ฉาวครั้งที่ ๖
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจไปค้างที่คอนโดของภาคิน ซึ่งก็เสี่ยงเหมือนกัน กลัวทั้งมัน กลัวทั้งตัวเอง? ผมจำได้ว่าคอนโดมันอยู่แถวไหน เลยตามไปทีหลังเผื่อเจอแฟนคลับมันแถวนั้น โชคดีที่ปลอดคน รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขโมยที่ย่องเข้าบ้านคนอื่นยังไงยังงั้น ห้องของภาคิน ก็ใหญ่สมฐานะ ตกแต่งห้องด้วยโทนสีอ่อน สบายตา ผมมองตู้กระจกที่มีถ้วยรางวัลวางเป็นตับการันตีความสำเร็จในการเป็นนักร้อง
“ทำตัวตามสบายเลยนะ ไม่ต้องเกร็ง"ไม่รู้เจ้าของห้องไปอารมณ์ดีมาจากไหน เพราะเจ้าตัวผิวปากเป็นทำนองเพลง เดินแกว่งกุญแจรถไปเปิดตู้เย็น ผมแอบมองสำรวจห้องอยู่เงียบๆ ดูเหมือนจะอยู่คนเดียว ห้องไม่รกมาก
“หิวรึเปล่า เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ทาน"อีกฝ่ายเหลียวตัวมาถาม เปิดตู้เย็นค้างไว้ ผมไม่ค่อยจะหิวสักเท่าไหร่
“ยังไม่หิวอ่ะ ว่าแต่ทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"ผมเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ เพราะผมแอบเปิดดูประวัติของพ่อคนดังมาแล้ว ไม่เห็นมีบอก
“ก็พอเป็น ฉันอยู่คนเดียวก็ต้องหัดไว้บ้าง...กำลังมองหาคนทำให้อยู่พอดีเลย"ภาคินยิ้มสายตาจับจ้องอยู่ที่ผม แม่ผมเปิดร้านอาหารก็จริงแต่ฝีมือการทำอาหารของผมก็ค่อนข้างเข้าขั้นแย่
”คงหายากหน่อยล่ะมั้ง..."ผมเดินเลี่ยงไปที่โซฟา ตรงนี้ติดกับบานกระจกกว้าง วันนี้ค่อนข้างจะเหนื่อยก็เลยเผลองีบไปพักใหญ่ รู้สึกตัวเพราะเหมือนมีอะไรมาวุ่นวายแถวๆ หน้าผาก ผมปัดออก พร้อมกับลืมตาขึ้นทาเจอภาคินที่กำลังลูบหัวผมอยู่
“อ้าว ตื่นเลยเหรอ อุตส่าห์กล่อมให้หลับนะเนี่ย"ภาคินชักมือกลับ ก่อนจะกอดอกมองผมอยู่ที่อีกด้านของโซฟา มันเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองแล้ว
“มืดเเล้วเหรอ"ผมขมวดคิ้วมองแสงไฟสีส้มบนเพดานห้อง
“อืม สองทุ่มกว่าๆแล้ว"ผมเผลองีบไปนานเหมือนกันนะเนี่ย ผมขยับตัวมานั่งก่อนจะลูบผมยุ่งๆของตัวเองให้เข้าที่ ผมยืมเสื้อของภาคินมาใส่ อันที่จริงเป็นเสื้อที่แฟนคลับทำมาให้มันมากกว่า หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมแอบสำรวจห้องนอนของภาคินหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว
ในห้องมีเตียงนอนขนาดใหญ่อยู่กลางห้อง ผมเดินไปแตะๆดู นุ่มนิ่มดีเหมือนกัน ถัดมาเป็นโต๊ะดีไซน์เก๋ไก๋ มีกรอบรูปตั้งอยู่ ในนั้นมีภาคินที่กำลังอยู่ในวัยสดใสกำลังกอดพ่อแม่ด้วยสีหน้ามีความสุข มีตู้หนังสือตรงข้ามกับปลายเตียง ไม่ยักรู้ว่ามันอ่านนิยายด้วย ส่วนใหญ่จะเป็นวรรณกรรมแปล แนวสืบสวน ของอะกาธา คริสตี้
“ตุ๊กตาเหรอ?"หมเหลือบไปเห็นตุ๊กตาที่โผล่ออกมาจากผ้าห่ม ผมย่องไปหยิบมาดูด้วยความสงสัจ ตุ๊กตาแมว หน้าประหลาดแข็งๆ ตรงหน้าอกมีรูปหน้าผมด้วย ...อะไรอ่ะ ภาคินมันนอนกับตุ๊กตาแบบนี้เหรอ
“ภาคิน นายเอาไอ้นี่มาจากไหน"ผมเดินถือตุ๊กตาที่มีหน้าผมออกมา ให้อีกคนที่กำลังกอดหมอนอิงดูหนังอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
“แฟนคลับทำมาให้"ภาคินละสายตาจากจอโทรทัศน์แล้วคว้าเจ้าตุ๊กตานั่นไปกอดแทนหมอนอิง ผมก็นั่งดูหนังไปกับมันด้วย แต่ก็ดูไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ เพราะมัวแต่เร็งกับสายตาของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“จะดูหนัง ก็ดูไปสิ จ้องอยู่ได้"ผมพึมพำกับตัวเอง สายตาจ้องเขม็งไปที่โทรทัศน์ ได้ยินเสียงหัวเราะหึๆดังมาจากภาคิน มันคิดอะไรไม่ดีๆอยู่รึเปล่าแถมอยู่กันสองต่อสองอีกมีไอ้ตุ๊กตาเหมียวนี่อีกตัว คราวก่อนผมก็ยอมให้มันจูบง่ายๆอีก สถานการณ์ตอนนี้ก็พร้อมกว่าตอนนั้นอีก เตียงเติงมีพร้อม....
“คิดอะไรอยู่ หน้าแดงๆนะ"ผมสะดุ้งเลิกคิดไร้สาระ เห็นภาคินยกยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจอยู่
“เปล่า หนังสนุกดี"ผมหันไปสนใจหนัง ...อ้าว จบซะแล้ว ยังดูไม่รู้เรื่องเลย ผมทำอะไรไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่มันขัดๆเขินๆไปหมด ดันมาอยู่ในห้องของคนที่มีบุคลิกน่าดึงดูดแบบนี้มันก็ออกจะ...เฮ้อ ผมนี่คิดอะไรไร้สาระเรื่อยเลยนะ ตั้งแต่มาภาคินยังไม่ได้เฉียดใกล้ตัวผมเลยแม้แต่น้อย โล่งอกหน่อย ผมเองก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าต้องนอนเตียงเดียวกับภาคิน มันถือเจาตุ๊กตานั่นมาด้วย
“ฉันชอบนอนกอดมันน่ะ"อีกฝ่ายตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงข้างผม โดยเอาไอ้ตุ๊กตานั่นวางไว้ตรงกลางระหว่างผมกับมัน
“หลับฝันดีนะ"
“เช่นกันล่ะ"ผมปิดเปลือกตาลง ปล่อยให้ความง่วงเข้ามาแทน เป็นคืนที่หลับสบายจนน่าแปลกใจเลยล่ะ ปกติแล้วผมจะไม่ค่อยชินถ้าหากไปค้างแปลกที่....
“อือ..."ผมสะดุ้งตื่นมากลางดึก รู้สึกว่ามีลมหายใจอุ่นๆเป่ารดต้นคออยู่ แขนหนักๆของเจ้าของห้องพาดเอวผมอยู่ ไหนบอกว่าชอบนอนกอดไอ้ตุ๊กตานั่นไง ผมขยับตัวเล็กน้อยเพราะอึดอัด แต่คนที่ซ้อนอยู่ด้านหลังกลับส่งเสียงประท้วง พร้อมกับกอดแน่นกว่าเดิมอีก คนนะไม่ใช่หมอนข้าง หายใจไม่ออกแล้วเนี่ย
“ภาคิน"ผมกระทุ้งอีกคนเบาๆ กอดอย่างเดียวไม่ว่า มาลูบๆคลำๆทำไมเนี่ย
“หือ?"มันกระซิบตอบ อ้าว ไม่ได้หลับหรอกเหรอ
“ขยับออกไปหน่อย หายใจไม่ค่อยออก ร้อนด้วย"ผมใจเต้นตึกๆ
“ร้อนเหรอ ไม่เห็นจะร้อนเลย"มันคลายแขนออก มือยังลูบๆคลำๆแถวท้องน้อยผมอยู่
“พรุ่งนี้มีนัดกับพี่นักข่าวที่ฉันรู้จัก ขอกำลังใจหน่อยสิ"เสียงนุ่มๆดังอยู่ใกล้ ๆ
“สู้ๆ"พึมพำตอบ รู้สึกถึงริมฝีปากของอีกคนที่แตะหลังคออย่างแผ่วเบา ส่วนฝามือไล้วนอยู่ตรงท้องน้อยช้าๆ ผมหายใจไม่เป็น
จังหวะ ก่อนที่มือนั้นจะเลื้อยลงไปยังจุดที่ไวต่อสัมผัส ผมเม้มปากแน่นพยายามกลั้นเสียงที่จะหลุดออกมา ภาคินขยับมาประกบจูบ พลิกตัวผมนอนหงาย ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากเข้ามามากขึ้น จูบเน้นย้ำจนผมเปิดปากรับลิ้นของอีกฝ่ายที่พยายามรุกล้ำเข้ามา ฝามือเลื่อนขึ้นมาลูบตามแผ่นอก บดคลึงยอดอกซ้ำๆจนผมต้องเบียดตัวเข้าหาอีกฝ่าย ขยำชายเสื้ออีกคนไว้แน่น ภาคินขยับมาใช้ลิ้นลากวนที่ยอดอกผมแทน
“ฮื่อ..."ผมเขี่ยใบหูอีกฝ่ายเล่น ร้อนไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะจุดที่ภาคินสัมผัส ผมยันตัวเองมานั่ง โชคดีที่ค่อนข้างมืดทำให้ผมไม่อายเท่าที่ควร กางเกงขาสั้นถูกดึงออกด้วยความร่วมมือของผม
“เมฆ วันนี้แค่นี้ก่อนนะ"มันกระซิบใกล้ใบหู ผมเอาคางเกยไหล่ภาตินไว้ ใช้มือสัมผัสอีกฝ่าย มีเพียงเสียงครางเเผ่วเบาและเสียงหอบหายใจเท่านั้น ภาคินขยับมือเร็วขึ้นเมื่อผมจิกหลังมัน อีกมือก็ช่วยให้มันถึงฝั่งเร็วๆ เราะผมเองก็ใกล้จุดเดือดแล้ว ภาคินขบเม้มต้นคอผมแรงๆ ก่อนที่ทั้งผมทั้งมันจะปล่อยน้ำสีขุ่นออกมา
“อา..."ร่างสูงย้ำจูบผมอีกครั้ง จูบกันอยู่นานพอที่ผมจะหมดลม ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอยู่พักหนึ่ง เป็นช่วงเวลาของความขัดเขิน เมื่อรู้สึกว่าขาผมเปื้อน ผมว่าคืนนี้ผมนอนไม่หลับแล้วแน่ๆ ดีนะที่ห้องมืด ไม่อย่างนั้นต้องอายมากกว่านี้แน่
==================================================
ผมลืมตาขึ้นมาช้าๆ แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านจากรอยแยกของผ้าม่าน ผมพลิกตัวไปอีกฝั่ง พบว่าที่ข้างตัวผมว่างเปล่า ...มันตื่นเเล้วเหรอ ผมงัวเงียโผล่หน้าไปนอกห้อง ได้ยินเสียงกุกกักมาจากในครัว มันลุกมาทำข้าวเช้าเหรอเนี่ย ผมเข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำ ล้างเนื้อล้างตัว สังเกตเห็นจ้ำแดงจางๆที่ต้นคอ ผมใส่เสื้อของภาคินไปก่อน ตัวใหญ่ไปนิดนึงแต่ก็ไม่ใช่ปัญหา
ผมเดินเข้าไปใกล้เคาเตอร์ครัว ภาคินกำลังทอดเบคอนกลิ่นหอมๆอยู่ อาหารเช้าแบบอเมริกันเบรคฟาสต์ อือหื้อ รู้สึกชีวิตอัพเกรดขึ้นมากทีเดียว ผมมองขนมปังปิ้งที่ไหม้นิดหน่อย บนโต๊ะอาหารกระจกใส
“มอนิ่ง"อีกฝ่ายเดินมาจูบผมเร็วๆทีนึง ก่อนจะหันไปกลับเบคอนที่เริ่มส่งกลิ่นประท้วง
“เอ่อ มอนิ่ง ให้ช่วยไหม"ผมไม่อยากสบายเกินไป รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ภาคินโบกมือปฏิเสธ
“ใกล้เสร็จแล้ว"ครู่หนึ่งภาคินก็ยกจานอาหารเช้ามาวางมที่โต๊ะ หยิบทิชชูมาเช็ดหน้าด้วยท่าทีหงุดหงิด
“ให้ตาย หน้ามัน เมื่อคืนก่อนนอนฉันลืมทาครีม เพราะนายทำฉันตื่นเต้น เดี๋ยวมา"ภาคินหายไปเข้าห้องน้ำ ไปล้างหน้าทาครีมอีกรอบล่ะมั้ง มื้อเช้าผ่านไปเงียบๆ ผมแย่งไส้กรอกของมันมา ให้กินแค่นี้ไม่ถึงครึ่งท้องผมหรอก กลิ่นกาแฟหอมกลุ่นมาจากร่างสูงที่อิ่มเรียบร้อย กำลังจิบกาแฟมองผมอยู่
“ฉันนัดพี่นักข่าวไว้ที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับคอนโด นายไปด้วยกันนะ ถือว่าฉันเปิดตัวนายผ่านสื่อครั้งแรกและที่เดียวด้วย จะได้หยุดข่าวลือโง่ๆนั่นสักที และก็ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันรู้จักกับพี่แต รับรองไว้ใจได้"
“...เอางั้นก็ได้ "ผมตอบอย่างลังเล เอาเถอะ ถึงยังไงผมก็หนีไม่พ้นเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ภาคินพาผมมารอที่จุดนัดพบ ไม่นานสาวร่างเล็กก็มาพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร ท่าทีดูไม่มีพิษสงอะไร ผมยกมือไหว้ พี่เขาก็รับไหว้แทบไม่ทัน
“รอกันนานรึเปล่า จะสั่งอะไรไหม พี่เลี้ยงเอง"พี่แตหันมาถามผมกับภาคินที่ปฏิเสธไปเพราะทานมื้อเช้ามาแล้ว ก็เลยขอแค่น้ำเปล่าพอ
“เอาแบบเป็นทางการหน่อยนะ ขอถ่ายรูปคู่สักสองสามรูปนะ โอเค"ถ่ายไปหลายช็อต หน้าผมจะโทรมรึเปล่าไม่รู้ พี่แตก็ถามเข้าประเด็นเรื่องข่าวเจเจรุ่นน้องในค่าย มันก็ตอบเหมือนที่บอกกับผมว่าไม่ใช่เรื่องจริง
“ผมมีคนของผมแล้ว ข่าวพวกนั้นก็แค่ข่าวไร้สาระที่หวังจะทำลายผมให้จมดินก็เท่านั้นเอง"ภาคินยักไหล่ประกอบการพูด จากนั้นก็ถามผมบ้างนิดหน่อยเรื่องภาคิน จบการสัมภาษณ์ พี่แตก็อยู่คุยอีกพักใหญ่ส่วนมากก็เรื่องข่าวเมาท์ในวงการนั่นอหละ ผมได้รู้อะไรมานิดหน่อย พี่แตเป็นรุ่นพี่ที่จบจากคณะเดียวกันกับไอ้ภาคิน
“แล้วก็มีข่าวบ้าๆด้วยนะแก ว่ายัยลูกน้ำ คนที่แกเคยคบอยู่พักหนึ่งน่ะ จะมารีเทิร์นกับแก ตลกเวอร์ ถ้ามีข่าวอะไรหลุดออกมาเมฆไม่ต้องเชื่อหรอกนะ ข่าวมั่วๆทั้งนั้นแหละ"พี่แตหันมาพยักหน้าจริงจังกับผม เพิ่งรู้น่ะเนี่ยว่าลูกน้ำนักร้องที่เคยดังอยู่พักหนึ่งเคยคบกับภาคินด้วย
“กับน้ำน่ะเหรอ ไม่ได้คบสักหน่อย ตอนนั้นค่ายให้ตีซี้ออกสื่อโปรโมทอัลบั้มเฉยๆ"ภาคินตอบเสียงขุ่น มีแบบนี้ด้วย
“อุ้ย จริงอ่ะ ก็ว่า อย่างลูกน้ำไม่ใช่สเป็คแกหรอก "พี่แตเหล่มามองผม
“เมฆ ก็หน้าตาใช้ได้อยู่นะ ขึ้นกล้องด้วย สนใจเป็นนายแบบไหม เงินดีนะ เดี๋ยวพี่ติดต่อให้"ผมรีบปฏิเสธทันที
“อย่างผมไม่เหมาะหรอก แห้งจะตาย"ผมยิ้มแห้งๆ
“แห้งตรงไหน ก็หุ่นดีนี่..."
“..."ผมชะงักไปนิดนึง พี่แตมองผมกับภาคินสลับไปมาก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“ถ้าภาคินบอกมาอย่างนั้นก็คงจริงล่ะมั้ง มั่นใจในตัวเองหน่อยสิเมฆ เราก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร"
“เมฆมันหัวอ่อนจะตาย อยู่วงการนี้เดี้ยงพอดี"พี่แตไม่สนใจไอ้ภาคิน ยื่นนามบัตรให้ผม
“เผื่อไว้ เปลี่ยนใจก็โทรหาพี่นะ"ผมรับนามบัตรไว้ตามมารยาท
“แต่เมฆคงไม่สนงานพี่หรอกมั้ง มีงานน่าสนใจกว่ารออยู่นี่”
“อะไรเหรอครับ”ผมถามด้วยความอยากรู้ งานอะไรอีกล่ะ ภาคินเองก็เลิกคิ้วด้วยความสนใจ
“พอดี ได้ยินมาอีกทีน่ะ ว่าอยากได้คินกับเมฆเป็นพรีเซ็นเตอร์รถฟีโน่ด้วยกัน เห็นว่าจะทำเป็นหนังสั้นด้วยนะ”ผมแทบสำลักน้ำ
เปล่าที่กำลังกิน อะไรนะ พรีเซ็นเตอร์คู่ ภาคินเดาะลิ้น
“คราวนี้อัพเกรดมาเป็นรถแล้วเหรอ”มันหัวเราะขำๆ สงสัยจะยังไม่ลืมเรื่องหมวกกันน็อค
“เห็นว่าลูกสาวของเจ้าของอยากให้พวกเธอสองคนเท่านั้นเป็นพรีเซ็นเตอร์น่ะ ยังไงก็จะรอดูนะ ไปก่อนดีกว่า คนเริ่มเยอะแล้ว โชคดีกันทั้งคู่เลยนะ”แล้วจากนั้นก็แยกย้ายกลับ
“คิดยังไง”จู่ๆ มันก็ถามผมที่กำลังอ่านนิตยสารเล่มหนึ่งที่เขียนเกี่ยวกับภาคินเอาไว้ ผมเงยหน้ามองเจ้าตัวที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาเท้าแขนมองผมอยู่
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องที่พี่แตบอกไง นายว่าไง อยากทำไหม”ภาคินมองผมอย่างคาดหวัง ถ้าเรื่องที่พี่แตพูดเป็นเรื่องจริง มันก็ถือว่าเป็นการประกาศที่ชัดเจนเลยว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน ผมเองก็…ไม่รู้สิ
“ก็…ห้าสิบห้าสิบ”ผมกลับมาอ่านนิตยสารต่อ
“นายชอบเลี้ยงหมาเหรอ”ผมถามขึ้นมาอย่างสงสัย ดูๆไปแล้วมันไม่เห็นเหมือนคนที่ชอบเลี้ยงสัตว์เลย
“เคยคิดว่าอยากเลี้ยงน่ะ ไอ้คอลัมน์นั่นโกหกทั้งแพ ฉันตอบไปให้ดูดีงั้นแหละ อยากรู้อะไรถามฉันสิ นั่งตัวเป็นๆอยู่นี่แล้วไง”ผมเหลือบมองภาคินที่ยังนอนอยู่ท่าเดิม ก่อนจะอ่านหาจุดที่จะถามมันอีกครั้ง
“มีแฟนมาแล้วกี่คน”ไม่มีอยู่ในคอลัมน์หรอก แค่อยากรู้เฉยๆ ภาคินทำหน้านึก …นานอยู่หลายนาที
“ตอบช้า หลายคนล่ะสิ”ภาคินส่ายหน้า
“ส่วนใหญ่ไม่มีคนที่ฉันคบจริงๆจังๆหรอก ไม่ถึงขั้นเรียกว่าแฟน”
“อืม”ผมพยักหน้าช้า ๆ
“แต่เดี๋ยวก็มีล่ะมั้ง”
“จริง...”ผมเบ้หน้า
“ไม่รู้สิ ต้องถามก่อนว่าอีกคนเขาจะยอมรึเปล่า ……เป็นไหม”มันหันมาสะกิด
“ยังอีกไกล”ผมหันหน้าหนีไปอีกทาง ในใจมีหลายเรื่องที่อยากถามมัน แต่เรื่องที่ผมอยากรู้ก็ดูเหมือนจะก้าวก่ายเกินไป ....เอาไว้รอจังหวะดีๆมากกว่านี้ค่อยถามมันล่ะกัน
----------------------------------------------------------------------------TBC.
มาแบบสั้น ๆ
ช่วงนี้ยุ่งๆกับการทำซุ้มรับพี่บัณฑิตค่ะ เจอกันตอนหน้าน้า
เวลาเขียนเรื่องสองคนนี้ทีไร เพลง สิ่งที่มันกำลังเกิด ของเอ๊ะ แวบเข้ามาในหัวตลอดเลยค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: ☁เมื่อผมเป็นข่าว‘ฉาว’กับซุปเปอร์สตาร์☁ ตอนพิเศษ3-4-59 P.64 (อ่าน 599830 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก