(ต่อจากตอนที่แล้ว)..กาลครั้งหนึ่งของธีม..
ผมขอกลับมาเล่าเรื่องราวสั้นๆ ของตัวผม..นายธีม อีกสักครั้งนะครับ แล้วคุณจะรู้ว่าแฟนชของผมน่ารักแค่ไหน เรื่องมันก็มีว่า ผมโกหกนาวว่าลืมโทรศัพท์ก่อนจะวิ่งกลับมาที่ด้านหลังของเวที เมื่อมาถึงก็พบกลุ่มคนที่มารอผมอยู่ก่อนแล้ว ผมยิ้มให้พวกเขาก่อนจะเดินเข้าไปหา
“พี่ธีม อย่าลืมที่เราสัญญากันเอาไว้นะ” เกลือทวงสัญญาผม
“ไม่ลืมๆ ขอบคุณทุกคนมากนะ เดี๋ยวพี่กลับมาจะตอบแทนทุกคนเลย โดยเฉพาะไดแอน แสดงเป็นหมอดูได้เนียนมาก นาวมันเชื่อสนิทเลย แต่ขอกำชับทุกคนว่าห้ามให้นาวมันรู้เชียวนะว่าทั้งหมดคือแผนของพี่ ไม่งั้นพี่ได้นอนนอกห้องแน่ๆ” ผมบอกกับเพื่อนๆ ของนาวทุกคนที่ช่วยทำแผนคำทำนายนี้ให้สำเร็จ รวมถึงไดแอนและราณีด้วย
จากนั้นผมก็เดินออกมาหาท่านปู่ ท่านย่า ผมไหว้พวกท่าน แม้ท่านจะย่าจะมีสีหน้าที่ไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร แต่ท่านปู่หัวเราะชอบใจแล้วบอกว่าผมเหมือนท่านตอนหนุ่มๆ เปี๊ยบเลย เป็นคนเจ้าแผนการปู่ถึงได้ย่ามาเป็นคู่ครอง จากนั้นผมเดินไปไหว้ท่านพ่อกับท่านแม่ รวมไปถึงพ่อปริณกับแม่เมด้วย
“เดินทางปลอดภัยนะลูก ถึงโบราโบร่าแล้วโทรมาด้วยนะ แม่เป็นห่วง” แม่เมบอกกับผม
“ครับ ผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้าใจผม ขอบคุณมากครับที่ให้เราได้รักกัน”
แล้วผมก็วิ่งกลับมาที่รถ จากนั้นผมสั่งให้ทหารออกรถ นาวมันเอนตัวมาซบที่ไหล่ของผม ผมไม่ได้อยากแกล้งมันหรอกนะครับ แต่มันชอบกังวลกลัวคนอื่นจะมองผมไม่ดีแล้วก็ไม่แสดงออก ผมเลยจัดละครฉากเล็กๆ ให้มันกล้าแสดงสิ่งที่รู้สึกมากขึ้น แล้วตอนนี้มันก็แสดงออกมากขึ้นจริงๆ ด้วย ตอนที่มันตะโกนบอกรักผมทั้งน้ำตา ผมเองก็แทบจะร้องไห้ตามมัน ผมโตมากับมันทำไมจะไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกแบบไหนถึงได้มีอาการแบบนั้น ผมอยากจะกอดมันให้จมหายเข้าไปอยู่ในตัวของผมเลย ผมรักมันมากและดีใจมากเข้าไปอีกที่รู้ว่ามันก็รักผมขนาดนี้
“นี่ไม่ใช่ทางกลับวังขาวนี่นา” มันบอกแล้วชะเง้อไปนอกรถ
“อืม เราจะไปโบราโบร่ากัน ไปฮันนิมูนไง” ผมบอก มันทำหน้าอึ้งๆ ก่อนจะทำหน้าเจื่อนๆ ผมพลอยใจเสียไปด้วย ก็นึกว่ามันจะดีใจเสียอีก
“พี่อะ ทำไมไม่บอกนาวก่อนเลย”
“โกรธเหรอ” ผมถามเสียงอ่อยๆ
“เปล่า แต่นาวไม่ได้เตรียมครีมกันแดด ไหนจะชุดว่ายน้ำอีก ดูดิ กล้องอะไรก็ไม่ได้เอามา ไม่รู้ละ ซื้อให้นาวใหม่หมดเลยนะ” มันพูดจบผมก็โล่งใจเลย จากที่กังวลนึกว่ามันโกรธกลับอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แทน ไอ้หมานาวเอ้ย ทำไมแกน่ารักแบบนี้วะ
“ตกลง พี่จะซื้อให้หมดเลย สัญญา แต่ชุดว่ายน้ำไม่ต้องซื้อหรอก”
“ทำไมอะ ไปโบราโบร่าทั้งที นาวอยากดำน้ำ”
“แต่พี่ว่านาวคงไม่ได้ออกจากห้องแน่ๆ”
“โอ้ย ไอ้หมาธีม หื่นมากไปแล้ว คึคึ แต่ก็ โอเค ให้ไหวแล้วกัน” มันตอบแล้วก็หัวเราะคิกคักๆ
ผมอดใจไม่ไหว ดึงมันมาจูบอีกรอบ ไม่ได้สนใจว่าทหารที่ขับรถมาให้จะมองรึเปล่า ส่วนนาวเองก็ไม่ได้ขัดขืนหรือต่อว่าผมเหมือนทุกครั้ง มันปล่อยให้ผมจูบแถมยังจูบตอบกลับมาแบบร้อนแรงแบบไม่มียอมกัน หึหึ มันคงคิดว่าการที่ผมบอกมันไปว่ามันจะไม่ได้ออกจากห้องคงจะเป็นการล้อเล่นใช่ไหม เตรียมตัวโดนผมดูดพลังได้เลย ผมจะทำให้มันกลับดาวอังคารไม่เป็นเลย
‘เจ้ามะนาวต่างดุ๊ด ซินเดอเรลล่าของผม’
“พี่ธีม มโนอะไรอยู่ พูด” นาวถามผม คงเห็นผมอมยิ้มอย่างมีเลศนัยอยู่หลังจากที่ถอนจูบจากมันแล้ว
“พี่รักนาว” ผมตอบแถไปแบบที่มันเคยแถตอบผมบ้าง แล้วเราก็ต่างฝ่ายต่างหัวเราะกันอย่างมีความสุข
นิทานเรื่อง..กาลครั้งหนึ่งความรักของซินเดอเรลล่านาวกับเจ้าชายรองเท้าแตะแบบผมอาจจะจบแบบสวยงามตามแบบฉบับนิยายรักทั่วไป แต่ความสำคัญของมันคือผมกับนาวไม่ได้มีนางฟ้าแม่ทูลหัวมาคอยช่วยให้ทุกอย่างสวยงามแบบที่เห็น มันเกิดจากความรัก เกิดจากความเชื่อใจที่เราสองคนมีให้กัน เราพร้อมที่จะฝ่าฟันทุกอย่างโดยไม่ทิ้งให้ใครต้องเป็นฝ่ายให้แต่เพียงฝ่ายเดียว แปดปีที่เจ้าชายรองแตะคนนี้หลงรักนายซินขี้มโนเพียงข้างเดียวมันจบลงแล้ว ผมได้รับความรักกลับมาแล้วครับ เป็นความรักที่ผมขอสาบานว่า ผมจะรักษาความรักนี้ให้มันคงอยู่...ตลอดกาล...
จบบริบูรณ์
สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่านนนนนนนผู้แต่งมีเรื่องจะขอแจ้งให้ทราบโดยทั่วกัน 555
เรื่องกาลครั้งหนึ่งความรัก พาร์ท ซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายรองเท้าแตะนี้ ตอนนี้ผู้แต่งมี สนพ.มาทาบทามไปรวมเล่มแล้วนะคะ
ซึ่งในฉบับรวมเล่มจะมีการปรับปรุงเนื้อหาและการใช้ภาษาให้มันสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น มีการเพิ่มและลดอะไรบางอย่างให้มันดีขึ้น
มีตอนพิเศษด้วยน้าาา น้องมะนาวขี้มโน จะมโนเรื่องอะไรอีก พี่ธีมจะรับมือไหวไหมน้อ จะมีความฟินปนความฮาเพิ่มให้นะคะ
ต้องติดตามในตอนพิเศษฉบับรวมเล่มที่เพิ่มขึ้นนะคะ ก็เลยขอมาฝากเนื้อฝากตัวเผื่อใครต้องการจะมีผลงานของผู้แต่งวางเอาไว้
บนชั้นหนังสืออีกสักเล่ม อ้อนนนนน ตอนนี้อยู่ในระหว่างการปรับปรุง ถ้ามีการอัพเดทจะรีบมาแจ้งนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
