ทนไม่ไหว ผมนอนคิดเรื่องของเราทั้งคืน เรื่องของเราสองคนที่ไม่ว่าอย่างไรมันก็ไม่มีทางจบลงด้วยดีได้ ผมนอนมองหลังพี่เขาน้ำตาซึม ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะได้กับคนอื่นแต่เขาก็ยังโทรไปตามผมให้มาเห็นสภาพบาดตาบาดใจ นี่ผมทนเกินไปหรือเปล่า ผมถามตัวเองเป็นร้อยรอบ แต่คำตอบมันก็ได้แต่คำเดิมๆ 'ผมรักเขา' ใช่ ผมรักพี่เขา รักทั้งๆที่ตัวเองอ่อนแอ มันเลยต้องมาเจอกับสภาพที่เห็นในปัจจุบันนี้ไงล่ะ ผมไม่รักตัวเองเลยหรอ ผมไม่กล้าแม้แต่จะขัดคำสั่งป๋าเลยหรอ คำตอบก็คือมันไม่ใช่ มันเป็นเพราะความรักที่มีเยอะเกินไปจนมันทำลายตัวผมเอง .. ผมหันไปมองซากถุงยางแล้วน้ำตาไหลออกมา นี่ผมกลายเป็นอีตัวที่เขาจะสั่งให้ทำอะไรก็ทำอย่างนั้นหรอ ผมสูดน้ำมูกแล้วลุกขึ้นนั่งในความมืด ก่อนจะค่อยๆพาตัวเองที่มีสภาพไม่ต่างจากคนโดนข่มขืนไปแต่งตัวแล้วออกจากห้องไป ผมไม่รู้จะไปไหนดี เพียงแค่อยากออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้
"แก้ว! ทำไมสภาพแบบนี้ ใครทำอะไรตัว เห้ย เข้ามาก่อนๆ" สุดท้ายผมก็พาตัวเองมาห้องเพื่อนรัก ผมไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากเจอหน้าเขาตอนนี้
"ใครทำแก้วแบบนี้ แล้วทำไมมาห้องเราตอนนี้ล่ะ นี่มันจะตีห้าแล้วนะ" ทายเป็นห่วงผมมาก เดินมาดูร่องรอยตามตัวผม พี่ขุนไม่ได้ใช้ความรุนแรงกับแก้วหรอกครับ เพียงแต่เวลามีเซ็กส์กัน เขามักจะรุนแรงกับผมเสมอ
"เรา .. ฮึ่ก .. เราเจ็บอ่ะทาย .. พี่ขุนทำเหมือนเราเป็นที่ระบายความใคร่ .. เขาไม่แม้แต่จะอ่อนโยนกับเราด้วยซ้ำ" แล้วผมก็ทนไม่อยู่ น้ำตาที่อัดอั้นไว้มันพรั่งพรูออกมาจนทายต้องเข้ามากอดผมไว้
"ไอ้เชี่ยนั่นมันบ้าป่ะวะ แก้วเป็นเมียมันทั้งคนนะ! แล้วแก้วจะเอาไงต่อ เราว่าถ้าบอกป๋า ป๋าก็น่าจะยอมนะ เขาคงทนไม่ได้หรอก เห็นลูกสภาพแบบนี้"
"เราเจ็บ .. เราไม่รู้จะทำไงดี .. เรารักเขาไปแล้วทาย .. รักแม้ว่าเขาจะเลวใส่เราขนาดไหน .. ฮึ่ก .. ทำไงดี . เราควรทำไงดี" ผมกอดทายไว้แน่น ไม่คิดเลยว่าวันนึงตัวเองต้องมามีสภาพแบบนี้
"โถ่แก้ว .. เราสงสารแก้วนะ แต่เราอยากให้แก้วรักตัวเองมากกว่านี้ .. เฮ้อ .. ดูสิ .. รอยกัดจูบเต็มไปหมดเลย . เอางี้นะครับ แก้วไปอาบน้ำ ล้างหน้าให้สบายตัวหน่อยเนอะ เดี๋ยวทายทำโกโก้ร้อนให้ดื่ม เนอะ" ผมพยักหน้าที่บ่าทายหลายที ก็ดีเหมือนกันอาบน้ำให้หัวสมองโล่งกว่านี้หน่อย อาจจะคิดอะไรดีๆขึ้นมาได้บ้าง
.
"เสร็จแล้วหรอแก้ว .. อ่ะ .. นี่โก .." ทายหันมาหาผมพร้อมมือกับปากที่ค้างเติ่งอยู่แบบนั้น น้ำเสียงขาดตอนไปเหมือนคนเห็นผีอย่างนั้นแหละ
"ท .. ทำไม .. น .. หน้าแก้ว" ทายตกตะลึงชี้นิ้วมาที่หน้าผม อ่อ ผมล้างคราบเครื่องสำอางคฝ์พิเศษออกจนเกลี้ยงครับ ไม่อยากปิดบังทายอีกแล้ว อย่างไรทายก็เพื่อนสนิทผม ผมถอดฟันที่ติดไว้อย่างดีออกแช่น้ำในห้องน้ำเดินเช็ดหัวออกมา
"หน้าเราจริงๆเป็นแบบนี้แหละ .. ขอโทษนะทายที่ต้องปิดบังความจริง .. เรามีเหตุผลน่ะ " ผมเดินเข้ามาใกล้ทาย ทายยังยืนอึ้งกิมกี่อยู่เลย คนน่ารักของผมกำแก้วแน่นจนผมต้องยื้อแก้วมาถึงจะได้ดื่ม
"ค .. คือ .. เห้ย .. เราแม่งโคตรตกใจเลย .. เรื่องจริงหรือฝันวะ .. รู้ไหมแก้ว .. นายแม่งโคตรหล่อโคตรน่ารักอ่ะ ! เชี่ยเอ้ย โดนหลอกมาเป็นเดือน" ผมตลกกับคำพูดทาย มีการเดินมาลูบแก้มผมเหมือนจับผิดด้วยนะ น่ารักเสียจริง
"เราไม่น่ารักหรอก .. ดื่มโกโก้กันเถอะ .. ทายย .. อย่าทำเหมือนเราเป็นตัวประหลาดขนาดนั้นสิ .. นะ" ผมบอกทายทำหน้ายู่ เขาคงตกใจมากจริงครับ ไม่ยอมหุบปากสักวินาที ฮ่าา คงแปลกใจมากสินะที่ผมไม่ได้ขี้เหร่
"ทำไมต้องปิดบังความน่ารักของตัวเองไว้ล่ะแก้ว .. มันเคยมีเรื่องอะไรหรอ" ทายถามแล้วเดินมานั่งข้างๆ
"คือแบบนี้เราอ่ะเคยขี้เหร่ตอนเด็กถูกเพื่อนล้อสารพัดป๋าเลยพาไปรักษาสิวที่หน้าดัดฟันเปลี่ยนตัวเองทั้งหมด แต่แล้วมันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด พอเราหน้าตาดี คนที่เข้ามาเป็นเพื่อนก็มีแต่คนไม่จริงใจเราโดนผู้ชายหลอกมาด้วยแหละ เจ็บชะมัด หลังจากรั่นเราเลยขอป๋าไม่เอาอีกแล้วหน้าตาดี ป๋าเลยพาไปหาหมอที่เก่งที่สุด เขาก็เลยทำฟันปลอมพิเศษมาให้เรา ส่วนหน้าก็ได้เครื่องสำอางค์ชั้นเยี่ยมจากเมคอัพอาร์ตติสต่างประเทศ เราเลยแต่งมาทำงานทุกวันนี้" อธิบายจบปากกับตาทายก็ยิ่งกว้างเข้าไปอีก
"ก็ว่าทำไมเหมือนจริง เราไม่เคยตะขิดตะขวางใจเรื่องหน้าตาแก้วเลยนะเชื่อป่ะ โคตรเนียน" ทายพูดชม จริงครับ ขนาดคนที่อยู่ด้วยกันทุกวัน เคยดูดปากกันเขายังไม่รู้เลย
"หมดข้อสงสัยหรือยังเพื่อนรัก .. ง่วงนอนแล้วอ่ะ" ผมบอกกระดกแก้วจนหมด พอมานั่งคุยกับทายแบบนี้ผมก็เริ่มสบายใจขึ้นครับ ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องโกหกอะไร ทายเป็นเพื่อนที่ดีกับผมจริงๆ
"ยังไม่หมดอ่ะ .. ไว้นึกออกค่อบถามละกันเนอะ " ทายยิ้มให้แล้วหยิบแก้วไปล้าง ผมบอกขอบคุณแล้วเดินไปแปรงฟันอีกรอบก่อนจะเข้าไปในห้องนอน ทายอยู่คอนโดคนเดียว ผมก็อยากอยู่แบบนี้เหมือนกันนะครับ เป็นส่วนตัวดี แต่ก็เป็นเด็กติดบ้านเลยไม่ค่อยได้ตื๊อป๋าออกไปอยู่ข้างนอกเท่าไหร่
.
"ป๋าสวัสดีครับ" ผมไหว้ป๋าพี่ขุน วันนี้ผมกับทายออกมาด้วยกัน ตอนแรกว่าจะโทรมาลาแต่ก็ไม่อยากทำเพราะมันดูไม่ดี อีกอย่างจะเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานได้ไง แบกกับทายผมก็เข้ามาในห้อง ไม่นานป๋าก็มา
"ครับลูก .. เมื่อคืนเรากับเจ้าขุนไปนอนไหนกัน .. ป๋าเห็นขุนกลับมาคนเดียว .. เหวี่ยงแต่เช้าอะไรของมันไม่รู้" ป๋าพูดแล้วเดินไปนั่งที่ เหวี่ยงหรอ สงสัยจะโกรธที่ผมทิ้งเขาไว้ไม่บอกล่ะมั้ง
"ผมไปนอนกับทายครับ พอดีมีธุระนิดหน่อย" พูดออกไปก็กลัวป๋าจับได้เหมือนกัน แต่ป๋าก็ดูไม่ได้จับผิดพิรุธอะไรได้ก็เลยเลยตามเลย
"คราวหน้าก็สั่งเด็กไว้ก็ได้นะลูก เขาเห็นเราออกไปดึกดื่นเขาก็เป็นห่วง ป๋าก็เป็นห่วง" ที่ป๋าพูดมันก็จริง ผมไม่น่ารีบร้อนจนลืมจุดนี้ไปเลย
"ขอโทษนะครับ คราวหน้าผมจะไม่ลืม" ไหว้ขอโทษป๋า ป๋าแกก็พยักหน้าเข้าใจ นั่งกำลังจะดูเอกสารอยู่ดีๆก็มีเสียงเปิดประตูอย่างดัง ตามมาด้วยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
"มึงทิ้งกูไว้คนเดียว! เมื่อคืนมึงหนีไปไหนมา ห๊ะ! ทำไมมึงทำตัวแบบนี้ ไปกับไอ้วาลฺฟใช่ไหม! มึงให้มันมารับใช่ไหม" เขาเดินเข้ามากระชากตัวผมจนตัวลอย เข้าบ้าไปแล้วใช่ไหม ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย ผมต่างหากที่ควรโกรธ
"ผมไม่ได้ .. ฮึ่ก " พูดแค่นั้นก็ไปต่อไม่ถูก เขาเขย่าจนร่างผมแทบแหลกคามือ ทำไมต้องใจร้ายขนาดนี้ด้วย
"แกปล่อยหนูแก้วเดี๋ยวนี้!" เสียงตวาดดังลั่นห้องพร้อมก้าวเข้ามาดึงตัวผมออกมาจากคนตรงหน้าอย่างไว ป๋าดึงผมให้ไปอยู่ด้านหลัง ผมร้องไห้แล้วยืนเกาะชายเสื้อป๋าไว้ อ่อนแอไปไหมแก้ว
"ป๋าอย่ามายุ่งเรื่องของผมกับมันน่า" พี่ขุนพูดแล้วพยายามเดินมากระชากตัวผม
"มึงจะสงบสติได้หรือยังขุน! แล้วบอกมานี่มันเริ่องอะไรกัน!" ป๋าตวาดเสียงแข็งจนพี่ขุนต้องเปิดปากเล่าออกมาทั้งหมด พอเล่าจบพี่ขุนก็ต้องล้มลงไปกองกับพื้นเพราะโดนหมัดของคนตรงหน้า
ผลัวะ
"แกมีสิทธิ์อะไรทำแบบนี้กับแก้ว! ไหนบอกว่าไม่รักไง บอกว่าไม่ชอบ ! บอกรังเกียจ! แต่สุดท้ายคนที่แกคิดถึง คนที่แกเรียกไปนอนด้วยก็คือน้องมัน! แกมันชั่วมากเกินไปแล้ว .. แม้ฉันจะเป็นพ่อแก แต่คราวนี้แกต้องสำนึกผิดให้ได้!" ป๋าพูดกับคนที่ล้มลงไปกองกับพื้น พี่ขุนปากแตกด้วย
"แก้ว" เขาเรียกผม
"ครับ" ผมขานตอบยืนก้มหน้านิ่ง
"ไปนอนกับเพื่อนจนกว่าจะถึงวันไปทะเล .. เข้าใจไหม" ป๋าพูดทำเอาผมตกใจ ป๋าอนุญาตจริงๆหรอ
"ได้ครับ" ผมรีบตอบรับป๋า ดีเหมือนกัน ช่วงนี้ผมไม่อยากเห็นหน้าเขาเลย
"ป๋าทำแบบนี้ไม่ได้นะ!" พี่ขุนพูดออกมา ทำไมเขาต้องยื้อเหมือนว่ารักผมด้วย หรือเขากลัวแค่จะไม่มีที่ระบายอารมณ์ทางเพศ เขานี่มัน !
"ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน!" ป๋าพูดเสียงดังฟังชัด พี่ขุนหันมามองผมด้วยสายตาเคียดแค้นก่อนจะลุกขึ้นผลักประตูออกไปส่งเสียงโวยวายเสียงดัง
"อย่าร้องลูก .. ต่อไปนี้ป๋าจะไม่ให้ใครมาทำอะไรเราแล้ว " ป๋าพูดจบผมก็ร้องไห้จนเหนื่อย ครั้งนี้มันสุดแล้ว แม้ผมจะทำอะไรไม่ได้ แต่ก่อนจะไปเที่ยวทะเลขอผมทำใจหน่อยเถอะ
.
"ทำสุกี้ทานกันดีกว่า พี่วาร์ฟสนใจมาทานด้วยป่ะ" ผ่านมาหนึ่งวันที่ผมมานอนห้องทาย พี่ขุนก็เงียบไปเหมือนกัน เห็นไหมล่ะว่าเขาไม่ได้สนใจผมหรอก ป่านนี้เขาคงไปนอนกับคนชื่อรตีแล้วก็ได้เมื่อไม่มีผม
"แก้วอ่ะ ไปขวนเขาทำไม" ทายกระทุ้งข้อศอกใส่แขนผม ฮ่าๆ เขินอ่ะดิ
"ไปครับ ทานห้องทายพี่ไม่ไปได้ไง" พี่วาร์ฟพูดหน้าตาเจ้าเล่ห์ แต่เขาดูจริงใจดี ผมอยากให้เพื่อนได้สิ่งที่ดีกว่าผมครับ
"ถ้างั้นเจอกันเย็นนี้คอนโดทายนะครับ" ผมบอก พี่วาร์ฟตกลง เราแยกกันตรงหน้าห้องประชุม วันนี้ผมไม่เห็นพี่ขุนมาประชุมเลย สงสัยจะไม่มาทำงาน
"แวะซื้อของไปเยอะๆเลยเนอะทาย" ขากลับผมให้ทายเข้าแม็กแวลู่ซื้อของไปทำสุกี้ทานกัน เราเดินซื้อของจนครบก็ขับรถกลับ มาถึงก็ช่วยกันขนจองขึ้นคอนโด เปลี่ยนชุดเสร็จก็ช่วยกัน ผมทำน้ำซุป ทายก็จัดการหั่นผักหั่นหมูไป อยู่แบบนี้ช่างมีความสุขจริงๆครับ ไม่เคยมีโมเม้นอยู่กับเพื่อนมานานแล้ว ส่วนป๋าผมตอนนี้ท่านไปดูงานที่เวียนนา ผมฝากซื้อของเยอะแยะเลย แบรนด์เนมที่นั่นลดเยอะมาก ปกติผมก็ไม่ได้ใช้หรอกครับของแพง แต่เจอลด 70-90% นี่ขอสักนิดเถอะครับ
ติ๊งหน่อง
"แฟนใครมาแล้วววว" ผมล้อทายจนเกือบโดนมีดเฉาะหน้า นี่ก็เล่นตัวจริง พี่วาร์ฟออกจะดี ล่าสุดไปปารีสยังซื้อของมาให้ทายเพียบเลย ชอบบ
"มาแล้วคร้าบบบ .. " ผมเดินมาเปิดประตูก็ต้องเจอกับแจ็คพอต
"พ .. พี่ขุน" หน้าพี่ขุนจังๆเลยครับ แถมเดินเข้ามาไม่สนใจอะไรอีกด้วย ไม่ได้มาคนเดียวนะครับ เพื่อนซี้เขาก็มา นี่นัดมารวมตัวห้องทายกันหรอ เอ๊ะ แล้วเขารู้ได้ไงว่าทายพักที่นี่
"จะยืนตกใจอีกนานไหม" เขาคงด่าผม ผมเลยปิดประตูแล้วเดินเข้ามาด้านใน
"เห้ย! มึงมาได้ไงวะ .. คุณขุน คุณมาทำไมไม่ทราบ ไม่มีใครเชิญพวกคุณสองคนรบกวนออกไปจากห้องผมด้วย!" คำแรกนี่ด่าพี่เลย์ครับ คำต่อมานี่ไม่มีสะทกสะท้านคนสองคนที่เดินเข้ามานั่งบนโซฟาทำเหมือนเป็นเจ้าของห้อง
"มาหาเมีย มีไรไหม" พี่ขุนพูดแล้วจ้องมาที่ผม เขาเมาหรือเปล่า พูดว่าผมเป็นเมียอีกแล้ว
"มาหาตัวเองแหละครับน้องทาย มีไรให้พี่ช่วยไหม" พี่เลย์เดินเข้าไปหาทาย ทายนี่กำมีดแน่นเลยครับ จะมีฆาตกรรมเกิดขึ้นไหมเนี่ย
ติ๊งหน่อง
สงสัยตัวช่วยผมจะมาแล้ว ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูก็พบกับคนที่ว่า พี่วาร์ฟในชุดไพรเวท หล่อบาดใจเลยครับ
"พี่วาร์ฟ" ผมยิ้มให้พี่แก ส่วนพี่แกตอนนี้พอเห็นว่าในห้องมีใครก็รีบทำตัวให้สมบทบาทเลยครับ
"ว่าไงเด็กดื้อ ทานกันหรือยัง พี่มาช้าไปหรือเปล่า" เขาส่งมือมาขยี้หัวผมเล่นแช้วเดินเข้ามา แต่พอเห็นพี่เลย์ยืนหั่นหมูข้างๆทายเท่านั้นแหละครับ ผมเห็นพี่แกเท้ากระตุกแทบจะลืมด้วยซ้ำว่าแกล้งจีบผม
"ว่าไงคุณวาร์ฟ มาหาคนของผมนี่คิดอะไรป่ะครับ" พี่ขุนพูดเชิงแขวะทำให้พี่วาร์ฟกลับมาสนใจผมต่อ
"แล้วแต่จะคิดนะครับ แต่ที่แน่ๆ ผมจริงใจกับแก้วมากกว่าคุณ" พี่วาร์ฟพูดแล้วพาผมไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว หึย จะมีศึกดวนหมัดดวนมีดกันไหมเนี่ย
"มันบอกว่ามันจริงใจว่ะ ฮ่าๆๆ" พี่เลย์ส่งเสียงหัวเราะลั่นเลยโดนทายหันไปถลึงตาใส่ ไม่ได้รู้อะไรเล้ย ว่าคนที่โดยพี่วาร์ฟหมายหัวแท้จริงแล้วคือตัวเองนั่นแหละ
"หรอ มันมีอะไรให้ติดใจล่ะ หรือเพราะลีลาบนเตียงดี เลยหลงมัน" เขาพูดแล้วเดินมานั่งข้างผม เกลี่ยปอยผมเล่น อึดอัดจังเลยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
"กรุณาหยุดดูถูกแก้วด้วย ให้เกียรติเขาบ้าง" พี่วาร์ฟพูด ต่างคนต่างจ้องหน้ากันไปมาไม่มีใครยอมกันจนเสียงทายดังขึ้น ถึงได้ยอมหยุด
"ไหนๆหน้าด้านมากันแล้วก็ทานมันด้วยกันนี่แหละ เอ้า ใครไม่ทานก็กลับไปได้แล้ว รกห้องชะมัด" ทายพูด ทีนี้ทุกคนเลยนั่งประจำที่แล้วเริ่มทาน พี่ขุนก็ทานนิดเดียว ผมก็ทานได้นิดเดียว สรุปทุกคนทานกันไปคนล่ะนิด บรรยากาศกดดันมากจนผมไม่ไหว เดินเข้าห้องมาก่อน
"หนีออกมาทำไมล่ะ ทำไมไม่ไปนั่งอ่อยชู้มัน". เขาตามผมเข้ามา ทำไงดี ผมไม่อยากใจอ่อนเลย กลัวเขาจะบังคับผมน่ะสิ
"ไม่ได้อ่อย ขอร้องล่ะครับ พี่ขุนกลับไปเถอะ เราค่อยเจอกันวันไปทะเลนะ" ผมพูดถอยหลังเรื่อยๆจนถึงเตียง
"ทำไม ไม่คิดถึงผัวบ้างเลยหรือไง" เขาถามแล้วก้าวเท้าตามมาจนผมต้องลงไปนั่งบนเตียง
"ไม่ใช่แบบนั้นครับ" ผมน้ำตาแทบไหล เขาไม่ยอมหยุดเดินเข้ามาคล่อมผม ทายอยู่ไหน มาช่วยแก้วที
"แสดงให้เห็นสิว่าไม่ใช่ .. ทำให้เห็นสิ" เขาไซร้คอผมที่นอนดิ้นอยู่ด้านล่าง ไม่! มันต้องไม่เป็นแบบนี้
"หยุดนะ ". ผลัวะ พี่วาร์ฟวิ่งเข้ามาดึงพี่ขุนออกแล้วต่อยเข้าไปที่หน้าแรงๆจนพี่ขุนเซล้มลงไปกองที่พื้น
"มึงทำเพื่อนกูหรอ" พี่เลย์จะเข้ามาต่อยพี่วาร์ฟคืนแต่ทายห้ามไว้
"มึงต่อยกูหรอ" ผลัวะ พี่ขุนลุกขึ้นมาต่อยหน้าพี่วาร์ฟจนล้มไปเหมือนกัน ผมทนไม่ไหวแล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน
"หยุด!"
"หยุดเรื่องบ้าๆสักที ไม่อย่างนั้นแก้วจะบอกป๋าให้หมด" ผมอาศัยความกล้าและไม่อยากให้คนอื่นมาเจ็บเพราะผมอีกแล้ว พูดออกไปทั้งๆที่รู้ว่าต้องเจอดี
"มึงขู่กูหรอไอ้แก้ว!" พี่ขุนหันมาตวาดใส่ผมแล้วเขย่าอย่างแรง
"พี่ขุนจะทำอะไรแก้วล่ะ จะตบแก้วหรอ จะต่อยแก้วหรอ .. เอาสิ ..ฮึ่ก .. ต่อยเลย .. ต่อยมาสิ" ผมร้องไห้หยิบมือเขาขึ้นมาให้ต่อยหน้าผม เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ ผมสู้พี่ไม่ได้อยู่แล้วนี่
"โว้ยยยย ! ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไปเลย์กลับ" เขาผลักผมมาบนที่นอนแล้วเดินหัวเสียออกไป พี่เลย์ยืนอาลัยทายสักพักก็เดินออกไปตาม ฮือ ผมน้ำตาไหลจนไม่รู้จะห้ามอย่างไร สงสารทายที่ต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ สงสารพี่วาร์ฟที่ต้องมาโดนต่อยเพราะผม
"ไม่เป็นไรนะแก้ว" ทายเดินมาหาผม ผมกอดทายไว้แน่น ทำไมเขาต้องมาหาเรื่องผมถึงนี่ด้วย
"อืม พี่วาร์ฟเป็นไงบ้างครับ .. ผมขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ฮึ่ก" ผมไหว้พี่แกหลายครั้ง ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเกิดแบบนี้จริงๆ
"ไม่เป็นไร มีกล่องยาไหม พี่ว่าเลือดพี่ไหลเต็มแล้วนะ หมัดหนักฉิบ" พี่วาร์ฟถามทายเจ้าของห้อง
"ทาย แก้วฝากพี่วาร์ฟด้วยนะ" ผมบอกทาย ทายก็ไม่ได้ว่าอะไรพาพี่วาร์ฟไปทำแผล ส่วนผมก็เดินไปเก็บจานชามล้าง เก็บของเสร็จพี่วาร์ฟก็กลับไปแล้ว ผมขอโทษพี่แกไปอีกหลายครั้ง หลังจากนั้นเราก็อาบน้ำนอนกัน
"จะไปทะเลกับเขาจริงๆหรอ" ทายพูดกับผมในความมืด ผมคิดแล้ว คิดไว้แล้วจริงๆ
"เราจะให้โอกาสพี่ขุนครั้งสุดท้าย ถ้าไปทะเลครั้งนี้ไม่มีอะไรดีขึ้น เราจะไม่ยอมเขาอีกแล้ว" ผมตอบทายไป ทายตอบรับเข้าใจแล้วรวบตัวผมไปกอด คงถึงเวลาแล้วที่ผมต้องเด็ดขาดเสียที แก้วคนที่อ่อนแอ .. ผมจะต้องกำจัดมันออกไปให้ได้ ผมจะต้องเป็นแก้วคนใหม่ คนที่พี่ขุนจะต้องมาคุกเข่าอ้อนวอนขอความรักจากผม ผมจะต้องลุกขึ้นสู้ด้วยตัวผมเอง ไม่มีใครช่วยผมได้ แม้ว่าความจริงมันจะยากที่ต้องเปลี่ยนตัวเอง แต่ผมทนไม่ไหวแล้ว และจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ..
TBC.
- ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ -
เจอกันตอนไปทะเลค่ะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นดีๆค่ะ
เรากำลังพยายามปรับปรุงมันอยู่
รบกวนพิจารณาด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ || จบบริบูรณ์ .. P. 25 ( 4/3/58 ) **รบกวนย้ายค่ะ** (อ่าน 200164 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก