เข้าทำงาน หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลขุนก็พาน้องมานอนพักที่บ้านป๋า เพราะป๋าบอกเขาว่ามีเรื่องจะคุย เขาต้องคอยดูแลแก้ว เช็ดตัวให้แก้ว แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ทุกอย่างเป็นคำสั่งของป๋า ซึ่งเขาไม่ได้เต็มใจ แต่พอเขามองเห็นร่องรอยที่ตัวเองเป็นคนทำแล้วก็อดจะสงสารน้องไม่ได้ ที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะไประบายอารมณ์กับมัน
"ตื่นแล้วหรอลูก .. ลุกไหวไหม" ป๋าเคพูดอย่างเอ็นดู นี่ก็สามโมงเย็นแล้ว แต่แก้วยังไม่ตื่นเลย เขาเลยเข้ามาดูว่าลูกชายเขาดูแลน้องดีไหม .. พอเดินเข้ามาในห้องได้ก็ต้องแอบยิ้มให้กับภาพข้างหน้า เพราะตอนนี้ข้างๆคนที่ขยับตัวลืมตานั้น มีอีกคนกำลังนอนฟุบหน้าอยู่ข้างเตียง มองๆดูแล้วเหมือนคนกำลังเฝ้าไข้เมียอย่างไรอย่างนั้น .. ช่างเป็นภาพที่ป๋าเอ็นดูเป็นอย่างมาก
"ครับ " แก้วที่หน้ายังซีด ตาปรือๆนิดนึงพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ไม่สามารถลุกได้เพราะตัวเองยังรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวและหนาวสั่นมากเพราะมีไข้สูง
"ขุน .. ขุน .. ช่วยน้องสิ" ป๋าเดินมาสะกิดลูกชายตัวดี ขุนตื่นมานั่งงงๆแล้วช่วยแก้วให้ลุกนั่งพิงหัวเตียงช้าๆ .. เออเว้ย มันก็ทำได้นี่นา ป๋าเคลอบยิ้มเป็นครั้งที่สองของวัน
"รินน้ำให้น้องแล้วออกมาคุยกับป๋าด้านนอก .. ป๋าให้เด็กทำข้าวต้มไว้ให้น้องแล้ว" ป๋าสั่งแล้วเดินออกมารอที่โซฟาด้านนอก ส่วนขุนตอนนี้เขาพยายามทำใจไม่ให้แสดงท่าทางรังเกียจออกมา เพราะเขาก็ถือว่าผิดเหมือนกันที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ .. ตอนแรกๆเขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดหรอกนะ แต่พอเห็นสภาพมันมาตลอดทั้งวันแล้ว เขาก็อดรู้สึกผิดไม่ได้
"มึงหิวหรือยัง .. เดี๋ยวให้เด็กยกข้าวมาให้ละกัน" เขาพูดกับคนป่วยจบก็เดินออกจากห้องเพื่อไปคุยกับป๋า ส่วนแก้วตอนนี้เขาเริ่มอยากเข้าห้องน้ำมาก แล้วจะไปอย่างไรล่ะเนี่ย ก็มันเจ็บจนเดินไม่ได้เลย
"ป๋ามีอะไรจะคุยกับผม" ขุนเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเล็กตรงข้ามป๋าที่นั่งประกาศศักดาอยู่ตรงหน้า ในชีวิตนี้เข้าไม่กลัวใครหน้าไหนอีกแล้วนอกจากป๋าเคคนนี้
"ฉันจะมาบอกแกว่า .. แกต้องเข้าไปทำงานในบริษัท .. ฉันจะให้แกอยู่ในฐานะรองผู้บริหาร .. แกจะต้องเข้าไปเรียนรู้งานได้แล้ว .. 27 ปี แล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆจะได้มากินเที่ยวเล่นไปวันๆ" โดนเล่นจนได้ไหมล่ะขุนเอ้ย .. ป๋าเคยบอกให้เขาเข้าไปทำงาน แต่เขาก็ผลัดมาตั้งแต่เรียนจบ จนตอนนี้ถ้าเขาจะขอผลัดผ่อนไปอีก ป๋าจะว่าอะไรไหม
"ผมไม่ ... "
"อย่าคิดแม้แต่จะปฏิเสธ .. ฉันให้เวลาแกมามากพอแล้วขุน .. พรุ่งนี้แกเข้าไปเริ่มงานพร้อมฉัน .. ส่วนแก้วฉันจะให้เป็นเลขาฉันก่อน .. น้องมีสิทธิ์ขึ้นเป็นบอร์ดบริหารเหมือนกัน .. หวังว่าแกจะเข้าใจและทำตาม .. ดูแลน้องด้วยล่ะ ป๋าไปละ" แผนการที่สองของป๋ากำลังจะเริ่มต้นด้วยดี ใช่ไหม .. อันนี้ป๋าเคก็ยังไม่แน่ใจ .. แต่ที่รู้ๆ ขุนมันจะต้องขึ้นมาสืบทอดบริษัทของเขาทั้งหมดในสักวันหนึ่ง .. ถ้าเขาไม่สนับสนุนลูกตอนนี้ เขาก็ไม่รู้จะไปทำตอนไหน เพราะเขาก็เริ่มแก่ขึ้นไปทุกวัน ลูกชายก็มีอยู่คนเดียว
"โธ่เว้ย ! ป๋าชอบบังคับกูจังวะ" เขาก็ทำได้แค่นี้ แม่ง ชีวิตโคตรจะอิสระเลย .. ขุนเดินหงุดหงิดเข้ามาในห้องแต่ก็ต้องหงุดหงิดกว่าเดิมเมื่อเห็นคนที่กำลังเดินขาเป๋จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ออกมาจากห้องน้ำ ถ้ามึงจะอ่อนแอขนาดนี้นะ
"อย่าทำตัวอ่อนแอให้กูเห็นได้ป่ะวะ ทุเรศว่ะ" แค่คำๆเดียวก็ทำให้แก้วจุกไปถึงลิ้นปี่ เป็นเพราะเขาเองไม่ใช่หรอที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้ แก้วไม่ได้อ่อนแอนะ แต่ร่างกายมันไม่ไหว จะให้แก้วเดินไวเหมือนคนปกติได้ไงล่ะ
"ขอโทษครับ" แก้วพูดแล้วเดินต่อไปนั่งบนเตียง ตอนนี้เขายังรู้สึกรุมๆ ตามลำตัวช่วงล่างโดยเฉพาะตรงนั้นยังไม่ค่อยหายดี
"ขอโทษค่ะ ป๋าให้เอาข้าวต้มมาให้คุณแก้วค่ะ" เด็กรับใช้เคาะประตูก่อนจะเปิดเข้ามาพร้อมถ้วยข้าวต้มและน้ำดื่มสะอาด
"วางไว้แล้วออกไปได้" ขุนพูด เด็กรับใช้ออกไปก่อนจะปิดประตูเสียงเบา
"ออกไปกินข้าวซะ .. จะเอาอะไรก็บอก" ขุนจำต้องพาคนป่วยเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วนั่งเฝ้ามันกินข้าว .. เวรกรรมอะไรของเขาเนี่ย .. จะว่าเบญจเพศมันก็ไม่ใช่ แล้วทำไมเขาจะต้องมาวุ่นวายกับชีวิตมันด้วยวะเนี่ย ซวยซ้ำ ซวยซ้อน จริงๆให้ตาย ..
แล้วทั้งวันขุนก็ต้องมาคอยดูแลไอ้ขี้เหร่นี่ ตอนนอนก็ยังต้องให้มันนอนเตียง เพราะมันจะได้หายเร็วๆ ส่วนเขาต้องออกมานอนที่โซฟาคอเคล็ดคอแข็ง .. ขนาดเลย์มันโทรมาชวนออกไปข้างนอกเขายังไปไม่ได้เลย เพราะถ้าเขาออกไปจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว มีหวังป๋าได้ไล่เขาออกจากบ้านแน่ๆ ก็เลยได้แต่ทำใจนอนไปทั้งๆที่ทรมานจะตายอยู่แล้ว
.
.
"สวัสดีครับท่าน .. สวัสดีค่ะป๋า .. สวัสดีครับคุณขุน .. สวัสดีค่ะ" เสียงต้อนรับยามเช้าจากบรรดาลูกน้องลูกจ้างทั้งหลายในบริษัทดังขึ้น .. ป๋าเคเข้าบริษัทแต่เช้าพวกเขาก็ว่าแปลกแล้ว นี่ยังมีบุคคลที่ไม่น่าจะมาด้วยอีกบุคคลหนึ่ง .. ลูกชายท่านประธานผู้ที่ไม่เอาการเอางานสุดๆ
"เฮ้ยแก .. อกอิแป้นจะแตกลูกป๋านี่หล่อมากอ่ะ ไม่น่าหมั้นกับลูกชายป๋าณพเลยอ่ะ ขี้เหร่อย่างกับอะไรดี"
"แต่แกอิตาขุนนี่เสือผู้หญิงเหลวแหลกมากนะ ได้เป็นผัวก็ไม่ใช่จะดีนะยะ"
"แล้วเขามาทำอะไรวะ .. คงไม่ได้คิดจะเข้ามาทำงานหรอกนะ .. แค่เห็นประวัติก็ไม่น่าจะทำได้ละ"
"ไม่รู้สิยะ รอดูก็แล้วกัน มีประกาศมาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น"
เสียงพนักงานในบริษัทกำลังวิพากษ์วิจารณ์ลูกชายคนเดียวของเจ้าของบริษัท ใครจะคิดล่ะว่าป๋าจะพาลูกชายคนนี้มาได้ ปกติงานฉลองบริษัทเจ้าขุนยังไม่เคยมาเลยด้วยซ้ำ แล้วนี่เขาจะเข้ามาทำอะไรก็ไม่รู้ .. บอกตามตรง คนในบริษัทยังไม่มีใครเชื่อใจเขาพอ
“ป๋าคิดดีแล้วหรอจะให้ผมมาทำ .. ลูกน้องป๋าแต่ละคนนี่เกลียดขี้หน้าผมทั้งนั้น” ขุนรู้ตัวดีว่ามีคนไม่ชอบเขาเยอะ ก็วีกรรมที่เขาสร้างมันเคยมีเรื่องดีๆซะที่ไหนล่ะ
“ก็แกมัวแต่ทำตัวแบบนี้ .. แกไม่คิดจะปรับปรุงตัวบ้างเลยหรือไงขุน .. จะให้คนอื่นเขาดูถูกแกไปตลอดชีวิตเลยหรือไงกัน .. เรียนก็จบจากที่ดีๆ .. สมองแกน่าจะคิดอะไรที่มันมากกว่ากินเมาเที่ยวผู้หญิงบ้างนะ” ป๋าเคพูดกับลูกชายตัวดีก่อนจะเดินเข้าห้องท่านประธาน ส่วนขุนเดินตามเข้ามาติดๆ .. วันนี้แก้วไม่ได้มาทำงานด้วย เนื่องจากป๋าอนุญาตให้น้องพักจนกว่าจะหาย
"ห้องแกอยู่ถัดไปอีกนิด .. เดี๋ยวตอนสายฉันจะพาแกเปิดตัวในบริษัท .. เสร็จแล้วแกก็เริ่มงานได้ .. จะมีคนคอยเทรนด์และเป็นหูเป็นตาให้ฉัน .. แกไม่ต้องห่วงว่าทำอะไรแล้วฉันจะไม่รู้ไม่เห็น .. หึหึ .. ทำใจไว้เลยไอ้ลูกรัก" ป๋าเคตบไปที่บ่าลูกรักเหมือนปลอบใจ .. โธ่ .. พ่อก็ไม่กดดันผมสักเท่าไหร่เลย ขุนคิดแล้วนั่งลงที่โซฟารับแขก .. วันนี้รตีโทรหาเขาหลายสายแล้ว แต่เขาไม่ได้รับ หลังๆมานี้รตีมักจะทำตัวน่าเบื่อ ขุนเริ่มเบื่อเธอเต็มทน แต่ก็ยังไม่อยากเขี่ยทิ้ง เพราะเธอก็ยังตื่นเต้นเร้าใจอยู่ อย่างน้อยเวลาที่เขาหงุดหงิด เขาก็สามารถหาที่ระบายได้
หลังจากนั่งพักกันสักครู่ป๋าก็พาเขาเข้าห้องประชุมบอร์ดตั้งแต่สิบโมง กว่าจะออกมาอีกทีก็ตอนมื้อเที่ยง ถามว่าในห้องประชุมมีอะไรน่ะหรอ ก็พวกประจบประแจง พวกชอบชื่นชมกันออกนอกหน้า .. หน้าตาแต่ล่ะคนนี่แค่นยิ้มดีใจที่ขุนได้เข้ามาเป็นรองผู้บริหาร แต่ในใจแต่ละคนคงกำลังก่นด่าดูถูกในศักยภาพของเขากันทั้งนั้น .. แม้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาทำงานเต็มตัว แต่เขาก็ต้องยอมรับและลองทำงานที่ป๋าสั่ง .. ไม่อย่างนั้นป๋าคงเฉดหัวขุนออกจากบ้านแน่นอน
"ขอบใจ" ขุนบอกคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ ตอนนี้เขากำลังจะออกจากบริษัท หลังจากเทรนด์งานเบื้องต้นไป เขาก็ได้ค้นพบว่าวิชาบริหารที่เล่าเรียนมาแทบจะหายไปกับวันเวลาที่เขามัวแต่เที่ยวเพลินไม่สนใจจะเข้ามาช่วยบริษัทที่ก็เป็นของเขาเองครึ่งนึง
"คุณท่านครับ คุณขุนออกจากบริษัทแล้วนะครับ" อาทรโทรรายงานท่านประธาน เขาได้รับมอบหมายให้ดูแลลูกชายท่าน คอยสอนงานและจับตามอง .. เขาเองแม้จะไม่ถูกชะตากับเจ้าขุนสักเท่าไหร่ แต่เขารักและเทิดทูนป๋ามากกว่าใคร ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการภาค ซึ่งแต่งตั้งโดยท่านประธาน .. เมื่อท่านประธานมอบหมายงานมาให้เขา เขาก็ต้องทำให้เต็มที่และออกมาดีที่สุด
.
"มึงเนี่ยนะไปทำงาน . ไอ้สัตว์โลกจะแตกป่ะวะ" เลย์พูดจาขำขันเพราะเพื่อนเขาเคยคิดจะไปทำงานเสียที่ไหนล่ะ ตอนนี้เขานั่งกันอยู่ที่ร้านนั่งชิว เดี๋ยวอีกสักพักขุนก็ต้องกลับแล้ว ช่วงนี้ออกนอกบ้านนานไม่ได้
"ปากหมานะมึง .. เฮ้อ .. กูนี่แม่งปวดหัวฉิบ. .. อยากจะออกไปเที่ยวหรือไปสังสรรค์กับมึงเหมือนเดิมก็ทำไม่ได้" ขุนพูดพลางกระดกเหล้า
"มึงแม่งเหมือนโดนจองจำเลยว่ะ .. เออ .. แล้วน้องแก้วหน้าม้าไรนั่นล่ะ" เลย์ถามพลางสอดส่ายสายตาหาคนที่อยากเจอ เขาแอบไปเห็นหน้าวอลล์ของทาย มีเพื่อนมาเมนท์ว่าให้มาเจอกันร้านนี้ เขาก็เลยนัดเพื่อนรักมานั่งร้านนี้
"มึงมองหาใครวะ ." ขุนถามเพราะเห็นอาการแปลกๆของคนตรงหน้า
"เพื่อนน้องแก้วไง .. กูชอบว่ะ .. อยากได้" เลย์พูดยกคิ้วหนึ่งทีเป็นการบอกเพื่อนว่าคนนี้จะต้องได้
"มึงมันบ้า .. กูว่าเขาไม่เล่นด้วยแหง" ขุนดูถูกเพื่อนเพราะเขาคิดว่าทายไม่น่าจะยอมคนง่ายๆ
"มึงคอยดูกูก็แล้วกัน .. มาๆ .. ฉลองตำแหน่งรองผู้บริหารหน่อยเว้ย .. วู้ว" เลย์ยกแก้วเหล้าขึ้นชนคนตรงหน้าที่ไม่มีอารมณ์ร่วมเลยแม้แต่น้อย
"กูไม่ได้ดีใจเล้ย" ขุนนั่งอีกสักพักก่อนจะขับรถกลับบ้าน วันนี้เขาจะไม่นอนโซฟาหรือพื้นแล้ว เป็นเพราะโซฟา ตอนนี้เขายังปวดคออยู่เลย
.
ส่วนทางแก้ว วันนี้ป๋าณพมาอยู่ดูแลเขาทั้งวัน ป๋าพูดกับแก้วเสมอว่าให้แก้วเข้มแข็ง .. แก้วรู้ .. แก้วเข้าใจ .. แต่แก้วเข้มแข็งได้แค่นี้ .. แค่นี้จริงๆ
แก้วทานข้าวทานยาก่อนจะเช็ดตัวเตรียมนอน อาการเขาดีขึ้นเยอะแล้ว .. แบบนี้พรุ่งนี้เขาก็ไปทำงานได้แล้ว
แกร๊ก
"หลับแล้วหรอวะ .. อืม .. ไม่มีไข้แล้วนี่" แก้วรีบทำเป็นหลับ เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาตื่นอาจจะทำให้พี่ขุนอารมณ์เสียอีก เขานอนหลับตา รู้สึกได้ถึงมือที่อังมาที่หน้าผาก .. พี่ขุนก็รู้สึกเป็นห่วงแก้วสินะ .. แก้วแกล้งหลับต่อจนขุนอาบน้ำเสร็จ พอพี่เขาขึ้นมานอน แก้วก็โล่งใจที่วันนี้พี่ขุนไม่หนีแก้วไปนอนบนโซฟาอีก
.
- ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ -
เรื่องค่อยๆดำเนินไปนะคะ
ใครรอคอยอะไรกันอยู่ก็รอกันหน่อยน้า
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามเรื่องไม่สนุกของเค้าค่ะ 55