หัวข้อ: ........ แทนทัพ ........ [จบ]

[์NRNAAM]

ตัวหัวหน้ากองทัพนี่ อีกหน่อยก็ได้เลื่อนขั้นเป็น สามีของผู้ถูกดูแลใช่มั้ยจ้ะ 

[monetacaffeine]

พี่แทน : กูนี่หัวหน้า
ส่วนคนอ่าน : กูนี่ฮาเลย 55555555555555555555555555

ตลกกกกกกกอ่ะ พี่แท๊นนนนนนนนน จะน่ารักไปไหนเนี่ย!
คือตอนแรกก็แอบกลัวดราม่าเหมือนกันนะคะ อารมณ์ว่าพี่แทนก็ดูแลทัพเพราะจะทดแทนบุญคุณพ่อทัพ
แต่ทัพดันคิดว่าเพราะชอบ พอรู้ความจริงแล้วเงิบ ผิดหวัง เสียใจ ดราม่า หนี แล้วก็มาม่าอืดดดดดดดชามโต
แต่พออ่านตอนนี้จบนี่ยิ้มเลยค่ะ >______< .. คือรักพี่เค้กมากกกกก ขอบพระคุณนะคะที่ไม่ดราม่า 555555

เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะะะ ~ ไว้จะรีบสอบรีบกลับมาหาน้า ♡

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

ขอสมัครเข้าขบวนการห้าสี กองกำลังพิทักษ์ทัพฟ้าเรนเจอร์ ด้วยคนเน้อ

ยื่นใบสมัครกับท่านหัวหน้ากององครักษ์แทนคุณ อิอิ

ผมนี่เตรียมอาวุธสงครามเต็มอัตราศึก พร้อมรับมือและโต้กลับยัยอิงจอมโรคจิตเลย

[Jaokhaclub]

จัดเต็มไปเลยพี่!!!  ไม่ว่าจะทัพหน้าหรือทัพหลัง(?)  แทนคุณก้จั(บ)ดทัพกดได้!!!

[sanfran]

อยากรู้ๆๆๆ หัวหน้าจะทำอะไร
โง่ยยยยย

[ma-prang]

แหม คุณพี่แทนสถาปนาตัวเองเป็นหัวหน้าเลยหรออออออ
ทัพจะมีหนุ่มหล่อๆมาค่อยดูแลนะจ้ะ 55555

[TK323]

"กูนี่หัวหน้า" ตายไปเด้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่แทนทำไมถึงน่ารักอย่างนี้ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ทัพนี่ตอนเมาน่ารักดีจัง555555555555ไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมว่าแทนมันชมหนูว่าน่ารักน่ะ สู้เขานะแทนคุณจีบน้องให้ได้
ยัยชะนีผีบ้าโรคจิตนี่จะได้เลิกตามสักที

[McKnight]

ขอสมัครเป็นกองทัพของทัพฟ้าด้วยคนครับ

รักแท้ส่วนใหญ่มักเริ่มต้นจากการไม่ชอบขี้หน้ากันทั้งนั้นแหละครับ คือพอเริ่มรักเมื่อไหรนี่ ก็จะรักกันสุดกู่ก้องโลก(social)กันไปเลย

ไงครับพี่แทนคุณ  ทนความน่ารักของน้องทัพไม่ไหวอ่ะดิ๊.... นี่แค่2-3วันเองนะ ยังขนาดนี้ นี่ต้องตัวติดกันไปอีกนาน คงได้หลงน้องหัวปักหัวปำแน่นอน

[winning]

อ่านที่เดียวรวดดด 

พี่แทนน่ารักมาก ไม่ค่อยจะทัพเลยน่ะจ๊ะพ่อคุ๊ณณณณ

[gupalz]

กองทัพพิทักษ์น้องทัพกันเลยทีเดียว

[badbadsumaru]

555555555
มาเป็นขบวนการเลยเนอะ

[Ryoooo]

ชอบกองทัพนี้ โดยเฉพาะหัวหน้า
ฮาอ่ะ
รักน้องทัพ ชอบน้องทัพก็จีบเลยๆๆ

[GlassesgirL]

แทนคุณน่ารักมาก ได้เป็นหัวหน้าชมรมเลย 55555
ออกตัวเองเลยว่าจะเป็นหัวหน้า
หลงเสน่ห์ความน่ารักของทัพไทยแล้วสิ
อย่างที่เพื่อนบอก แทนคุณกันตอนเป็นแฟนกันก็ได้
ตอนนั้นก็ดูแลเอาใจใส่ให้ดี 
ชอบเพื่อนแทน รับส่งกันได้ดีจริงๆ 5555
 

[Mura_saki]

มาต่ออีกนะ แทนคุณ สุดหล่อ

[pe-ar]

ลุยเลย จีบเลย

กองทัพทัพฟ้า น่าจะชื่อ แทนทัพแบบชื่อเรื่องเนอะ
รอๆนะค้าบ

[EverGreen™]

แทนน่ารักว่ะ

[Adoreyou]

โง้ยยยยย พี่แทนก๊าวจังเลยยยยย น่าร้ากกกกกกกกกก

[sirikanda28]

ยายชะนีโดนแน่

[paladin.kn]

อั้ยย่ะ บอดี้การ์ดพิทักษ์เจ้าหญิง

คึคึคึ

[dukdikdukdik]

แหม ๆ พี่แทน

[frank_kie07]

ตอนที่ เก้า ตอนที่ เก้า ตอนที่ เก้า
แอร๊ยยยย มาต่อเถอะน๊าาาาา
 

[koikoi]

แหมพี่แทนตั้งตัวเป็นหัวหน้าเลยนะ

[nicksrisat]

จีบด่วนเลยแทน
 

[ฝ ฝ้าย]

เขินนนนน กองทัพของทัพฟ้าาาาาาางี้
แทนคุณนี่ตัวพ่อ 555555

[Chiffon_cake]

แทนทัพ ตอนที่ 6









   แว้บแรกที่ผมเห็นไอ้ทัพ ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวก็คือหน้าตามันตลกดี ท่าทางก็ตลก บุคลิกก็ตลก คือมันเป็นลูกคนรวยที่มองไปแล้วเหมือนจะไม่ใช่แต่ก็ใช่ ชอบคิดว่าตัวเองมีมาดหล่อเท่ แต่เชื่อมั้ยครับว่ามันหลุดมาดโคตรบ่อย พูดง่ายๆก็คือมันเป็นในสิ่งที่ตัวมันเองไม่ได้คาดคิดน่ะ


   และผมไม่รู้ไปเผลอมองว่ามันน่ารักตอนไหน...


   เจอมันได้ไม่นาน เพิ่งเห็นหน้าค่าตาไม่เท่าไหร่ ยอมรับก็ได้ครับว่ามันเป็นคนหน้าตาดีแต่ไม่ใช่ประเภทหล่อน่ะ
   มันหน้าตาดีประเภทคนที่มองไปแล้วรู้สึกดี เวลามันมีความคิดต่อต้านตัวเองในหัวและก็แสดงออกทางหน้าตายิ่งตลก



   นั่นแหละที่เรียกว่าน่ารักสำหรับมันมั้ง...



   “พ่อไอ้ทัพอุปการะผมเหรอ...ทำไมผมไม่เคยรู้เลย” ผมร้องในวันที่ลุงเอี่ยมเดินเอาจดหมายมาให้ผม จดหมายที่ฝากฝังให้ผมดูแลทัพให้เหมือนทัพเป็นน้องชายคนหนึ่ง เพราะคุณเทวนพบอกว่าตอนนี้ทัพเหลือแค่ผมเท่านั้นที่เป็นครอบครัว จะว่าไปในตอนแรกผมทั้งตกใจผมทั้งอึดอัด แต่ว่า...พอเอาเข้าจริงๆ คนอย่างไอ้ทัพไม่ควรปล่อยให้คาดสายตาจริงๆ


   สองวันเต็มๆที่ผมได้อยู่ใกล้ชิดมัน ทำให้ผมรู้ว่าไอ้ทัพมันมีดีมากกว่าหน้าและก็เงินในกระเป๋า


   “อย่าทำให้คุณท่านผิดหวังนะเว้ยแทน” ลุงเอี่ยมตบบ่าผม
   “มิน่า คุณป้าท่านเกรงใจคุณเทวนพมากตอนที่เขายังอยู่”
   “แหงล่ะ คุณเทวนพช่วยป้าเอ็งกับเอ็งมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่”
   “ผมเข้าใจแล้ว...” ผมพูดในที่สุด เพราะจำได้ดีว่าได้รับความกรุณามามากมายแค่ไหน แต่ป้าไม่เคยบอกว่าผมได้รับจากใคร “ผมจะดูไอ้ทัพเอง ลุงไม่ต้องห่วงนะ”
   “อย่างที่ท่านเขาบอกนั่นแหละ มีแต่เอ็งเท่านั้นแหละมั้งที่เป็นครอบครัวคุณหนูทัพได้ตอนนี้” ลุงเอี่ยมพูดไว้ก่อนจาก


   ทำไมผมจะไม่รู้ว่าทัพรู้สึกยังไง ทำไมผมจะไม่รู้ว่าการเหลือตัวคนเดียวมันเป็นยังไง เพราะงั้น...ผมก็เลยเข้าใจความรู้สึกมันมากกว่าคนอื่น การที่มันเก็บงำอะไรบางอย่างเอาไว้ในใจผมก็ดูออก เพียงแต่ผมไม่พูดก็เท่านั้น


   วันนี้ที่ไปฟิตเนสกับมัน...ผมก็สบายใจดี...รู้สึกดีที่เห็นมันรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่โดนอิงทำอะไรต่อมิอะไรใส่ไม่รู้ตั้งเยอะแยะ...


   
   หลังจากที่ผมวางโทรศัพท์จากไอ้เจตน์ ผมก็เดินออกมาจากบ้านไอ้ทัพและก็เดินเข้าบ้านตัวเองที่ปิดไฟมืด อาบน้ำ และหัวถึงเตียงผมก็หลับทันที ผมมีเรียนสิบโมงครึ่งในวันพรุ่งนี้ ส่วนไอ้ทัพ...มันไม่มีเรียนเช้าแต่มีเรียนบ่าย ผมคิดเพลินๆว่าจะเข้าไปปลุกมันแบบวันนี้ดีมั้ยจนหลับสนิทไป...


   รู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีคนมากดออดหน้าบ้าน ผมขยี้ตาเดินไปเปิดประตูบ้าน เป็นไอ้เจตน์ที่ทำหน้าเหมือนไม่ค่อยได้นอนและก็อยู่ในชุดเดียวกันกับเมื่อคืน


   ดูก็รู้ว่าไม่ได้กลับบ้าน


   “เห้ย ขออาบน้ำหน่อย ยืมชุดด้วยนะลูกพี่” มันพูดไปหาวไป ผมพยักหน้าให้มันและมองคนที่อยู่ข้างหลังมัน...ไม่ใช่ไอ้พีทหรือไอ้ต้น แต่เป็นเจ้าของบ้านตรงข้าม เหมือนจะยังอยู่ในชุดนอนและในมือก็อุ้มไข่ต้มลูกชายผมมาด้วย


   ผมขยี้ตาสักทีสองที...หน้าตาตอนไอ้ทัพตื่นนี่มันดูมึนๆงงๆดีนะครับ


   “น้องทัพ” ไอ้เจตน์ร้องทักก่อน “นั่นบ้านน้องทัพเหรอ!” มันร้องซะเสียงหลง ไอ้ทัพหน้าตื่นมองประตูรั้วบ้านมันและถัดไปจากนั้นก็...นามสกุลบ้านมันแปะติดอยู่หราอย่างไม่เกรงใจความลับของทัพว่า ‘บ้านสุวรรณศักดิ์ศิริ’ “เดี๋ยวนะ ขอคิดแป๊บ นี่มันอะไร”
   “นั่นบ้านมัน มันไม่ใช่ทัพฟ้า มันชื่อทัพไทย”
   “ถ้างั้นก็อย่าเรียกว่าบ้านเหอะ เรียกว่าวัง” ไอ้เจตน์ยกมือไหว้ทัพที่เดินข้ามฝั่งมา “น้องทัพต้องให้พี่จบนะ...อย่ากั๊กพี่ไว้เรียนปีห้าปีหกอีกเลย...ดูท่าแล้วเสี่ยงมาก”
   “พี่เจตน์ ทัพมีอำนาจที่ไหนล่ะครับ” ไอ้ทัพยื่นไข่ต้มมาให้ผม “ดูหมาของมึงยังไงเนี่ย จำบ้านตัวเองสลับหลังกันแล้วมั้ง”
   “เมื่อคืนกูพามันมาบ้านแล้วนะ” ผมพูด
   “ไม่จริงอ่ะ เมื่อเช้าแม่งยังมาเลียหน้ากูอยู่เลย” ไอ้ทัพปาดแก้มตัวเอง
   “สงสัยหมามันจะรู้ว่าใครเป็นพ่อมันแม่มันอ่ะน้องทัพ อย่าถือสาเลย”


   ไอ้เชี่ยเจตน์...ผมถลึงตาใส่มันราวกับต้องการด่าทางสายตา มันยักไหล่ไม่สนใจเอาแต่มองไอ้ทัพด้วยสายตาล้อเลียน



   “งั้นไอ้แทนก็เป็นแม่ใช่มั้ยครับ”
   “พ่อง” ผมด่าทันที “มึงสิแม่”
   “เห้ย ได้ไงวะ”
   “กูเป็นพ่อมันมาตั้งนานละ ใครๆก็เรียกกูว่าเป็นพ่อมัน”
   “เหี้ย กูไม่อยากเป็นแม่นี่” ทัพโวยวาย “มึงสิแม่”
   “ไอ้ทัพ...แม่เหี้ยไรตัวใหญ่กว่าพ่อตั้งเกือบสองเท่า”
   “สองเท่าพ่อง มโนรึเปล่า...ไม่ถึงยี่สิบเซ็นต์หรอกสาด”



   “ใจเย็นครับ ทั้งคู่เลย ใจเย็นๆ” ไอ้เจตน์จับผมกับไอ้ทัพแยกกันขณะที่แยกเขี้ยวใส่กัน “ฟังๆดูเป็นครอบครัวเดียวกันดีนะครับแหม่...”


   ผมชะงัก...เพราะผมรู้ว่าไอ้เจตน์มันหมายความไปในทางไหน...แต่คนที่ไม่รู้ก็คือไอ้ทัพ เอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่ผมอยู่นั่น


   “ไปอาบน้ำไป” ผมพูด...เสียงเหมือนไล่แต่ความจริงแล้วผมหวังดีกับมันต่างหาก
   “ถ้ามึงลืมไข่ต้มไว้บ้านกูอีกกูยึดจริงๆด้วย” มันขู่
   “เรียนบ่ายโมงครึ่งใช่มั้ย”
   “รู้ได้ไง” ทัพทำตาค้างใส่ผม ดูมันไม่เชื่อว่าผมมีตารางเรียนมัน ก็จะไปอยากอะไร หลานรหัสของผมเรียนเสคเดียวกันกับมันทุกตัว...เดี๋ยวผมจะแนะนำให้รู้จักทีหลังนะครับ
   “เดี๋ยวกูมารับ”
   “เห้ย” มันส่ายหน้าดิก “ไม่เอา เดี๋ยวให้ที่บ้านไปส่ง”
   “ก็ได้” ผมตอบตกลง หันหลังเข้าบ้านในขณะที่ไอ้เจตน์ยังคงกับไอ้ทัพและก็ส่งเสียงหัวเราะเฮฮากันเสียงดังชิบ ผมเลยต้องไปลากไอ้เจตน์ให้กลับเข้ามาในบ้านผม ในขณะที่ผมมองดูไอ้ทัพเข้าไปในบ้านโดยมีคนที่บ้านมันมารอรับเรียงกันเป็นแถวเชียวครับ
   “เล่นชอบคนชื่อเดียวกันกับมหาลัยที่เรียนเลยนะเนี่ยมึงอ่ะ” เจตน์ถองสีข้างผม
   “เชี่ย โดนไข่ต้ม” ผมด่ามัน
   “ถ้ากูไม่ชงให้เนี่ยมึงจะทำอะไรเป็นมั้ยเนี่ยไอ้แทน”
   “ของแบบนี้มันอยู่ที่การแสดงออกเว้ย”
   “ชาติหน้าละกันนะถึงจะได้ใจน้องเขา ไอ้สาด”
   “จะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ เข้าไปอาบสิ”
   “เออ ติดรถไปเรียนกับมึงด้วยนะ”
   “เออ”
   ใช้เวลาผมกับไอ้เจตน์ก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ ผมให้อาหารไข่ต้มเสร็จเรียบร้อยก่อนที่จะไปเรียนที่มหาลัยตอนสิบโมงครึ่ง ตอนขับผ่านบ้านไอ้ทัพ ไอ้เจตน์นี่อ้าปากค้างแล้วค้างอีก


   “ฐานะบ้านมึง บ้านกู บ้านไอ้ต้น บ้านไอ้พีทรวมกันยังไม่สู้เลยว่ะ” มันพูดอย่างนั้น “เด็ดดอกฟ้้าจริงๆ งานหินหน่อยนะ หล่อที่สุดในกลุ่มก็งี้”


   ผมทำหน้าตาเฉยชาใส่มัน...มองซ้ายมองขวาเผื่อมีอะไรผิดปกติรอบๆบ้านไอ้ทัพ...ผมยุ่งกับอิงในเวลาไม่ถึงสองอาทิตย์ผมก็เซย์กู๊ดบายแล้ว...แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะตามจองล้างจองผลาญผมเป็นระยะเวลาที่ยาวนานขนาดนี้
   “ฟังกูพูดมั้ยเนี่ย”
   “ฟังทำไมล่ะ” ผมสวนใส่ไอ้เจตน์ มันเบะปากใส่ผม และเราสองคนก็ขับรถไปเรียน








   ตอนเรียน...ผมไม่มีสมาธิเลย
   ผมเอาแต่เล่นโทรศัพท์ทั้งคาบในห้อง(ผมเป็นเด็กทุนจริงๆนะครับ) แชทหาไอ้น้องแจง หลานรหัสผมที่เป็นเสคเดียวกันกับไอ้ทัพถามน้องมันใหญ่ว่าทัพมาหรือยัง น้องก็ตอบว่ายังตลอด จนแจงมันต้องพิมพ์มาว่า



   ซิ่วมาเรียนด้วยกันเลยมั้ยพี่แทน ถ้าจะห่วงทัพขนาดนี้...



   พิมพ์ไม่ออกเลยผม...ไม่ลืมที่จะส่ง ‘ส่วย’ ให้น้องแจงเป็นของแลกเปลี่ยน นั่นก็คือภาพถ่ายคู่ระหว่างไอ้เจตน์กับไอ้พีทครับ น้องแกบอกน้องแกชอบมากและ ‘จิ้น’ มาก เขาจิ้นกันทั้งปีหนึ่ง พอดีตอนรับน้องไอ้สองตัวนี้มันมีบทบาทเยอะหน่อยน้องก็เลยรู้จักมันเยอะ และพวกมันอยู่ด้วยกันน้องๆบอกน่ารักดี กลายเป็นโดนจิ้นไปตามระเบียบ
   ผมก็นึกสงสัยนะ แค่มันนั่งข้างกันและไอ้เชี่ยเจตน์แกล้งแหย่หูไอ้พีทงี้ ผมถ่ายช็อตนั้นทันพอดีแล้วส่งไปให้ไอ้น้องแจง น้องแม่งกรี๊ดใส่ผมใหญ่ พิมพ์ตอบผมมาไม่เป็นภาษาและก็ลงท้ายด้วยคำว่า ‘ฟิน’ น้องมันปลื้มไอ้คู่นี้ชิบหายอยากให้มีซัมติง
   ผมนึกภาพมันสองคนคบกันไม่ออก...แต่ถ้าวันไหนคบกันจริงๆ...ร้านเหล้าแม่งต้องได้ตังค์จากสองคนนี้อีกเป็นกระบุง ชอบกินชอบดื่มชิบหาย
   ในระหว่างที่ผมไม่ได้พิมพ์อะไรตอบกลับไป แจงก็พิมพ์ตอบกลับมา ข้อความนั้นทำเอาผมจุกที่อกนิดๆ



   แทนทัพนี่ไม่ต้องจิ้นใช่มั้ยคะ 5555555555



   ไม่รู้จะตอบอะไร...แต่มันก็ฟังดูเข้ากันดีนะ
   เกือบจะเที่ยงเข้าให้แล้วอาจารย์ก็ยังไม่ปล่อย ผมถอนหายใจเอาหน้าฟุบกับโต๊ะ ไอ้ต้นที่นั่งข้างผมเอามือมาสะกิดและก็บอกผมว่า “อิงมองดูโทรศัพท์ตลอดเลยมึง ไม่น่าไว้ใจว่ะ”
   จากที่ง่วงๆอยู่ผมนี่หายทันที ทัพโดนเยอะมากมีหรือจะไม่โดนอีก ผมคิดว่าผมจะไม่ติดต่อไปหาไอ้ทัพละ แต่ตอนนี้ดูเหมือนต้องเปลี่ยนความคิด ผมเข้าไปที่ไลน์ทันทีและก็ตามหาชื่อไอ้ทัพ เห็นแล้วครับ ดิสมันเป็นรูปตอนที่มันอยู่อเมริกา คิดว่าหล่อมากสินะใส่แว่นกันแดดถ่ายรูป


   TANKHUN : อยู่ไหน


   ไม่นานนักไอ้คุณหนูจากอเมริกาก็ตอบ


   TUP : บ้าน


   มันตอบสั้นๆ ผมขมวดคิ้วครุ่นคิดมองดูหน้าจอมือถือสลับกันอิงที่เหลือบมามองผม...ไอ้ต้นเอามือลูบแขนตัวเองราวกับว่ามันขนลุกซู่
   ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าคนอย่างไอ้ทัพไม่ควรปล่อยเอาไว้ให้อยู่คลาดสายตา
   มันอยู่ในสายตาผมตลอดสองวัน...ไม่อย่างนั้นล่ะก็ผมจะไปทันตลอดเวลาที่มันลำบากได้ยังไง


   TUP : ถามทำไม กูไม่ได้ยุ่งกับหมามึงเลยนะ


   ท่าทางมันจะไปจิ๊กไอ้ไข่ต้มไปเล่นด้วยสินะ...ผมไม่โกรธอะไรมันหรอก ถ้าไข่ต้มไม่ชอบมันผมก็อาจจะเปลี่ยนความคิด แต่นี่เล่นหนีไปหากันคงจะถูกอกถูกใจกันมากทีเดียวสินะ
   ถึงจะรู้ว่าไอ้ทัพมันจะมีคนมาส่ง แต่เห็นด้วยตาตัวเองมันอุ่นใจกว่าไม่ใช่เหรอ
   อาจารย์บอกเลิกคาบพอดีตอนที่ผมกำลังจะบอกเพื่อน
   “แดกไหนครับแดกไหน มีเรียนบ่ายต่ออีก กูง่วงชิบหายเลย” ไอ้พีทอ้าปากหาวนอน
   “เดี๋ยวกูโทรหา” ผมหยิบกระเป๋าแล้วรีบลุกพรวดพราดออกไปจากห้อง
   “ลูกพี่ ไปไหนวะ” พวกมันร้องตามหลังมา


   “ไปรับไอ้ทัพ...”













   
   ไม่รู้ว่าจะสวนกันรึเปล่าเพราะถามไปเมื่อประมาณสิบกว่านาทีที่แล้วไอ้ทัพยังอยู่บ้านอยู่เลยครับ ถ้าสวนกันล่ะก็ผมเองก็อดที่จะผิดหวังไม่ได้ ผมอุตส่าห์รีบขับมา(ฝ่าไฟแดงตั้งสองสี่แยก...อย่าบอกตำรวจนะครับ) ทันทีที่มาถึงผมก็กดปี๊นให้เมดสาวมาเปิดประตูให้ผมทันที
   โชคดีที่คุยกันจนซี้ พอพวกเธอรู้ว่ารถใครก็เปิดประตูให้ทันทีโดยไม่ไต่ถาม ผมเลื่อนกระจกรถลงแล้วถามพวกเธอ
   “ไอ้ทัพมันไปหรือยังครับ”
   “คุณหนูยังไม่ไปค่ะ นั่นไง...” เธอชี้มือไปที่ไอ้คนที่ใส่ชุดนิสิตที่เดินออกมาจากข้างในบ้าน พอผมเห็นผมก็เหยียบรถไปจอดเทียบรอรับมันทันที...คนมาส่งมันนี่เยอะจริงๆ อย่างกับหนังมาเฟียฮ่องกง ผมแอบโบกมือทักทายลุงเอี่ยมด้วย


   “เห้ย” ไอ้ทัพตกใจ “มาทำเชี่ยไรของมึง”
   “มารับมึง...เข้ามา” ผมพยักเพยิดให้มันเข้ามาในรถ
   “ไม่เอา คนกำลังจะไปส่ง” มันรีบปฏิเสธ
   “ทางเดียวกัน ประหยัดน้ำมัน” ผมใช้มุขเดิมอีกแล้ว คราวนี้ก็ได้ผลอีก ไอ้ทัพยอมขึ้นรถจนได้แม้จะยืนลังเลอยู่นานเหมือนกัน
   “ช่วงนี้มึงตามติดกูบ่อยจังเลยนะครับ” ทัพมันคงอดที่จะพูดถึงไม่ได้
   “หึ...มึงคงจะเบื่อหน้ากูไปเลยล่ะ”
   “ก็เบื่ออยู่” มันเลื่อนกระจกปิด เอามือค้ำคางแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง



   แม่ง..รู้สึกหมั่นไส้ตะหงิดๆว่ะ...ผมมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอ



   ไอ้เจตน์ส่งข้อความมาบอกว่ากินข้าวอยู่ที่ห้างหน้ามหาลัยและก็รอผมกับทัพอยู่ พอมีไอ้ทัพแเดกหรูขึ้นมาทันทีเลยสินะ ปกติกินโรงอาหารมหาลัยก็อิ่มละ
   “ทานอะไรมาหรือยังวะ”
   “ตื่นสายเลยกินตอนสิบโมงครึ่ง”
   “ตอนที่แยกกับกูมึงเข้าไปนอนต่อเหรอ”
   “เออดิ” มันตอบสั้นๆ “แทนคุณ กูถามจริง”
   “อะไรวะ” ผมที่ขับรถอยู่เริ่มเสียสมาธิ


   “มึงมาตามติดชีวิตกูเนี่ย เพราะอะไรวะ” ท่าทางมันจะสงสัยเรื่องนี้มาก “ถ้าหากเพราะพ่อกูเคยอุปการะมึงเนี่ย ไม่ต้องก็ได้นะเว้ย กูดูแลตัวเองได้”


   “…”


   “หรือเพราะพี่อิง จะเพราะอะไรก็เถอะ ไม่ต้องก็ได้ มึงไม่ตะขิดตะขวงในใจเหรอ ต้องมาอยู่กับกูทั้งๆที่มึงก็ไม่ชอบขี้หน้า”


   มันคิดว่าผมไม่ชอบขี้หน้ามัน...ไม่ผิดหรอกที่มันจะคิดอย่างนั้น...มันเป็นคนประเภทที่ว่าผมกลัวว่ามันจะรับรู้ถึงความคิดความอ่านของผมมากที่สุด มันมีอะไรหลายๆอย่างคล้ายๆกับผม และถ้าหากว่ามันคิดแบบนั้นเพราะว่ามันก็ไม่ชอบขี้หน้าผมเหมือนกัน ผมก็ป่วยการที่จะพูดกับมันต่อแล้วล่ะครับ


   “แล้วมึงล่ะ...” ถือโอกาสถามสวนคืนแม่งเลย “...รู้สึกไง กูมาตามมึงแบบนี้”
   “แปลกๆอ่ะ” มันตอบ “แต่ก็...” มันเงียบไป ผมนิ่งฟังว่ามันจะพูดว่าอะไรต่อ “...ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีทั้งหมด”


   ดีใจนิดๆแฮะกับคำเหล่านั้น


   “กูช่วยมึงเอาไว้ตั้งหลายครั้ง”
   “บังเอิญมั้ง”


   บังเอิญที่ไหนวะจะเยอะปานนั้น ถ้าผมไม่ตามติดมันอยู่ห่างๆอ่ะ...เห้อ


   “แล้วนี่จะไปไหนวะ มหาลัยอยู่นี่”   
   “ห้างดิ ไปเจอเพื่อน”
   “กูก็ต้องไปด้วยเหรอ” ทัพเอามือชี้เข้าหาตัวเอง
   “อืม” ผมตอบ “เพื่อนกูก็เหมือนเพื่อนมึงอ่ะ”



   พอเห็นไอ้ทัพเดินนำหน้าผมไปเท่านั้นแหละ เพื่อนทั้งสามของผมยิ้มออกเลยครับ เจ้าตัวแม่งก็ยิ้ม ไม่รู้ไปถูกคอกันอีท่าไหนแบบแค่ชั่วข้ามคืนก็สนิทกันได้ขนาดนี้ ไอ้ทัพมันยิ้มกับพวกนี้มากกว่าตอนที่อยู่กับผมเสียอีกแน่ะ...


   “ผมไปตักสลัดนะ” มันลุกขึ้นยืน ท่าทางจะหิวหรือไม่ก็เห็นอาหารแล้วเกิดความอยาก
   “โอเค เอามาเยอะๆเผื่อพวกพี่เลย” ไอ้ต้นพูด
   ผมที่นั่งนิ่งๆมองดูเพื่อนแต่ละคนที่มองตามไอ้ทัพและก็พากันพูดถึง
   



        “เจ้าของมหาลัย...น่ารักแบบนี้ อยากเรียนสักปีแปดแล้วค่อยจบ”
   “ได้สักครั้งแล้วเราจะรวยขึ้นมามั้ยวะ”



   ป๊าบ...ผมตีหัวคู่จิ้นของไอ้เจตน์ทันทีที่มันพูดจบ



   “โว้ย กูลืมไป ไอ้แทนมันนั่งหัวโด่อยู่นี่” ไอ้พีทคลำหัวป้อย
   “อย่าๆ อย่าไปใส่ใจ ไอ้แทนมันยังทำคะแนนได้ติดลบอยู่ แม่งบอกจะแสดงออกให้น้องเห็น ถุย...เรื่องงี้มันต้องบอกตรงๆ” เจตน์แม่งเมาสเต็กแล้วชัวร์ๆ
   “หุบปากไป พูดมันก็ง่ายดิ”
   “มีเหตุผล” ต้นยกส้อมขึ้นมาทำท่าเห็นด้วย
   “เอางี้ลูกพี่ พวกกูประกบซ้ายขวาหน้า ข้างหลังให้มึงประกบคนเดียวพอ ฮ่าๆๆ” ไอ้เจตน์ขำกับมุขตัวเอง “ให้มึงเป็นตัวเลือกเพียงคนเดียวของน้องเขาเลย คะแนนจะไม่เพิ่มก็กระไรอยู่ถ้าเป็นงั้น หนังหน้าลูกพี่เจิดซะขนาดนี้”
   “กูยังไม่...”



   “มาแล้ว” ทัพพูดเสียงมาก่อนตัว “มะเขือเทศหมด...เซ็ง”
   “ชอบกินมะเขือเทศเหรอ” ผมท้วงขึ้น มองเห็นไอ้เจตน์สบตาเพื่อนอีกสองราวกับว่าพวกมันนัดกันเงียบให้ผมคุยกับไอ้ทัพ
   “ช่าย ไม่เห็นผิวกูเหรอ เนียนสุดๆ”
   “เหรอ..กูว่ายังไม่เนียนนะ”
   “ไอ้แทน มึงเคยเห็นเหรอ”
   “ไม่เคย เคยแต่จินตนาการถึง”



   เงียบ...
   ทั้งโต๊ะมีแต่ความเงียบ...ไอ้พีทมองสบตากับไอ้เจตน์และก็หัวเราะเงียบๆ


   “กูขอให้มโนมึงดับ” ทัพเอาส้อมมาจิ้มของในจานมันขึ้นมากิน ท่าทางมันแปลกๆตลกดี เออเว้ย...หรือผมควรจะพูดจาแนวๆนี้กับไอ้ทัพดี แนวกวนประสาทแต่แอบจีบทางอ้อมเนี่ย   


   นี่ผมกำลังจีบมันอยู่เหรอวะ?


   “ทานให้อร่อยเลยนะน้องทัพ ไอ้แทนเลี้ยง” ไอ้พีทได้ฤกษ์พูดขึ้นมาสักที
   “ไม่หรอกครับ เดี๋ยวผมจ่ายเอง” มันมองหน้าผมก่อนที่จะพูดคำนั้นออกมา
   เออเว้ย...กูมันจน
   “ให้มันซื้อข้าวเลี้ยงหมามันไปนั่นแหละครับดีแล้ว”
   ประโยคท้ายสุดฟังดูเหมือนประชดชะมัด...แต่ก็เอาเถอะ...เขารวยกว่าผมตั้งพันตั้งหมื่นเท่านี่หว่า









   

   หน้าห้องเรียนปีหนึ่ง
   ไอ้ทัพเอามือปิดหน้า ห้องเรียนเป็นห้องกระจกเพื่อนๆปีหนึ่งที่อยู่ข้างในห้องของมันมองผมกับเพื่อนอีกสามคนตาสลอนพร้อมนึกสงสัยว่ามาทำอะไรกันที่นี่ คำตอบก็คือมาส่งไอ้ทัพ ผมมองซ้ายมองขวาแล้ว ไม่น่าจะมีอันตรายอะไร...เห็นมั้ยครับ ไอ้ทัพอยู่กับผมตลอดมันคงไม่โดนอะไรหรอก


   เพราะงั้นผมจะตามติดมันต่อไปอย่างงี้นี่แหละ...



   “พี่แทน ฮั่นแน่ะ มาจนได้สินะ” ไอ้แจงเปิดประตูพรวดออกมาจากห้องแล้วก็วิ่งเข้ามาหาผม มีการทำตาเล็กตาน้อยใส่ไอ้เจตน์กับไอ้พีทด้วย ไม่รู้ว่าหาโมเม้นท์ไปฟินหรือว่าอะไรรึเปล่า
   “ทัพ นี่ชื่อแจง หลานรหัสกู เป็นเพื่อนกันซะ” ผมพูด
   “หะ...” ไอ้ทัพดูจะตะลึงไปสักหน่อย
   “เห้ยนาย เราชิวๆน่า” แจงเอากำปั้นชนไหล่ทัพ
   “ดูให้ดีนะเว้ยแจง”
   “รู้แล้ว ดูมาให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
   “ดูอะไรกันอ่ะ” ไอ้ทัพถามขึ้นมา
        ผมไม่ตอบมัน ดันๆตัวมันเข้าไปไว้ในห้อง “แจงไปนั่งข้างมันเลย พี่ขอ”
   “ทัพนั่งข้างเกี๊ยวแล้วไม่ใช่เหรอ”
   “หึ...” ผมหันหน้าไปหาไอ้เกี๊ยวที่นั่งอยู๋ในห้อง ส่งสายตาให้นิดเดียวมันก็กลัวหัวหดแล้ว ตอนรับน้องที่ทัพมันยังไม่มาถึงผมเล่นมันไว้เยอะครับ ก็มันกวนประสาทผมก่อนนี่หว่า “...นั่งข้างแจงนั่นแหละ”
   “สั่งอยู่ได้ พ่อกูก็ไม่ใช่” ผมได้ยินเสียงไอ้ทัพบ่น



   ที่ทำทุกอย่างเนี่ยก็เพื่อตัวมันเองทั้งนั้นเลยนะ...



   “เรียนเสร็จบ่ายสามครึ่งใช่ป่ะ”
   “อืม”
   “เดี๋ยวกูมารับ”
   “เชี่ยแทน...”
   “อะไร”
   “เอาจริงเหรอวะ”
   “เรื่อง?”
   “เรื่องที่มึงจะเกาะติดกูไปอย่างงี้อ่ะ”
   ไอ้ทัพมันทำหน้าสงสัยใส่ผม...พวกไอ้เจตน์เอาแต่ยิ้มและก็หัวเราะ ไอ้เจตน์เอามือไปแตะไฮไฟฟ์ไอ้พีทด้วย ไม่รู้ป่านนี้แจงมันฟินถึงไหนต่อไหนแล้ว



   “กูก็ไม่เคยทำอะไรเล่นๆนะ” ผมตอบมัน



   ทัพมองหน้าผมอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่มันก็เข้าไปเรียนในห้องแต่โดยดี






   ผมเดินนำหน้าไอ้เจตน์กับเพื่อนเพื่อกลับไปที่ห้องเรียนหลังจากที่ส่งไอ้ทัพเสร็จ...เห็นพวกมันหัวเราะคิกคักไม่รู้ว่ามีความสุขอะไรกัน
   “เห้ยแทน มีคนไลน์มาหามึงอ่ะ”
   เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเชี่ยพวกนี้แม่งจิ๊กโทรศัพท์ผมไปเล่น มันเอาเครื่องผมไปไลน์หาไอ้ทัพ และไอ้ทัพแม่งก็ตอบกลับมา...



   TANKHUN : กูไม่เคยทำอะไรเล่นๆและก็ไม่เคยจีบใครเล่นๆนะ



   เหี้ย...ผมหันไปจะไปตีหัวพวกมันเรียงคน...แต่คำตอบของทัพทำให้ผมต้องหยุดมือแล้วอ่านต่อ


   TUP : บอกกูทำไม จะจีบกูเหรอ
   TUP : *สติ๊กเกอร์ต่อยกันมั้ย*


    “พวกมึงนี่” ผมหันไปด่าเพื่อน แม่งหางานให้ผมชัดๆเลย
   “ขึ้นอยู่กับมึงแล้วครับว่าจะตอบอะไร”
   จะบ้าตาย...ผมเอามือกุมขมับขณะมองดูข้อความเหล่านั้น ป่านนี้มันคงจะขึ้นในโทรศัพท์ทัพแล้วว่าผมอ่าน






   เอาไงก็เอาวะ...



   ในเมื่อสองสามวันที่ผ่านมาผมไม่มองคนอื่นเลยนี่นา








   TANKHUN : เออ...











TBC*

[❣☾月亮☽❣]

   จีบเลยๆๆๆๆ

[bulldog17]

นั่งอ่านเฉยๆยังฟิน

ถ้าอยู่ในเหตุการณ์นี่คง

[JokerKaorihh]

เออออออออออออออออ

 

พี่แทนนี่ต้องให้เพื่องชงตลอดดดดด เพื่อนก็ชงอร่อยมากกก 5555

[ฝ ฝ้าย]

เออ แล้วแต่ ฮ่าๆๆๆจีบกัน คนอ่านก้ฟินไปอีกเขินนว่อยยย

[sanfran]

เจตน์+พีทsay: ชอบก็จีบ ชอบก็จีบเลยสิ ชูวับ ชูวับ
น้องทัพ say: ยอมให้จีบ เลยนะ ย้อม ยอม ยอม...?<<ถ้าน้องยอมคนอ่านจะฟินมาก
แต่นะจุดนี้คิดว่าถึงน้องไม่ยอมพี่แทนก็จีบอยู่ดีอะนะ5555