หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END]

[phoenixa]

น้องมิ่งรุกแล้ว พี่ป่ารุกหรือยัง
มัวแต่ตีเนียน เฉียดไปเฉียดมาอยู่นั่น
แต่ก็ชอบนะ แบบมี 2 อารมณ์
ไม่ว่าคู่ไหน ก็หวานๆ ใสๆ เหมือนกัน
อ่านไปยิ้มไปล่ะ

[bookie]

เป็นฉันฉันก็โกรธย่ะ คือพาไปไร้สาระ จะโกรธกว่าคิทด้วย

[zombi]

น้องมิ่ง โคตรปีนเกรียว
ขยันหน่อยนะ
พี่คิดคงไม่รอดแน่

[mishiyosan]

เพิ่งเห็นว่าพี่เค้กมาแต่งวายไทย ตามมาจาก pahw ค่า  มาต่อไวๆนะคะ ชอบพี่ป่าอ่ะ 

[ZiiZone]

 :z3:น่าร๊ากกกกกกกกกกก

[pannuna]

โอยยยแต่งดีอ่ะมีการเว้นวรรคให้มีประโยคเด็ดๆต่อท้าย ชอบมุกขอเบอมากเลย

[tawanjantra]

มิ่งรุกหนักมาก5555

[ณ ที่เดิม™]

นั่งอ่านไป นั่งฟินไปสามวันแปดวัน 

[quiicheh.]

มิ่งมันยังรุกกว่าพี่ป่าอี๊กกกกก

[☾❤Nyanpire❤☽]

  เราอยากบอกว่า ชอบคู่มิ่งคิท มากกว่าคู่ ป่าโย แล้วตอนนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอบมุกจีบขอเบอร์มากเลย รุกหนักหน่วง
อ่านของพี่ป่าแล้วอึดอัด
เขินอะไรมากมาย จะทำอะไรก็ไม่รีบทำ
ทำดีกับคนอื่นมากเกินไป สุภาพบุรุษเกิน
ทำให้น้องโยเข้าใจผิดว่าพี่แกแอบชอบคนอื่นอีก
กว่าจะสมหวังท่าจะยาก คู่หลัก

มิ่งคิทได้กันก่อนชัว
 

[mystery Y]

อะไรกันคู่นี้...น่ารักมุ้งมิ้งเชียว

แซงหน้าคู่หลักไปแล้ว!?

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

เจ้ามิ่ง

ใช้มุกเสี่ยวได้ใจจริงๆๆๆ

[oiruop]

น่ารัก

 

[koikoi]

สนใจมั้ยพี่คิท

[ไอ้หัวแห้ว]

มีแต่คนบอกให้อ่าน  เพราะบอกว่าสนุกมาก

ตอนแรกจะรอให้หลายๆ ตอนก่อน วันนี้อ่านเลยแล้วกัน

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น้ำตาจะไหล ชอบสุดๆ

พี่ป่ากับน้องโย น่ารักกกกกกกกก

มิ่งกับคิท ก็เหมือนกัน เชียร์มาก

[PoPoe]

โอ๊ยยยย มิ่งมาแรงมากกก คู่นี้ก็น่ารักเหมือนกัน เชียร์ 2 คู่เลย 
ส่วนพี่ป่าก็เลิกป๊อดได้แล้ว รุกไปเลยยยยยยยยย โยรอจะแย่แล้วเนี่ย 5555555
สู้ๆนะคะ รออ่านอยู่เสมอ 

[SuSaya]

ฮ่าฮ่าฮ่า มิ่งเอ๊ย

[jamlovenami]

เงิบเลยสิคะเงิบบบบ กิ๊กกับเดือนหมาลัย(เห้ย มหาลัยโว้ยย!)แม่งว่าเท่แล้ว แต่ถ้าได้กิ๊กกับเพื่อนเดือนแม่งก็คงจะเท่ไม่หยอก

(โดยเฉพาะถ้าอิมิ่งมันกลายเป็นเดือน)  คู่นี้ก็ฟินอ่ะแกรรรรรร   

[kautumn]

 :mew3:อ่ามิ่งน่ารักรุกพี่คิทแบบน่ารักมุ้งมิ้งมากจอผู้ชายแบบพี่ป่ากะมิ่งได้ไหมค่ะอิจฉาน้องโยกับพี่คิทค่ะ

[nunda]

ไอ้น้องมิ่ง แมร่งปีนเกลียวหรอ // เอามันไปซ่อม บัดเดี๋ยวเน้ๆๆๆ

[QHUNA]

 
ชอบพี่ป่านะ
..
.
แต่สไตล์ส่วนตัวที่หลง คือมิ่งคิท เลยละ    ชอบเคะแก่กว่าเมะ แล้วจะหงุดหงิดเมะแบบเนี้ย เมะก็จะกวนๆใส่ โอ้ยยยย น่ารักชอบค่าา กี่เรื่องมาเป็นแบบนี้หลงทุกที ต้องแต่งคู่นี้เยอะๆน้า แยกออกมาเป็นเรื่องใหม่ก็ได้ เราจะรอ

มุกขอเบอร์พี่คิท  น่ายืมไปใช้บ้าง5555
ประโยคสุดท้า เอิ๊กๆๆๆ โดนใจแม่ยกมากเค่อะ    พี่คิทมาเป็นคนเท่แบบน้องโยเหอะ

ปล.เดือนซ้อมเต้น ได้อารมแนวนี้ป่าว นศ.หล่อมาเต้นกัน
https://www.youtube.com/watch?v=EkedncBy90k

[Chiffon_cake]

เดือนเกี้ยวเดือน #16












   วันนี้เป็นวันทำงานวันที่สองและเป็นวันเดินทางกลับ
   ผมควรจะตื่นได้แล้วแต่ผมก็ยังไม่ตื่น นี่ผมหลับลึกมากเสียจนเกือบจะลืมไปด้วยซ้ำว่าไอ้พี่ป่าก็อยู่ห้องเดียวกันกับผม ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ ผมควรจะตื่นได้หรือยัง แล้วทำไมไอ้มิ่งทำไมไม่ปลุกผมล่ะ มันไปเมาหัวราน้ำอยู่ที่ไหนไม่กลับมาห้องรึเปล่า
   ในเมื่อผมคิดได้ถึงขนาดนี้ ผมก็ควรจะลืมตาตื่นขึ้นมาได้แล้วสินะ...
   ทันทีที่ผมลืมตาตื่น แสงแดดอ่อนๆยามเช้าก็สาดเข้ามาในตาของผม ผมขยี้ตาอย่างงัวเงีย พลิกตัวไปมาจนกระทั่งสายตาไปหยุดอยู่ที่ไอ้พี่ป่าที่นั่งอยู่บนเตียงอีกฝั่ง
   แม่งหล่อทะลุแสงแดดมาเลยโว้ย ในมือยังเล่นไอแพดและก็ท่าทางจะอาบน้ำแต่งตัวแล้วเพราะกลิ่นนี่หอมฟุ้งและผมก็ยังเปียกแบบใกล้จะแห้ง ไม่รู้จะช็อคหรือจะอะไรดี ตื่นมาเจอไอ้พี่ป่าคนแรกในสภาพที่ตัวเองเมาน้ำลายและขี้ตาเต็มตาขนาดนี้
   “ท่าทางมึงนอนได้อร่อยดีนะ” พี่เขาทักทาย ผมเคี้ยวน้ำลายและขยับตัวหนีออกห่างอย่างรวดเร็ว “อะไร กูไม่ได้ทำอะไรมึงหรอก ตอนกลางคืนกูก็นอนอยู่ตรงโน้น”
   ไม่ได้กังวลเรื่องนั้น...กังวลเรื่องที่มึงมาเจอกูในสภาพยับๆเยินๆแบบนี้ต่างหาก
   “ไหนดูซิ” มือเรียวของพี่ป่าเอื้อมมาแตะหน้าผากผม “หน้าก็ไม่ได้ซีดแล้ว คงไม่แพ้ท้องอีกแล้วใช่มั้ยวันนี้”
   “แพ้ท้องพ่อง” ท้องกับมึงเมื่อไหร่กูจะหัวเราะให้ฟันร่วง...

   แล้วทำไมผมต้องเป็นฝ่ายท้องล่ะ?

   “อาบน้ำได้แล้ว เขาเริ่มแต่งหน้าทำผมกันแล้ว” พี่ป่าพยักเพยิดไปที่ชุดที่แขวนอยู่ตรงตู้เสื้อผ้า มหาลัยนี้งบเยอะจัดอีกแล้วครับ ชุดแม่งมีให้เปลี่ยนเป็นสิบๆแล้วเนี่ย
   “รู้ว่าเขาเริ่มแล้วทำไมมึงไม่ปลุกกูวะ”
   “ก็เห็นมึงนอนอย่างเอร็ดอร่อยกูก็ไม่กล้ากวน”

   นี่แหละที่เขาเรียกว่ากวน

   “มึงนี่แม่ง” ผมแกล้งโวยและก็ค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง “แล้วไอ้มิ่งไม่กลับมาที่ห้องเลยเหรอ”
   “ยังไม่เห็นนะ”
   ไม่รู้ว่าเป็นแผนของมันรึเปล่าที่มันไม่ยอมกลับมาที่ห้อง แต่เช้าแล้วผมคิดว่ามันควรจะกลับมาได้แล้วนะ
   “ห่วงตัวเองก่อนเถอะ จะทันเวลามั้ย”
   “รู้แล้วๆ” ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
   “รีบอาบล่ะ เดี๋ยวกูหาข้าวมาให้”
   “ครับๆ”

   ตอนที่ผมปิดประตูห้องน้ำ ผมชะงัก...
   ไอ้พี่ป่าจะหาข้าวมาให้ผมเนี่ยนะ...เรื่องจริงเหรอนี่...มันให้ความหวังผมหรือมันเป็นนิสัยโดยเนื้อแท้ของมันวะครับทำไมดูแลคนอื่นดีอย่างงี้ ผมกัดเล็บคิดอย่างเครียดๆ กลัวตัวเองฟินแบบเก้อๆ นี่ถ้ามันไปหาข้าวให้สาวๆห้องตรงข้ามด้วยเหมือนที่มันเลี้ยงน้ำคนทั้งกองแบบอาทิตย์ก่อนๆผมคิดว่าผมคงฟินเก้อแน่ๆ
   แต่ก็เอาเถอะ...แค่นี้มันก็รู้สึกดีอยู่นะ...
   ผมอาบน้ำไปอย่างเพลินๆกึ่งเร่งรีบ เมื่ออาบเสร็จก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาห่อหุ้มร่างกายด้วยผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืน

   สบตากับคนที่อยู่ในห้องพักของผม แทนที่มันจะมีแค่หนึ่งคนซึ่งก็คือไอ้พี่ป่า บัดนี้กลับกลายเป็นว่าคนที่อยู่ในห้องมีไอ้พี่ป่า พี่โฟร์ท และก็ไอ้มิ่ง

   ทุกคนมองมาที่ผมหมดเลย คนที่ละสายตาไปที่อื่นก่อนคือไอ้มิ่ง มันเห็นผมอาบน้ำเสร็จมันก็เดินชนไหล่ผมไปอาบต่อ กลิ่นเหล้างี้หึ่งเชียวครับ แต่ดูจากหน้าแล้วคงได้นอนมาบ้าง
   “ถ้าโดนปล้ำรอกูขี้แป๊บ เดี๋ยวกูมาช่วย” มันกระซิบว่างี้ ผมทำหน้าไม่เข้าใจใส่มัน
   สองคนที่เหลืออยู่ในห้องจ้องผมตาเป็นมัน รู้สึกแปลกๆเหมือนกันไม่รู้จะมองอะไรนักหนา
   “พี่โฟร์ท ไม่เมาค้างเหรอพี่” ผมทักพี่เขา
   “เอ่อ อืม…ไม่ว่ะ” พี่โฟร์ทพูดจาตะกุกตะกักใส่ผม “มึงดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”
   ผมพยักหน้า...ส่วนไอ้พี่ป่าก็...

   …โยนเสื้อผ้าที่ห้อยอยู่ดีๆมาใส่หัวผมเฉย “มึงรีบแต่งตัวได้แล้ว” พี่ป่าบอก “เห้ยโฟร์ท ออกไปช่วยงานคนอื่นกันเหอะว่ะ” เดือนแพทย์กอดคอเดือนวิศวะแล้วเดินออกไปจากห้อง พี่โฟร์ทยังคงมองผมอยู่ในขณะที่ไอ้พี่ป่าเอาแต่ลากคอพี่โฟร์ทไปท่าทางรีบๆยังไงชอบกล
   ผมมองเห็นข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะ น่าจะสั่งขึ้นมาจากทางโรงแรม มีแค่จานเดียวด้วย

   ขอคิดไปเองได้มั้ยว่าจานนี้เป็นของผมคนเดียว...













   “เชี่ยมิ่ง...” ผมสะกิดเพื่อน “ไอ้เชี่ยมิ่ง...”
   “หืม” กว่ามันจะหลุดออกมาจากภวังค์ มันก็สะดุ้งซะจนเจ๊ที่แต่งหน้ามันเขียวคิ้วให้มันเลยไปจนถึงขมับ แต่ดูท่าทางเจ๊แกไม่โกรธอะไรไอ้มิ่งเลย
   “ใจลอยทำเชี่ยอะไร” ผมที่ยืนอยู่รอบๆตัวมันถาม เพราะผมแต่งเสร็จหมดแล้ว หน้าที่ของผมก็คือรอเพื่อนเดือนคนนี้แต่งให้เสร็จบ้าง มันเอาแต่ใจลอยไม่รู้เป็นอะไร แต่ท่าทางมันมีความสุขดีนะ
   เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ...
   “ไปสอยดาวมาหรือไงวะ” ผมถามออกไปตรงๆ ดูซิว่าดาวคนไหนจะเสร็จไอ้มิ่ง
   “บ้า…สอยเหี้ยอะไรล่ะ” มิ่งด่า “ไม่มีอะไร ก็แค่แดกเหล้า”
   “แล้วทำไมไม่กลับห้อง”
   “กูจะกล้ากลับได้ไงคร้าบบบบ กลับมาก็มาขัดขวางความสุขมึง”
   “ความสุขเหี้ยอะไร...” ไม่เห็นจะมีอะไรเลย กลับมาจากเซเว่นกินเกี๊ยวกุ้งเสร็จพี่ป่าก็ไล่ผมไปนอนแล้ว

   แต่กว่าผมจะหลับเนี่ยสิ...ใช้เวลาโคตรๆ...

   “เอาเถอะ กูว่ามึงกับพี่เขาก็เข้ากันได้ดีขึ้นนะ”
   “เหรอวะ”
   “พี่เขาสั่งข้าวมาให้มึงด้วย”
   “อืม”
   “ไม่ใส่พริกอีก”
   “แล้วไง...”
   “เขาเอาใจใส่” ไอ้มิ่งสรุป “ให้ตาย ต่างคนต่างชอบกันป่ะวะ”
   ผมกระแอม “ไม่มั้ง...มึงพูดอะไรดูหน้าพี่เขากับหน้ากูด้วย”
   “โย” ไอ้มิ่งพูดจาด้วยน้ำเสียงซีเรียสขึ้น “มึงจ้องหน้าตัวเองในกระจกดิ เอ๊ย เอางี้ก็ได้ มึงทำให้เดือนมหาลัยกับรองเดือนมหาลัยปีที่แล้วจ้องมึงตาค้างตอนมึงอาบน้ำเสร็จ กูว่ามึงไม่ธรรมดา และมึงก็ควรคิดว่าตัวเองไม่ธรรมดาได้แล้ว”
   “จ้องเหี้ยไร บ้าเหรอ” ก็ไม่เห็นจะจ้องอะไรขนาดนั้นนะ
   “โอ้ยไอ้สัด...มึงไม่รู้ตัวเหี้ยไรเลย” มิ่งเอ่ย “เอาเป็นว่ามึงเตรียมเช็ดหัวกระไดหน้าบ้านมึงได้เลย คงจะมีแต่เดือน และก็เดือนนั่นล่ะที่จะมาเกี้ยวมึงต่อจากนี้ไป โปรยเสน่ห์เรี่ยราดใส่เขาแบบนี้”

   ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเลย...

   “โย” ไม่ทันขาดคำไอ้มิ่ง พี่โฟร์ทก็เดินเอาน้ำเปล่ามาใส่มือผม “แดกน้ำ กูเห็นเหงื่อมึงออก”
   ไอ้มิ่งยักคิ้วจึกๆใส่ผม ในขณะที่ผมทำปากขมุบขมิบด่ามัน “ไม่ค่อยร้อนพี่”
   “แน่ใจนะ ยังต้องถ่ายอีกเยอะนะกว่าจะได้กลับ” พี่โฟร์ทพูด “มีอะไรก็บอกกูได้เลยนะ ไม่สบายตรงไหนอ่ะ”
   “ครับ ขอบคุณมาก พี่แม่งโคตรใจดี” ไอ้มิ่งยังคงทำหน้าล้อเลียนใส่ผมอยู่

   เป็นจังหวะเดียวกันกับที่กุ๊กไก่กับเพื่อนๆดาวเดินเข้าไปหาไอ้พี่ป่าที่นั่งหล่ออยู่สุดโน่น ท่าทางมันฮอตในหมู่ดาวมากมายเหลือเกิน ภายใต้แว่นกันแดดซุปเปอร์นั่นผมไม่รู้ว่าตามันมองอะไรและคิดอะไร
   “วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากนะ ถ่ายคลิปแนะนำตัว เขาจะเอาไปเปิดก่อนพวกมึงแสดงความสามารถพิเศษอ่ะ มีช็อตเดี่ยวและก็ช็อตที่ต้องคู่กับดาว เข้าใจใช่มั้ย” พี่โฟร์ทพูดไปชี้มือไปท่าทางจริงจัง ไม่รู้อนาคตจะกลายเป็นพี่ว้ากรึเปล่าแต่หน้าให้ท่าทางก็ให้
   “ครับพี่”
   “ไอ้มิ่ง เอาหล่อๆแมนๆนะเว้ย วิศวะเราตำแหน่งเดือนไม่เคยหลุดท็อปทรี”
   “กดดันว่ะ” ไอ้มิ่งโวย
   “ส่วนโย...” พี่โฟร์ทหันมา “…ไม่ต้องหล่อมากก็ได้ สไตล์หล่อเท่คงไม่เหมาะเท่าไหร่”
   “อ้าว ทำไมต่างจากไอ้มิ่งอ่ะ”
   “ก็แค่บอกจุดเด่นของมึงให้มึงรู้ไง” พี่โฟร์ทขยี้หัวผม
   “พี่แม่งสองมาตรฐาน” มิ่งพูด “กับผมนี่สั่งจัง กับโยนี่เสียงหวานแล้วหวานอีก”
   “สาด…ดูหน้ามึงด้วย” พี่โฟร์ทหัวเราะ “กูไปละ...ยังไงก็เจอกันตอนถ่ายละกัน” พี่เขาขยี้หัวผมอีกครั้ง ก่อนจากไป

   ไอ้มิ่งยักคิ้ว “กูบอกแล้ว กูบอกแล้ว กูบอกแล้ว”

   “เหี้ย…” ผมส่ายหน้า มองไปที่บริเวณแก๊งหมอเถื่อนนั่งกันอยู่อีกครั้ง พี่ป่าไม่มีดาวคอยรุมล้อมแล้ว เขาอยู่แต่กับพี่บีมและก็พี่คิท
   
   ดวงตาภายใต้แว่น...จะเป็นยังไงนะ

    แล้วทำไมเหมือนกำลังจ้องมาทางนี้เลยล่ะ ?!!!















   “สวัสดีครับ ผมโย วาโย พาณิชยสวัสดิ์ ตัวแทนจากคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยXXXครับ”
   ผมถ่ายเทคเดียวผ่าน ท่าทางเจ๊กิ่งพอใจในตัวผมมาก(ช่วงนี้เจ๊แกเกาะติดเนตรเป็นพิเศษ คงคิดในใจล่ะมั้งครับว่าดาวน่าจะเอาอ่าวมากกว่าเดือนอย่างผม) พอถ่ายคลิปเสร็จผมก็ถูกพาตัวมาถ่ายภาพนิ่ง ยิ้มจนเหงือกจะแห้ง เหงื่อก็ถูกเช็ดแล้วเช็ดอีก หน้าก็ถูกเติมแล้วเติมอีก เสื้อเชิ้ตข้างในตอนนี้ของผมชุ่มเหงื่อไปหมดแล้วครับ
   ตอนถ่ายคลิปเทคเดียวผ่านเพราะไม่ยาก แต่ตอนถ่ายภาพนิ่งแม่งเริ่มยาก เพราะอะไรรู้มั้ยครับ
   พนา ก้องธานินทร์มายืนอยู่ตรงนี้เพื่ออะไรและทำไมมิทราบ...
   และแม่งเอาแต่จ้องผมสลับกับจ้องกล้อง และก็เดินไปดูภาพที่ขึ้นในจอแมคบุ๊คที่พี่ๆทีมงานเขาแบกมา เอาแต่มองไม่พูดอะไรเลย ผมแม่งก็เขินดิ...
   “โย เอ็งเกร็งไปป่ะวะ เป็นไรป่ะเนี่ย” พี่ช่างภาพยังสังเกตได้
   “ครับ?”
   “เป็นธรรมชาติๆหน่อยดิวะ ยิ้มตาหยีเหมือนที่มึงชอบทำอ่ะ”
   ผมอายโว้ย...เขินน่ะพี่เข้าใจผมป่ะ...อยากจะโวยมากเลยครับแต่ก็กลัวโดนถีบกลับมา ผมเกาหัวอย่างเครียดๆในขณะที่หัวหน้าหมอเถื่อนแม่งไม่รู้ตัวว่าเป็นสาเหตุ มันขมวดคิ้วและก็มองมาที่ผมตามเดิม
   นั่นยิ่งทำให้ผมเละเป็นโจ๊กกว่าเก่า...

   “งานไม่เดินว่ะ หมอป่ามึงเข้าไปยืนถ่ายให้น้องมันดูดิ๊”

   สมน้ำหน้า...ผมเดินเลี่ยงออกมาจากฉาก...ถอยให้ไอ้พี่ป่าได้ทำการถ่ายภาพให้ผมดูอย่างเต็มที่ มันทำหน้างงๆ ชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างไม่ค่อยจะรู้เนื้อรู้ตัว ผมหน้าหงิกตอนที่มองพี่เขาเข้าไปในฉาก
   แค่ยืนล้วงกระเป๋าเฉยๆก็หล่อแล้ว ไม่ต้องทำไรมากเลย
   ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนวะ...

   “แบบนี้น่ะโย เอ็งเข้าใจมั้ย”

   ช่างภาพแชะภาพพี่ป่าแบบรัวๆซะจนนายแบบจำเป็นยกมือพูดว่าพอ

   “ไปบอกเคล็ดลับน้องมันหน่อยสิ” ช่างภาพพูด ขณะที่เช็คภาพในกล้องและก็ในจอสลับกัน
   
   ผมถอนหายใจพรืด...รู้สึกแย่ที่ทำออกมาไม่ดีเท่าที่ควร...หงอยชิบหายเลยครับ

   “เฮ้” ไอ้ตัวเปรียบเทียบของผมเดินมาสะกิดไหล่เบาๆ “ไหวมั้ย”
   ผมส่ายหน้า “เละ”
   พี่ป่ากระตุกมุมปาก “กูว่าก็ดูดีออก ไอ้ช่างภาพแม่งเรื่องมากเกินไปต่างหาก”

   ผมถลึงตาเงยหน้าขึ้นมามองไอ้ตัวสูงที่ยืนประจันหน้าอยู่ แม่งใส่แว่นผมมองไม่เห็นตาจริงๆของพี่เขาหรอก
   แต่ก็ทำกูเขินได้...มึงเก่งมาก...

   แต่มึงก็ไม่ควรจะมาอยู่ตรงนี้...กูเกร็งโว้ย กูเกร็ง บอกมันยังไงดี
   
   “เออมึง” ผมค่อยๆพูด “คือว่า...”

   ถ้าไล่ตรงๆมันจะกระโดดไซส์คิกผมมั้ยอ่ะ...

   “…อะไรเหรอ”

   “อยากกินโค้กอ่ะ”

   “ให้กูไปซื้อให้?” มันชี้นิ้วไปที่ตัวเอง

   “ก็…” ผมค่อยๆแถ “คนรู้จักกูก็มีแต่มึง ทำไงได้ล่ะ”

   ไว้เดี๋ยวค่อยโดนมันใช้ทีหลังก็แล้วกัน ตอนนี้ต้องเอาตัวรอดก่อน...

   ผมหลับตาปี๋พร้อมรับคำโวยจากมันเต็มที่...แต่แปลกแฮะ

   มือใหญ่ที่ลูบหัวผมอยู่นี่คืออะไร... “อืม เดี๋ยวมา”

   เช้ดดดดดดดดดด…ผมเงยหน้ามองไอ้พี่ป่าที่เดินหนีไปแล้ว ไม่บ่นแถมยังไม่ด่าเลยสักคำ ผีใจดีเข้าสิงมันอีกแล้วเหรอครับ
   ผมคงทำหน้าฟินจนพี่ช่างภาพสังเกตได้

   “เนี่ยยย หน้าอย่างเงี้ยยย มึงทำได้ป่ะไอ้โยยยย ทำหน้าแบบนี้เลยยยย”

   ที่แท้หน้าที่พี่ช่างภาพเขาต้องการ...ก็คือหน้าอินเลิฟนี่เองสินะ...



















   ถ่ายทุกอย่างเสร็จแล้วเหลือเพียงแค่ถ่ายรวมๆซึ่งก็ต้องรอตัวแทนจากคณะต่างๆอยู่
   ไอ้มิ่งพาผมเดินลงทะเลด้วยชุดหล่อเต็มแต่เท้าเปล่าๆ มันบอกให้ผมไปถ่ายรูปให้เพราะอยากอัพลงอินสตาแกรม พอผมถ่ายให้เสร็จแม่งเสือกเดินหนีหายไปไหนไม่รู้ และผมเห็นทะเลตอนนี้มันสวยดีผมก็เลยตัดสินใจนั่งจุมปุกอยู่บนหาดทรายนี่แหละ นี่ถ้าไม่ได้เป็นเดือนก็คงจะอีกนานเลยกว่าผมจะได้มาทะเลอีกรอบ...
   หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปสักหน่อย ไม่ใช่เซลฟี่นะครับ ผมถ่ายรูปทะเลเอาไว้น่ะ

   โป๊ก…

   กระป๋องโค้กที่ไหนไม่รู้มาเคาะหัวผม ชิบหาย ลืมไปว่าบอกให้พี่ป่าไปให้โค้กให้ เวรแล้วมั้ยล่ะ

   “กูหาตัวตั้งนาน” พี่ป่าบ่น ส่งโค้กให้ผมแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ...ด่าผมแค่นั้นเองเรอะ...นี่ผมถ่ายเดี่ยวเสร็จผมก็ใช้เวลาอยู่กับไอ้มิ่งก่อนที่จะมาอยู่คนเดียวนานสองนานเหมือนกันนะ แต่ไอ้พี่ป่าไม่ด่าไม่บ่นผมเลย
“มาทำอะไรตรงนี้”
   “ทะเลสวยก็เลยมานั่งดู” ผมตอบ “ขอบใจนะ”
   “หายเย็นไปแล้วนะ มัวแต่ตามหามึงอยู่เนี่ย”
   “ขอโทษละกัน”
   “ช่างเหอะ” พี่ป่าตัดบท “ให้ถ่ายรูปให้มั้ย เมื่อกี้เห็นมึงถ่าย” พี่เขามองไปที่โทรศัพท์
   “เอ่อ ไม่เป็นไรอ่ะ” แค่มันยืนอยู่ใกล้ๆตอนที่ผมถ่ายรูปผมก็อายชิบหายแล้ว นี่มันจะเป็นตากล้องให้ผมเลยงั้นเหรอ คิดว่าผมจะโอเคกับเรื่องนี้เรอะ!!!
   “เอามานี่ดิ” ยื่นมือมากะจะแย่งโทรศัพท์ของผมเลยทีเดียว
   “เห้ย…ไม่เอา”
   “โด่” พี่เขาบ่น “กว่าจะได้มาทะเล กว่ามึงจะได้แต่งตัวเต็มยศขนาดนี้ ไม่อยากเก็บไว้ดูหรือไง”
   “ไม่เอา...”
   “ตามใจ” พี่ป่าพูดในที่สุด ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก “มีเรื่องจะถามมึงน่ะ”
   “หือ” ผมกลืนน้ำลาย มันจะถามอะไรผมวะ...


   “กูดูเหี้ยมากมั้ยในสายตามึง”

   ไม่เลย...

   ผมอยากจะตอบไปแบบไม่ต้องคิด แต่ผมงงมากกว่าว่าทำไมมันถึงถามคำถามผมแบบนั้น...

   “ก็…ไม่นะ”
   “จริงเหรอวะ ทั้งๆที่ไม่กี่วันก่อนกูก็ออกจะกวนตีนมึง”
   “กูก็กวนตีนมึง”
   “ขอโทษละกัน” พี่ป่าเกาหัว “แม่ง...ยากชิบ”
   “อะไรยากเหรอ” ผมทำหน้างงใส่
   “เปล่าๆๆ” พี่ป่าเสมองไปทางอื่น
   “เป็นอะไรรึเปล่าวะ” ผมถามพี่เขา เพราะท่าทางพี่เขากังวลใจอะไรแปลกๆ



   “โฟร์ทมันบอกว่ามันชอบมึงน่ะ”



   
   ผมรู้สึกเหมือนคลื่นทะเลที่ห่างออกไปสาดใส่หน้าผมอย่างแรง รู้สึกได้ถึงความเค็มและก็ความแรงของน้ำทั้งๆที่มันไม่ได้มาถึงตัวผมที่นั่งอยู่บนหาดทรายนี้เลย
   ความรู้สึกมันต่างกันมาก...ตอนที่ไอ้มิ่งบอกกับตอนที่พี่ป่ามาบอก...มันคนละเรื่องกันเลย

   แล้วมึงล่ะ...ชอบกูบ้างมั้ย...


   “แล้วยังไงวะ...”

   เสียงของผมสั่น พยายามไม่มองหน้าพี่ป่าที่มองใบหน้าด้านข้างผมตอนนี้...

   “ก็แค่อยากรู้ว่ามึงคิดยังไง”
   “มึงจะช่วยพี่เขาจีบกูงั้นเหรอ”
   “เปล่า เรื่องของใครของมันดิ” ทำไมมันไม่ช่วยให้ผมสบายใจขึ้นมาสักนิดเลยวะ... “มึงโอเคมั้ย”
   “ไม่โอเค” ผมลุกขึ้นปัดทรายออกจากตูด “เขาจะกลับกันหรือยัง”
   “นี่มึงอารมณ์เสียอะไรเนี่ย...”

   “เพราะมึงไง”

   “อะไรนะ”

   “มึงนี่แม่ง...” ในใจผมอยากจะเตะทรายใส่หน้าไอ้พี่ป่ามากเลยตอนนี้...

   รู้สึกจี๊ดในใจยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก

   ถ้าสารภาพรักออกไปตอนนี้ผมจะเจอตีนมันมั้ย

   และผมจะสมหวังมั้ย

   ผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย...

   “โย เป็นเหี้ยไรเนี่ย” พี่ป่าคว้าข้อมือผมตอนที่ผมเดินหนี
   “ปล่อยกู”
   “กูทำมึงโกรธเหรอ”
   “เออ” ผมตะโกน “กูโกรธมึงมาก”
   “ว่าไงนะ”





   “มึงมันไม่เคยรู้อะไรเลยจริงๆ...”



   ผมหงุดหงิดเกินกว่าที่ผมจะพูดคำที่ดีกว่านี้ออกไปได้...



   “มองตากู...แล้วคิดดู...ว่าสิ่งที่กูอยากบอกมึงคืออะไร...”


   
   พี่ป่าเผลอปล่อยมือผม...และผมก็เดินหนีออกมาจากพี่เขา...ตีอกชกหัวตัวเองที่พูดอะไรทำนองนั้นออกไป
   ผมไม่รู้ว่าพี่ป่าจะตีความว่ายังไง...แต่ที่แน่ๆ นี่คือการสารภาพรักในแบบของผม

   เพียงแต่ไม่รู้ว่ามันจะส่งถึงพี่ป่ามั้ย...
















   “เชี่ยคิท…”
   “ไอ้เหี้ยป่า หายไปไหนมา เตรียมกลับได้แล้วนะ”
   “โยล่ะ”
   “หายไปขึ้นรถกับพวกไอ้โฟร์ทมั้ง...ทำไมทำหน้างั้นวะ ทะเลาะกันมาเหรอ”
   “ใช่มั้ง...”
   “ป่า มึงเป็นอะไร”
   “กู…”
   “อะไรของมึง”
   “กูดีใจว่ะ”
   “ฮะ…”


   “น้องยังเหมือนเดิม...น้องยัง...ชอบกูเหมือนเดิม”


   “เช้ดดดดดดดดดดดดดด รู้แล้วก็ไปขอน้องเขาคบดิไอ้เหี้ย!!!!!”
   “กู…ไม่รู้เว้ย กูอาย”
   “อายอยู่นั่นระวังไอ้เชี่ยโฟร์ทคาบไปแดก”
   “…”
   “คิดอะไรรู้สึกอะไรก็แสดงออกบอกน้องเขาไปเลย ไอ้เหี้ยเอ๊ย ชอบกันมากี่ปีแล้ว มึงยังจะรออะไรอีก”
   “โทรศัพท์มึงอยู่ไหน”
   “ทำไม”
   “เบอร์น้อง...”
















   ผมนั่งรถของพวกพี่โฟร์ทเพราะรถทัวร์ของมหาลัยจะทำผมเมารถ
   ผมยังคงหงุดหงิดอยู่จนพวกรุ่นพี่วิศวะไม่กล้าที่จะคุยกับผม ไอ้มิ่งที่อาสามานั่งเป็นเพื่อนก็ยังไม่กล้าที่จะกวนผมเลย ท่าทางผมคงแผ่รัศมีว่าหงุดหงิดออกไปมากถึงมากที่สุด
   โทรศัพท์ของผมสั่น เป็นข้อความจากแอพลิเคชั่นไลน์ที่เตือนว่ามีคนทักมา...


   Phana

   
   พนา พนาเนี่ยนะ? ไอ้พี่หมอป่านั่นอ่ะนะ!

   
   แล้วแม่งส่งรูปอะไรมาไม่รู้ครับเป็นคล้ายๆการ์ดใบหนึ่ง

   การ์ด…การ์ด…

   การ์ดที่ผมทำหายไปตอนที่ผมจะเอาของขวัญไปให้พี่เขานั่นไง กี่ปีมาแล้วก็ไม่รู้


   แม่ง...ข้อความที่ผมเขียน...มัน...มัน...มันอยู่ในมือพี่ป่าและพี่ป่ามันรู้


   



     To : P’Pha
   You are the best for me
   always and forever…
   From : Wayo






   เช้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด…
   มันรู้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย

   แล้วทำเป็นจำผมไม่ได้เพื่ออะไร...

   ยังมีหน้าพิมพ์ข้อความต่ออีกนะ...


   Phana : เรียกพี่ป่าได้แล้วมั้งครับน้องโยรุ่น105

   
   ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
   อย่าให้ต้องบรรยายเลยว่าผมทั้งอายทั้งอึ้งขนาดไหนนนนนน

   เงิบบบบ เงิบบบบบ เงิบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

   “โย มึงเป็นไร” ไอ้มิ่งใช้มือสะกิดผม...

   “กู…กู…ไอ้เหี้ยยยยยยย” ผมเอามือทึ้งหัวตัวเอง อยากกระโดดลงจากรถและก็แทรกแผ่นดินหนีไปจีนแผ่นดินใหญ่เลยแม่ง

   Phana : เย็นนี้ไปกินข้าวกัน
   Phana : บังคับ และต้องไป
   Phana : น้องโยยังเป็นเบ๊พี่อยู่นะ

   เอาจริงเหรอเนี่ย
   มันเอาจริงเหรอ...

   Phana : อ่านไม่ตอบ พี่จะเอาการ์ดนี่ไปร่อนให้ทั่วกองประกวด

   ผมนี่พิมพ์ตอบกลับไปแทบไม่ทัน

   Wayo : ไอ้พี่ป่า ไอ้@#@@$@%@$#$@@$

   Phana : 5555555

   Wayo : ไม่ขำนะ

   Phana : ขอโทษอ่ะ ที่รู้แต่ก็ทำเป็นไม่รู้

   Wayo : ไม่ต้องมาพูด

   Phana : ทำไงถึงจะหายโกรธล่ะ

   Wayo : *Sticker หมีกระโดดถึบ*

   Phana : พี่ไม่ยอมปล่อยเราไปอีกแล้วนะ...

   

   ผมอึ้ง...
   หมายความว่า...


   Phana : ตอนนั้นทำไมตัวไม่อยู่ อยู่แต่การ์ด...
   Phana : พี่ก็รออยู่...รออยู่นานมาก
   Phana : แล้วทำไมหายไปเลย...






   ไอ้เหี้ยพี่ป่า...
   รู้ พี่เขารู้ทุกอย่าง...

   และที่สำคัญไปกว่านั้น...





   เขาคิดเหมือนกันกับผม...






   Wayo : ก็พี่ป่าบอกชอบผู้หญิง
   Phana : โยเรียกว่าพี่ป่าแล้วเขินจัง
   Wayo : ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง
   Phana : กลัวไอ้บีมล้อ...



   

   Phana : แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้วล่ะ...






   ผมไม่รู้จะพิมพ์อะไรตอบพี่เขาไปดี
   ได้แต่พิมพ์ออกไปว่า...





   Wayo : อายชิบหาย
   Phana : พี่ก็อาย...เขินอยู่เนี่ย










   จากที่หงุดหงิด ตอนนี้ผมกลายเป็นนั่งยิ้มไปตลอดทาง...






TBC*







Talk : ทีมวาโยไม่ต้องห่วงนะคะ ถึงน้องจะสารภาพก่อนแต่น้องจะได้เอาคืนเร็วๆนี้(หัวเราะสะใจใส่พนา 5555)
จริงๆตอนนี้เริ่มเครียดแล้วค่ะ กลัวว่าจะไม่สนุกกัน เรื่องนี้เหมือนเป็นนิยายดูคนรักกันเฉยๆ
และเนื้อเรื่องต่อจากนี้ไปคือหวานล้วนๆ ปนเค็ม ปนเปรี้ยว ไม่รู้คนอ่านจะสนุกไปด้วยหรือเปล่า
แต่แค่ดูน้องโยมาเหนือพี่ป่านี่คนเขียนก็ว่าแซ่บแล้วน้าาา รอดูกันต่อปายยย 5555
ปล.ตอนหน้าพาร์ทพี่ป่าที่ทุกท่านรอคอย จุ๊บๆๆ

[ROCKLOBSTER]

ไม่เสียแรงที่เข้ามารอ

ปล.ว่าแต่พิมพ์ผิดหรือเปล่าคะ ตอนที่คุยไลน์ แล้วบอกว่า เห็นแต่การ์ดไม่เห็นตัวน่ะค่ะ น่าจะเป็นพี่ป่ามากกว่านะ

[DeShiWa]

มาตามอ่านแล้วจ้า

ขอตัวไปอ่านก่อน

ปล มาซะดึกเลย อิอิ

[QHUNA]

“ถ้าโดนปล้ำรอกูขี้แป๊บ เดี๋ยวกูมาช่วย”

...เอ่อ มิ่งคะ...ช่างเป็นเพื่อนที่ดี 

  แอร้ยยย พี่ป่า เรียกพี่กับน้องแล้วไม่ชินเลย สุภาพ555
ชอบๆที่บอก บังคับไปกินข้าวนะ 

[punchnaja]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

[badcow]

<<< อ๊ากกกยยยซซ >>> เขินอ่าา กรีดร้องแบบไม่มีเสียง ! 55555

ปล. ตอนคุยไลน์ใส่ชื่อกับคำพูดมันสลับกันป่ะ??

[becrazie]

กรี๊ดดดดดดด

[Melonlove]

อ๊ายยเขิล ::พี่ป่าน้องโยน่ารักเวอร์

[tuckky]

  อยากสกรีมแต่กลัวแม่ด่า 555
เขินแทนเลยอ่ะ