การใช้หนี้ครั้งที่ 2 : 14 อีกครั้งการมาอยู่ในฐานะลูกหนี้วันแรกไม่เลวร้ายนักหรอก ตอนแรกนึกว่าจะถูกขังในห้องมืดซะอีก ที่ไหนได้เจ้าหนี้ผมให้ผมอยู่ในห้องเล็กติดกับห้องนอนของมัน ด้วยเหตุผลที่ว่าเอาผมไว้ใกล้ๆ กันผมหนี อยากจะบอกเหมือนกันครับ ถึงผมหนีได้ ผมก็ไม่รู้จะไปที่ไหน เงินติดตัวก็ไม่มีซักบาท
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูดังจากด้านนอก ก่อนที่ลูกบิดประตูจะถูกเปิดออก
" สวัสดีครับ ผมชื่อพิสิษฐ์เป็นเลขาคนสนิทของคุณชาย ผมจะมาอธิบายกฎในการเป็นลูกหนี้ของคุณให้ฟัง " ผู้ชายมาดขรึมใส่แว่นดูแล้วน่าจะแก่กว่าเจ้าหนี้สุดหล่อประมาณ 2-3 ปี บ้านนี้เลือกคนทำงานที่รูปร่างหน้าตาป่ะวะ ไม่ใช่แค่คุณพิสิษฐ์นะที่ดูดี ผมสังเกตมาตั้งแต่ไอ้ยักษ์ชุดดำพวกนั้นแล้ว ถ้างานอดิเรกมันจะเป็นเทรนเนอร์ฟิตเนสผมก็ไม่แปลกใจเลย
" นี่ครับ " เลขาสุดหล่อ(แต่น้อยกว่าเจ้าหนี้)ส่งซองสีน้ำตาลมาให้ผมแล้วพูดต่อ " คุณต้องอยู่ภายในบ้านนี้ 24 ชั่วโมง ต้องตื่นนอนเวลา 5.30 น. ทุกวัน แล้วไปช่วยงานในสวน ถ้าเสร็จแล้วให้ไปช่วยงานในครัว ได้ยินมาว่าคุณทำอาหารเป็น งานทุกงานที่คุณทำเราจะคิดเงินตามค่าแรงขั้นต่ำให้เป็นรายชั่วโมง เงินที่ได้จะถูกหักจากหนี้ที่คุณพ่อคุณยืมคุณชาย ส่วนเรื่องดอก "
หน้าผมชาวาบขึ้นทันที เมื่อคุณเลขาพูดถึงเรื่องดอกเบี้ย
" คุณชายบอกว่าจะหาน้องสาวคุณเจอก่อนแล้วค่อยว่ากัน "
" ไม่ "
" คุณไม่มีสิทธิปฏิเสธ คำพูดของคุณชายถือเป็นสิทธิขาดภายในบ้านหลังนี้ ทุกคนต้องทำตามคำสั่งคุณชาย "
" คุณชายของคุณอยู่ไหน ผมอยากจะคุยกับเขา "
" อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่จะดีกว่าคุณยศพัทธ์ "
คุณพิสิษฐ์เรียกผมอย่างเต็มยศ ผมสบตาเขานิ่งก่อนจะยืนยันคำเดิม ผมอ้อนวอนคุณเลขาอยู่นาน จนในที่สุดเขาก็ยอมให้ผมไปพบคุณชายที่ห้องนอนที่อยู่ถัดไป
" คุณชายครับ คุณยศพัทธ์มาหาครับ "
" มีอะไร "
ผมมองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าหนี้อย่างพิจารณา ตอนสบตาผ่านเลนส์ก็ว่าถูกสะกดแล้ว พอมาเจออีกครั้งแบบปราศจากสิ่งบดบัง ดวงตาคมเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจคู่นั้นยิ่งชวนหลงใหลเข้าไปอีก
" มึงมีอะไรจะพูดก็พูด ถ้าไม่มีก็ออกไป " เสียงทุ้มเริ่มเจือความหงุดหงิด
" เรื่องดอกเบี้ย " ผมเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง ก่อนจะกลั้นใจพูดออกไป " ผมขอชดใช้แทนน้องสาว จะให้ผมทำงานที่นี่ตลอดชีวิตก็ได้ แค่ปล่อยบรีสไป "
" เหอะ เรื่องอะไรกูต้องทำอย่างนั้น กูอยากได้น้องสาวมึง ไม่มีใครห้ามกูได้ "
" แต่.. "
" คุณพิทส่งแขก แล้วอย่าให้เข้ามาในนี้อีกถ้าผมไม่สั่ง "
" อ่อ กูลืมบอกอะไรอีกอย่าง กูหาน้องมึงเจอแน่ ไม่ต้องห่วง "
" ไม่ ได้โปรด ผมขอร้องอย่ายุ่งกับน้องผม ไม่ "
ตึ่ง
ประตูห้องนอนคุณชายถูกปิดเรียบร้อย คุณพิทหรือคุณพิสิษฐ์เดินมาส่งผมที่ห้อง และให้ผมเซ็นยินยอมในสัญญาที่ยื่นให้ก่อนจะออกจากห้องไป ผมต้องยอมลงชื่ออย่างจำนน
ลูกหนี้อย่างเรา ไม่มีทางเลือกนักหรอก
" พี่เป็นคนงานใหม่หรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า "
เสียงใสดังขึ้นข้างๆ ขณะที่ผมทำงานอยู่ในสวน ผมเงยหน้ามองคนมาใหม่ เห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักถักผมเปีย 2 ข้าง อยู่ในชุดนักเรียนมอต้น ยืนยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร เห็นแล้วคิดถึงตัวเล็กเลย
ดวงตาสวยคู่นั้นทำให้ผมไม่ต้องเสียเวลาในการคาดเดาเลย ว่าเจ้าหล่อนเป็นใคร
" ครับ คุณหนู " ผมตอบน้องสาวคนเดียวของเจ้าของบ้านอย่างสุภาพ
" คุณหนูครับ รถพร้อมแล้วครับ " เสียงตะโกนของลุงชื่นดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของรถลีมูซีนสีดำ
" งั้นปันไปโรงเรียนก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาเล่นด้วย " คุณหนูของบ้านวิ่งไปขึ้นรถด้วยรอยยิ้มสดใส ตอนที่นั่งรถผ่านผม ยังมีการ
โบกมือให้ผมด้วย ลูกบ้านนี้มีแต่แปลกๆ เป็นพี่น้องกันจริงป่ะวะ คนพี่ก็เย็นชาสุดขั้ว คนน้องก็ร่าเริงสุดขีด ผมเป็นคนงาน เป็นลูกหนี้ด้วย มาตีสนิทแบบนี้ มีแผนอะไรรึเปล่า
แล้วที่บอกว่าตอนเย็นจะกลับมาเล่นด้วย เห็นผมเป็นโกลเด้นหรอ ไม่เอานะ ผมไม่อยากวิ่งไปคาบลูกบอล
หลังจากทำงานในสวนเสร็จ ก็ได้เวลาทานอาหารกลางวัน พวกคนงานจะมากินรวมกันในครัวอย่างเป็นสัดส่วน โดยมีน้าอุ่นซึ่งเป็นหัวหน้าแม่บ้านอำนวยความสะดวกให้ ทานเสร็จน้าอุ่นก็ให้ผมอยู่ช่วยงานในครัวต่อเลย
อยากจะบอกว่าโคตรมีความสุข ที่ไม่ต้องไปตากแดดให้ผิวเสีย ไม่ต้องไปใช้แรงขุดดิน รดน้ำต้นไม้ ตัดแต่งกิ่ง กวาดขยะ ถางหญ้า หาไส้เดือนไปให้ปลากิน ผมไม่ได้พูดเล่นนะ เมื่อเช้าผมต้องทำทุกอย่างที่ว่ามา
มาว่ากันต่อในครัว ผมเข้าครัวเป็นลูกมือม้ามาตลอด จนม้าเสีย ผมเลยต้องทำหน้าที่เป็นนักโภชนาการของบ้านไปโดยปริยาย ถ้าถามว่าชอบทำมั้ยก็ชอบนะ มีความสุขดี ยิ่งเวลาเห็นคนที่เรารักกินแล้วบอกว่าอร่อย โคตรมีความสุขเลย
" คุณบอสคะ "
" น้าอุ่นไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ครับ ผมเป็นแค่คนงาน " ที่เป็นหนี้หัวบานด้วย
" ไม่ได้หรอกคะ คุณบอสเป็นเพื่อนคุณหนู "
" เพื่อน ? "
" ใช่ค่ะ คุณหนูบอกไว้ก่อนเธอจะไปโรงเรียนว่าวันนี้จะกลับมาเล่นกับคุณบอส " เอากันใหญ่แล้วครับบ้านนี้ พิลึกแม้กระทั่งหัวหน้าแม่บ้าน แค่คุณหนูจอมเพี้ยนบอกว่าจะกลับมาเล่นกับผม ก็ทึกทักไปว่าผมเป็นเพื่อนคุณหนูแล้ว
อยากรู้จริงๆ ผมหน้าตาเหมือนของเล่นหรอ
" คุณหนูเธอไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะค่ะ พี่ชายก็ทำแต่งานไม่มีเวลาเล่นด้วย อย่าถือสาแกเลยนะคะ ในบ้านนี้ก็มีคุณบอสนี่แหละวัยใกล้เธอที่สุด "
อ่อ แบบนี้นี่เอง นึกภาพไปก็ขำถ้าพี่ชายยัยคุณหนูนั่นมาเล่นขายของจะเป็นยังไง
" ที่ว่าคุณชายทำงาน ใช่งานทวงหนี้ป่ะครับ "
" นั่นเป็นงานอดิเรกค่ะ "
ป๊าดดดด ทวงหนี้เป็นงานอดิเรก จะมีใครใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์อย่างหมอนี่บ้างเนี่ย
" ส่วนงานหลักของคุณชายเป็นเจ้าพ่อปล่อยเงินกู้ค่ะ "
ตึ่งโป๊ะ
" พี่ชื่อบอสใช่มั้ย "
" ค..ครับ คุณหนู "
" คุณนงคุณหนูอะไร เรียกปันเฉยๆ เถอะ "
ยัยเพี้ยนนี่ไม่ถือตัวดีแหะ ผ่านๆ " โอเคครับ น้องปัน "
" ต้องแบบนี้สิ พี่สาว "
ห๊ะ อะไรนะ ผมฟังอะไรผิดไปรึป่าวครับ ยัยตัวแสบเรียกผมว่าพี่สาว
" พี่เป็นผู้ชายนะครับน้องปัน "
" ผู้ชายอะไรหน้าหวานขนาดนี้ เป็นพี่สาวปันเหอะ ปันอยากมีพี่สาว นะนะ " เอ่อ เจอสายตาออดอ้อนขนาดนี้ใครจะไปทนไหว
ตอนอยู่กับตัวเล็กผมก็ไม่เคยขัดใจได้เลยสักครั้ง ผมพยักหน้ารับคำก่อนจะถามถึงเจ้าหนี้
" ให้พี่เป็นพี่สาวแล้วไม่กลัวพี่ชายน้อยใจหรอครับ "
" ปันไม่สนหรอก ปันเกลียดพี่ปูน " แต่พี่ปูนของน้องหล่อนะ เห้ย ไม่ใช่ประเด็นละ " ทำไมอ่ะครับ ดูคุณชายออกจะรักน้องปัน ไม่
งั้นคงไม่ทำงานหนักขนาดนี้ "
" ใครว่าพี่ปูนรักปัน ถ้ารักจริงก็ต้องอยู่กับปันซิ วันๆ อยู่แต่กับพวกไจแอ้นด์นั่น ถ้าพี่ปูนท้องคงหาพ่อไม่ได้ " เห้ย น้องปันครับ อายุ 14 แล้วครูที่โรงเรียนไม่สอนหรอว่า พี่ปูนของน้องท้องไม่ได้
" ช่างเรื่องพี่ปูนเถอะ มาเล่นกัน "
ผมกับน้องปันนั่งกันอยู่บนเสื่อในสนามหญ้าหน้าบ้าน บรรยากาศร่มรื่นภายใต้ต้นปาล์ม ที่ผมตัดแต่งกิ่งเมื่อเช้า น้องปันยื่นกระดาษที่ดูเหมือนชุดกระโปรงยาวสีน้ำเงินมาให้ผม ก่อนจะส่งกระดาษอีกแผ่นที่เป็นรูปเด็กผู้หญิงเปล่าเปลือยมาให้
" ใส่ชุดให้เจ้าหญิงได้แล้วค่ะ พี่สาว "
น้องปันทำให้ผมรู้ว่าผมโชคดีแค่ไหนที่บรีสไม่เล่น
ตุ๊กตากระดาษ!
-------------------------------
TBCชะอุ่ย เข้ามาตกใจ ไม่คิดว่าจะมีคนเม้นเยอะขนาดนี้ >< เห็นแล้วเลยต้องรีบมาอัพ ฮ่าๆ
มาพูดถึงน้องบอสที่น่าสงสารของเรา ตอนนี้ได้น้องสาวเพิ่มมาอีกคนแล้ว ดูท่าจะแสบใช่ย่อยเลย
ต้องมาติดตามกันต่อไปนะ ว่าเรื่องราวการใช้หนี้สุดประหลาด จะวุ่นวายไปได้ขนาดไหน
หายตัวก่อนละ ฟิ้ววว วว ว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
