แทนทัพ ตอนที่ 18
ทำไมแทนพูดแบบนั้น...
พี่เจตน์กับพี่พีทมีซัมธิงอะไรกัน! ต่อมเจือกผมเริ่มทำงาน ไม่ต้องพูดถึงต่อมเจือกของไอ้แจงหรอกครับ เพราะมันมียิ่งกว่าต่อมเจือกซึ่งนั่นก็คือ...
ต่อมจิ้น
“มึง!!!!” เพื่อนผมดึงแขนผมอย่างตื่นเต้น “เรื่องนี้กูต้องสืบ”
“เห้ย” ผมโดนมันดึงแขนไปข้างหน้าก็เลยตกใจเล็กน้อย มองไปข้างหลังเห็นแทนยืนมองดูอยู่
“จะพากันไปไหน”
“ไปสืบไงพี่แทน ยืมตัวทัพแป๊บได้มั้ย” แจงร้องตอบ
“ดูแลดีๆ นะ”
“รู้แล้วล่ะน่า”
“ดูที่ว่านี่คือดูอย่างจริงจัง ไม่ให้คลาดสายตานะ”
แจงมองกลับไปที่พี่รหัสมันอย่างเหลืออด ผมเองก็มองไปเหมือนกัน รู้สึกเขินกับความจริงจังของมันแบบนี้ยังไงไม่รู้ครับ ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อตอนกลางวัน แทนก็ดูจะจริงจังกับอะไรไปซะหมด
จะว่าไปวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับผมเยอะดีนะ...
ผมเดินตามแจงไปอย่างขำๆ ในขณะที่อีกฝ่ายนั้นแลดูตั้งมั่นและแน่วแน่เป็นอย่างยิ่ง มันบอกว่าถ้ามันไม่รู้เรื่องวันนี้มันนอนไม่หลับแน่ๆ เฮ้อ...สาววายเขาจริงจังกันแบบนี้ทุกคนป่ะครับกับคู่ที่เขาจิ้นเนี่ย
แจงกับผมซุ่มแอบดูพี่เจตน์กับพี่พีทที่ไปซื้อเครื่องดื่มที่ร้านอยู่ห่างๆ แจงมันดูอย่างจริงจังและก็ตั้งใจมาก ในขณะที่ผมนั้นตบยุงที่บินเข้ามากัดผมเล่นๆ
ตอนนั้นนั่นเองที่ผมเห็นพี่จูนกับพี่อิงเดินอยู่อีกมุมหนึ่ง
หัวใจของผมกระตุกวูบ...ไม่รู้เพราะเหตุใดผมถึงรู้สึกแบบนี้ อาจเป็นเพราะผมกลัวสองคนนี้จะผนึกพลังทำอะไรผมล่ะมั้งครับ ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ผมก็กลัวผมจะโกรธจนลมหูออก แต่ผมจะทำยังไงได้นอกจากโกรธล่ะครับ เธอสองคนเป็นผู้หญิงนะ...
…และคนที่โกรธมากกว่าเห็นจะเป็น...ไอ้แทน
เขาคงรู้จักกันมาก่อนมั้ง คงไม่ได้ประชุมหารือเรื่องทำร้ายผมหรอก
ว่าแต่แฟนเก่ากับแฟนเก่าเนี่ยนะ มันไม่แปลกๆ ไปหน่อยเหรอ
โว้ย...ทำไมไอ้แทนต้องเคยคบกับผู้หญิงแปลกๆ แบบนี้ด้วยวะ! ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองซวยชิบหายที่ต้องมา...เอ่อ...ต้องมารู้สึก...รู้สึกดีๆ กับคนอย่างไอ้แทน
“เป็นไรวะ” แจงที่จู่ๆ หันมาสนใจผมเอ่ยถาม สงสัยเห็นผมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกล่ะมั้งครับ
“คิดมากเรื่องพี่รหัสมึงเนี่ย”
“เป็นอะไร พี่แทนเจ้าชู้เหรอ”
“ไม่ใช่” ผมตอบสวนไป “เรื่องแฟนเก่าพี่มึง...”
“โอ้ย” แจงทำหน้าเห็นใจ ก่อนที่จะหันไปสนใจคู่ ‘เจพี’ “อยากได้พี่แทนก็ต้องทนค่ะ...เชื่อมั้ย กูก็คิดๆ อยู่นะ ว่าทำยังไงสองคนนี้ถึงจะหยุดตามรังควานพี่แทนสักที”
“คนที่ชื่อจูนก็ด้วยเหรอ” ผมนึกว่ามีแต่เจ๊อิงซะอีก
“โอ้ย...พี่แทนเปลี่ยนเบอร์หนีตั้งหลายครั้ง จากที่ได้ยินมาอ่ะนะ”
“แม่ง โหดว่ะ...”
“ไม่ต้องกลัวไปหรอก” แจงปลอบผมอย่างเข้าใจ
“กูไม่ได้กลัวนะ” ผมพยายามพูดว่าผมไม่ได้อ่อนแออะไรขนาดนั้น ผมแค่ไม่รู้จะจัดการยังไงกับความซวยที่ผมได้รับก็เท่านั้นเอง
“มึงมีใจพี่แทนอยู่...แค่นี้มึงก็ชนะแล้ว”
“…”
“กูเป็นกำลังใจให้คู่มึงนะ”
ผมถอนหายใจยาวๆ...นึกไปถึงใบหน้าของไอ้แทนที่หล่อเหลาสมกับที่สาวๆ เขารักเขาหลง
...เมื่อไหร่เรื่องแบบนี้มันจะผ่านจะพ้นไปสักที...
เวลาสองทุ่มสี่สิบห้า
เพราะผมเป็นสมาชิกของสีที่มายังไงก็ไม่รู้ ทำให้ห้องพักสำหรับผู้ชายปีหนึ่งสีแดงเต็ม ผมจึงต้องระหกระเหินมานอนกับห้องรุ่นพี่สีแดง ที่เจือกจะมีสี่คนพอดี พอผมมานอนด้วยมันก็เลยกลายเป็นห้าคนพอดีเป๊ะ
อะไรๆ ทำไมลงตัวขนาดนั้น...
“น้องทัพต้องไปเลี้ยงน้ำไอ้โก๋มันนะ” พี่ต้นพูดขณะที่เอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าตัวเอง “ไอ้แทนไล่ให้มันไปเป็นสตาฟฟ์สีอื่น”
คนที่ไล่คนอื่นออกจากสีทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เดินผิวปากออกมาจากห้องน้ำ ทั้งเนื้อทั้งตัวคือห่มผ้าเช็ดตัวที่ท่อนล่างผืนเดียว น้ำเกาะตามท่อนบนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ครีมอาบน้ำที่เขาใช้ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว แสดงออกว่าเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ ด้วยความสบายอกสบายใจ
ตอนกลางวันมึงยังเครียดอยู่เลยไอ้แทน...
“ผมนอนไหนดีครับพี่ต้น” ผมยืนเก้ๆ กังๆ พยายามไม่โฟกัสไปที่ไอ้กล้ามล่อนจ้อนนั่น...อยากถามมันเหลือเกินว่าทำไมไม่ไปเป็นนายแบบซะ น่าจะรุ่งกว่าเป็นนักการตลาดนะ
อย่างกับหลุดออกมาจากจีคิวอาร์แมกกาซีน...
ไม่มีใครตอบผม ทุกคนรอให้ไอ้แทนผู้เอาแต่ใจตัวเอง (มากในช่วงนี้) เป็นผู้ตอบ
“นี่ไง” แทนชี้มือไปที่ที่นอนติดผนังห้อง เยส ผมกำลังเล็งที่ตรงนั้นไว้พอดี
“ข้างๆ พี่ต้นใช่ป่ะ” ผมกระโดดลงไปบนที่นอนที่เป็นฟูกนิ่มๆ
“เหอะ” แทนส่งเสียงอย่างน่าหมั่นไส้
“ไม่ใช่ครับน้องทัพ พี่แค่มานั่งตรงที่นอนไอ้แทนเฉยๆ” พี่ต้นบอกยิ้มๆ เพราะว่าพี่ต้นนั่งอยู่ตรงที่ไอ้แทนบอกว่าเป็นที่นอนผม ผมก็เลยเข้าใจผิดไง...
ไม่เคยนอนกับมันนอกบ้านมาก่อน
แต่ก็ดี...ไม่เป็นไรหรอกมั้ง จะเขินอะไรเล่า คนก็อยู่กันเยอะแยะเต็มห้องไปหมด
“อาบน้ำ เตรียมเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” แทนก้าวเท้ามาใกล้ๆ ที่นอนผม ตาผมดันไปโฟกัสที่สะดือของมันพอดี เห็นหมดทุกสิ่งอย่างที่ทำให้ผมสามารถหวั่นไหวได้
กูขอออกซิเจน...มึงจะฮอตไปไหนวะ
คุณที่กำลังอ่านอยู่อาจจะมองว่าผมเป็นบ้าไปแล้วเหรอ แต่อยากให้มาดูหุ่นกับหนังหน้าภายใต้เส้นผมที่มีน้ำหยดติ๋งๆ ของไอ้แทนตอนนี้จริงๆ ครับ แล้วคุณจะมีอาการไม่ต่างอะไรจากผมเลย
“อ๋อ เอ้อ ได้ๆ โอเค” ผมกลืนน้ำลาย เปิดกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อจะเข้าไปอาบน้ำ
“อาบเสร็จแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำเลย”
“อะไร” ผมเถียง “ชุดเปียกตายห่าพอดี เอามาเปลี่ยนข้างนอกเหมือนมึงนี่แหละ”
“ใช่ ไม่ต้องอายหรอกเนอะน้องทัพ” พี่อีกคนในสีแดงที่ผมจำชื่อไม่ได้ส่งยิ้มมาให้
“พ่องตาย” แทนหันไปด่าพี่คนนั้น ก่อนที่จะหันมาหาผม “กูพูดคำไหนก็ต้องคำนั้นสิ”
“มึงเป็นพ่อกูเหรอเนี่ย”
“เป็นผัว”
เสียงแอร์ดังมาก...เพราะเงียบทั้งห้อง
“พ่องมึง!” ผมร้อง โยนของจากในกระเป๋าไปโดนตัวของแทน
“เห้ย” ช็อควงการไปเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนทำหน้าอึ้งกันไปหมด
“ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่นะ”
“เดี๋ยวก็ใช่” แทนดูไม่สนใจคนอื่นเอามากๆ เริ่มหยิบเสื้อผ้ามาสวม
“มึงมั่นใจจังเลย!”
“ถ้าไม่ใช่กู กูก็ไม่ให้มึงได้กับใครทั้งนั้นแหละทัพ”
หลากหลายความรู้สึกเกิดขึ้นกับผมตอนนี้ หน้าแดง มือไม้่สั่น รู้สึกอับอายเวลาเห็นพี่ๆ ส่งสายตาล้อเลียนมาให้ ไอ้แทนนี่ก็เหลือเกิน พูดอะไรออกมาไม่ได้เห็นใจอะไรผมเลย
“เชี่ยแทนแม่งคนจริงว่ะ กูยอม” พี่พีทปรบมือดังลั่น
“น้องทัพไม่ตอบตกลงๆ มันไปเลยล่ะ” พี่ต้นหัวเราะ
ผมก้มหน้าก้มตา...
…ก็แค่อยากให้เรื่องราวซวยๆ ของผมมันผ่านมันพ้นไปก่อน...
เพราะผมมีเซนส์แปลกๆ หลังจากที่เจอสองสาวสุดสยองเขาเดินด้วยกันเมื่อเย็น...มันจะต้องเกิดเรื่องกับผมแน่ๆ
ขึ้นอยู่กับว่าผมจะระวังตัวและยอมให้มันเกิดขึ้นมั้ย
“ไป อาบ น้ำ” แทนเอาผ้าเช็ดตัวมาตีหัวผมเบาๆ “ถ้าจะตอบตกลงไม่ต้องตอบตอนนี้หรอก รออยู่กันสองต่อสองก่อน”
“ไม่เอา พวกกูอยากรู้ด้วย”
“พ่องสิพีท” แทนหันไปด่า “ไปได้แล้วทัพ มันจะดึก”
“อื้มๆ” ผมสะบัดหัวไล่ความคิดออกไป เดินไปเข้าห้องน้ำท่ามกลางเสียงล้อเลียนของพวกพี่ๆ
ผมอาบน้ำเสร็จสามทุ่มครึ่ง...ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่รุ่นพี่ข้างนอกคุยกันเสียงดังมาก ส่วนใหญ่ก็มีแต่สาระทั้งนั้น คืนนี้บอลคู่ไหนแข่ง ทำไมมึงไม่เอาไพ่มา และก็มีกินเหล้าที่ห้องสีไอ้เจตน์
ผมเดินออกไปสภาพเหมือนไอ้แทนเด๊ะๆ เพราะชุดนอนผมผมทำมันหล่นลงพื้น แน่นอนว่ามันเปียกอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องเสียเวล่ำเวลา ผมบอกแทนแล้วใช่มั้ยครับว่ามันจะเปียก และมันก็เปียกจริงๆ
“เห้ย” แทนร้องเสียงหลงเมื่อผมโผล่หน้าออกไป ทุกคนในห้องหันมามองผมด้วยความอยากรู้ “อะไรวะเนี่ย!” แทนดันหลังของผมกลับไปในห้องน้ำ
“เชี่ย ไอ้แทน บังกูหาห่าไรเล่าาาาา”
“หุ่นน้องน่ารักดีว่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“หัวนมน้องเขาสีชมพู!!!!!”
ผมคิดว่าพวกพี่เขาคงจะเวอร์เพื่อแกล้งไอ้แทน ซึ่งก็ได้ผล ดูเหมือนมันจะพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้ผมออกไปเปลี่ยนชุดข้างนอก
“บอกทำไมไม่ฟัง” น้ำเสียงพ่อดุลูกของแทนกลับมาอีกแล้ว
“เสื้อเปียก” ผมชูหลักฐานให้ดู
“เดี๋ยวไปเอาชุดใหม่มาให้”
“ไม่เป็นไร” ผมจะหลบแทนแล้วเดินออกไปเปลี่ยนชุด มันจะอะไรนักหนา ผู้ชายด้วยกันทั้งหมดแท้ๆ
…แต่คนอย่างไอ้แทนมันจะยอมง่ายๆ เหรอครับ
“ไม่คือไม่ไงล่ะ” แทนคว้าตัวผมไว้ ทีนี้มันคว้าเอวของผมไปชิดกับตัวมันในห้องน้ำ หลังของผมแนบชิดติดไปกับมัน ใบหน้าของมันก้มลงมาซบที่ไหล่ของผมอย่างรวดเร็ว
มึงมาไม้นี้แล้วกูจะทำอะไรได้เล่า...
ผมกับแทนอยู่ในห้องน้ำ ข้างนอกส่งเสียงเชียร์ดังมากขึ้น ผมมองดูหุ่นตัวเองที่แทนโอบกอดอยู่ผ่านกระจก...ทำไมหน้าผมแดงแบบนี้วะเนี่ย
ผมไม่กล้าสบตาแทนในกระจกเลย
แม่งเจ้าชู้จนผมประหวั่นพรั่นพรึงไปหมด!!!!!
“อะไรเล่า ไปเอาชุดมาสิ”
แทนเอื้อมมือจะไปปิดประตูห้องน้ำ แต่ผมไม่ยอมง่ายๆ
“ถ้าออกไปแล้วเราสองคนจะไม่มีเวลาส่วนตัวเลยนะ”
ผมกลืนน้ำลาย... “นั่นแหละที่กูต้องการ”
“จริงๆ น่ะเหรอ” จมูกของแทนขยับเข้ามาฝังที่ต้นคอผมเสียงดังฟอด แทนฉวยจังหวะนั้นด้วยการปิดประตูไม่ให้ใครเดินมาเห็น
มันกล้าทำได้ยังไง คนอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ!
“เชี่ย” ผมหลับตาปี๋ เพราะการที่ผมลืมตาผมจะเห็นตัวเองโดนไอ้แทนเกี่ยวไปหมดทั้งตัว สภาพผมล่อแหลมมาก ในขณะที่ไอ้แทนนั้นสวมเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น
“คราวหลังจะเชื่อฟังมั้ย” แทนกระซิบข้างหูผม
“อะไร”
“จะเชื่อฟังหรือเปล่า”
ให้ตายเถอะ...ทำไมต้องทำเสียงเบาแบบนั้นด้วยนะ “เชื่อไง ก็เชื่อแล้วเนี่ย เอาเสื้อเข้ามาเปลี่ยนในนี้ แต่มันเปียกอ่ะ” ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นประเด็นไปซะได้...
“ทำไมไม่ระวังล่ะ”
มึงไม่กินหูกูเลยล่ะครับ ผมเอียงคอหลบปากไอ้แทน... “กูซุ่มซ่ามไง หยิบผ้าเช็ดตัวครั้งเดียวเสื้อผ้าก็หล่นแล้ว”
“…”
“ออกไปได้แล้ว ไปเอาชุดมาให้เปลี่ยนหน่อย”
“พูดดีๆ สิ” แทนเงยหน้ามองหน้าผมผ่านกระจกแล้วก็ยิ้มมุมปาก
“ไม่อ่ะ ยุ่งจังเลยวะ จะไปเปลี่ยนข้างนอกแล้วงั้น” ผมตัดบท ขยับตัวเพื่อที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำ เรื่องจะได้จบๆ ไป
แทนมันคว้าตัวผมเอาไว้แน่นให้กลับมาแนบชิดติดอกมันเหมือนเดิม
โอ้ย กูจะบ้า...
“กูไม่ให้ใครเห็นมึงในสภาพนี้ทั้งนั้น”
“มันจะเป็นไรวะ ก็ผู้ชายปกติ” ...ที่ไม่ค่อยมีกล้ามเท่าไหร่...เมืองนอกชีสมันเยอะเว้ย
“ไม่ปกติ”
“ยังไง”
“มึง...” แทนหลุบสายตาลงต่ำเพื่อมองสำรวจร่างผมผ่านกระจก สายตากรุ้มกริ่มของมันทำเอาผมอยากเอามือตีปากตัวเองที่ถามมันออกไปแบบนั้น “มึง...เซ็กซี่”
ผมอ้าปากค้าง...
“เดี๋ยวกูมา” แทนเหมือนเปลี่ยนความคิดอย่างรวดเร็ว มันออกไปข้างนอกโดยให้ผมรออยู่ข้างในห้องน้ำ เสียงแซวของเพื่อนแทนดังตามมา ในขณะที่หัวผมนั้นรู้สึกมึนแปลกๆ
ผมกับมันไม่น่าจะอยู่ด้วยกันสองต่อสองในที่อะไรแบบนี้...
ถ้ามันทำ...ผมยอมให้มันทำแน่ๆ ผมรู้สึกได้...
ผมจะมีมาตรการป้องกันเรื่องนี้ยังไงดี เมื่อตะกี้แค่มันขยับมากระซิบข้างหูผม ผมก็กลืนน้ำลายแล้ว...
“เอ้านี่” แทนส่งเสื้อมาให้ ไม่ยอมเข้ามาในห้องน้ำอีก
“ขอบใจ” ผมรับมา
“รีบๆ ใส่”
“อื้อ”
แทนตวัดสายตาลงมามองตัวผม...ก่อนที่จะทำหน้าตัดใจแล้วปิดประตูห้องน้ำ...
ไม่ใช่แค่มึงหรอก
…กูเองก็ต้องตัดใจ
คนอยู่กันตั้งเยอะเรายังจะมารู้สึกอะไรกันแบบนี้ได้!
ให้ตาย มีอะไรที่อเมซิ่งกว่านี้มั้ย...
ผมพลิกตัวไปมา...ขณะที่รุ่นพี่หลายคนขยับสับเปลี่ยนกันเข้าออกห้องนี้กันจ้าละหวั่น ไฟสว่างจ้าเพราะรุ่นพี่ยังไม่นอน มัวแต่เล่น ดูโทรทัศน์ และก็คุยกันเรื่องโน่นนี่นั่น
ผมง่วงนะ...
ไอ้แทนที่อยู่ที่นอนข้างๆ มองดูผม ผมกับมันอยู่ห่างกันแค่เอื้อมมือถึง
“ไปเล่นห้องไอ้เจตน์กันมั้ย” แทนเอ่ยเสียงดัง “น้องจะนอนว่ะ”
“เห้ย ไม่ต้องครับๆ ตามสบายเลย” ไอ้แทนมึงก็นะ...กูจะเห็นประโยชน์ส่วนตนมากกว่าส่วนรวมได้ยังไงล่ะ โว๊ะ
“กูมีที่ปิดตา” พี่พีทเดินมา หยิบที่ปิดตาสีน้ำเงินส่งมาให้ผม “เอาไปใช้เลย พี่พกมาหลายอัน”
“ใช้ได้เหรอครับ ขอบคุณครับ!” มันต้องช่วยได้มากแน่ๆ ผมหยิบที่ปิดตามาปิดตาอย่างเร็ว และก็ขยับหัวลงหมอน เตรียมตัวนอนอย่างเต็มที่
แม้เสียงจะยังดังอยู่บ้าง แต่ความสว่างไม่มีแล้ว เห็นแบบนี้แล้วน่าจะหลับได้อย่างง่ายๆ
ผมได้ยินเสียงคนขยับมานั่งใกล้ๆ ห้องของแทนมีคนมาสมทบใหม่ (และดูเหมือนจะเปิดบ่อนขนาดย่อมกันที่นี่) คนที่ขยับเข้ามาใกล้คือแทนใช่มั้ยครับ เมื่อกี้มันคือคนที่อยู่ใกล้ผมมากที่สุด
มือของมันเอื้อมมาจับหัวของผม ให้เข้าไปอยู่ใกล้ๆ กับขาของมัน...ให้หน้าผากของผมแนบชิดติดขาของมัน โดยที่มันไม่ปล่อยมือจากหัวของผม
ใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ...
ทำไมผมรู้สึกอบอุ่น...
“อย่าเสียงดังนะ” แทนบอกทุกคนในห้อง “น้องจะนอน”
ยิ่งได้ยินมันบอกทุกคนแบบนั้นผมยิ่งรู้สึกอบอุ่นหนักขึ้นไปอีก แทนไม่สนใจว่าใครหน้าไหนจะแซวจะล้อ มันยังคงคอยห้ามปรามเสียงพี่ๆ ที่ดังขึ้นให้เบาลงเพราะผมนอนอยู่...
ผมเกรงใจจริงๆ...แต่ผมรู้สึกว่า...ไอ้แทนมันเท่มาก...มากเสียจนผมอยากฟังอยากสัมผัสกับความเท่นี้นานๆ ผมก็เลยไม่ได้บอกให้พวกพี่ๆ เขาตามสบาย...
มันไม่ยอมปล่อยมือจากหัวของผม...แถมยังลูบหัวผมเบาๆ ระหว่างที่ผมนอนด้วย
มันแสดงออกชัดชิบเป๋ง...
ผมก็ไม่อยากให้มันแสดงออกฝ่ายเดียวหรอกนะ
ผมจับมือมันที่จับหัวผมอยู่ลงมาแนบข้างแก้ม แล้วผมก็นอนซบลงไป โดยที่ไม่รู้ไม่เห็นว่าหน้าตาของมันจะเป็นยังไง จะตกใจมากขนาดไหน...
มันถึงกับนิ่งไปเลย...
“พวกมึง!” จู่ๆ แทนก็ร้องเสียงดังจนผมตกใจ “กลับห้องให้หมด กูจะนอนแล้ว!”
“ไม่เอาโว้ย” ผมได้ยินเสียงพี่เจตน์ “เหล้าไม่หมดไม่กลับ” นี่พี่เขาขนมากินห้องนี้จริงๆ เหรอ
“ห้องนี้มีรุ่นน้องนะ ปล่อยให้น้องนอน”
“รุ่นเมียน่ะสิ ไอ้สัด หลงเมียจนลืมความลำบากของเพื่อน” พี่เจตน์ด่ากลับ สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนในห้องเป็นอย่างดี
“เชี่ยพีท มึงง่วงยัง” แทนถามพี่พีท
“…”
“พีท ไอ้พีท!”
“มันหลับไปแล้วว่ะ” เสียงพี่ต้นตอบขึ้นมา ผมมองไม่เห็นผมจึงคิดว่าพี่พีทอาจจะหลับบนที่นอนที่ไหนสักที่
“งั้นกลับ” พี่เจตน์เอ่ยออกมา
“โอ๊ยยยย ไอ้สัด ว่าแต่เพื่อน มึงก็ใช่ย่อย” ทุกคนแซวพี่เจตน์ประมาณนี้
“เห้ย ชู่วๆๆๆ อย่าเสียงดังดิ...”
“ทำไมวะ เสียงดังไปเลย พีทมันจะได้ตื่นมารับรู้ความรู้สึกของมึง”
“เชี่ยยยยยย กลับให้หมด กลับห้องให้หมด ไม่แดกไรแล้ว นอนๆๆๆ!”
“ฮ่าๆๆ สัดเจตน์ก็ชัดอยู่นะ ทำไมพีทมันไม่รู้ห่าอะไรเลยวะ”
“ไปนอนกันโว้ย!!!!”
เสียงตึงตังหลากหลายเสียงดังขึ้นจนในที่สุดเสียงสวรรค์ของผมก็มาถึงนั่นก็คือเสียงเงียบ ไม่สิ...เสียงที่คุยกันน้อยลง ไฟที่สว่างจ้าถูกปิด ความมืดมิดเข้าปกคลุม
ผมได้ยินเสียงแทนขยับตัวลงนอน...ที่แน่ๆ มือมันยังอยู่ใต้แก้มผมอยู่เลย
ตอนมันไม่เห็นหน้าผมและผมไม่เห็นหน้ามัน ผมบอกได้เลยว่าผมกล้ามาก...กล้ามากจริงๆ
“หึ” แทนส่งเสียงเล็กน้อย ก่อนที่จะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของผมให้มากขึ้น...และไม่ลืมที่จะจุมพิตที่หน้าผากของผมอย่างเนิ่นนานและก็ตาตรึง...
ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าผมกล้ามากในตอนนี้...
อาจจะเป็นเพราะความมืด อาจจะเป็นเพราะความอบอุ่นที่แทนมีให้ และก็อาจจะเป็นเพราะอะไรหลายๆ อย่างที่ค่อนข้างเป็นใจให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันรู้สึกหวานไปหมดขนาดนี้
ผมขยับใบหน้าให้สูงขึ้น...บรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากของแทนที่ดูเหมือนจะรอๆ อยู่เหมือนกัน
...แทนขยับตัวให้ใกล้ชิดผมราวกับไม่ต้องให้คนอื่นเห็นว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ในความมืด...
ผมไม่รู้ว่าคนที่นอนอยู่ในห้องที่เหลือจะเห็นมั้ย...
ผมไม่รู้ว่ามีใครแอบมองดูพวกเราอยู่หรือเปล่า...
แต่ที่แน่ๆ ผมอยากหยุดเวลานี้เอาไว้ฉิบเป๋งเลยครับ...
ผมกับแทนจูบกันอย่างเนิ่นนาน ทั้งดูดดื่มและก็วาบหวามไปในคราวเดียวกัน เราทั้งคู่ต่างรู้ดีว่าคืนนี้อาจจะลงเอยแค่จูบ แต่เชื่อเถอะว่ามันเป็นอะไรที่พิเศษอย่างยิ่งสำหรับผม...
สำหรับผมคำพูดไม่ต้องก็ได้...เพราะการกระทำของผมบางอย่างมันก็ชัดเจนมากมายเหลือเกินสำหรับแทน
และแทนมันก็ไม่ได้โง่ด้วย...
แทนขบเม้มริมฝีปากของผมเบาๆ ราวกับต้องการล้อเล่น ผมตีตัวมันเบาๆ เพราะมันเจ็บนิดๆ
“พอแล้ว” ผมกระซิบ
“ไม่เอา” แทนก็กระซิบเช่นกัน
“พอเถอะ”
“ไม่”
ปากแทนเข้ามาประกบปากผมอีกครั้งหนึ่ง
“พออออ” ผมพูด
“คิก” แทนหัวเราะอย่างขบขัน
ผมแข็งขืน แต่แทนดึงดัน เป็นเช่นนี้อยู่หลายรอบ จนในที่สุดหลังจากที่ผมบอกแทนว่าผมง่วง แทนก็เลยยอมปล่อยผมแต่โดยดี...
“ฝัน ดี นะ” แทนกระซิบ
“เหมือน กัน” ผมก็กระซิบเช่นเดียวกัน...
“รู้มั้ย”
“…”
“ตอนนี้มีความสุขมากๆ เลย”
“เหมือนกัน” ผมจะตอบอะไรได้อีกเล่า...
“อย่าไปไหนนะ”
“ฮะ” เราสองคนต่างก็กระซิบกันในเงามืด ผมตกใจเล็กน้อยเมื่อแทนพูดคำนั้น
“บอกว่า...อย่าไปไหน”
“…”
“เพราะไม่อยากอยู่โดดเดี่ยวอีกต่อไปแล้ว เข้าใจมั้ย”
ผมยิ้ม “อืม”
“…”
“มีแทน ก็ต้องมีทัพไง”
ผมคิดว่าผมกับมันคงไม่ต้องพูดอะไรกันมากแล้วล่ะ...ถ้าต่างฝ่ายต่างก็ชัดเจนซะขนาดนี้...
เวลาผ่านไปเนิ่นนานในที่สุดผมก็รำคาญที่ปิดตา (อาจจะใช้ได้ผลกับหลายคน แต่สำหรับผมผมนอนไม่หลับเอาเสียเลย...หรือว่าเป็นเพราะแทน) ผมจึงถอดมันออก แทนหลับไปแล้วเพราะหายใจอย่างสม่ำเสมอ...ผมลุกขึ้นมา และก็มองไปรอบๆ ห้อง
...แม่งไม่มีใครอยู่เลย!
แล้วผมกับมันทำตัวลีบติดกำแพง กระซิบกันเบาๆ คุยกันไปเพื่ออะไร ไม่เข้าใจเลย!!!!
ผมหันไปหาแทนที่หลับอยู่ ในความมืดมิดไม่ได้ปิดบังความหล่อลากของมันเลยแม้แต่น้อย
เจ้าเล่ห์นักนะ...
แต่ผมก็ชอบนะ
เอ๊ะ...หรือว่าผมอาจจะรัก?
TBC*
ทัพน้อยของเราธรรมดาที่ไหน
ปากแข็งค่ะ แต่การกระทำนั้นอ่อนยวบยาบ
ตอนนี้หวานมากกกกกกกก หวานจริงๆ
ถ้าคนอ่านชอบเดี๋ยวจัดให้อีกนะคะ ><
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
