เฮ้อ เงียบเหงาจุงเบย
ยังมีคนอ่านเรื่องนี้อีกไหมน้าาาาาาาาาาา
5555
ก็อยากจะดราม่าเหมือนชาวบ้านนะ แต่ะไม่ดีกว่า
ยังไงปณิธานตั้งแต่แรก ก็แค่อยากเขียนนิยายให้มีซักคนอ่าน
นี่ไม่ได้หลงตัวนะ แต่คิดว่าต้องมีซักคนอ่านแน่นอน ขอบคุณนะคะ
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใด ขอให้รับรู้เอาไว้
ว่าคุณเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
*************************************************************
ตอนที่ 24 Overcast skyหลังจากได้เฮียตงมาช่วย ห้องอาหารก็ดูคึกคักมากขึ้น แขกเหรื่อ ตางชื่นชมฝีมือทำอาหารของโรงแรม เป็นอย่างมาก พี่มีน ก็พลอยหน้าบานรับคำชมไปเน้น ๆ
ตอนแรกผมว่าพี่มีนเขาดูจะไม่ค่อยพอใจเฮียตงซักเท่าไหร่ คอยแต่บอกว่า ขี้โม้ ขี้คุย ไม่รู้จะเก่งสมราคาไหม แต่มาดูตอนนี้ ต้องบอกเลยว่า พี่สาวผมออกอาการปลื้มเฮียตงมาก ไม่ว่าเฮียจะทำเมนูอะไรมาให้ลอง พี่ผมจะชมซะจนโอเว่อร์ (ถึงจะอร่อยจริงก็เถอะ) แล้วทำเป็นเมนูแนะนำ ขึ้นป้ายหน้าโรงแรมหราทันที แต่ก็ต้องยอมรับว่าได้ผล อาหารที่เฮียตงทำ นอกจากอร่อยแล้ว ยังสร้างสรรค์ สวยงาม ดูน่ารับประทานมาก และบวกกับ พี่เหน่ง เชฟอาหารยุโรปของเรา ที่แกก็มีฝีมือไม่ด้อยไปกว่าใคร เราเลยมียอดจองห้องอาหารเต็มยาวเหยียดไปถึงสิ้นเดือนหน้าเลย
“เหนื่อยไหมคะเฮีย”
“อ้อ ไม่ครับ ชิล ๆ น้องมีน มีอะไรจะให้เฮียทำรึเปล่าครับ”
“อ้อ ไม่มีหรอกค่ะ มีนแค่...เห็นว่าวันนี้แขกเยอะ ก็มาถามไถ่ดู”
“ว้า นึกว่าห่วงเราซะอีก”
“หึ ใครเขา จะห่วง ...ก็แค่ถามตามประสาเจ้าของกิจการ”
“ครับๆๆๆ คุณเจ้าของ ว่าแต่คืนนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม เอ่อ ผมได้ยินว่าคุณนายแม่ไม่ค่อยสบาย งั้นเดี๋ยวผมตุ๋น ซุปไก่ดำเห็ดหอม ให้ดีไหม จะได้บำรุงร่างกาย”
“อือ ก็ดีนะ เห็นท่านท่าทางเพลีย ๆ ให้มีนช่วยนะคะ”
“เอ จะดีเหรอครับ ทำเป็นเหรอครับ”
“ดูถูก เห็นงี้ ก็เคยไปเรียนทำอาหารที่ฝรั่งเศสนะ บอกเลย ถึงจะนานแล้วก็เหอะ”
“5555 อ่ะ ลองดู คุณนายแม่จะได้ชื่นใจ อาหารฝีมือลูกสาวสุดที่รักของผม”
“บ้า เนียนเฉยเลยนะ ใครสุดที่รักของเฮีย”
“แล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“บ้า ไม่พูดกับเฮียแล้ว”
“อ้าว น้องมีน ๆ ว้าเขินตัวแดงไปซะแล้ว”
.....................ผมว่าผมพลาดอะไรไปตอนไหนนะ เพิ่งจะ 3 อาทิตย์ เอง พี่สาวผมกับพี่ชายเต้ ไปคลิ๊กกันตอนไหนเนี่ยะ อะไรวะ...................... แต่ดูๆ ไปแล้วเขาสองคนก็เหมาะกันดี และก็ดีซะอีก เฮียตงมันจะได้เลิกมายุ่งกับเต้ของผมซะที ถึงผมจะไม่พูด แต่ก็ยังระแวงเฮียตงมันอยู่ดี
“อ้าว คุณซัน มายืนทำอะไรหน้าครัวครับ”
“อ้อ เต้ ...เปล่า ผมแค่.... เดินดูความเรียบร้อยน่ะ” ตกใจหมด จู่ๆ คนที่คิดถึงก็โผล่มา
“ผมเห็นพี่มีน วิ่งหน้าแดงออกไป คงไม่ใช่ว่าเฮียเขารังแกอะไรพี่มีนหรอกนะครับ”
“.....หือ รู้กับเขาด้วยเหรอ....ว่าสองคนนั่นเขา....”
“ฮ่ะๆๆๆ ก็ต้องรู้ซิครับ ผมนี่เป็นที่ปรึกษาด้านความรักให้เฮียเลยนะ ที่พิชิตใจพี่มีนได้นี่ต้องยกความดีความชอบให้ผมเลยนา”
“งั้นรับรางวัลจากผมแทนล่ะกัน ฟอดดดดด” เจ้าตัวดี พูดไปยิ้มหน้าบานไป อย่างน่ารัก จนอยากจับมาฟัดซะให้หายหมั่นเขี้ยว แถมยังเป็นพ่อสื่อให้พวกพี่ ๆ อีก ผมเลยอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนุ่มไปฟอดใหญ่
“เอ๊ย คุณซัน ทำอะไรอ่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น”
“ไม่มีหรอกหน่าผมมองแล้ว”
“เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง ผมไม่อยู่ให้เปลืองตัวแล้ว ไปทำงานก่อนดีกว่า”
“ฮ่ะๆๆๆ หนีได้ก็ตอนนี้เท่านั้นแหล่ะ คืนนี้เตรียมตัวรับรางวัลชุดใหญ่เลย”
“คนบ้า แบร่ๆๆ” ผมเริ่มจะเข้าใจเต้ขึ้นมาบ้างแล้วล่ะครับ เมื่อก่อนเคยเข้าใจว่าเขาเคยมีอะไรกับใครมาแล้ว คงจะแก่นซ่าก๋ากั่นน่าดู แต่ที่ไหนได้ ไม่ว่าเราจะมีอะไรกันกี่ครั้ง เขาทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรกของเขาเสมอ ยังคงเอียงอาย ขวยเขิน ในทุกสัมผัส ยิ่งกระเซ้าเย้าแหย่ ยิ่งหน้าแดง ช่างน่ารัก น่าเอ็นดูจนผม ยิ่งหลงเขามากขึ้นทุกที
“อ้าว พี่วัชร มายืนทำอะไรตรงนี้ครับ” ผมที่กำลังจะเดินตามเต้กลับไปที่ห้องบัญชี ก็เห็นพี่วัชร ยืนมองจากหน้าต่างด้านข้างเข้าไปในห้องครัว ผมรู้สึกว่าพี่วัชร จะจ้องมองเฮียตงอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรเลย
“เอ่อ..อ่อพี่มาดู ๆ ว่าเขาทำอะไรเป็นมื้อเย็นนะครับ เริ่มจะหิว ๆ แล้วเลยมาตามกลิ่น”
“อือ ครับ หอมน่ากินทีเดียว ...เอ่อ พี่วัชรครับ ผมจะบอกพี่อยู่พอดีว่า ต่อไปหน้าที่จัดซื้อสินค้า พี่มีนเขาจะให้ผมเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระพี่นะครับ ยังไงพรุ่งนี้พี่ช่วยสอนผมด้วยนะครับ”
“......ครับ...” ผมมองพี่วัชร ไม่ละสายตา เขาไม่ค่อยสบตาผมเท่าที่ควร จากที่ผมรู้มา พี่วัชรนี่แหล่ะที่เป็นตัวเอ้ ในการกลั่นแกล้ง เต้ แต่ผมก็ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะพ่อและพี่มีน ค่อนข้างจะวางใจในตัวพี่วัชรมาก เขาเป็นคนเก่าคนแก่ที่นี่ ทำงานมานาน มีความชอบก็ไม่น้อย ถ้าจะทำอะไรเขา ผมต้องมีหลักฐานให้แน่นหนาพอ ผมจึงขอพี่มีน เข้าไปช่วยงานพี่วัชร เผื่อจะได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์บ้าง
“เอ่อ พี่วัชร อายุเท่าไหร่แล้วครับ ปีนี้?”
“...หือ..ทำไมเหรอครับ”
“คือผมเห็นว่าพี่วัชร ทำงานกับเรามาตั้งนานแล้ว ยังไม่เคยเห็นพี่มีแฟนเลย”
“...อ้อ ผมยังไม่อยากมีครอบครัวครับ ยังไม่พร้อม”
“เอ ยังไม่พร้อม หรือพี่แอบรักใครอยู่รึเปล่าครับ”
“..............”
“อุย อย่ามองผมอย่างนี้ซิครับ ผมหวังดี คิดว่าถ้าพี่มีแฟนซะที จะได้มีคนคอยดูแล”
“ขอบคุณที่หวังดีครับ แต่ผมไม่ต้องการ ขอตัวครับ”
ฮึ มาดหลุดเลยนะพี่วัชร ผมแหย่ เพราะรู้ว่าพี่วัชร คิดอะไรกับพี่สาวของผมอยู่ ผมดูออก เขาชอบพี่มีนมานานแล้ว ตั้งแต่พี่มีนยังเป็นวัยรุ่นก็ว่าได้ ผมพยายามบอกพี่มีนแล้ว แต่พี่เขาไม่เชื่อ บอกว่าพี่วัชรเป็นคนดี
และแก่กว่าหลายปี ไม่มีทางจะคิดอะไรด้วยหรอก ซึ่งผมผู้ชายด้วยกันทำไมจะดูกันไม่ออก สายตาที่พี่วัชรมองพี่มีนนะไม่ธรรมดาเลย ยิ่งตอนหลังที่มีเฮียตงเข้ามาพัวพัน พี่วัชร ก็มองเฮียตงด้วยสายตาไม่เป็นมิตรเลย ผมว่าถ้าผมไม่รีบ ๆ สะสางกับพี่วัชร แกต้องหาทางเล่นงานเต้ หนักข้อกว่าเมื่อก่อนแน่ เพราะหึงหวงพีมีน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
