อ่านตอนนี้ให้สนุกนะคะ อ่านจบก็อย่าลืมอ่านข่าวที่จะแจ้งให้ทราบด้านล่างด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจค่ะ 
+++++++++++++++++++++++
# อย่าบอกใคร...ว่า...ฉันรักเธอ?#
ตอนที่ 27
อาบน้ำด้วยกัน
เอยยืนชั่งใจว่าจะทำอย่างไรดี ในเมื่อกวินจะให้ตนไปอาบน้ำด้วย ใครเล่าจะกล้าเปลื้องผ้าต่อหน้าคนอื่น แค่คิดก็น่าอายแล้ว เอยยืนยึกยักโดยที่กวินก็จ้องรอเอาคำตอบ
“ว่าไง หรือเธอจะผิดสัญญา” กวินถาม
“มะ..ไม่ครับ” เอยละล่ำละลักตอบ
“นี่เธอเห็นชินภัทรสำคัญมากสินะ ถึงยอมตกลงทำสัญญานี่ขึ้นมา” กวินพูด น้ำเสียงนั้นดูคล้ายจะตัดพ้อ ก่อนที่จะหันหลังเดินไป เอยรีบวิ่งไปคว้าข้อมือของกวินไว้ทันที
“ไม่ใช่นะครับ...คือผมไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะผม” เอยตอบ ใจจริงนั้นหากกวินจะคิดจะไล่พี่ขาวออกก็ทำได้ง่าย แต่เอยไม่อยากเป็นสาเหตุให้พี่ขาวออกจากงานเพียงเพราะเรื่องเช่นนี้
“ถือเสียว่าไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเธอก็แล้วกัน ส่วนเรื่องชินภัทร ฉันจะรักษาสัญญา” กวินพูดทำท่าจะดึงมือเอยออก
“ผมบอกว่าจะทำตามสัญญาก็คือทำตาม ผมไม่ใช่คนพูดไม่เป็นคำพูดนะครับ” เอยเองก็ไม่ยอมเช่นเดียวกัน รู้สึกไม่ชอบใจที่กวินเห็นตนเป็นคนไม่มีสัจจะ จึงดึงมือกวินพาเข้าไปยังห้องน้ำ กวินเลิกตาขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มกริ่มออกมา
“ห้ามคืนคำเชียวล่ะ” กวินพูดเบาๆ ทั้งสองจึงเข้าไปในห้องน้ำทันที
ห้องน้ำภายในห้องนอนของกวินกว้างกว่าห้องน้ำที่เอยเคยใช้มาก มีทั้งอ่างอาบน้ำ มีทั้งโซนฝักบัว กระจกเงาบานโตกินเนื้อที่ไปเสียเต็มฝาผนังคืออ่างล้างหน้า สีกระเบื้องขาวดำตัดกันอย่างลงตัว
กวินเดินไปกดปุ่มเปิดน้ำลงอ่างและเทผงสบู่จนตอนนี้ทั้งอ่างมีแต่ฟองฟอดเต็มไปหมด จากนั้นกวินก็ถอดเสื้อตรงนั้น เอยพึงระลึกได้ว่านี่เป็นสิ่งที่พลาดมาก ไม่น่าเลือดขึ้นหน้าบ้าจี้ทำตามสัญญานั่นเลย ทั้งๆที่กวินบอกแล้วแท้ๆว่าจะรักษาสัญญาโดยเอยไม่ต้องก็ได้ พอมาถึงตอนนี้จะนึกย้อนกลับไปก็คงไม่ได้เสียแล้ว
กวินถอดเสื้อออกแล้ว เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกและกล้ามหน้าท้องที่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวออกกำลังกายเป็นประจำแน่ๆ กล้ามเนื้อดูแข็งแรงจนอดไม่ได้ที่จะต้องสมเพชพุงลีบๆแบนๆของตนเอง ซึ่งผอมแห้งจนเกินกว่าจะเรียกได้ว่าเป็นผู้ชาย
“ถอดสิ” กวินหันมาบอกเอย ก่อนที่จะจัดการเลิกชายเสื้อของเอยขึ้น ดึงเสื้อออกรวดเดียวทางหัว เอยรีบกอดอกทันที พอจะรู้ตัวว่าตอนนี้หน้าของตนเองคงแดงเถือกไปหมดแล้ว
“จะอายอะไร?” กวินถาม ก่อนที่จะหันหลังและถอดกางเกงออก เอยรีบหันหลังหลบทันทีที่เห็นกวินกำลังถอดกางเกง ใจเต้นโครมคราม รู้สึกตัวสั่นๆอย่างเขินอาย
“ลงมาสิ” กวินที่เดินลงไปในอ่างอาบน้ำแล้ว หันมามองเอยที่ยังยืนใส่กางเกงอยู่อย่างนั้น
“เอ่อ...ช่วยหันหน้าไปทางอื่นได้ไหมครับ?” เอยพูดออกไปเบาๆ กวินหัวเราะในลำคอ
“ก็ได้” กวินรับคำ ก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่นตามที่เอยขอ เอยที่หันหลังให้กวินอยู่ก็รีบถอดกางเกง ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าแล้ว พอหันกลับไปก็พบว่ากวินกำลังมองอยู่
“คุณกวิน!!” เอยร้องอย่างตกใจ กวินยิ้มกริ่มก่อนที่จะจ้องมองร่างกายของเอย เอยเอามือปิดส่วนล่างทันที หน้าแดงมากจนลามไปถึงคอ
“ลงมาได้แล้ว” กวินบอก เอยจึงก้าวขาเดินลงไปในอ่างน้ำที่กวินนั่งรออยู่
อ่างน้ำนี้เป็นระบบน้ำวน เพราะรู้สึกราวกับกำลังโดนน้ำนวดวนไปทั้งร่างกาย รู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ลองอาบน้ำด้วยอ่างแบบนี้ เอยถอนหายใจเบาๆออกมาอย่างรู้สึกสบายตัว แม้จะยังรู้สึกอายอยู่ก็ตาม ด้านกวินก็ขยับตัวนั่งหันหลังให้เอยก่อนที่จะยื่นฟองน้ำเนื้อนุ่มให้
“ถูหลัง” กวินว่า เอยรับฟองน้ำอันนั้นมา ก่อนที่จะเริ่มแตะมันลงบนแผ่นหลังกว้างของกวิน เอยค่อยๆขัดมันลงไปเบาๆเพราะกลัวกวินจะเจ็บ ขัดไปทั้งแผ่นหลัง กวินส่งเสียงในลำคออย่างรู้สึกผ่อนคลาย เพียงไม่นานก็ก็หันหน้ามาหาเอย
“ขัดข้างหน้าด้วย”
กวินพูด ก่อนที่จะดึงมือของเอยที่ถือฟองน้ำมาแตะตรงอกของตนเอง เอยเม้มริมฝีปากอย่างรู้สึกอาย แต่ก็ต้องขัดให้กวินทั้งๆที่หันใบหน้าไปทางอื่นอยู่อย่างนั้นเพราะไม่กล้าสบตาของกวินตอนนี้เลย เอยขัดวนๆแถวหน้าอกอย่างรวดเร็วเพื่อต้องการให้เสร็จเร็วๆ
“สะ...เสร็จแล้วครับ” เอยบอก
“ตาเธอบ้าง” กวินว่า ก่อนที่จะจับเอยหันหลัง และลูบไล้แผ่นหลังของเอยด้วยมือของตนเองไม่ได้ใช้ฟองน้ำถูแต่อย่างใด เอยได้แต่หน้าแดงก่ำอยู่อย่างนั้น ตรงที่ๆมือของกวินลากผ่านรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด
“ดีไหม?”
กวินขยับตัวเข้ามาใกล้ๆเอยก่อนที่จะดึงมานั่งบนตักของตนเอง เอยสะดุ้งเฮือก รู้สึกร่างกายของตนเองราวกับถูกแผดเผาจากน้ำที่อุ่นกำลังดีเช่นนี้ รู้สึกว่าสะโพกของตนเองถูกสิ่งที่แข็งขืนสัมผัส เอยยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่
กวินโอบกอดเอยจากด้านหลัง ก่อนที่เอี้ยวใบหน้ามาจูบเอยอย่างแผ่วเบา เอยเบิกตากว้างขึ้นนิดๆก่อนที่จะโอนอ่อนไปกับรสจูบที่กวินมอบให้
จากจูบนิ่มนวลอ่อนหวาน เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจูบอันวาบหวาม ลิ้นของกวินตวัดเกี่ยวกับลิ้นของเอยอย่างเร่าร้อน โดยที่เอยแต่ปล่อยให้กวินกระทำไปโดยที่ไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร
“อื้ม....”
เอยเริ่มทำท่าจะหมดลมหายใจ กวินจึงผละออกมา ก่อนที่จะจับให้เอยหันหน้าเข้าหาแล้วจัดการจูบต่อโดยที่ไม่ให้ขาดช่วง เอยรู้ได้ว่ามีความร้อนรุ่มบังเกิดขึ้นในร่างกาย กวินดึงเอยให้เขามาแนบชิดอีกยิ่งขึ้นจนกลายเป็นว่าตอนนี้เอยกำลังคร่อมตักของกวินอยู่ แก่นกายของกวินสัมผัสกับส่วนนั้นของเอย เอยสะดุ้งตัวเมื่อความร้อนนั้นถูกส่งมาโดยการสัมผัสแค่เท่านั้น
“เอย....” กวินกระซิบเบาๆที่หูของเอย ก่อนที่จะจูบแผ่วเบาที่ลำคอของเอยไล่เรื่อยจนมาถึงหน้าอกของเอย กวินก้มลงไปจนถึงยอดอกของเอยก่อนที่จะใช้ริมฝีปากดูดดันมันเบาๆอย่างหยอกล้อ
“คุณกวิน...อย่า”
เอยร้องออกมา แต่กวินไม่ได้ฟังแต่อย่างใด กลับเม้มมันจนเริ่มชูชันขึ้นมา ปลายลิ้นของกวินนั้นตวัดรุกไล่กับยอดอกของเอยทั้งสองข้าง เอยได้แต่เกร็งไปทั้งตัว เริ่มหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมๆกับฝ่ามือร้อนเริ่มลากไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนที่จะลูบไล้สะโพกของเอย เอยสะดุ้งเฮือก กวินบีบคลึงอยู่เช่นนั้นหลายต่อหลายครั้ง ก่อนที่จะเลื่อนมือมาสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของเอย
“คุณ...กวิน อื้อ..” เอยร้องออกมาเมื่อกวินสัมผัสมัน
“พะ..พอ ก่อน อื้อ...” เอยพยามให้กวินหยุด เพราะรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งร่างกายแล้ว กวินยกร่างของเอยขึ้นมาให้แนบชิดกันตนยิ่งกว่าเก่า ก่อนที่จะสัมผัสส่วนนั้นของเอยและของตนไปพร้อมๆกัน
ส่วนนั้นของร่างกายที่ร้อนผ่าว ถูไถกันไปมาด้วยฝ่ามือของกวิน เอยผวากอดร่างของกวินไว้แน่น ฟองจากผงสบู่ยังคงเต็มอ่าง มีแค่ส่วนบนของร่างกายที่โผล่พ้นน้ำ แต่ส่วนล่างที่เอยไม่เห็นยังคงถูกกระทำด้วยมือของกวิน ความร้อนแทบจะปะทุออกจากร่าง ความเร่าร้อนจ่อจะพุ่งออกจากร่างกาย เอยเริ่มหายใจติดขัด สมองว่างเปล่าขาวโพลน พร้อมๆกับที่ส่วนนั้นทำท่าจะปลอดปล่อย
“อื้อ...คะ...คุณ อือ ไม่...ไหว” เอยร้องเสียงพร่า กวินส่งเสียงในลำคอ ก่อนที่ปลอดปล่อยออกมาพร้อมๆกับ
ร่างกายของเอยแดงเถือกไปทั้งตัว หอบหายใจราวกับวิ่งมาหลายกิโลเมตรก็ไม่ปาน เอยแทบจะหมดแรงซบลงบนบ่าของกวิน กวินจูบขมับเอยแผ่วเบา ก่อนที่จะกอดเอยแน่นๆ
“ไหวไหม?” กวินถาม เอยพยักหน้า แต่ไม่กล้าสบตาของกวินที่จ้องมองมา
“อาบน้ำกันเถอะ”
กวินบอก ก่อนที่จะรั้งตัวเอยขึ้นมาพาไปยังโซนตู้กระจกที่เป็นฝักบัว หลังจากทำเรื่องแบบนั้นแล้ว เอยไม่กล้ามองหน้ากวินจริง จะก้มหน้าก็กลัวจะเห็นส่วนกลางลำตัวของกวิน จึงได้แต่มองไปข้างๆตลอดเวลา และด้านกวินเอาแต่ยิ้มกริ่มตลอดในช่วงที่กำลังอาบน้ำอยู่
อาบน้ำล้างตัวเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ออกมาแต่งตัว เอยสวมชุดนอนที่พามาจากบ้าน รู้สึกตัวโล่งจนแทบจะลอยได้หลังจากออกมาจากห้องน้ำ
“ง่วงรึยัง?” กวินถาม เอยที่ถอดแว่นและเอนตัวลงบนที่นอนส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ยังอายอยู่เหรอ?” กวินถาม เอยพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ทำเสียงหล่นรึไง?” กวินว่าก่อนที่จะดึงตัวเอยมานอนกอด สอดแขนให้เอยหนุนหัว เอยที่พยายามหลบตาจำยอมต้องมองหน้ากวินเพราะเลี่ยงไม่ได้
“เสียงหายตอนอยู่ในห้องน้ำเหรอ?” กวินถามอย่างกระเซ้าเย้าแหย่ เอยหน้าขึ้นสีทันที
“ปะ..เปล่าครับ” เอยยอมเอ่ยเสียงตอบออกมาในที่สุด
“ยอมพูดแล้วสินะ”กวินว่า ก่อนที่จะจูบหน้าผากของเอยเบาๆ
“คือ...ผม..เอ่อ อยากจะถาม” เอยพูดขึ้นมา ดูเหมือนจะลังเลที่จะถามกวิน
“ถามอะไร?”
“คุณ....ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่?” เอยถาม เพราะความอยากรู้ ว่ากวินชอบตนตั้งแต่เมื่อไหร่ และเพราะอะไรถึงชอบคนธรรมดาอย่างเอย
“แล้วเธอล่ะ?” กวินไม่ตอบ แต่กลับถามเอยแทน
“ผม...ถามคุณก่อนนะ” เอยพูดขึ้น กวินหัวเราะในลำคอ
“อยากรู้เหรอ?”
“ครับ” เอยตอบ
“ต่ออีกรอบแล้วจะบอก” กวินว่า
“ต่ออะไร...” เอยพูดไม่ทันจบก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าจะกวินจะต่อเรื่องอะไร
“คุณกวิน!!” เอยร้องออกมา ก่อนที่จะเอามือปิดหน้าตัวเอง ทั้งไม่กล้ามองหน้ากวิน อีกทั้งรู้สึกว่าหน้าของตนเองต้องแดงมากแน่ๆ
“เป็นไง...ยังอยากจะรู้คำตอบอยู่ไหม?” กวินถาม พลางหัวเราะในลำคอ กวินนี่เจ้าเล่ห์กว่าที่คิดไว้มากนัก
“มะ...ไม่ดีกว่าครับ” เอยตอบ
“เปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอก” กวินว่า ก่อนที่จะลุกขึ้นไปปิดไฟ และเดินกลับมานอนกอดเอยไว้เหมือนเดิม ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั้งร่างกายก่อนเอยจะค่อยๆหลับตาลงและผลอยหลับไปในที่สุด พอหลับใหล ความฝันก็เข้ามาเยือนอย่างเช่นทุกครั้งไป
วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักซึ่งมาเยือนปีละครั้ง แน่นอนว่ามันไม่ใช่วัฒนธรรมของคนไทย แต่กลายเป็นว่าคนไทยก็นิยมใช้วันนี้เป็นวันแสดงความรักอย่างเคยชินไปเสียแล้ว
“มันมาอีกแล้ว วันแห่งความรักห่าเหวนั่น” เสียงไทป์บ่นออกมา พลางส่ายหน้าที่เห็นใครก็ถือดอกกุหลาบสีแดงกันเต็มไปหมด
“ก็ไทป์ไม่มีแฟนเลยเฉยๆกับวันนี้ไง” เอยบอก
“กูขี้เกียจหาต่างหาก มีทำไมวะแฟนไม่เห็นจะสนุก” ไทป์พูด
“นั่นสิ ไทป์คนหล่อประจำโรงเรียนนี่น่า” เอยแซวพร้อมหัวเราะเบาๆ
“พูดมากเดี๋ยวเหอะมึง” ไทป์ว่าก่อนที่จะผลักหัวเอย
ตอนนี้เป็นคาบว่าง แต่ละคนเลยแยกย้ายไปตามใจชอบ เอยกับไทป์นั่งอยู่ในห้องเรียน ทำการบ้านที่จะส่งในวันพรุ่งนี้ ไทป์ทำไปหาวไปอย่างขี้เกียจ
“ไทป์....เราให้” เพื่อนผู้หญิงในห้องยื่นกล่องช็อคโกแลตให้ไทป์
“โทษที ไม่ชอบของหวาน” ไทป์ว่า เอยใช้ข้อศอกกระทุ้งเอวไทป์ พร้อมขมุบขมิบปากว่าให้ไทป์รับกล่องช็อคโกแลตนั่นไว้
“แต่ว่า...” เธอยังคงอยากจะให้ไทป์
“ขอบใจ” ไทป์ว่าก่อนที่จะรับช็อคโกแลตกล่องนั้น เมื่อผละจากคนนั้น ก็มีอีกหลายคนรวมถึงรุ่นน้องที่เดินผ่านมาก็มายื่นให้ไทป์ ทั้งดอกกุหลาบทั้งคุกกี้ ทั้งช็อคโกแลตเต็มไปหมด จนไทป์ชักจะโมโห
“อะไรจะบ้ากันขนาดนี้วะ ถามกูสักคำไหมว่าอยากได้รึเปล่า” ไทป์บ่น มองข้าวของที่กองเต็มโต๊ะจนลามมาถึงโต๊ะของเอย
“เขาอยากให้ก็รับไปเถอะนะ” เอยว่า
“มึงต้องช่วยกูกินด้วย เอาไปเลย” ไทป์โยนขนมพวกนั้นให้เอย
“น่าเกลียดนะไทป์” เอยว่า
“มันน่าเกลียดตรงไหน ก็มึงให้กูรับ ก็รับไว้แล้วนี่ไง” ไทป์ยังคงบ่น
“เขาให้ไทป์นะ ไม่ได้ให้เรา” เอยเถียงต่อ
“แต่มึงใช้ให้กูรับ มึงก็ต้องช่วยรับผิดชอบ” ไทป์ว่าก่อนที่จะยัดกล่องพวกนั้นใส่ใต้โต๊ะเอย
“เฮ้อ...ไทป์นี่นะ” เอยถอนหายใจในความดื้อของไทป์
พอถึงพักเที่ยง ที่โรงอาหารก็มีการขายดอกกุหลาบสีแดงรวมถึงของขวัญจำพวกช็อคโกแลตและคุกกี้ ขนมยอดฮิตที่ให้กันในวันวาเลนไทน์ เด็กนักเรียนแห่กันซื้อเต็มไปหมด เอยมองดูคนที่ซื้อของเหล่านั้นด้วยรอยยิ้ม พลางคิดในใจ อย่างน้อยวันนี้ทุกคนก็จะมีความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับ เอยซื้อข้าวเสร็จเหลือบไปเห็นกวินนั่งทานข้าวอยู่คนเดียว แม้ตอนนี้มีคนมายื่นกุหลาบบ้าง ช็อตโกแลตบ้าง มายื่นให้กวินอย่างไม่ขาดสาย แต่กวินส่ายหน้าลูกเดียว พลางทำหน้าที่ดูบึ้งบูดออกมา เสมือนสร้างเกราะไม่ให้คนเข้ามาก็ไม่ผิด
“ไอ้เอย กูได้โต๊ะแล้ว” ไทป์ที่เดินไปจองโต๊ะ ตะโกนเรียกเอย เอยจึงเดินไปยังโต๊ะนั้นแล้วนั่งลงทานข้าว วันนี้ดาวก็มานั่งทานข้าวด้วย
“อะ...ทั้งสองคน ช็อคโกแลตสูตรไม่หวาน ทำเองนะเนี่ยะ” ดาวยืดอกอย่างภูมิใจ
“ให้เราเหรอ ขอบคุณนะดาว” เอยดูจะดีใจมากที่ดาวให้
“ใช่ ความรักไม่จำเป็นต้องชู้สาว รักเพื่อนก็ให้ได้” ดาวว่า
“ถ้าไม่หวานก็พอกินลงหน่อย” ไทป์พูดก่อนที่จะลงมือทานข้าว
คำพูดของดาวทำเอยฉุกคิดได้ ความรักไม่จำเป็นต้องเชิงชู้สาวเสมอไป เอยนึกขึ้นได้ว่าถ้าเพื่อนรักก็มีไทป์กับดาว เลยคิดว่าจะซื้ออะไรให้เสียหน่อย
เมื่อทานข้าวเสร็จ ดาวกับไทป์ก็นั่งกินขนมเรื่อยๆ เอยจึงใช้จังหวะนี้ไปซื้อขนมลูกชุบมาสามกล่องเล็ก แล้วนำมาให้ดาวกับไทป์คนละกล่อง
“นี่ของเรา สุขสันต์วันวาเลนไทน์” เอยว่า ไทป์ยิ้มออกมา
“สมกับเป็นมึง ซื้อลูกชุบมาให้ ไทยๆดี” ไทป์ขำใหญ่ ก่อนที่จะเปิดกล่องลูกชุบกิน
“ขอบคุณนะเอย” ดาวว่าก่อนที่จะแกะกล่องและกินมันพร้อมกับไทป์
“อ้าว เหลืออีกกล่อง มึงจะไว้กินเองเหรอ?” ไทป์ถามพลางเหลือบไปมองลุกชุบที่เหลืออยู่หนึ่งกล่อง
“อืม ไว้กินเอง” เอยตอบ แต่แท้จริงแล้วเอยคิดว่าจะเอาหาโอกาสเอาลูกชุบกล่องนี้ให้กวิน ในฐานะที่กวินก็เป็นเพื่อนที่ช่วยเหลือเอยมาเสมอ พอทานข้าวเสร็จ ไทป์กับดาวก็ลุกออกจากโต๊ะ ไปเก็บจาน
“ไทป์กับดาวไปกันก่อนเลยนะ เราขอเข้าห้องน้ำก่อน” เอยบอก
“เออ อย่าช้าล่ะ” ไทป์ว่า ก่อนที่จะเดินออกไปกับดาวสองคน เอยกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ทั้งที่พูดกับตนเองว่าเอาขนมให้กวินในฐานะเพื่อน แต่ก็อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้
เอยเดินไปหากวิน พร้อมๆกับที่กวินลุกขึ้นยืนพอดีเพื่อไปเก็บจาน เอยทิ้งระยะห่างในการเดิน จนตอนนี้เดินตามกวินออกมานอกโรงอาหารแล้ว
“ตามมาทำไม?” กวินหยุดเดินก่อนที่จะหันมาถามเอย เอยยืนเกาหัวอย่างเก้อๆ ก่อนที่จะยื่นขนมลูกชุบกล่องนั้นให้กวิน
“เราให้” เอยว่าพร้อมยื่นให้กวิน กวินมองขนมลูกชุบในมือเอยก่อนถาม
“จะสารภาพรักด้วยรึเปล่า?” คำถามนั้นทำเอาหน้าแดงทันที
“เปล่าๆ เราให้ในฐานะเพื่อน รับไปเถอะ” เอยยื่นขนมให้ต่อ ในที่สุดกวินก็ยอมรับมัน
“ขอบใจ” กวินพูดแค่นั้น เอยพยักหน้ารับ ก่อนที่จะวิ่งกลับห้องไป
เอยมาถึงห้องไม่นานนัก กวินก็มาถึงห้องแล้วเช่นกัน ไทป์กำลังบ่นๆเอยว่ามาช้าบ้างอะไรบ้างตามประสาไทป์ กวินเองก็มาถึงห้องก็แล้วเช่นกันและนั่งลงบนเก้าอี้ของตนเอง ก่อนที่แกะกล่องขนมลูกชุบนั่นและนั่งทานจนหมดกล่อง เอยยิ้มบางๆออกมาเมื่อเห็นภาพนั้น อย่างน้อยกวินก็ยอมรับขนมของตน เอยยิ้มออกมาอย่าลืมตัวจนไทป์ต้องถาม
“เป็นบ้าเหรอมึง ยิ้มเหมือนคนบ้าเลย” ไทป์ว่าก่อนที่จะเอาหนังสือตีหัวเอย
“เปล่าเสียหน่อย” เอยว่าพลางลูบหัวเบาๆ
“งั้นก็ทำการบ้านต่อ” ไทป์พูด
เอยนั่งทำการบ้านไปพลางยิ้มน้อยๆ ยังคงรู้สึกดีใจที่กวินรับขนมนั่นและทานจนหมด ต้องขอบคุณวันวาเลนไทน์ ที่อย่างน้อยก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ทำให้คนกล้าจะหยิบยื่นของขวัญให้อีกคน เอยนึกของคุณวันนี้ในใจที่ทำให้ตนเองได้ให้ขนมกับกวิน...
+++++++++++++++++
มีข่าวจะแจ้งนะคะ เราจะไม่อัพนิยายในช่วงสามถึงสี่วันนี้นะคะ เพราะมีธุระนิดหน่อยในช่วงปีใหม่ จะมาอัพในวันที่ 1 ไม่ก็ 2 มกราคม ไม่เกินจากนั้นแน่นอนค่ะ ขออภัยมา ณ ทีนี้ด้วยค่ะ 
หัวข้อ: #อย่าบอกใคร...ว่า...ฉันรักเธอ?#...Special Part...(21/12/15) P.136 (อ่าน 1460914 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก