หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END]

[MunashiiSora]

ได้ข่าวว่า สอบเสร็จแล้ว ปิดเทอมแล้ว...

รอสิคะ 555555555555

 

[Phenol]

รอบนี้หายไปนานจังงงงงง

[Chiffon_cake]

เดือนเกี้ยวเดือน #25









   เปิดเทอม
   สิ่งแวดล้อมใหม่ เพื่อนใหม่ บรรยากาศการเรียนใหม่ๆ และแฟนหมาดๆของผม
   ทั้งหมดนี่อยู่ในที่เดียวกันหมดเลยครับ
   วันนี้เป็นวันแรกของการเรียน พี่ป่าเป็นคนขับรถมาส่ง แต่ดูเหมือนว่าจะทานข้าวเช้าด้วยไม่ได้เนื่องจากต้องรีบไปเรียนที่คณะ พี่เขาบ่นมากว่ารถโคตรติด ซึ่งมันก็ติดมากจริงๆ ยิ่งอยู่แถวๆคณะของผมด้วยแล้วยิ่งติดหนักขึ้นไปอีก ผมเดินเข้ามาในใต้ถุนคณะที่มีนิสิตอยู่เต็ม เจอแก๊งนางฟ้าเป็นแก๊งแรก ไม่ต้องหาพวกมันให้เมื่อยครับ แม่งเด่นมากตั้งแต่โบว์บนหัวอิช้างน้ำเบอร์หนึ่ง

   “อิดอกโย” แน่นอนว่ามันต้องเรียกผมแบบนี้ พอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละแม่งพากันกรูกันเข้ามาหาพร้อมๆกับปรนนิบัติพัดวี อยู่กับพวกมันทีไรรู้สึกว่าตัวเองเป็นช่อดอกไม้ เพราะมีสารพัดดอกเหลือเกินที่ยัดเยียดให้ผม “คนมองกันให้รึ่มเลยเว้ยเพื่อนกู แบบว่าดีอ่ะ...เป็นหน้าเป็นตาให้เอก”
   “แน่นอนอิอ้วน เพราะสายตากูไงอิโยมันถึงมีวันนี้ได้ จริงมะ...” อิมนดูภูมิอกภูมิใจมาก มันกระชากคอเสื้อผมให้เข้าไปใกล้จนเกือบจะจุ๊บเข้าให้ ดีนะที่ผมเบรกทัน “บอกมานะว่าเจ้าของออดี้สีขาวเป็นใคร” มันกระซิบ...

   มันเห็นด้วยเหรอ... “ทำไมวะ” ผมกลืนน้ำลาย

   “บอกมาอิดอก อย่าให้กูเซ้าซี้มากไปกว่านี้” เมิงจะแสดงความอยากเผือกมากเกินไปมั้ยอิหัวหน้าแก๊งนางฟ้า...
   “ไม่มีไรหรอกน่า” เอาตรงๆผมเองก็เขินนะ คือพี่ป่าน่ะเป็นแฟนประเภทที่ว่าน่ายืดอกภูมิใจชิบหายที่ได้คบด้วย แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งก็คือ...มันเขินจนบอกใครไม่ได้อะไรประมาณนั้น
   จริงๆแล้วแค่ยังไม่กล้ามากกว่าครับ...กลัวโดนล้อ
   “อ้าวอิห่า มีเจ้าของแล้วเหรอเนี่ย ไม่รอให้แฟนคงแฟนคลับมาแจกขนมจีบให้มึงก่อนเหรออิโย” เบอร์สองจิ้มอกผมราวกับแม่สั่งสอนลูก
   “แฟนคลับเหี้ยไร พอเลยพวกมึง”
   “คอยดูเหอะหัวกระไดเอกเราไม่แห้งแน่” เบอร์หนี่งประกาศกร้าว
   “ใช่แล้ว พออิโยไม่เอาหวังว่าคนพวกนั้นเขาจะหันมามองกูบ้าง” อิมนเอ่ยอย่างมีความหวัง
   “เดี๋ยว ถ้าเป็นชะนีมาชอบอิโยล่ะ...”
   “ก็โยนไปให้มึงสิอิอ้วน”
   “อิดอกมน กูตบบบบบบบบบบบบ”
   “มาสิคะ มาๆ หมั่นไส้พุงมึงมานานละ” มนยกมือจะตบเบอร์หนึ่งให้ได้ ก่อนที่มันจะหยุดชะงัก “เอ๊ะ...หรือมิ่งเป็นคนขับมาส่งมึง”

   ผมไม่ตอบ...ทิ้งตัวลงนั่งแล้วพากันดูเพื่อนคนอื่นที่เริ่มเปิดชีทใหม่ซึ่งกำลังจะเริ่มเรียนในวันนี้กัน

   “โอ้ยอิดอก...คาบไปสิเดือนน่ะคาบไปสิ เดือนกี่คณะแล้วล่ะที่มายุ่งกับมึง มีข่าวลือให้แซ่ดว่าเดือนมหาลัยปีที่แล้วมาติดพันมัน เดือนปีนี้อีก ตายละ  แถวบ้านมีแต่ดาวเกี้ยวเดือน นี่อะไร เดือนมาเกี้ยวเดือน เพื่อนกูทำบุญมาด้วยอะไรวะ” มนมันสงสัยไม่พอยังมาดึงแก้มผมเล่นๆอีก

   “กูเจ็บ...”

   “เจ็บให้ได้เท่ากับความอิจฉาที่กูมี”

   “โอ้ย มึงก็อย่าจับจู๋กูดิ” ขออนุญาตร้องบ่น เบอร์หนึ่งมันเอาอีกแล้วครับจะมาจับไอ้นั่นผมให้ได้ตอนที่ผมเผลอ

   “เหมาะมือดีนะ กะทัดรัดดี...”
   “อิเชี่ย...”
   “พอๆ เปิดเทอมวันแรกมึงจะทำมันช้ำแล้วเหรอ นี่สมบัติเอกสมบัติคณะนะคะ ดูแลมันดีๆหน่อยค่ะ” เบอร์สามดีมาก แม่งช่วยชีวิตผม...
   เป็นการมาแต่เช้าที่เสียวเป้าจริงๆครับ...ให้ตายสิ












   การเรียนในคาบเช้าผ่านไป...
   บอกได้คำเดียวว่าเหี้ยมากกกกกกกกกกกกกกกกกก...อาจารย์พูดอะไรของอาจารย์วะฟังไม่ทัน จดไม่ทัน ตอนต้นชั่วโมงก็รู้เรื่องดีอยู่หรอกแต่พอหลังจากนั้นผมนี่เบลอว่ารักแถบเลยทีเดียว(?) นี่น่ะเหรอการเรียนมหาลัยที่เขาว่ากันว่านรกของจริงยิ่งกว่าตอนแอดมิชชั่น
   ผมเชื่อสนิทใจตั้งแต่ได้สัมผัสชีวิตวัยนี้ในสามชั่วโมงแรก...นรกของจริงมันอยู่ตรงนี้นี่เอง มันแตกต่างชิบหายจากตอนมัธยม ตอนนั้นฟังบ้างไม่ฟังบ้างยังพอจับใจความได้บ้าง อันนี้ฟังบ้างไม่ฟังบ้างเงยหน้ามาอีกทีอาจารย์พูดไปถึงดาวลูกไก่แล้ว...อะไรกันเนี่ย ผมนี่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกตั้งแต่ต้นคาบยันท้ายคาบ
   ผมดูดนมเย็นจ๊วบๆในโรงอาหารเป็นการปลอบใจเรื่องการเริ่มต้นการเรียนที่ห่วยแตกของตัวเอง ขณะที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ ทักพี่ป่าไปว่าเป็นไง พี่ป่าตอบว่าหิว ผมก็เลยพิมพ์แชทต่อโดยจดจ่ออยู่แต่กับโทรศัพท์

   “โอ้โห กูต้องทำตัวสวยทุกวันมั้ยเนี่ย” เบอร์หนึ่งทำท่าสะบัดบ๊อบราวกับว่ามันมีผม... “ดูดิคนมองอิโยกันทุกโต๊ะ อิดอก แบ่งออร่ามาให้กูมั่ง แดกกลูต้าหรือฉีดผิวที่ไหนมาคะตอบ”
   “อิบ้า เขาใช้โลชั่น VVV ย่ะ มันถึงได้รางวัลเดือนผิวสวยมาไง” เบอร์สองยักคิ้วหลิ่วตา
   “อย่างมึงคงต้องอาบทั้งโรงงานมั้ยถึงจะพอ” มนกัดลอยๆ
   “อิเชี่ยมน...มึงก็ไม่ได้ต่างอะไรจากกูเลยนะคะ”

   มันกัดกันแบบนี้ตั้งแต่เช้ายันเวลานี้ ผมเริ่มชินแล้วครับ บางครั้งฟังไปก็ขำไป ตอนเบอร์หนึ่งโกรธมันเหมือนช้างจริงๆ ตลกดี

   “เอออิโย เพื่อนวิศวะกูมาขอเบอร์มึง มึงจะให้กูให้ป่ะ” เบอร์สามที่เล่นโทรศัพท์เหมือนผมเงยหน้าขึ้นมาถาม
   “เดี๋ยว...ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
   “ผู้ชายค่ะอิมน”

   ผมส่ายหน้าดิกทันที ในขณะที่อิมนตบเข่าฉาด “กูว่าละ อิเหี้ยโยหนังหน้าดึงดูดเพศเดียวกัน”

   หรือมันจะจริงอย่างที่พี่ป่าพูดวะครับ...ผมลองเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์แล้วมองไปรอบๆบ้าง สบตากับใครต่อใครไม่รู้เยอะมากนั่นหมายความว่าทุกคนมองมาที่ผมเป็นตาเดียวกันหมด
   ผมดึงแก้วนมเย็นมาดูดแก้เขิน...เป็นจังหวะเดียวกันกับที่โทรศัพท์ดังขึ้นมาพอดี...


   พี่ป่านั่นเอง ท่าทางจะถึงเวลาพักของพี่เขาแล้ว


   “ตายละ...อิโยโดนผัวนิรนามของมันโทรตามแล้วค่า”


   ผมจุ๊ปากใส่อิเบอร์หนึ่ง ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินแยกไปรับโทรศัพท์พี่ป่า


   “ครับ”
   “ไง...แฟนพี่”


   สัมผัสได้ว่าบางคนกำลังเห่อสถานะนี้...


   “เรียนเป็นไงบ้าง”
   “…ยากอ่ะ ยากขนาดนี้เลยเหรอ”
   “นี่แค่คาบแรกเองนะ”
   “อ่านหัวฟูแน่”
   “วิชาไรอ่ะ ชีวะพื้นฐาน?”
   “อื้ม ไบโอหนึ่งน่ะ”
   “ไม่ยากหรอก...แฟนโยเป็นใครล่ะ ติวให้ได้สบายมาก”


   เออว่ะ ลืมไปซะฉิบว่าไอ้พี่ป่าน่ะเรียนหมอ เรื่องชีวะพื้นฐานน่าจะสบายมากกกกกกกกกกกกกก...
   แฟนดี มีชัยไปกว่าครึ่ง
   ผมเองก็คงเห่อสถานะใหม่นี้เหมือนกันสินะ...เอ่อ...


   “แล้วเป็นไง มีใครมายุ่มมาย่ามอะไรมั้ย”
   “ไม่มีหรอก บ้าเหรอ”
   “ก็ไม่รู้ เผื่อว่าจะมี” ผมมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวง หลบสายตาพวกผู้ชายเอกคอม เจอะเข้ากับสายตาของพวกผู้ชายเอกฟิสิกส์ ไหงผมกลายเป็นคนที่โดนเพศเดียวกันจ้องตาเป็นมันแบบนั้นล่ะวะ
   “ไม่มีหรอก...” ผมกลืนน้ำลาย... “โยก็คนธรรมดานะ”
   “มีแต่ตัวและหัวใจเท่านี้ที่ให้พี่หมดแล้ว?”


   แม่งมาเป็นเพลงที่ผมร้อง...


   “ไอ้พี่ป่า”
   “ฮ่าๆๆๆ พี่ต้องไปกินข้าวแล้วล่ะ เย็นนี้ไปรับนะครับ”
   “มีประชุมกับพี่ปีสองตอนเย็น”
   “เดี๋ยวไปรอ...”


   พี่ป่าวางสายไปแล้ว... อดรู้สึกอิ่มเอมไม่ได้ครับที่สถานะเราชัดเจนมากขึ้นทุกสิ่งทุกอย่างก็เลยเป็นธรรมชาติมากไม่ต้องกลัวต้องเกร็งอะไรแล้ว...


   “นายๆ...” ผมเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เจอผู้ชาย(เอกไหนสักเอก)มาหยุดตรงหน้าแล้วก็ยื่นมือถือมา “...เพื่อนเราชอบนายอ่ะ ขอเบอร์ได้ป่ะ”


   ผมจ้องหน้ามันอย่างตกตะลึง...เกิดมาก็เพิ่งเคยโดนผู้ชายขอเบอร์แบบนี้นี่แหละวะ ปกติตอนเรียนมัธยมมันจะเป็นแบบ ไอ้เหี้ยโย...เอาเบอร์มา...คุยในไลน์นะ คืนนี้นัดตีดอท...ประมาณนี้
   ดูจากสายตาที่ค่อนข้างเคอะเขินกับเพื่อนที่นั่งเชียร์อยู่ข้างหลัง ผมรู้เลยว่ามันต้องการเบอร์ผมในลักษณะไหน


   “มีแฟนแล้ว ขอโทษนะ...”


   อย่านึกภาพว่าผมจะสาวจ๋าสะบัดตูดเชิดงอนเดินหนีไปนะครับ เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น พูดออกไปด้วยน้ำเสียงแมนๆปกตินี่แหละพร้อมทั้งทำหน้าตาตื่นตกใจหายใจไม่ทัน มันไม่เคยคาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตน่ะครับ ไม่รู้ว่าไอ้คนขอมันเงิบมั้ยแต่ที่แน่ๆผมไม่หันหน้ากลับไปมองเด็ดขาด...
   ชีวิตผมคงจะเปลี่ยนไปจากไอ้เนิร์ดแว่นสุดขี้เหร่กลายเป็นไอ้เดือนอันดับสามที่ถูกหลายคนจับตามองสินะ...












   เรียนวันแรกผ่านไปรู้สึกเหนื่อยจนอยากจะร้องว๊าก...
   ผมนั่งอยู่ในแถวฟังพี่ปีสองพูดถึงเรื่องระเบียบการแต่งกาย แนะนำวิธีการเรียน กล่าวซูฮกผมที่ผมสร้างชื่อเสียงให้(ยังไม่จบกันอีกเรอะ?)และก็อีกบลาๆๆ ผมมองดูมือถือตัวเองด้วยใจกังวล...กลัวพี่ป่าจะมารอแล้วจะรอนานอะไรประมาณนั้น
   “เอาล่ะ...สิ่งที่พวกพี่จะพูดมีแค่นี้ ตั้งใจเรียน ทำตัวดีๆกันนะจ๊ะ”
    ทันทีที่สั่งแยกปุ๊บ อิมนก็พูดออกมาเลยครับว่า “ไปมึง แดกไอติมกัน...”
   “คือกู...” ผมกำลังจะพูด แต่โดนคลื่นมวลชนมหาศาลแย่งซีนเสียก่อนก็เลยไม่ได้พูด เดินตามหลังพวกนางฟ้าขณะที่กดโทรศัพท์ตัวเองจะโทรออกหาพี่ป่า






   “โฮลี่ชิท”
   “โอ้วมายก๊อด”
   “แม่เจ้าโว้ย”
   “ขุ่นพระ..”



   นางฟ้าทั้งสี่มันอุทานกันแบบนี้จริงๆ จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมาดูว่ามันอุทานเชี่ยอะไรของมันขนาดนั้น



   เออว่ะ...แม่งก็สมควรจะอุทานจริงๆ






   มีอย่างที่ไหนที่เดือนมหาลัยทั้งสองปีจะมายืนรอใครหน้าคณะวิทย์พร้อมกันแบบนี้...







   และดูเหมือนคนๆนั้นจะเป็นผมนะ...




   “อิเหี้ยโยยยยยยยยย อิดอกกกกกกกก...แดกสองไปสิ ควบสองไปสิ ของดีเกรดพรีเมี่ยมทั้งนั้นนนนน” เบอร์หนึ่งน้ำลายหกเลยทีเดียว
   ผมเกาหัวแก้เก้อก่อนที่จะโบกมือลาเพื่อน “กูไปด้วยวันหลังนะ...”
   “เออ จะไปไหนก็ไปเลย”
   “เลือกใครก็อย่าลืมมาบอกกูด้วย ที่เหลือของกู”
   ไอ้พวกนี้... “กูไปนะ...”



   ผมรีบเดินจ้ำอ้าวมายังทั้งคู่ที่ยืนรอผมอยู่ เหมือนจะคุยกันแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ไอ้มิ่งโบกมือทักผม ในขณะที่พี่ป่ายิ้มมุมปากให้


   “อะไร...จะมาทำคณะโยแตกกันเหรอวะ” อดบ่นไม่ได้จริงๆ แล้วดูสิ เด็กที่เพิ่งเรียนเสร็จเงิบกันใหญ่เมื่อเห็นสองคนดังมารวมหัวกันตรงนี้


   “พี่นัดโยแล้วนะ” พี่ป่ายักไหล่ไม่สนใจ
   “กูไม่ได้นัด...แต่จะเกาะติดไปด้วยไม่ว่าจะไปไหนกัน” มิ่งเอ่ยอย่างมุ่งมั่น
   “หมายความว่าไง...”
   มิ่งค่อยๆเลื่อนปากมากระซิบข้างหูผม นั่นทำให้พี่ป่าหน้านิ่วคิ้วขมวด “พี่ป่าบอกมึงคบกับพี่เขาแล้ว เรื่องจริงใช่มะ”
   ผมทำหน้าไม่ถูก “ก็...”
   “ต้องเจอกูแกล้งสักหน่อยแล้ว...อยากคบเพื่อนกูดีนัก”
   “เชี่ย แกล้งพี่ป่าเนี่ยนะ” ผมโวยกับมัน
   “ไอ้เหี้ย กูแค้นนี่หว่า มึงพากูมองมาตั้งนาน เสือกจะคบด้วยตอนที่ผ่านมากี่ปีมาแล้วล่ะ ไม่รู้โว้ย กูไม่ยอมง่ายๆแน่” ท่าทางมันแค้นมาก มันผละออกจากตัวผม แล้วถามพี่ป่า “โยตกลงแล้วว่าให้ผมไปด้วยได้...”


   กูตกลงตอนไหน...


   “แล้วแต่ดิ...” พี่ป่ายักไหล่อีกรอบ แย่งกระเป๋าผมไปถือ...ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาคนนับสิบครับไม่ต้องห่วง
   “ไปกับกูใช่มะ” ไอ้มิ่งหันมาถาม...แม่งเสือกมีรถสองคันอีก
   “เอ่อ...”


   พี่ป่ามองหน้าผมราวกับต้องการรอคอยคำตอบของผม...


   “พี่ป่า โยไปกับมิ่งนะ...”


   แม้จะหน้าเฉยชาไปนิด แต่สุดท้ายพี่เขาก็มาขยี้หัวผมเบาๆ


   “ตามใจ...”


   รู้มั้ยครับว่าคนนอกเขามองกันยังไง...
   ไม่ต้องนอกมากก็ได้ อิแก๊งนางฟ้านี่แหละ แม่งเม้าท์กันชิบหายว่าสองเดือนกำลังแย่งผม...
   ก็เม้าท์กันมาได้ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องโทษไอ้มิ่งเลยครับที่ว่างจัดมาสร้างเรื่องให้...มึงจะเล่นอะไรของมึงฟะ...พี่คิทแคทของมึงไม่ว่างมาเล่นกับมึงหรือไง


   “บททดสอบแรก...ผ่าน”
   “ทดสอบเหี้ยไรของมึง” ผมอดบ่นไม่ได้ ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่บนรถที่ขับนำหน้าออดี้ของพี่ป่่าอยู่ครับ
   “เขาให้มึงตัดสินใจ และถ้ามึงเลือกเพื่อน เขาไม่โกรธ นั่นแหละที่ผ่าน”
   “ไอ้เชี่ยมิ่ง...จะผ่านไม่ผ่านนั่นก็แฟนกูแล้วป่ะ”
   “แหม หมั่นไส้โว้ย...”
   อดภูมิใจไม่ได้... “ก็งี้แหละ”
   “อย่าให้กูมีมั่ง...”
   “ทำไมวะ”
   “กูจะควงเช้าควงเย็นมาเย้ยเลย”
   “อีกไม่นานหรอกมั้ง”
   “หึ พี่คิทไม่เหมือนมึง” อ้าว ทำไมต้องเปรียบเทียบกับกูด้วยเล่า... “ขี้โวยวาย ด่าเจ็บ ปากแข็งกว่ามึงเยอะ...อีกนานอ่ะ”
   “แล้วจะยอมแพ้ป่ะ”
   “เรื่องอะไรล่ะ”
   เอาเวลาก่อกวนกูไปจีบพี่คิทดีมั้ยเชี่ยมิ่ง...








   

   ห้างแห่งหนึ่ง
   “จะมากินแกงกะหรี่กันก็ไม่บอก” ไอ้มิ่งทำหน้ากวนประสาท ในขณะที่เป้าหมายของมันนั้นดูเหมือนไม่สนใจเอาแต่ตะเกียบมาจิ้มหน้าผม “อะไรกัน อย่าเห็นผมเป็นหัวหลักหัวตอสิพี่”
   “แล้วไม่ใช่เหรอ”


   อื้อหือ...เจ็บมากดอกนี้


   “ล้อเล่น”

   การที่พี่ป่าล้อเล่นด้วยใบหน้าเฉยเมยแบบนี้ใส่ถือว่าเป็นเกียรติมากแล้วไอ้เชี่ยมิ่ง...ยังไงอยู่กับคนอื่นพี่เขาก็ไม่หลุดคอนเสปต์เย็นชาไปหรอก

   แต่อยู่กับผมนี่ต่างกันสุดขั้ว...ผมโชคดีใช่มั้ยที่ได้เห็น

   “แล้ว...พี่คิท ไปไหนเหรอครับ”
   “ถามถึงแต่คิท ไม่ถามถึงบีมบ้าง” พี่ป่าพูดทั้งๆที่พอจะสังเกตออก
   “ก็...แหม่”
   “หึ” พี่ป่ายิ้มมุมปาก “วันนี้มันไปซื้อเครื่องเขียน กล่องดินสอมันหายมันบ่นทั้งวัน”

   ผมสัมผัสได้ว่าไอ้มิ่งเริ่มเสียดายที่ไม่ไปอยู่ช่วยพี่คิทเลือก

   “ไม่ต้องห่วงหรอก มันไปกับบีม”
   สีหน้าเพื่อนผมไม่ได้โล่งใจขึ้นเลยแฮะ...
   “งั้นเหรอ”
   คราวนี้ผมคงกลายเป็นหัวหลักหัวตาบ้างสินะ...เพราะพี่ป่าเริ่มยิงคำถามใส่มิ่ง
   “เป็นอะไรของมึง”
   “ครับ?” มิ่งร้องตกใจ “ไม่มีอะไรหรอกพี่ ข้าวมาแล้ว กินๆๆ”

   ในที่สุดแกงกะหรี่หอยลายของผมก็มา...ผมใช้ช้อนส้วมจ้วงเข้าไปในปากเต็มที่อย่างไม่สนใจภาพลักษณ์(เพราะหิวชิบหาย) เงยหน้าขึ้นมาอีกทีพี่ป่าก็จ้องผมแล้วซะงั้น
   กลืนแทบไม่ลงเลยตู...

   “ไม่ใช่อะไรนะ กลัวจะติดคอเอา”
   “มันหิว”
   “เอาของพี่ไปกินด้วยเลยมั้ย”
   “มันจะอ้วนน่ะสิ”

   พี่ป่าส่งเสียงหัวเราะหึหึออกมา...ในขณะที่ไอ้มิ่งเอาแต่จ้องผมกับพี่ป่าสลับกันและก็แอบเบะปากหมั่นไส้ผม
   มึงตกลงปลงใจมาด้วยเองนะ...กูทำผิดเชี่ยอะไรล่ะ...



   เพราะผมกินไวแถมยังได้เป็นคนแรก ผมก็เลยว่าง...รู้สึกปวดฉี่ก็เลยขอตัวไปฉี่ก่อน ซึ่งห้องน้ำก็อยู่ไม่ค่อยไกลเท่าไหร่
   ผมฉี่เสร็จ หันมาอีกทีผมก็ต้องผงะ...
   ก็ใครคนที่เดินมาขอเบอร์ผมที่โรงอาหารนั่นแหละ มันกำลังยืนพิงผนังข้างประตูจ้องมองผมอยู่...




   “เห้ย” ผมอดตกใจไม่ได้จริงๆ
   “บังเอิญเนอะ” มันพูดยิ้มๆ
   “อืม...ไปก่อนนะ”


   ผมทำหน้าใส่มันไม่ถูกจริงๆ แม้คนที่โดนปฏิเสธจะเป็นเพื่อนมันก็เถอะ แต่ผมก็อดรู้สีกแปลกๆกับมันไม่ได้อยู่ดี ผมรีบก้มหน้ารีบเดินหนี แต่แม่งเสือกกักตัวผมไม่ปล่อยด้วยการดึงไหล่เอาไว้


   “ใจเย็น แค่เป็นเพื่อนก็ได้ ไม่เห็นต้องหนีหน้าเลย”


   เหี้ยนี่เริ่มน่ากลัวแล้วว่ะ ผมรีบหันหน้ากลับไปแล้วดึงมือที่มันแตะไหล่ผมออก มันชูสองมือขึ้นเหมือนคนยอมรับความผิด


   “ขอโทษอ่ะที่ทำให้ตกใจ”


   ผมรีบเดินหนีจากมันทันที มันเป็นคนหน้าตาดีครับ แต่แม่งก็น่ากลัว และพอผมเดินออกมาข้างนอกได้ไม่เท่าไหร่



   ผมก็เจอคนที่ทำหน้าน่ากลัวกว่า...รออยู่ข้างหน้าห้องน้ำ



   “ใครอ่ะโย”
   น้ำเสียงพี่ป่าเรียบเย็นมาก...ผมนี่ขนลุกซู่ ท่าทางเขาจะเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรก
   “หา?”
   “มัน...” พี่ป่าไม่สนใจด้วยว่ามันที่เขาเพิ่งพูดถึงจะเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำและยิ้มให้ผมกับพี่เขาคนละทีก่อนจาก “...เป็นใคร”
   “โยไม่รู้จัก”
   “คุยกับมันได้ยังไง”
   “ไม่รู้จักจริงๆ มันขอเบอร์โยตอนเที่ยง และมันก็บังเอิญมาเจอที่นี่พอดี”ผมเล่าให้ฟัง พี่ป่าขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าและเงียบไปนาน...






   “โยให้ป่ะ”




   “ไม่ได้ให้”
   “บอกมันไปว่าไง”



   นี่ก็ถามจัง...ผมส่ายหน้าให้พี่ป่าแล้วรีบเดินหนี พี่ป่ารีบคว้าแขนผมเอาไว้



   “ตอบก่อน”



   อยากจะบ้าตาย... “บอกมันไปแล้วว่าไม่ให้ มีแฟนแล้ว”



   พี่ป่าทำหน้าเหมือนจะดีใจออกมานิดหน่อย “แต่มันก็ยังตื๊อ”




   “ไม่รู้มัน ช่างมันเถอะพี่ป่า ไปหาไอ้มิ่งเหอะ เดี๋ยวมันบ่นเอา”



   พี่ป่าคว้าไหล่ของผมมาจับอย่างไม่เกรงอกเกรงใจสายตาสตรีเพศที่มองพวกเราอย่างสงสัย(หรืออาจจะฟินเป็นบางคน) เราสองคนจะเดินกลับเข้าไปในร้านแกงกะหรี่ ทว่าพี่ป่าก็ดึงไหล่ผมให้หยุดชะงักก่อน



   “โย...พี่รู้ว่าโยพูดเรื่องจริง”



   ผมหันหน้ามามองพี่ป่าแล้วตั้งใจฟัง




   “แต่พี่ก็อดหึงไม่ได้...เข้าใจพี่ใช่มั้ย”



   ผมทำหน้าไม่ถูกไปเลย...
   สถานะของผมกับพี่เขามีคำว่าหึงเข้ามาเกี่ยวข้อง...เป็นอะไรที่ผมไม่คาดคิดจริงๆ
   และที่สำคัญฝ่ายหึงดันเป็นพี่ป่าซะเอง




   “ถ้าพี่หงุดหงิดใส่โยไป...ก็ขอโทษด้วยนะ”






   ผมยิ้ม...ยิ้มในสิ่งที่พี่ป่าพูด...





   “ไม่เป็นไร” ผมตบไหล่พี่ป่าปุๆ “แค่เชื่อในสิ่งที่โยพูดก็พอ”







TBC*





TALK : ปิดเทอม 20 วัน เย้เฮ้ท ขอโทษที่หายไปนานค่ะ...หายไปคิดพล็อตและไปสอบตัวสุดท้ายมา...คิดไปคิดมาเรื่องนี้พล็อตค่อนข้างบ้านๆเพราะงั้นต่อไปก็คงจะบ้านๆเช่นตอนแรกนะคะ 555 #ฟินไปเป็นตอนๆ อากาศหนาว ดูแลสุขภาพนะคะ

[monetacaffeine]

มาแล้วววววววววว 
__________________
จิ้มก่อนอ่านเลย คือรีบมาก 555555555555555
นี่สารภาพเลยค่ะอ่านไปลุ้นไป จะจบยัง จะจบยัง อย่าเพิ่งนะ อย่าเพิ่งเลย 5555 คือคิดถึงมากกกกกกก
เพราะก่อนหน้านี้ตามอ่านมาทุกวัน วันไหนไม่ได้อ่านนี่จะลงแดง ; - ; .. หายไปนานๆแบบนี้เลยคิดถึงสุดๆเลยค่ะ > ///////// <
พี่หมอป่าน่ารักโฮกกกกกกก โอ๊ยคือดีงามคือยอมคือพลีกายถวายตัว(น้องโย)รัวๆค่ะ - / -
คือเอาจริงแบบเขินมากนะ คนระดับเดือนมหาลัยหล่อมากงี้แต่มาหึงเดือนคณะตัวเล็กๆ(?)ที่ดังไม่เท่าตัวเองอ่ะ
น่ารักได้อีกกกก ////// ชอบตอนน้องโยปฏิเสธมากค่ะ มีแฟนแล้ว ฮิ้ววววว พี่ป่าเค้าอ่านเกมขาดจริงไรจริง
นี่คงฟินหน้าบานไปเลยว่าน้องปฏิเสธด้วยคำว่ามีแฟนแล้วสิ เล่นวางแผนไว้ซะ .......

พี่บีมนี่จะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อไหมคะ อย่าเลยเนอะะะะ ไม่อยากกินมาม่า ; ___ ;

อากาศหนาวแล้วพี่เค้กก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ~ อย่าป่วยน้า เดี๋ยวเค้าไม่มีนิยายอ่าน #อ่าว 555555555 ล้อเล่นค่ะๆ เป็นห่วงนะคะ <3 คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกมากๆๆๆๆ อย่าหายไปนานๆอีกนะคะ 
จะรอตอนต่อไปค่า ^______^

[owo llยมuมข้u]

เห็นแล้วมาต่อแล้วว จิ้มก่อน

[banazjj]

ดีจังที่เขามาดูอีกรอบบบบบบบบบบบ 

[pamnana]

แอบซุ่มมานานนึกว่าตาฝาดด (TOT โอ้วววววว
การรอคอยถึงตี 1 คุ้มค่ามาค่าาา 
  ขอบคุณที่มาอัพนะคะ (T^Tb ได้เวลานอนแล้ว5555 

[fammi50]

 

[Freja]

อยากเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้น 

เดือนมหาลัย 2 ปีซ้อนมารุมเดึอนคณะ  โอ๊ยฟินค่ะ ฟินมากๆ

นี่พี่บีมจะมีคู่ไหมเนี่ย? คิดถึงพี่โฟร์ทด้วยแหละ

ไอ้คนใหม่นี่มันน่ากลัวนะ วิศวะหรือเปล่า?

[paladin.kn]

มาแล้ววววว

เห่ยยย โยฮอตอ่ะ

ไม่เอาดิ หวง(แทนอิพี่ป่า)

ปล่อยให้เค้ามุ้งมิ้งกรุ้งกริ้งกันสองคนเหอะ

[B52]

ออร่ากระจายเลย

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

อ่าส์ ฝันดีแน่ๆ ได้อ่านป่าโย ฟินๆ ก่อนนอน อิอิ

[Melonlove]

พี่ป่าขี้หึงงงงง    แต่น่ารักอ่ะ

[pe-ar]

นั่งกด รีไป รีมา เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มาแล้วๆๆๆๆๆ  อร้ายยดีใจ

[j123]

{ เดือนเกี้ยวเดือน } up : ตอนที่ 23 P.133 25/12/14 01.25 น.

วันที่ในหัวข้อ 23 ไม่ใช่ 25 จ้ะ

ตอนนี้มันสั้นจัง ไว้มาอัพบ่อยๆ แบบเมื่อก่อนอีกนะ 

[P★RiTŸ]

เราเป็นคนอ่านหนังสือเร็ว เข้าขั้นเร็วมาก
แต่นิยายเรื่องนี้ ทำให้เราต้องค่อยๆละเมียดอ่าน
คือไม่ปล่อยผ่านซักตัวอักษรอ่ะ คิดดูว่าชอบขนาดไหน
รักนิยาบแนวแบบนี้ที่สุด อ่านแล้วมีความสุข

[JustWait]

ตาพวกเห่อแฟนนน

หมั่นไส้ ใช่สิฉันมันคนโสด ชิ

[yisren.]

โอ้ยย ฟินกว่านี้มีอีกไหม

[minmin@m]

ว๊ากกกกกกก

เธอมาแล้ว คนแต่ง

และพี่ป่าน้องโย

ตั้งตารอ ฟินเว่อร์ 

[Ali$a฿eth]

เจิมก่อน



โอ๊ยยยยยยยยคุณชายพณามาทำอะไรในคืนอันหนาวเหน็บบ หัวใจบ่าวอบอุ่นซาบซ่าน ///เพ้อเจ้อเอาไปเก็บ

[Maria_safe]

พล็อตบ้านๆแต่ก็ทำเอาฟินเกือบตายแหละค่ะคู๊ณณณณ
พี่ป่าน่ารักอ่ะ คนขี้หึงนะนี่ คงได้หึงไปอีกนานเพราะช่วงนี้น้องโยอ่ะฮ็อต

[My_yunho]

ฟินไปเลยๆๆๆๆ

[nutty]

ดีใจที่เข้ามาเจอตอนใหม่
น้องโยฮอตตลอด

ปลลงวันที่ผิดป่ะ ดังนั้นxmas ขออีกตอนนะจร้าน้อง

[Celestia]

ฟินค่ะ โอ๊ยยยย หึงนะแต่ก็เชื่อเธอ

//กรีดน้องสลบ

[tempo_oil]

โอ๊ยยยย น่าฮักขนาดดดด

คิดถึงพี่ฟ่ากับน้องโยที่สุดิ

#คิดถึงคนเขียนมากกว่า ฮิฮิ

[Teddysdeath]

พี่ป่า บ้าที่สุด 
ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับน้อง ก็เปิดตัวสิยะ เอาให้รู้กันทั่วมหาลัยเลย ใครจะกล้ามาแข่งกับแกฮึ

[NIMME]

โอ๊ยยยยยยยยหวานนนนนนนนน

[anntonies]

ยิ่งอ่านยิ่งเลอค่า เป็นไงล่ะมิ่งงงง
เอาเวลามากันท่าทีเดียว เป็นไงล่ะ อดไปช่วยคิทแคทเลือกเลยยย

[BeeRY]

แอร๊ย พอเป็นแฟนก็มีหึงมีหวง น่าร้ากกกกก

[Zelsy]

ฟินดิ พี่ป่าเล่นพูดงี้ เขินแทนโย