เดือนเกี้ยวเดือน #พิเศษ H&M VS CALVIN KLEIN
“โย...”
“หะ หืม”
พี่ป่าที่อยู่เบื้องบนร่างของผม มองผมผ่านแสงที่ค่อนข้างริบหรี่กว่าปกติ ทั้งๆที่แสงในห้องของผมนั้นมันสว่างจะตายไป แต่ครั้งนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น
ทุกอย่างดูจะเป็นใจ เงียบเชียบ สงบนิ่ง แต่ทว่ากลับทำให้ผมนั้นตื่นเต้นอย่างน่าประหลาด
ผู้ชายตรงหน้า...กำลังจะเป็นเจ้าของผม
ผู้ชายที่ผมเลือกเขาในเวลาเมื่อนานมาแล้ว
เขาเป็นคนหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ผิวพรรณ ดวงตา จมูก ริมฝีปาก ถูกแบ่งสรรปันส่วนให้ลงตัวอย่างไร้ซึ่งที่ติ รูปร่างสันทัดมัดกล้ามอย่างคนดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี เป็นการย้ำเตือนผมอย่างหนักว่าผมโชคดีแค่ไหนที่ผมเลือกเขา และเขาก็เป็นคนเลือกผม
“ถ้าไม่พร้อม...พี่ก็ยังรอไหวนะ”
เขาพูดเสียงสั่น ผมรู้ว่าพี่เขาไม่ได้หมายความตามที่พูดเท่าไหร่หรอก
เขาหลุดขำออกมานิดหน่อย ก่อนที่จะผ่อนปรนลมหายใจอย่างแผ่วเบา ในขณะที่เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของผมทีละเม็ดในขณะที่ดวงตาของเขาก็ยังจ้องมองผมอยู่อย่างไม่ละสายตา
ผมจะละลายกับสายตาที่เขาส่งมาให้ผม สาบานได้ว่าผมไม่เคยโดนใครมองด้วยสายตาหวานซึ้งขนาดนี้ หรือบางทีอาจจะหวานจะเกินไป
...เหมือนยาพิษ
หวานซ่อนร้ายตามแบบฉบับของพนา โดยที่ผมอาจจะไม่รู้ก็ได้
“ให้ตาย...พี่เขินนะ” พี่ป่าแอบพูดเบาๆ “โยทำพี่สูญเสียความมั่นใจ”
“ยังไง”
เราสองคนพูดด้วยน้ำเสียงที่กระซิบอย่างแผ่วเบา ใบหน้าของผมและเขาอยู่ห่างกันไม่มาก อันที่จริงอยู่ห่างกันน้อยมากเลยต่างหาก...
“พี่จะพาโยฟินได้มั้ย”
เขาพูด แต่มือของเขาก็ยังคงปลดกระดุมผมอยู่ และในที่สุดก็ปลดออกหมดจนสำเร็จ
“…ในห้องน้ำเมื่อกี้ก็ใช้ได้นะ” ผมแกล้งพูด
“อย่าทำตาแบบนี้”
“หืม”
“ยั่วกันนี่หว่า” พี่ป่าเอาตัวของเขามาแนบกับตัวผม พระเจ้า ผมสัมผัสได้ถึงความร้อนที่พี่ป่าส่งผ่านมาทางลำตัว ผมรู้สึกได้ว่าไม่มีจุดไหนนิ่มเลย ถามจริง เขามีไขมันซ่อนอยู่ในตัวบ้างมั้ย
ผมโน้มตัวรับจูบที่พี่ป่่าส่งมาอย่างรู้งาน คราวนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆที่เราเคยจูบกันมา มันทั้งดูดดื่ม ร้อนแรง ส่งผ่านความรู้สึกปรารถนาที่เก็บงำเอาไว้ภายใต้ส่วนลึกมาเนิ่นนานของกันและกัน
ไม่รู้สิครับ ผมบรรยายความรู้สึกในตอนนี้ไม่ค่อยจะถูก มันเหนือคำบรรยายจริงๆ การที่เรากอดเกี่ยว แลกรสจูบกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ขยับกายสัมผัสกันไปมาแบบนี้มันทั้งสุข อบอุ่น และต้องการไม่จบไม่สิ้น
ผมตัวสั่น...ไม่เคยมาก่อน คลิปที่ดูผ่านๆตามากับความเป็นจริงนั้นช่างต่างกัน และเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนที่ผมมีความรู้สึกด้วยมากมายขนาดนี้ มันช่างเป็นอะไรที่ไม่รู้จะบรรยายยังไงจริงๆ
“หืม...” พี่ป่าถอนจูบ กระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงกระเส่า “...ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้นะ”
เขาก็พูดได้สิ ผ่านศึกมาหลายครั้งแล้วนี่ ผมหลับปี๋ด้วยความอับอาย โชคดีที่แสงในห้องไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ แต่รอยยิ้มแพรวพราวที่อยู่ใกล้ผมซึ่งถูกส่งมานี่มันหมายความยังไง เขาเห็นผมอย่างงั้นเหรอ
ไม่รู้ว่าเสื้อหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มันหายไปจากตัวผมแล้ว ตอนนนี้ร่างเปลือยเปล่าท่อนบนของผมดูเหมือนจะมีแค่คนเบื้องบนเป็นผุ้ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว ผมสั่นสะท้าน ริมฝีปากแผ่วร้อนค่อยๆจูบร่างของผมไล่วนลงมาตั้งแต่ต้นคอลามไปจนถึงหน้าอก
“ฮึก" ผมพยายามกัดปากไม่ให้ส่งเสียงน่าเกลียดออกไป
“อย่ากลั้นสิครับ...พี่ชอบฟังเสียงโยนะ” พี่ป่าบอกผมและเลื่อนตัวขึ้นมาจูบหนักที่ปากอีกครั้ง
“อะ...อื้มมม” คราวนี้ผมไม่ปิดบังเสียงนั้นราวกับว่ารอคอยคำขออนุญาตจากปากของเขา
ผมค่อยๆยกมือพาดลงไปบนไหล่กว้างอย่างผ่อนคลาย
“อย่าจูบตรงนี้...อื้อ” ผมสั่นไปทั้งตัวเมื่อพี่ป่าลากลิ้นวนไปทั่วหน้าอกผม “อ๊าา...ไม่ครับ" ผมยกมือปัดป้อง
“หืม...ทำไมล่ะครับ” เขาถามแต่เขาก็ยังไม่หยุด
“อย่าครับ...อ๊ะ...มัน..สะ...เสียว...อื้ออ" พี่ป่าลากลิ้นวนไปมาจนทั่ว ผมขนลุกไปทั้งตัว สองมือจิกหลังพี่ป่าแน่นจนไม่รู้ว่าจะเป็นรอยอะไรหรือเปล่า “อื้อ...”
สีหน้าของพี่เขาดูเป็นสุขตอนที่ผมครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น ลิ้นซุกซนและริมฝีปากบางเฉียบแต่นิ่มนั้นเป็นอาวุธอันตรายที่ผมต้องเริ่มหวั่นเกรง พี่ป่าเริ่มปลดกางเกงของผม ในขณะที่ผมก็กำลังโอนอ่อนไปตามแรงจูบแรงสัมผัสนุ่มละมุนที่เคลื่อนไปมาบนร่างของผม ไม่ว่าจะด้วยมือ ด้วยปากก็ตาม
ไม่นานนักกางเกงนักศึกษาของผมก็หลุดไปจากตัว เผยให้เห็นบ็อกเซอร์ที่วันนี้ผมบรรจงเลือกตัวใหม่ออกมาใส่
“หึ หนุ่ม H&M”
ผมหลับตาแน่นเมื่่อบ็อกเซอร์ของผมถูกคลี่ลงไปถึงปลายเท้า ตัวผมว่างเปล่า ไม่เหลืออะไรทั้งนั้นในตอนนี้
ให้ตาย...ผมกำลังเปลือยต่อหน้าพนา ก้องธานินทร์
“พร้อมแล้วเหรอ" พี่ป่าแซวเมื่อเห็นเจ้าหนูของผมโผล่พ้นออกมา สายตานึกสนุกปนหื่น
“อย่ามองนะ" ผมอายมากรีบยกมือขึ้นมามาปิด
"ไม่ต้องอาย น่ารักออกนะครับโย” เสียงนุ่มของเขาทำเอาผมคล้อยตาม พี่ป่าค่อยๆดึงมือผมออกอย่างอ้อยอิ่ง
ตอนนี้ผมอยากเอาหัวมุดหมอนแล้วจมหายไปกับเตียงมาก ความรู้สึกนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อผมรู้สึกถึงร่างหนาอันแสนร้อนที่แนบลงมาทาบทับทั้งตัว พี่ป่าก็โป๊เหมือนกัน ตอนที่ผมมัวแต่อายอยู่ เขาคงใช้เวลาจัดการกับเสื้อผ้าของเขาล่ะมั้ง...
…เขาไวมาก
ผมหน้าแดงเมื่อ สัมผัสได้ถึงความร้อนสูงที่อยู่ตรงหน้าท้อง...เจ้าป่าน้อยที่คอยสัมผัสผมอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจทำเอาผมใจเต้นรัวแรงและมีความรู้สึกมากขึ้นไปอีก พระเจ้า...นี่มันไม่ใช่เจ้าป่าน้อยแล้ว...
ผมขยับตัวหนีเมื่อพี่ป่าก้มลงมาจูบและขบใบหูเบาๆ
“มันจั๊กจี้...นะครับ...อื้อ” เขาไซ้รคอผมไม่หยุด และทวีคูณความแรงมากขึ้นตอนที่เขานึกอยากจะขบรอบๆคอนั่น...หวังว่าพรุ่งนี้จะไม่เป็นรอยนะ...ผมภาวนาอย่างนึกขบขัน
มือของพี่ป่าลูบไปทั่วตัวผมช้าๆ และจากนั้นเขาหยุดอยู่ที่เจ้าหนูของผม “อ่ะ...” ผมร้องอย่างตกใจเพราะยังไม่คุ้นเคยสัมผัสจากมือของคนอื่น
พี่ป่ายิ้ม มองผมด้วยสายตาหวานเคลิบเคลิ้ม...มากไปหน่อย เขาจับโยน้อยของผมเคล้าคลึงไปมากับของตัวเองเหมือนให้มันทั้งสองได้ทำความรู้จักคุ้นเคยกัน ผมกัดริมฝีปาก หายใจถี่รัวด้วยความตื่นเต้น
“อ๊ะ...” ร้องเมื่อเขาพยายามเล่นกับส่วนหัวของเจ้าหนู
เขาให้ทั้งสองทำความรู้จักกันอย่างนั้น สัมผัสไปมาไม่จบไม่สิ้น ผมร้อนผ่าวไปทั้งตัว หายใจติดขัด จนต้องอ้าปากรับออกซิเจนเข้าไปแทนราวกับว่าผมโหยหามันเสียยิ่งกว่าอะไร
อันที่จริงแล้วไม่ใช่...ผมโหยหาผู้ชายคนนี้...มากกว่าออกซิเจน
และเหมือนเขาจะรับรู้ความต้องการของผมนะ...
“เห้ย” ผมร้องเสียงเบาเมื่อจู่ๆผมก็เด้งตัวขึ้นเมื่อพี่ป่าเคลื่อนเมือไปขย้ำก้นผมทั้งสองข้าง
“โย”
“คะ...ครับ” ผมหน้าแดงก่ำ
“ตอนนี้...พี่ถอยไม่ได้แล้วนะ”
ผมหลับตาปี๋พร้อมๆกับลืมตาขึ้นมามองหน้าพี่ป่าสลับกัน ผมไม่เคยเห็นเขาทำหน้าตาแบบนี้มาก่อน ดูหล่อ เท่ห์ และแฝงไปด้วยความปรารถนาต่อตัวผมที่ผมไม่คิดว่าจะสื่อออกมาได้มากมายถึงเพียงนี้
เขาหล่อมาก...และนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกสติแตะกระเจิง
“พร้อมจะเป็นของพี่หรือยัง”
เขาพูดเสียงสั่นพร่าก่อนจะจับขาผมแยกออกจากกัน เอวผมลอยขึ้นมาจากที่นอนเด่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น พี่ป่าหยิบหลอดเจลใสข้างเตียงที่ไม่รู้เอามาวางตั้งแต่เมื่อไหร่ทาในมือก่อนจะบรรจงทาลงบนทางรักของผมอย่างนุ่มนวล
ผมหลับตาพริ้ม...มันเย็นและเปียกแฉะ...พี่ป่าลองสอดนิ้วเข้ามาเบาๆราวกับว่าต้องการหยั่งเชิง ดูเหมือนเขาจะไม่อยากให้ผมรู้สึกถึงตรงจุดนั้น พี่ป่าบรรจงจูบหนักลงมาที่ปากของผมอีกครั้งและหยอกล้อด้วยลิ้นที่เป็นอาวุธของเขา
เหมือนหัวใจจะหลุดออกจากอก ผมหอบหายใจไม่หยุด ตอนนี้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ปากก็ตอบสนองต่อลิ้นร้อนที่จูบวนไปมาอย่างร้อนแรง เสียงลมหายใจของพี่ป่ากับผมระคนกันไป แอร์เย็นฉ่ำบรรยายกาศที่เคยหวานเย็นตอนนี้กลับร้อนระอุ
“พร้อมนะครับ...” พี่ป่ากระซิบข้างหู
ผมได้แต่หลับตาปี๋ หลังจากนั้นไม่นานนักผมรู้สึกถึงสิ่งที่รุกล้ำเข้าไปในตัว
“จะ...เจ็บครับ” ผมร้องปนครางเบาๆ
“ไม่นี่ยังไม่ใช่ของจริง" พี่ป่าค่อยๆดึงนิ้วคลึงวนไปมาเพื่อเตรียมให้ผมพร้อมรับเจ้าป่าน้อยที่ใหญ่โตกว่านี้อีกหลายเท่า
“เจ็บครับ” ผมอ้อนวอน เมื่อนิ้วทั้งสองเข้าไปจนสุด ทั้งจุกและอึดอัดไปหมด
“แน่นจัง...”
ผมได้แต่หลับตาพริ้ม กัดริมฝีปากสัมผัสกับความรู้สึกอันแสนแปลกใหม่ ผมอดซี๊ดปากไม่ได้ จริงๆนะครับ ผมพยายามอดแล้วแต่อดกลั้นเอาไว้ไม่ได้
“ให้พี่...เข้าไปอยู่ในตัวโยนะครับ” พี่ป่ากระซิบบอกผมเสียงหวาน แล้วจูบเบาๆที่แก้ม ผมหลับตาแน่น ขาทั้งสองข้างถูกดันให้เปิดกว้างกว่าเดิม มือหนาค่อยๆถึงนิ้วเรียวออกมาจากจุดนั้นของผม ก่อนที่ผมจะสัมผัสถึงความร้อนที่วนไปมาอยู่ตรงนั้น อา...แค่นั้นก็รู้สึกเสียวแปลบๆแล้ว ต่อไปนี้จะเป็นของจริงแล้วสินะ
ผมกลืนน้ำลายลงคอ "อ๊ะ" ผมยกมือยันอกพี่ป่าไว้...พระเจ้า...มันใหญ่มาก ผมรู้สึกกลัว
“ไม่เกร็งนะครับคนดี...”
“...อึก...”
“พี่รักโยนะ”
“อื้ออออ...”
“เป็นของพี่นะครับ”
พระเจ้าช่วยผมด้วยเถอะ...
“อ๊ากกกกกก”
“อืมมม...”
“พี่ป่า...เจ็บ...”
ผมพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ ตอนนี้ผมใกล้จะร้องไห้แล้วจริงๆ รู้สึกเหมือนร่างจะแตกของมาเป็นเสี่ยงๆยังไงยังงั้น แกนกลางลำตัวของผมเกร็งไปหมด ในขณะที่คนที่ผมเว้าวอนดูเหมือนก็พยายามเข้าไปเบาที่สุด...แต่ผมก็เจ็บอยู่ดี
ผมกัดฟัน...มันเจ็บจริงๆ...พี่ป่าจูบผมเป็นการปลอบประโลมซึ่งมันดีมาก...ผมพยายามอดกลั้นความเจ็บนั้นเอาไว้...ตอนนี้พี่ปาทำหน้ามีความสุขสุดยอด...เขากอดตระกองผมให้เข้าไปหาเขาในขณะที่เขาก็เข้าไปหาผมเช่นกัน
มัน...รู้สึกดีแฮะ
ผมยกตัวขึ้นกอดพี่ป่าแน่นที่สุดราวกับต้องการสื่อว่าในตัวผมมันแน่นขนาดไหน คนตรงหน้าเริ่มเคลื่อนไหวเข้าออกภายในตัวของผมอย่างรวดเร็ว 'ช้าๆครับ' ผมบ่นในใจ แต่ปากครางออกมาอย่างสุขสมกับสิ่งที่พี่ป่าบำเรอให้
“อื้อ...อื้อ”
“แฮ่กๆ" เสียงหอบหายใจของพี่ป่าดังข้างหู พี่ป่าจะแน่นย้ำลงมาเป็นจังหวะ และมันก็เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บปวดที่มีเริ่มหายไป เมื่อมีสิ่งอื่นมาทดแทนอย่างหมดจด
“อ๊า...อ๊า”
“คนดี...อื้อ...วาโย...เด็กดี” พี่ป่าครางไม่เป็นศัพท์เช่นกัน
“ผะ...ผม...รู้สึก...อื้อ...มัน...อ๊ะ” ผมใกล้แล้ว สะโพกหนาของผมขยับไม่หยุดตามแรงขยับ
“ไปพร้อมกันนะ...” พี่ป่าลูบหัวผมแล้วย้ายมือไปจับสะโพกของผม บีบแน่นก่อนจะเคลื่อนเข้ามาถี่รัว
ให้ตายเถอะ...ผมจะทนไม่ไหวแล้ว
พี่ป่าก็เช่นกัน...เขาเร่งเข้ามาไม่หยุด...เสียงครางของเราแข่งกับเสียงร่างกายกระทบกัน
ทนไม่ไหว...
ผมเริ่มจะทนไม่ไหว...
และแล้ว...
“อ๊ะ...อ๊าาาาา”
และเราสองคนปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน ผมกัดฟันหลับตาแน่น มันเป็นความรู้สึกสุขสมที่มันยากเกินกว่าที่จะบรรยายออกมาได้ พี่ป่ายังคงกอดผม ซุกใบหน้าเข้ามากับไหล่ของผมและมีลมหายใจที่ค่อยๆหอบช้าลง ช้าลง
บ้าจริง...พี่ป่าเสร็จในตัวผมเหรอ
ลืมเรื่องถุงยางกันไปได้ยังไงเนี่ย...
พี่ป่ามองมาที่ผม ค่อยๆถอนกายออกจากผม...เขาก็คงจะคิดเหมือนกันทำหน้าอึ้งใส่ผมใหญ่
ดูเรกซ์ยังคงวางสวยอยู่ข้างเตียงไร้ซึ่งการแตะ
“แหะ...” พี่ป่ายิ้มแห้ง ลุกขึ้นมาจากเตียงเดินเฉิดฉายโชว์รูปร่างอันน่ามองไปทั่วห้อง “...ลืมอ่ะ”
เขาเดินไปหยิบทิชชูมาซับสิ่งที่เราสองคนทำกันเอาไว้บนเตียง พี่ป่าพลิกตัวผมตะแคงแล้วทำการเช็ดไอ้นั่นออกจากตัวผม ผมรู้สึกอ่อนแรง มึน และก็เวียนหัว
รู้ตัวครั้งสุดท้ายตอนที่พี่ป่าห่มผ้าห่มให้ผมนั่นแหละ หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอะไรอีกเลย
ผมพลันสะดุ้งตื่นขึ้น...รอบกายยังมืดอยู่ นาฬิกาข้างเตียงบอกผมว่าเป็นเวลาตีสี่...ผมขยับตัว ความเจ็บปวดยังแล่นริ้วไปทั่วร่าง โดยเฉพาะส่วนล่าง ตอนนี้ผมอยู่ใต้ผ้าห่มกับพี่ป่าซึ่งกำลังหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ
“ตื่นเหรอ”
ใครว่ามันหลับปุ๋ย...ผมเองใช่มั้ย...โอเคผมผิดเอง พี่ป่าไม่ได้หลับปุ๋ยครับ ตอนนี้ตื่นขึ้นมาแล้ว เขาลืมตามองหน้าผมอยู่
“อื้ม...”
“เจ็บ?”
“ก็...ไม่เชิงหรอก”
“พี่อุ้มโยไปอาบตัวมานะ...รู้ตัวมั้ยเนี่ย”
น้ำคงจะอุ่นมาก ไม่ก็ผมคงสะลึมสะลือมาก ผมส่ายหน้าเบาๆ
“เกือบได้โยอีกรอบแน่ะ...”
“เห้ย” ผมร้องตกใจ... อดบ่นอุบออกมาไม่ได้ “ครั้งเดียวก็ปวดขนาดนี้”
พี่ป่าเอาแต่ยิ้ม หลับตาแล้วเอามือมาลูบผมของผมเบาๆ “นอนได้แล้ว หนุ่มน้อย H&M”
ผมยังคงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น “ล้อจัง...แค่บ็อกเซอร์เนี่ย”
“โยจะได้จำครั้งแรกของเราได้ไง”
หึ ช่างคิด ผมแอบอมยิ้มเบาๆก่อนที่จะหุบยิ้มฉับ
“แล้วพี่ป่าใส่อะไรอ่ะ”
เขาจำของผมได้ ผมก็ต้องจำของเขาได้สิ...
“ไม่เห็นเหรอ”
ผมจำได้ว่าตอนนั้นพี่ป่าถอดไวมาก...มองไม่ทันเห็นอะไรหรอก นอกจากสีขาวๆ
“ไม่เห็น”
“อืม...ทำไงดี ตอนนี้พี่ใส่กางเกงนอนแล้วสิ”
พี่ป่าเปิดผ้าห่มให้ผมดู มันจิ๊กเอากางเกงขายาวผมมาใส่(ซึ่งกลายเป็นกางเกงขาสามส่วนไปซะฉิบ)
“ก็แค่บอกมา” ผมรีบหันไปมองอย่างอื่น ให้ตายเถอะ เปลือยท่อนบนและก็ใส่ท่อนล่างโคตรต่ำ เห็นไรอะไรไม่รู้รำไรอยู่นั่น...อ่อยผมชัดๆ
“ไม่ได้ โยต้องเห็นด้วยตาตัวเอง”
“ถอด” ผมพูดเสียงกร้าวราวกับสั่ง
“หึ ไม่อ่ะ”
“พี่ป่า”
“ถอดให้สิ”
“โว้ย นอนแล้ว” ผมรีบตัดบท ไม่รู้ก็ได้โว้ย บ็อกเซอร์ในไทยจะสักยี่ห้อกัน มโนว่าพี่ป่าใส่รอซโซ่ไปละกัน
“อะไร ไม่อยากรู้เหรอ”
“ถ้ายากนักไม่รู้ดีกว่า นอนละ” ผมหลับตา
“วาโย” พี่ป่าทำเสียงเข้ม
“นอนอยู่”
“นอนแล้วตอบได้ยังไง” เขาดึงแขนผมไป
“เห้ยยย” ผมร้อง เพราะพี่ป่าเอามือผมไปจับอะไรไม่รู้ล่อแหลมชิบหาย ไรอะไรไม่รู้กำลังโดนมือผมแล้ว “ไอ้พี่ป่า!”
“นี่ไง” พี่ป่าใช้มือผมจับกางเกงและเขาก็บังคับให้ผมดึงขอบกางเกงลงมานิดหน่อย “เห็นยัง”
มืดมาก...คงจะเห็นอยู่หรอกนะ
มืออีกข้างที่ว่างพี่ป่าเอาผ้าห่มออกไปอย่างรวดเร็ว
เห็นแล้วครับ...Calvin Klein สีขาว...ให้ตายเถอะ...เซ็กซี่มาก มันเข้ากับหุ่นพี่ป่ามากเพราะมันอยู่เบื้องหลังซิกส์แพ็คเด่นชัดของพี่ป่าพอดี
แม้ว่าผมจะไม่อยากยอมรับ แต่ผมน้ำลายสอ
โอเค ผมก็ผู้ชายคนหนึ่ง ที่หื่นเหมือนผู้ชายปกติธรรมดาทั่วไปนั่นแหละ...
…แค่ไม่ชอบแสดงออกเท่านั้น
“อื้ม เห็นแล้ว” ผมจะชักมือกลับ แต่ไม่ทันคุณพนาเขาครับ ไวกว่ามาก เขาดึงมือผมเอาไว้ไม่พอ มีการบังคับมือผมให้ไปแตะศูนย์กลางแห่งคาลวินไคลน์ของเขาอีก
เจ้าป่าน้อย...ยังไม่ยอมหลับใหล
พี่ป่ามองหน้าผมอย่างมีลูกเล่น “...โยปลุกมันอ่ะ”
ผมมองหน้าพี่เขา...กลืนน้ำลาย...ไม่กล้าตัดสินใจ
ตอนที่ผมลังเลอยู่นั่นเอง พี่ป่าฉวยโอกาสนี้ จูบหนักเข้ามาที่ริมฝีปากของผมอย่างรวดเร็ว...
…และมันก็เป็นไปตามธรรมชาติ ที่เมื่ออารมณ์ถูกปลุก คนที่อยู่เบื้องบนก็รีบทำหน้าที่ตัวเองอย่างรวดเร็ว ด้วยการมาคร่อมตัวผมเอาไว้อย่างรู้หน้าที่
ผมทำได้แค่ปล่อยให้เลยตามเลย...
…คืนแรก ครั้งเดียว เห็นทีจะไม่ใช่อะไรที่น่าจดจำ
ผมคิดแค่นั้นจริงๆ แต่เชื่อมั้ยครับ ว่ามันไม่พอสำหรับไอ้หนุ่มคาลวินไคลน์
มันต่ออีกสอง...ไก่ขันพอดี...และผมก็กำลังจะเกือบตายอยู่แล้วพอดี...
วันต่อมาผมตื่นสาย...
รู้สึกตัวตอนที่พี่ป่าหอมหน้าผากของผม และก็รู้สึกตัวหนักขึ้นไปอีกเมื่อพี่ป่ากำลังหัวเราะลั่นกับกระดาษเอสี่ที่ถูกสอดเข้ามาในห้องของผม
“อะไรเหรอ...” ให้ตาย รู้สึกร่างพัง...ผมขยับตัวไม่ค่อยได้พี่ป่าก็เลยยื่นกระดาษแผ่นนั้นมาให้อ่าน
ชิบหาย...ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
เอากันมันส์ดีครับ...ผมนอนไม่หลับเลย จากห้องข้างๆ “ฮ่าๆๆๆ”
“หัวเราะไรล่ะพี่ป่า เขาด่านะเนี่ย”
“แสดงว่าพี่ลีลาดีใช้ได้”
“พี่ป่า!”
“สะเทือนไปจนถึงห้องข้างๆ”
“ผนังห้องบางเหอะ”
“โดนแล้วยังจะไม่เชื่ออีกนะ”
ผมพูดไม่ออก ได้แต่มองกระดาษแผ่นนั้นด้วยความไม่สบายใจ “จะมองหน้าห้องข้างๆติดมั้ย”
“รู้จักด้วยเหรอว่าใคร” พี่ป่าถาม
จริงๆก็ไม่เคยเห็นหน้าหรอก เพื่อนร่วมหอที่อยู่ใกล้ๆก็เห็นจะมีแต่เจ๊พริ้งที่ผมรู้จัก
“ดีออก เขาจะได้รู้ว่าโยมีเจ้าของ”
ผมมองหน้าพี่ป่าที่ทำหน้าจริงจังใส่ผม
“ไอ้นี่มันยังต้องได้นอนไม่หลับอีกหลายคืนแน่ๆ พี่พูดเลย”
“พี่ป่า...หมกมุ่นว่ะ”
“หึหึ...ไปทานข้าวเช้าเร็ว”
พี่ป่ายกแขนขึ้น...ผมเห็นขอบกางเกงของคาลวินไคลน์แว้บๆและก็ไรขนอะไรก็ไม่รู้ นั่นทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายและรีบมองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว
เป็นอะไรที่ผมตระหนักได้ว่าหนุ่ม H&M อย่างผมคนนี้พ่ายแพ้แต่หนุ่ม Calvin Klein คนนี้อย่างสุดๆ...
“มองอะไรอ่ะ” พี่ป่าเลื่อนตามสายตาของผม ผมรีบหลบตาอย่างรวดเร็ว “หึหึ เอชแอนด์เอ็มคิดถึงคาลวินไคลน์เหรอ”
ผมไม่ตอบ...หันไปมองทางอื่น
“ไม่ต้องห่วง มันได้เจอกันทุกคืนแน่”
และคืนต่อจากนั้นมันก็เป็นอย่างที่ไอ้พี่ป่าพูดจริงๆครับ
ผมเสพติดคาลวินไคลน์
ไม่สิ...ผมเสพติดนายพนา ก้องธานินทร์ต่างหากTalk : ได้เท่านี้ T_T
ฉาก NC สำหรับเค้าคือจุดอ่อนจริงๆค่ะ แต่งไม่ค่อยได้เลยจริงๆ 
อาทิตย์หน้าสอบมิดเทอมและมีไปทริปต่างประเทศนะคะ(ทริปด่วนจัดๆ)
จะพยายามมาต่อให้ได้เร็วและด่วนที่สุดนะคะ #ขนคอมไปด้วย #แม่ต้องหนีบลูกไปด้วยทุกที่
ต้องขอโทษด้วยที่นานๆทีมา แต่ยุ่งมากจริงๆค่ะ ไม่เหมือนแต่ก่อน หวังว่าจะเข้าใจน้าา 
หัวข้อ: { เดือนเกี้ยวเดือน } [END] (อ่าน 8505115 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก