หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END]

[mirin]

พี่คิทฮอตเวอร์ แต่ ณจุดนี้เชียร์มิ่งสุดใจนะ

[inhyung]

สามเศร้าเราสามคน

[imvodka]

 
ไม่อยากให้รัก 3 เศร้าเลย
ไม่อยากดราม่า  สงสารมิ่งกะบีม

[Poseidon]

มิ่งคิทๆๆๆ โอนลี่ ....//// ชูป้ายสูงๆ

[punthipha]

หนึ่งเศร้าก็แย่แล้วนี่ สาม 

[narunarutoboyz]

เอ่อ...จะยังไงก็ได้ แต่ไม่เอา 3P ได้มั๊ยคะ รับไม่ได้อ่ะค่ะ นี่พูดจริงๆนะคะ
คือถ้าคนเเต่งไม่เคยมีความคิดนี้มาตั้งเเต่สร้างพล๊อตเรื่องล่ะก็ เราว่าอย่าเลยค่ะ
คนเราจะมีคู่ควรมีกันเเค่เรา 2 คนมั๊ยคะ..... แต่ถ้ากำหนดมาตั้งเเต่ต้น...เราก็คงไปเปลี่ยนอะไรคนเเต่งไม่ได้เเล้วล่ะค่ะ
หรือต่อให้คนเเต่งตัดสินใจทันด่วนว่าจะเปลี่ยนตอนนี้เราก็คงไปบังคับอะไรคนเเต่งไม่ได้อยู่ดีเนอะ อันนี้ก็เเค่ลองดูค่ะ > <
ยังไงก็บอกล่วงหน้าหน่อยนะคะว่าเป็น 3P จะได้เตรียมใจได้ทัน เพราะเราติดเรื่องนี้ไปเเล้ว

เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ แล้วก็สวัสดีปีใหม่ค่ะ ^^ 

[McKnight]

พี่คิดแคทก็ฮอทไม่แพ้น้องโยนะ
จะมีรักสามเศร้าเราสามคนจริงหรอครับ
หาคู่ให้บีมด่วนๆ เพราะดูท่าพี่คิทจะเทใจให้น้องมิ่งไปเยอะแล้ว และหากจะชอบบีมกลับคงรู้สึกไปตั้งนานแล้วล่ะ

ตอนนี้สงสารบีม
แอบรักเพื่อนสนิทนี่มันเศร้า...สุดอะไรสุด จริงๆนะครับ งือออออ

[PoPuAr]

มิ่งเค้าบอกรักพี่คิทก่อน พี่บีมอย่าแย่งของน้องสิ

สงสารเด็กมันนะ ถ้าไม่ชอบชะนีแล้ว ก็ไปหาใหม่ดิ ไม่ใช่มาคว้าคนใกล้ตัวแบบนี้

[DoubleBass]

เซอร์ไพรส์เลยไง....

[yowyow]

บร๊ะ พี่คิทแคทสเน่แรง

 

[nantarat]

  :a5:กรี๊ดดดด ยังงัยดีละ ไม่อยากให้มีคนผิดหวังเบย

[aoihimeko]

หวังว่ามิ่งจะเข้าใจคิทนะ

บีมนายแย่มาก

[theG]

กะแล้วเชียวว่าพี่บีมเนี่ยแปลกๆ
แต่ทำไงดี ไม่อยากให้พี่บีมเสียใจ แต่ก็อยากให้มิ่งกับคิทคู่กัน แงงงงงงงง

หาคนมาดามใจพี่บีมด้วนเลย  พี่บีมของเค้าา #ทีมพี่บีมสไตล์

[NIMME]

ดราม่าซะงั้น

[สามเหลี่ยม]

ตอนแรกก็อารมณ์มุ้งมิ้งกับมิ่งนะ
พอตอนท้ายเท่านั้นละ...

[mpp]

อหหหหหหหหหห เช้ดเข้แล้วไง!
*ขออนุญาตหยาบคายค่ะ*

คือไร๊ พี่บีมคือไรค๊าาา! -..-
ฮือ อย่ารังแกน้องมิ่งขวัญของเค้า
โอ้ย รู้สึกงุ่นง่านเลย คือปกติพี่คิทก็ยากอยู่แล้วไง
มิ่งตามแล้วตามอีก พี่คิทยังไม่ยอใจอ่อนสักที
นี่พี่บีมยังมาพลิกบทบาท อยากจะเล่นรักสามเส้าซะงั้นนิ!
อื้อหือ สงสารน้องมิ่งน้าาาาา T0T

ตอนนี้พยายามคิดแง่ดีอยู่ว่า พี่บีมกำลังเล่นละคร
หวงเพื่อนไง๊ กลัวเพื่อนเจ็บ เลยสวมบทบาทใหม่มาลองใจมิ่งดู ถถถ
คุณคนแต่งอย่าใจร้าย ใจเย็นๆนะคะ T_T

[xeruoh]

ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน
อยากจะบอกว่า พี่บีมเท่สัด ๆ เลยค่าาาาาาาาา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หมั่นไส้น้องมิ่ง
ตอนอยู่กับโยตอนแรกๆก็น่ารักดีอยู่หรอก
แต่นั่นแหละ ตามความรู้สึกคิทเลย
ดีใจที่บีมทำแบบนี้นะ
ไม่รู้ว่าบีมชอบคิทอย่างที่ป่าบอกแน่รึเปล่า แต่ก็นะ
มิ่งมันเจ้าชู้จริงๆอะ น่าตบมาก...
พี่บีมอย่างน้อยถ้าแอบชอบคิท แต่รู้ว่าเป็นเพื่อนก็ไม่ได้มาจีบ มาอะไร
คงความเป็นเพื่อนอยู่
หมั่นไส้มิ่งโว้ยยยยยยย
ไม่เชียร์มันนนนตั้งแต่ตอนนั้น ยันตอนนี้เลยค่าาา
เสียใจที่เคยชอบ (เอ๊ะ)
พี่คิทอ่อนโยนน่ารักไปว่ะ ถ้าบีมไม่ได้ชอบแต่ห่วงเพื่อนจริงๆ
แบบนี้ก็น่าห่วงนะ
รอตอนต่อไปนะค้าา

[KARMI]

 

[เอาแต่ใจจะทำไม]

333333333333PPPPPPPPPPPPPPP  PLEASE  ได้โปรดเถอะ มิ่ง บีม คิท ไปเลย เย้ๆๆๆๆๆๆ 

[wan]

คู่ คิท - มิ่งชักจะไม่ฮาเสียแล้ว 
มารอคำตอบจากหนูเค้ก ว่าจะหาทางออกกับเรื่องนี้อย่างไร ก็เป็นคนผูกปม 
+1 ให้เป็นกำลังใจแล้วกัน 

[ciaiwpot]

 
หมอคิท
เอาไงล่ะทีนี้
ไม่อยากให้หมอบีมเสียใจเลยยยยยยย

[beautifuldead]

แอร้ยยย เอาละซิ ยังไงๆ พี่คิทคนแมนของติ่งงงง
นี่คือเรื่องอลวนกันไปใหญ่แล้ว ว่าแค่บีมนี่เอาจริง หรือเป็นมุข
ปล น้องมุ้งมิ้งจะเข้าสู่ดาร์กไซด์ยังงง

[kokoro]

อ้าว เกิดศึกซะงั้น
หาคู่ให้พี่บีมเถ้อออ
อย่ามาแย่งของเดือนมิ่งเขาเลย

[brookzaa]

 :call   ลุ้นไม่ไหวแล้ว โอมจงมาๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่ถึงกับเข้ามาดูตลอดๆๆๆ

[lieu]

เชร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
มันจะสลับซับซ้อนเกินไปแล้ววววววว TT ^ TT  สงสารพ่อหนุ่มมุ๊งมิ๊งงง
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ..ซะแล้วววว TT__TT  ไม่รู้จะเชียร์คนไหนดี  อ้าววววว!!!

ยังหวังว่าจะเป็นแค่มุขสะกัดดาวร่วง แต่ที่หมอป่าขาโหดพูดมา ก็ดูสมเหตุสมผล
รักเราสองสามคน???

[poppycake]

น้องว่าแร้วววววววว
ว่าเฮียบีมต้องแอบคิดบ้างแหล่ะ ไม่มากก้อน้อย
เลยกลายเแนรักสามเศร้าเราสามคน เบยยยย

[Chiffon_cake]

เดือนเกี้ยวเดือน #27









   “ไปหอบีมกับคิทแป๊บ เดี๋ยวมาหานะ”
   พี่ป่าบอกกับผมในไลน์ ผมส่งสติ๊กเกอร์รับรู้ไปจนตอนนี้ผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้วพี่ป่าก็ยังไม่ได้กลับมา ไม่ได้รอหรอกครับไม่ได้รอแหม่ ผมก็แค่หาอะไรทำระหว่างรอพี่แกกลับมาเท่านั้นเอง สรุป...ผมรอพี่เขาสินะ
   ผมกลิ้งอ่านการ์ตูนไปเจ็ดเล่ม เล่นกับโมเดลของตัวเองไปหลายตัว(โดยเฉพาะนามิ อกตู้มได้ใจพี่โยมากหนูจ๋า) ไม่มีความคิดแม้แต่นิดเดียวว่าจะทบทวนบทเรียนแม้วันแรกมันจะหนักสำหรับผมมากก็ตาม แต่มันเพิ่งเปิดเทอม อีกตั้งเกือบสองเดือนกว่าจะมิดเทอม ขอชิวหน่อยน่า
   ชิวกับตัวเองได้ไม่นาน ปัญหาที่ผมไม่คาดคิดก็มาเคาะประตูผมแล้วครับ


   ไอ้มิ่ง...จะว่าไปตั้งแต่แยกกันในร้านแกงกะหรี่ผมก็ไม่เห็นมันอีกเลย


   “มึงไปไหน...” กำลังจะถามว่าแม่งไปไหนมา มันไม่รอให้ผมพูดจบชนไหล่ผมและก็เข้าไปนอนลงบนเตียงของผม



   แบบนี้เรียกผิดปกติ...



   “เป็นเชี่ยไร” ผมถามมันทันที “เกิดอะไรขึ้น เรื่องพี่คิทเหรอ”
   “งืมมม”   
   “เป็นไรวะ”
   “กูไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอะไรด้วยซ้ำแม่งตอนนี้”
   “มึงเล่ามาดิ๊” ผมดึงเสื้อนิิสิตของมันให้ลุกขึ้นนั่ง หน้าตามันงองุ้มจนหมดหล่อ เห็นอย่างนี้ก็ชนะผมไปหลายคะแนนนะครับแหม่ตอนประกวดเดือนอ่ะ (ยังจะพูด)
   “กูไปหาเขาที่หอ เจอพี่ป่าของมึงด้วย”
   “อ่าฮะ แล้ว...”
   “พี่บีมบอกว่าพี่คิทเขาคบกับพี่แกว่ะ”
   “หาาาาาาาาาาาาาาาาา” ผมร้องเสียงหลง จนเชื่อว่าเจ๊พริ้งที่อยู่ห้องตรงข้ามได้ยินแน่ๆเพราะมันดังมาก “บ้าน่า”
   “เออ...กูงงไปหมดแล้วสัด” ไอ้มิ่งทึ้งหัว
   “คบยังไงวะ คบเป็นเพื่อน”
   “สาดโย คบเป็นแฟนดิ” ไอ้มิ่งโวย “แม่ง ตอนเย็นยังคุยกับกูเหมือนมีใจให้กูอยู่เลย หรือกูคิดไปเองวะ”
   “ไอ้เชี่ยมิ่ง มึงใจเย็น”
   “เย็นไงวะ กูอกหักเลยนะ”
   “กูว่ามันแปลกๆ มึงไม่คิดว่ามันแปลกเหรอวะ”
   “ไม่รู้”
   เออ...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันกับมัน ผมได้แต่แตะหลังมันเบาๆเพราะมันเอาแต่ทำหน้าบอกบุญไม่รับและก็หงุดหงิดฟึดฟัดอยู่นั่น
   “มันคงจะเป็นกรรมของกูสินะ” จู่ๆมันก็พูดแบบนี้ขึ้นมา “คบคนอื่นอยู่แต่ก็ดันไปชอบคนอื่น...”
   “เอ่อ...”
   “กูอิจฉามึงกับพี่ป่าจังเลยว่ะ...” มิ่งเอามือขยี้หัวผม... “กูไปละ มีอะไรก็รับสายกูด้วยนะ”
   “มึงจะไปไหน”
   “ไปแดก” แดกของมันคงหมายถึงเหล้ายาและปลาปิ้งสินะ...
   “ให้กูไปด้วยมั้ย” ผมร้องถาม กลัวมันเมาแล้วขับรถลงข้างคลอง
   “ไม่เป็นไร เพื่อนวิศวะกูเถื่อนๆทั้งนั้น ไม่กลัวมันแดกมึงเหรอ” ทันทีที่มันถามผมก็เงียบกลับคืน...จำได้ตั้งแต่ตอนให้ดอกไม้โหวตป๊อบปูลาร์แล้วทำให้ผมรู้สึกหวาดกลัวเพื่อนร่วมคณะไอ้มิ่งไปซะฉิบ



   และอีกอย่างหนึ่งพี่ป่าก็เคาะประตูแล้วก็เดินเข้ามาในห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว



   “มิ่ง...มึงโอเคใช่มั้ย” พี่ป่าถาม ทำให้ผมรู้ว่าพี่ป่าหมายถึงเรื่องอะไรกับไอ้มิ่ง
   “ผมบอกตรงๆผมงงว่ะพี่ แต่ก็...” มิ่งยักไหล่ “...ดูแลเพื่อนผมด้วย และก็จุดอ่อนมันอ่ะ...อยู่ที่ต้นขาใกล้ๆตรง...เอ่อ...”   
   “เชี่ยมิ่ง พูดเหี้ยอะไร” ผมร้อง
   “ไปแล้วพี่”
   มิ่งตบบ่าพี่ป่าแปะๆแล้วก็วิ่งฉิวหนีไป พี่ป่าทำหน้าอึ้งเล็กน้อยก่อนที่จะปิดประตูตาม...
   ผมกระพริบตาปริบๆสบตากับพี่ป่าที่จ้องมองจับผิดผม
   “พี่ควรจะคิดเรื่องไหนก่อนดีระหว่างเรื่องที่มิ่งไปรู้จุดอ่อนโยตอนไหน กับเรื่อง...” พี่ป่าทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม น่ากลัวจนผมต้องขยับตัวหนี “จุดอ่อนของโย”
   “ตอนเข้าค่ายน่ะพี่ ไอ้มิ่งมันแกล้ง” ผมหันหน้าหนีแล้วร้องบอก
   “เหรอ...แค่แกล้งแน่เหรอ” พี่ป่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้
   “จริงจริงงงงงงง” ผมต้องใช้มือดันหน้าพี่แกออกไป แม่งทำหน้าเหมือนจะกินผมยังไงยังงั้นนั่นแหละ


   “ทำไมโยกลัวพี่จัง...นี่เป็นแฟนกันแล้วนะ” พี่ป่าพูดขำๆ

   “ก็ดูดี แม่งน่ากลัวอ่ะ”

   “ยังเขินพี่อยู่เหรอ” พี่ป่าทำเสียงฟุดๆฟิดๆรอบๆแก้มผม...จะหอมก็ไม่หอม แค่ทำท่าเหมือนจะหอมอยู่นั่น

   มันยิ่งทำให้ผมหน้าแดงก่ำ...

   “ไอ้พี่ป่า พอเลย”
   “โยไม่ได้มีจุดอ่อนแค่ตรงต้นขาแล้วล่ะ”
   “ตรงไหนอีก พูดมาดิ๊"


   “พี่ไง จุดอ่อนของโย”



   เออ...จ้ะ...กูยอมเลย...แม่งพูดอีกก็ถูกอีก ผมเอาหมอนดันหน้าพี่ป่าออกไปแล้วทิ้งตัวลงนอน รายนั้นก็โยนหมอนทิ้งไปแล้วเลื้อยมานอนข้างผม
   ในมือพี่แกเปิดชีทขึ้นมา ท่าทางจะเป็นชีทที่พี่เขาไปเอากับพี่คิท ทันทีที่นอนลง เขาก็เปิดออกอ่านทันที หมอเขาเป็นแบบนี้กันทุกคนรึเปล่าวะ


   “ขยันจัง”
   “ไม่ขยันจะเลี้ยงโยยังไงล่ะ”
   “โอ้โห...พูดจริงป่ะเนี่ย”
   “จริงดิ...หมอจนๆแบบพี่รับไหวป่ะคุณหนู”
   ผมหัวเราะก๊าก...ก่อนที่พี่ป่าจะเลื้อยมาเอาพุงผมเป็นหมอนและก็เปิดอ่านชีทต่อหน้าตาเฉย
   “ท้องคนนะเว้ย ไม่ใช่หมอน”
   “เอ้าเหรอ เห็นนิ่มๆเหมือนกัน”
   “ไอ้...” ผมยีผมพี่ป่าในขณะที่พี่ป่าหัวเราะขำ...จะว่าไปก็มีความสุขดีเหมือนกันนะครับ การที่คนเรารักใครสักคนแล้วใจตรงกันแบบนี้น่ะ


   เป็นห่วงไอ้มิ่งชะมัด...


   “พี่่ป่า”
   “ว่าไงครับ”
   “พี่บีมกับพี่คิทคบกันจริงเหรอ”
   พี่ป่าวางชีทลงก่อนที่จะหันมามองหน้าผม “ไม่รู้กับพวกมัน”
   “อ้าว”
   “พี่ว่ามันแปลกๆ เมื่อกี้ไปคุยกับบีมมันมาแล้วล่ะ”
   “แล้วพี่เขาว่าไงบ้าง”
   โป๊ก... พี่ป่าเคาะหัวผม
   “พี่บอกเรา เราก็เอาไปบอกเพื่อนเราน่ะสิ”
   “แล้วมันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรบอกเหรอ”
   “เอาน่า” พี่ป่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบจะจูบผมอยู่แล้วรอมร่อ...ผมนี่กระพริบตาปริบๆใส่พี่แกเลย “ทุกอย่างจะดีเอง”
   พี่เขาจ้องหน้าผมแบบนั้นราวกับพิจารณาอะไรบางอย่าง
   “หน้าแบบนี้จุดอ่อนอยู่ที่ต้นขาจริงเหรอ”


   นั่นไง...อย่ามาทดลองวิทยาศาสตร์อะไรแถวนี้นะเว้ย ไม่ฟินนะ!
   พี่ป่าเริ่มจับขาผม ในขณะที่ผมเริ่มรู้สึกขนลุกรีบหลบพี่เขา แต่หลบไปไหนไม่พ้นหรอกครับ เตียงมันก็อยู่แค่นี้


   “ลองจับหน่อย”
   “ไอ้...ดูแค่นี้ก็ไม่รู้เรอะ ดิ้นขนาดนี้” ผมร้องด่า เคาะหัวพี่เขาเบาๆไปสองสามทีเผื่อจะเลิกเล่น แต่ดูเหมือนจะไม่ยอมเลิกง่ายๆครับ จับขาผมและก็ไล่ขึ้นมาเรื่อยๆซะงั้น “ไอ้เหี้ย เดี๋ยวมันโดน!”
   “โอ้โห ถึงกับขึ้น ฮ่าๆ” พี่ป่าหัวเราะ คราวนี้เริ่มจับขาผมแต่กลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแทน
   ถามจริง...ทำไมไอ้พี่ป่าเวลาผมอยู่บนเตียงนี่ชอบแกล้งจัง ตั้งแต่ตอนไปถ่ายคลิปประกวดดาวเดือนละนะ...
   “ไม่คิดจะทำอย่างอื่นเลยเหรอ”
   ผมถามเขา เพราะหลังจากที่เลิกแกล้งผมเขาก็นอนคว่ำข้างๆผมและก็จ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น บอกตามตรงจากใจเลยครับ ถ้ามันหน้าตาธรรมดาๆบ้านๆผมจะไม่รู้สึกอะไรหรอก นี่แม่งเล่นหล่อขั้นเทพ หน้างี้ใสเนียนกิ๊ง จมูกจะชนหน้าผมอยู่แล้ว และคิ้วนี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นคิ้วหรือสะพานเหล็ก เข้มอลังการมาก
   เกิดมาหล่อโดยไม่ต้องทำอะไรนี่มันน่าอิจฉาจริงๆ
   กลับกลายเป็นว่าผมจ้องพี่แกกลับคืน และเราก็จ้องกันและกันอยู่แบบนั้น...


   “เอาไปนอนด้วยได้ป่ะ” พี่ป่าโพล่งออกมาเบาๆ “อยากหิ้วกลับไปด้วยทำไงดี”
   “หมายถึงเจ้าพวกนี้เหรอ” ผมพยักเพยิดไปที่ตุ๊กตาที่ผมได้จากตอนประกวดและมันก็เรียงหน้ากันสลอนอยู่ตรงหัวเตียง พี่ป่ามองพวกผมแล้วขมวดคิ้ว จากนั้นพี่แกก็...
   …กวาดตุ๊กตาพวกนั้นลงจากเตียงไปหมด


   “ไอ้พี่ป่า” ผมร้องด่า “ทำไรเนี่ย”
   “ตุ๊กตาพี่เท่านั้นต้องอยู่บนนี้ เข้าใจ๊?”
   “ไม่เข้าใจ”
   “ตกลงตามนั้น” พี่ป่าสรุป ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆอีก
   ถ้าจะใกล้ขนาดนี้มึงจูบกูเลยเหอะ!
   “จูบนะ”


   พอพูดเสร็จพี่ป่ากูจูบผม...จริงๆมันไม่ได้เรียกว่าจูบ แค่จุ๊บน่ะ หลังจากนั้นพี่เขาก็ก้มหน้าเข้ามาจุ๊บผม และก็จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ...
   ใจเต้นแรง และมันแรงขึ้นเรื่อยๆเพราะพฤติกรรมนี่...


   “พอแล้ว” ผมดันหน้าพี่เขาออก
   “ปากนิ่มอ่ะ”
   “พอเลย”
   “ทำไม”
   “แบบนี้ไม่ได้เรียกจูบนะ นี่เรียกจุ๊บ” ผมสอนราวกับพี่ป่าเป็นเด็กป.1
   “อะไรนะ ชอบแบบดูดดื่มเหรอ”
   กูพูดตอนไหนวะ...
   “งั้น...”
   ถ้าจะทำเลยก็ไม่ต้องมาถามหรอก...ผมหลับตาพริ้มรับสัมผัสริมฝีปากจากพี่ป่าที่ไม่ได้ดูดดื่มวาบหวามอย่างที่พี่เขาพูด มันหวาน หวานจนผมเคลิ้มตัวอ่อนไปหมด ให้ตายเถอะ คนๆนี้จูบเก่งกว่าที่ผมคิด และผมรู้สึกเหมือนจะละลายลงไปกับเตียงเสียให้ได้



   ครืด ครืด ครืด



   เสียงโทรศัพท์ของผมสั่นขัดจังหวะ ผมดันตัวพี่ป่าออกไปเพื่อที่จะไปรับสาย แต่ว่าคนๆนี้ไม่ยอมปล่อยผม และไม่ยอมปล่อยริมฝีปากผม
   เสียงดังจ๊วบๆ ด๊วบๆเต็มไปหมด
   “พอ” ผมรีบพูด “พอแล้ววววว”
   “เอ้านี่” พี่ป่าที่แขนโคตรยาวเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ให้และมานัวเนียใบหน้าผมต่อ ถามจริงจะให้ผมรับสายทั้งๆที่อยู่ในสภาพนี้เหรอ “รับสิ” มันยืนยันแล้วครับ...
   “อ๊ะ...” ผมร้องเมื่อพี่ป่าย้ายเป้าหมายจากปากผมเป็นใบหูของผมแทนเพื่อที่ปากผมจะได้ว่าง ให้ตายเถอะ “ฮัล...ฮัลโหล” ผมตีไหล่พี่ป่าเพราะดูเหมือนมันกำลังกินผมอยู่ยังไงยังงั้น ไม่ยอมหยุดเล่นแถมๆหน้าผมจริงๆครับ ตัวอ่อนไปหมดแล้วเนี่ย
   “ไง...”
   เสียงคุ้นดังขึ้นมาจากปลายสาย... “พี่โฟร์ทเหรอ”


   พี่ป่าเงยหน้าจากใบหูผมทันที ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก สับสนงุนงงไม่รู้จะอยูในอารมณ์ไหน ตกใจที่พี่โฟร์ทโทรมาหรือควรจะเคลิ้มกับสิ่งที่ไอ้พี่ป่าเพิ่งทำดี...


   “ช่าย เปิดเทอมวันแรกเป็นไงบ้าง”


   “ก็...อุ๊บ” คนบางคนไม่ยอมให้ผมตอบ ก้มหน้าก้มตาลงมาประกบปากผม คราวนี้สอดลิ้นเข้ามาด้วยจนผมตอบพี่โฟร์ทไม่ได้ ผมต้องตีพี่เขาอย่างแรงเลยครับแต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมปล่อย


   “ฮัลโหลๆๆ ทำอะไรอยู่เนี่ย”


   พอหมอพนาเขาพอใจแล้วเขาก็ยกใบหน้าขึ้นมาแล้วยักคิ้วจึกๆให้ผม คราวนี้รอฟังแทนว่าผมจะคุยกับพี่โฟร์ทว่าอะไรยังไง ไม่ลืมที่จะเล่นจมูกผม เล่นแก้มผม เล่นแม่งอยู่นั่น
   ตอนนี้ผมเป็นเป้านิ่งให้ไอ้ขายาวตรงหน้านี่ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ
   “คือผม...กำลังจะนอน...ครับ”
   ผมตอบอย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
   “งั้นเหรอ พี่กวนเหรอเนี่ย ขอโทษนะ”


   ใช่...กวนมาก...วางสายไปสิไอ้เหี้ย...ปากพี่ป่าอ่านว่างี้


   “ขอโทษนะครับ แค่นี้ก่อนนะ” ผมรีบวางสายก่อนที่จะคุยกับพี่ป่า “ทำแบบนี้โยจะตอบพี่เขายังไงเล่า”
   “พูดว่าเล่นกับพี่อยู่อาจจะทำร้ายไป งั้นก็แสดงไปให้มันได้ยินเลยก็แล้วกัน” พี่ป่ายักไหล่ ให้ตายเหอะ โคตรน่าหมั่นไส้
   “พอใจหรือยัง” ผมถามพี่เขา
   “พอใจอะไร”
   “เรื่อง...” เรื่องที่มานัวๆเนียๆผมเนี่ย
   “อ๋อ...ยังหรอก” พี่ป่าเอานิ้วมาถูจมูกผม “ตอนแรกว่าจะไปนอนแล้วล่ะ แต่มีคนโทรมาหาคนฮอต...เห็นทีพี่ต้องย้ำสถานะพี่หน่อย...เดี๋ยวคนฮอตมันจะลืม”
   พี่ป่าก้มหน้าลงมาอีกแล้ว คราวนี้ผมจับไว้ทัน
   “ย้ำยังไง...พอแล้วนะ...หายใจไม่ทันแล้ว”


   “เราเป็นแฟนใคร บอกพี่ทีซิ”
   “หา” มันจะเล่นอะไรของมัน
   “เราเป็นแฟนใคร บอกพี่มา...เร็ว ไม่งั้นพี่เล่นโยทั้งคืนแน่”


   ผมเชื่อใจคนอย่างพี่ป่าแม่งขู่จริงทำจริง...หลับหูหลับตาพูดไปเหอะเผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น เพราะตอนนี้ผมตกเป็นเบี้ยล่างสุดๆ ขยับก็ไม่ได้
   “บอกมาซิ”
   “ยังจะถามอีก ถามไปได้อะไรเนี่ย”
   “ก็อยากฟัง”



   ผมถอนหายใจก่อนจะหลุดยิ้ม “เป็นแฟนพี่ป่าค้าบบบบบบบ พอใจมั้ย”



   “หึหึ ดี” พี่ป่าขยี้หัวผมก่อนที่จะลุกขึ้น อะไรบางอย่่างเข้าสายตาของผมเต็มๆเพราะมันเด่นบนตัวพี่ป่ามาก


   แม้มันจะอยู่ใต้ร่มผ้า...ก็มันเล่นนูนขึ้นมาซะขนาดนั้น!



   “ชีท ชีทอยู่ไหน” พี่ป่าดูลุกลี้ลุกลนและก็รีบๆ
   “พี่ป่า”
   “หือ...”
   “มัน...” ผมมองไปที่ตรงนั้นและก็ทำหน้าเหมือนผมไม่เคยเห็นทั้งๆที่ผมเข้าใจ แต่มันอึ้งมากจริงๆ อึ้งมากครับ ไม่ท้วงไม่ได้
   ก็แม่งเล่นทะลุกางเกงออกมาซะขนาดนั้น...
   “เห้ย มองทำไมเล่า” พี่ป่าเอาหมอนอีกอันมาปิดตาผม “พี่กลับห้องแล้ว ไปนะโย ฝันดีครับ รักนะ”



   ดูเหมือนพี่เขาจะเขินๆ ผมได้ยินเสียงตึงตึงอะไรก็ไม่รู้ตามมาอีกมากมายก่อนที่ห้องจะปิด ผมเอาหมอนออกและก็ยิ้มกับตัวเอง
   ก้มลงไปมองของตัวเองบ้าง...โห เอ็งก็ไม่ได่้ต่างกันเท่าไหร่
   แต่ทำไมไซส์แม่งคนละเบอร์คนละเลเวลขนาดนี้...
   และถ้าเกิดวันหนึ่งผมกับพี่เขาเกิดทำเรื่องอย่างว่า...




   มันเป็นเรื่องของอนาคตครับ! ผมจะยังไม่คิด ไม่คิดจริงๆ ไม่คิดจริงๆนะ!








   อะไรบางอย่างทำให้ผมเลิกคิดเรื่องนี้ในที่สุด ผมกลืนน้ำลายเพื่อไล่ๆเรื่องนี้ออกจากหัวไป เพราะผมเห็นโทรศัพท์พี่ป่าวางอยู่ตรงคอลเลคชั่นของพนา
   สงสัยลืมโทรศัพท์...ผมกะจะวิ่งเอาไปให้ แต่ทว่าผมพลิกมันขึ้นมาผมก็เห็นแจ้งเตือนอะไรไม่รู้เต็มไปหมด
   ไม่ได้จะเสียมารยาทครับ จริงๆนะ...แต่มันเห็น และมันต้องอยากรู้ต่อ



   JJ : ป่า...ไม่ตอบไลน์เจเจเลยนะช่วงนี้
   JJ : มีแฟนแล้วเหรอ
   PLOYYII : พูดจริงป่ะเนี่ย
   BEAM MED#41 : โทรหากูหน่อยดิ๊   




   แต่ละสิ่งละอย่างมันน่าเผือกจริงๆครับพี่น้อง ผมกลืนน้ำลาย ตอนนี้เหมือนพี่ป่าจะยังไม่รู้สึกตัวว่าลืมมือถือเอาไว้ เอาน่า สักนิดคงไม่เป็นไรมั้ง พี่ป่าไม่รู้หรอก
   ผมตัดสินใจกดเข้าไปเผือก ทว่าติดรหัสสี่ตัว เวร...รหัสไรล่ะทีนี้
   ผมมั่ววันเกิดพี่ป่าก่อน จากนั้นก็ีปีเกิด จากนั้นก็สี่ตัวท้ายหลังเบอร์ แม่งไม่ใช่สักอย่าง ผมเลยใส่วันเกิดตัวเองลงไป



   แม่งได้เฉยยยยยยยยยย!



   ตอนนี้เผือกได้เต็มที่จนกว่าพี่ป่าจะรู้ตัว ผมกดเข้าไลน์ที่มีตัวแดงเตือนมากกว่า 500 ข้อความที่ไม่ได้อ่าน
   สาวๆทั้งนั้น...กูล่ะอยากจะบ้า
   ผมเลื่อนผ่านๆเห็นมีหลายคนพูดจาราวกับตัดพ้อหรืออะไรสักอย่าง จะกดเข้าไปอ่านมันจะเป็นอะไรมั้ยนะ




   …กดแม่ง...





   PHANA : ขอโทษนะ มีแฟนแล้ว
   PLOYYII : พูดจริงป่ะเนี่ย



   PHANA : ขอโทษครับ มีแฟนแล้ว
   Mackie : หาาาา ทำไมเราไม่รู้ข่าว
   Mackie : โม้รึเปล่า



   PHANA : มีแฟนแล้ว อย่าโทรมากวนอีกนะ
   NOEY XOXO : T_______T



   PHANA : เลิกตื๊อเราเถอะ เรามีแฟนแล้วจริงๆนะ
   CHF’CAKE : จริงเหรอ พูดจริงหรือเปล่า ไม่เชื่อ!

   และอีกนานัปการที่ไอ้พี่ป่ามันคุย ล้วนแล้วแต่ มีแฟนแล้ว มีแฟนแล้ว มีแฟนแล้วครับ ผมเพิ่งสังเกตว่าพี่แกเล่นคุยตั้งแต่วันที่เราตกลงเป็นแฟนกัน


   พระเจ้า...ผมอ้าปากค้าง รู้สึกปลื้มปริ่มอย่างบอกไม่ถูก










   ในตอนดึกที่พี่ป่ารู้สึกตัวว่าลืมโทรศัพท์
   พี่เขาค่อยๆเปิดประตูห้องผม..เดินมาหยิบโทรศัพท์ ไม่ลืมที่จะเดินมาขยับผ้าห่มและจุ๊บหน้าผากผม...
   “หลับยัง”
   ผมรู้สึกตัว แต่ไม่ตอบพี่เขา...เพราะถ้าตอบพี่แกจะรู้ว่าผมยังไม่หลับ และก็จะเกิดการเล่นบนเตียงเกิดขึ้น และมันก็จะไม่ได้หลับได้นอนกัน เพราะต่างคนต่างมีเรียนเช้าทั้งคู่
   “เด็กน้อย...” รำพึงเสร็จก็ขยี้ผมของผมก่อนที่จะเดินจากห้องผมไป
   หวังว่าจะเห็นวอลเปเปอร์ใหม่ในโทรศัพท์ของพี่เขาที่ผมเปิดคอมนั่งทำให้...เป็นรูปพี่ป่าและมีตัวอักษรคาดว่า





   WAYO’S





   มันหมายความว่า...

   พี่เขาเป็นของผม และเป็นของวาโย

   ไอ้เหี้ยเขิน...นี่ผมทำอะไรลงไป







TBC*







TALK : มดไต่คีย์บอร์ด...แล้วคู่เดือนมหาลัยปีนี้ล่ะ โธ่...รักคนอ่านค่ะ

[owo llยมuมข้u]

โอ้วว

[special]

หมอพนาเอาไจไปเลยค่ะ ชัดเจนปฏิเสธทุกคน
ส่วนน้องโยก็น่ารักมีเปลี่ยนหน้าจอเรียบร้อย หมอป่าฟินแหงๆๆๆ

[IaminLove]

ตอนนี้อ่านแล้วเขินจริงจัง ไม่ไหวอ่ะ ใจมันสั่น >////////<
ป่าวาโยน่ารักมากๆๆๆๆ เลยยยย