ตอนที่ 12กดดูภาพโปรไฟล์ที่โชว์ขึ้น กลายเป็นรูปวิวทิวทัศน์แทนกาแฟสองแก้วไปซะแล้ว
“เปลี่ยนทำไมเนี่ย”
เด็กซ์แค่อยากเปลี่ยนเล่นๆ อาจจะเบื่อภาพเดิม เปลี่ยนเพราะอยากให้เราถาม
รึหมดโปร..?!!?
ก็ยังมโนไปเรื่อย เฮ้อ..มีคนบอกไว้ถอนหายใจ 1 ครั้งอายุสั้นลง 7 นาทีหรือ 7 วินาทีวะ จำไม่ได้แล้วง่า
“เปลี่ยนรูปบ่อยนะคุณ”
“คุณก็เปลี่ยน”เอาละสิ เถียงไม่ออกแล้ว
“เมื่อคืน คุณยุ่งหรือไง”
“คุณคงสบาย ไม่ต้องทำอะไรมาก”เก่งจริงๆ ไอ้เรื่องอ้อมเรื่องเปลี่ยนประเด็น กะจะล้วงเรื่องอาชีพ การงานซักหน่อย
“คุณมั่วแระ”
“ผมก็ลองเดา”เดาเก่งวุ้ย
“ผมก็ทำมั่งแหละ กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ล้างจาน จิปาถะ วันทำงานผมก็มาทำงาน ไม่ได้นอนเล่นนิ”
“ผมดูที่ว่าคุณ เหมือนทำอะไรไม่เป็น”คือว่าเราใช่มั้ยเนี่ย เห็นแค่รูปเราเองนะเด็กซ์
“เกินไปแระๆ จะให้ผมมีความสามารถพิเศษขนาดไหน ถึงจะดูเหมือนทำอะไรเป็น”
รู้แล้ว เราชอบโชว์รูปตัวเองแนวเด็กๆงุ้งงิ้งๆแน่เลยว่ะ ทั้งที่เราอายุขนาดนี้ ทำงานด้านนี้ มันควรจะต้องมีรูปมาดวิชาการล่ะมั้ง
“ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณ อย่าคิดเยอะ”แน่ะ ยังกะรู้ว่าคิดอะไรอยู่ ชักสงสัยตาเด็กซ์ เคยรู้จักเรามาก่อนแล้วมาทำเนียนแอ๊บแกล้งคุย
“ผมขี้เกียจคุยเรื่องนี้อ่า เอางี้ ผมถามคุณหน่อยซิ บ้านคุณเขามีปัญหาสงสัยมั้ยว่า อายุขนาดนี้ ทำไมยังไม่แต่งงาน”
“คุณอย่าถามผมเรื่องนี้ ผมเครียด”ถือเป็นคำตอบแรกๆ ที่เป็นเรื่องส่วนตัวของเด็กซ์บอกออกมา ..โอเคไม่จู้จี้แล้ว
“ลูกพี่ลูกน้องผมนะ มันเพิ่งเรียนจบมาเป็นสัตวแพทย์รายได้โคตรดี แต่เหนื่อยมาก”
“บ้านผมมีแมวเปอร์เซีย และก็แมวไทยพันธุ์อะไรไม่รู้เยอะแยะ ถ้าเกิดไม่สบาย ก็นี่โทรหามันเลย รักษาฟรี สบายเนาะ”
“เลี้ยงยากมั้ย แมวเปอร์เซีย”“ต้องเปิดแอร์ให้นะแมวมันขี้ร้อน มีเสื้อผ้าให้มันใส่ ต้องมีกะบะทรายใส่อึ ที่ฝนเล็บ มีของเล่นให้มันเล่น อาหารเม็ด มีที่แปรงขนให้มันอีก แถมต้องพามันไปฉีดวัคซีนประจำปี เห็นไอ้สัตวแพทย์น้องผมบอกว่า พอแมวมันอายุมาก ก็มีโอกาสเป็นโรคนู่นนี่เยอะแยะ จำไม่ได้”
“คุณไม่เหนื่อย ยุ่งยากขนาดนี้”“55 อาผมเป็นคนดูแลแมวทั้งหมด ผมมีหน้าที่เล่นกับมันแค่นั้นเอ๊ง”
“ผมถึงบอกคุณ ว่าคุณเหมือนทำอะไรไม่เป็น”ฮึ่มๆๆ นี่คือหมดโปรโมชั่นจริงๆแล้วใช่ป่ะ ทำไมพูดจาไม่โรแมนติกเหมือนในซีรีส์วะที่เราสองต้องครองรักนิรันดร์ไม่มีหมดโปร
“ผมก็ขับรถพาแมวหมาไปหาหมอ เวลามันไม่สบายไง ผมต้องประคับประคองรถ แถมจะต้องดูแมวระวังไม่ให้อ้วก แหกปาก ร้องตะกาย ยากจะตายคุณทำได้เหรอ โด่ๆๆ”
“คุณเอาแมวใส่กรง แล้วใส่กล่องลังหนาๆ คงไม่มีปัญหาอย่างคุณบอก”เปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ ชักไม่สนุกแระ
“คุณดูหนังโรงบ่อยป่ะ ผมดูบ่อยทั้งหนังไทยหนังเทศ แต่ต้องไปอ่านพรีวิวหนังก่อน ว่าเค้าวิจารณ์หนังว่าเป็นไง”
“ผมไม่ชอบดูหนังโรง”“ทำไมไม่ดู”
“ผมดูหนังแผ่นที่บ้าน”“หนังโรงมันจออลังการน้า ได้ฟีลได้อารมณ์ด้วย”
ทีนี้เด็กซ์นิ่ง ไม่ยอมตอบแฮะ ไม่เห็นมีอะไรเลย
“คุณชอบดูหนังแนวไหนล่ะ”
“หลายแนว”“เออนี่ ถ้าหนังสยองขวัญต้องดูในโรงเท่านั้น ซาวด์จะกระหึ่มมาก แบบที่เรียกว่าหนังผีตุ้งแช่อ่ะ ผมโคตรชอบ ยิ่งหนังมันหลอนมากๆนะ คุณเอ๊ย.. ถ้าคุณดูหนังแผ่นจะไม่ได้ฟีลจริงๆ บอกเลย”
“ผมเคยดูแล้วมันหวิวๆ”“เห้ย อย่าบอกนะว่าคุณกลัว 55”
“ผมหลับละ” ฮ่าๆๆ มัวแต่ว่าเราดีนัก เรารู้จุดอ่อนนายแล้วว เด็กซ์
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พรุ่งนี้วันหยุดแต่คนเขียนก็ไม่ได้หยุด อยากอยู่บ้านจัง
ปล. 1. ขอบคุณทุกเม้นต์เลยนะครับที่ติดตามกันมาตลอด
ปล. 2. ผู้หญิงในนิยายเรื่องนี้ ไม่ค่อยมีบทเลยเนอะแต่คนมาเม้นต์นิยายผมน่ะ สาวๆทั้งนั้น
ไม่เท่าเทียมกันเล้ย 555
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
