ตอนที่ 29
ผมคบกับแทนมาทั้งหมด 45 วันแล้ว และตอนนี้ผมกับมันก็งอนกันอยู่ งอนกันอยู่บนเครื่องบินเหนือน่านฟ้าประเทศอะไรก็ไม่รู้ เพราะผมกับมันกำลังจะไปเที่ยวเกาหลี และเรื่องเที่ยวเกาหลีมันเป็นหนึ่งในเรื่องที่เรางอนกันด้วยครับ
มันเริ่มมาจากตรงไหนนะ...มันต้องเริ่มมาจากเมื่อสองสามวันก่อนแน่ๆ
เรื่องที่ 1 เรื่องที่ผมไม่ยอมแทนบนเตียง!
แค่จั่วหัวเรื่องผมก็อยากจะข้ามไปแบบไม่พูดถึงมันเพราะผมทั้งงงและก็เขินมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แทนบอกว่าในเมื่อเราสองคนใจตรงกันขนาดนี้แล้ว ทำไมเราไปบั่มบั๊มกันให้รู้แล้วรู้รอดไปสักที ผมก็ลีลาอยู่นานเหมือนกัน เพราะผมกลัวโน่นกลัวนี่กลัวนั่นไปหมด อีกอย่างถ้าให้มันง่ายๆ เดี๋ยวมันก็เบื่อผมตายห่าพอดี ผมคิดแบบนั้นผมก็เลยปฏิเสธมันมาโดยตลอด จนกระทั่งคืนนั้น คืนที่ผมกับแทนนอนอยู่บ้านของแทน และแทนก็เริ่มจู่โจมเข้าหาผมด้วยการจูบผมก่อน หลังจากนั้นมันก็ เอ่อ...ลูบไล้เนื้อของผม เบียดร่างของมันให้เข้ามาใกล้ผม ทำทุกอย่างที่จะปลุกอารมณ์ของผม
ก็แน่ล่ะว่าผมน่ะมีอารมณ์ร่วมกับมัน แต่อย่างที่ผมบอกไปนั่นล่ะ ถ้าให้มันได้ง่ายๆ มันก็เบื่อผมตาย ทั้งๆที่รู้ว่าอีกไม่นานยังไงผมก็เสร็จมันแต่ผมก็ขอต่อเวลาและก็ยืดชีวิตที่มีประตูหลังอันแสนบริสุทธิ์ออกไปให้มากกว่าเดิมนิดหน่อย ก็นึกว่าแทนมันจะทนได้เหมือนทุกครั้งหลังจากที่ผมขัดมัน แต่เปล่าเลย...ครั้งนี้แทนแม่งจริงจัง
“หมายความว่าไง...”
“อะไร”
“ไม่ไว้ใจกันเหรอ คิดว่ากูทำให้มึงมีความสุขไม่ได้งั้นเหรอ” ผมบอกแล้วมันจริงจัง มันทำหน้าคิดมากรวมทั้งโมโหโกรธา สงสัยความอดทนคงจะสิ้นสุดลงก็วันนี้
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“ถ้าอย่างนั้นเป็นอะไร ทำไมต้องปฏิเสธทุกครั้ง”
ผมจะบอกมันว่าไงดีล่ะ...มึงไม่เคยได้ยินหรือไงว่าครั้งแรกมันมักจะเจ็บมากน่ะหาาาา...มึงไม่ได้เป็นคนถูกกระทำนี่ กูก็กลัวเป็นธรรมดาสิ
หรือมึงจะให้กูกระทำล่ะฟะ
“เดี๋ยวลงไปนอนข้างล่างนะ”
นั่นไง...พ่อเจ้าประคุณงอนผม ผมคว้าตัวมันเอาไว้ไม่ทัน อีกอย่างจะไปดึงตัวมันขึ้นมาใหม่พร้อมๆ กับพลีกายถวายตัวให้ก็คงจะทำไม่ได้เพราะมันงอนผมไปแล้ว
ผมเพิ่งรู้ ณ ตอนนั้นนั่นเองว่าผมทำกับมันเกินไป เพราะหลายครั้งที่มันพยายามที่จะทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น และก็หลายครั้งเช่นกันที่ผมเป็นคนหยุดยั้งมันเอาไว้
และนี่ก็แค่เรื่องแรกนะครับ
เรื่องที่ 2 เรื่องที่ผมไปสอบไฟนอลก่อนโดยที่ไม่ให้มันไปส่ง
“ก็บอกโทรมา...ก็จะตื่นไปรับ ไม่เห็นต้องเกรงใจเลย” แทนบ่นอุบตอนมารับผม ก็วันต่อมาหลังจากที่งอนกันเรื่องบนเตียงนั่นแหละครับ ผมมีสอบวิชาสุดท้ายพอดี (เพราะงั้นนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่คืนก่อนสอบผมไม่ยอมมัน) ตอนผมลงมาจากบ้านของมันในเวลาที่ผมสายแล้ว ผมก็เห็นแทนมันนอนหลับอย่างไม่สบาย ใครจะไปกล้าขัดอารมณ์นอนของมันล่ะ ผมก็เลยให้ลุงเอี่ยมมาส่ง หลังจากนั้นก็กลายเป็นเรื่อง
“ก็ต้องเกรงใจสิ เห็นทำจ๊อบใหม่ติดกันตั้งหลายวัน” ผมพยายามอธิบาย
“กูดูเป็นแฟนที่บกพร่องต่อหน้าที่ไปเลย”
“ก็แค่ไม่ได้ไปส่ง ไม่เป็นไรหรอก ไม่ดราม่า”
“กูดราม่า...”
ว้อท? ความลับของแทนคือมันมีช่วงเมนส์มาเมนส์ไม่มาแบบผู้หญิงหรือเปล่าทำไมเข้าใจยากอย่างนี้
ผมไม่กล้าพูดอะไรต่อเพราะแทนเอาแต่หน้าบึ้ง ได้แต่นั่งนิ่งเงียบมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดทางกลับบ้าน แทนเองก็เหมือนกัน
เรื่องที่ 3 เรื่องที่แทนเซอร์ไพรส์โดยไม่บอกผมก่อน
“อะไรนะ!” ผมร้องเสียงหลง หลังจากที่ผมบอกกับแทนไปว่าจะพาแจงไปเที่ยวทะเลสักวันสองวัน แทนก็มาบอกผมว่าผมกับแทนจะได้ไปเกาหลีในอีกสองวันพอดี “ทำไมกะทันหัน ทำไมไม่บอก”
“ก็กะจะเซอร์ไพรส์ไง ทำไมต้องดูหงุดหงิดด้วยล่ะ อุตส่าห์เก็บตังค์ซื้อตั๋วให้นะ”
“ก็มันกะทันหันเกินนี่”
“แจงต้องเข้าใจอยู่แล้วล่ะน่า”
“รู้มั้ยว่าที่เกาหลีตอนนี้อุณหภูมิเท่าไหร่ ได้ศึกษามาก่อนหรือเปล่า”
“รู้ ก็แค่ติดลบ”
“กูไม่ชอบอากาศติดลบ เรื่องนี้มึงรู้มั้ยเนี่ย”
“ไม่รู้ เพิ่งรู้นี่แหละ”
“แทน เรื่องแบบนี้ต้องถามนะ มันเรื่องใหญ่”
“ตกลงไม่ชอบหรือไงที่ซื้อตั๋วให้จองโรงแรมให้ ถ้างั้นก็ยกเลิกไปเลย ไม่ต้องไปแล้ว”
“เดี๋ยว ทำไมต้องเสียงดัง”
“ใครล่ะที่เสียงดังก่อน”
“พอแล้วนะ ไว้ค่อยคุยกันวันหลัง”
“อีกสองวันจะบินแล้ว จะไปไม่ไปก็มาบอกด้วยก็แล้วกัน!” แทนร้องใส่ตามหลังผมที่เดินกลับบ้านของตัวเอง
เหตุการณ์ใหญ่ๆ สามเหตุการณ์นั้นคือเรื่องราวที่ผ่านมาในตลอดทั้งสามวัน นี่ยังไม่รวมเหตุการณ์ยิบย่อยที่ผมกับแทนทะเลาะกันอีกนะ ทั้งเรื่องเลือกร้านอาหาร (แทนอยากกินซูชิ แต่ผมอยากกินหมูกระทะ) เรื่องเลือกหนัง (แทนอยากดูหนังโหดเลือดสาด แต่ผมอยากดูหนังรักอินดี้) และก็เรื่องจิปาถะอีกมากมายก่ายกองจนผมเล่าให้ฟังไม่หมด เอาเป็นว่าตลอดช่วงสองสามวันที่ผ่านมาแทบจะเรียกได้ว่าเป็น ‘วันชง’ ของผมกับแทนเลยทีเดียว
ทำไมพวกเราทะเลาะกันหนักจังวะ...เพราะอะไรกัน
ผมมองใบหน้าของคนที่หลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ ตอนนี้ผมกำลังอยู่บนเครื่องเพื่อมุ่งสู่เกาหลีใต้ตามที่แทนคุณได้จองตั๋วเครื่องเอาไว้ (ได้ข่าวว่าแอบขอพาสปอร์ตของผมจากลุงเอี่ยมไปใช้ในการจองตั๋วด้วย) ผมยอมรับว่าผมดีใจที่แทนเซอร์ไพรส์ด้วยการใช้เงินที่เขาเก็บหอมรอมริบมาจ่ายให้ผม แต่ว่าก็อย่างที่ผมบอก มันกะทันหันเกินไป และอีกอย่างอากาศติดลบมันเลวร้ายเอามากๆ มันจะไปเที่ยวสนุกอะไร
เฮ้อ...คุณชายแทนนี่มันคุณชายแทนจริงๆ ผมจะว่าอะไรได้ นอกจากลากกระเป๋าไปรอมันที่หน้าบ้านและก็มาที่สนามบินพร้อมกัน บอกยกเลิกแจงเรื่องการไปทะเล โชคดีที่แจงไม่ว่า มันขอแค่รูปฟินๆ ของผมกับแทนจากต่างประเทศก็พอ (และก็เครื่องสำอางอีกนิดหน่อย)
อากาศเย็นยะเยือกขึ้นมาเรื่อยๆ จนผมรู้สึกได้ ผมลุกขึ้นไปหยิบเสื้อโค้ทของแทนกับผมออกมา (แม่งใหญ่แบบกินเนื้อที่มาก) เสื้อตัวหนึ่งผมใส่เอง ส่วนอีกตัวผมเอาไปห่มให้แทนที่กำลังหลับ...หลังจากนั้นผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดชิ้งฉ่อง
“แก...ผู้โดยสารล้อหล่อ”
“ไหน คนไหน”
“ที่มาด้วยกันสองคนนั่นไง”
แอร์โฮสเตสสองคนคุยกันไม่ใกล้ไม่ไกลจากผม...ผมเริ่มรู้สึกตงิดๆ ว่ามันจะต้องเกี่ยวกับผมหรือไม่ก็แทน
“นั่นไง...ที่กำลังหลับอยู่” แอร์สองคนโผล่หน้าออกไปส่องดูและก็กรี๊ดกร๊าดกันสองคน “เจอดารามาก็เยอะนะ แต่พอเจอคนหล่อที่ไม่ใช่ดารานี่มันกระชุ่มกระชวยดีจริงๆ”
“เอาน้ำไปเสิร์ฟเขาหน่อยมั้ย แจกเบอร์ไปด้วยเลย”
“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวจะทำสายการบินเสียหายนะยะ”
“ฉันหยอกเล่นน่า แต่ก็อยากทำจริงเนอะ น้องเขาดูเหมือนเพิ่งจบใหม่ๆ เลยอ่ะ”
“เหมือนเพิ่งสุกใหม่ๆ น่าอร่อยอ่ะ”
“ผู้ชายนะยะ ไม่ใช่มะละกอ”
ถ้าผมไม่ได้ต่อคิวลุงคนหนึ่งเพื่อรอเข้าห้องน้ำอยู่ล่ะก็...บทสนทนาพวกนี้ผมเลิกฟังไปนานแล้วล่ะ แต่ก็สนุกดีเหมือนกันนะครับเมื่อได้ยินว่าสาวๆ เขาพูดถึงแทนว่ายังไง ตลอดสี่สิบกว่าวันที่ผ่านมาเราสองคนแทบไม่เคยอยู่ห่างกันเลย และมันเหมือนนานมากแล้วด้วยที่แทนฮอตในหมู่สาวๆ ก็หลังจากที่พวกเราเปิดตัวกันอย่างโจ๋งครึ่มที่มหาลัย(ไม่ใช่ในแง่18+) สาวๆ ก็นิยมแทนคุณน้อยลง...หันไปนิยมพวกพี่ต้นพี่เจตน์และก็พี่กายแทน
“อุ๊ย พ่อมะละกอของเธอตื่นแล้ว”
“ไหนๆ”
“ไปค่ะ ไปเสิร์ฟน้ำ”
ผมยื่นคอออกไปดูพฤติกรรมของทั้งแอร์และก็แทน แอร์สาวถือถาดน้ำไปเสิร์ฟจริงๆ ด้วย ในขณะที่แทนนั้นส่งยิ้มรับด้วยท่าทางสะลึมสะลือและก็มึนๆ
นี่มึงอ่อยเขาเหรอ!!! (จริงๆ แล้วแทนไม่ได้อ่อย)
แอร์สาวชวนแทนคุยนิดหน่อยสองสามประโยค แทนเองก็ตอบสั้นๆ ง่ายๆ (ไม่รู้เหมือนกันว่าคุยอะไรกัน) แทนมองซ้ายมองขวาหาผม และเมื่อเจอผมจ้องมองอยู่เขาก็ทำหน้าโล่งอก
กูคงไม่โดดออกนอกหน้าต่างเครื่องบินหนีมึงไปตอนนี้หรอก...
จริงๆ แล้วผมก็ไม่คิดว่าแทนจะอะไรกับแอร์สาวคนนั้นหรอกนะครับ แต่มันก็อดหึงไม่ได้ ยิ่งเมื่อเห็นแอร์สาวกลับมาหาเพื่อนพร้อมกับทั้งกรี๊ดกร๊าดด้วยความฟิน ผมก็ยิ่งรู้สึกดิ่งลงไปใหญ่ เราเพิ่งทะเลาะกันมา และมันพูดจาดีๆกับแอร์ มากกว่าที่จะพูดจาดีๆ กับผมซะอีก
ว่าแต่...ทำไมห้องน้ำไม่เปิดสักที
นี่ลุงขี้อยู่เหรอ!!!! ทำไมไม่เสร็จสักที!!!!!
ในที่สุดผมก็ได้กลับมานั่งที่ เพิ่งเห็นเหมือนกันว่าแทนขอน้ำมาไว้ให้ หรือนี่จะเป็นสิ่งที่แทนพูดกับแอร์คนนั้น
อีกฝ่ายมองตามผม “ไปฉี่หรือไปขี้ นานโคตรๆ”
ลุงเว้ยที่ขี้ ไม่ใช่กู “ฉี่...”
“ได้หลับบ้างป่ะ”
ผมส่ายหน้า “ไม่อ่ะ”
“ทำไมไม่หลับล่ะ”
“ไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่”
“แสดงว่าเมื่อคืนหลับดีเลยล่ะสิ”
“...”
“กูเนี่ยสิ...นอนไม่หลับเลย”
ผมเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของแทนที่ก้มหน้าก้มตาสนใจของในกระเป๋าของมันที่ไม่รู้หยิบขึ้นมาคุ้ยหาของตอนไหน
“ทำไมถึงนอนไม่หลับล่ะ” ผมถาม
“จะให้พูดตรงนี้เลยเหรอ”
ผมมองซ้ายมองขวา ที่นั่งชั้นธุรกิจติดกันนี่ก็ถือส่วนตัวมากพออยู่นะ
“ใครจะได้ยินอะไรล่ะ พูดมาเถอะ”
แทนถอนหายใจก่อนที่จะหันมามองหน้าผม “กูกลัวมึงไม่รักกูอ่ะ”
ผมอ้าปากค้างไปเลยหลังจากที่ได้ยินมันพูดอย่างนั้น
“ช่วงนี้มึงกับกูทะเลาะกันบ่อยมาก กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร”
“...”
“กูไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย”
ใครจะอยากให้เป็นแบบนั้นกันล่ะ...ผมถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่สบายใจของแทน พร้อมกับทั้งกำลังจะเอ่ยปากว่าเราจะไม่ทะเลาะกันอีก แต่แล้วแอร์สาวที่ชื่นชอบ ‘พ่อมะละกอ’ อย่างแทนก็มาปรากฎตัวขึ้นมาอีกรอบ
“อภินันทนาการพิเศษค่ะ”
ขนมสองสามชิ้นถูกส่งต่อมาจากมือของแอร์สาว จากที่แทนทำหน้ากังวลเรื่องผมกลับทำหน้าเปื้อนยิ้มส่งไปให้แอร์สาวคนนั้น
ใจผมกระตุกวูบ...
“ขนมมั้ย” แทนส่งขนมฟรีมาให้ผม
“ดูแอร์เขาจะถูกใจมึงมากเลย”
“ไม่หรอก เขาก็แค่ทำตามหน้าที่แหละ”
“มึงส่งสายตาให้เขาด้วย”
“ไม่ส่งจะได้ขนมมาให้มึงกินเหรอ”
ผมอ้าปากจะพูด แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าพูดไปอาจจะทำให้เรื่องราวมันแย่ลงกว่าเดิม ก็เลยไม่พูดดีกว่า เราสองคนกลับเข้ามาสู่ลูปเดิมๆ นั่นก็คือแค่อีกฝ่ายพูดออกมาก็อาจเป็นชนวนทำให้ทะเลาะกันได้แล้ว
ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ...
สิ่งแรกที่ได้สัมผัสหลังจากที่เท้าแตะแผ่นดินที่นี่ก็คือ...หนาวเหี้ยๆ
ผมสั่นทันทีที่ถูกลมตีเข้าหน้า ผมกับแทนจ้างแท็กซี่มาส่งที่โรงแรม(ราคาแท็กซี่แพงสุดจะบรรยาย) เพราะพวกเราคลาดกับรถที่ทางโรงแรมส่งมารับ แทนไม่ยอมให้ผมออกเงินสักวอน เขาจ่ายค่าแท็กซี่ที่สามารถกินข้าวที่นี่ได้หลายมื้อไปให้คนขับ ก่อนที่จะช่วยผมยกกระเป๋าเพื่อลากเข้าสู่โรงแรม
ผมมองโรงแรมที่สูงเสียดฟ้า...แทนหมดไปเท่าไหร่กับทริปนี้นะ...
“เท่าไหร่” ผมตัดสินใจถาม โรงแรมในย่านนี้ไม่น่าจะถูกๆ แน่
“ไปพักเถอะ ไม่เป็นไรหรอก”
“กูไม่อยากให้มึงเอาเงินที่หามาได้อย่างยากลำบากมาละลายแบบนี้เลย”
“ก็กูอยากให้มึงสบาย”
ถึงผมจะรวยขนาดไหนแต่ผมก็อยู่ที่ไหนก็ได้นะถ้ามีมันอยู่ด้วย พนักงานมาช่วยพวกเราลากกระเป๋า หลังจากนั้นพวกเราก็เข้าไปเช็คอิน
ผมมองความหรูหรารอบตัวอย่างคุ้นเคยแต่ไม่สบายใจ ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเงินของแทนมีคุณค่ามากเกินกว่าที่จะเสียไป ผมนอนโฮสเทลราคาถูกได้ นั่งเครื่องบินชั้นประหยัดก็ได้ แต่แทนไม่ยอม เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เราถกเถียงกันก่อนที่จะมาที่นี่
โชคดีที่ห้องที่แทนจองไว้ไม่ใช่ห้องสูทอะไร ผมกับแทนขึ้นมาบนห้องที่แทนจองไว้ เป็นห้องที่มีเตียงเดี่ยวคิงไซส์และก็กว้างขวาง เราสองคนนั่งอยู่กันคนละฝั่งของเตียงหลังจากที่เคลียร์กับพนักงานเรียบร้อย
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ และความอบอุ่นจากฮีทเตอร์
ผมถอดเสื้อโค้ทออกช้าๆ ให้เหลือแต่เสื้อกันหนาวด้านใน แทนเองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน แล้วเราก็ปล่อยให้ความเงียบเข้ามาครอบงำอีกครั้ง
ผมว่าผมทนให้เป็นแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วล่ะ...เป็นแฟนกัน มีอะไรต้องคุยกันสิ ผมจะไม่ยอมให้เรากลายเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อบๆ หรอกนะ
“แทน”
“หือ...” เหมือนอีกฝ่ายเองก็รอคอยให้ผมพูดอะไรบางอย่างออกมา
“เราลองพูดอะไรกันตรงๆ แบบไม่โกหกกันหน่อยดีมั้ย สักสิบห้านาทีพอ”
คุ้นมั้ยครับ...แทนเองก็ใช้วิธีนี้กับคนปากแข็งอย่างผม และก็ได้ผลชะงัดจนผมเป็นแฟนกับเขามาได้เดือนกว่าๆ นี่ไง
และครั้งนี้ก็ต้องได้ผลเหมือนกัน แม้จะไม่ใช่ในกรณีเดียวกันก็ตาม
“พูดเรื่องอะไรล่ะ” แทนหันมาถามผม
“ทำไมพวกเรากลายเป็นแบบนี้” ผมโผล่งออกมา เหมือนเก็บกดมันเอาไว้ตลอดหลายวันน้ำตาผมก็เลยเอ่อล้นที่ขอบตาเหมือนจะไหล แต่ก็ไม่ไหลออกมา “เรารักกันน้อยลงเหรอ”
“...”
“พี่แทนรักทัพน้อยลงหรือเปล่า”
“ไม่” แทนตอบ “พี่แทนยังเหมือนเดิม”
“แล้วทำไมถึงทะเลาะกันได้กระทั่งเรื่องไม่เป็นเรื่อง”
“ทัพไม่เข้าใจพี่”
“เรื่องไหน”
“หลายๆ เรื่อง”
“เช่นเรื่องอะไร...”
“...”
“อย่าบอกนะว่าเรื่องมีอะไรกัน”
แทนทำหน้าอึ้งไปเล็กน้อย พร้อมกับดึงมือผมมาจับ “เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก”
“แต่ทุกอย่างมันแย่ลงไปหมดหลังจากที่พี่แทนโดนทัพปฏิเสธเรื่องนั้นนะ” ผมพูด “หรือว่าไม่จริง”
“...”
“เบื่อทัพแล้วใช่มั้ยล่ะ ขี้เกียจรอแล้วล่ะสิ”
“ไม่ใช่สักหน่อย” คราวนี้แทนดึงผมเข้าไปกอดอย่างแนบแน่น “พี่ผิดเอง พี่เองก็ผิด”
“ยังไง” ผมถามทั้งๆ ที่หน้าของผมซุกอยู่กับอกของเขา
“พี่คิดไปเอง เรื่องของเรา” แทนค่อยๆ พูดช้าๆ “เพราะทัพไม่ยอม พี่ก็เลยคิดไปเองว่าทัพไม่อยากมีความสุขร่วมกับพี่ ไม่อยากให้พี่ให้ความสุขทัพ พี่ก็เลยคิดไปเองว่าทัพอาจจะรักพี่น้อยลง แล้วพี่ก็เลยหงุดหงิดง่ายไปหน่อย”
“...”
“พี่ทำเราเสียใจมากเลยใช่มั้ย” แทนหอมเข้าที่ขมับของผมยาวๆ หนึ่งฟอด
“มาก” ผมตอบ น้ำตาผมไหลแล้วมั้ง แต่ก็มีเสื้อของแทนคอยซับน้ำตาให้ “บางครั้งมันมากเกินไปจนทัพคิดว่าแค่ทัพหายใจทัพก็ผิดแล้ว”
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย” แทนซุกใบหน้าของเขาเข้ากับที่ไหล่ผม ดึงผมไปกอดให้แน่นขึ้นและก็ขยับไปมาทั้งๆ ที่กอดผมอยู่เหมือนพวกเราเป็นตุ๊กตาล้มลุก
“เห็นมั้ย ทุกเรื่องมันเริ่มมาจากเรื่องบนเตียง”
“ก็...”
“เถียงไม่ออกใช่มั้ยล่ะ”
แทนพ่นลม ดึงผมให้ออกห่างจากตัวเขาและก็ก้มหน้าลงมาสบตา
“ก็ดูทัพสิ มีสารพัดเหตุผลที่ปฏิเสธพี่ บางครั้งก็จริง บางครั้งก็ไม่จริง พูดตรงๆ นะ” แทนทำหน้ามุ่ย “พี่น้อยใจว่ะ”
“ไอ้กาม”
“อ้าว” แทนร้อง “ก็เคยบอกตั้งนานแล้วมั้ยว่าตัวเองน่ะเซ็กซี่...นี่ทนมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่านานแค่ไหนแล้ว ไม่ทนแล้ว”
“เดี๋ยว...แปลว่าที่ยอมจ่ายทั้งทริปนี้ก็เพราะมีจุดประสงค์งั้นเหรอ”
แทนไม่ยอมสบตาผม “ก็...ถ้าทัพจะให้รางวัลสักหน่อยก็ไม่ปฏิเสธ...” เหมือนเขากำลังเขินผมอยู่ยังไงยังงั้น ที่เขายอมลงทุนทั้งหมดทั้งมวลนี่เพราะต้องการรางวัลจากผมเป็นเรื่องนั้นจริงๆ เหรอเนี่ย
“ก็แค่คิดว่า...ถ้าเปลี่ยนบรรยากาศ...ทัพอาจจะเปลี่ยนใจ”
“...”
“ได้ผลมั้ย...” แทนถามอย่างลุ้นๆ
ผมกระพริบตาเบาๆ ก่อนที่จะก้มหน้าลง “เดี๋ยว...นี่เราจะ...เอ่อ...ในคืนแรกทันทีที่มาถึงเลยเนี่ยนะ”
“จริงๆ เราทำที่ไหนคืนไหนก็ได้ไม่ใช่เหรอ”
ไอ้พี่แทน...แม่งคนกาม
“มันแก้หนาวได้นะ...”
“...”
“มันอบอุ่นด้วย”
“...”
“ลองได้”
พูดมาซะขนาดนี้กูยอมแล้วก็ได้ ไม่รู้จะลีลาไปทำไมให้มากเหมือนกัน (จริงๆ ก็คือความอดทนมาถึงขีดจำกัดเหมือนกัน) ผมตกลงในใจแล้วครับ แต่แทนยังไม่รู้...
“ว่าไง”
“ก็เอาสิ”
“หา...”
“ตอนนี้เลย”
“เห้ยยยยย”
“แต่แบบ...อย่ารุนแรง” ผมพูดอย่างอายๆ เอาเข้าจริงๆ ผมนับถือตัวเองมากนะที่กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกไป
แทนนั่งนิ่งๆ จ้องเข้ามานัยน์ตาของผม ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาสบตาของอีกฝ่ายด้วยความกล้าๆ กลัวๆ
ตอนที่มันมองมา เหมือนมีอะไรมากมายที่อยากส่งผ่านมาทางนัยน์ตาคู่นั้น ความรัก ความรู้สึกที่มีทั้งหมด...
...มันมากมาย เกินกว่าที่ผมจะอธิบายออกไปได้หมด
มือของแทนเอื้อมมาจับใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบา ค่อยๆ ดึงผมเข้าไปหาเขาช้าๆ ราวกับไม่ต้องการเร่งรีบอะไร
ผมกลืนน้ำลาย มีทั้งความกล้าและไม่กล้าประสมปนเปกันไป และนั่นก็ทำให้ผมเกิดความเกร็งขึ้นมา...
...แต่แทนจะสอนผม
ริมฝีปากบางเฉียบนั้นเข้ามาสัมผัสที่ริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบา อ่อนหวาน เนิ่นนาน และตาตรึง อีกฝ่ายมีริมฝีปากที่อุ่น แต่มีมือที่เย็นเฉียบ มันเป็นความแตกต่างที่เข้ากันดีในแบบของแทนคุณ
ผมเอนเอียงตามแรงของเขาโดยง่าย แทนส่งผ่านความรู้สึกของเขาผ่านทางริมฝีปากที่เราสัมผัสกัน เมื่อเนิ่นนานมากขึ้น เราสองคนก็มีความปรารถนาต่อกันมากขึ้น ร่างของเราเบียดชิดเข้าหากันทุกขณะตามจังหวะของริมฝีปากของเรา
จนผมถูกแทนกดวางตัวของผมลงไปบนเตียง...
“เด้งดีจัง” แทนพูดเบาๆ เมื่อเห็นว่าสปริงของเตียงนั้นดีมาก
ผมกลืนน้ำลายอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ความอับอายมากระจุกรวมกันอยู่ที่พวงแก้มจนตอนนี้ใบหน้าอาจจะดูเหมือนมะเขือเทศสุก
ผมกำลังจะกลายเป็นของแทน แทนกำลังจะกลายเป็นของผม
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นทำเอาผมหยุดใจเต้นแรงไม่ได้
“ไม่ต้องกลัวนะ” แทนกระซิบลงที่ข้างหูของผม ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับใบหูของผมอย่างอ้อยอิ่งเสียจนผมขนลุกซู่ “พี่จะไม่รุนแรง”
สิ้นสุดคำพูดของเขาใบหน้าอันหล่อเหลาก็ก้มลงมาซุกไซร้ตามใบหน้าและลำคอของผม ผมรู้สึกเกร็งไปหมดทั้งตัว ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยโดนแทนทำกับผมแบบนี้ เพียงแต่ว่าครั้งนี้ท้ายที่สุดมันคือการลงเอยในแบบที่มันควรจะเป็นมาตั้งแต่เนิ่นนานมาแล้ว
ผมตัวสั่นไปหมดกับสัมผัสที่น่าขนลุกของแทน เขาชำนาญ เขาเชี่ยวชาญ เขารู้หมดทุกจุดว่าตรงไหนควรเน้น ตรงไหนควรขบ หรือตรงไหนควรเม้ม
เขาทำเหมือนผมเป็นไอศกรีมที่กำลังละลาย ต่อหน้าไฟที่กำลังลุกโชติช่วงอย่างเขา
“อย่าเกร็งสิ”
“อือออ” ผมทำได้แค่ส่งเสียงตอบ
“ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรให้กลัว”
“สัญญาแล้วใช่มั้ย”
“ครับ?”
“สัญญาแล้วว่าจะไม่รุนแรง...”
แทนจูบริมฝีปากของผมอย่างย้ำๆ และรุนแรง “พี่สัญญา...” ผมกำเสื้อผ้าของเขาเอาไว้แน่น เพราะแรงจูบนั้น “ถ้าพี่ผิดสัญญา...”
“...”
“พี่อนุญาตให้ทัพรุนแรงกับพี่ได้เลย”
ผมจิกเสื้อผ้าของเขาตรงส่วนไหล่กว้างจนยับยู่ยี่ เขาอาจจะยังไม่รุนแรงกับผม แต่ผมก็ขอรุนแรงกับเขาไปก่อนก็แล้วกัน
มัน...แปลกไปหมด
มันเป็นความรู้สึกเหมือนผมกำลังล่องลอยอยู่ในสวรรค์ชั้นอะไรสักอย่าง
และแทนก็เป็นเทวดาที่อยู่บนนั้น
เทวดาที่นำพาผมไปพบกับความสุข...
แทนคุณทำตามสัญญา
แทนคุณสอนในประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ผมควรจะได้รับ
แทนคุณมอบความสุขในแบบที่เขากับผมมีร่วมกันได้
ผมไม่เคยนึกเคยฝันว่ามันจะสวยงามมากมายขนาดนี้
ถ้าไม่นับไอ้ความรู้สึกจุกๆ เสียดๆ ที่บังเกิดขึ้นแถวๆ สะโพกของผม
และผมขอตั้งฉายาใหม่ให้แทนคุณ...
...แทนคุณ ครั้งเดียว ไม่เคยพอ
TBC*
ตอนหน้าตอนจบแล้วค่ะ
ไม่เคยถนัด NC เลย ไม่เคยเลยจริงๆ ค่ะ T_T
ปล.หากถามว่าทำไมต้องเกาหลีใต้ คนเขียนขออภัยด้วยนะคะถ้าต้องเจอประเทศนี้ในผลงานคนเขียนซ้ำๆ
ประเทศที่คนเขียนเคยไปมีแค่ลาว (อยู่ติดบ้านคนเขียนเลย) กัมพูชา และก็เกาหลีใต้เท่านั้นเอ๊งงงงงงงง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
