จบบริบูรณ์ผมกับแก้วเรากลับมาอยู่บ้านเดียวกันแล้วครับ กลับมากินนอนกันเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้ฟ้ามาอยู่กับพวกผมอย่างถาวร เพราะฝ้ายเองมีแฟนใหม่ เจอกันตอนงานศพรตีวันแรก เป็นพนักงานบริษัทผมนี่แหละ ชื่อว่าพงศ์ ดูจะไปด้วยกันได้ดีครับ พงศ์พาฝ้ายไปอยู่ด้วย ตอนแรกเธอก็จะเอาฟ้าไปอยู่กับเธอด้วย แต่มีหรือแก้วจะยอม ฝ้ายเองก็คงเข้าใจเลยยอมไปทำเรื่องเป็นบุตรบุญธรรมของแก้วมัน ผมเองก็ไม่ได้คัดค้านครับ แก้วมันมีความสุขที่จะทำอะไรผมสนับสนุนเต็มที่ ป๋าผมกับป๋าแก้วเองก็ดูจะปลื้มอกปลื้มใจที่พวกผมแม้มีลูกให้ไม่ได้ก็ยังมีเด็กมาให้ท่านเลี้ยง เมื่อวานวันเผารตีวันนี้พวกเราเลยเพิ่งจะได้พัก สวดศพเจ็ดวันเพราะญาติเธอขอไว้ เราเลยเปลี่ยนให้เยอะขึ้น พวกผมก็ช่วยกันเต็มที่ครับ เพราะผมเองรู้สึกผิดอย่างมาก รตีก็เคยเป็นแฟนผม เราเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ผมอโหสิให้เธอทุกอย่าง หลังจากนี้คงไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างเป็นเพราะคนเรามีทิฐิแห่งตน ผมเองโลภในกาม มักมาก อยากเอาชนะ ดูถูก ดูแคลนผู้อื่น ถึงได้เจ็บปวดแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมไม่เป็นแบบนั้นแล้วครับ ผมพยายามปรับปรุงตัวใหม่แล้ว ตอนนี้ผมมีแก้วคนเดียว และจะรักมันคนเดียว ผมให้สัญญา
"ว่าไงครับ .. อือ" มันครางรับนิ้วเรียวของผมที่คอยลูบแก้มใส ผมเคยเห็นว่ามันน่าเกลียดมากในสายตา แต่ตอนนี้ไม่ว่ามันจะน่าเกลียดจริงหรือไม่ ผมก็จะไม่ปล่อยมันไปอีกแล้ว
"แก้วเป็นของพี่ .. เป็นของพี่คนเดียว" ผมก้มลงไปสูดความหอมจากกายขาว รักและหวงแหนมากจริงๆ ตอนนี้แก้วนอนอยู่ครับ หลังจากไปลอยอังคารพวกผมก็กลับมาสลบกันทันที ช่วงนี้ผมกับแก้วไม่เคยมีอารมณ์สวีทเลยครับ ทั้งงานราชงานศพรุมเล้าจนหาเวลาอยู่สองคนไม่ได้ พอกลับมามันก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะรังแกได้ สรุปแล้วนี่เป็นเวลาปีกว่าๆที่ผมไม่ได้แตะต้องมันเลย ช้ำใจจัง
"อื้ม .. ครับ" ผมหัวเราะกับคำตอบรับของมัน ก้มจูบแก้มขาวนวลเนียนหลายๆทีก่อนจะดึงผ้าคลุมให้ดีแล้วเดินออกมาทำอะไรให้มันทาน ผมสงสารนะครับ แก้วทำงานหนักมาก งานศพมันก็ช่วยต้อนรับแขกไม่มีหยุด บางคืนฝันร้ายจนผมต้องกอดปลอบทั้งคืน ผมไม่อยากเห็นภาพมันเป็นแบบนี้เลยครับ ผมกลัวมันจะเป็นอะไรไปเสียก่อน
"ตื่นได้แล้วขี้เซา" ผมก้มลงไปกอดแล้วฟัดแก้มมัน มันหลบหน้าซุกไปในหมอน หมั่นเขี้ยวมากครับ อยากฟัดมันทั้งวัน ตอนนี้พวกเราอยู่คอนโดนะครับ พอดีมันใกล้ที่ไปลอยอังคาร ผมเลยพามันมานอนก่อน อีกอย่างตอนนั้นผมขับรถไม่ไหวจริงๆ
"ตื่นเถอะะ .. ทำข้าวผัดแซลมอนไว้ให้นะ" ผมพยายามปลุกใกล้ๆหู ดูซิ คนขี้เซาจะตื่นไหม
"ฮื่อออ .. ง่วงงงงง" มันงัวเงียตีขาไปมาเลยโดนผมตีก้นให้ ทีนี้ล่ะรีบหันหน้ามาทำตาขวางเลย เหมือนแมวกำลังขู่เจ้าของ ไม่มีความน่ากลัวสักนิด
"ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าครับ .. จะได้มากินข้าวกัน .. เร็ว" ลูบผมมันทัดหู อยากดูแลมันทดแทนทุกสิ่งที่ผมเคยทำ ผมรู้ผมเคยเลวขนาดไหน แต่แก้วมันก็ยังยอมให้อภัยผมเสมอ ขอบคุณมันจริงๆครับที่ไม่รังเกียจคนอย่างผม
"นึกไงทำข้าวให้แก้วทาน .. ฝนจะตกป่ะเนี่ย" มันเดินหน้าตาสดชื่นออกมานั่งตรงข้ามผม ที่ผมลงทุนทำอาหาร ก็ไม่มีไรมากครับ
"แค่อยากเอาใจเมีย .. เห็นเมียเพลียเกิน" ผมพูดหน้าตาเฉยเลยโดนเตะขามาที่ใต้โต๊ะ อื้อหือ ดุจริง เมียใครวะเนี่ย
"เขินก็เขิน .. ไม่ต้องใช้กำลัง" ผมดุมัน เอาขาหนีบขามันไว้แล้วแกว่งเล่นไปมา อยากเตะผมดีนัก ต้องโดนดี เรานั่งทานข้าวกันเรื่อยๆ ผมแบ่งแซลมอนให้มันเกือบหมด ต้องบำรุงเยอะๆครับ ร่างกายยิ่งอ่อนแออยู่
"อ่ะ .. แคนตาลูปล้างปาก" ผมเดินไปหยิบแคนตาลูปที่แช่ในตู้เย็นมาให้ ผมผ่าเองครับ พอดีได้มาจากพี่ที่ทำงาน พี่อาทรคนที่เคยเทรนผมน่ะ
"ซื้อมาหรอ" มันถามสีหน้าฉงน
"พี่ที่ทำงานให้มาลูกนึง" ผมบอกจิ้มเข้าปาก
"พี่ผ่าเองเลยหรอ" มันถามตาโต อะไรนักหนาเนี่ย
"เออดิ ทำไมพี่จะทำเองบ้างไม่ได้วะ" ผมเริ่มยั๊วะแล้ว กวนโมโหชะมัด
"จริงอ่ะ .. แปลกๆนะเนี่ย" มันยังคงทำตาเจ้าเล่ห์ กระดิกเท้าไป วอนผมไป อมยิ้มจนแก้มตุ่ย ไม่ได้แซวผมคงจะตาย
"เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย .. วุ้ย!" ผมบอกเซ็งๆ เดินออกไปเปิดหนังดู ชอบมาทำให้ผมอารมณ์เสียอยู่เรื่อย แล้วเดี๋ยวก็งอนผมอีกว่าผมไปอารมณ์เสียใส่มัน สุดท้ายผมก็ต้องง้อ ไหนล่ะความยุติธรรม
"โอ๋ .. แก้วแค่จะบอกว่าทำไมวันนี้พี่ขุนน่ารักจังครับ .. ฟอดด" แหม่ ดูมัน พอรู้ว่าผมงอนจริงก็รีบมาประจบ หอมแก้มผมเสร็จก็ออดอ้อนคลอเคลีย ถ้าไม่ติดว่ามันยังเพลียอยู่นะ โดนผมแน่ๆอ่ะ
"ไม่ต้องอ้อนเลย .. ไหนมานั่งนี่ดิ๊" ผมดึงมันอ้อมโซฟามานั่งข้างผม แล้วค่อยดึงเอวมากอด
"อิ่มไหม"
มันพยักหน้า
"อยากกลับบ้านเปล่า"
มันส่ายหัว
"พรุ่งนี้พี่พาไปทะเลไปไหม"
มันส่ายหัว สงสัยจะไม่ทันฟัง พอมันนึกได้มันก็เขย่าแขนผมแล้วพยักหน้ารัวๆๆๆ เด็กบ้าเอ๊ย
"รู้แล้วครับ จุ๊บ" ผมจุ๊บหน้าผากมัน มันยิ้มหวานใส่แล้วกอดเอวผมแน่น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าสบายดูหนัง เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้เจ้าฟ้าต้องไปอยู่กับแม่มันครับ ผมเลยพาแก้วตะลอนได้
ผมอยากพามันไปพักผ่อนสมองหน่อย เรื่องร้ายๆเพิ่งจะผ่านพ้นไป มันยังเครียดๆอยู่ ถ้าได้ไปพักผ่อนที่ชายทะเลคงดี ผมเองก็ไม่ได้กะจะไปหรอกครับ แต่เห็นหน้ามันแล้วผมนึกขึ้นได้ว่าอยากพามันไปเที่ยวชายหาดน้ำใส อีกอย่างเราจะได้ใช้เวลาร่วมกัน อะไรที่ยังไม่ได้ทำ ก็จะได้เคลียร์ให้เรียบร้อย
..........
"นอนไปเถอะ .. เดี๋ยวถึงแล้วจะปลุก" ผมบอกคนที่นอนขดอยู่ข้างๆ มันปรับเบาะเรียบร้อยแต่พยายามถ่างตาอยู่เป็นเพื่อนผม พอผมบอกมันเลยหลับตา ไม่นานครับ เฝ้าพระอินทร์เรียบร้อย เราออกมาตอนเจ็ดโมงเช้า ไปถึงนู่นจะได้มีเวลาพัก คราวนี้ผมพามันไปปราณครับ ออกไปไกลๆหน่อย อยากพักผ่อนแบบไม่ต้องกังวลใดๆทั้งสิ้น
ขับรถมาครึ่งทางก็แวะปั๊มเติมน้ำมัน ปลุกให้มันตื่นล้างหน้าล้างตา ซื้อกาแฟ ขนมมาทานกันเพราะกลัวง่วง ไอ้ตัวดีมันเริ่มหิวแล้ว ผมเองก็เหมือนกัน แต่คงต้องรอให้ถึงก่อน อีกไม่น่าถึงชั่วโมงน่าจะถึงที่หมาย ถ้าแวะกินระหว่างทาง ขึ้นรถมาผมคงง่วงแน่ๆ
ขับต่อมาอีกไม่ถึงชั่วโมง เลาะทางที่มีป้ายบอกมาไม่นานก็ถึงที่พัก จีพีเอสช่วยได้เยอะครับงานนี้ เพราะที่ๆผมจองไว้ เป็นหาดส่วนตัวมากๆ จำกัดคนพักแค่สิบห้องต่อวัน เลยมายากนิดนึง มองไปรอบๆ ร่มรื่นมากๆครับ ไม่คิดว่าจะมีบรรยากาศแบบนี้ใกล้กรุงเทพฯ ไม่ต้องไปถึงใต้ก็พักผ่อนได้
"ที่จองไว้ครับ" ลงมาจากรถผมก็เดินนำมาเช็คอิน กระเป๋าเรามีแค่ใบเดียวครับ เอามาแค่คนละไม่กี่ตัว
"เดี๋ยวจะให้เด็กนำไปนะครับ" รีเซฟชั่นบอกผม ผู้ชายอีกคนมารับกระเป๋าผมไป บังกะโลที่พวกผมมาพักอยู่ติดทะเลเลยครับ เดินไปไม่ถึงห้าสิบเมตรเท้าแตะน้ำทะเลได้เลย
"ขอบคุณนะครับ" แก้วพูดกับเด็กเบลบอย ส่วนผมเดินมาดูในห้อง ห้องที่นี่ตกแต่งสีเย็นสบายตา ด้านนอกมีระเบียง ประตูเป็นกระจกทั้งหมดแต่มีม่านกั้นดูสบายตา เตียงนอนคิงไซส์ ห้องน้ำแนวเมดิฯมีอ่างน้ำดูดีกว่าในรูปเยอะมากครับ
"ที่นี่สงบดีจังครับ .. แถมวิวก็สวยมากด้วย" มันพูดอย่างตื่นเต้น เกาะบานประตูที่แย้มออกเล็กน้อยเพื่อดูวิวทะเลด้านนอก
"ก็พาเรามาไกลเพื่อสิ่งนี้แหละ" ผมเดินมากอดมัน ที่ผมยอมพามันมาถึงนี่ก็เพราะอยากเห็นมันมีความสุข แค่ได้เห็นมันยิ้ม ผมก็ดีใจแล้ว
"ขอบคุณนะครับพี่ขุน" แก้วบอกแล้วหอมแก้มผมคืน หึ น่ารักจริง คืนนี้คงไม่รอดเงื้อมมือผมแน่ๆ
"พี่สั่งอาหารให้ละ เดี๋ยวแก้วไปล้างหน้าล้างเท้านะ เดี๋ยวออกมาทานข้าว" ผมโทรไปสั่งอาหารมาให้แล้วครับ ตอนนี้ง่วงมาก กินเสร็จคงนอนก่อน เย็นๆค่อยไปเดินเล่น
"เราไม่ออกไปทานข้างนอกหรอครับ" มันถาม เข้าไปล้างมือ ล้างหน้า
"เอาไว้มื้อเที่ยงนะ ตอนนี้รองท้องไปก่อน หิวด้วย ง่วงมาก" ผมบอก เดินมาล้างเท้า พอล้างเสร็จเราก็เปลี่ยนกัน ผมล้างหน้า มันล้างเท้า ตอนนี้แค่สิบโมงกว่าครับ แต่ข้าวเช้ายังไม่ตกถึงท้องเลย หิวโคตรๆ
รอสักพักข้าวก็มาส่ง เราออกมานั่งทานกันตรงระเบียงครับ มันมีโต๊ะเก้าอี้ให้สำหรับทานอาหารใต้แสงจันทร์ แต่ตอนนี้คงต้องใต้แสงอาทิตย์ไปก่อน
"แก้วอยากไปวัด อยากไปทำบุญ" มันบอก
"งั้นเดี๋ยวตอนบ่ายพี่ถามทางให้ว่าวันไหนใกล้แถวนี้บ้าง" ไม่ยากครับ แถวนี้น่าจะมีวัดบ้าง ถึงมันไม่บอก ผมก็อยากพามันไปไหว้พระอยู่แล้ว
"ขอบคุณครับ" ผมตักอาหารให้มัน เราทานกันจนเสร็จก็นั่งเล่นสักพัก ก่อนผมจะขอตัวนอน มันบอกอยากดูทีวี ผมก็ไม่ว่าอะไร ผมนอนกอดเอวมันที่นั่งพิงหัวเตียงกดอะไรดูเรื่อยเปื่อย ฝันดีเลยครับ กลิ่นตัวหอมๆอุ่นๆ ทำให้ผมหลับฝันดี
.......
ผมตื่นตอนประมาณเที่ยงครึ่ง นอนเพลินไปหน่อยจนโดนตัวเล็กปลุก ผมถามทางมาวัดแล้วเขาบอกไม่ไกล แต่เอาเข้าจริงกว่าจะมาถึงก็เกือบหลงเหมือนกันนะครับ ทางแถวนี้ขับยากเหมือนกัน เราไหว้พระกันสองวัด ไหว้พระเสร็จแก้วมันขอนั่งสมาธิ ผมก็เลยเดินดูรอบๆ วัดที่นี่ไม่หรูหราเหมือนวัดที่เมืองกรุง เป็นแค่วัดเล็กๆ ไม่ค่อยมีใครรู้จัก
"กลับกันเถอะครับ" มันเดินมาหาผม สงสัยจะเสร็จแล้ว
"เป็นไงสบายใจขึ้นยัง" ผมถาม เราเดินมาที่รถ เดี๋ยวผมจะพามันไปหาอาหารอร่อยๆทาน
"สบายใจขึ้นเยอะเลยครับ" มันบอก ผมเลยส่งมือไปขยี้หัว เห็นมันสดชื่น ผมก็ดีใจครับ
ผมขับออกมาที่ร้านอาหารทะเล เห็นเขาบอกว่าร้านนี้อร่อยมาก เลยพามันมาชิม คราวนี้แก้วจัดหนักมากครับ ผมแซวมันว่าเอาให้เต็มที่ เพราะคืนนี้ต้องเจอศึกหนัก มันก็หน้าแดง ก้มหน้าก้มตากิน ไม่กล้ามองหน้าผม เด็กน้อยเอ้ย ทำเหมือนไม่เคยไปได้ แค่ไม่เจอกันปีกว่า มันคงไม่ลืมหรอกจริงไหม
"คืนนี้อย่าหวังว่าจะอ้อน ยอมมาจะสองปีแล้ว ไม่เห็นใจกันหรอ" ผมบอกหน้าหงิก มันต้องอ้อนให้กลับไปทำที่บ้านแน่ๆ ซึ่งผมไม่ยอม
"ก็ .. " มันพูดไม่ออก ละเลียดไอติมมะพร้าวจนหมด
"หึ ห่างไปนาน ลืมหมดแล้วสิ" ผมแซวมัน มันหน้าแดง หูแดง โคตรน่าฟัด ปากเล็กๆกัดเข้าหากัน โคตรน่ากิน
บ่ายสี่เราออกไปหาซื้อของกินเล่นที่ตลาด ตลาดท่าน้ำทำให้ไม่ค่อยร้อนมาก มีอาหารสมัยก่อนขายเยอะจนแก้วหูตาลาย ผมเห็นมันซื้อแทบทุกอย่าง แต่ก็กินไม่หมดสักอย่าง เอามาให้ผมช่วยกินแต่ก็กินไม่หมด ด้วยความโลภ สุดท้ายก็ต้องเอามาเก็บไว้ในห้อง
เย็นๆมันก็อ้อนให้ผมพาไปเดินเล่นทะเล เราเดินไปจนสุดหาด ที่นี่ไม่ค่อยมีคน อากาศร่มรื่นและสบายมาก ผมใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น ส่วนแก้วมันใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น ตอนแรกมันก็จะใส่เสื้อกล้ามแต่ผมห้ามไว้ครับ เดินอวดแขนขาวผมไม่ปลื้มเท่าไหร่
"ก่อกองทรายกัน" มันพูดปล่อยมือผมแล้ววิ่งไปขุดทรายด้วยมือเปล่า ซนเป็นลิง
"ช่วยหน่อยสิพี่ขุนอ่ะใจร้าย" อ้าว ผิดอีก ผมเลยต้องนั่งลงช่วยมันก่อกองทรายเป็นรูปปราสาท รูปแมวหมา ตามที่มันอยากก่อ ก็สนุกดีครับ จำได้ว่าผมเคยทำอะไรแบบนี้ตอนเด็กๆ แต่ก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ตั้งแต่แม่ผมยังอยู่ล่ะมั้ง
"เล่นแบบนี้แล้วคิดถึงตอนเป็นเด็ก ป๋าเคยพาแก้วมาเล่นแบบนี้ด้วย" มันพูดเอามือเปื้อนทรายขึ้นเช็ดหน้าตัวเอง หน้ามันเลยมอมแมมดูไม่ได้
"เล่นน้ำกันไหม" ผมถาม มันรีบพยักหน้าวิ่งนำลงไป ผมก็ตามมาครับ เราเล่นกันจนเปียกไปทั้งตัว ผมจับมันขี่คอพาเดินลงทะเล แก้วมันเหมือนเด็ก ชอบตกใจแตกตื่นกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง กว่าจะได้ขึ้นจากน้ำ ก็สำลักไปหลายอึกครับ เพลียมาก แต่สนุกมากเหมือนกัน
"ดื่มหน่อยไหม" อาบน้ำเสร็จผมก็ออกมาสั่งอาหารทะเล เอามานั่งทานหลังห้องครับ ค่ำแล้ว ลมเย็นพัดมา นั่งทานอาหารคงจะสบายมาก
"เอาครับ" ผมส่งสปายให้มัน ส่วนของผมเป็นไวน์ขาว แก้วมันดื่มไม่ไหวหรอกครับ เดี๋ยวสลบซะก่อน คืนนี้คงอด
"ที่นี่เขาอาหารอร่อยดีนะครับ ที่พักก็ไม่แพง" มันพูดกินปูอย่างเอร็ดอร่อย ผมนั่งแกะปูให้มันสามตัวแล้วยังไม่อิ่ม กินจุจริงๆ
"อืม ร่มรื่นดี" ผมบอก มันก็นั่งดื่มสปายไป เด็กน้อยหน้าเริ่มแดง ผมรู้ครับ ดื่มหมดขวดเดินเซแน่นอน อะไรจะเมาง่ายปานนั้น
"แก้ว" ผมเรียก มันมองผม ทำตาปริบๆ
"คิดถึงนะ" ผมบอก มันพยักหน้า ผมสังเกตได้ว่าหน้ามันแดงเห่อกว่าเดิมหลายเท่า
"กินเสร็จแล้วรีบเข้ามานะ พี่จะอาบน้ำรอ" ผมบอก มันทำหน้าตกตะลึง ส่วนผมเดินฮัมเพลงเข้าห้องน้ำไป ในใจนี่ลิงโลดไปแล้วครับ ไม่เจอกันบนเตียงตั้งนาน ครั้งนี้ผมจะต้องทำให้มีความสุขกว่าครั้งก่อนๆที่มันไม่เคยสมยอมผมเลย มีแต่โดนบังคับ ทำร้ายจิตใจ
ผมออกมาจากห้องน้ำมันก็กำผ้าเช็ดตัวรอแล้ว ผมมองเด็กแก้มแดงที่วิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วเริ่มสงสาร หรือคืนนี้จะไม่ทำดี เลิกความคิดฟุ้งซ่านเรียกเด็กมาเก็บกวาดทำความสะอาดให้เรียบร้อย ผมปิดประตูล็อค ปิดม่านให้เรียบร้อย ขึ้นมานั่งรอมันบนเตียง สักพักมันก็เดินออกมาในชุดนอนขาสั้นแบบที่มันชอบ มันมองผมด้วยสายตาหวาดๆ เพราะตอนนี้ผมเปลือยท่อนบนอวดร่างกายกำยำ แก้วมันหลบสายตาผมแล้วรีบเดินไปตากผ้า ก่อนจะทำใจกล้าๆกลัวๆเดินมาหาผมบนเตียง
"กลัวหรือไง" ผมถาม มันไม่ยอมเข้ามาใกล้ผม นั่งอยู่ปลายเตียงแล้วเช็ดหัวไปด้วย
"ก็พี่ขุนมองผมยังกับจะกลืนกิน" ผมหลุดหัวเราะออกมา ที่มันไม่กล้าเข้าใกล้ผมคงเป็นเพราะแบบนี้
"มาเถอะน่า .. ถ้าเรากลัวพี่ก็จะไม่ทำ .. แม้จะต้องช่วยตัวเอง .. แต่ก็ดีกว่าบังคับเรา" ผมพูดจริงนะครับ แม้ผมจะค่อนข้างเซ็กส์จัด แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว ผมทนได้แล้ว แม้จะต้องทนนอนกอดมันทั้งๆที่ร้อนรุ่มก็เถอะ
"อื้อออ .. ไม่พูดแบบนี้สิ .. ใครบอกล่ะว่าแก้วจะไม่ให้" มันปีนเตียงขึ้นมาเกาะแขนผม มือนิ่มๆ หน้าใสๆ ทำให้ผมแทบคลั่ง เปลี่ยนใจทันไหม
"ไม่เป็นไร .. พี่ไม่อยากบังคับเรา" เหมือนกัดฟันพูด แต่ก็ต้องยอม ผมทนเห็นมันร้องไห้เพราะโดนผมรังแกไม่ได้หรอกครับ
"จูบแก้วสิครับ" ผมมองมัน กลายเป็นผมเองที่เกร็ง ไม่กล้าเข้าไปจูบ แก้วมันมองผมตาแป๋ว พอเห็นผมไม่กล้าเข้าไปมันก็เอามือมาแตะหน้าอกผม แล้วเคลื่อนตัวเข้ามา จนริมฝีปากเราแตะกัน
"อื้ออออออ" ผมดึงคอมันมาจูบบดเบียด แทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปาก แก้วมันหลับตาแน่นเอามือกอดคอผม ผมเองเริ่มทนไม่ไหวแล้วครับ ในเมื่อมันให้โอกาสผม ผมก็จะทำให้ดีที่สุด
"พี่ขอนะ .. สัญญาว่าจะไม่รุนแรง" ผละจูบออกผมจูบย้ำที่ริมฝีปากมันหนักๆ ผมร้องขอมัน แก้วพยักหน้าแล้วนอนลงกับหมอน ผมพลิกตามเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เราจูบกันจนหายใจแทบไม่ทัน มันจิกไหล่ผมแน่น ผมเลยจับมือมันให้ลงมาคลึงอยู่ที่เป้าผม
"อ๊ะ .. อื้ออ" ผมเปลี่ยนจากปากมาเป็นไซร้ที่ซอกคอ ไล้ลงมาถึงหน้าอกบาง ขบเม้มตุ่มไตผ่านเสื้อนอน จนครางแอ่นอกรับปากผม มือบางจิกไหล่ผมแน่น
"รู้ไหมว่าคิดถึงเราแค่ไหน .. อยากจะกลืนกิน .. ดอมดมทุกส่วนมากแค่ไหน" ผมกระซิบข้างปาก แก้วตาปรือนอนกอดคอผม ผมค่อยๆเลิกเสื้อนอนขึ้น แล้วจูบซับความหวานจากยอดอก แม้จะเคยมีอะไรกับใครแต่ก็ไม่เคยรู้สึกดีเท่ามีกับมัน เหมือนผมหลงใหลในร่างกายนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น
"อ๊า .. พี่ขุน" มันร้องเมื่อผมใช้ลิ้นเลียไปทั่วจุกนมสีชมพู ร่างกายแก้วเห่อแดง ผมทั้งขบเม้ม ทั้งโลมเลียจุกนมสองข้างจนเต็มไปด้ววคราบน้ำลาย
"คิดถึงตรงนี้ .. ตรงนี้ .. แล้วก็ตรงนี้" ผมจูบไปทั่วร่าง ขยับส่วนนั้นในมือแก้ว มันโป่งนูนจนแทบจะทะลุออกมาจากกางเกง
"ทำให้หน่อย" ผมถกกางเกงลง ปลดปล่อยแท่งร้อนออกมาภายนอก ผมดึงมือแก้วมาจับลูกชายผม แล้วปล่อยให้มันเป็นคนทำ
"อื้อ .. พี่ขุน .. แก้ว .. แก้ว" มันร้องมือน้อยขยับดึงรูดแก่นกายผมช้าๆ ผมเริ่มถอดกางเกงมันลง ความขาวนุ่มของมันทำให้ผมลอบกลืนน้ำลาย ผมก้มลงไปใช้ปากกับแก่นกายขนาดพอดีของมัน แก้วครางอือ พยายามดันผมออก แต่ผมอยากทำนี่ครับ เมียทั้งคน แค่ใช้ปาก ผมไม่รังเกียจหรอก
"ถ้างั้นแก้วช่วยพี่ด้วยนะ .. อาาาห์" ผมพลิกนอนลงหันส่วนใหญ่โตให้ตรงกับปากมัน ก่อนจะก้มลงครอบครองแก่นกายหอมหวานอีกครั้ง มันหดตัวเกร็งเมื่อผมกระแทกแก่นกายในปากมัน เสียวมากครับท่านี้
"อ๊ะ .. อ๊ะ" มันร้องอยู่ในลำคอ ผมโลมเลียจนแก่นกายขยายจนสุด แก้วมันก็กำลังใช้ปากให้ผมอย่างเต็มที่ แม้จะใหญ่โต แต่มันก็สามารถกลืนได้จนสุดลำ
"อ๊ะ .. อ๊าาา" มันปลดปล่อยออกมา ผมดูดกลืนน้ำรักทุกหยาดหยดลงคอ แล้วรีบส่งนิ้วเข้าขยายช่องทางคับแน่น คิดถึงมากครับ ผมไม่ได้แตะต้องมันนานเหลือเกิน
"จ .. เจ็บครับ .. อื้อออ" มันร้องครางเมื่อผมส่งเข้าไปทีเดียวสามนิ้ว ช่องทางมันตอดรัดผมแน่นจนเสียวไปหมด เมื่อมาจนสุดทางผมปลดปล่อยน้ำรักเข้าปากมัน มันสำลักจนผมต้องรีบเอาแก่นกายออก ชักจนน้ำออกหมด ผมพลิกกลับท่าเริ่มต้น จูบซับน้ำคาวที่ไหลย้อยลงข้างปาก
"เก่งครับเมียพี่ .. ให้พี่เข้าไปข้างในนะ" ผมร้องขอ เอาน้ำรักชโลมให้ทั่วแก่นกาย ก่อนจะจับขาเรียวแยกออกกว้างจนเผยให้เห็นช่องทางสีสด น่ารักจนทนไม่ไหวแล้ว
"ครับพี่ . ข .. ขุน .. อ๊าาา .. มันเจ็บ" ผมรีบจูบปลอบประโลมมัน ไม่ให้มันเจ็บไปมากกว่านี้ ผมกดส่วนปลายเข้ามาได้แล้วและค่อยๆกดเข้าไปจนหมดลำ เสียวตัวเกร็งเพราะความรัดแน่นมากจนผมเกือบแตกอีกรอบ
"ทนนะครับ .. อ่า .. พี่จะทำเบาๆ" ผมพูดเสียงพร่า สวนเอวเข้าออกช้าๆ แก้วมันนอนครางกุมมือผมแน่น ผมชอบความรู้สึกเวลาร่วมรักกับมัน มันไร้เดียงสา และ ทำให้ผมมีความสุขที่สุดที่เคยมีมา
"อ่าาา .. รัดแน่นเกินไปแล้วที่รัก" ผมขยับเอวเข้าออกแรงขึ้น แก้วมันนอนครางตัวโยน ผมก้มลงไปจูบปลอบมันอยู่นาน มันน้ำตาไหลตอนผมถอนตัวออกเกือบสุดแล้วใส่เข้าไปทีเดียวจนมิดลำ
"รักแก้วนะ รักมาก" ผมซอยเอวถี่ยิบ พูดคำว่ารักที่ไม่ค่อยได้พูด
"แก้ว .. อึ่ก .. แก้วรักพี่ขุนครับ .. รักมาก" มันพูดกอดผมแน่น เรากอดประสานกันด้วยความรัก ผมค่อยๆโอบกอด ไม่ทำรุนแรงกับมัน ผมอยากให้มันรู้ว่าผมรักมันขนาดไหน ไม่ใช่แค่อยากได้ร่างกายมันอย่างเดียว
"อ่า .. อ๊าาาาา" มันครางยาวเมื่อถึงฝั่งฝัน ผมเองก็ตามมาติดๆ ผมล้มลงนอนทับมัน จูบขอบคุณมันที่ทำให้ผมมีวันนี้ ก่อนที่เราจะเริ่มต้นกันใหม่อีกรอบ และอีกรอบ รวบยอดที่ทำให้ผมรอนานตั้งเป็นปี
......
"แก้ว . แก้ว" ผมครางอือตบไปที่ข้างๆและพบว่ามันไม่อยู่บนเตียงอีกแล้ว ผมรีบตื่นขึ้นเปิดไฟ เดินหาทั่วห้อง หลังจากเสร็จถารกิจผมก็พามันไปอาบน้ำ ก่อนจะขึ้นมานอนกอดกันอยู่บนนนี้ แล้วนี่มันหายไปไหน ผมมองนาฬิกาเพิ่งจะตีสี่ครึ่งเอง เริ่มกลัวแล้วนะครับ กลัวมันจะเป็นอันตราย
"อยู่นี่เอง" ผมถอนหายใจเมื่อเห็นมันยืนเอาเท้าเขี่ยผืนทรายไปมา มีแรงแล้วหรือไงถึงออกมาเดินเล่นได้ แล้วนึกอะไรขึ้นมาถึงได้มายืนท้าลมทะเลตอนนี้
"อ๊ะ .. พี่ขุน .. ตกใจหมดเลย" ผมเดินไปกอดมันจากด้านหลัง มันสะดุ้งตกใจอย่างมาก เด็กน้อยเอ้ย
"มัวแต่เหม่อแบบนี้ ถ้ามีใครมาจับตัวไปคงไม่รู้เรื่องหรอก" ผมบอก จูบที่แก้มมันหลายที ถ้ามันโดนใครพาไป ผมจะอยู่อย่างไรล่ะครับ
"แล้วออกมาทำอะไรตอนนี้มืดๆคนเดียว อาร์ตหรอ" ผมถาม
"ก็ผมนอนไม่หลับ เลยออกมาเดินรับลมเล่น" มันพูดดึงมือผมไปกอดแน่นๆ
"เด็กบ้าเอ๊ย" ผมรัดมันแน่น เรายืนมองทะเลที่ยังเป็นสีดำอยู่ไกลๆ ความอบอุ่นกระจายแผ่ซ่านไปทุกอณู ถึงเวลาสักทีสินะ
"แก้วครับ" ผมจับมันพลิกตัวมาหา แล้วคุกเข่าลงกับพื้นทราย
"พี่ขุนทำอะไรครับ ลุกขึ้นเร็ว" มันคงตกใจ รีบดึงผมขึ้น
"เด็กบ๊อง ไม่โรแมนติกเลย" ผมดึงมือมันมาจูบ เงยหน้ามองมันสีหน้าเจ้าเล่ห์ แสงจันทร์เดือนหงายทำให้เรามองหน้ากันได้ชัดเจน
"แก้วรู้ไหมว่าแก้วเป็นหนึ่งเดียวที่สามารถทำให้พี่เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ .. หัวใจพี่ตอนนี้ไม่มีเหลือไว้ให้ใครอีกแล้ว .. มันเป็นของแก้วเท่านั้น .. แหวนนี้ก็เหมือนกัน .. มันเป็นของที่รักพี่คนเดียว .. ขอโทษที่เคยทำร้ายจิตใจ .. ขอบคุณที่ยอมให้อภัยกัน .. ที่ผ่านมาเราแต่งงานกันเพราะถูกบังคับ .. งั้นวันนี้เรามาแต่งงานกันใหม่ได้ไหม .. แต่งกันโดยที่เราสองคนเต็มใจ .. ให้พระจันทร์เป็นพยานว่าพี่จะรักแก้วจนลมหายใจสุดท้าย .. คนดี .. แต่งงานกับพี่นะครับ" ผมพูดจบ ก็สวมแหวนเพชรที่เตรียมมาที่บนนิ้วนางข้างซ้ายแล้วประทับจูบลงไปอีกที
"พี่รักแก้ว" ผมลุกขึ้นกอดปลอบมัน เพราะตอนนี้แก้วมันร้องไห้ใหญ่แล้ว เด็กน้อยของผมคงตื้นตัน เพราะผมไม่เคยขอแต่งงานจริงจังสักที
"แก้วขอบคุณ .. ฮึ่ก .. ขอบคุณที่พี่ขุนรักแก้วครับ .. แก้วจะเป็นเด็กดีนะ .. ฮืออ .. จะรักพี่ขุนให้มากๆด้วย" มันพูดแล้วกอดคอผมแน่น รักครับ รักที่สุดเลย
"ขอบคุณที่ยอมแต่งงานกับพี่" ผมจูบไปที่หน้าผากเด็กที่กำลังสะอื้น
"ขอบคุณที่พี่ดีกับแก้วครับ" มันจูบมาที่ปากผม เรายืนแลกจูบหวานกันใต้แสงจันทร์ ที่นี่ไม่มีใคร มีแค่หาดทราย น้ำทะเล และดวงจันทร์ที่คอยมองเราอย่างเงียบๆ
ผมเคยเป็นคนเสเพลไม่เอาไหน เป็นคนที่เอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว แต่ตอนนี้ผมเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้แล้ว เป็นเพราะมัน แก้วมันทำให้ผมเลิกเกเร ทำให้ผมรู้จักคิดและแยกแยะ ผมกลายเป็นคนที่มีแต่คนนับหน้าถือตา สังคมใหม่เป็นสังคมที่ทำให้ผมไม่ต้องใช้เงินฟาดหัวใคร เราทำงานกันด้วยสมองและสองมือ
ผมอยากจะขอบคุณป๋าที่นำให้ผมมาเจอแก้ว เด็กผู้ชายหน้าตาน่าเกลียดคนนี้ คนที่มีแต่ความจริงใจและเสียสละ มันเป็นคนที่ทำให้ผมรู้จักความรักที่แท้จริง ผมรักแก้วมาก และคิดว่าจะรักไปจนลมหายใจสุดท้าย ต่อไปหลังจากนี้ผมจะคอยทำให้มันได้รับแต่ความสุข ความรักของผมที่มอบให้มันจะเป็นความรักที่กลั่นออกมาจากใจ ผมเคยคิดว่าตัวเองจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว แต่พอได้มาเจอมัน ผมคิดว่าผมสามารถตกหลุมรักคนคนนี้ได้อีกร้อยรอบพันรอบ และผมคงจะไม่สามารถรักใครได้เท่ามันอีก
"รักพี่ขุนนะครับ .. รักรักรักรัก รักมากกกก" มันพูดอู้อี้กับเสื้อผม หึ จะน่ารักเกินไปแล้ว
"น่ารักแบบนี้คงต้องโดนอีกสักรอบสองรอบมั้ง" ผมพูดขำๆ มันเงยหน้าขึ้นมองผมหน้าแดง ผมหัวเราะดังมาก กัดจมูกไปที ก่อนที่มันจะสะบัดตัวออกจากตัวผมแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป สงสัยเช้านี้คงมีอะไรสนุกๆทำอีกแล้วครับ ขอไปจัดการเด็กน้อยของผมก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับ
-END-
- ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ -
จบสักทีนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้น ขอบคุณทุกการติดตาม
ขอบคุณมากๆค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ || จบบริบูรณ์ .. P. 25 ( 4/3/58 ) **รบกวนย้ายค่ะ** (อ่าน 197166 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก