ตอนที่11
“ไม่เจอมันแค่เดือนเดียว คิดถึงขนาดต้องรีบไปหามันเลยหรือไง !”ผู้ชายบ้าๆคนหนึ่งก็กระชากแขนผมเข้าหาตัวอย่างแรงพร้อมกับคำพูดที่ดูยังไงเจ้าตัวก็ไม่เห็นจะสำนึกผิดในเรื่องที่ตัวเองทำในวันนี้เลยสักนิด
“ปล่อยนะ ผมเจ็บ”ผมเริ่มไม่สบอารมณ์ไม่ใช่เพราะคำพูดที่พาดพิงถึงผมไปในทางไม่ดี แต่เป็นคำพูดตรงที่เขาไม่แม้จะขอโทษเรื่องในวันนี้ตังหาก
“ทำไม จับนิดจับหน่อยไม่ได้ หรือต้องให้ไอ้หมอนั้น มันมาจับห๊ะ ถึงจะยอม”คนตรงหน้าดูจะเหมือนเริ่มบ้าขึ้นเลื่อยๆ โดยไม่สนใจสิ่งรอข้าง น้องจีที่นอนหลับอยู่โซฟาเริ่มขยับเพราะเสียงที่เริ่มดัง
“จะเสียงดังทำไม น้องจีหลับอยู่ และก็ไม่ต้องมาหาเรื่องคนอื่น ตัวคุณเองตั้งหากที่ต้องถามตัวเองว่าเพราะอะไรผมถึงต้องไปอยู่กับเขา”ผมว่าเขาเองมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อผมเองก็เริ่มจะมีอารมณ์ ผมไม่จำเป็นต้องแก้ตัวเรื่องที่ผมอยู่กับหมอนนต์วันนี้ คือหนึ่งผมบริสุทธิ์ใจ และ2เพราะเขาที่ไม่รักษาสัญญา
“...”เขาเงียบแต่มือก็ยังคงบีบแขนผมไว้แน่น
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าธุระของคุณสำคัญแค่ไหน แต่ที่ผมกับลูกยอมขึ้นมาอยู่ที่นี่กับคุณก็เพราะสถานะของคุณที่ขึ้นชื่อว่า พ่อ พ่อที่ต้องดูแลเอาใจใส่ลูก ไม่ใช่คนที่แม้สัญญาครั้งแรกก็ลืม”ผมว่าก่อนจะสะบัดแขนออกจากมือเขาแล้วเดินมาเก็บข้าวของเข้าตู้เย็น
ผมไม่ใช้คนอารมณ์ร้อนอะไร ทุกอย่างผมพยายามใช้เหตุผล ผมเป็นแม่คนแล้วผมรู้ตัวเองดีว่าทำอะไรไป แล้วจะส่งผลยังไงกับลูก แต่เขาคงต้องเรียนรู้ซะบ้าง ผมรู้ว่าคำพูดของผมอาจจะดูเห็นแกตัวเกินไป แต่เงินไม่ใช้ทุกอย่างในชีวิตผม น้องจีตั้งหากที่ใช่ และเขาควรจะต้องเรียนรู้เรื่องนี้โดยเร็ว
ผมใช่เวลาเก็บของไม่นานก็เสร็จ เหลือแต่ของใช้บางอย่างที่ต้องเก็บไว้ชั้นสอง ผมจึงทำอาหารเย็นเลย ผมเริ่มหัดทำกับข้าวตั้งแต่เริ่มท้องน้องจี จนตอนนี้ผมก็ทำได้เกือบทุกอย่าง ที่คนเป็นแม่ควรจะทำได้
พอทำอาหารเย็นเสร็จผมก็ตั้งไว้ในครัวก่อน เพราะคิดว่าจะพาน้องจีไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมากินข้าว แต่พออกมาก็เจอกับผู้ชายใจร้ายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่พื้นพรมข้างโซฟาที่น้องจีหลับพร้อมกับจับมือเล็กๆลูบไปมา
“พ่อขอโทษครับ”ก่อนที่ประโยคที่ผมหวังจะได้ยินที่สุดจะหลุดออกมา
แค่นี้ก็ดีแล้ว สำหรับการเริ่มต้น
หลังจากที่พวกเรากินข้าวเย็นเสร็จก็อาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน น้องจีที่ตอนแรกก็ชอบห้องนอนใหม่ของตัวเองกลับเริ่มงอแงเมื่อรู้ต้องนอนคนเดียว
“น้องจี”คุณพ่อเขาเองที่มาช่วยก็ดูเหมือนจะเริ่มไม่เข้าใจลูกชาย ว่าการนอนคนเดียวนั้นมันยากเย็นอะไร ไม่ว่ายังไงผู้ชายคนนี้ก็ดูจะหยาบกระด้างจริงๆ สำหรับการเลี้ยงเด็ก
“จีไม่นอน แม่ฮะ แม่ฮะ”น้องจีร้องเรียกผมยกใหญ่ เมื่อรู้ว่าคนเป็นพ่อขัดใจ
“ครับๆ ไม่นอนก็ไม่นอน”ผมว่าก็จะอุ้มน้องจี เข้าห้องนอนใหญ่
“นี่ ถ้าตามใจแบบนี้ตลอด โตขึ้นก็ติดแม่พอดี”
“พูดอย่างกับตัวเองไม่ตามใจอย่างนั้นแหละ จะบ้าหรือไงลูกเพิ่งมาอยู่บ้านหลังนี้แค่คืนเดียว จะให้นอนคนเดียวได้ไง ถ้าคุณอยากนอนนักก็นอนไปคนเดียว น้องจีมานอนกับแม่มา”เจ้าตัวน้อยก็หันไปมองค้อนคุณพ่อยกใหญ่และแลบลิ้นใส่ ตามภาษาเด็ก ผมเองก็ได้แต่มองสองพ่อลูกที่มองหน้ากันอย่างขำๆ เพราะดูเหมือนเวลาที่ทั้งคู่ถูกขัดใจนั้น ช่างเหมือนกันจริงๆ
กว่าจะจบค่ำคืนนั้นลงได้ก็เอาผมต้องระเบิดอารมณ์น้องจีที่งอน พ่อก็ไม่ยอมให้คุณพ่อเข้าใกล้แถมยังไล่ไปนอนที่อื่นอีก คนเป็นพ่อเองก็ดูเหมือนยิ่งลูกไม่ชอบก็จะยิ่งแหย่ เถียงกับน้องจีราวกับตัวเอง 4ขวบ ผมละปวดหัวจริงๆ
แต่อย่างน้อยๆก็ได้เห็นมุมใหม่ๆของคุณพ่อมือใหม่คนนี้ ซึ่งถึงแม้มันจะหน้าปวดหัวแต่ผมกลับรู้สึกดี
อย่างน้อยๆ น้องจีคงจะเปลี่ยนอะไรบ้างอย่างของผู้ชายเย็นชาคนนี้ได้บ้างแล้ว
“เหนื่อยมาหรือยังไง”ผมเอ่ยถาม เมื่อคุณพ่อของน้องจีเดินลงมาจากชั้นสอง หลังจากแต่งตัวเตรียมไปทำงานเรียบร้อยแล้ว แต่ใบหน้ากลับยังดูอ่อนเพลีย
“นิดหน่อย”เขาว่าก่อนจะนั่งลงยังโต๊ะทานข้าว บ้านที่เราอยู่เป็นบ้านขนาดกลางมีครัวอยู่อีกห้องที่เชื่อมกับเคาเตอร์บาร์ ที่เอาไว้นั่งดื่ม หรือทำกับข้าวไปพร้อมๆกันเลยก็ได้ ถัดมาก็เป็นโต๊ะทานข้าว ที่จากมุมนี้สามารถ มองเห็นโซนนั่งเล่นได้ชัด ทำให้เห็นทีวีเอลซีดีขนาด80นิ้วได้อย่างถนัด
“ทานข้าวด้วย แค่กาแฟมันจะไปอิ่มอะไร”ผมพูดพร้อมยื่นถ้วยข้าวต้มหมูสับให้คนพ่อ ในขนาดที่คนลูกเองก็ก้มหน้าก้มตากินอยู่ข้างๆกัน
“อืม”เขาว่า ก่อนจะวางแก้วกาแฟที่จิบไปนิดเดียวลง แล้วหันมาตักข้าวต้มกิน พร้อมๆกับคอยเช็ดปากให้น้องจีไปด้วย
“วันนี้ก็คงกลับมากินข้าวกลางวันด้วยไม่ได้นะ มีประชุมทั้งวันเลย”เขาว่าก่อนจะหยิบไอแพดมินิขึ้นมาอ่านอะไรบ้างอย่าง
“ยุ่งขนาดนั้นเลยหรอ”ผมว่าพร้อมกับนั่งรอทานอาหารเช้าด้วยอีกคน
“แม่ฮะ น้ำ”น้องจีร้องขอน้ำทันทีที่ผมนั่งลง ผมก็เอื้อมไปหยิบแก้มน้ำป้อนลูกชาย
“อืม ก็เพราะไม่ได้เข้าโรงแรมนาน งานเลยเยอะไหนช่วงบ่ายก็ต้องบินไปภูเก็ตดูเหมือนที่นั้นจะมีปัญหา”เอาอธิบายทั้งๆที่ตาก็ยังไม่ละจากไอแพด
“โรงแรม?”
“อืม ก็งานที่ทำอยู่ไง”เขาว่าอย่างแปลกใจ จริงๆแล้วถึงผมจะรู้ว่าเขาก็มีงานทำแต่ก็ ไม่เคยถามว่าทำงานอะไร ตอนที่เรียนมหาลัยอยู่นั้นผมก็พอได้ยินว่าบ้านของเขารวยมาก เพราะแบบนั้นทั้งหน้าตาและฐานะก็เลยทำให้สาวๆทั้งมหาลัยพูดถึงกันไม่ขาดปากขนาดจบไปแล้วยังมีแต่คนถามถึง
“ผู้จัดการ?”ก็คงเป็นตำแหน่งใหญ่พอตัวแหละถึงมีทั้งรถทั้งบ้านพร้อมขนาดนี้
“ผู้บริหาร”เขาว่าก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบอีกครั้ง
“ผู้บริหาร?”ผมคาดไม่ถึงเลยนะเนี่ย
“ใช่โรงแรมเซ็นต์เทรีย เคยได้ยินไหม”หืม โรงแรมเซ็นต์เทรีย โรงแรมหรูๆนั้นน่ะหรอ จะว่าไปถามผมจำไม่ผิดตอนรับน้องปี1 ที่พักก็เป็นโรงแรมนี้นี่ อ่า ถึงว่าทำไม มหาลัยรัฐบาลถึงมีเงินพักโรงแรมหรูขนาดนั้น
“...”พูดไม่ออก
“น้องจีมาหาพ่อมา”ก่อนที่เขาจะหันมาอุ้มน้องจีไปนั่งตัก เจ้าตัวน้อยที่ดูเหมือนจะยังงอนคุณพ่อนิดๆทำท่าจะไม่ยอมให้อุ้มแต่สุดท้ายก็ยอมมานั่งแต่โดยดี
“วันนี้พ่อจะกลับบ้านดึกนะ เพราะฉะนั้นดูแลแม่ดีๆนะครับ อย่างให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ รู้ไหม”หันไปคุยกับน้องจีที่นั่งกดไอแพดของคุณพ่อมั่วๆแล้วเจ้าตัวก็เงยหน้ามามองที่ผมอย่างสงสัย
“จุงหมอ ได้ไหมฮะ”น้องจีถามกลับด้วยภาษาเด็กๆ คำบางคำน้องจีก็ยังพูดได้ไม่ชัด
“คนนี้ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย”พูดกับน้องจีแต่กลับเงยหน้าขึ้นมาจ้องผม
“ว่าแต่คนอื่น สาวที่รับโทรศัทย์คุณเมื่อวานล่ะ”กับคุณหมอผม บริสุทธิ์ใจเหอะ
“นั้นเลขา เข้าประชุมก็ฟากไว้ประจำ”เขาว่าอย่างสบายๆ จริงๆแล้วผมก็รู้แหละว่าเลขาแต่ก็แค่หมั้นไส้
“ไม่รู้ไม่ชี้”ผมพูดลอยๆแล้วเก็บจานบนโต๊ะไปไว้ในอ่างเตรียมไปล้าง
“พ่อฮะ จีอยากเล่นกับกันต์”คงจะมีแต่ชื่อน้องกันต์นั้นแหละ ที่เจ้าตัวพูดชัด เหอะๆ
“ไม่ได้ครับ ถ้าไปเล่นเดี๋ยวพ่อเขาก็มาจีบแม่ แล้วพ่อจะทำไงล่ะครับ”คนพ่อนี่ก็ไม่เคยยอม พยายามยัดเหยียดแต่เรื่องไม่ดีให้ลูก
“จับ คืออะไร”แปลกดีครับน้องจีไม่มีปัญหาเรื่องรอ เรือ แต่มักจะเป็นปัญหากับสระ
“จีบครับ จีบ คือการเอาคุณแม่ไปแล้วไม่ให้พวกเราเห็นอีกเลย”คิ้วผมเริ่มกระตุกกับการอธิบายความหมายแบบเกรียนๆของคนเป็นพ่อ
“มายอาว น้องจี ไม่ยอม แม่ฮะๆ”น้องจีรีบโดดลงจากตักพ่อก่อนจะรีบวิ่งมากอดขาผม
“คุณนี่ น้องจีไม่ร้องนะครับ แม่ไม่ไปไหนหรอก เงียบนะ”
“จริงฮือ อึกนา”น้องจีเริ่มร้องไห้ น้ำตาเม็ดโตเริ่มไหลอาบแก้มใส
“หึหึ น้องจีอย่าลืมที่พ่อบอกนะครับ”เขาลุกขึ้นมาจูบแก้มน้องจีเบาๆ ก่อนจะขยี้หัวเจ้าตัวน้อย
“พ่อไปนะ”พูดกับลูกแต่กลับเบี่ยงหน้ามาหอมแก้มผม ผมก็ได้แต่มองอย่างเหวี่ยงๆ แต่เขากลับไม่สนใจเดินออกไปนอกบ้านหน้าตาเฉย
“แม่ฮะ ตรงนี้เสียงดัง”น้องจีผละออกจากหน้าอกผม ขึ้นมามองหน้าผมก่อนจะถาม ทั้งๆที่เจ้าตัวยังคงสะอึ้น
“///”บางครั้งความใสสื่อของน้องจี ก็ทำผมลำบากใจ
วันทั้งวันผมก็เอาแต่ทำความสะอาดซะส่วนใหญ่ปล่อยน้องจีให้นั่งเล่นอยู่โซฟาหน้าทีวี เพราะเมื่อวานไปซื้อของเล่นของตัวน้อยมาให้ใหม่ เพราะส่วนใหญ่ของเล่นของน้องจีที่เชียงใหม่ ไม่ได้เอามาหมด เอามาแค่บางส่วน เจ้าตัวก็ทั้งเล่นทั้งดูทีวีไป น้องจีเป็นเด็กไม่ซนถ้าเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน ในความคิดผมนะ เพราะผมเคยเป็นครูอนุบาลมาก่อน ค่อนข้างจะเจอเด็กมาหลายแบบ สำหรับน้องจีนั้นถือได้ว่าเรียบร้อยทีเดียว
เราสองคนแม่ลูกกำลังกินข้าวเที่ยง นั่นอยู่หน้าทีวีที่เดิม เพราะผมเองไม่ค่อยได้มีโอกาสอยู่กับน้องจีทั้งวันแบบนี้เท่าไหร่ตอนอยู่เชียงใหม่เพราะบ้างครั้งในวันหยุดก็ต้องไปทำงานที่โรงเรียนที่ค้างๆไว้ พอได้อยู่ด้วยกันทั้งวันแบบนี้ผมรู้สึกดีจริงๆ
เรานั่งกินข้าวพร้อมกับดูทีวีไปด้วยหลังจากกินเสร็จไม่นาน เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดัง
“สวัสดีครับ”ผมรับสาย นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนโทรเข้ามา
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”เสียงต่ำๆติดหงุดหงิดเอ่ยมาทันทีที่ผมทักท้ายเสร็จ
“มือถืออยู่บนห้อง”
“นึกว่าออกไปไหนอีก”อือหือ บอกเหตุผลกันโต้งๆขนาดนี้เลย
“ถ้าจะโทรมาหาเรื่องก็วางเถอะ”ผมว่าอย่างเซ็งๆ
“แม่ๆ ใครฮะ”น้องจีก็ถามอย่างสงสัย
“พ่อครับ” ผมก็ตอบเจ้าตัวพยักหน้ารับรู้แต่ไม่เห็นอยากจะคุย ไม่รู้แอบงอนอะไรหรือเปล่า
“น้องจีกินข้าวหรือยัง”
“อืมเพิ่งกินไป ตอนนี้กำลังนั่งดูทีวีอยู่...”ผมทันทีที่เขาถามเสร็จ
“...”
“แล้ว....จะกลับกี่โมง”จริงๆผมก็ไม่ได้อยากรู้หรอก ก็แค่ ถามตามมารยาท..เท่านั้นเอง
“คงจะเย็นสักหน่อยน่าจะประมาณทุ่มนึง”เขาตอบกลับมา ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนแต่มันดูเงียบมาก และมันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัด
“แกงเขียวหวาน”แต่จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หลังจากเงียบไปเกือบ3นาที
“ห๊ะ”
“อยากกิน”พูดจบเขาก็ตัดสายทิ้งไปเลย ที่โรงแรมไม่มีให้สั่งหรือยังไงหรือว่า เคยเห็นเลยอยากหรือว่าอะไร มันควรจะมีเหตุผล ในการที่ต้องการอะไรบ้างอย่างไม่ใช่หรอ
“อยากกิน?”
“แม่อยากกินอะไรฮะ น้องจีอิ่ม”น้องจีมองหน้าผมทันทีที่ผมหลุดพูดออกมา เจ้าตัวกลัวโดนบังคับให้กินอะไรอีกจึงรีบบอกปัดว่าตัวเองอิ่ม
“ครับ งั้นน้องจีนั่งเล่นไปก่อนนะ อย่าออกไปนอกบ้านเข้าใจไหม จะไปข้างบนก็บอกแม่ก่อนนะครับ”ผมบอกน้องจีก่อนจะเดินออกมา
“แม่ไปไหนฮะ”น้องจีเงยหน้ามาถามตามภาษา เด็กติดแม่ พูดแล้วก็ขำเรื่องเมื่อคืน
“ทำแกงเขียวหวานครับ”ผมบอกแค่นั้นแล้วเดินตรงไปยังครัว เพื่อทำอาหารที่ใครบ้างคนอยากกิน ยังไงซะเขาก็เป็นคนที่หาเงิน จะดูแลเอาใจบ้างคงไม่เสียหายอะไร
วันทั้งวันน้องจีเอาแต่เล่นและนอนเจ้าตัวดูจะสบายตัวมากเพราะว่าเครื่องปรับอากาศที่ดีและอากาศภายในบริเวณบ้านที่สะอาด ทำให้น้องจีนอนหลับได้ยาวกว่าเคย นี่ก็เป็นเรื่องดีของการย้ายมาที่นี่อีกเรื่อง เพราะอากาศที่เชียงใหญ่ฝุ่นค่อนข้างเยอะ น้องจีเองถึงแม้จะดูแข็งแรง แต่ยังไงก็ยังเด็กแถมภูมิคุ้มกันยังก็ยังค่อนข้างต่ำ เพราะแบบนั้นน้องจีจึงไม่สบายบ่อยๆ
“แม่ๆ ๆ พ่อมาแล้ว”น้องจีวิ่งหน้าตั้งมาหาผมที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ วันนี้มือค่ำของเราค่อนข้างดึกกว่าทุกที
“ครับๆ”ผมตอบรับแล้วหันมาตักข่าวใส่จานต่อ วันนี้ผมทำแกงจืดเต้าหู้ ผัดกระเพา และแกงเขียวหวานเป็นมื้อค่ำของวันนี้
“กินข้าวเลยไหมหรืออยากจะอาบน้ำก่อน ผมรองน้ำอุ่นไว้แล้ว”ผมว่าทันทีที่พ่อของน้องจีเดินมาในมือมีเสื้อสูทกับกระเป๋าหลุยส์แบนๆอีกหนึ่งใบที่เอาไปเมื่อเช้า เนคไทอย่างดีถูกคลายออกอย่างลวกๆ คงเพราะความอ่อนเพลียของคนใส่มันจึงไม่ถูกถอดออก
ดีๆ
“..”เขานั่งลงไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะจ้องไปที่แกงเขียวหวานและเงยหน้ามามองผม
“อะ..ไร เล่า ผมก็แค่เห็นในทีวีเลยอยากลองทำบ้าง”ผมตอบไปก่อนจะหันไปอุ้มน้องจีนั่งบนเก้าอี้เด็ก
“หึ”เขายิ้มนิดๆก่อนจะลงมือกินมื้อเย็นของวัน
ตลอดการกินน้องจีก็เอาแต่เล่าเรื่องโน้นนี่ที่ตัวเองเห็นในทีวีให้คุณพ่อฟัง ก็พูดผิดๆถูกๆจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง แต่คนเป็นพ่อเองก็ดูจะสนใจในเรื่องของลูกชายอยู่เหมือนกัน
หลังจากอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนกันเสร็จก็มาจบลงที่สองพ่อลูกทะเลอะกันเรื่องเดิมๆคือ น้องจีไม่ยอมนอนห้องตัวเอง
“น้องจีครับ เป็นผู้ชายจะนอนกับคุณแม่ตลอดไม่ได้นะ”ตอนนี้เรายืนอยู่ที่ หน้าห้องนอนทั้งสองห้องที่อยู่ติดกัน
“ทำไมฮะ”น้องจีมองพ่อตัวเองด้วยความสงสัย
“ก็ลูกผู้ชายที่ดีจะไม่นอนกับคุณแม่หรอก”คนเป็นพ่อก็ทำทุกวิถีทางที่จะให้ลูกเข้าใจ
“งั้นพ่อก็ไม่นอนกับแม่ใช่ไหมฮะเดี๋ยวเป็นคนไม่ดี”
“5555”ผมนี่หลุดขำเลยครับ คนพ่อก็เอาแต่มองอย่างเคืองๆ น้องจีไม่ได้ตั้งใจจะกวนโมโหนะครับ แต่น้องจีตอบด้วยความใสซื่อ
“น้องจี ถ้าหนูอยากมีน้องหนูจะต้อง..”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดเสร็จผมก็เอามือปิดปากเข้าไว้ก่อน
“นี่คุณ!” ผมว่าพร้อมกับตีไปที่ต้นแขนไม่เบานัก”น้องจีมานอนได้แล้วลูก”ผมอุ้มน้องจีเตรียมเดินเข้าห้อง
“แม่ฮะ จีอยากได้น้อง ต้องทำไงฮะ”เจ้าตัวเล็กของผมถามขึ้นอย่างจริงจัง บ้างครั้งผมคิดว่าปล่อยน้องจีอยู่กับผู้ชายที่ยื่นยิ้มเพราะเรื่องบ้าๆแบบนี้ไม่ได้ซะแล้วล่ะ
TBC.
ผิดหวังล่ะซิ หึหึหึ
แต่ละคนไม่ค่อยจะ
เลย
ใจเย็นๆ ใหเครั้งที่สองเกิดขึ้นเพราะความรักเถอะ
https://www.facebook.com/toutoonyaoistoryเพราะว่าเอารูปลงไม่เป็น ไปดูอิมเมจเอาในนี้นี้เเล้วกัน ไม่ต้องกดถูกใจก็ดูได้นะ
ปล. อยากรวมเล่มนิยายเอาเรื่องไหนดี
หัวข้อ: I'm pregnant เมื่อผมท้อง เเจ้งข่าว +ประกาศ !!!!! 18/05/15 p.68 (อ่าน 654496 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก