ตอนที่19
หลังจากส่งน้องจีและน้องกันต์เข้าห้องนอนเรียบร้อยผมก็กลับเข้ามาในห้อง
พี่ทอสกำลังอาบน้ำ ผมจึงทำหน้าที่ของตัวเองโดยการเตรียมชุดนอนไว้ให้
“ลูกหลับแล้วหรอ”พี่ทอสเดินออกจากห้องน้ำ โดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอว ลำตัวหนามีหยดน้ำเกาะทั่วทั้งตัว ขับให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วดูมีออร่ามากขึ้นกว่าเดิม
“ครับ”ผมว่า ก่อนจะหันกลับไปปัดที่นอน
จุฟ
จู่ๆคนที่สมควรจะยืนแต่งตัว กลับจับผมกดลงเตียง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะกดลงมาที่จมูกผม
“ทะ..ทำอะไรครับ”พอเห็นสายร้อนแรงที่จ้องมองมาทำเอาผมหายใจติดขัด
“ทำลูก”นั้นเป็นประโยคสุดท้าย ก่อนที่คนเอาแต่ใจ จะเริ่มทำลูกอย่างที่ปากว่า ถึงสองรอบ และโชคดีที่รอบที่สามผมชิงหลับไปซะก่อนมันจึงยังไม่เกิดขึ้น
วันนี้เป็นวันเกิดน้องจี เจ้าตัวเล็กตื่นมาแต่เช้าเพราะผมบอกว่าจะพาไปทำบุญ
“แม่ฮะ เมื่อไหร่ยายจะมาไหมฮะ”น้องจีที่ตอนนี้กำลังช่วยผมทำถังสังฑทาน ถามขึ้น
“เย็นๆครับ”ผมตอบก่อนจะใช้พาสติกใสคลุมถังสังฆทาน เมื่อวานคุณแม่โทรมาบอกว่าจะมาหาน้องจี น้องจีเองพอได้ยินก็ถามหายายตายกใหญ่ คงจะคิดถึงมาก
“น้องจีไปปลุกคุณพ่อไปครับ “ผมบอกลูกชายคนเดียว ให้ไปปลุกคนเป็นพ่อที่ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกิบจะเจ็ดโมงเช้าแล้วก็ยังไม่ยอมตื่น ถ้าไม่รีบตอนนี้คงไม่ทันพระท่านฉันท์เช้าแน่น
“อีกล่ะ พ่อทอสขี้นอน”น้องจียู่ปากนิทาคุณพ่อตัวเอง ก่อนจะวิ่งขึ้นข้างบนไปปลุกพี่ทอส ผมได้แต่ส่ายหน้าอย่างขำๆ น้องจียิ่งโตยิ่งเหมือนพ่อทั้งหน้าตาและลักษณะนิสัย นี่ผมควรต้องบอกให้น้องกันต์ทำใจไหมครับ
“คุณแม่ๆ เหมือนที่บ้านยายเลย”น้องจีเองก็ดูจะตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้มาวัด ซึ่งเราเลือกวัดที่อยู่แถวบ้านเป็นวัดที่ค่อนข้างเล็ก แต่กับมีโบถ์และศาลาต่างๆครบครัน พูดได้เต็มปากเลยครับว่าสวย
ผู้คนไม่มากมายอย่างวัดชื่อดังในกรุงเทพแต่ก็มีคนมาพอควร พวกเรามาถึงก็พากันไปจับจองที่นั่งในศาลาก่อนจะออกมากตักบาตร ซึ่งผมจับมือน้องจีให้ตักข้าวใส่บาตร เจ้าตัวก็พยายามทำตัวยืดให้ตักได้ถึงเต็มที่เพราะที่ว่างบาตรค่อนข้างสูง และสุดท้ายคือพี่ทอสที่จับมือผมอีกที มันเลยยิ่งทุลักทุเลมากขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก
หลังจากไหว้พระถวายสังฑทานเสร็จ พวกเราก็พากันมากวดน้ำและให้อาหารปลา วัดที่นี่ค่อนข้างจะแตกต่างจากที่เชียงใหม่ ไม่ใช่ที่ตัววัด แต่เป็นพิธีมากกว่า แต่ก็เหมาะกับคนกรุงเทพที่ไม่มีเวลามากนัก อะไรๆก็เลยค่อนข้างรวดเร็ว
“พ่อๆอุ้ม”น้องจีที่เดินมาตั้งแต่เช้าเริ่มงอแงร้องขอให้อุ้ม พี่ทอสก็ก้มลงไปอุ้มลูกขึ้นมาอย่างว่าง่ายผมเลยช่วยถือตะกร้าที่ใส่ข้าวของต่างๆแทน
“น้องจี ดูเต่าลูก”ผมชี้ให้น้องจีดูเต่าซึ่งเป็นของขึ้นชื่อที่วัดแห่งนี้ เห็นคนแถวนี้เรียกว่าวัดเต่า เพราะมีเต่าจำนวนมากอาศัยอยู่ทางวัดเองก็มีขายพวกอาหารเต่า ด้วย เห็นเด็กหลายคนพากันหัวเราะชอบใจ ที่ได้ป้อนอาหารถึงปาก ผมจึงเดินไปซื้อบ้าง อาหารเต่าก็คือแตงกวาที่หันเป็นชิ้นเล็ก มาพร้อมกับหมายจิ้มลูกชิ้นยาวๆ1ไม้ แต่ตรงปลายไม่ได้แหลมอะไรจิ้มแล้วป้อนให้เต่าเต่ามันก็จะมางับไป
“แม่ๆ จีทำด้วย”น้องจีรีบประโดดลงจากตัวพี่ทอสก่อนจะวิ่งมาทางผมเจ้าตัวดูตื่นตาตื่นใจไม่น้อยที่ได้เห็นเต่าตัวเป็นๆใกล้ขนาดนี้ อยากน้อยๆผมก็คิดว่าเป็นการปลูกฝั่งให้เขาเข้าวัดด้วยอีกทาง
“พี่ทอสมาทำบ้างซิครับเดี๋ยวผมถ่ายรูปให้”พี่ทอสที่เอาแต่ถ่ายรูปแถบตลอดเวลามองผมอย่างงงๆ แต่ก็ยอมส่งกล่องให้ผมแล้วไปช่วยน้องจีป้อนแตงกวาเต่า
“น้อยจีหันมาทางนี้ซิลูก”ผมเรียกให้น้องจีหันมาแล้วถ่ายภาพ ภาพนี้ทั้งพี่ทอสและน้องจีมองกล้อง ที่สำคัญที่สุดคือทั้งสองยิ้มให้ มันเป็นภาพความทรงจำที่ผมจะเก็บไปอย่างดีเลยครับ
หลังจากทำบุญวันเกิดน้องจีเรียบร้อยแล้วพี่ทอสก็พาผมกับลูกมาที่ห้างสรรพสิ้นค้า เพื่อทำการซื้อของขวัญให้เจ้าตัวเล็กเพราะผมยืนกรานว่ายังไงๆก็ไม่ให้ซื้อหุ้นสนามบิน
“น้องจีอยากได้อะไรครับเลือกเลย ให้หนึ่งวัน”ผมว่า เมื่อเรามาถึงร้านขายของเล่นชื่อดังภายในห้าง แต่น้องจีกลับนิ่งผิดปกติ
“ไม่อยากได้หรอ”พี่ทอสนั่งลงก่อนที่จะกอดน้องจีที่ยืนทำหน้าครุ่นคิดอยู่
“มาแปลก ผมว่าแล้วนั่งลงมองหน้าลูกชายบ้าง
“จีอยากได้ กันต์ พ่อ ซื้อกันต์ให้หน่อย”น้องจีหันมาทำหน้าจริงจังพร้อมหันไปมองพี่ทอสที่ทำหน้าตกใจไม่ต่างจากผม มาไม้ไหนอีกเนี่ย
“น้องกันต์ไม่ใช่ของเล่นนะครับ เอามาซื้อมาเล่นๆทิ้งๆ ไม่ได้นะครับ”ผมแรมอธิบาย
“จีไม่ทิ้งหลอก สัญญา”น้องจียื่นนิ้วก้อยออกมาตรงหน้าผม ส่วนผมก็มองหน้าพี่ทอสเพื่อขอความช่วยเหลือ เพราะ ผมคิดว่าผมเองคงเริ่มไม่เข้าใจน้องจีเท่าไหร่แล้วล่ะ
“ตรงลงครับ พ่อจะซื้อน้องกันต์ให้ แต่ลูกต้องรอให้น้องกันตัวสูงเท่าแม่ก่อนตกลงไหม”พี่ทอสจับน้องจีหมุนตัวหันมาเผชิญหน้าก่อนจะพูดออกไป ส่วนผมนี่ได้แต่ตกใจตกแล้วตกใจอีกไม่รู้ว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วของวัน
“กันต์ไม่สูงหรอก กันต์เตี้ย”น้องจีว่าพร้อมขมวดคิ้วอย่างเริ่มคิดหนัก ผมไม่เข้าใจครับไอ้เรื่องที่กำลังจริงจังกันอยู่ตอนนี้มันหน้าจริงจังหรอครับ
“งั้นสูงเท่าพี่เกรว พ่อว่าน่าจะถึง”พี่ทอสเองก็เหมือนว่าจะช่วยลูกคิด บอกวิธีแก้ปัญหา ไปกันใหญ่แล้ว
“ถ้าน้องกันต์รู้ต้องโกรธแน่นๆ ไปทำเหมือนเขาเป็นของเล่นแบบนี้”ผมว่าอย่างเริ่มหมั้นใส่สองพ่อลูก
“ไม่โกรธหรอก กันต์รักจี”น้องจีว่าพร้อมยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวเล็กๆ เรียกให้สายตาคนที่เดินไปเดินมาหันมามองแล้วยิ้มให้ยกใหญ่
ไม่รู้ว่ายิ้มให้น้องจี หรือยิ้มให้ผู้ชายอีกคนที่หน้าคล้ายกัน กันแน่น
“โอเคๆ งั้นไว้ให้ลูกสูงเท่าพ่อก่อนแม่จะคิดอีกทีตอนนี้ไปซื้อของแล้วปรับคุณตาคุณยายกันเถอะ”ผมว่าอย่างเซ็งๆก่อนจะบอกธุระที่เราต้องไปต่อกัน
สรุป ก็ได้โมเดล ฮีโร่marvelมาหนึ่งชุดใหญ่ เห็นแบบนี้ ราคาเป็นหมื่นนะครับ ไม่รู้ว่าซื้อของแพงขนาดนี้ให้ โตไปน้องจีจะใช้จ่ายฟุ่มเฟือยหรือเปล่า
“ยายฮะ”น้องวิ่งเข้ากอดแม่ผมทันทีที่เห็นท่านเดินออกมาจากอาคารผู้โดยสาย โดยมีพ่อของผมเดินตามมาพร้อมถือกระเป๋าสองใบตามหลังมา
“พ่อแม่ สวัสดีครับ”ผมและพี่ทอสยกมือไหว้ ก่อนที่พี่ทอสจะไปช่วยพ่อผมถือกระเป๋า
“ไหว้พระเถอะลูก”คุณแม่ว่ายิ้มๆ ก่อนจะหันไปคุยเล่นกับน้องจี
“ท่านองอาจ ท่านองอาจจริงๆด้วย”ในขนาดที่เรากำลังจะเดินออกนอกอาคาร ก็มีผู้ชายที่ใส่สูทแต่งตัวเต็มยศมีบอดี้กาดเดินตามมาประมาณ5-6คน
“ท่านผม วชิระไงครับที่เป็นรุ่นน้อง3568”เขายังคงแนะนำตัว
“อ๋อ ไอ้เข้ม นึกว่าใครเป็นไง เห็นออกทีวีบ่อยๆนี่หว่า”พ่อผมก็ตบเข้าบ่าผู้ชายคนนั้นฉากใหญ่จนพวกติดตามตัวกระตุกกันเป็นแถวๆ
“ก็ดีครับ ท่านองอาจ”
“เรียกกูว่าพี่อาจก็ได้ ยศอะไรก็ไม่มีแล้ว”พ่อผมว่า
“ครับ เอ่อ ผมต้องรีบไปประชุมสภาแล้วครับพี่ขอตัวก่อน ไว้ติดต่อมาหาผมบ้างผมอยากเลี้ยงตอบแทน”เขาว่าก่อนจะยื่นนามบัตรให้พ่อของผมแล้วเดินออกไป
“ใครครับพ่อ”ผมถามทันทีที่พวกเราเดินมาขึ้นรถน้องจีนั่งหลังกับผมและแม่ ส่วนพ่อผมนั่งคู่กับพี่ทอส
“รุ่นน้อง”พ่อตอบสั้นๆตามแบบของเขาแล้วนั่งเงียบต่อ ตลอดทางก็มีแต่นั่งจีนี่แหละที่พูดไม่หยุด พ่อกับแม่ผมก็ตอบกลับเป็นบ้างครั้ง
“พ่อฮะๆ ไปรับกันต์ๆ”น้องจีรีบร้องบอกเมื่อเข้าใกล้เขตแถวบ้าน
“อ้าวหนูกันต์มาอยู่แถวนี้หรอ”คุณแม่ถาม
“ครับ อยู่ถัดไปสองซอย”ผมตอบ
“เดี๋ยวกันต์มาเย็นๆ ไปแต่ตัวหล่อๆ รอดีกว่า”อันนี้พี่ทอสครับ ประโยคแรกเลยที่พูดตั้งแต่ไปรับพ่อกับแม่ผม
“ฮะ”น้องจีก็รับคำอย่างง่ายดายเป็นที่ตื่นตาตื่นใจจพ่อกับแม่ของผมไม่น้อย
“ว่าง่ายๆเป็นแล้วหรือไงไอ้ เสือ”พ่อผมหันมาพูดกับน้องจีขำๆแววตาดูชื่นชมพี่ทอสไม่น้อย
“น้องจีเป็น เด็กดี๊ดี แต่วันนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว”น้องจีว่าพร้อมยื่นขึ้นเกาะเบาะรถ
“หือ ผู้ใหญ่นี่กี่ขวบ”แม่ผมแกล้งถาม
“1 2 3 4 4แล้ว”น้องจียกนิ้วขึ้นมานับ นับแค่ 4แต่ใช้นิ้วมือเป็นสิบนับเลขถูก แต่นับนิ้วเนี่ยผิดเต็มๆ
“จ้าๆ ผู้ใหญ่4ขวบ”แม่ผมว่าขำๆ แซวหลนชายตัวน้อยที่ยิ้มหน้าบานทำอย่างกับตัวเองได้รับคำชม
หลังจากกลับมาถึงบ้าน พ่อกับแม่ก็ขึ้นไปพักผ่อน ส่วนพี่ทอสก็ไปนั่งทำงานอีกนิดหน่อยและให้เลขามาเอางานไปจากนั้นก็ลงมานั่งเล่นกับน้องจี สักพักพ่อกับแม่ผมก็ลงมาพ่อกับพี่ทอสเลยไปนั่งคุยกันที่สวนส่วมแม่และผมก็มาช่วยกันเตรียมอาหารสำหรับงานเลี้ยง ส่วนน้องจีเนี๊ยก็เอาแต่ถามหาน้องกันต์ แต่เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์น้องกันต์จึงไปโรงเรียน น้องจีก็เลยหน้ามุ่ยอยู่พักใหญ่ จนแม่ผมบ่นๆ ว่าจะได้ผู้หญิงเข้าบ้านบ้างไหม น้องจีก็เถียงกับไปว่า “กันต์น่ารักกว่าผู้หญฺงอีก”เล่นเอาแม่ผมหน้ามืดเลยครับ เรื่องผู้หญิงผมน่ะไม่ว่าอะไรหรอก แต่ไม่ถามพ่อแม่ฝ่ายโน้นหน่อยหรอว่าจะยกลูกชายให้หรือเปล่า
สี่โมงเย็นคุณหมอก็พาน้องเกรวและน้องกันต์ที่งานก่อนส่วนคุณหมอเองขอตัวไปเตรียมของขวัญซึงผมก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องก็ได้แต่คุณหมอก็ยังยืนยันที่จะเอาให้
พ่อน้องกันต์มาน้อยจีก็อารมณ์ดีขึ้นมาเลย บอกให้ไปอาบน้ำก็ไปอาบเลยไม่มีงอแง น้องกันต์นี่ก็ต้องทำหน้าที่เดินตาเทียบจะเรียกว่าก้าวต่อก้าวเลย ตัวติดกันมาก น้องเกรวเห็นก็คงแปลกๆไม่น้อยเลยพยายามดึงน้องกันต์มานั่งรอ แต่น้องจีก็เริ่มโวยวาย จนผมต้องไปดุอีกรอบ ทำเอาน้องเกรวหน้าเสียเลย แต่ก็เข้าใจนิสัยของน้องจีแล้ว แถมยังเอ่ยปากบอกอีกว่าเหมือนพี่ทอสสุดๆ
พี่คินและน้องเชน มาท้ายสุด แต่ก็หอบเอาของขวัญกล่องใหญ่มาให้คนละกล่อง น้องจีนี่หน้าบานเลยที่ปีนี้ได้ของขวัญหลายอย่าง แต่ก็คงไม่ดีใจเท่าของขวัญของน้องกันต์หรอก ที่ทำการ์ดมาอวยพร โดยขอความข้องในก็มีตัวอักษรแค่สามตัว HBD และภาพวาดเด็กผู้ชายผมสามเส้นสองคนเดินจับมือกันกล่องทุ่ง น้องจีนี่ถือเดินไปมาไม่ยิมปล่อยเลย
เค้กของน้องจีในปีนี้ใหญ่ถึง5บอนด์ทั้งๆที่คนมางานแค่10คนเท่านั้น ทุกคนเลยได้เค้กเกือบคนละครึ่งบอนด์กลับบ้าน หลังจากเป่าเค้กน้อยจีก็เริ่มง่วงนอนเพราะวันทั้งวันไม่ได้นอนกลางวัน ผมก็เลยพาไปนอนกับน้องกันต์ ส่วนพวกผู้ใหญ่ก็พากัน นั่งดื่มกันต่อ ไม่นานก็เกิดเรื่องเมื่อน้องเกรมดื่มเหล้าเข้าไป คุณหมอเลยต้องรีบพากลับบ้าน ที่จริงจะเอาน้องกันต์กลับด้วย แต่น้องกันต์หลับผมเลยขอให้ข้างที่นี่
หลังจากนั้นพี่คินกับน้องเชนก็กลับเพราะต้องเข้างานเช้าทั้งคู่
ผมกับแม่ก็ช่วยกันเก็บของ ส่วนพ่อกับพี่ทอสก็นั่งดื่มกันจนหลับขาโต๊ะทั้งคู่ ผมกับแม่ที่ขึ้นนอนไปแล้วเลยต้องลงมาช่วยกันแบกทั้งสองคนขึ้นบ้าน กว่าจะเสร็จทุกอย่างและได้พักก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่า
พิเศษวาเลนไทน์
ณ โรงเรียนนานาๆชาติ
ห้อง เกรด2 ห้อง B-3
“อ่ะ เราให้”ช็อคโกแล็ตในกล่องกระดาษสีสวยถูกจับยัดใส่มือ ก่อนที่เด็กผู้หญิงผู้มอบจะวิ่งหนีไป โดยไม่แม้จะรอฟังคำตอบรับจากผู้รับว่าต้องการหรือไม่
เด็กชายตัวเล็กในชุดนักเรียนปกกะลาสี สีขาวกางเกงขาว เอาซ็อกโกแล็ตเก็บใส่ถุงผ้าที่ผู้เป็นแม่ใส่ของใช้ส่วนตัวให้มาโรงเรียนอีก1ใบนอกจากกระเป๋าหนังสือ
“เราให้ ๆๆๆๆๆ”เด็กชายได้แต่รับของขวัญมากมายแล้วเอาใส่ลงกระเป๋าอย่างงงๆ จนถุงที่ดูเหมือนจะใหญ่เต็มไปด้วยดอกไม้ ขนมและตุ๊กตาจนแทบล้นออกมา ก่อนที่เจ้าตัวจะเอาไปเก็บไปในล็อคเกอร์ที่ปิดแทบไม่ลง
“เป็นอะไรอ่ะ จี”เด็กชายนั่งลงที่ประจำก่อนจะโดนเพื่อนสนิทของเขาถามขึ้นทันทีที่เห็นสีหน้าหงุดหงิด
“วันนี้ทำไมคนวุ่นวาย”เด็กชายถามขึ้นอย่างอารมณ์เสีย เขาไม่ชอบคนแปลกหน้า ยิ่งคนที่ชอบมาวิ่งหาเขา ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่รู้จักแม้ชื่อ เขายิ่งคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผลเข้าไปใหญ่
“โห ไม่รู้เรื่องเลย วันนี้วาเลนไทน์ไง”เพื่อตัวเล็กน่ารักเอ่ยตอบ ก่อนจะทำหน้ายู่อย่างผิดหวังใส่เขา ทำไม เขาทำอะไรผิด
“เอ่อ”ในขนาดที่เขากำลังครุ่นคิดก็มีเด็กชายตัวอ้วนเดินเข้ามาหาที่โต๊ะ ในมือมีดอกกุหลาบช่อใหญ่
“กูไม่รับ”เด็กชายออกตัวอย่างอารมณ์เสียแค่ของที่ได้ตอนเดินเข้าห้องมานี่ก็ไม่รู้ว่าจะเอากลับบ้านยังไงแล้ว
“จีพูดไม่เพราะ”มือนุ่มนิ่มตีเข้าที่ริมฝีปากของเขาเบาๆก่อนจะว่าตักเตือน
“เราไม่ได้ให้นาย”เด็กชายตัวอ้วนตอบอย่างหงุดหงิด เพราะเขาเองก็อยากโดนคนตัวเล็กตรงหน้านี้ตักเตือนแบบนั้นบ้าง
“เราให้กันต์”เด็กชายตัวป้อมยื่นกุหลานช่อใหญ่ส่งให้ เด็กชายตัวเล็กน่ารัก ก่อนที่แก้มใสทั้งสองคนจะขึ้นสีระเรื่อทามกลางเสียงเพื่อนร่วมห้องที่โหร้องอย่างแซวๆ
“ขอบคุณนะ”มือนิ่มยื่นไปรับกุหลาบก่อนจะยิ้มหวานและกล่าวขอบคุณ เด็กชายมองเพื่อนเขาด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจ ยิ่งเห็นรอยยิ้มสดใสนั้นยิ้มให้ดอกกุหลาบช่อใหญ่เขายิ่งหงุดหงิดใจ
“จี ทำอะไร”เพื่อนตัวเล็กร้องเสียงหลงเมื่อช่อกุหลาบในมือถูกแย่งไป
“อ่ะ”ลูกอมช็อกโกแล็กเม็ดเล็กถูกจับหยัดใส่มือแทนช่อกุหลาบ
“อะไร”เด็กชายตัวเล็กเอ่ยถามอย่างงงๆ ลืมเรื่องช่อกุหลาบไปทันที
“บอกมาว่าอันไหนดีกว่ากัน”เด็กชายถามเสียงดุดันเกินวัยจ้องหน้าเพื่อตัวเล็กน่ารักอย่างข่มขู่
“อันนี้ ก็ได้”ประโยคหลังแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ก่อนที่เด็กชายตัวเล็กจะเอาลูกอมช็อคโกแล็ตมามองดู ช่อกุหลาบถูกโยนออกไปนอกหน้าต่างทันที
“เด็กดี”ก่อนที่เด็กชายจะเอามือใหญ่กว่าลูบหัวเพื่อนตัวเล็กแล้วดึงลำตัวบางเข้ามานั่งพิงอก โดยที่คนตัวเล็กก็เอนพิงไปด้วยความเคยชิ้น
“อ่ะ”กล่องสีทองที่ดูก็รู้ว่าด้านในบรรจุช็อคโกแล็คราคาแพงถูกส่งมาจากมือเล็กๆ
“หือ”ยอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่จะได้ของขวัญจากเพื่อนตัวเล็กของเขา
“ที่ให้เนี่ยไม่ใช่ว่าชอบหรอกนะ แค่ แค่ให้ตามหน้าที่”เพื่อนตัวเล็กตอบเสียงอู้อี้เพราะเอาหน้าซบกับอกของเขาแน่นไม่ยอมสบตา
“ป้อน”ก่อนที่เด็กชายจะเริ่มคิดแผนการตักตัวความสุขจากคนตัวเล็กกว่าอย่างเอาแต่ใจ
“อืม”ไม่น่าไวท์ช็อกโกแล็ตสีขาวสะอาดจะถูกส่งเขาปาก พร้อมกับเสียงกระซิบที่เป็นดั่งคำสัญญาให้กับคนตัวเล็กกว่าฟัง
“อันนี้ก็ดีกว่าทั้งหมดที่ได้มา”เขาปากก่อนจะยิ้มรับพร้อมเขี้ยวขนมในปากอย่างอารมณ์ดี
ตอนเย็น
“โห ได้มาเยอะเลยนะน้องกันต์”คุณแม่สุดน่ารักของเขาเอ่ยปากทันทีที่เห็นช่อดอกไม้เต็มอ้อมแขนเพื่อนตัวเล็กของเขา
“จีได้เยอะกว่า”เด็กชายตัวเล็กเอ่ยขึ้นอย่างเอียงอาย
“อ้าวไหนของ จี”
“ทิ้งไปหมดแล้ว”เด็กชายตอบอย่างอารมณ์เสียแล้วเปิดประตูเสียงดังลั่นขึ้นรถไป ทิ้งให้คนเป็นแม่และเพื่อนตัวน้อยมองตามกันอย่างงงๆ
เขาตั้งหมั้นไว้ในใจ
“ปีหน้าอย่างหวังจะได้ออกจากบ้านเลยกันต์” เขาว่าพึมพำ คงจะมีแต่คนเป็นพ่อนี่แหละที่ได้ยินและส่ายหัวไปมากับความขึ้หึงที่ไม่ต้องบอกใครก็รู้ว่าได้มาจากเขาเต็มๆไวท์
TBC.
แม่ยกน้องจีวันนี้
หัวข้อ: I'm pregnant เมื่อผมท้อง เเจ้งข่าว +ประกาศ !!!!! 18/05/15 p.68 (อ่าน 654446 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก