ตอนที่ 10 จะมาทำไมทุกวัน? ชินพัตน์กลับถึงบ้านอย่างใจเต้นลุ้นระทึก รอคำตอบจากพ่อกับแม่ของเขา ส่วนเรื่องพี่ชาย ตนเองคงไว้คุยหลังจากที่คุยกับทั้ง 2 เรียบร้อยเสียก่อน มาถึงหน้าร้าน ปกติชินพัตน์จะจัดการยกของหลังรถด้วยตนเอง แต่วันนี้เรียกเด็กๆในร้านมาทำให้เพราะอยากที่จะเจอหน้าพ่อแม่ให้เร็ว พอลงจากรถได้ ก็เดินไปลากตัวนพคุณตามเข้าไป หาพ่อและแม่ของตนเองทันที
"พ่อครับ แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว พร้อมกับสายสืบจำเป็น ฮ่าๆๆ"
"กลับมาแล้วเหรอ งั้นแม่ขอคุยกับ พี่ใหญ่สักครู่ เราก็ไปอาบน้ำอาบท่าก่อน แล้วค่อยลงมากินข้าว"
"ไม่นานไปเหรอครับแม่ ผมรอลุ้นมาทั้งอาทิตย์แล้วนะครับ"
"รออีกแปบเดี่ยวเองเจ้าลูกชาย ไป ทำตามที่แม่เขาบอกไปเร็วๆ"
"คร้าบบบ คร้าบบบบ"
ลุงและป้านั่งคุยกับนพคุณในห้องทำงาน ได้สักพัก ก็ออกมาที่โต๊ะอาหารที่แม่บ้านเตรียมมจัดไว้ ส่วนชินพัตน์ก็กลับ
ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่ ปะแป้งเหมือนจะเตรียมตัวนอน เรียกเสียงหัวเราะให้กับคนภายในบ้านได้ครืนเครง
"แป้งหมดประป๋องหรือยัง เจ้าลูกชาย ฮ่าๆๆ" ผู้เป็นพ่อแซวคนแรกเมื่อลูกชายเข้ามานั่งที่โต๊ะ
"ใกล้จะหมดแล้วนะแม่ ซื้อให้ผมด้วย ซื้อกลิ่นเดิมห้ามเปลี่ยนนะครับแม่" เหมือนจะตอบคำถามผู้เป็นพ่อ แต่กลับหันไปบอกผู้เป็นแม่แทน
"จ้า จ้า เดี่ยวแม่ซื้อไว้ให้ ทำตัวเป็นเด็กๆ"
"แม่ครับ พ่อครับ ผมก็อาบน้ำแล้ว กินข้าวก็กินแล้ว ขนมไส่ใส้ของยายผมก็กินจนท้องจะแตกแล้ว บอกผมได้หรือยังครับ"
"ขอแม่กิน ขนมก่อนสิ อร่อยมากเลยนะ ใช่ใหมใหญ่" คุณนายแม่แกล้งทำเป็นชมว่าขนมอร่อยเปลี่ยนเรื่อง
"นั้นสิครับ อร่อยมาก ยายทำเองหรือ ชิน"
"ครับ ยายกับต้นข่วยกันทำครับ"
"ทำอร่อยแบบนี้ ไม่บอกให้ยายทำขายหล่ะ"
"ไว้ผมจะบอก ให้นะครับ โธ่.....อย่าเปลี่ยนเรื่องกันสิครับ ผมลุ้นจน ฉี่จะราดแล้วนะครับ"
"ก็บอกให้ยาย ขายผักร่วมกับขายขนม ลูกจะไปช่วยขายทุกวันหรือเปล่าหล่ะ "
"ผมก็ต้องไปขาย...?....ขายทุกวัน......ขาย หมายถึง? ชินพัตน์หันมอง พ่อที แม่ที แล้วก็นพคุณด้วย
"ก็ใช่ไง ก็ไปช่วยยาย ขายทุกวันที่มีตลาดนัดไง หรือว่าจะไม่ไป?" ผู้เป็นพ่อแกล้งถาม
"ไปครับไป เย้!!!!! ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ"ก้มลงกราบ แนบอกผู้เป็นแม่และพ่อ
ชินพัตน์ดีใจที่ตนเองจะได้ไปขายของได้ทุกวันที่มีตลาดนัด รีบโทรไปบอกต้นกล้าและยายทั้งคู่ก็ยินดีด้วยส่วนนพคุณ เดินตามขึ้นมาบนห้อง เพราะรู้ว่าน้องชายต้องมีเรื่องคุยกับตนเองแน่นอน
"ผมยังเคืองพี่อยู่นะ เรื่องต้น พี่ทำไม่ถูกจริงๆนะวันนี้"
"พี่รู้แล้วว่าพี่เข้าใจผิด แล้วพี่ก็ไปขอโทษยายแล้วด้วย"
"แล้วต้นล่ะ พี่ใหญ่ พี่ทำต้นแขนเจ็บเลยนะ"
"พี่ก็ขอโทษไปแล้ว นายจะเอายังไงอีก"
"ก็ผมเห็นต้น ตอนเย็นๆ ไม่ค่อยคุยเลย เงียบลงไปเลยด้วย ต้นคงตกใจและเสียใจที่มีคนมาเข้าใจผิดแบบนั้น"
"แล้วจะให้พี่ทำไง ก็พี่ขอโทษไปแล้ว"
"ผมก็ไม่รู้ แต่ผมบอกไว้ก่อนนะ ว่าพี่ห้ามเข้าใกล้ต้นหรือแกล้งต้นอีก "
".......งั้นพี่กลับก่อนนะ"
"ไม่ค้างที่นี้เหรอครับดึกแล้ว"
"ไม่หละ จะกลับไปดูงาน ทิ้งมาหลายวันแล้ว"
นพคุณเดินกลับมาขึ้นรถ ก็นึกถึงคำพูดของน้องชายว่าต้นกล้า เงียบลงไปไม่พูดไม่คุย เพราะว่าตัวเขาเองเป็นสาเหตุหรือเปล่าปกติเป็นคนคุยพูดจาสนุกสนานงั้นเหรอ แล้วทำไมตอนที่ ขายลูกชิ้นอยู่ด้วยกัน ไม่พูดคุยอะไรเลย แต่พอเวลาอยู่กับ ชินพัตน์ดูพูดคุยร่าเริง ยิ้มแย้ม ช่่างต่างกันลิบลับ สงสัยจะโดนเกลียดจริงๆซะแล้ว......
เช้าวันจันทร์ ชินพัตน์ตื่นเต้นเพราะเป็นวันขายของจันทร์แรกของเขา เตรียมตัวเตรียมของ แต่ออเดอร์ไม่มี เลยเตรียมแต่ของไปแค่พอสำหรับขายในวันนี้เท่านั้น เพราะลูกค้าบางคนยังไม่รู้ว่า ตนเองจะไปขายวันนี้และยังไม่ได้บอกลูกค้าไว้ด้วย ที่ที่จะลงขาย ก็อาจจะไม่ได้ที่เดิม เพราะไม่ได้บอกคนดูแลตลาดนัด ก็ไปรอลุ้นที่เดียวเลยแล้วกัน
"ผมไปรับยายแล้วนะครับ"
"ขายดีๆ ร่ำรวยๆ เจ้าลูกชาย"
"ไปแล้วคร้าบบบบ"
"อาว...พี่ใหญ่มารับลูกชิ้นเพิ่มเหรอครับ" นพคุณเดินลงมาจากรถเมื่อเห็นชินพัตน์กำลังจะไปขายของ
"พี่จะไปกับนายด้วย"
"ไปใหนครับ"
"ไปขายลูกขิ้นไง"
"แล้ว.....?"
"ไม่มีอะไรแล้ว ไปขึ้นรถ เดี่ยวก็ไปรับ ยายกับต้นสายหรอก"
"ไปรับยายคนเดียวครับ วันนี้ต้นไปเรียน"
"อาวเหรอ...."
"งั้นผมไปก่อนนะครับ "
"ไปดีมาดี ทั้ง 2คน"
นพคุณนั่งรถไปกับชินพัตน์ตรงไปรับยาย ช่วยกันเก็บผักได้เยอะเพราะมีผู้ช่วยมาเพิ่มอีกคน ทั้ง 2 คน ฝากท้องมื้อเที่ยงไว้กับที่ บ้านยาย นพคุณได้ชิม ต้มจืดตำลึงถึงกับติดใจ บอกว่าจะแวะมาช่วยและขอฝากท้องที่นี้บ่อยๆ เมื่อทานมื้อเที่ยงเสร็จก็ขนของขึ้นรถไปตลาด เพื่อลุ้นว่าจะได้ที่เดิมหรือเปล่า คนดูแลก็จัดการให้เช่นเคย เพราะชินพัตน์มาเร็วจึงสามารถได้จับจ้องที่ว่างก่อนเลยได้ลงที่เดิม ไม่ต้องโยกย้ายไปใหน และก็บอกคนดูแลตลาดว่าจะมาทุกนัดด้วย
ตลาดมีคนเริ่มเดินตั้งแต่ บ่าย 3 แต่ยังบางตา เพราะแม่ค้า พ่อค้าก็ยังตั้งร้านไม่เสร็จ จัดของวางขายไม่ทันก็มี ร้านใหนจัดเสร็จก่อน ลูกค้าที่มาเร็วก็จะตรงไปยังร้านที่พร้อมขายก่อนทันที ร่วมไปถึงร้านขายผักของยายและร้านลูกชิ้นของชินพัตน์ที่เริ่มปิ้ง ไปได้หลายไม้แล้วเพราะมีผู้ช่วย ช่วยทั้งจัดผักให้ยาย และ หันผักเตรียมใส่ตะกร้าพร้อมขายทันที
"อาววันนี้ก็มาขายเหรอจ๊ะ งั้นเอาเหมือนเดิม 10 ไม้ กับ อีก 1โล จ๊ะ"
"ได้ครับ วันนี้ทำไมมาตลาดเร็วล่ะครับ "
"ไปรับเด็กจากโรงเรียน เลยแวะมาซื้อของเลยจ๊ะ"
"อ้อครับ ได้แล้วครับ ทั้งหมด 200 ครับ แยกน้ำจิ้ม แถมพิเศษ 2 ไม้ครับ"
"ขอบใจจ้า"
ลุกค้าแวะเวียนเข้ามามากมาย แต่วันนี้จะมีลูกค้าใหม่มาเยอะ ส่วนลูกค้าประจำคงคิดว่ามาขายแค่วันเสาร์เลยดูบางตาไปถ้าเทียบกับวันเสาร์ เพราะจะมีมายืนรอต่อคิว และสั่งออเดอร์เยอะ ลูกค้าวันนี้ ซื้อไม่มาก ซื้อ 5 ไม้ อร่อยก็เดินกลับมาซื้ออีกลูกค้าบางคนซื้อเจ้าอื่นไปแล้ว แต่เมื่อเดินมาเจอว่าร้านของชินพัตน์มาขาย ก็แวะเข้ามาซื้อเพิ่มอีกก็มี
"อ้าว วันนี้ก็มาขายเหรอ"กลุ่มคนงานจากแคมป์ก่อสร้างกลุ่มใหญ่เดินผ่านมาและแวะเข้ามาทัก
"ครับ มาขายทุกนัดแล้วครับ " ยิ้มการค้าทักทายกลับทันที
"งั้นก็ดี จะได้ไปบอกลูกพี่"และเดินออกไปไม่ได้ซื้อ
"เออ เดี่ยวก่อนครับ พวกพี่จะกลับแล้วเหรอครับ"
"ก็ว่าจะเดินซื้อของต่ออีกหน่อย มีอะไรหรือเปล่า"
"เออ...เปล่าครับ "
ชินพัตน์เรียกไว้ เพราะอยากจะฝากลูกชิ้นไปให้ลุงยาม ที่คราวก่อนรบกวนให้ไปส่งลูกชิ้นแทน แต่คิดได้ว่ารบกวนเลยคิดว่าจะไปส่งเองดีกว่า เพราะมีพี่ชาย ตนเองดูร้านแทนให้ด้วย ลูกค้าก็ไม่เยอะเท่าวันเสาร์
"พี่ใหญ่ ผมฝากร้านแปบนะ ผมไปธุระเดียวมา"
"ไปใหน "
"ผมไปส่งลูกชิ้น แปบเดียวเดี่ยวมา"
ชินพัตน์รีบเดินไปยังแคมป์ก่อสร้าง หวังจะรีบไปรีบกลับ เพราะลูกค้าน่าจะเยอะช่วงเย็นๆ
"คุณลุงยาม จำผมได้มั้ย "
"อ้อ ที่เคยมาส่งลูกชิ้นใช่ใหม"
"ครับ วันนี้ผมเอาลูกชิ้นมาให้ลุง ผมปิ้งมาใหม่ๆร้อนๆเลยครับ"
"อืม อร่อยมาก ลุงได้กินแล้ว คุณนนท์ ให้ลุงกินตั้งแต่วันนั้นแล้วอร่อยมาก"
"คุณนนท์? "
"ก็คนที่สั่งลูกชิ้น ไง"
"อ้อ ครับ งั้นผมกลับไปดูร้านไปก่อนนะครับ"
"อาว ใหนบอกว่า ขายแค่วันเสาร์"
" ผมจะมาขายทุกนัดแล้วครับ วันนี้วันแรก"
"ขายดีๆนะ แล้วก็ขอบใจมาก ที่เอาลุกชิ้นมาให้"ลุงยามยิ้มเป็นมิตร
"ครับ ไม่เป็นไร กินให้อร่อยนะครับ" ชินพัตน์ก็เดินกลับไปยังตลาดที่มีคนเริ่มเยอะขึ้น
ช่วงเย็นเลิกงาน นนทนัฐออกมายืนหน้าออฟฟิศเพื่อยืดเส้นยืดสาย เนื่องจากนั่งทำงานมาทั้งวัน เลยอยากจะเดินออกไปหามื้อเย็นทานที่ตลาดนัด น่าจะมีให้เลือกฝากท้องไว้ในเย็นนี้ เดินผ่านไปที่ป้อมยามหน้าเข้าออก ก็สะดุดกับกลิ่นหอมของลูกชิ้นปิ้ง ที่ลุงยามนั่งกินอยู่
"ซื้อมาจากใหนครับ ลุง"
"ลุงไม่ได้ ซื้อหรอกครับ แต่เจ้าของร้านที่เคยมาส่งลูกชิ้นเมื่อวันเสาร์ที่แล้วนะครับเอามาให้"
"วันนี้เขามาขายลูกชิ้นด้วยเหรอครับ?"
"ครับ เห็นบอกว่า จะมาขายทุกนัดเลย วันนี้ขายวันแรกครับ"
"ครับ ครับ" เมื่อรับรู้ นนทนัฐก็เดินไปตรงไปยังตลาดนัด
"ลูกชิ้นหมูล้วนๆ ผักสดๆทางนี้เลยครับ"ชินพัตน์ ปากร้องเรียกลูกค้าเหมือนปกติ มือก็ปิ้งลูกชิ้นแทบไม่ได้หยุดมือ
"ซื้อลูกชิ้นครับ ขายยังครับ"
"คะ ครับ ไม้ละ 10 บาทครับ ซื้อ 10 แถม 1ไม้ครับ รับเท่าไหร่ดีครับ"
"จะมาขายทุกนัดเหรอครับ"
"เอ๊ะ ...อ้อ ใช่ครับ มาทุกนัดครับ"
"ครับ งั้นผมก็จะมาซื้อทุกวันเลย"
"คะ ครับ รับกี่ไม้ดีครับ "
"ไปส่งที่ออฟฟิศ ได้หรือเปล่าครับ"
"เอ...เออ คือ ลูกค้าเยอะมาก คงไปส่งให้ไม่ได้แล้วอ่ะครับ"
" งั้นผม มาซื้อเองก็ได้ครับ"
"ครับ เออ ...จะรับกี่ไม้ดีครับ?"
"ป้า เอา 20 ไม้ แล้วก็ 2 โล พ่อหนุ่ม มาขายวันนี้ก็ไม่บอก เมื่อกี้เห็นมีคนถือเดินกินผ่าน ไม่แน่ใจเลยเดินมาดู
ก็ใช่จริงๆด้วย "
"ครับ ผมจะมาขาย ทุกนัด 20ไม้ใช่มั้ยครับ เดี่ยวปิ้งให้นะครับ รอสักครู่ "ตอบคำถามคุณป้า แต่ตาก็ยังมองลูกค้าที่มายืน
มองไม่สั่งสักที่ไปด้วย "พี่ใหญ่ หยิบลูกชิ้นมาให้ 2 กิโล กับเอาผักมาเพิ่มด้วยครับ" หันกลับไปสั่งนพคุณที่นั่ง เสียบลูกชิ้น
"ได้แล้วครับ ทั้งหมด 400 บาท แยกน้ำจิ้ม แถม ให้พิเศษ อีก 4 ไม้ครับ แล้วแวะมาใหม่นะครับ
"จ้าเดี่ยวป้าไปบอกเพื่อนๆให้นะ ว่ามาขายทุกวันแล้ว"
"ขอบคุณครับ" ส่งยิ้มให้กลับลูกค้าและหันกลับมามอง ลูกค้าที่ยืนมองไม่ได้ขยับไปใหน
"เออ..รับลูกชิ้นกี่ไม้ดีครับ"ชินพัตน์ถามย้ำไม่รู้รอบที่เท่าไหรแล้ว
"ใจดีจังเลยนะครับ แถมให้ทุกคนเลย"
"อ้อ ครับ ป้าแกมาซื้อประจำ ครับ เลยแถมให้ แล้วคุณ..."
"ผมก็อยากเป็นลูกค้าประจำ ผมจะมาซื้อทุกวันเลย จริงๆนะ" นนทนัฐยิ้มเล็กน้อย
"ครับ " ชินพัตน์เริ่มทำตัวไม่ถูกโดนจ้อง ได้แต่ก้มหน้า ปิ้งลูกชิ้นต่อ
"ลูกชิ้น ของคุณอร่อยมากๆเลยครับ" ชินพัตน์ได้ยิน ก็เงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง กับคำชมเรียบๆแต่จริงใจ
"ขอบคุณครับ "ตอบรับแล้วก็หลบตา หันไปหันผักใส่ตะกร้าต่อ
"ผมช่วยปิ้ง ......นะ"ชินพัตน์หันกลับมามอง เมื่อเห็นว่าลูกชิ้น กำลังไหม้เป็นแถบ เพราะไม่ได้กลับด้าน
ลูกค้าคนนั้นก็ช่วยกลับ พลิกไปมาให้
"เออ เกือบไหม้แล้ว " ลูกค้าเดินเข้ามาเกือบจะในส่วนด้านในร้านเพราะจับไม้ลุกชิ้นไม่ถนัด
"แต่ผมก็ชอบ นะ" เสียงพูดเบาเหมือนให้ได้ยินแค่ สองคน
"ครับ?" ชินพัตน์ได้ชยินไม่ชัด
"ผมชอบ ลูกชิ้นที่มีกลิ่น ไหม้ๆนิดๆ ผมว่ามันหอมดี อร่อยด้วย"
"อ้อครับ" ชินพัตน์เริ่มทำตัวไม่ถูก เหมือนโดนล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวยังไงไม่รู้ แต่ก็พูดไม่ได้ เพราะลูกค้าตั้งใจเข้ามาช่วย
"ลูกชิ้นเสียบไม้เสร็จหมดแล้ว ให้ทำอะไรอีก" เสียงสวรรค์มาช่วย
"เสร็จแล้วเหรอ งั้นพี่ช่วยปิ้งลูกชิ้นให้ลูกค้าหน่อย ผมจะไปช่วยยายขายผัก ลูกค้ายายเยอะเลย"ชินพัตน์รีบผละไปหายายทันที
"ได้ได้ คุณ รับกี่ไม้ครับ" นพคุณทำหน้าที่พ่อค้า
"เออ....10 ไม้ครับ....."น้ำเสียงสั่งที่โต๊ะ แต่สายตานนทนัฐไม่ได้อยู่ที่ลูกชิ้น แต่ไปอยู่ที่ร้านขายผักแล้ว
"ได้ครับ รอสักครู่" นพคุณไม่ได้สังเกตุสายตาลูกค้าเลย ว่าอยู่ที่ใหนก้มหน้าจับใส่ถุงอย่างเดียว
เย็นวันจันทร์นี้ก็ขายหมดเร็ว เช่นเคย ผักสด เหลืออยู่ไม่เท่าไหร่ ยายบอก จะเก็บไว้ทำกับข้าวกิน แล้วแบ่งให้ ชินพัตน์กับนพคุณไปทานที่บ้าน ลูกชิ้นในตู้แช่ก็ไม่เหลือแล้ว บนถาดที่ปิ้ง ไว้แล้วประมาณ 10 กว่าไม้ ก็ว่าจะ แจกให้ แม่ค้าร้านใกล้เคียง ไม่ก็ว่าจะนั่งทานเล่นๆไป ตอนเก็บข้าวของ และช่วยยายเก็บร้าน แต่ก็ยังมีลูกค้าเดินเข้ามาซื้ออีกจนได้
"ลูกชิ้น หมดหรือยังครับ"ชินพัตน์เห็นลูกค้าแล้วว่าเป็นคนเดิม จึงหันไปมองพี่ชายและยาย ที่กำลังเก็บของ
"ยังพอมีอยู่ครับ รับกี่ไม้ครับ แต่ว่าน้ำจิ้มหมดแล้วนะครับ ผักก็หมด"
"ไม่เป็นไร เหลืออยู่กีไม้ครับ"
" 13 ไม้ครับ "
"ผมเอาหมดนี้เลย "
"ได้ครับ แต่ต้องขอโทษนะครับ น้ำจิ้มหมดไม่เหลือเลย"
"ไม่เป็นไรครับผมชอบกินเปล่าๆ เพราะว่ามันอร่อยในตัวอยู่แล้ว"
"งั้นเดี่ยวผม เปิดเตาปิ้ง อุ่นให้ ร้อนๆให้นะครับ"
"ไม่ต้องหรอกครับ เปลื้องแก็สเปล่าๆ"
"ครับ งั้นก็ ทั้ง หมด 100 บาทครับ"
" 13 ไม้ ไม้ใช่เหรอครับ "
"ผมแถมให้ครับ จะได้มาซื้อกันบ่อยๆ "ส่งยิ้มการค้าไปให้
"ครับ ผมจะมาทุกวันเลย" ส่งยิ้มกลับพร้อมกับส่งเงินให้
นพคุณเก็บของช่วยยายเสร็จ ก็เดินมาดูน้องชาย ที่ยืนนิ่งไม่ขยับอยู่ที่โต๊ะ ทั้งที่ลูกค้าเดินออกไปตั้งนานแล้ว เลยเดิเข้าไปดูปรากฎว่าลูกชิ้นที่คิดว่า จะแจก หรือจะกินเล่นๆเอง หายไปหมดจากถาด นั้นก็แปลว่าลูกค้า คนเมื่อกี่เหมาไปหมดแล้ว แล้วน้องชายเขาเป็นอะไร ยืนเหม่อเหมือนสติลอยไปที่ใหน
"ชิน เป็นอะไร? ชิน ชินพัตน์?" นพคุณเห็นน้องไม่ตอบ เลยเดินเข้าไปใกล้ สะกิดแขน
"อะ อะไร พี่ใหญ่?" สติกลับเข้าร่าง
"ยืนเหม่อคิดอะไร ทำไมไม่รีบเก็บร้าน คิดอะไร วันนี้ขายได้ไม่ถึงเป้าหรือไง"
"เปล่าๆ คิดอะไรนิดหน่อย"
"เมื้อกี้ ลูกค้ามาเหมาไปหมดเหรอ"
"อะไร อ้อ ลูกชิ้น ใช่ๆ เหมาไปหมดเลย ขนาดน้ำจิ้มไม่มี ผักก็หมด เขาก็ยังบอกว่า อร่อย...."ท้ายประโยคเสียงเบาลงเหมือนพูดคนเดียว
"เออ ขายหมดก็ดีแล้ว เก็บของจะได้รีบกลับ"
จะมาซื้อทุกวันจริงๆเหรอ? กินแค่ลูกชิ้นเปล่าๆ ไม่ต้องมีน้ำจิ้ม ก็อร่อยเหรอ? ไม่ต้องอุ่นให้ไหม่ก็ไม่ว่าเหรอ?
จะมาทุกวันทำไม ก็มีสาวสวยๆมาส่งมาป้อนให้กินถึงที่อยู่แล้วนี้............ จะมาทำไมทุกวัน..........???
ลูกชิ้นปิ้งร้อนๆ หมูล้วนๆมาแล้วจ้า
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
