การใช้หนี้ครั้งที่ 16 : เมียข้า..ใครอย่าแตะ
" ไม่คิดจะพูดกันเลยรึไง จะใจแข็งกับพี่ไปถึงไหน "
คำพูดที่แสนดูดี แต่ฟังแล้วน่าสะอิดสะเอียน ถึงเขาจะเป็นเจ้าหนี้คนใหม่ของผมก็เถอะ แต่ผมทำใจไม่ได้หรอกนะที่ต้องยอมให้เขาทำอะไรตามอำเภอใจ
" ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็กินข้าวสักหน่อยนะ มา พี่ป้อน "
ผมปัดมืออีกฝ่ายเต็มแรงจนช้อนกับโจ๊กกระเด็นไปคนละทาง ถึงมันจะหกรดที่นอน แต่ใครจะไปสนล่ะ
ผมไม่น่าหลงเชื่อแผนเลวๆ ของผู้ชายตรงหน้าเลยจริงๆ ถ้าเพียงวันนั้นผมไม่ก้าวขาออกจากคฤหาสน์อดีตเจ้าหนี้มา วันนี้คงไม่ต้องมาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหม่ที่จองจำผมไม่ต่างจากคุกแบบนี้หรอก
ผู้คุมขังเสมองทางอื่นพลางหายใจออกหนักๆ เหมือนจะควบคุมอารมณ์ ก่อนจะวางชามโจ๊กไว้ที่หัวเตียง ใบหน้าที่เคยขี้เล่นบัดนี้กลับนิ่ง ประกาศกร้าวว่าสงครามเย็นได้เริ่มต้นขึ้น
" บอสคิดว่าพี่มีความอดทนมากนักรึไง "
" แล้วคิดว่าผมมีความอดทนแค่ไหนกันล่ะ แค่ทนหายใจใช้ออกซิเจนร่วมกันมาเป็นอาทิตย์นี่ก็มากพอแล้ว "
ผมจ้องตาอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งๆ ที่ปกติผมจะเป็นฝ่ายหันหลบตลอด ส่วนคนถูกจ้องก็มองกลับมาด้วยสายตาดุดันไม่แพ้กัน
" รังเกียจกันมากขนาดนั้นเลยหรอ การมาอยู่กับพี่มันต่างจากอยู่กับไอ้ปูนตรงไหน! "
เสียงตวาดดังขึ้นตามบันดาลโทสะ ยามที่พี่อิฐพูดถึงญาติตัวเอง ผมไม่รู้ว่าเขาไปเจ็บแค้นเคืองโกรธโทษคุณปูนเรื่องอะไร รู้แค่ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เวลาพี่อิฐได้ยินชื่อคุณปูนหรือพูดชื่อคุณปูนจะอารมณ์แบบนี้ทุกครั้ง ที่ผ่านมาผมเอาแต่เงียบ แต่วันนี้ความอดทนผมมันถึงขีดสุดแล้วล่ะ ตายเป็นตาย วันนี้ผมก็ต้องพูดแล้วหาทางหนีไปจากนรกนี่ซะที
" หึ คุณไม่ใช่แค่น่ารังเกียจหรอก แต่ยังน่าขยะแขยงที่สุดด้วย แล้วก็กรุณาอย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคุณปูนเลย เพราะคุณ...ไม่มีอะไรเทียบเขาได้ซักอย่าง! "
กร็อด~
คนตัวใหญ่กัดฟันแน่นแล้วพุ่งตัวมาจับไหล่ทั้งสองของผมอย่างรุนแรง ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำด้วยความโกรธ ก่อนอารมณ์คุกรุ่นภายในจะระเบิดออกมา
" กูสู้ไอ้ปูนไม่ได้ตรงไหน หน้าตากูก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ามัน เงินทองกูก็มีให้มึงใช้ได้เท่าที่มึงต้องการ ขอแค่มึงอยู่ข้างกู "
" นี่ยังไงล่ะ ที่คุณเทียบคุณปูนไม่ได้ คุณมันเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้! "
" เหอะ พูดเหมือนไอ้ปูนของมึงไม่เห็นแก่ตัวงั้นแหละ หนี้ของมึงกูใช้คืนให้ตั้งนานแล้ว ถ้ามันดีจริงทำไมมันไม่บอกมึงล่ะ "
" .. "
" แล้วอย่านึกนะว่ากูไม่รู้ว่ามึงเป็นเมียมันแล้ว ที่กูยังไม่ทำอะไรมึง เพราะอยากให้มึงเป็นของกูโดยสมัครใจ แต่ในเมื่อมันไม่ได้ผล งั้นกูคงต้องเปลี่ยนแผน "
" ปล่อย คุณจะทำอะไร ปล่อยนะเว้ย ไอ้สัด! อึก "
ใจจริงอยากจะขนมายกตระกูลพวกเลื้อยคลานนะ แต่ไอ้คนที่กดผมลงเตียงก่อนจะขึ้นมาคร่อมนี่ดันเอาปากมาปิดปากผมซะก่อน อย่าว่าแต่หาโอกาสโวยวายเลย แค่หายใจยังลำบาก
" โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย "
ไอ้เหี้ยอิฐผละตัวออกจากผมด้วยความเจ็บหลังจากโดนผมกัดเข้าเต็มแรงจนในปากผมรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือด เป็นไงล่ะ รู้จักคนอย่างบอสน้อยไปแล้ว ถึงผมจะผู้ชาย แต่ก็ไม่อยากได้ขึ้นชื่อเป็นนางวันทอง 2 ผัว แถมยังได้ผัวเป็นญาติกันอีกหรอกนะ
" ฤทธิ์เยอะนักนะมึง สงสัยจะชอบความรุนแรง งั้นกูจัดให้ "
" ไอ้..อุบ " คำด่าทอถูกกลืนกินไปอีกครั้ง พฤติกรรมคนตรงหน้าราวกับสัตว์ป่ากำลังขย้ำเหยื่อ สิ่งที่ผมคิดถึงตอนนี้คือใบหน้าหล่อเหลานัยน์ตาสีนิล ถึงเขาจะเคยกระทำการอุกอาจไม่ต่างจากไอ้เหี้ยนี่ แต่ความปราณีที่เขามีให้มันมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด
มือหนาของไอ้อิฐเป็นเหมือนโซ่ตรวนจับแขนทั้งสองของผมให้ชูขึ้นเหนือศีรษะ จนขยับเขยื้อนแทบไม่ได้ ขาทั้งสองทั้งถีบทั้งเตะ แต่ด้วยท่าที่เสียเปรียบจึงไม่อาจทำอะไรคนด้านบนได้แม้แต่น้อย มีเพียงปากเท่านั้นแหละที่ว่างหลังจากไอ้ชั่วเลื่อนลงไปสร้างรอยแดงที่ซอกคอ ก่อนจะถลกเสื้อผมขึ้นไปไว้ที่ท้ายทอย
" ไอ้เชี่ย มึงคิดว่ามึงทำแบบนี้แล้วกูจะอยู่ข้างมึงรึไง "
ถึงขั้นนี้ก็ไม่มีที่พอสำหรับคำว่าสุภาพแล้วครับ คนกำลังจะโดนข่มขืนนะเห้ย
ไอ้ห่าที่กำลังเอร็ดอร่อยกับการแทะเล็มเม็ดเล็กๆ สีทับทิมบนตัวผมอยู่ เงยหน้ามาสบตาผมพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผสมโรคจิต ถ้าให้เลือกผมว่าผมยอมอยู่กับคุณปูนผู้เย็นชา ยอมโดนด่าโดนตะคอกไปทั้งชีวิตยังดีซะกว่า
ถ้าโทรจิตมีจริง เอ้ย ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ช่วยกระซิบบอกคุณปูนทีว่าเมียของเขากำลังจะโดนชายอื่นย่ำยี กรุณามาช่วยให้ทันเหมือนครั้งก่อนด้วยเถอะ แล้วผมจะเลิกกินอาหารฝีมือน้องปันตลอดชีวิตเลย สาธุ
" ที่แน่ๆ มึงคงไม่มีหน้ากลับไปหาไอ้ปูนหรอก หรือถ้ามึงหน้าด้านไปจริง คิดหรอว่าคนอย่างมันจะเอามึงไว้ ในเมื่อเมียสุดที่รักเป็นชู้กับญาติตัวเอง "
" เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า คนที่คุณปูนจะไม่เอาไว้น่ะ คือ มึง! ไม่ใช่ กู! "
" งั้นก็ลองดู "
ซวยอีกแล้วยศพัทธ เสือกไปพูดจากระตุ้นต่อมดิบในตัวมัน กางเกงยีนส์ที่เคยสวมใส่ตอนนี้ถูกดึงพ้นตาตุ่มจนเหลือแค่บ็อกเซอร์สีน้ำตาลลายริลัคคุมะ ตัวก็นอนดิ้นสิครับรออะไรอยู่ ปากก็ตะโกนโวยวายเผื่อจะมีชาวบ้านระแหวกนี้หนวกหูโทรแจ้งตำรวจ แต่ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งเปล่าประโยชน์ ผมเลยคิดแผนใหม่ตอนไอ้อิฐเอื้อมมือไปหวังจะจับน้องชายผม
" ด..เดี๋ยวก่อน "
เยส แผนเอาน้ำเย็นลูบขั้นที่ 1 ถือว่าผ่าน อย่างน้อยน้ำเสียงที่เหมือนลูกนกตกน้ำทั้งหวาดกลัวทั้งไร้เรี่ยวแรงก็เรียกความเป็นคนของมันกลับมาได้บ้าง ไอ้อิฐชะงักมือกลับไปไว้ข้างตัวพลางมองผมแทนคำถาม
" ผม...ยอมแล้ว "
สายตาคู่นั้นยังคงชั่งใจว่าผมจะมาไม้ไหน เหงื่อผมแตกพลั่ก ฉี่ก็จะแตกด้วย แต่ต้องเก็บอาการไว้ไม่งั้นโดนจับได้แน่ว่ากำลัง
โกหก
" พี่อิฐ บอสยอมแล้ว "
" ทุกอย่าง ? "
" อื้อ ” ผมพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะต่อประโยคหลังแผ่วเบาพลางหลบสายตา “ แต่อย่าแรงนะ บอสกลัว "
“ โธ่ คนดีของพี่ ยอมตั้งแต่ทีแรกพี่ก็ไม่ทำแบบนี้หรอก งั้นพี่จะเริ่มช้าๆ นะ ”
ครับสัด อยากทำอะไรก็ทำ หน้าที่ผมตอนนี้คือนอนรอ ไม่ใช่รอแบบนั้นนะ เพราะตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันเลยซักนิด ไอ้รอที่ว่าคือจังหวะเอาคืนต่างหาก
ไอ้อิฐเริ่มไซร้คอผมอีกครั้งแต่มือนั่นก็ยังไม่วายปล่อยผมให้เป็นอิสระ ให้ตายเหอะ เอาไงดีวะ สงสัยต้องเริ่มแผนต่อไป
“ พี่อิฐ ”
“ หื้ม? ว่าไง ”
“ บ..บอส อยากทำเอง ”
ไอ้อิฐมองหน้าผมแบบแทบไม่เชื่อหู จนผมต้องย้ำความมั่นใจให้มันซะหน่อย โอ้ย น่าอายชะมัดต้องมาพูดอะไรแบบนี้เนี่ย แต่ถ้ามันเป็นทางเดียวที่จะรอดผมก็พร้อมที่จะทำ
“ นะครับ บอสขอนะ ”
คนตัวใหญ่ไม่ตอบ แต่ส่งรอยยิ้มหวานบาดขั้วหัวใจมาแทน แต่ก่อนที่จะยอมปล่อยมือผม มันก็คาดโทษผมไว้ด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก
“ ถ้าตุกติก รู้ใช้มั้ยว่าจะโดนอะไร ”
“ บอสก็ตัวแค่นี้จะเอาอะไรไปสู้ สู้สนุกไปกับพี่อิฐให้ถึงยอดเขาโอลิมปัสดีกว่าอีก ”
แขยงคำพูดตัวเอง ค่ายไหนสนใจติดต่อผมไปแสดงละครบอกเลยนะครับ เล่นได้ทุกบท ยกเว้นก้อนหิน
“ ฮ่าๆ เอาให้ถึงยอดเขาเลยใช่ป่ะ ไหนขอลองดูหน่อยสิ ตัวแค่นี้แล้วแรงจะแค่ไหนกัน ถ้าแรงหมดก่อนพี่เสร็จโดนจัดหนักแน่ ”
ว่าแล้วอีตาอิฐก็พลิกตัวให้ผมออนท็อปบนตัวมันอย่างรวดเร็ว ถึงจะสัมผัสกันผ่านบ็อกเซอร์แต่ก็รู้ถึงความแข็งขืนใต้เนื้อผ้าของอีกฝ่าย ให้ตายเหอะ ดูท่าขนาดจะไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าคุณปูนเลย
“ รออะไร ”
เมื่อเห็นผมนิ่งอยู่นานไม่ยอมขยับเขยื้อน แม้แต่จะถอดชิ้นส่วนที่เหลือ คนที่รอจึงเริ่มมีน้ำเสียงหงุดหงิดเจือปน ส่วนผมน่ะหรอ ก็แกล้งส่งยิ้มยียวนไปให้พร้อมกับขยับสะโพกเบาๆ เป็นเชิงยั่วให้อีกฝ่ายเสียวไส้เล่น แค่นั้นไม่พอผมยังใช้มือตัวเองเขี่ยยอดอกอีกฝ่ายให้เริ่มแข็งเป็นไต จนไอ้คนที่นอนอยู่ข้างล่างเริ่มทนไม่ไหวต้องหลับตาแล้วร้องคราง
“ อ๊ะ..อื้มม..ถ..ถอดเหอะ อย่าแกล้งพี่เลย ”
จังหวะนี้แหละ!!
ปั๊ก!!
“ โอ้ยยยยยยยยยย ”
ผมหยิบแจกันดอกไม้ทรงสูงฟาดไปที่หัวไอ้หื่นกามเต็มแรง ก่อนจะผละตัวออกจากมันแล้ววิ่งไปที่ประตู
ต..แต่ ประตูแม่งเปิดไม่ออก จวย แล้วไงครับ
ผมยืนหลังชิดประตูเห็นไอ้คนที่นอนอยู่เมื่อกี้ลุกขึ้นมาแล้ว มือข้างหนึ่งกุมหน้าผากที่มีเลือดไหลเป็นทางเตรียมจะเดินมาทางผม ผมเลยเปลี่ยนแผนใหม่กะทันหัน หางตาเหลือบไปเห็นหน้าต่างใสที่แง้มอยู่ซึ่งไม่ไกลจากตรงนี้ซักเท่าไหร่ ถ้าผมรีบวิ่งไปแล้วกระโดดลงไป น่าจะทัน แค่ 2 ชั้นเองอย่างมากสุดก็คงขาหักแขนหักหรือต่อให้คอหัก ก็ยังดีกว่าเป็นเมียไอ้อิฐแหละว่ะ
เมื่อกระดูกไขสันหลังสั่งการขาทั้งสองก็วิ่งตรงไปที่หน้าต่างทันที ผมใช้มือผลักกระจกออกแล้วพยายามจะลอดตัวออกไป
แต่เห้ย! ควายล้วนไม่มีวัวผสม กางเกงบ็อกเซอร์เจ้ากรรมดันมาติดขอบหน้าต่างอะไรตอนนี้วะครับ รู้งี้ถอดก่อนจะปีนซะก็ดี
“ หึ จะหนีไปไหน เมียจ๋า~~~ ”
คำพูดน่าแขยงของจ้าวปีศาจดังขึ้นพร้อมกับดึงร่างผมกลับมายังขุมนรก ก่อนจะกดให้หลังผมแนบกับพื้นแล้วขึ้นคร่อม
“ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าอย่าตุกติก ในเมื่อเตือนดีๆ แล้วไม่ฟัง อย่ามาว่ากูใจร้ายก็แล้วกัน ”
เลือดไอ้อิฐยังไหลเป็นทางแถมยังมาหล่นบนหน้าผมด้วย แม่งมันเป็นคนอยู่เปล่าวะ โดนฟาดเลือดสาดขนาดนี้ยังมีแรงทำเรื่อง
เหี้ยๆ ต่อได้อีก
ฟึ่บ
หมดเวลาคิดเรื่องไร้สาระ ทันทีที่ไอ้อิฐอุ้มผมขึ้นพาดบ่าแล้วไปเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างไร้ความปรานี ก่อนจะพุ่งเข้ามาใช้ขาทั้งสองข้างกดเอวผมไว้ เข็มขัดหนังสีดำที่มันโยนทิ้งในตอนแรกกลายมาเป็นอุปกรณ์เสริมในการมัดมือทั้งสองข้างของผมไว้กับหัวเตียง ยิ่งผมขัดขืนร้องตะโกนโวยวายเท่าไหร่ รอยยิ้มนั่นยิ่งกว้างขึ้นอย่างพึงพอใจเท่านั้น
แบบนี้นี่มัน โรคจิตขนานแท้เลย !!
“ ไอ้สัด อย่า!! ”
ผมร้องห้ามเมื่อมือหนาข้างหนึ่งเลื่อนลงมาปลดปราการด่านที่เหลือออก ก่อนจะกอบกุมส่วนนั้นไว้
“ อึก ” ผมเผลอร้องตอนที่มือข้างนั้นเริ่มขยับในขณะที่ริมฝีปากเริ่มบดจูบอย่างรุนแรง ผมพยายามจะหันหน้าหนี แต่คนข้างบนก็ใช้มือข้างที่ว่างจับหน้าผมไม่ให้ขยับไปไหน น้ำตาที่กลั้นไว้มานานเริ่มรินไหล ไอ้คนกระทำเลยถือวิสาสะเช็ดให้ด้วยเรียวลิ้นร้อนของมัน
“ ไอ้เหี้ยอิฐ ปล่อยกู ”
“ จะเป็นเมียกูอยู่ร่อมร่อแล้วเรียกผัวแบบนี้หรอ ”
“ กูไม่ใช่เมียมึงและไม่มีวันเป็นด้วย ”
ถึงจะเสียเปรียบมันทุกทาง แต่ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจผมขอสู้ตาย ถ้าต้องตกเป็นของมันจริงๆ ผมขอกัดลิ้นตายให้รู้แล้วรู้รอดยังดีซะกว่า
“ ปากดีให้ได้ตลอดนะมึง หึ ”
“ อ๊ะ.. ”
ผมรีบกลืนเสียงครางลงไปในลำคอ เมื่อฝ่ามือข้างนั้นเร่งความเร็วขึ้นอีก ริมฝีปากร้อนพรหมจูบไปทั่วไล่ตั้งแต่หน้าท้องขึ้นมายอดอก ซอกคอ และจบลงที่ริมฝีปาก ผมไม่จูบตอบเพียงแค่รอจังหวะที่อีกฝ่ายจะส่งลิ้นร้อนเข้ามา
“ โอ้ย ยย ย ย ยย มึงเอาอีกแล้วนะ ”
ไอ้อิฐหยุดการกระทำทุกอย่างพลางกระเด้งตัวออกจากผมอย่างรวดเร็ว แล้วหันหน้ามามองตาขวาง ก่อนจะฟาดฝ่ามืออรหันต์ที่ทำผมหน้าหันไปตามแรง
เพี๊ยะ
ผลั๊ว
“ อึก ”
ไอ้ซาดิสต์นั่นตบผมจนเลือดกบปากไม่พอ มันเล่นต่อยท้องผมอย่างแรงเหมือนนางเอกในละครที่กำลังจะโดนตัวโกงปล้ำ ผมนอนตัวงอเป็นกุ้งด้วยความจุก เสียงทุกเสียงหายไปจนหมดสิ้น
“ หมดฤทธิ์รึยังล่ะ ถ้ายังกูจะทำให้หมดเดี๋ยวนี้แหละ ”
ไอ้อิฐจับขาผมที่หนีบเข้าหากันแยกออกแล้วชันเข่าขึ้น ก่อนจะถุยน้ำลายใส่มือแล้วใช้นิ้วมือของมันสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
อยากตะโกนด่า อยากจะขัดขืน อยากจะฆ่ามัน!
แต่ร่างกายหมดแรงต้านทาน เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดยังไม่มี ตอนนี้แค่ประคองลมหายใจไว้ได้ก็บุญแค่ไหนแล้ว
นิ้วสกปรกนั่นยังคงกระหน่ำเข้าออกไม่มีหยุดแถมยังเพิ่มจำนวนเป็นสามนิ้วจนผมแทบขาดใจ
ป๊า นี่คงเป็นจุดจบของผมแล้วจริงๆ ครั้งนี้ผมคงไม่โชคดีแบบคราวก่อน คงไม่มีใครมาช่วยผมทันแน่ๆ ดูแลสุขภาพตัวเองและบรีสให้ดีนะครับ ส่วนผมจะเป็นคนไปดูแลม้าเอง
ปัน พี่ขอโทษที่จากไปโดยไม่ได้ล่ำลา พี่เสียใจที่รักษาสัญญาว่าจะเป็นพี่สาวน้องตลอดไปไม่ได้ แต่ยังไงพี่ก็รักน้องเสมอ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เรามาเจอกันอีกพี่จะชดเชยให้
น้าอุ่น ลุงเพิ่ม คุณพิท โทนี่ รวมถึงทุกคนที่ผมรู้จัก ผมคงบรรยายความในใจได้ไม่หมด ขอใช้เพียงคำๆ เดียวแทนทุกคำขอบคุณ...ลาก่อน
ในจังหวะที่ผมลืมตาขึ้นมามองหน้าไอ้เวรเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อจะได้จำหน้ามันไว้แล้วไปแก้แค้นในชาติหน้า ผมก็เห็นรอยยิ้มปีศาจพร้อมกับส่วนหัวของมันที่จ่ออยู่เตรียมอยู่ที่หน้าอุโมงค์
เวลาของผมเหลือไม่มากแล้วจริงๆ ความอัปยศในครั้งนี้ ทำให้ผมไม่อาจจะอยู่สู้หน้าใครได้อีก โดยเฉพาะคุณ
สิ่งที่ผมอยากจะบอกกับคุณที่สุด แต่ผมไม่เคยได้พูดมันออกไป เพราะความกลัว ความขี้ขลาดของผมเอง สุดท้ายจุดจบของ
เรื่องเลยมาลงเอยแบบนี้
ผมหลับตาลง ใช้แรงทั้งหมดที่เหลือกัดฟันลงบนลิ้นแน่น จนเริ่มรู้สึกความคาวของเลือดที่เพิ่มขึ้นนอกจากแผลเก่า
คุณปูน.....ผมรักคุณ
( มีต่อ แต่น่าจะเป็นพรุ่งนี้ >< )
โพลล์
หัวข้อ: ~ เจ้าหนี้หรือสามี บอกผมสิจะเป็นใคร~ [ตอนพิเศษ 4 ต้อนรับวันแม่] |P.39| (อ่าน 336427 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก