เมื่อความรักมาจากดอกไม้ (เรื่องสั้นตอนเดียวจบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อความรักมาจากดอกไม้ (เรื่องสั้นตอนเดียวจบ)  (อ่าน 9384 ครั้ง)

ออฟไลน์ sabastane

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ sabastane

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
      # เมื่อความรักมาจากดอกไม้ #
   
(เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยหากข้อมูลผิดพลาดประการใดโปรดอภัย)

.

.


   ท่ามกลางยามเช้าที่แสงอาทิตย์ยังคงส่องแสงผ่านหมู่เมฆลงมาได้ไม่ดีนัก นิศาหรือตรี กำลังทำกิจวัตรเฉกเช่นเดียวกับเมื่อวานและวันก่อนๆ

   มือเรียวสวยแต่ทว่ายังคงมีความหยาบอย่างชายชาตรีเอือมไปหยิบจานบนชั้นมาใส่ไข่เจียว อาหารมื้อเช้าสำหรับวันนี้ ก่อนจะยกไปวางบนโต๊ะคู่กับข้าวสวยร้อนๆ ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเป็นไปตามปกติเหมือนกับทุกๆวันอย่างช้าๆ...


   ก๊อกๆๆ


   ...เสียงเคาะประตูก็เช่นกัน

   ตรีวางช้อนที่กำลังจะตัวข้าวเข้าปากลง เดินไปเปิดประตูสไตล์หรู แล้วก้มลงมองพื้นที่หน้าประตูเช่นทุกวัน


   ...วันนี้เป็นลิลลี่เหลือง...


   ตรีหยิบดอกลิลลี่ขึ้นมาพร้อมอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินเอาไปปักไว้ที่แจกันในห้องนั่งเล่น แล้วกลับไปกินข้าวโดยที่รอยยิ้มยังคงประดับอยู่บนใบหน้าไม่คลาย


  ....ใครจะรู้

   ว่าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นทุกวันนับตั้งแต่เขาย้ายมาอยู่คอนโดนี้....

   และเขาก็ภาวนาซะด้วยซิ ว่าให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ....


   เมื่อกินข้าวและล้างจานเรียบร้อย ก็ถึงเวลาอาบน้ำ ร่างสูงระหงค่อยๆเปลือยกายและก้าวเท้าเข้าห้องน้ำอย่างไม่เร่งรีบ

  ตรี หรือนายนิศา กรีนดิส เป็นเด็กกำพร้า มีรูปร่างสูงเพรียว ไม่มีไขมันส่วนเกินซึ่งเป็นผลพลอยได้จากการทำงานหลายอย่าง ผมซอยสั้นสีน้ำเงินจนเกือบดำซึ่งหากไม่สังเกตก็คงไม่มีใครรู้ ดวงตาหวานซึ้งสีดำสนิทดูน่าดึงดูด ลิ่งสุดท้ายที่บ่งบอกว่าคนๆนี้คือ นิศา กรีนดิส เป็น ปานรูป‘พระจันทร์เสี้ยว’ขนาดใหญ่ที่จับจองพื้นที่ทั้งแผ่นหลัง

   แม่ครูที่เก็บเขามาเลี้ยงบอกว่าวันที่เจอเขามีเพียงชื่อและสร้อยที่ห้อยด้วยหินสีฟ้าหรืออควอมารีนมาด้วยในวันแห่งความรักเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นความไม่มีพ่อไม่มีแม่ก็ไม่ได้ทำให้เขาขาดความอบอุ่น กลับกันความรักของแม่ครูและเพื่อนๆที่บ้านเด็กกำพร้าทำให้เขาเติบโตขึ้นมาโดยไม่ขัดสนความรักอะไรมากมาย

   แต่ด้วยความเป็นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเงินที่ใช้ย่อมมีไม่มากพอ เมื่อตรีอายุยังไม่ครับ 13 ดีก็ต้องเริ่มทำงานและสอบชิงทุนแทนการพึ่งเงินจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ซึ่งเขาก็โชคดีสอบได้ทุนอันดับหนึ่งทุกๆครั้ง จนถึงปัจจุบันตรีเรียนจบมัธยมและสอบเข้ามหาลัยชื่อดังในคณะเภสัชฯด้วยคะแนนสูงป็นอับดับต้นๆได้สำเร็จเมื่อ 6 เดือนก่อน ดูเหมือนเรื่องที่เรียนจะไม่เป็นปัญหา แต่ที่เป็นปัญหาใหญ่คือ....เงินที่ต้องใช้ทำกิจกรรมต่างๆ เนื่องด้วยทุนที่เขาได้มานั้นเป็นทุนในการลงเรียนวิชาต่างๆเท่านั้น ไม่นับรวมค่าอุปกรณ์อื่นๆที่คณะเภสัชฯต้องมีเป็นของตนเองอีก

   ตรีจึง.....เริ่มต้นทำงานอย่างหนักในช่วงปิดเทอม ช่วงเวลาตี 5 – 9 โมงจะเป็นเวลาส่วนตัวและทบทวนหนังสือ ส่วนนอกนั้นเป็นเวลาทำงาน ซึ่งบางครั้ง...ก็เลิกเช้า


  ...แต่ทว่าไม่ว่าจะเลิกตอนไหน

   ตรีก็ไม่เคยเห็นเจ้าของดอกไม้เลยสักครั้ง....



   ดอกไม้ที่ตรีได้รับครั้งแรกเป็นดอกคาเนชั่นสีแดงช่อสวย แนบการ์ดสีฟ้าอ่อนเนื้อความได้ว่า “ผมจะจีบคุณนะ เจอกันวันเปิดเทอม” แถมด้วยอีโมติค่อนรูปหน้ายิ้มลืมตาข้างหลับตาข้าง จากนั้นมาดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ก็ทยอยพากันมาวางอยู่หน้าห้องโดยปราศจากการ์ด และตรีก็ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของพวกมันสักที

   หลายครั้งที่เคยสงสัยคิดจะรอตอนที่เจ้าของดอกไม้มาเคาะประตูแล้วเปิดออกไปทันที แต่ความหวังกลับล่มจมทุกคราว....ก็ไม่ว่าจะเปิดตอนมาเคาะ หรือจะเปิดประตูทิ้งไว้แล้วรอก็ตาม เขาก็ไม่เคยได้เห็นโฉมหน้าเจ้าของดอกไม้สักทีน่ะสิ!


   ....แต่มีสิ่งหนึ่งที่ตรีรู้ตัวเองดี ว่าเขาไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้หายไป....


   หลายครั้งหลายคราวที่งานต้องเลิกเช้า แต่กิจวัตรที่ตรีต้องทำทุกวันคือ ตี 5 ออกกำลังกายเบาๆอย่างการซิตอัพ เกือบจะ 6 โมงทานอาหารเช้า รอเสียงเคาะประตูที่มาพร้อมกับดอกไม้ที่ไม่เคยซ้ำกันซักวัน จากนั้นก็อาบน้ำ นอนหลับหรืออ่านหนังสือ รอจนถึง 9 โมง ออกไปทำงาน


.

.


   วันเวลาไหลผ่านไป....วันนี้เป็นวันเปิดเทอม

   ร่างเรียวระหงก้าวไปตามเส้นทางช้าๆ ในสมองนึกถึงการ์ดใบที่ถูกส่งมาพร้องกับช่อคาร์เนชั่นสีสวยที่ถูกส่งมา


   ....ขอให้ได้เจอ....


   ดวงตาสีดำสนิทเหม่อมองไปยังอาคารทรงพีระมิดตรงหน้า สถานที่ที่เคยได้รับข้อมูลว่าเป็นตึกที่ตัวเองจะต้องเข้าเรียนตลอด 6 ปี


  ....สวย...


   เมื่อเหม่อมองสำรวจจนพอใจ ตรีก็ก้าวเท้าเข้าตึกตรงหน้า เดินไปด้านข้างที่ถูกจัดเป็นสถานที่รับน้องชั่วคราวของคณะเภสัชฯ

   “อ้าวน้อง ปี 1 ใช่มั้ย? ทางนี้เลยๆ” รุ่นพี่สาวหน้าตาน่ารักจูงมือเขาไปยังโต๊ะ จากนั้นก็ให้เขียนชื่อและสาขาวิชาลงในใบรายชื่อ ซึ่งจากที่ดูแล้วมีคนมาก่อนหน้าเขาเยอะพอสมควรเลยทีเดียว


  .... ‘แดนดิน สิงหไกรรัตน์’

   ชื่อที่เขาต้องเขียนต่อท้าย....



   เมื่อกรอกรายละเอียดเสร็จ รุ่นพี่คนเดิมก็ชี้ไปทางลานกว้าง เป็นเชิงว่าให้เดินไปทางนั้น ซึ่งที่นั่นเองก็มีหลายคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว

   ตรีก้าวเท้าไปหยุดยืนหลังชายคนหนึ่งเงียบๆ ทั้งกลุ่มที่คุยกันอย่างสนุกสนานพลันเงียบลงและหันมามองเขาเป็นทางเดียว


   .....ตรีรู้สึกเฉยๆ

   กระทั่งชายที่นั่งหันหลังให้เขาหันหน้ามา....

   ....รู้สึก.....ดีใจ?.....


   “เอ่อ....เธอ...นั่งก่อนสิ เชิญๆ” หญิงสาวหน้าตาน่ารักที่นั่งอยู่ข้างชายคนนั่นเชิญเขานั่งลงพลางเขยิบตัวออกให้เขาได้นั่งตรงนั้นแทน

   เขาเอ่ยขอบคุณไปเบาๆ

   ตรีกวาดสายตาไปรอบวงลวกๆ นับจำนวนคนได้ราวๆ 8 คน ทุกคนแนะนำตัวโดยเริ่มจากหญิงสาวคนที่เอ่ยทักเขา

   “สวัสดี ชั้นชื่อหวานจ้ะ”

   “ดี คิง”

   "โฟกัสครับ”

   “ริสาค่ะ”

   “กร”

   “ไผ่”

   “ตะวัน”

   จวบจนวนมาถึงคนข้างๆตัวเขา ใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ สีหน้าติดเย็นชา

   “แดนดิน”


   ....แต่ใครจะรู้

   เขาเผลอใจเต้นแรงกับน้ำเสียงนี้....



   เมื่อทุกคนแนะนำตัวเสร็จ หวานก็ถามถึงชื่อเขา

   “นิศาน่ะ” เขาบอกไป

   “นิศา....ชื่อเพราะดีนะ” ตะวันชายหนุ่มผู้มีใบหน้าอบอุ่นเอ่ยชม

   “ขอบใจ” เขายิ้มตอบ “เรียกเราว่าตรีก็ได้”

    จากนั้นทั้งวงก็เริ่มต้นบทสนทนาทั่วไปและเริ่มเฮฮาอีกครั้ง แต่แปลก...


    ....แดนดินนั่งเฉยอยู่เพียงคนเดียว....


.

.


   เวลาผ่านไปจนถึงช่วงค่ำ กิจกรรมที่ผ่านมาทำเอาบรรดาปี 1 เหนื่อยไปตามๆ ตลอดเวลาที่ทำกิจกรรม ตรีไม่มีเวลาเจอเพื่อนใหม่กลุ่มแรกเลย เนื่องด้วยรุ่นพี่จับแยกย้ายไปตามกลุ่มและให้เวียนฐานกันทำกิจกรรม

   ตรีก้าวเท้าไปทางหอพักที่อยู่ไม่ไกลนัก ตามเส้นทางมีผู้คนสวนไปมาอยู่เรื่อยๆ เนื่องจากอีกฝั่งเป็นตลาดขนาดใหญ่ เขาเดินทอดน่องไปอย่างไม่รีบเร่ง ถึงแม้จะเหนื่อยขนาดไหนแต่ช่วงหัวค่ำที่ไม่ค่อยมีรถผ่าน อากาศก็ชวนให้รู้สึกดีอยู่เสมอ

   เดินไปไม่นานตรีก็ต้องหยุด เมื่อเห็นชายร่างหนาที่ยืนนิ่งอยู่ก่อนจ้องมองมาทางเขาอย่างจงใจ


   ....แดนดิน....


   “เอ่อ....” เป็นตัวเขาเองที่เป็นฝ่ายเอ่ยออกมาก่อนหลังจากที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่นานแสนนาน “เรา....ไปก่อนนะ”

   ขณะที่เท้าของตรีกำลังจะก้าวผ่าน มือหยาบก็เอื้อมมาชุดรั้งไว้


   ....พริบตา

   ตรีเหมือนจะหยุดหายใจ.....



   “ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย....ได้มั้ย?” เสียงนุ่มทุ้มติดอ้อน ทำเอาตรีใจเต้นไปชั่วขณะ

   “....ได้มั้ย?” น้ำเสียงอ้อนๆ กับท่าทางแข็งๆสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง ตรีหลุดเสียงหัวเราะออกมานิดหน่อยให้อีกฝ่ายเขินเบาๆ ก่อนจะตอบ

   “อืม....ไปสิ”

   ทั้งสองพากันข้ามไปอีกฝั่ง ก้าวไปยังร้านก๋วยเตี๋ยว ก่อนจะจับจองที่นั่งโต๊ะหนึ่ง

   “เอาบะหมี่เกี๊ยวครับ/ฮะ” เสียงที่ประสานกัน ทำเอาทั้งสองหลุดหัวเราะออกมานิดหน่อย

   ตรีประหลาดใจที่เห็นสีหน้าอย่างนี้ของแดนดิน


   ....ก็หัวเราะได้นี่นา....


.

.


   ทั้งสองนั่งทานบะหมี่พลางคุยถึงเรื่องราวต่างๆของตนเองให้อีกฝ่ายรู้อย่างสนุกสนาน ตรีรู้สึกเพลิดเพลินเป็นครั้งแรกตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่หอที่นี่


  ....ราวกับมีเพื่อน

   และเพื่อนคนนี้จะอยู่ข้างเขาตลอดไป....



   เมื่อกินบะหมี่เสร็จและจ่ายตังเรียบร้อยแล้ว แดนดินก็หันหน้ากลับมาคุยกับตรีด้วยสีหน้าแช่มชื่นต่างจากเมื่อตอนเช้าลิบลับ

   “อยู่หอไหน เดี๋ยวไปส่ง”

   “ไม่เป็นไร แยกกันตรงนี้ก็ได้” ตรีรู้สึกเกรงใจนิดๆ ในเมื่อเพิ่งจะรู้จักกันไม่ถึงวันอีกฝ่ายก็จะไปส่งเขาเสียแล้ว

   “....นะ?” ท่าทางอ้อนแข็งๆ กลับมาทำร้ายตรีอีกครั้ง ทำให้เขาต้องพยักหน้ารับด้วยแก้มแดงๆให้อีกฝ่าย

   แดนดินยิ้มหน้าบาน ก่อนจะเดินนำไปทางหอที่เขาบอก

   ...วันนั้นตรีจึงได้รู้ว่าแดนดินอาศัยอยู่ชั้นบนและห้องตรงกันกับเขา....


.

.


   ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังช้ากว่าทุกวัน จนตรีเกือบจะถอดใจออกไปมหาลัย

   เมื่อเปิดประตูออกไป ดอกกุหลาบสีขาวพร้อมการ์ดแนบเล็กๆก็วางอยู่บนพื้น ตรีชะเง้อออกมามองหน้าห้องเล็กน้อย เขาเห็นแผ่นหลังกว้างกำลังเดินลงบันไดไป ตรีไม่ได้เดินตามแต่กลับดึงการ์ดขึ้นมาอ่านแทน

   “ยินดีที่ได้รู้จักครับ เมื่อวานสนุกมาก ผมเพิ่งรู้ว่าตรีชอบไวท์ช็อกโกแลต ไว้ว่างๆผมทำมาให้กินนะ ^^”

   ตรีใจเต้นแรง เพราะสิ่งที่ชายปริศนาเขียนไว้มีเพียงแดนดินเท่านั้นที่เขาเล่าให้ฟังตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่หอนี้
 

  ....ซึ่งลึกในใจตรีภาวนาให้คนเพียรส่งดอกไม้มาตลอดเป็นแดนดิน.....



   เมื่อก้าวลงมาหน้าหอตรีก็เจอกับแดนดินยืนส่งยิ้มบางๆมาให้

   “หวัดดี มีเรียนเช้าหรอ?” เขาเป็นคนทักอีกฝ่ายก่อน

   “เปล่าหรอก....มารอตรี” รอยยิ้มบางๆของแดนดินทำตรีเขินจนต้องหลบสายตาเล็กน้อย ก่อนจะเงยขึ้นพูดกับอีกฝ่าย
 
   “รอทำไม? มีอะไรรึเปล่า?”

   “....จะไปส่ง”

   “.....” แก้มตรีขึ้นสีเลือดฝาดเล็กน้อย

   ทั้งสองคนเดินไปมหา’ลัยอย่างเงียบๆ ไร้ซึ่งบทสนทนา แต่ทว่า....สบายใจ


   ....ตรีภาวนาให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดทุกวัน อย่างน้อยๆ....

   ก็จนกว่าเขาจะจบ....


.

.

   เย็นวันนั้นแดนดินไม่ได้มารับตรีอย่างที่คิด....

   แต่แดนดินกลับโผล่มาที่ห้องเขาตอนหัวค่ำแทน ซึ่งเป็นเวลาที่เขาจะต้องไปทำงานประจำที่ร้านซึ่งไม่ห่างจากหอพักมากนัก และเป็นร้านเดียวที่ตรีเลือกจะเหลือไว้ทำงาน

   “ตรี...ว่างมั้ย?”

   “ไม่ว่างหรอก” แดนดินหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เขาจึงพูดต่อ “แต่จะเดินไปคุยไปก็ได้นะ”

   อีกฝ่ายคลี่ยิ้มกว้างทันที

   ตรีบอกแดนดินไปว่าเขากำลังจะไปทำงาน และหากจะคุยก็คงต้องเดินไปคุยไป

   ...แต่จนแล้วจนลอดก็ไม่มีเสียงใดเล็ดรอดออกมาจนกระทั่งถึงร้านที่เขาต้องทำงาน


   ....แปลก....


   ร้านที่ตรีทำงานอยู่เป็นบาร์หรูสามชั้นไว้สำหรับการนั่งดื่มเงียบๆ แต่ยังคงมีโซนสำหรับเต้นหรือฟังเพลงไม่ต่างบาร์ร้านอื่นมากนัก งานของตรีมีเพียงแค่เสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่ม บางครั้งหากคนที่เคาท์เตอร์ไม่พอเขาก็จะไปช่วยเป็นบาร์เทนเดอร์จำเป็นแทน ซึ่งวันนี้ก็เช่นกัน

   งานง่าย เงินดี ใครล่ะจะไม่อยากทำ
 
   “นี่ ถ้าไม่พูดอะไรจะไปทำงานแล้วนะ” ตรีเอียงหน้าถามอีกฝ่าย ซึ่งแดนดินพนักหน้าเล็กน้อย เดินไปนั่งเก้ากี้ตัวริมสุดที่เคาท์เตอร์ แล้วเอ่ยขอ ออนเดอะร็อค กับบาร์เทนเดอร์

   เลิกงาน แดนดินขอเวลาจากตรีอีกครั้ง

   “...แวะสวนนะ” ตรีพยักหน้าเบาๆ แดนดินเป็นฝ่ายนำไปที่รั้วแบ่งเขตระหว่างแม่น้ำและพื้นดิน

   ท่ามกลางสวนสวยริมแม่น้ำกลางดึก มีเพียงทั้งสองยืนกันอยู่เงียบๆ จนตรีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดง่วงงุนนิดๆ

   “นี่....ถ้าไม่พูดจะกลับแล้วน้า”


   .....ก็คนมันง่วงนี่นา....


   “เราชอบตรี ขอจีบนะ” คำพูดจากปากของแดนดินสั้นนิดเดียว

   “ห๊ะ!?” แต่ทำตรีหายง่วงขึ้นมาทันที

   “ขอจีบตรีได้มั้ย?....ไม่สิ จีบตรีนะ” แววตาจริงจังของแดนดินทำตรีงุนงง ไม่รู้จะตอบอะไรออกไปดี

   “อะไรเนี่ย....อยู่ดีๆก็มา....”

   “เราบอกในการ์ดไปตั้งแต่ตรีย้ายมาอยู่หอใหม่ๆแล้ว”

   “เอ๊ะ...?” การ์ด....

   “...ตรีรับดอกไม้ของเราทุกวัน” ดอกไม้.....

   “....” เดี๋ยวนะ....แปปนึง

   “...แล้วตรีก็ไม่ปฏิเสธการ์ดกับดอกไม้จากเราด้วย”

   “....” ....เดี๋ยวสิ ขอเวลาเรียบเรียงหน่อย

   “เพราะฉะนั้น....เราไม่ได้ขออนุญาตจีบตรี แต่เราแค่บอกเพื่อให้มันชัดเจนเท่านั้น...”

   “เอ่อ....เดี๋ยวนะ” แดนดินนิ่งเงียบตามที่เขาบอก

   “นาย....คือคนที่ส่งการ์ดมาให้ตอนเราย้ายเขาหอวันแรก?”

   “ใช่” อีกฝ่ายตอบกลับตรงๆ

   “นาย....ส่งดอกไม้ให้เราทุกวัน?”

   “ใช่”

   “นาย...เป็นคนนั้นหรอ?”

   “ใช่”

   “....”

   “....”

   “ไอบ้า!” ตรีผลักแดนดินไม่แรงนัก แล้วต่อว่าอีกฝ่าย “รู้มั้ยฉันกลัวแทบแย่!...กลัว....ว่ามันจะไม่ใช่นาย...”

   ประโยคสุดท้ายเบาหวิว แต่มีกันอยู่แค่สองคน มีหรือที่แดนดินจะไม่ได้ยินที่ตรีพูด

   รอยยิ้มกว้างจึงประดับเต็มหน้าของแดนดิน


   ....ช่วยไม่ได้ คนมันมีความสุข....


.

.

.

   1 อาทิตย์ผ่านไป....แดนดินขอคบตรีอย่างเป็นทางการ

   1 เดือนต่อมา....แดนดินให้ตรีย้ายเข้ามาอยู่ห้องตัวเอง ซึ่งตรีเองก็เต็มใจเสียด้วย


   ....แหงล่ะ ของแฟนนี่...


   1 ปีต่อมาอีก...ทั้งสองเรียนอย่างหนัก เจอหน้ากันแค่เพียงตอนตื่นและตอนนอนเท่านั้น

   และอีกหลายๆปีต่อมา....

   ในบ้านเดี่ยวหลังขนาดกลาง มีเสียงหัวเราะดังแว่วออกมาอย่างสนุกสนาน

   ตรีและแดนดินเรียนจบแล้ว ทั้งสองใช้เงินที่เก็บไว้ส่วนหนึ่งซื้อบ้านมือสองราคาถูกไม่ไกลจากบ้านเด็กกำพร้าของตรีมากนัก เงินบางส่วนก็เอาให้กับแม่ครูเป็นค่าเลี้ยงเด็กกำพร้าคนอื่นๆ

   แดนดินได้เป็นประธานบริษัทนำเข้ายารายใหญ่ที่ตั้งขึ้นมาเอง และยังมีตำแหน่งเป็นผอ.ของโรงพยาบาลชื่อดังซึ่งรับกิจการต่อจากผู้เป็นบิดา....เรื่องของทั้งสองผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายรู้เห็นและสนับสนุนเป็นอย่างดี ทำให้ทั้งตรีและแดนดินโล่งใจจากความกังวลนาๆ

   ตรีได้ทำงานเป็น....นักคอลัมนิสต์เพื่อสุขภาพของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่นิยมไม่น้อยเลยที่เดียวเชียว


   สาเหตุน่ะหรอ?....


    “หม่าม๊าขาาาาา” เจ้าของเสียงเล็กๆนี่ไง

    “ขาาา...น้องดิววว” เด็กผู้หญิงวัยเจ็ดขวบรีบวิ่งลงจากรถ ยื่นกระเป๋าให้พี่เลี้ยงถือพร้อมสวัสดี และรีบวิ่งมากอดขาหม่าม๊าที่เดินออกมารับอย่างร่าเริง

   เขารับเด็กกำพร้าคนหนึ่งมาจากบ้านแม่ครูเป็นลูกบุญธรรม....ของเขาและแดนดิน

   “ป่าป๊ายังไม่กลับหรอคะ หม่าม๊า” เสียงเล็กเจื้อยแจ้วทำเขาอดหมั่นเขี้ยวจนต้องก้มลงไปฟัดเบาๆ

   “หึหึ วันนี้ป่าป๊ากลับดึกค่ะ น้องดิวไปอาบน้ำกับพี่ฟางก่อนนะคะ เดี๋ยวหม่าม๊าทำวาฟเฟิลราดน้ำผึ้งให้กิน ดีมั้ยคะ?”

   “ดีค่ะ” ใบหน้าจิ้มลิ้มพยักขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ตรีลูบหัวเด็กหญิงเล็กน้อยก่อนจับเจ้าตัวหันหลังไปทางพี่เลี้ยงที่ยืนคอยด้วยความเอ็นดู

   เด็กหญิงก้าวขึ้นบันไดพร้อมพี่เลี้ยงด้วงเสียงเจื้อยแจ้วตลอดทาง


   ....เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ

   ....แก้วตาดวงใจของเขา....



   “ฮือ...ฮืม...” ตรีอำเพลงในลำคอเบาๆ ขณะทำวาฟเฟิลให้เจ้าตัวน้อยที่กำลังขึ้นไปอาบน้ำอยู่

   หมับ!

   “อ๊ะ!....” แรงกอดกะทันหันจากด้านหลังทำตรีตกใจจนชามใส่แป้งหล่น ดีที่มือหนาของคนกอดเอื้อมมารับไว้ทันและวางมันลงบนเคาท์เตอร์

   “คิดถึงจังครับ...” เสียงนุ่มทุ้มถูกกระซิบข้างหู ตรียิ้มกว้าง หยิบชามใส่แป้งค่อยๆเทลงบนแป้นพิมพ์ไฟฟ้า

   “ห่างกันยังไม่ทันถึงวันเลยนะครับ...คุณแดนดิน”

   “ก็คิคถึงคุณภรรยานี่ครับ....อยากหอม...อยากจูบ...อยาก...กอด....” คำพูดสุดท้ายดูแฝงความใน ทำตรีหน้าร้อนขึ้นสีได้อย่างทันใจ


   ....ทุกวันนี้กอดไม่พอหรือไงล่ะ! คนขี้แกล้ง!...


   “อื้อ หยุดเลย” แก้มนวลเอียงหลบ แล้วหันกลับมาถอดเนคไท ปลดกระดูมเสื้อเม็ดบนให้อีกฝ่าย “แล้วไหนบอกกลับดึกไง มีประชุมไม่ใช่หรอ?”

   “ยกเลิกน่ะ กะจะให้กลับไปอยู่กลับครอบครัวซักคนละวันสองวัน ก่อนรับปีใหม่อาทิตย์หน้า”

   “ใจดีเนอะ”

   “มีรางวัลมั้ย?” คนตัวหนาอ้อนอีกฝ่ายยิ้มๆ

   “ฝันเหอะ” เขายู่หน้าใส่ ก่อนจะให้ไปดูวาฟเฟิลต่อ

   แดนดินอมยิ้มกับภาพตรงหน้า และยิ่งยิ้มกว้างขึ้นไปอีกเมื่อลูกสาวตัวน้อยวิ่งโถมกายเข้าใส่ ก่อนจะพากันไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะโดยหม่าม๊าคนสวยวีนใส่ ข้อหาป่วนในครัว


  ....แต่ทำไงได้ รักแล้วนี่น่า....


    ทั้งสามนั่งกินข้าวด้วยกัน เมื่อกินเสร็จก็ช่วยกันล้างชามก่อนจะพากันระเห็จมาที่ห้องนั่งเล่น ป่าป๊ากับลูกสาวพากันนั่งทำการบ้าน ส่วนหม่าม๊าก็นั่งอ่านหนังสือสมัยเรียน

   ส่วน ฟาง พี่เลี้ยงของลูกสาวคนสวยนั้นกลับไปแล้ว เนื่องจากจ้างไว้รายวันเท่านั้น วันไหนป่าป๊ากลับเร็วก็ได้เลิกเร็ว วันป่าป๊ากลับดึกก็จะได้กลับค่ำหน่อย

   ไม่นานนัก...ไฟในบ้านทั้งหลังก็ปิดลง


   ....แต่อารมณ์ของป่าป๊ายังไม่ลงนี่สิ....

   “...นี่แดนดิน พอแล้วน่า”

   “ตรีครับ...”

   “ไม่ตรีครับแล้ว....”

   “ไม่ตรีครับก็ได้....เอาเลยล่ะกัน”

   “ไม่....ดิน...อ๊ะ..อื้อ...”

   “อ๊ะ..อ๊ะ...อาา...อ๊า..ดิน...อ๊ะ...”

  “...พอ...ดิน...พะ..อ๊ะๆ...อื้อ.....”


   ....เสียงครางดังไปทั่ว ก่อนจะหยุดลงเมื่อเวลาล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่.....

.

.

.

END

HAPPY NEW YEAR.

ออฟไลน์ tawanchai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
ดีจัง หวานๆ น่ารักดีเรื่องนี้

ออฟไลน์ นอนกินแรง

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-4
เป็นเรื่องน่ารักที่ตอนรับปีใหม่ดีเหลือเกิน :mew1:

ออฟไลน์ lollita

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
สั้นจัง แต่น่ารักดีครับ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
แทบจะฟินจิกหมอน


ขอบคุณมากๆนะคะ

 :กอด1:

ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0

ออฟไลน์ larynx

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 821
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ taltal020441

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ pprtoy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
น่ารักมากเลยค่ะ อ่านแล้วยิ้มตามเลย เขิน
แหม เข้ากั๊นเข้ากัน คนนึงดูแลรพ.กับยา ส่วนอีกคนคอลัมนิสต์สายสุขภาพ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารัก ๆ ค่ะ ^^

ออฟไลน์ lllittled

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 97
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ยิ่งกลัวพลิกอยู่5555

ขอบคุณมากค่า

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
น่ารักมากเลยค่าาา เราชอบบงง คิดว่าจะดราม่าเสียแล้วที่เปิดมาว่าเป็นเด็กกำพร้า งื้อออ สบายใจฟีลกู๊ด

ออฟไลน์ plearnly

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
หวานมากๆไม่มีดราม่าด้วย  :-[

ออฟไลน์ FeaRes

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
น่ารักกกกก /////

ออฟไลน์ Mayana

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ เรื่องนี้ค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
น่ารักมาก กอไก่ล้านตัว  :m3: :m1: :m3:

ยกนิ้ว บวกเป็ด  o13 o13 o13

ออฟไลน์ Meen_Emp

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-2
มีความลุ้นในตอนแรก เป็นปริศนา น่าค้นหาดี ชอบ
แต่ตอนหลังก็น่ารัก หวานละมุน   :mew3:
ขอบคุณค่า  :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ คุณบี๋

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
งู้ยยยย น่ารักมากเลยค่า  :katai2-1:

ออฟไลน์ korner

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 116
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
น่ารักดีค่ะ  :pig4:

ออฟไลน์ Morgen

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 48
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลย เป็นการแอบชอบจนออกมาแสดงตัวและได้คบกัน เป็นเรื่องที่คลายเครียดได้ดีเลยจ้า

ออฟไลน์ HeIsMine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ nittanid33333

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ให้ porn ปีใหม่ใช่ไหมคะ ขอบคุณค่ะ  :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:

ออฟไลน์ TheWanFah

  • ความใกล้ชิด บางครั้ง ทำให้เราเผลอคิดไปเอง
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
เป็นคู่ที่น่ารักมากค่ะ
จีบกันน่ารักดี

ออฟไลน์ q.tr

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
น่ารักมากเลยค่ะ อบอุ่นมากๆ

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3132
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
มีความเขินและยิ้ม

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด