   “…ครับ?”



   “น้องชอบเพื่อนน้อง หรือว่าชอบเพื่อนพี่กันแน่”


   ไอ้สัดบีมถามไรของมัน
   
   ตอนที่มิ่งมันกำลังจะตอบ ไอ้ป่าโทรมาหาผมพอดี ผมต้องลุกขึ้นออกจากวงไปรับโทรศัพท์


   “ไง”
   “พวกมึงทำเชี่ยไรกัน” พระเอกของเรื่องถามผมด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเบา
   “มึงโทรมาทำไม ไอ้บ้านี่ มึงควรไปปล้ำน้องโยนะตอนนี้”
   “ปล้ำ…พ่อง” ป่าด่าผม “กูนอนไม่หลับ”

   “ทำไมล่ะ...”



   “กูเอาแต่จ้องหน้าโยอยู่เนี่ย นอนไม่หลับเลย”



   โอ้ย...อยากจะโก่งคออ้วก

   แต่เห็นว่ามันไม่เคยเป็นอย่างงี้กับใคร ผมก็ทำได้แต่ยิ้ม...

   “แล้วน้องมันจะหลับเหรอ มึงจ้องเขาขนาดนั้น”
   “หลับไปสองชั่วโมงแล้วมั้ง ท่าทางจะเหนื่อยมาก”
   “อย่าลักหลับคนอื่นนะเว้ย เขาต้องสมัครใจ”
   “ไอ้เหี้ยนี่ เลิกคิดเรื่องเหี้ยๆสักทีเถอะ”
   “มึงก็คิดใช่มั้ยล่ะ”
   “ก็ต้องให้น้องเขาสมัครใจก่อน”
   “โว๊ะ ไอ้บ้า” ผมด่ามัน และเมื่อเห็นว่ามีร่างสูงเดินออกมาข้างนอกมายืนอยู่ข้างๆผม ผมก็เลยต้องวางสาย “แค่นี้ก่อนนะ นอนให้หลับล่ะ”





   เป็นไอ้มิ่งนั่นเองที่โผล่ออกมาหาผมที่ข้างนอกนี่

   ไม่รู้ทำไมเห็นหน้ามันแล้วผมก็ยังหงุดหงิดได้อีกอยู่ดี...

   “พี่ ผมขอโทษ”

   มันยังคงคิดว่าผมโกรธอยู่...

   “ช่างเหอะ” ผมตัดบท “จริงจังไรมากวะ”
   “ผมจริงจังนี่พี่”
   
   มันยื่นช็อคโกแลตยี่ห้อเดิมมาให้ผม

   “นี่มึงชอบขนาดนี้เลย”
   “ผมก็กินมาตลอดตั้งแต่อยู่มอปลายอ่ะ” มันพูด ผมส่ายหน้าปฏิเสธ “อ้วนก็ไม่เป็นไรหรอก เคยอ้วนกว่านี้ไม่ใช่เหรอ ผมจำได้”

   เรียนหนักก็ผอมลงเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไอ้มิ่งไม่น่าจำผมตอนผมอวบกว่านี้ได้เลยให้ตายสิ...

   “ผมไม่รู้จะขอเบอร์พี่ยังไง ขอตรงๆก็กลัวเจอเท้า”

   จู่ๆมันก็พูด...ผมทำหน้าไม่ถูกก็เลยหันไปทางอื่น

   “ถ้าขอตรงๆพี่จะให้ผมมั้ยล่ะ”

   ก็คงไม่ให้...เรื่องอะไรจะไปให้ ไม่มีอะไรต้องคุยกันนี่หว่า...

   “ผมเลยต้องทำงั้นไง...”

   “แล้วคิดว่าเท่ ยืนอยู่ตรงที่ๆกูสั่งให้อยู่”

   “ไม่ได้คิดว่าเท่หรอก แต่ว่า...”

   “…”

   “พี่จะได้รู้ไงว่าผมจริงจังกับคำพูดพี่”




   มันเป็นคนที่ผมไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลย...




   “ประกวดเดือนครั้งนี้ พี่เชียร์คณะไหนอ่ะ” มันเคี้ยวแจ้บๆขณะที่ถามผมไปด้วย
   “ถามได้ ก็ต้องคณะกูสิ เออ คณะไอ้โยด้วย” เป็นน้องเป็นนุ่งผมก็ต้องเชียร์อยู่แล้ว...
   
   “พี่ทำไมไม่เชียร์ผมล่ะ?” มันโวยวาย

   “ไม่ๆ” มันเป็นน้องผมก็ไม่เชียร์

   “พี่…เชียร์ผมเหอะ”

   “มึงอย่ามาบังคับกู...”

   “ถ้าพี่เชียร์ผม ผมจะเป็นเดือนมหาลัยให้พี่ดูเลย”

   “กูอยากดูเหรอ” ผมสวน

   “ก็ไม่รู้...เผื่ออยากเท่แบบโยเพื่อนผมบ้าง”




   โย…เพื่อนมัน...เท่ตรงไหนวะ ออกจะน่ารักด้วยซ้ำไปนะ





   “เท่ตรงไหน”





   จู่ๆไอ้มิ่งมันก็มากระซิบข้างหูผม...ถ้าผมตั้งตัวได้ผมนี่ถีบไปแล้ว แต่มันมาตอนผมเผลอ...





   “…กิ๊กกับเดือนมหาลัยไงพี่”






TBC*

[owo llยมuมข้u]

-[]-

[ReiiHarem]

ป่าคะ รุกหนักๆไปเลยยยยย

[zombi]

มีบอกฝันดีกันด้วย
แต่ว่า คืนนี้น้องโยคงไม่ได้ฝัน เพราะคงหลับไม่ลง 555

[maemix]

พี่คิทสนใจเป็นกิ๊กกับว่าที่เดือนมหาลัยไหม
 

[ikoolpaul]

คิทเอ๊ยยยย โดนเด็กงาบแน่ ๆ
ฮ่า ๆ มิ่งนี่ก็กวนเหลือเกินนนนนนนนน

[Fullmoon34]

  คู่นี้น่ารักกกกก

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

บ๊ะ น้องมิ่ง ใจเย็นๆค่ะลูก ค่อยๆรุกพี่เค้าทีล่ะนิดนะ ระวังจะโดนอะไรบางอย่างเสยหน้าได้นะลูก
แต่คำพูดสุดท้ายนี่พี่ยอมเลย 

[yymomo]

โอ๊ยยยย อิชั้นแนะนำให้ น้องมุ้งมิ้ง ฉีกขาพี่คิทแล้วพาบ่า เอ๊ยยย ไม่ใช่ๆ    เอาใหม่ ฉีกคิทแคทแล้วกินรัวๆๆๆๆๆ 

อิพี่ป่าหลอ ช่างแม่งละ ชั้นมาฟินกับมิ่งคิทดีกว่า น้องมิ่งเค้าทันใจกว่าเยอะ