LV : 8
ถ้าทำได้ผมอยากเหยียบเรื่องนี้ไว้เป็นความลับชะมัด! เฮ้อ เอาเป็นว่าหลังจากที่พี่ตากลับไปเราสองคนก็สนิทกันมากกว่าเดิม พวกเราโทรคุยกันบ่อยขึ้น ไลน์หากันเป็นประจำ ส่วนในเกมก็เจอบ้างไม่เจอบ้างเพราะผมเล่นเกมใหม่ไปเรื่อย พี่ตาตื้อให้ผมกลับไปเล่นเกมเดิมแต่ผมขี้เกียจแล้วอะ มันท้อยังไงก็ไม่รู้ หมดอารมณ์ ผมกำลังติดเกมใหม่ด้วย เลยโดนพี่ตาด่าว่าเป็นพวกขี้เบื่อ โดนตื้อหนักเข้าผมเลยยอมกลับไปเกมเก่าบ้าง
ผมแอดเพื่อนตัว “วาโยกิเลน” ไว้แล้วแต่ไม่ค่อยกล้าทักไปเพราะกลัวเป็นคนอื่นเล่น ส่วนใหญ่ผมจะทักตอนพี่ตาเข้าตัวเมจมากกว่า แต่บางทีพี่ตาก็ทักมาจากตัวดาบทั้ง ๆ ที่ตัวเมจก็ยังออน สองจอชัวร์ ๆ พี่ผมโปรบอททุกรูปแบบ โคตรเชี่ยอะ!
ช่วงนี้ผมปิดเทอมเลยกลับบ้านที่สุราษฎร์ธานี คอมที่บ้านเป็นเครื่องเก่าเลยลงเกมหนัก ๆ ไม่ได้ พักนี้พี่ตาเลยขยันโทรมาเพราะไม่ค่อยเจอกันในเกม
วันนั้นผมออกไปตัดกิ่งไม้นอกบ้านเลยไม่ได้เอามือถือออกไปด้วย พอกลับเข้าบ้านเห็นแม่กำลังคุยโทรศัพท์ผมอยู่ผมนี่ใจหายแว้บเลย พอแม่เห็นผมแม่ก็พูดสิ่งที่น่าอายที่สุดออกมา!
“อ๊ะ ๆ รอเดี๋ยวนะลูก น้องพีมาแล้วเดี๋ยวแม่เรียกให้ น้องพีลูก เพื่อนหนูที่ชื่อพี่ตาโทรมาแน่ะ”
ช็อกครับ! โดนพี่ตาล้อยันลูกบวชแน่ ๆ
“แม่! พีบอกกี่ทีแล้วอย่าเรียกพีแบบนี้ อายเค้าอะแม่”
“อะไรกันลูกคนนี้”
ผมรีบดึงโทรศัพท์คืนมาแล้ววิ่งหนีเข้าห้อง สูดหายใจลึก ๆ นับ หนึ่ง สอง สาม แล้วพูด!
“ฮัลโหล เทพพูดครับ”
“อ้าว? ไม่ใช่น้องพีเหรอ ฮ่า ๆ ”
“เรียกเทพเหอะพี่ผมขอ อย่าบ้าตามแม่ผม ๆ อาย”
“เฮ่ยว่าแม่ได้ไง!”
“ผมโตแล้วนะ สิบแปดแล้ว! ทำเหมือนผมเป็นเด็กอยู่ได้”
“คนเป็นพ่อแม่ก็เห็นลูกเป็นเด็กวันยังค่ำแหละ เพราะเขารักเขาถึงอยากโอ๋เราตลอดไป น่าอิจฉาออก พี่ยังชอบเลย”
“ไม่เห็นดีเลยพี่ น่ารำคาญจะตาย”
“ไม่มีแม่แล้วจะรู้สึก บางคนเขาอยากอ้อนแม่แทบตายแต่ไม่มีโอกาสนะ”
เสียงพี่ตาโคตรดุเลย สงสัยจะมีเหตุว่ะ
“ผมขอโทษ ... พี่ตาไม่ได้อยู่กับแม่เหรอ?”
“เปล่า พี่โตมากับป้า แม่พี่เสียไปตั้งแต่พี่เก้าขวบ เทพโชคดีนะที่มีทั้งพ่อและแม่อยู่ด้วยกัน”
“แล้วพ่อพี่อะ?”
“พ่อที่เอาแต่หลงเมียน้อย เอาสมบัติแม่พี่ไปปรนเปรอมันอะเหรอ? เขาดูแลตลาดมากกว่าพี่อีก คงกลัวจะกอบโกยไม่ทันพี่เรียนจบ!”
อื้อหือ ... เด็กมีปัญหาชัด ๆ เลย ไม่แปลกใจเลยทำไมพี่ชายผมโคตรเกรียน
“แล้วพี่โทรมาหาผมมีอะไรป่ะ?”
“อ๋อ พี่ว่าจะชวนไปงานโรดโชว์ที่ขอนแก่น”
เปลี่ยนเสียงไวโคตร! เมื่อกี้ยังทะมึนอยู่เลย ตอนนี้แบ๊วซะงั้น!
“ไม่ได้อะพี่อยู่สุราษฎร์”
“พี่มีตั๋วให้”
“ผมขี้เกียจ อยากอยู่บ้านพักผ่อน”
“ไปกับพี่หน่อยนะ พี่ต้องไปแข่ง ไม่อยากไปคนเดียว”
“ผมไม่มีตังค์”
“ไปกับพี่ ๆ ออกให้อยู่แล้ว”
“เกรงใจ”
“พี่ชิล ๆ ”
“ไม่ชวนเพื่อนคนอื่นไปอะ?”
“ก็พี่อยากไปกับเทพ”
แล้วผมจะตอบพี่ตาว่าไงดีว้า...
“น้าไปกับพี่หน่อย พี่ไม่อยากไปคนเดียว”
“ขอผมถามแม่ก่อนได้ป่ะ”
“มันต้องงี้สิน้องรัก หึ ๆ ”
ไม่รู้ว่าพี่ตาพูดอะไรกับแม่ พอผมไปขออนุญาตแม่ถึงได้ยอมง่ายเวอร์ผมเลยต้องไปขอนแก่นเป็นเพื่อนมัน พี่ตานัดผมที่กรุงเทพก่อนแล้วเราค่อยไปขอนแก่นพร้อมกัน มันซื้อตั๋วเครื่องบินให้ผมครับ โคตรเวอร์!
ตอนนี้ผมก็เลยแกร่วอยู่ดอนเมืองรอเพราะเครื่องผมลงก่อน ขึ้นเครื่องตั้งแต่เจ็ดโมง อยากแอบกลับไปนอนที่หอชะมัด ผมวางแผนว่าเสร็จนี่ละจะอยู่กรุงเทพยาวเลย ไม่กลับสุราษฎร์แล้วขี้เกียจ ถึงจะเหลือเวลาปิดเทอมอีกสองอาทิตย์ก็เหอะ
โน่น! พี่ชายผมเดินมาละ เครื่องลงช้าสัส!
“ถึงนานยังเทพ?”
“เกือบสองชั่วโมงอะ อยากกลับหอนอนเป็นบ้า!”
“อะนะ”
“แล้วเราจะไปขอนแก่นกันยังไง? อย่าบอกว่าบินอีกนะพี่?”
พี่ตาไม่ยอมตอบเอาแต่ยิ้ม
“โห! ไปรถทัวร์ก็ได้มั้ง? นั่งเครื่องแพงอะ”
“แพงกว่ากันไม่กี่ร้อย แต่ซื้อเวลาได้เยอะพี่ก็ว่าคุ้มนะ”
“เออ ๆ พี่มันรวยนี่ ละเครื่องออกกี่โมงอะ?”
“บ่ายโมงอะ อีกนาน”
“โห นานเลย”
“เล่นเกมป่ะ?”
PSP ถูกยื่นมาตรงหน้าผม
“ไม่เอาอะ หิว”
“งั้นไปหาอะไรกินกัน”
แล้วพี่ตาก็ลากผมไปหาของว่างรองท้อง
ดอนเมืองโคตรร้างเลย แทบไม่มีของกินเป็นชิ้นเป็นอันขาย ผมถามเรื่องขอนแก่นพี่ตาก็บอกว่าจัดการทุกอย่างแล้ว โคตรเจ๋งอะ! ผมล่ะอยากรู้จริง ๆ ว่าพี่ตาได้ค่าขนมเดือนละเท่าไหร่ รวยโคตร!
แต่พอผมถามพี่ตาก็ดันตอบว่าใช้เงินส่วนตัวที่หาได้เอง เอ่อ... แล้วมันหาเงินจากไหนวะครับ! รวยเวอร์!
พอไปถึงขอนแก่นพวกเราก็ตรงเข้าโรงแรมเลย แต่นอนกลิ้งได้แป๊บเดียวพี่ตาก็ชวนผมออกไปข้างนอก
“ขอพักก่อนดิพี่”
“พี่นัดเจอคนที่ร้านเกม ต้องไปซ้อมก่อน”
“พี่ไปคนเดียวไม่ได้เหรอ ผมง่วง ออกจากบ้านมาขึ้นเครื่องแต่เช้า”
“อย่าขี้เกียจเทพ ไปกับพี่ก่อน นะ นะ”
โด่ ทำเป็นอ้อนผม! คิดว่าทำท่าออดอ้อนทำเสียงออเซาะแบบนั้นแล้วผมจะใจอ่อนรึไง ..... ใจอ่อนครับ!
ก็พี่ตามันน่ารักนี่หว่า เวลาที่ผมถูกดวงตาหลังเลนส์นั่นจ้องแล้วกระพริบตาปริบ ๆ ใส่ทีไรผมละลายทุกที ผมรู้ว่ามันแปลก พี่ตาเป็นผู้ชาย ผมไม่ควรจะใจเต้น แต่ไม่รู้ทำไมผมเห็นความเป็น “น้องดาว” ซ้อนทับอยู่ แล้วผมก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะมุกแบบนี้ทุกที
ความจริงเราสองคนพึ่งเจอกันครั้งที่สอง แต่ช่วงที่ผ่านมาโทรคุยกันบ่อยเลยรู้สึกเหมือนรู้จักกันเป็นชาติแล้ว พี่ตาชอบทำตัวง้องแง้งสุดตีน! ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นผมคงคิดว่าอุบาทว์ แต่พี่ตาดันหน้าตาน่ารักซะนี่ พอผมนึกภาพตามเลยไม่ขัดกันเท่าไหร่ เสียงพี่ตาก็สูงหน่อย ๆ เวลามันอ้อนผมตอนคุยกันทีไรผมเลยเขินทุกที ก็พี่ตาทำตัวแอ๊บแบ๊วแล้วตลกดีอะ ..... เฮ้อ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่คิดว่ามันน่ารัก
ผมก็เลยต้องมานั่งร้านเกมเป็นเพื่อนมัน ปล่อยให้เขาซ้อมไปครับ
พี่ตาพกเซ็ตเทพมาด้วยอย่างเคย ผมรู้แล้วว่าทำไมพวกเกมมิ่งเกียร์แพง ๆ มันถึงต้องแถมถุงใส่ทั้งเมาส์ทั้งคีย์บอร์ด กระทั่งแผ่นรองเมาส์ยังมีถุงพกพาแถม! มีคนที่พกอุปกรณ์ส่วนตัวไปแข่งจริง ๆ ด้วยวุ้ย!
พอพี่ตาเปลี่ยนอุปกรณ์เสร็จเรียบร้อยแล้วก็รวมทีมเริ่มซ้อม ผมขี้เกียจไปยุ่งกับพวกเขาเลยนั่งเล่นอะไรไปเรื่อยรอ
เวลาพี่ตาจริงจังแบบนี้ก็เท่ดีว่ะ เฮ้ย! ผมคิดอะไรเนี่ย!
แค่อิจฉาครับแค่อิจฉา แบบพี่ตามันเก่งนี่หว่า เล่นเกมอะไรก็เทพอะ เจ๋งดีทำนองนั้น
กว่าพี่ตาจะซ้อมเสร็จก็ดึก ผมต้องกินผัดซีอิ้วเป็นมื้อเย็น เซ็งอะ! มาขอนแก่นทั้งทีอยู่แต่ในร้านเกมกินอาหารตามสั่ง ไอ้พี่ตาก็จริงจังเกิ๊น ข้าวผัดของมันกินไปได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ วัน ๆ เอาแต่เล่นเกมไม่กินข้าวกินปลาแบบนี้ดิถึงได้ซูบเหมือนศพ
“เป็นไรเทพ?”
“เปล่า”
“เปล่าอะไรทำหน้าเซ็ง เบื่อเหรอ?”
“นิดหน่อย ความจริงพี่ทิ้งผมไว้โรงแรมก็ได้ ผมอยากนอนมากกว่า”
มันจะหนีบผมไปทำไมก็ไม่รู้ ไปแล้วก็แทบไม่ได้คุยกัน เอาแต่ซ้อม
“ก็พี่ไม่อยากให้เทพอยู่คนเดียว ไปด้วยกันดีกว่าน่ะ”
“ไปถึงก็ไม่รู้จะทำไร”
“ก็เล่นเกมไง”
“รำคาญเด็กอะ นอนกลิ้งอยู่โรงแรมสบายใจกว่า”
“เอาน่า เดี๋ยวคืนนี้ก็นอนซะให้พอเลยเทพ พรุ่งนี้ไม่ได้นอนแน่”
“ทำไมอะ?”
“พอแข่งเสร็จแล้วเขาจะพาไปเที่ยว ไปป่ะ?”
“พูดจริง? ผมอายุไม่ถึงนะ”
พี่ตามันทำหน้าเหมือนพึ่งนึกได้
“จริงด้วย! งั้นเดี๋ยวพี่บอกพี่หมูให้พาไปเที่ยวแถว ๆ นี้แทน รออีกวันนะเดี๋ยวก็แข่งเสร็จแล้ว”
“บอกไว้ก่อนผมดื่มไม่เป็นนะพี่ อายุไม่ถึงด้วย ไม่อยากเสี่ยง”
พี่ตาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแล้วก็ยิ้มล้อผม เวรเอ๊ย!
ดื่มเหล้าไม่เป็นนี่มันแปลกเหรอวะ! กลุ่มพวกผมไม่มีใครดื่มกันนี่หว่า ถึงพวกเราจะติดเกมแต่ก็ไม่ยุ่งกับอบายมุขนะเว้ย
“เทพนี่เป็นเด็กดีกว่าที่คิดอีกแฮะ”
“ไม่เด็กแล้วพี่ สิบแปดแล้ว!”
“อิ ๆ พี่แหย่เล่นน่ะ”
มันจะยิ้มอะไรของมันนักหนาวะ ขัดใจจริง ๆ รู้สึกแพ้มันทุกอย่างเลยให้ตาย!
คืนนั้นผมหลับไม่รู้เรื่อง ส่วนพี่ตาก็เปิดโน้ตบุ๊กทำอะไรของมันตามเคย ไม่ยอมนอน ช่างมัน ผมหลับดีกว่า
แล้วผมก็ตื่นด้วยเสียงปลุกของพี่ตา
“เทพ ตื่น”
วินาทีแรกที่ผมลืมตาแล้วหันไปมองพี่ตา เชี่ย! นั่นใครวะ! ช่วยด้วยครับซอมบี้บุก!
“ได้นอนมั้ยพี่?”
“ก็ว่าจะนอนอยู่ แต่พาเด็กในกิลด์ลงดันเพลิน”
ดัน? เกมที่มันแข่งไม่มีดันนี่หว่า อย่าบอกนะว่า! ไอ้พี่ตาเอ๊ย... ผมนับถือมันจริง ๆ
“ทรมานตัวเองไปป่ะ”
พี่ตาหัวเราะแห้ง ๆ แล้วเดินไปปิดโน้ตบุ๊กซะงั้น เนียนเลยนะพี่!
พอเตรียมตัวเสร็จพวกเราก็มารอที่สถานที่จัดงาน ผมปล่อยให้พี่ตาไปลงทะเบียนเตรียมตัวแข่งแล้วเดินเล่นแถวนั้นรอ
วันนี้คนในทีมพี่ตาใส่เสื้อสีดำกันหมด พี่ตาเองก็ใส่เชิ้ตสีดำ ผิวขาว ๆ ของมันตัดกับสีเสื้อชะมัด แต่ที่เด่นกว่าคือรอยคล้ำใต้ตาดำ ๆ นั่นเห็นชัดมาก
จากการใกล้ชิดกันมาระยะนึงทำให้ผมรู้ว่าพี่ตาเป็นพวกชอบออกรับแทนคนอื่น เก็บเรื่องทุกอย่างมาแบกไว้บนบ่าของตัวเอง เห็นแล้วเหนื่อยแทนมันว่ะ ถ้าผมช่วยอะไรมันได้บ้างก็คงจะดี แต่เด็กจน ๆ อย่างผมจะทำอะไรได้ ผมยังมาขอนแก่นด้วยเงินมันอยู่เลย
แล้วก็ถึงการแข่งขัน ทีมของพี่ตาเอาชนะคู่ต่อสู้ไปแบบสบาย ๆ เข้าไปรอรอบสี่ทีมสุดท้าย
ผมเห็นคนวิจารณ์การเล่นของพี่ตาพอสมควร ได้ยินแล้วรู้ซึ้งถึงความห่างชั้นของกากอย่างผมกับเทพแบบพี่ตาจริง ๆ ขนาดคนไม่รู้จักยังพูดเลยว่า
“โคตรเก่งเลยว่ะ” “พาทีมบุกดี” “แก้เกมอีกทีมเจ๋ง” และอื่น ๆ อีกเพียบ
เมื่อไหร่ผมจะชนะพี่ตาได้ว้า... PVP ทีไรผมแพ้ตลอด เกมไหน ๆ ก็แพ้ จะมีซักเรื่องมั้ยที่ผมจะเก่งกว่ามัน
ผมไม่ได้เล่นเกมนี้ก็เลยไม่ค่อยสนใจงานเท่าไหร่ ผมเบื่อ ๆ เลยเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย ซักพักพี่ตาก็โทรตาม พวกพี่ ๆ เขาจะไปกินข้าวกัน ในที่สุดผมก็ได้กินข้าวซะที เซ็งโคตร!
แต่กินเสร็จพี่ตาไม่ได้ตามคนอื่นเข้าไปในงาน ไอ้พี่ตามันหลับครับ! มันฟุบหลับคาโต๊ะเลย
“พี่ไม่ไหวแล้วเทพ ฝากด้วยนะ”
“ฝากไรละพี่!”
“กระเป๋าพี่ ขอยี่สิบนาที ได้เวลาแล้วปลุกพี่ด้วย”
เวรแล้วไง! โน้ตบุ๊กเป็นแสน! แล้วมันมาหลับอะไรในร้านเขาว้า! ผมโคตรอายคนอื่นเลยแต่จะทิ้งมันไว้คนเดียวก็ใช่ที่ ก็เลยงัดเอา PSP ของพี่ตาขึ้นมาล่าแย้รอ
ปรากฏว่าพี่ตาหลับไปเกือบครึ่งชั่วโมง ตอนมันตื่นนะหน้ามันโคตรเฟรช ยิ้มแป้นเลย ไม่รู้ฝันดีรึไง
“ขอบใจมากนะเทพ พี่พร้อมละ ถ้าบ่ายนี้ชนะเดี๋ยวคืนนี้มีรางวัล”
ผมละงงจริง ๆ เป็นบ้าอะไรของมันวะ?
แล้วทีมพี่ตาก็ชนะจริง ๆ ได้ที่หนึ่งประจำภาคอะคิดดู แต่ผมยังคาใจอยู่ดี มันอยู่ภาคเหนือไหงมาลงแข่งที่อีสาน ช่างเหอะ!
ระหว่างที่ผมยืนรอพี่ตาถ่ายรูปรับรางวัลก็ลองคำนวณเงินที่ได้เฉลี่ยกับจำนวนคนในทีมดู ถึงจะหารออกมาแล้วได้หลายพันอยู่แต่สำหรับพี่ตาที่ลงทุนนั่งเครื่องบินสองต่อมาแข่งเกมแถมยังลากผมมาด้วยนี่มันขาดทุนชัด ๆ ผมมองไม่เห็นความคุ้มตรงไหน มันทำไปทำไมวะ? ช่างเหอะ ไม่ใช่เรื่องของผม
ในที่สุดผมก็รู้ว่าพี่ตาทำไปทำไม ที่แท้เป็นบุญคุณความแค้นเก่า เดี๋ยวนี้เขามีการจับมือกันยำเกรียนข้ามจังหวัดด้วยเว้ย! พี่หมูขอบคุณพี่ตาที่ช่วยมายำเกรียนยกใหญ่ สองคนนี้เขาเคยเล่นเกมด้วยกันมาก่อนแล้วบังเอิญพี่หมูมีเรื่องท้าแข่งกับเกรียนไว้ แต่ไอ้เกรียนนั่นมันไม่ได้มีดีแต่ปากดันพกฝีมือมาด้วย พี่หมูกลัวตัวเองกับทีมจะแพ้เลยขอแรงพี่ตามาช่วย ไอ้พี่ตาก็รักเพื่อนจัดลงทุนนั่งเครื่องมาช่วยแข่งเกมที่เงินรางวัลเข้าเนื้อ! ยัยน้องดาวเอ๊ย!
แต่ฉากขอขมากันโหดสัสว่ะ พี่หมูพาคนมากดดันไอ้เกรียนนั่นจนหงอ ผมไม่รู้หรอกว่าเรื่องเป็นมายังไง แต่ดีแล้วล่ะที่ผมเล่นเกมเงียบ ๆ ไม่ยุ่งกับใคร ถึงจะเข้าบอร์ดอ่านกระทู้แต่ผมก็ไม่ตอบ ไม่หาเรื่องซ่าแบบเมฆ เกิดผมไปเหยียบตาปลาคนแบบพี่หมูชีวิตคงไม่สงบสุข
ใจจริงผมไม่ชอบเท่าไหร่เพราะเรื่องในจอไม่ควรเอาไปปนกับนอกจอ อย่างดีผมก็ด่าแล้วจบในเกม แต่บางคนชอบแคปภาพมาประจานแล้วตามมาต้มมาม่ากันต่อในบอร์ด ไอ้ที่เคยมีข่าวว่าฟาดปากกันในงานเกมก็เพราะคนไม่ยอมจบพวกนี้เนี่ยแหละ เล่นเกมก็เล่นเอาสนุกแล้วพวกมันจะอะไรกันนักหนาวะ ไม่เข้าใจว่ะ!
ตอนเย็นพี่หมูพาพวกเราไปฉลอง พวกเรานั่งกินกันที่ร้านอาหารธรรมดาเพราะผมอายุไม่ถึง ผมเฉย ๆ เพราะไม่ดื่มอยู่แล้ว แต่บางคนในทีมไม่เฉย ดีนะที่ผมมีพี่ตาคุ้มหัวเลยไม่โดนยำ ก๊าก ๆ ยังไงพวกมันก็ต้องเกรงใจเจ้ามือละวะ ป๋าสตาร์สั่งคนอื่นก็ต้องทำตาม ฮ่า ๆ
แต่ถึงจะเป็นสวนอาหารก็มีเบียร์ขาย ผมพึ่งเห็นพี่ตาดื่มก็วันนี้แหละ มันดื่มหน้าตาเฉยมาก คุ้นเคยสุด ๆ กินแทนน้ำเลยครับ!
แล้วผมก็อึ้งกว่าเดิมตอนที่พี่หมูถามพี่ตาว่าจะเอาบุหรี่ซักมวนมั้ย แต่พี่ตาปฏิเสธบอกว่าเลิกแล้ว ...
เหยด! ไอ้พี่ตาเคยสูบบุหรี่ ท่าทางตอนมันอยู่กับแอลกอฮอล์ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน นี่มันยังใช่พี่ตาบ๊อง ๆ บวม ๆ คนที่ผมรู้จักป่ะวะเนี่ย?
“มองไรเทพ อยากกินเหรอ?”
นั่น ๆ ตาเยิ้มเชียว ผมว่าพี่ตาเมาแล้วแน่ ๆ
“ไม่อะพี่ ผมดื่มเป็นที่ไหน”
พี่ตายิ้มมีเลศนัยแล้วพูดว่า
“กากว่ะ”
มันเมาชัวร์ครับ! ไอ้พี่ตาเมาแล้วเกรียน!
“ไอ้อ่อนเอ๊ย”
มีการมาขยี้หัวผมอีก ขึ้นเลยว้อย! เจอแบบนี้ถ้าไม่ใช่พี่มีสวนอะ!
แต่เอาวะ โบราณว่าอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา!
“พี่ตาเมาละ”
“เมาที่ไหน”
“เมาละพล่ามว่ะพี่”
“พี่ก็เป็นงี้ตั้งนานแล้ว เบียร์แค่นี้ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก พี่ไม่ได้อ่อนเหมือนเทพ”
โห! พูดงี้มีเคือง!
ก็รู้ว่ามันเมาแต่สีหน้าเยาะเย้ยของพี่ตาน่าหมั่นไส้โคตร!
“จัดมาเลยพี่ ผมไม่ได้กากอย่างที่พี่ว่า”
“เอ้า ๆ จัดของเบา ๆ ให้เด็กมันหน่อย ฮ่า ๆ ”
พอสาวเชียร์เบียร์วางแก้วลงตรงหน้าผม ผมก็ยกขึ้นดื่มเต็มที่ มันจะซักแค่ไหนกันเชียว ที่พี่ตายังกินแทนน้ำ แต่พอของมึนเมาในแก้วเข้าปากเท่านั้นแหละ ไอ้เชี่ย! ขม!
“สำลักเลยเหรอเทพ ฮ่า ๆ อ่อนแบบนี้กินโค้กไปเหอะ”
“ผมไหว!”
“เอ้า ๆ ช้า ๆ เบียร์นะไม่ใช่เตกีลาจะได้กระดก ค่อย ๆ จิบก็ได้”
ผมดวลเบียร์แข่งกับเสียงแซวของพี่ตา แล้วผมก็น็อกไปตอนไหนไม่รู้ กลับมาถึงโรงแรมได้ยังไงก็จำไม่ได้ ผมรู้แต่ตอนนี้น่าจะอยู่ในห้องแล้ว ผมจำโคมไฟบนหัวเตียงได้ เตียงที่โรงแรมนี้โคตรนิ่ม
แต่แสบช่วงล่างชะมัด หนาวด้วย ทำไมเหมือนมีอะไรกำลังเข้า ๆ ออก ๆ รูผมจังวะ?
แล้วนั่นใคร? พี่ตา?
เหอะ ๆ ฝัน! นี่ต้องเป็นฝันแน่ ๆ ผมฝันว่าโดนพี่ตาเอาอยู่
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขออภัยที่รอบนี้มาลงเลท พอดีมีเรื่องยุ่ง ๆ นิดหน่อยจ้า
ฮั่นแน่! คิดว่าเขาจะเปิดฉากมาให้นอนกอดกันแล้วตื่นมาทำหน้าเขินในอ้อมกอดของกันและกันเหรอ? ฉากแบบนี้เชยไปป่ะ? ฮ่าๆ พี่เทพไม่แต๋วแตกขนาดนั้นหร้อก แต่คาดว่าคนอ่านจะกรี๊ดฉากจบของตอนนี้มากกว่าเดิม ฮ่า ๆ
แล้วเป็นยังไงล่ะ "น้องพี" น่ารักมั้ย? แหม ๆ ที่บ้านเลี้ยงมาดีนะเทพ ฮ่า ๆ เทพเป็นเด็กดีล่ะ!
เคยบอกไว้แล้วว่าเกมมันต้องมีคลาสเชนจ์! จาก #พี่เทพน้องดาว ตอนนี้เลยเปลี่ยนเป็น #พี่ตาน้องพี เรียบร้อย ฮ่า ๆ
อะไรนะ? คิดว่าแค่นี้เงิบแล้วเหรอ? ยังหรอก ยังมีอีกหลายช็อท หึ ๆ 
แต่สปอยได้ว่าสังเกตคำพูดและการกระทำของพี่ตาให้ดี ๆ หึ ๆ
เรื่องงานแข่งเกมตามต่างจังหวัดก็เขียนแบบประยุกต์เอาน่ะ แต่เรื่องยำเกรียน ฟาดปากคน อะไรทำนองนี้ ... เหอ ๆ อย่าไปพูดถึงมันเลยเนาะ เอาเป็นว่าบางทีเพื่อนที่เราเจอในเกมก็สนิทมากจนกลายมาเป็นเพื่อนแท้ก็มี
ก่อนเผ่นบอกข่าวร้ายนิดนึง พอดีเรามีเรื่องยุ่ง ๆ นิดหน่อย เลยปิดเพจ ต้องขอโทษแฟนคลับทั้ง 65 คนที่มากดถูกใจเพจเราด้วยนะคะ
อีกข่าวนึง ถ้าใครอ่านที่เราโพสถามก็คงจะรู้ข่าวคร่าว ๆ แล้วเนอะ ความจริงก็ท้อมาก เราก็รู้ตัวว่าเราไม่มีฐานแฟนคลับ รู้ว่าคนไทยชอบของฟรี แต่เราบอกไว้เลยว่าเราทำแน่ ๆ คงทำเอามันส์เลยแหละ เพราะยังไงก็คงขายไม่ออก ฮ่าๆ
ตอนนี้ก็แต่งตอนพิเศษไปเรื่อย ๆ ไม่รีบ ติดต่อนักวาด คิดมุก และอื่น ๆ ถึงเวลาก็โยนไปให้หัวกิลด์ช่วยดูให้อีกที ฮ่า ๆ ไม่รีบ กะแค่ว่าทำให้ได้ภายในปีนี้เฉย ๆ สะสมบูชาวางบนหิ้งประมาณนั้น ฮ่า ๆ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
