ก็อกๆ
ผมเคาะห้องน้องปัน หลังจากโดนบังคับให้ไปอาบน้ำสระผมที่ห้องตัวเอง ยัยตัวแสบเปิดประตูให้ผมเข้าห้อง ถือเป็นครั้งที่สองที่ผมมาเหยียบที่นี่ ครั้งแรกก็ได้เป็นเจ้าหญิงนิทรา ครั้งนี้จะได้เป็นอะไรอีกล่ะ
" ชุดนี้สวยมั้ยพี่บอส " น้องปันชี้ชุดบนเตียงให้ผมดู เดรสยาวสีฟ้า ตรงแขนเป็นแขนตุ๊กตาน่ารักมุ้งมิ้ง มีถุงมือยาวสีฟ้าอ่อนวางข้างๆ 1 คู่ ชุดด้านบนเข้ารูป ตัวกระโปรงเป็นแบบสุ่ม นี่มันชุดนังซินในวอลดิสนี่ย์ชัดๆ
" สวยค่ะ แต่พี่ว่ามันไม่ใหญ่ไปหน่อยหรอสำหรับน้องปัน "
" ไม่ใหญ่หรอกค่ะ "
สงสัยคอนเซ็ปท์งานคืนนี้คงเป็นธีมแฟนตาซีอะไรเทือกนั้นละมั้ง
" ไม่เชื่อปันจะลองให้ดู "
สองชั่วโมงผ่านไปซินเดอเรลลาโดยสมบูรณ์ก็พร้อมสำหรับงานเต้นรำ ขาดก็แต่ราชรถและเจ้าชาย มันคงจะดีกว่านี้ถ้า
นังซินไม่ใช่ผม!!!!!
ผมไม่เคยคิดเคยฝันว่าตัวเองจะต้องมาแต่งหญิง ไม่เคยแม้แต่จะคิดหยิบกระโปรงมาใส่ ไม่เคยอยากจะทาลิปสติก กรีดอายส์ ปัดมาสคาร่า แล้วนี่มันอะไร
ผมมองตัวเองในกระจกแทบไม่เชื่อสายตา แวบแรกของความคิดผมเห็นบรีสอยู่ในนั้น ผมไม่คิดว่าเราจะหน้าคล้านกันขนาดนี้
ผู้ชายผมสั้นถูกบังคับให้ใส่วิกผมสีทองก่อนจะเกล้าขึ้นแล้วประดับด้วยที่คาดผมสีฟ้า หูทั้งสองข้างประดับด้วยมุกเม็ดงาม เป็นต่างหูชนิดแม่เหล็ก คอระหงคาดด้วยผ้าสีดำเส้นเล็ก ชุดเดรสยาวปิดเท้าสีฟ้า ถุงมือยาวเข้าชุด ยังไม่นับหน้าตาที่ถูกนางฟ้าแม่ทูนหัวแต่งแต้มให้
" พี่บอสสวยจัง ถ้าเจ้าชายเห็นต้องตะลึงแน่ "
เจ้าชาย? น้องปันหมายถึงใคร
ปี้นๆ
" รถฟักทองมาแล้ว อย่าลืมนะต้องออกจากงานก่อนเที่ยงคืน "
" ทำไมอ่ะ เดี๋ยวๆ แล้วไม่ไปด้วยกันหรอ "
ยัยตัวแสบยิ้มแทนคำอธิบาย แล้วผลักผมให้ลงไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ที่ประตูบ้าน
เจ้าชาย? เฟอรารี่สีแดง? โทนี่?
" เจ้าชายโทนี่ฝากดูแลเจ้าหญิงบอสด้วยนะ ห้ามหนุ่มคนไหนมายุ่งล่ะ เข้าใจมั้ย"
" รับทราบกระหม่อม องค์หญิงสวยขนาดนี้ หม่อมฉันจะปกป้องด้วยชีวิตเลย อย่าทรงพระกังวล " (ให้เสียงภาษาไทยโดยยศพัทธ)
" ฮ่าๆ ไปได้แล้วเดี๋ยวก็ไปทันหรอก "
" น้องปันนี่มัน... " ผมพูดได้แค่นั้นยานพาหนะหรูก็เคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว ผมงงไปหมดแล้ว ใครก็ได้อธิบายให้ผมฟังก่อน น้องปัน โทนี่
เมื่อถึงที่หมาย หนุ่มวัยสิบสี่ดับเครื่องยนต์ เตรียมตัวจะเปิดประตู ผมเลยรั้งมันไว้ก่อน
" ผมว่าเราต้องคุยกัน "
" ไปคุยกันในงานก็ได้ ผมอยู่กับบอสทั้งคืนอยู่แล้ว "
" ไม่ ผมจะไปยอมไปไหนจนกว่าจะบอกผมว่ามันเกิดอะไรขึ้น "
ไอ้หน้าฝรั่งหัวเราะก่อนจะหันมาจ้องผมด้วยสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
โทนี่เล่าว่าสัปดาห์ที่แล้ว น้องปันถามมันว่ามีคู่ไปงานพรอมหรืิอยัง พอมันตอบว่าไม่มี ปันเลยอาสาเป็นธุระหาคู่ให้ แต่มันก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร จนเมื่อกี้ที่หน้าบ้าน ตอนแรกมันจำไม่ได้ แต่พอรู้ว่าเป็นผมมันก็เซอร์ไพร์สมาก อยากจะบอกว่ากูเซอร์ไพร์สสุดละ
" ได้เวลาเข้างานแล้วครับ คนสวย "
โทนี่บังคับให้ผมควงมันเข้างาน มันบอกว่าจะเก็บเรื่องที่นังซินคือผมป็นความลับ ไม่มีใครดูออกอยู่แล้วสวยขนาดนี้ตอนแรกผมก็กล้าๆ กลัวๆ นะ ใครจะไปมั่นใจ แต่เป็นเพราะมือคนข้างๆ ที่จับผมไว้ไม่ห่าง ทำให้ผมอุ่นใจขึ้น อย่างน้อยผมก็ไม่ได้ตัวคนเดียว
ผมไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า ตั้งแต่ผมเดินเข้างานมามีแต่คนมองผมไม่ละสายตา
" ไฮ โทนี่ ควงสาวที่ไหนมาวะ แม่งโคตรแจ่ม สวัสดีครับคนสวย ผมชื่อสตีเว่น นะครับ " ไอ้เว่นมันอยู่ห้องเดียวกับผมครับ เป็นพวกปากหมาประจำห้อง ทีตอนนี้ทำปากหวาน น่าเอาขวดแชมเปนฟาดหน้าซะจริงๆ
" นี่เบลล์ แฟนผม " ผมหันม้องค้อนโทนี่ที่พูดอะไรไม่ปรึกษา แต่ไอ้คนข้างๆ กลับฉวยโอกาสนั้นโอบเอวผม ผมเลยต้องยิ้มหวานให้ไอ้เว่น กลายเป็นเบลล์แฟนโทนี่ไปโดยปริยาย
ตลอดทั้งคืนมีหนุ่มๆ มากหน้าหลายตาแวะเวียนมาชวนผมไปเต้นรำ โชคดีที่โทนี่กันพวกนั้นออกไปจนหมด แต่โชคร้ายที่ผมต้องไปเต้นกัับมันแทน ตอนอยู่ม.ปลายผมเรียนลีลาศนะ แต่เรียนให้เต้นเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงแบบนี้
" สนุกมั้ย " ผมเงยหน้าตอบโทนี่ในลำคอ มันยิ้มกลับตาเยิ้ม แก้มก็เริ่มขึ้นสี คงเป็นเพราะค็อกเทลที่เรากินกันไม่ได้หยุด
เป๊งๆๆ
เสียงระฆังบอกเวลาเที่ยงคืน ไฟในห้องโถงก็มืดดับลง พร้อมกับความรู้สึกเหมือนมีใครจับแขนก่อนจะออกแรงดึงออกไป ผมก็เดินตามคนๆ นั้นไปโดยไม่สงสัยอะไรเพราะคิดว่าเป็นโทนี่ แต่พอก้าวขามาพ้นรัศมีงาน แสงไฟด้านนอกก็ส่องมากระทบคนตรงหน้าผมถึงกับต้องผงะ
เจ้าหนี้ผมมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
" ปล่อยนะ " ผมพยายามจะเกะมือออกจากการเกาะกุม แต่ก็สู้แรงคนตรงหน้าไม่ไหว เป็นจังหวะเดียวกับที่โทนี่วิ่งตามออกมา เจ้าหนี้ผมเห็นท่าไม่ดีเลยฉุดกระชากผมแรงกว่าเดิม เมื่อมาถึงรถมันก็ผลักผมเข้าไป ก่อนตัวเองจะเข้าประจำที่แล้วสตาร์ทเครื่อง
ผมเพิ่งสังเกตว่าตัวเองเหลือรองเท้าผ้าใบคู่ที่น้องปันซื้อให้แค่ข้างเดียว ตอนที่รถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดที่ไม่คุ้นตา เจ้าหนี้กระชากประตูรถฝั่งผมออก แล้วก็ลากผมให้เดินตามก่อนจะเขวี้ยงผมลงที่เตียง
" ปล่อย บอกให้ปล่อย "
เจ้าหนี้ผมไม่ให้เวลาผมตั้งตัวนานก็ลงมาทาบทับร่างผมไว้ แขนทั้งสองข้างถูกคนตัวใหญ่ตรึงไว้กับเตียง ผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากคนตรงหน้า ท่าจะกินมาพอสมควร คงเมาได้ที่เลยแหละ
" กว่าจะหาเจอจะให้ปล่อยง่ายๆ ได้ไง "
" คุณเมามากแล้วนะ "
" เป็นของผมเถอะ "
" คุณปูน "
" แต่...อึก "
กลีบปากสีเชอร์รี่เข้าครอบครองเรียวปากบางของผม มันช่างอ่อนโยนแต่เย้ายวนในเวลาเดียวกัน จุมพิตที่ผมโหยหา ผมยอมรับเลยตัวเองหลับตาเคลิ้มเกือบจะยอมคนตรงหน้าแล้ว ถ้าได้ยินประโยคนี้
" นะครับ บรีส "
" ผ..ผม อึก "
ประโยคที่เปรียบเหมือนโดนน้ำเย็นสาดใส่หน้า กระชากผมออกมาจากห้วงของตัณหา บวกกับแรงกดจากริมฝีปากร้อนหนักหน่วงและรุนแรงขึ้น
เมื่อตั้งสติได้ผมทั้งดิ้น ทั้งผลักแต่อีกฝ่ายตัวใหญ่เกินไป ออกแรงแค่ไหนก็เหมือนสูญเปล่า น้ำตาค่อยๆ ไหลริน ผมเคยคิดว่าอยากได้จูบจากเจ้าหนี้อีก แต่เป็นจูบที่เขาเห็นผมเป็นผม ไม่ใช่เห็นผมเป็นใครที่เขาอยากให้เป็น โดยเฉพาะคนๆ นั้น คือ น้องแท้ๆ ของผมเอง
-----------------------
TBC 
Merry Christmas 
ตอนนี้ยาวเลย >< เขียนเพลินไปหน่อย แหะๆ
เข้าเรื่อง..หนุ่มบอสของเรากำลังจะโดนเจ้าหนี้ขืนใจหรอเนี่ย อ๊ากกกก ม่ายยยย จะทำอะไรไม่ว่า แต่อย่าเห็นฉันเป็นคนอื่น ได้โปรด คนเขียนอินแทน 555
มาตามลุ้นกันต่อตอนหน้านะคะ ว่าหนุ่มบอสจะท้อง เอ้ย ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป ซียู ~~
ปล ลืมเลยว่าจะเอารูป ซินเดอร์เรลล่า ต้นฉบับลง แล้วให้จินตนาการเป็นหนุ่มบอสหน้าหวานของเรา
โพลล์
หัวข้อ: ~ เจ้าหนี้หรือสามี บอกผมสิจะเป็นใคร~ [ตอนพิเศษ 4 ต้อนรับวันแม่] |P.39| (อ่าน 354476 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก