หัวข้อ: น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา \(^O^)/ อวดปกใหม่จ้า

[HISY]

ก๋วยเตี๋ยวชามนี้มันหวานจริงๆ

[Pam_ban]

  โอ้ย ๆ  ๆ จะไปหาลูกชิ้นแบบเต็มชามมากิน   

รอตอนต่อไปค่ะ


 

[Min*Jee]

แบ่งลูกชิ้นให้เจ๊บ้างสิคะะะะะะ แฮ่กๆ
ขอให้เดือนสิบลืมเรื่องร้ายๆไปซะนะลูกกก เริ่มใหม่ๆ
รอตอนต่อไปนะะะ

[lizzii]

จะถึงบทสรุปแล้วหรอ
บอกเลย คนเขียนใจเเข็งมาที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นกับตัวเอก
และคนเขียนก็เก่งมาก ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกว่า ไม่เป็นไรนะเท็น
^^

[fay 13]

 

[Tennyo_Y]

ไอ้เกมมันโดนทำโทษอะไรหรอ แค่ตีแค่นั้นหรอ  ชีวิตจริงแม่งไม่ง่ายขนาดนี้ปะวะไอ้เด็กเชี่ยเกม ถ้าเท็นเป็นลูก เป็นหลานฉัน เกมแกตายคาเท้าฉันละเกม ง่ายเนอะ พ่อให้อภัย ย่าให้อภัย ป้าให้อภัย และดูท่าเท็นมันคงให้อภัย อันนี้มโนไปเอง แต่คิดว่าพี่ก่อคงให้อภัยเพราะมันเป็นลูก ย่าป้า ก็ให้อภัย เพราะมันเป็นหลาน เท็นคงยอม เพราะรักพี่ก่อ แต่แม่มเอ้ยพูดละโมโหง่ายไปวะ ข่มขืน ข่มขืน ยังคงอยู่ประเด็นนี้ แม้ตอนนี้ทั้งคู่จะเข้าใจกัน แต่ คนข่มขืนคือลูกชาย คนรัก รับไม่ได้ บอกเลย รับไม่ได้จริง ๆ เจ็บปวดคือ เกมมันสำนึกได้จริงหรอ ถ้าจะเปิดเรื่องใหม่ ขอให้เกมมันเจอคนชั่วช้า และเลวบริสุทธิ์แบบมัน คนที่คิดว่า ทำไรไม่ผิด ถ้าผิด ก็เพราะ พ่อแม่ เพราะคนอื่น ไม่ใช่เพราะตัวมันเอง ไม่ทีหัวคิด พูดละหงุดหงิดมากจริง ๆ อะ

[chisarachi]

ให้ตายไงเราก็จะไมี่ลืมสิ่งที่เกมทำ
ไม่มีเหตุผล ไม่ไรทั้งสิิ้น ไม่รู้ซิ รู้แต่ว่าบุญที่เราบอกจะไปทำให้น้องเท็นมันคงไปไม่ถึงน้อง
ถถถ ถถ ถ ถ ถ ถ #หลบไปร้องไห้บนดาดฟ้า   #งดมีลูกมีผัวชื่อเกม

[Mura_saki]

ดีใจที่เท็นลืมเรื่องราวร้ายๆได้

เกม เรื่องนี้ยกโทษให้ไม่ได้จริงๆ เจ็บปวด!!

[่patsaporn]

เข้มแข็งนะน้องเท็น พี่ก่อเป็นคนดีมากจริงๆ
ส่วนเกม โนคอมเม้นท์ เธอทำให้บั้นร้องไห้ คนใจร้าย

ขอบคุณค่ะ

[windel]

ห๊ะ!? ตะ ติดตามบทสรุปของเรื่องบทหน้า ?

  จะจบแล้วเรอะ

[Belove]

                                                  น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

                                                               บทสรุป



          “พ่อ เกมจะไปอเมริกา ครับ หลังปีใหม่นี่แหละ”


           เป็นครั้งแรกในรอบสองเดือนหลังจากเกิดเหตุการณ์ระยำตำบอนจากความสารเลวของผมที่ผมได้ยิน

เสียงของพ่อเมื่อผมโทรศัพท์ไปบอกพ่อว่าจะย้ายไปเรียนที่อเมริกา

           น้ำเสียงของพ่อฟังดูสดใสขึ้น ร่องรอยของความเจ็บช้ำจากฝีมือลูกในไส้ก็ยังไม่หมดไปเสียทีเดียว

แต่ทั้งหมดผมก็ยังรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่ยังหลงเหลือให้ผม เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่ผมต้องการ

           ผมเคยหัวเราะขำๆเมื่อเจอประโยคหนึ่งในทวิตเตอร์ที่ส่งต่อๆกันมาว่ากรรมสมัยนี้มันรวดเร็วยิ่งกว่าส่ง

อีเมล์เสียอีก ผมไม่เคยเชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษเมื่อต้องเจอเข้ากับตัวเอง กรรมสำหรับผมไม่ต้องรอนานเมื่อมัน

คือความทุกข์ที่กัดกร่อนอยู่ในใจของผมนี่เอง สายตาผิดหวังของย่าและป้าแก้วรวมถึงลุงกิจพี่ชายคนโตของพ่อ

ที่กลับมาจากต่างจังหวัดแล้วรู้เรื่องทั้งหมดทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมาเน่าที่ตกอยู่ในบ่อโคลนตม มันทั้ง

สกปรกและน่าสะอิดสะเอียนเหลือเกิน

           พ่อเก็บของไปอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเพื่อดูแลพี่เท็น เหยื่อแห่งความคึกคะนองและความหุนหันพลันแล่น

เอาแต่ใจตัวของผม ผมยังไม่ได้พบหน้าพี่เท็นอีกทั้งที่อยากจะพบเขาเพื่อขอโทษ พี่เท็นจะด่าจะต่อยตีอย่างไรก็

ได้เพียงแค่ให้เขายกโทษให้และผมอยากให้เขารู้ว่าผมสำนึกผิดแล้ว สำนึกแล้วจริงๆ

           การสำนึกของผมต้องผ่านความเจ็บช้ำของคนใกล้ชิดรอบตัว ผมสร้างความลำบากใจให้ทุกคนใน

ครอบครัวจนไม่กล้าสู้สายตาที่มองมาด้วยความรักระคนผิดหวังนั้นได้ ผมรู้ว่าทุกคนยังรักผมนั่นยิ่งทำให้ผมเป็น

ทุกข์จนตัดสินใจได้อย่างง่ายดายในการไปจากที่นี่ ทุนจากโรงเรียนที่เก่งทางด้านกีฬาที่ผมเคยสมัครไว้นานแล้ว

เรียกผมไปเรียนผมรีบคว้าทุนนั้นไว้ ผมจะไปเพื่อให้ทุกคนอยู่ที่นี่ได้โดยไม่ลำบากใจ

           หลังปีใหม่ไม่ถึงสัปดาห์คือวันเดินทางของผมกับเพื่อนที่ได้ทุนเดียวกันอีกสองคน มีบรรดาแฟนคลับมา

ส่งพวกเรามากมาย พวกเพื่อนผมกำลังสนุกสนานอยู่ตรงมุมนั้นที่สนามบินสุวรรณภูมิ ในขณะที่ผมแยกตัวมา

นั่งเงียบอยู่กับลุงกิจ ป้าแก้วและย่าที่มาส่งผม ผมเงยหน้าถอนหายใจเมื่อคิดว่าอีกไม่นานผมก็ต้องจากบ้านไป

อีกฟากหนึ่งของโลกมันจะทรมานแค่ไหนกับการเนรเทศตัวเองครั้งนี้

           พลันสายตาก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นคนที่ก้าวเดินมาหา ผมผุดลุกขึ้นยืนขอบตาร้อนผ่าว


           “พ่อ พี่เท็น”


           ดวงตาของพ่อที่สบตาเต็มไปด้วยความห่วงใย พ่อยกมือตบบ่าผมเบาๆ แต่หนักอยู่ในหัวใจผม


           “พ่อขอให้เกมโชคดีในการก้าวไปสู่สิ่งที่เกมรัก ขอให้เกมประสบความสำเร็จ คิดถึงเมื่อไหร่ก็ติดต่อมา

แม้ว่าพ่อจะไม่ใช่พ่อที่ดีนักแต่พ่อก็ยังรักเกมเสมอ”


           “พ่อ!”


           โอกาสที่พ่อหยิบยื่นให้ทำให้ผมน้ำตาไหลและทรุดลงไปกับพื้น กราบเท้าของพ่ออย่างไม่อายสายตา

ใคร พ่อดึงไหล่ผมขึ้นมาและดึงผมไปกอด ผมร้องไห้เหมือนตอนยังเป็นเด็กที่เรียกให้พ่ออุ้มผม


           “เกมขอโทษ”


           “ขอโทษเท็นดีกว่านะ”


           พ่อหลีกทางให้ผม เขาก้าวไปรวมกลุ่มกับย่า ลุงกิจป้าแก้ว ปล่อยให้ผมเผชิญหน้ากับคนตัวเล็กกว่าที่

ทำให้ผมไหล่ตกไม่กล้าสบตา ความเงียบปกคลุมพักใหญ่กว่าผมจะสามารถเอ่ยปากออกมาได้


           “พี่เท็น ผมขอโทษ”


           เสียงถอนหายใจหนักหน่วงดังขึ้นก่อนที่รอยยิ้มงดงามจะปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา


           “เรื่องมันผ่านไปแล้ว ถือเสียว่าเราทั้งสองคนได้บทเรียนราคาแพงก็แล้วกันนะไอ้ยักษ์

กูเองก็ผิดที่ไม่ได้ระวังตัวปล่อยเหล้าเข้าปากจนเกิดเรื่อง ต่อไปนี้คงจะไม่แตะต้องไอ้เหล้าเหี้ยนี่อีกแล้ว”


            “ผมทำให้พี่ต้องเจ็บทั้งตัวและทั้งใจ”


           “ไอ้ยักษ์ ฟังกูนะ”


           พี่เท็นพูดกับผมเสียงหนัก


           “ใช่ กูเจ็บ แต่ตอนนี้กูหายเจ็บแล้วเพราะพี่ก่อเขารักษาให้กูจนไม่เหลือความเจ็บปวดอีก มันเป็นแค่

รอยแผลเป็นแผลหนึ่งในชีวิตของกู กูรู้กูมองเห็นรอยแผลนั่นกูไม่ลืมมันแต่กูก็ไม่ได้เจ็บ มึงเองก็คงจะเจ็บไม่น้อย

กว่ากูหรอก ใช่ไหม”


           พี่เท็นเงยหน้าสบตาผม


           “กูคงจะบอกให้มึงลืมไม่ได้ กูคงจะบอกได้แค่ว่าวางมันไว้ในใจไม่ต้องถือให้มันหนักอีก แล้วไปเริ่มต้น

ใหม่เป็นมึงคนใหม่ เอาเหตุการณ์ครั้งนี้ไว้เตือนใจมึงว่ามึงจะไม่ทำให้คนที่รักมึงต้องผิดหวังอีก ได้ไหมเกม”


           เป็นครั้งแรกที่พี่เท็นเรียกผมว่าเกม มันอ่อนโยนแต่หนักแน่นจนผมสะท้อนใจ เขาเป็นผู้ชายตัวเล็ก

ที่โคตรยิ่งใหญ่ เขาแข็งแกร่งกว่าผมที่ตัวโตแต่ใจแม่งเล็กเท่ามด

           ผมพยักหน้ารับ พี่เท็นยิ้มให้ผมอีกครั้ง


           “ว่าแต่ทุนที่มึงได้นี่ ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นเล่าให้กูฟังเลย”


           ผมยิ้มตอบพี่เท็น ความหน่วงหนักในหัวใจเริ่มคลายลงทีละน้อย


           “ขอไว้นานแล้ว เป็นไฮสคูลที่เก่งเรื่องกีฬาผมผ่านการคัดเลือกรอบแรกเพราะบาสนี่แหละ เขาเรียกไป

สัมภาษณ์ช่วงหลังกีฬาสี แต่ตอนนั้นยังไม่อยากไปเพราะได้เจอพี่เท็น”


           พี่เท็นพยักหน้ารับรู้


           “ไปแล้วก็ตั้งใจล่ะจะได้กลับมาเล่นทีมชาติอย่างที่มึงใฝ่ฝัน นี่ก็ปีใหม่แล้วกูขอให้มึงมีชีวิตใหม่ตามที่มึง

เลือกเองนะเกม กูเองก็จะเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยที่ไม่มีอะไรต้องติดค้างอยู่ในใจอีกแล้ว เกม กูยกโทษให้มึง”


           ผมร้องไห้ ไม่รู้เพราะคำพูดของพี่เท็นหรือความอาลัยที่ต้องจากทุกคนไป เอื้อมมือไปดึงมือพี่เท็นมากุม

ไว้แล้วบีบเบาๆ


           “พี่เท็น ผมฝากทุกคนด้วย ฝากดูแลพ่อ ฝากดูแลย่า แล้ววันไหนที่ผมพร้อมผมจะกลับมา”


           เครื่องบินกำลังทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่นานหลังจากนั้นผมก็เห็นแต่ท้องฟ้ามืดมิดที่มีกลุ่มดาวประดับ

อยู่ประปราย ผมก้มมองแผ่นดินบ้านเกิดเป็นครั้งสุดท้าย


           ลาก่อนประเทศไทย ไม่รู้ว่านานเพียงไหนที่ผมจะได้กลับมาที่นี่ กลับมาเผชิญกับรอยแผลเป็นในหัวใจ

ของผมอีกครั้ง







              ----------------------------------- จบแล้วค่ะ -------------------------------------





คำขอบคุณจากคนแต่ง


           เมื่ออ่านจนจบ คนแต่งขอขอบคุณคนอ่านทุกคนที่สนับสนุนเป็นแรงใจ ทั้งคอมเมนท์และคำติชมต่างๆ

ทั้งที่เรื่องนี้เป็นนิยายสั้นๆ ที่คนแต่งลองฝึกเขียนดูแต่ไม่นึกว่าจะประสบความสำเร็จมากขนาดนี้ ขอบพราะคุณ

จริงๆค่ะ
                                           

           และสำหรับอิเกม ที่ใครยังไม่จุใจกับผลกรรม มีคนอ่านเรียกร้องให้ได้รับผลกรรมให้มากกว่านี้


                                               



              ผมเบิกตามองไอ้ฝรั่งตัวสูงใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทอดสายตาแปลกประหลาดมองผม และด้วยสภาพ

ตัวเองที่ไร้ทางสู้หัวใจของผมกำลังหวาดผวา แม้ว่าผมจะตัวสูงกว่าคนเอเชียด้วยกันแต่เทียบกับมันแล้วยังเล็ก

กว่ามาก และตอนนี้ผมถูกมันจับมัดแขนไพล่หลังด้วยเชือกหนังโยงไว้กับขื่อของโกดังร้าง ร่างกายเปล่าเปลือย

สัมผัสกับไอเย็นของอากาศจนขนลุกซู่  แต่ผมไม่มั่นใจว่าระหว่างอากาศกับสายตาของมันอะไรจะทำให้ผม

หนาวมากกว่ากัน


           “มึงจะทำอะไรกู ปล่อยสิโว้ย”


           ดิ้นรนอย่างไรก็ไม่หลุด เชือกหนังบาดผิวจนแสบไปหมด ไอ้ฝรั่งผมทองโยนก้นบุหรี่ทิ้งพลางลุกขึ้น

ยืนยกเท้าเหยียบขยี้จนบี้แบน หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้นเมื่อคิดว่าชะตาของผมอาจจะเหมือนก้นบุหรี่อันนั้น

มันก้าวเข้ามาหยุดยืนเบื้องหลัง ดึงเอวผมเข้าไปชิดกับเอวของมัน


           “ฉันจะทำให้นายรู้ว่า การปฏิเสธไม่ยอมรับคำขอดีๆของฉัน จะทำให้นายเจอกับอะไรบ้าง”


           ไม่!


           เสียงรูดซิปของมันทำให้ผมประสาทเสีย ผมดิ้นหนีแต่มือใหญ่หนาของมันก็ยังคว้าสะโพกของผมเข้าหา


           “อย่า อย่านะ อ๊ากกกกกก”
           







         หุหุ แต่งแค่นี้ก่อน แต่งชื่อเรื่องชั่วคราวไว้ก่อนว่า “ซาตานร้อนรัก” ขอเวลาอิปร้าคนแต่งไปคิดพล็อตจนจบเรื่อง

ก่อนและจะเริ่มแต่งมาลงให้อ่านกันนะจ๊ะ

                                 
         

[❣☾月亮☽❣]

    อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากราวกับน้ำตก จบแล้วยังไม่พ้นก๋วยเตี๋ยว

ขอบคุณค่ะ รอตามต่อกับซาตานอุบัติใหม่นะคะ

[HISY]

lจบซะแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
เกมนี่รับกรรมใหญ่จริงๆ

[Min*Jee]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิชั้นนะรอกรรมติดจรวดของเกมส์นะคะะะะะะ
อยากอ่านที่สุดดดด ฮิๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
รอเรื่องใหม่น้าาา

[mukmaoY]

ซาตาน   
ร้อน   
รัก   

[HanATarO]

จะรออ่านเรื่องใหม่นะค้า ^^
เราว่ามันออกจะจบเร็วไปนิดอ่ะ คืออยากอ่านในส่วนของ เท็นกับพี่ก่อ หลังจากที่เกิดเรื่องด้วยอ่ะ แจ่จบแบบนี้ก็โอเคค่ะ เกมเองก็คิดได้แล้ว

ปล. จะรออ่านเรื่องใหม่นะค้า ^^

[Mura_saki]

ขอบคุณนะคะ

[lizzii]

ไปหาก๋วยเตี๋ยวกิน รอนุ้งเกมดีกว่า ฮ่าๆๆๆ

[Tennyo_Y]

เท็นแม่งดีเกินมนุษย์ รักมันยิ่งใหญ่จริง ๆ ไอ้เกม ขอให้แกโดนทำยิ่งกว่าที่แกทำเขา คือไม่สงสารไง สะใจอย่างเดียว

[sirin_chadada]

อยากอ่านเรื่องของเกมแล้วอ่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[gasia]

จบซะแล้ววว
เป็นนิยายที่ดีเรื่องนึงเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
ความรักของพ่อลูกเนี่ยผิดแค่ไหนเค้าก็ยังรักลูกอยู่ดี
เท็นก็เท็นวันยันค่ำ ดี๊ดีค่ะลูก

[Freja]

เท็นนี่ถ้าหากว่าไม่มีพีก่อมาช่วยปลอบช่วงที่โดนเกมทำก็คงไม่ได้ออกมาดีขนาดนี้
ความโกรธแค้นเกลียดชังทั้งหลายมันไม่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นหรอก
ถ้าหากว่าเท็นเก็บความแค้นนั้นเอาไว้ การอยู่กับพี่ก่อก็ไม่มีทางที่จะมีความสุข
พี่ก่อเองก็ไม่มีความสุขแน่ อีกฝ่ายก็ลูก อีกฝ่ายก็คู่ชีวิต หยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ
ความแค้นความเกลียดชังคุณไม่ควรจะลืม แต่ก็ไม่ควรที่จะฝังใจ
บางคนแค้นฝังหุ่นได้เป็นปีๆแทนที่จะเอาชีวิตไปทำอย่างอื่น
ไปมีความสุขแทนที่จะเสียเวลาไปกับความเกลียดชัง

นรกของเกมไม่ได้อยู่ที่คนอื่นเกลียดเดมหรือไม่ยกโทษให้เกม
นรกของเกมอยู่ที่ว่าเกมรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แล้วทำให้คนอื่นผิดหวังขนาดไหน
ก็คงตามเกมไปชั่วชีวิตนั่นแหละ

ขอบคุณมากค่ะ ที่แต่งนิยายสนุกๆมาแบ่งปัน
ตัวละครเอกเป็นคู่ที่น่ารักมาก  พี่ก่อเป็นหนุ่มใหญ่ที่น่ารักมากๆๆๆ ให้คะแนนเกินร้อยเลยค่ะ
เท็นก็เป็นเด็กหนุ่มที่เหมาะสมกับพี่ก่ออย่างกับลูกชิ้นที่คู่กับก๋วยเตี๋ยว

ป.ล  หนุ่มผมทองที่เกมเจอนี่เป็นหนุ่มน้อยที่มาจากบ้านแด๊ดหรือเปล่าเอ่ย? รุ่นน้องพี่ปราบกับพี่โมกข์อ่ะค่ะ

[zeroj]

จะรอดูหนูเกมโดนลงโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ 

ท่าว่าจะเสียเลือดมิใช่น้อยยยยยยยยยยยยยยยย       

[thejaoil]

 

[Nano PL]

น่าติดตามมากกก

[Zelsy]

เท็นคนดีที่หนึ่งเลยยย

[fay 13]

 

[่patsaporn]

การให้อภัยคือการปลดปล่อยทุกอย่างจริงๆ เริ่มต้นใหม่ดีกว่าเนอะ
เดี๋ยวนะ คู่เกมนั่น SM ไหม ดูแบบโหดมาก ขอให้โชคดีนะเกมนะ

ขอบคุณค่ะ

[yuyie]

รอคู่เกมค่ะ แต่อย่าหนักมือมากนะ

ยังไงเด็กมันก็สำนึกแล้ว สงสารมัน

[khwanruen]

กรรมตามสนองละเกม หุหุ

ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ