แทนทัพ ตอนที่ 17
เหตุผลที่ผมรอให้น้องมาคุยกับผมเอง เพราะผมคิดว่าถ้าผมเล่าความจริงไปให้น้องฟัง ทุกอย่างมันก็จะดูแย่ไปหมด
ผมเคยสับสนในตัวเองอยู่ช่วงหนึ่ง เป็นช่วงที่ผมกำลังค้นหาตัวเองอย่างแท้จริงว่าผมชอบเพศไหนกันแน่ แฟนเก่าทุกคนของผมเป็นผู้หญิงกันหมด แม้ว่าคำตอบในสิ่งที่ผมสงสัยในตัวเองจะปรากฎเด่นชัด แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น...
…หลายครั้งนักที่ผมรู้สึกว่าพวกผู้หญิงนั้นสุดแสนที่จะงี่เง่า ขี้หึง คิดไปเอง และก็เอาแต่ใจแบบสุดๆ ชนิดที่ผมคิดว่าผมปวดหัวมากมายเหลือเกินกับความคิดที่แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เปลี่ยนของพวกเธอ ผมคบมาหลายคน ทุกคนเป็นเหมือนกันหมด จนมาถึงสองคนสุดท้ายที่นับว่าทำให้ผมเกือบสุดจะทน
จูนกับอิง
คุณคงจะรู้จักอิงกันไปแล้ว (สาเหตุที่ผมทนเธอไม่ค่อยไหวให้ไปอ่านตอนเก่าๆ ดูความซวยของทัพนะครับ) ส่วนจูน...เธอคือคบที่ผมคบมาก่อนหน้าอิง นับว่าคบกันเธออยู่นานมากทีเดียวเท่าที่จำได้ วันนี้ที่ผมเจอเธอและเดินตามเธอไปยังที่พัก ก็เพราะอยากจะไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบของคนที่ไม่ได้เจอกันนาน ใครเล่าจะไปรู้ว่าเธอจะไปเล่าอดีตในช่วงที่ผมสับสนให้ทัพฟัง
ผมไปเที่ยวคลับของชายล้วน...เป็นเรื่องจริง
ผมไปเที่ยวระหว่างที่คบกับแฟน...เป็นเรื่องจริง
ผมนอกใจแฟนไปมีกิ๊กเป็นเด็กผู้ชาย...ไม่ใช่เรื่องจริง
ผมเคยซื้อบริการของเด็กขายน้ำ...ไม่ใช่เรื่องจริง
ผมขอบอกสั้นๆ ว่าผมแค่ไปเที่ยว ยอมรับว่ามันเรื่องที่สบายใจอย่างหนึ่งของผมที่ไปในที่ๆ ผู้ชายด้วยกันอยู่ด้วยกันเต็มไปหมด อย่างน้อยก็สบายใจกว่าตอนที่ง้องอนเหล่าบรรดาแฟนทั้งหลายของผมก็แล้วกัน
แต่ที่จริง...ผมเพิ่งเริ่มหัดไปตอนขึ้นมหาลัยนี่เอง ตอนที่คบกับจูนและก็อิง
เรื่องนี้เพื่อนอีกสามคนของผมก็รู้ด้วย บางคนมันก็ไปเพราะไม่มีอะไรทำ บางคนมันก็ไปเพราะเห็นหัวหน้ามันไปมันก็เลยไป ทุกคนไม่ได้มีท่าทีรังเกียจรังงอนอะไรคลับ ผับ หรือสถานบันเทิงที่เต็มไปด้วยผู้ชาย ผมกับเพื่อนเที่ยวกันอย่างไว้ตัว ไม่มั่ว ไม่สุงสิงกับผู้คนมากหน้าหลายตาที่บางครั้งก็เข้ามาหาเพราะหวังอยู่เรื่องเดียวเท่านั้นนั่นก็คือเรื่องบนเตียง พวกผมไม่ใช่คนประเภทนั้น
ผมพยายามอธิบายเรื่องนี้ให้จูนกับอิงฟังตอนที่คบกับผม พวกเธอรู้ว่าผมไปเที่ยวและก็ไม่ชอบทุกครั้ง หาว่าผมมีกิ๊กบ้างล่ะ ซื้อบริการเด็กขายน้ำบ้างล่ะ จนผมอดรนทนไม่ไหวนี่แหละ
ตอนที่ไปรับทัพที่สนามบิน ผมก็เลยใช้เหตุผลที่น่าจะทำให้แฟนผมหนีไปจากผมให้เร็วที่สุด...
บอกเธอไปว่าทัพไม่ใช่กิ๊ก แต่เป็นแฟน
ขนาดบอกแล้วก็ยังจะตามมารังควาน ตามมาเล่นงาน...เพราะฉะนั้นการที่ผมพูดและอธิบายจนปากเปียกปากแฉะว่าผมไปเที่ยวเฉยๆ ไม่มีอะไรเลยมันเป็นสิ่งที่ยืนยันแน่นอนอยู่แล้วว่าจูนกับอิงไม่ฟัง
สองคนนี้มีอะไรคล้ายๆ กัน...
“แม่ง” ผมอดเซ็งไม่ได้จริงๆ การที่เจอสองคนนี้มารวมพลังกันและไปไซโคเรื่องผมใส่หูทัพพร้อมกันบอกเลยว่าผมนั้นยังไม่มีสติพร้อมที่จะรับมือ ผมได้แต่ระบายมันลงไปกับพื้นทราย ไม่สนใจว่ากิจกรรมเขาจะเริ่มนัดรวมตัวกันแล้วที่ลานหน้าที่พัก
ใจหนึ่งก็อยากจะไปอธิบายให้ทัพเข้าใจ แต่ก็อย่างที่บอกแหละครับ ผมอยากรอให้เขามาถามก่อน รอให้เขาไปคิดในหัวเขาเองก่อนว่าเขาอยากจะรู้เรื่องราวในอดีตของผมจริงๆ มั้ยหรืออยากฟังเรื่องราวจากคนอื่นมากกว่า
เพราะเรื่องของเขาตัวของผมเองผมไม่ได้สงสัยอะไรอีกแล้ว
เรื่องที่ผมเคยสับสนว่าตัวเองชอบผู้ชายหรือเปล่า...
ทัพคือคำตอบของผม...
“เชี่ยประธานมึงไม่มาดูสีตัวเองหน่อยเรอะ” ต้นที่ดูดน้ำอัดลมอยู่เดินมาเรียก “กูอุตส่าห์ปล่อยให้มึงทำสีผมเหมือนกับกูแล้วนะ รับผิดชอบหน่อย”
…เกี่ยวกันตรงไหนวะ “ทัพมาหรือยัง”
“มาแล้ว...” ต้นเอ่ย พอต้นพูดจบผมก็เดินไปยังที่ๆ เขารวมตัวกัน เห็นทัพยืนงงอยู่ว่าตัวเองควรจะต่อแถวสีชมพูหรือสีแดงดี ผมก็เลยดึงเขามานั่งแถวสีแดง
เอาแต่ใจที่สุดในเอกก็คือผมนี่แหละ...
ไม่มีใครกล้าขัดใจอะไร นอกจากสายตาของไอ้กายที่คอยมองมาอยู่เรื่อยๆ ผมไม่สนใจใครทั้งนั้น แม้แต่ทัพที่มองมาที่ผมด้วยสายตางุนงงและสับสน
บอกว่าอยู่สีแดงก็อยู่สีแดงดิ!
เหมือนทัพจะจ๋อยไปเลยและทำหน้าตาเคร่งเครียดอยู่กับตัวเอง ตัวผมเองก็เครียดอยู่เหมือนกัน ถ้าหากทัพเกิดจะเชื่อสองคนนั้นขึ้นมาจริงๆล่ะ...แล้วผมจะทำยังไง นี่ผมยังเริ่มจีบเขาได้ไม่เท่าไหร่เองนะ
อยากจะดึงมือและก็พาหนีไปที่ไหนสักที่เพื่อปรับความเข้าใจเสียจริงๆ ถ้าไม่ติดกิจกรรมสานสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องบ้าๆ นี้อยู่...
ผมทำหน้าหงิกไม่สนใจโลกอยู่รอบๆ บริเวณนั้น ประธานเอกมันก็เจื้อยแจ้วของมันไปว่าจะแข่งขันเก็บคะแนนเพื่อจัดลำดับการเข้าไปทานอาหารเย็น (ดันมีพื้นที่จำกัดซะงั้น) คนที่เข้าไปทีหลังกุ้งหอยปูปลาอาจจะเหลือให้กินน้อย น้องๆ ต้องสู้หน่อย ระหว่างที่ประธานมันพูดผมก็หันไปดูหน้าของทัพไปด้วย ทัพดูไม่สนใจลำดับที่การกินสักเท่าไหร่ ดูเหมือนเขาจะยังใจลอยอยู่
ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะผมนะ...
“ให้ทำเชี่ยไรวะ” ผมขี้เกียจฟังยัยประธานพูด ผมเลยหันมาหาต้นกับพีทที่อยู่สีแดงเหมือนกัน (เชี่ยเจตน์โชคร้ายได้ไปอยู่สีน้ำเงินคนเดียว)
“ให้รุ่นพี่ไปกระซิบบอกเลขแปดหลักที่เขากำหนดมาให้ใส่หูน้องคนที่อยู่ท้ายแถว แล้วให้คนที่อยู่หัวแถวเป็นคนออกไปตอบ สีไหนเร็วสุดและก็ถูกคือชนะ” พีทอธิบายสั้นๆ ง่ายๆ
“กูบอกเอง” ผมพูด มองไปที่ทัพอย่างแน่วแน่ ต้นส่งโจทย์มาให้ บอกตามตรงผมไม่ได้มองโจทย์เลย ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรอย่างอื่นเลยครับ
“พร้อมล่ะนะพี่ๆ หนึ่ง สอง สาม ปี๊ดดดดด”
ทันทีที่ยัยประธานเป่านกหวีด ผมก็เดินไปนั่งยองๆ ที่ข้างหลังทัพ ทัพไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าใครมานั่ง ทันทีที่รู้ว่าเป็นผม เขาสะดุ้งใหญ่เลยครับ
“กินข้าวเสร็จ...ริมทะเลแถวๆ โขดหินใหญ่”
ทัพนิ่งตัวแข็งไปแล้ว...เขากระพริบตาปริบๆ แต่ผมเชื่อว่าเขารับรู้แล้ว
น้องหันมาหาผมอย่างตื่นๆ ผมมองไปที่ทีมสีอื่น มันกระซิบไปหาคนที่สองที่สามกันแล้ว เวรละ แล้วทีมกูล่ะ!
ผมลืมจำตัวเลขมาบอกน้อง ชิบหายแล้วมั้ยล่ะมึง!
ทัพแก้สถานการณ์ได้ดีมากครับ น้องไม่สนใจผมอีกต่อไป แล้วก็หันไปกระซิบมั่วๆ กับเพื่อนแทน #เจริญแล้วสีกู
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่่าสีแดงของผมจะได้กินข้าวเป็นสีที่เท่าไหร่...
พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน
ผมนั่งเขี่ยทรายเล่นรอทัพเดินมาหา ตอนนี้น้องๆ ปีหนึ่งกำลังทะยอยเข้าไปกินอาหารทะเลที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ มีเซอร์ไพรส์จากยัยประธานนั่นก็คือปล่อยให้มากินพร้อมกันนี่แหละ แค่แข่งกันเอาสนุกเฉยๆ
ผมมารออยู่นานมากกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว จากท้องฟ้าสีสว่างตอนนี้สีเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆ นาฬิกาข้อมือบ่งบอกเวลาว่าใกล้จะหกโมงเย็นเต็มที
ไม่นานนักคนที่ผมรอก็เดินมา ตรงนี้มีผมกับทัพอยู่กันแค่สองคน ทัพทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ดูเขาห่อเหี่ยวยังไงชอบกล
“คือว่า...”
“จริงหรือเปล่าวะ” นั่นไง...ยังไม่ทันที่ผมจะเริ่มพูดอะไรทัพก็เอ่ยสวนผมมาแล้ว
“หือ”
“เรื่องนั้น เรื่องที่คนที่ชื่อจูนเล่ากับเจ๊อิงเล่า”
ผมมองไปที่ทะเลก่อนที่จะค่อยๆ พูด “จริงกึ่งหนึ่ง”
ทัพมองมาที่ผมอย่างสงสัยที่สุด “ยังไง”
“สั้นๆ ง่ายๆ เลยนะ เคยเที่ยวจริง แต่ไม่เคยนอนกับผู้ชายสักคน ชัดเจนมั้ย”
อีกฝ่ายกระพริบตาใส่ผม “ฮะ”
“ก็ประมาณนั้นแหละ” ผมอธิบายให้คุณเข้าใจได้ แต่ผมไม่สามารถอธิบายเป็นฉากๆ ให้คนตรงหน้าได้ฟังทั้งหมดได้จริงๆ ครับ ผมกลัวเขามองผมในแง่ลบน่ะ
แม้ว่าผมจะไม่เคยทำอะไรเสียหาย แต่คนที่ ‘มัก’ จะไปเที่ยวสถานที่แบบนั้น ทัพก็คงจะมองผมในแง่ลบไปแล้วล่ะมั้งครับ
เฮ้อ...เห็นน้องมันทำหน้าสงสัยแล้วผมจะไม่อธิบายขยายความให้ฟังได้ยังไง
“เคยสับสนอยู่เหมือนกัน ว่าชอบผู้ชายหรือชอบผู้หญิง ก็เลยไปลองเที่ยวสถานที่แบบนั้น ลองดูว่าคนที่ชอบผู้ชายเหมือนกันเขาเป็นยังไง...ลองไปดูแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร และก็อีกอย่าง...กูบอกแล้วใช่มั้ยว่ากูไปเที่ยวเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรกับใครทั้งสิ้นแม้ว่าจะมีเข้ามาอ่อยอยู่บ้าง”
ทัพเริ่มเขี่ยทรายไปแล้วก็ฟังผมไป... “อืม”
“เข้าใจอยู่ใช่มั้ย”
“ก็...” ทัพพูดขมุบขมิบอยู่กับตัวเองจนผมฟังไม่รู้เรื่อง
“อะไรนะ”
“เรื่องนอนน่ะไม่อะไรหรอก” อีกฝ่ายดูเก้อเขินมากที่จะพูดถึงเรื่องนี้ “แต่เรื่องนอกใจคนที่กำลังคบอยู่น่ะสำคัญมากกว่า”
“ก็คือไม่ได้นอนไง...ไม่เคยนอน แค่ไปเที่ยว ไปเที่ยว ไปเที่ยว” ผมขยับหน้ามาพูดใส่หูทัพ
“เห้ย”
“จะให้พิสูจน์มั้ยล่ะ ว่ายังไม่เคยทำอะไรกับผู้ชาย”
“บ้าน่า...”
“หมายถึงรุกด้วยนะครับ พี่ไม่เคยคิดอยากจะรับ”
“ออกไปไกลๆ เลย” ทัพดันหน้าผมออกไป แลดูเขาสบายใจมากขึ้น “คนอย่างมึงมีช่วงสับสนด้วยเหรอ”
“จนมาเจอมึงนี่แหละ...หายสับสนเลย” ผมพูดความจริง ทัพหันมามองหน้าผม แล้วเขาก็ได้ค้นพบว่าการที่เขาหันมามองหน้าผมนั้นผิดมหันต์ เพราะผมกำลังมองเขาด้วยสายตาที่หวานซึ้งอยู่
ผมห่วงเขาขนาดนี้
ผมหวงเขาขนาดนี้
และผมยังหึงเขาขนาดนี้...
บางทีอาจจะไม่ใช่แค่ชอบผู้ชายได้แล้วล่ะมั้ง
นี่อาจจะรักผู้ชายได้เลยด้วยซ้ำ
คุณเทวนพผู้มีพระคุณของผม จะยอมให้ผมดูแลลูกชายของท่านมั้ยครับ?
“มองอะไรวะ” ทัพพยายามมองไปทางอื่น
“กูดีใจนะที่มึงเก็บเรื่องกูที่จริงกึ่งหนึ่งไปคิดขนาดนี้”
“ทำไม”
“รีบๆ ดูกูและก็ตัดสินใจได้แล้วนะ...”
“อะไรเล่า มึงรีบเหรอ”
“ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้กูก็ไม่ได้รีบอะไรหรอก”
“…”
“มึงชอบกูแล้วล่ะ แต่มึงแค่ยังไม่พูดเท่านั้น”
“ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน!” ทัพผลักผม พลางลุกขึ้นยืนและก็เตรียมวิ่งหนี
“ยังจะเล่นเป็นเด็กๆ อีก” แม้ว่าผมจะพูดไปแบบนั้น แต่ผมก็เตรียมที่จะลุกไปวิ่งไล่เขา
ทัพอาจจะยังไม่มั่นใจในตัวผม...แต่อย่างน้อยวันนี้ผมก็เคลียร์ไปได้เรื่องหนึ่ง เรื่องที่ใหญ่มากเหลือเกินสำหรับผู้หญิงสองคน แต่ก็เป็นเรื่องไม่เท่าไหร่สำหรับผู้ชายหนึ่งคน
ผมเลือกทัพ ผมเลือกผู้ชาย และผมคิดว่าผมนั้นได้เลือกสิ่งที่เหมาะกับตัวเองได้อย่างถูกต้องมากแล้ว...
ผมรอแค่ให้เขาเลือกผม
{ ตอนพิเศษจากแจง }
โอ้มายก๊อด...คุณผู้ชมขา...ดิฉันแอบเห็นคู่รักคู่หนึ่งสวีทกันที่ริมทะเลตอนพระอาทิตย์กำลังจะตก!
เป็นคู่ที่ดิฉันค่อนข้างที่จะเชียร์มากคู่หนึ่งเลยล่ะค่ะว่าเมื่อไหร่จะลงเอยกัน ตอนนี้เหลือแค่อินัง...ขอโทษค่ะ...เหลือแค่ทัพเท่านั้นแหละว่าจะตกลงปลงใจกับพี่เขาเมื่อไหร่ นี่ก็ลุ้นมากมายเหลือเกิน เพราะว่าจริงๆ แล้วน่ะใจของทัพมันไปหาพี่แทนตั้งนานแล้ว แต่มันคิดว่ามันสวยค่ะ...มันเล่นตัว...มันไม่ยอมตกลงคบกับพี่เขาง่ายๆ
ค่ะ...ยอมรับว่ามันสวย...ไม่ใช่หน้าตาของมันนะคะ...ดิฉันเปรียบเปรยเฉยๆ การกระทำของมันน่ะค่ะดูสวยมากมายเหลือเกิน ผู้ชายหล่อมากมาหลงรักตั้งสองคน แถมยังเลือกได้อีกต่างหากว่าจะไปอะไรที่ไหนกับใคร
แล้วคู่ที่ดิฉันเชียร์จริงๆ ล่ะคะ เมื่อไหร่จะได้กัน!!!!!!
“เชี่ยเจตน์!” ทันทีที่คิดในใจ เคะน้อยสุดน่ารักของดิฉันก็มาส่งเสียงให้ดิฉันได้ยิน ฉันเลิกสนใจคู่รักปากแข็งริมทะเลและก็หันมาสนใจคู่รักน่าลุ้นของดิฉันที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล คนพูดคือพี่พีท คนนี้จัดได้ว่าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีคนหนึ่ง แม้จะไม่ได้โดดเด่นอะไรเท่าพี่เจตน์และก็พี่แทนก็ตาม
“ว่า...” พี่เจตน์คนเท่รับคำด้วยท่าทางที่เท่สุดๆ
“เป๊บซี่กูล่ะ”
“กูแดกไปแล้ว”
“ว่าไงนะ”
“กูแดกไปแล้วครับผม” แค่พูดไม่พอ พ่อเจ้าประคุณยังยกกระป๋องเปล่าๆ มาให้ ‘เพื่อนรัก’ ดูด้วยค่ะ
แน่นอนค่ะว่าเหตุการณ์มันต้องไม่จบแค่นั้น เพราะถ้าจบแค่นั้นดิฉันไม่มีวันจับมาจิ้นให้ตัวเองฟินเล่นแน่ๆ มันต้องมีสตอรี่
“แม่ง” พี่พีทร้องบ่น ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปอย่างเซ็งๆ
“เห้ยพีท กูขอโทษ” พี่เจตน์ตามมาง้ออย่างเร็วรี่ “ก็เห็นวางอยู่กูก็เลยคิดว่าไม่มีเจ้าของ”
“ไม่มีเจ้าของเหี้ยอะไร ตอนไปเซเว่นมึงก็เห็นว่ากูหยิบเป๊บซี่กระป๋องนี้มา” พี่พีทยังบ่นไปเรื่อย “ถ้าไปซื้อกับร้านของรีสอร์ทนี้ก็แพงหูฉี่...”
“กูขอโทษได้มั้ยล่ะ”
“ไม่”
“จะให้กูทำยังไงล่ะครับ”
“ไปซื้อมาให้ใหม่สิ”
“เห้ย” พี่เจตน์ร้อง “ราคาอัพตั้งกระป๋องละห้าสิบ”
“ก็มึงอยากแดกของกูไปทำไมล่ะ”
“โอ๊ยยยย ก็ได้ๆ ซื้อให้ก็ได้” พี่เจตน์เดินนำพี่พีทไปหวังที่จะไปร้านค้าของรีสอร์ท เขาหันมาหาพี่พีทที่ยืนนิ่ง “ไม่ไปด้วยกันล่ะ”
“ไปทำไมล่ะ มึงก็ซื้อมาให้ดิ”
“อ้าว ไหงงั้น ไปๆ ไปด้วยกัน”
“ไม่โว้ย ขี้เกียจเดิน อยู่ตั้งไกล”
“มาเหอะ”
“ไม่”
“เชี่ยพีท” พี่เจตน์ก้าวฉับๆ มาคว้าตัวเล็กๆ ของพี่พีทให้ไปด้วยกัน “จะซื้อให้สี่สิบกระป๋องเลย”
“โม้ฉิบ”
“ฮ่าๆๆ”
“…”
“หายโกรธแล้วใช่มั้ย” พี่เจตน์ไม่ลืมที่จะหันไปถามอีกฝ่าย
ทั้งคู่เดินกันไปไกลแล้ว...แต่ดิฉันก็คงยังต้องเก็บอาการไว้อยู่
โอ้ยยย ตายแล้วววววว อีแม่อยากจะหาอะไรหาหมอนมาจิกๆๆๆๆๆ สักแปดสิบครั้งเพราะความฟินจริงๆ ฟังผิวเผินบทสนทนาของคู่ ‘เจพี’ อาจจะฟังดูไม่มีอะไรนะคะ แต่สำหรับสาววายสายแม่ยกอย่างดิฉันแล้วล่ะก็...มันฟินอย่างหาที่สุดไม่ได้จริงๆ ค่ะ
“เชี่ยแจง เป็นอะไรเนี่ย” ทัพที่มาจากไหนไม่รู้ตามมาสมทบกับดิฉัน ข้างหลังนั่นเป็นพี่แทนที่เหงื่อออกเล็กน้อยเพราะวิ่งไล่ทัพมา บอกเลยว่าเซ็กซี่สุดๆ
“เหมือนคนขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด”
“ก็ขึ้นน่ะสิพี่แทน เมื่อกี้โมเม้นท์เจตน์พีทเข้าเต็มๆ สองตาของแจงเลย!”
“โมเม้นท์อะไรล่ะ” พี่แทนถาม
“เขาชวนกันไปซื้อน้ำ”
“…” สีหน้าพี่แทน
“…” สีหน้าไอ้ทัพ
เขาทั้งสองคนไม่เข้าใจสาววายสายแม่ยกอย่างดิฉันเลยจริงๆ
“แล้วมันยังไงเหรอ” ทัพดูจะไม่เข้าอกเข้าใจอะไรเลย
“ช่างหัวมึงละ” ดิฉันดันหน้านายเอกของเรื่องนี้ออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนที่จะหันไปคุยกับพระเอกของเรื่อง “ถามจริง...พี่แทน พี่แทนอยู่กับสองคนนั้นพี่แทนไม่คิดมั่งเหรอว่าสองคนนั้นเขาอาจจะมีซัมธิงกัน”
“…มันมีอะไรให้คิดอย่างนั้นเหรอ”
“โอ๊ย พี่แทน ไม่คิดเลยเหรอคะ แจงว่ามีนะ แจงว่ามี!”
พี่แทนยิ้มมุมปากให้ดิฉัน...ก่อนที่พูดอะไรเป็นนัยๆ ให้สาววายผู้หยั่งรู้อย่างฉันต้องไปตามสืบ!
“ไม่ลองไปถามไอ้เจตน์ดูล่ะ...”
[ จบตอนพิเศษจากแจง]
TBC*
รู้สึกว่าตอนนี้เขียนจิกกัดเพศตัวเองไปเยอะเหมือนกัน
เอามาจากตัวเองล้วนๆ เลยค่ะ เอาแต่ใจ คิดไปเอง งอแง บลาบลาบลา 555
จนคุณแฟนแทบจะทนไม่ไหวเลยบางที
อยากจะบอกนะคะว่านี่คือความเห็นของคุณแทนคุณเฉยๆ คุณเขาเจอแต่ชะนีแนวๆ จิตๆ
เขาเลยสุดจะทนเท่านั้นเองค่ะ #ช่วยไม่ได้อยากเกิดมาหล่อเองนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
