ไม่มีทางเลือก"เมื่อไหร่จะหยุดร้องวะ ไม่ได้จะจับมาฆ่าแกงหรอกน่า .. หยุดสักที !" จบคำตวาดของหนุ่มเพลย์บอย แก้วรีบปาดน้ำตาทิ้งด้วยความกลัว พี่เขาจับแก้วมาทำไม แก้วไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย พี่ขุนนั่นแหละที่ทำ ถ้าจะต้องมีใครโกรธ คนคนนั้นก็ต้องเป็นแก้วสิ
"พี่ขุนพาแก้วมาที่นี่ทำไม" ถามคนที่ท้าวสะเอวยืนมองตนอยู่ หลังจากที่เขาสลบเป็นลมไป ตื่นมาอีกทีก็ขึ้นมาอยู่บนห้องของใครก็ไม่รู้ ในห้องไม่มีใครอยู่สักคน ในห้องดูหรูมาก น่าจะแพงมากน่าดู เพราะเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งล้วนเป็นของดีทั้งนั้นเลย
"เอาล่ะ เรามาทำการตกลงกัน .. ที่พานายมาก็เพื่อจะคุยเรื่องงานหมั้นของเรา"
"งานหมั้นอะไร หมั้นทำไม ผมไม่หมั้นกับพี่หรอกนะ" แก้วยังไม่รู้เรื่องนี้ถึงกับร้องออกมาอย่างตกใจ หมั้นหมายบ้าอะไร เขากับพี่ขุนเป็นผู้ชายทั้งคู่นะ ป๋าทำอะไรไม่บอกกล่าวอีกแล้วสิน่า
"นี่นายยังไม่รู้เรื่องเหรอ .. ป๋าฉันเขารู้ว่า .. เอ่อ ฉันทำอะไรนาย .. เขาก็เลยจะให้พวกเราหมั้นกัน" ขุนพูดแล้วกุมหัวอย่างอดไม่ได้ ตอนนี้เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องรังเกียจแล้ว เขาสองคนจะต้องร่วมมือกันต่อต้านงานหมั้นครั้งนี้
"ผมไม่หมั้น !" แก้วตวาดเสียงแข็ง แววตามีแต่ความเสียใจ เพราะพี่ขุนไม่เคยมองแก้วเป็นคนเหมือนคนอื่นๆทั่วไป เขารังเกียจแก้ว
"พูดเหมือนฉันอยากหมั้นกับแก้วหน้าม้าแบบนายอย่างนั้นแหละ .. แค่นี้ก็ทุเรศตัวเองเต็มทนแล้ว" ขุนทำท่ารังเกียจเมื่อพาลไปคิกถึงเรื่องคืนนั้นที่ตนเมาแล้วได้กับคนอัปลักษณ์ตรงหน้า
"แก้วจะลองพูดกับป๋าเอง .. " แม้จะเสียใจที่โดนดูถูก แต่แก้วก็ต้องอดทน ไม่ยอมให้น้ำตาไหลออกมา ทำไมพี่ขุนถึงได้มองคนแต่เพียงภายนอกแบบนี้นะ
"นี่แหละสิ่งที่นายต้องทำ !" การตกลงจบไปด้วยดี ขุนขับรถพาแก้วกลับไปส่งที่ทำงานก่อนจะไปนอนเล่นคอนโดเลย์เพื่อรอปาร์ตี้คืนนี้ ส่วนแก้วพอไปถึงเขาก็ต้องรีบขอโทษขอโพยพี่ๆที่ทำงานเพราะเขาเข้างานสานไปชั่วโมงกว่าๆ
.....
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า ในขณะที่พวกเขาพากันไปตกลงเรื่องการต่อต้านงานหมั้นนั้น ทุกการกระทำได้ตกอยู่ในสายตาของสองป๋าเรียบร้อย ป๋าเครีบต่อสายถึงป๋าณพอย่างรวดเร็ว งานนี้จะต้องไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ งานนี้พวกเขาจะต้องมีแต่คำว่า ได้ กับ ได้
.....
"ทำไมถึงไม่อยากหมั้นกับหนูแก้ว! เขาไม่ดีตรงไหน ? ชาติตระกูล ? ฐานะ ? การศึกษา ? ไหนแกบอกฉันสิว่าน้องแก้วไม่ดีตรงไหน" ป๋าเคที่กำลังนั่งดูสารคดีอยู่ถามลูกชายคนเดียวของเขาเสียงดังลั่น พอมันเข้ามาบ้านได้ มันก็เข้ามาคุยเรื่องยกเลิกงานหมั้นเป็นอันดับแรก
"ป๋าไม่เห็นหรอว่าน้องเขาหน้าตาเป็นยังไง คงไม่ต้องให้ผมอธิบายหรอกนะว่ามันอัปลักษณ์แค่ไหน" แค่นึกถึงใบหน้าของแก้ว ขุนก็แทบอยากจะร้องไห้ เมื่อนึกว่าตนเคยโอบกอดร่างกายนั้น
"แกกล้าพูดนะว่าน้องเขาหน้าตาน่าเกลียด! แล้วที่แกทำกับน้องเขาวันนั้นแกไม่รังเกียจร่างกายเขาหรือไง" ป๋าเคพูดอย่างยกยิ้ม ลุกชายเขาจะต้องสติแตกเพราะทำอะไรไม่คิด
"นั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด .. ก็แค่เอากัน ไม่มีการจูบ หรือกอดอะไรทั้งนั้น ป๋าอย่ามากดดันผมเลย ผมจะสติแตกแล้วเนี่ย!" ขุนพูดอย่างคนใกล้บ้า ไม่น่าพลาดเลยขุนเอ้ย
"ถ้าแกไม่หมั้น .. ฉันจะไม่ให้เงินแกใช้สักบาท!" ป๋าเคยื่นข้อต่อรองที่คิดว่าเป็นธรรมที่่สุดแก่ลูกชาย
"ป๋าทำไมชอบขู่แบบนี้วะ .. ป๋าก็รู้ว่าผมใช้เงินเยอะแค่ไหน" ไหนจะค่ากิน ค่าเที่ยว ค่าปาร์ตี้ ไหนจะสาวๆอีก รายจ่ายเดือนๆนึงเท่ากับเงินเดือนพนักงานเดือนละสิบเท่า
"ฉันขอพูดไว้ตรงนี้เลยว่าถ้าแกไม่ยอมหมั้น ฉันจะไปรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยง แล้วอย่าหวังว่าฉันจะใจอ่อน เพราะครั้งนี้ฉันเอาจริง" ป๋าเคประกาศคำสุดท้ายก่อนเดินขึ้นห้องนอนไปอย่างสบายใจ ทิ้งไว้แต่ลูกชายที่ตอนนี้กำลังจะกลายเป็นบ้า
"โธ่เว่ยยยยยยยยยยยยยย" เสียงคำรามพร้อมการทำลายข้าวของตามมา ขุนปัดแจกัน หนังสือที่โต๊ะร่วงลงพื้นแตกกระจาย เละเทะไปทั้งห้อง พี่ๆแม่บ้านที่แอบฟังกันอยู่ก็ไม่กล้าเข้ามาห้ามเพราะคุณขุนมักจะอารมณ์ร้อนแบบนี้มาตั้งแต่คุณนายจากไป ขุนระบายอารมณ์จนพอใจก็ขับรถออกจากบ้านไปหาที่ระบายอีกครั้ง คืนนี้เขาจะเมาหัวราน้ำ
..
..
"ป๋าจะให้แก้วหมั้นกับพี่ขุนหรอครับ" ส่วนของแก้ว หลังจากกลับจากที่ทำงาน พี่ๆที่ทำงานก็ชวนแก้วไปกินเลี้ยงวันเกิดหัวหน้าแผนก แก้วตกลงรับคำไป แต่พี่ๆเขานัดแก้วไว้ประมาณสามทุ่ม
"เราว่าไงล่ะ .. หืม .. ไม่อยากหมั้นหรอ" ป๋าณพถามลูกชายของเขา คนที่รักที่สุดในชีวิต
"พี่เขาไม่ชอบแก้ว .. ถ้าหมั้นกันไปพี่เขาคงยิ่งเกลียดแก้ว .. แล้วอีกอย่าง .. พวกเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่' แก้วพูดเสียงอ่อนแล้วกอดเอวป๋าไว้เอาหัวซุกอกอย่างออดอ้อน
"เอาน่า เชื่อใจป๋านะ .. ป๋าไม่ยอมให้เราเสียใจหรอก .. นะลูก .. เชื่อป๋า" เมื่อป๋าพูดแบบนี้ แก้วก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ แก้วเป็นเด็กหัวอ่อน พ่อเลี้ยงมาแบบไหน เขาก็ใช้ชีวิตแบบนั้น สุดท้ายเขาก็ต้องเออออตามที่ผู้ใหญ่ว่า ในเมื่อป๋าเป็นคนเลือกมันก็คงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับแก้ว
"ไปส่งผมที่ร้านนี้ครับ" แก้วยื่นโทรศัพท์ให้คนขับรถ คืนนี้เป็นวันเกิดพี่ที่บริษัท ตอนแรกแก้วกะจะไม่ไปเพราะว่าแก้วยังไม่ค่อยรู้จักใคร แต่ในเมื่อพี่ๆเขาใจดีชวนแก้ว แก้วก็จะไป แก้วอยากมีเพื่อนไวๆ อยู่ที่ทำงานแก้วรู้จักแค่ทายเพื่อนคนเดียวของแก้ว
"ขอบคุณนะครับ" แก้วบอกพี่คนขับรถว่าเดี๋ยวจะนั่งแท็กซี่กลับเอง ก่อนจะโทรหาเพื่อนเพราะตนไม่เคยมาเที่ยวที่แบบนี้ เขานึกว่าพี่ๆจะจัดงานที่ร้านอาหารธรรมดาเสียอีก นี่มันเป็นโรงแรมชั้นเลิศเลยนะ
"ทายอยู่ไหน .. เรายินอยู่หน้าโรงแรม .. เราไม่กล้าเข้าไปคนเดียว"
(( แก้วรอทายแปปนะ กำลังจะถึงแล้ว ขอวางก่อนนะ รออยู่ด้านหน้านั่นแหละ ))
"ได้ๆ เรารอตรงบันไดข้างหน้า" วางสายไปแล้ว แก้วเดินไปยืนรอเพื่อนตรงบันได วันนี้แก้วแต่งตัวปกติเหมือนเคย เสื้อเชิ้ตคอปกสีขาวกับกางเกงแสล็คสีดำ เขาแต่งตัวไม่เป็น ในตู้เสื้อผ้าไม่ค่อยมีชุดใส่เล่นหรอก ป๋าจะให้แม่บ้านเป็นคนจัดไว้ให้
"มาแล้วๆ เข้าไปด้านในกัน" ทายมาแล้ว ทายเป็นผู้ชายตัวเล็กและขาวพอๆกับแก้ว แต่หน้าตาดี ออกไปทางน่ารักมากด้วยซ้ำ แต่ทายเป็นคนดี ทายไม่เคยรังเกียจแก้วเลย ทายเป็นคนเริ่มคุยกับแก้วก่อนเสมอ จนตอนนี้เรียกได้ว่าทายเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของแก้ว
...
"โห ต้องปิดขนาดนี้เลยหรอ" แก้วถามอย่างตกใจ เพราะกว่าจะเข้ามาถึงในผับปิดได้เขาต้องลงลิฟท์มาสองชั้น เดินเข้ามายังลอฟต์บาร์ เสร็จแล้วก็ต้องมีบัตรเข้าอีก แถมการ์ดข้างหน้าก็ดูหน้ากลัวมาก นี่มันต้องปกปิดขนาดนี้เลยหรอ
"ที่นี่ความปลอดภัยต้องสูงไว้ก่อนน่ะแก้วเพราะคนดัง คนมีตังค์มากันเยอะ .. มันดังมากนะในหมู่เซเลป ได้ข่าวว่าคุณขุนลูกชายป๋าเคก็ชอบมาเที่ยวที่นี่" แก้วมองหน้าทายอย่างอึ้งๆ พี่ขุนก็มาเที่ยวที่นี่เหรอ งั้นแก้วกลับบ้านดีกว่า
"จะไปไหนแก้ว .. " ทายรีบดึงแขนแก้วไว้เมื่อแก้วเหมือนจะเดินกลับไปทางเดิม
"เรา .. เราอยากกลับบ้านแล้ว" แก้วหน้าเริ่มซีดเมื่อคิดว่าอาจจะเจอพี่ขุนที่นี่
"ได้ไงอ่ะ .. อย่าทิ้งกันสิ .. มาครั้งนี้ทายสนิทกับแก้วที่สุดนะ .. ค่อยกลับด้วยกัน .. นะ" ทายพยายามเกลี้ยกล่อมแก้ว แล้วมันก็ได้ผล เพราะตอนนี้ทายเดินจูงมือแก้วเข้ามาที่โต๊ะของพวกพี่ๆเขาได้แล้ว
"สวัสดีครับพี่แตง .. สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะครับ" ทายบอกสุขสันต์วันเกิดแล้วนั่งลงข้างๆ
"ขอให้มีความสุขนะครับ" แก้วพูดแล้วนั่งลง ตอนนี้คนในผับเยอะมากแล้ว ที่โต๊ะมีกันอยู่ประมาณ 5 คน รวมแก้วกับทายก็เป็นเจ็ด
"ขอบใจมากน้องๆ เอ้า นี่พี่มิ่ง พี่ฝ้าย พี่กรด แล้วก็พี่คราม .. พวกแกส่วนนี่น้องแก้ว แล้วก็นี่น้องทายนะ แก้วเป็นลูกชายคุณอรรณพนะแก ดูแลกันดีๆ" พี่แตงพูด ทำความรู้จักกันพอประมาณก็เฮฮาปาร์ตี้เหมือนคนที่รู้จักกันมานาน แก้วเองตอนแรกก็ไม่ค่อยสนิทใจ ยังแอบเกรงว่าจะมีใครรังเกียจแก้วอยู่อีกหรือเปล่า แต่พอดูจากที่พี่ๆเขายิ้มให้แล้วก็ชวนแก้วคุย แสดงว่าเขาไม่รังเกียจแก้ว
"น้องแก้วจบอะไรมาครับ" พี่ที่ชื่อครามถามแก้ว พี่คนนี้เป็นผู้ชายหุ่นสูงล่ำตัวขาวกำลังดี หน้าตาเรียกได้ว่าหล่อเหลาเลยล่ะ
"ผมจบการตลาดครับ ที่จริงก้ไม่ได้อยากมาทำงานหรอก แต่ป๋าอยากให้ผมมาลองงานดูก่อนก็เลยต้องมาเป็นเลขาป๋าเคอ่ะครับ"
"ทานเหล้าไหม .. โอเคไม่เนอะ .. ไม่เป็นไรหรอก ถ้าพ่อเขาอยากให้ทำ เราก็ทำให้เต็มที่ พี่ดูแล้วเราน่าจะทำมันได้ดีนะ" พี่ครามพูด ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งดื่มเหล้ากันสนุกสนาน ส่วนแก้วได้แค่ดื่มน้ำอัดลม ทายก็ยกดื่มบ้างเล็กน้อยแต่ดื่มมากไม่ได้เพราะเอารถมา
"ขอบคุณนะครับ" หลังจากนั้นทุกคนก็นั่งเม้ากัน เริ่มมีบางคนลุกเต้นตามจังหวะเพลงที่เปิด เมื่อครู่มีดาราดังเดินผ่านไปด้วย แก้วก็ตกใจเหมือนกันเพราะว่าในโทรทัศน์เขาดูแมนมาก แต่ที่เจอเมื่อครู่มัน โคตรจะแต๋วเลย หลังจากนั่งกันมาได้เกือบสามชั่วโมงก็ถึงเวลาเป่าเค้ก พี่ฝ้ายเป็นคนไปยกเค้กออกมาเซอร์ไพรส์ เป่าเค้ก ร้องเพลงเรียบร้อยก็ได้เวลาทาน พี่มิ่งตัดเค้กออกเป็นส่วนๆแล้วยื่นให้แต่ละคน แก้วยืนค้อมตัวไปรับจานเค้ก แต่ตอนหันกลับมาแก้วดันโดนผู้ชายคนหนึ่งชนเพราะแก้วนั่งอยู่ขอบนอกสุดติดกับทางเดิน จนตอนนี้เค้กที่ได้รับมาลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นเรียบร้อย
"ขอโทษนะครับ" รีบก้มหัวขอโทษแล้วตั้งใจจะเก็บเค้กขึ้นมา เพราะกลัวจะโดนคนว่าว่าทำพื้นสกปรก
"ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้วะ รองเท้ากุเลอะหมดแล้วเนี่ยเห็นไหม" ผู้ชายคนนั้นพูดน้ำเสียงแข็งกร้าว แต่แก้วว่ามันคุ้นๆอยู่นะ เหมือนที่ตนมักได้ยินบ่อยๆ ออกมาจากปาก ...
"พี่ขุน ! " แก้วเงยหน้ามองคนตรงหน้า ใช่คนที่เขาเพิ่งคุยกันเมื่อตอนบ่ายจริงๆด้วย
"เห้ย ! มึงอีกแล้วหรอ .. โลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้วะ .. ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ!" ขุนสบถ เขาอุตส่าห์ออกมาระบายอารมณ์หลังจากที่โดนป๋าขู่ว่าจะไม่ให้เงินใช้ถ้าไม่ยอมหมั้นกับมัน
"ผมขอโทษ ผมเช้ดให้นะครับ" แก้วทำท่าจะก้มลงไปเอาทิชชู่เช็ดให้ แต่โดนเพื่อนสนิทจับไว้
"ไม่ต้องทำขนาดนั้นหรอก คุณก็ไปล้างเองละกันนะ" ทายดึงเพื่อนเข้ามา ตอนนี้คนมุงกันเต็มไปหมดแล้ว
"เช็ดเดี๋ยวนี้" อยากจะแกล้งไอ้อัปลักษณ์ให้มันได้อัปอาย ขุนพูดเสียงดัง ดังจนกลุ่มเพื่อนเริ่มเดินตามมา
"มีอะไรมึง" เป็นเลย์ที่ถาม เพราะเห็นเพื่อนยืนมีเรื่องอยู่กับกลุ่มคนไม่คุ้นหน้า ยกเว้นแก้วหน้าม้า กับไอ้ผู้ชายหน้าหวานนั่น เออ น่ารักดีนะ
"เช็ดสิ กูบอกให้เช็ด" ขุนยังยืนยันคำเดิม ส่วนคนตัวเล็กเริ่มหน้าเจื่อนแล้ว
"ครับ" สุดท้ายแก้วก็ต้องก้มลงไปใช้ทิชชุ่เช็ดให้ แต่ยังไม่ทันเช็ดเสร็จ ขุนก็สะบัดเท้าออกแล้วเดินกลับโต๊ะไป
"รอกูด้วยดิวะ " เลย์ที่ยังงงๆวิ่งตามไป ไหนมันบอกให้น้องเขาเช็ดไงวะ พอแบบนี้ก็เดินไปเฉย
"เป้นไงมั่งแก้ว .. เห้ย .. อย่าร้องนะแก้ว โหย แม่ง เกลียดไอ้ลูกคนนี้ของป๋าฉิบหาย ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นลูกป๋านะกูจะซัดให้" พี่กรดพูดออกมา เพราะมันชอบทำกร่างแบบนี้ เลยไม่มีใครในบริษัทยอมรับมัน
"แก้วอยากกลับบ้านไหม" เป็นทายที่ถามออกมา เขาคิดว่าที่แก้วโดนมันเกินไป อุบัติเหตุชัดๆ ยังจะมาหาเรื่อง
"อือ .. เราอยาก .. ฮึ่ก .. กลับบ้าน" แก้วร้องไห้ไปพูดไป ทำไมพี่ขุนต้องทำกันขนาดนี้ด้วย
"แก้วอยู่แถว .. ใช่ไหม ทางผ่านพี่ .. พี่ไปส่งนะ พวกมึงกูไปละ พายพี่ไปส่งแก้วเอง" จุ่ๆพี่ครามก็พูดขึ้น แต่ตอนนี้แก้วไม่มีอารมณ์ปฏิเสธใครทั้งนั้น ใครกลับแก้วก็กลับด้วย
"กลับดีๆนะมึง แก้วอย่าคิดมากนะคะ" แก้วลาพี่ๆ ลาทายแล้วเดินออกมา พี่ครามพาแก้วเดินมาขึ้นรถที่หน้าโรงแรม ตอนนี้แก้วพอจะหยุดร้องได้แล้ว
"เรามีอะไรกับคุณขุนหรือเปล่า พี่ว่าเขาดูแค้นอะไรเราสักอย่าง" พี่ครามถามออกมา
"ไม่ .. ไม่ทราบครับ" เลือกที่จะบอกไม่ออกไป เพราะไม่อยากพูดเรื่องที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
"มีอะไรบอกพี่ได้นะ .. แล้วก็ยิ้มด้วย .. แก้วยิ้มแล้วน่ารักกว่าร้องไห้ตั้งเยอะ" คำพูดของครามทำให้แก้วยิ้มออกมา แก้วมองคนข้างๆ พี่ครามช่างเป็นคนดี ไม่เหมือนคนที่ทำร้ายแก้วอยู่ตลอดเวลาแบบเขา
"ขอบคุณนะครับที่มาส่ง เจอกันพรุ่งนี้ครับ" แก้วบอกแล้วลงจากรถเพื่อเข้าบ้าน รถพี่ครามขับออกไปแล้ว แก้วรีบวิ่งขึ้นบ้าน อยากอาบน้ำนอนแล้ว เพลียมาทั้งวัน แถมวันนี้ยังมาโดนเรื่องร้ายๆแบบนี้อีก .. แม่ครับ ช่วยแก้วคิดหน่อยสิ ว่าแก้วจะเอาไงต่อไปกับชีวิตดี ตอนนี้แก้วนึกอะไรไม่ออกเลยครับ มันตื้อไปหมด
....
ส่วนขุนตอนแรกที่กำลังอารมณ์จะดีขึ้นพอเจอไปแบบนี้เขายิ่งอารมณ์เสียกว่าเดิม
“มึงไปให้น้องเขาทำแบบนั้นไม่กลัวเขาไปฟ้องป๋าหรอวะ” เลย์ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแล้วถาม ตอนนี้เขานั่งกันอยู่ในส่วนวีไอพี แต่เมื่อครู่พวกเขาออกไปเข้าห้องน้ำมา
“ไม่สนใจหรอก .. อย่ามาเซ้าซี่ได้ไหม .. “ เขาตอบเพื่อนแล้วหันไปว่าคู่ขาของวันนี้ เขาเริ่มไม่มีอารมณ์จะพาเธอขึ้นห้องละ
“กูกลับก่อนนะ เซ็งว่ะ .. คนนี้มึงเอาไปละกัน” ขุนพูดแล้วลุกออกไปเลยดื้อๆ ส่วนเลย์ตอนนี้กระดกเหล้าแล้วรีบตามไป เรื่องอะไรวะ ไม่เอาหรอกของเหลือเพื่อน เขามีคนใหม่ที่น่าสนใจแล้ว ผุ้ชายหน้าหวานคนนั้น
- ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ -
มาแล้วค่ะ ลงได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
กลับมาจากทานข้าว พี่บอก ไอทีแก้ให้แล้ว นี่รีบลงเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ || จบบริบูรณ์ .. P. 25 ( 4/3/58 ) **รบกวนย้ายค่ะ** (อ่าน 197342 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก