ตัวประหลาด
บทที่ 3
สีหน้าซีดเผือดราวกับกระดาษของชลทำให้โยธินแทบจะขาดใจ เขากำลังกังวลเหลือเกินในขณะที่ต้องขับเรือ
สปีดโบ๊ทไปยังแผ่นดินใหญ่อันห่างไกล หากเป็นเวลาปกติเขาคงจะเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่แวดล้อมไปด้วยสีครามของ
ทะเลลึกพร้อมทั้งอาจจะคลอเคลียชี้ชมให้ชลได้ชื่นชมมันไปพร้อมกับเขา แต่ในวันนี้เมื่อร่างกายของชลกำลังสั่นสะท้าน
ไปทั้งตัวอยู่บนเก้าอี้นอนข้างๆพังงาบังคับเรือที่เขายืนอยู่ ดวงตาสีนิลเบิกกว้างลอยคว้างราวกับจะหมดสติได้ทุกวินาที
มันทำให้โยธินรู้สึกว่าแผ่นดินที่เริ่มปรากฏสู่สายตานั่นห่างไกลเสียเหลือเกิน
“ทนอีกหน่อยนะชล ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไรผมก็จะช่วยคุณให้ได้”
เขามองสภาพของคนรักที่มีสีหน้าเจ็บปวดจนบิดเบี้ยวอย่างสงสาร
“ผมเคยช่วยคุณไว้ได้ครั้งหนึ่ง ไม่มีทางที่ผมจะให้คุณเป็นอะไรไปอีกเด็ดขาด”
“ยะ โยธิน ผมปวดท้อง ทรมานเหลือเกิน”
ชลใช้สองมือกดหน้าท้องไว้พร้อมกับนอนตัวงอ ริมฝีปากที่เคยแดงเรื่อกลับซีดผากสั่นระริกจนเจ้าตัวต้องกัด
มันไว้เพื่อระงับความเจ็บปวดที่บีบคั้นอยู่ภายในร่างกาย
“ชล อีกนิดเดียวทนอีกหน่อยจะถึงฝั่งแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงโรงพยาบาลผมจะเป็นคนรักษาคุณเอง”
โยธินเร่งเครื่องเรือสุดกำลัง เคราะห์ดีที่ไม่มีลมมรสุมเขาจึงขับเรือได้สะดวกและในที่สุดโยธินก็พาชลมาถึง
ท่าเรือได้สำเร็จ เสียงรถพยาบาลจอดรออยู่แล้วเมื่อเขาใช้วิทยุสื่อสารประสานงานก่อนที่จะมาถึง ร่างกายอันอ่อนแอของ
ชลถูกพาไปยังโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง โยธินไม่มีเวลารับไหว้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเพราะเขามัวแต่ร้อน
ใจอยู่กับชล เมื่อถึงห้องฉุกเฉินโยธินก็รีบสั่งการทันที
“ให้นอมอลซาลายน์โซลูชั่น เจาะซีบีซี อิเล็กโตรไลค์แล้วกรุ๊ปแมชเลือดไว้รอด้วย สั่งแผนกรังสีให้เปิดเครื่อง
ซีทีสแกนแล้วส่งคนไข้คนนี้ไปตรวจทันที ทุกคนเร่งมือด้วยคนไข้จะต้องรอด”
ท่าทางร้อนใจของโยธินทำให้ทุกคนในห้องฉุกเฉินเร่งมือรวดเร็วเป็นสองเท่า โยธินยืนรออย่างกระวนกระวาย
เมื่อพยาบาลกำลังแทงเข็มน้ำเกลือเข้าเส้นเลือดที่แขนของชล โยธินหันขวับไปมองพนักงานคนหนึ่งที่เดินมายังเขา
“เครื่องซีทีสแกนเปิดแล้วครับผอ. ส่งคนไข้ไปตรวจได้เลยครับ”
พระเจ้า!
ราวกับโลกจะถล่มทลายอยุ่ตรงหน้าเมื่อโยธินจ้องมองภาพในจอคอมพิวเตอร์ พนักงานแผนกรังสีเทคนิคที่นั่ง
อยู่กับเขาถึงกับอ้าปากค้าง โยธินอยากจะเชื่อว่าประเทศไทยมีหิมะตกมากกว่าสิ่งที่กำลังเห็นอยู่กับตาในตอนนี้
เป็นไปไม่ได้!
ชลเป็นผู้ชายแท้ๆ เขารู้ดีเพราะเขารู้จักร่างกายของชลดีตั้งแต่หัวจรดเท้า โยธินตื่นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นใน
เมื่อนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามีแต่เพศหญิงเท่านั้นที่สามารถฝังตัว
อ่อนอยู่ในมดลูกได้
ถ้าเป็นดังเช่นที่กล่าวมาแล้วอะไรบางอย่างที่กำลังเกาะอยู่ตรงผนังหน้าท้องภายในร่างกายของชลเล่า โยธิน
ควรจะเรียกว่าอะไร มิหนำซ้ำยังสามารถจับได้ถึงอัตตราการเต้นเป็นจังหวะเร็วแต่สม่ำเสมอนั่นได้ชัดเจนอีกต่างหาก
โยธินควรจะเรียกมันว่าทารกใช่หรือไม่
ทารกที่ฝังตัวเกาะอยู่ที่ผนังหน้าท้องลอยตัวอยู่ในช่องว่างของอวัยวะต่างๆของชลและมันกำลังทำให้ชล
ทรมานแทบปางตาย ทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้ทฤษฎีที่บอกว่ามีแต่ผู้หญิงที่ท้องได้ถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง
ใช่แล้ว ชลกำลังตั้งครรภ์ ชลกำลังจะมีลูก!
โยธินพาชลมายังห้องพักส่วนตัวของเขาที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงพยาบาลแห่งนี้ที่เป็นมรดกของครอบครัว ชล
หลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาแก้ปวดอยู่บนเตียงไฟฟ้า โยธินเฝ้ามองใบหน้าซีดเผือดด้วยความเป็นห่วง
จนถึงวินาทีนี้โยธินก็ยังไม่มั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สภาพของชลในขณะที่เกยตื้นอยู่บนชายหาดทำให้เขา
ฉุกคิดขึ้นมา
“อะไร” ที่ทำให้ชลกลายเป็นผู้ชายท้องได้
เขาถอนหายใจแผ่วเบาพลางวางมือกระชับไปบนหลังมือนุ่มของชลเมื่อตัดสินใจได้
ไม่ว่าเด็กในท้องชลจะเป็น “อะไร” ก็ตาม แต่โยธินจะรับเป็นลูก เขาจะดูแลปกป้องทั้งชลและลูกในท้องให้
ถึงที่สุด
ชลขยับตัวช้าๆ ด้วยความทรมานก่อนเปลือกตาจะกระพริบถี่แล้วเปิดขึ้น นัยน์ตาสีนิลสบตาโยธินอย่างงงงัน
“โยธิน ตกลงว่าผมเป็นอะไร”
โยธินหนักใจกับคำถามนั่น เขาดึงมือนุ่มมากุมไว้พลางฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก
“ชล ฟังนะ คุณไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่คุณท้อง”
“ท้อง ผมท้องเสียหรือว่าเป็นไส้ติ่งอักเสบคุณก็บอกมาสิ ทำไมมัวแต่พูดเล่นอยู่ได้”
เสียงอ่อนระโหยของขลทำให้โยธินจำเป็นต้องบอกความจริงจนได้
“ชล คุณไม่ได้เป็นไส้ติ่งแตกหรือท้องเสียหรืออะไรทั้งนั้น คุณท้อง คุณกำลังจะมีลูก”
ชลผงะ เขามองโยธินราวกับมองเห็นผี
“ท้องอะไรกัน ผมเป็นผู้ชายนะ”
โยธินคว้าแผ่นฟิล์มที่วางอยู่ใกล้มือแล้วยื่นให้ชล ชลมองเห็นเส้นใยสีขาวทึบแปลกตาปรากฏอยู่ในช่องท้อง
ชลอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อสายตา มือเรียววางแนบไปกับหน้าท้องตนเอง
“เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง ผมจะท้องได้ไง ผมท้องกับใคร”
โยธินดึงชลที่ยังช็อกอยู่เข้ามากอดไว้ มือใหญ่ลูบกลุ่มผมนุ่มเบามือเพื่อปลอบโยน
“ใช่คุณท้องกับผม เด็กในท้องของคุณเป็นลูกของเรา เราจะเลี้ยงเขาอย่างดีที่สุด”
“โอ๊ะ!”
อยู่ๆชลก็สะดุ้งสุดตัวก่อนจะตัวงออย่างเจ็บปวด เขาเงยหน้ามองโยธินอย่างต้องการความช่วยเหลือ
“โยธิน ช่วยด้วย ผมหิว หิวเหลือเกิน”
“หิวเหรอ งั้นกินข้าวก่อน ผมให้ห้องอาหารยกมาให้สักพักแล้ว”
โยธินกระวีกระวาดไปยกถาดอาหารมาให้ แต่เมื่อชลเห็นเขากลับใช้ท่อนแขนกวาดมันร่วงกระจัดกระจายกับ
พื้นห้องทันที
“ไม่ ผมเหม็น เอาออกไป”
“งั้นคุณอยากกินอะไรล่ะชล ผมจะไปหามาให้”
ชลกระสับกระส่าย จมูกของเขาสูดกลิ่นไปทั่วห้องอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นร่างผอมบางก็หันขวับไปมองเครื่องวัด
ความดันโลหิตที่ติดอยู่ตรงหัวเตียง ดวงตาคู่หวานลุกวาบก่อนจะดึงมันออกมาด้วยแรงมหาศาลแล้วจับมันหักครึ่ง ปรอทสี
เงินไหลพรูออกมาจากช่องแคบเล็ก ชลรีบประคองมันไว้ในอุ้งมือแล้วเทมันใส่ปาก
โยธินยิ่งตกใจหนักขึ้นไปอีกเมื่อเขาเห็นชลทำแบบนั้น ปรอทสีเงินที่เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อมนุษย์แต่ชลกลับ
กินมันเข้าไปเฉยๆ และเมื่อกินหมดใบหน้านั้นกลับสดใสขึ้นมาทันที
ทารกในครรภ์กินปรอทเป็นอาหาร!
โยธินให้ชลพักอยู่ในห้องชั้นบนสุดของโรงพยาบาลเท่านั้นโดยมีเพียงเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนที่โยธินไว้ใจมาดูแล
หน้าท้องของชลขยายตัวเร็วมากเพียงสามเดือนก็ดูราวกับครรภ์ที่ใกล้คลอดเต็มที
“คิดถึงน้ำทะเลจัง”
ชลบ่นอุบพลางขยับตัวอย่างยากลำบากดีที่ได้โยธินช่วยประคองไว้
“มาอยู่ที่นี่สามเดือนแล้ว ปลาในทะเลคงจะคิดถึงคุณนะโยธิน”
โยธินยิ้มอ่อน เขายกมือลูบแก้มเนียนที่เปล่งประกายใกล้สีเงินเข้าไปทุกที
“ถ้าคุณคลอดลูกแล้ว พวกเราจะกลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่เกาะนั่น แต่ผมกำลังคิดว่าเราจะทำยังไงที่จะปิดบังคนบน
เกาะว่าคุณเป็นผู้ชายที่มีลูก ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงคิดว่าคุณเป็นตัวประหลาดแน่ๆ”
ชลยิ้มเศร้า
“ผมทำให้คุณลำบากใช่ไหมโยธิน ขอโทษนะ”
“อย่าพูดอย่างนั้น ผมไม่ลำบากสักนิด คุณกับลูกเข้ามาเติมเต็มให้ชีวิตผมต่างหาก ผมรักคุณนะชล”
โยธินหอมแก้มนุ่มเบาๆ ก่อนที่เขาจะคลี่ยิ้มออกมา
“ตอนไปอยู่เกาะคุณแต่งตัวเป็นผู้หญิงดีไหม นี่ผมคุณก็เริ่มยาวแล้วนะ รู้ไหมว่าหน้าของคุณน่ะหวานยิ่งกว่าผู้
หญิงอีก”
ชลยิ้มรับ แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรออกไปเขาก็สะดุ้งตัวโยน
“โยธิน ผมปวดท้อง”
โยธินลุกขึ้นทันที เขาคว้าหูฟังพิเศษขึ้นมาวางแนบไปกับหน้าท้องโตที่ใสราวกับลูกแก้ว นายแพทย์หนุ่มหน้า
ซีดเผือด
“หัวใจเด็กเต้นเร็วมาก ชล ผมว่าคุณต้องผ่าตัดคลอดคืนนี้แหละ”
โยธินรีบสั่งการให้เปิดห้องผ่าตัดฉุกเฉิน ชลถูกพาเข้าไปภายในแสงไฟสว่างจ้ายิ่งเร่งอาการปวดให้ยิ่งมากขึ้น
จนเขาต้องกัดฟันแน่น
“ปวด ปวดเหลือเกิน ลูกจ๋าอย่าทำร้ายแม่เลย”
ชลดิ้นพล่านกระสับกระส่ายจนกระทั่งเขาถูกจัดท่าให้นอนตะแคงคุดคู้เพื่อให้เข็มแหลมแทงเข้าที่ระหว่าง
กระดูกสันหลัง ไม่นานอาการปวดก็ทุเลาลงจนกระทั่งมันหายไป โยธินในชุดสีเขียวของแพทย์ผ่าตัดเดินเข้ามาแล้วจับมือ
ชลไว้
“ผมจะเป็นคนผ่าตัดคลอดลูกของเราเอง ไว้ใจผมนะชล”
“ผมไว้ใจคุณโยธิน คุณช่วยชีวิตผมและกำลังจะทำให้ลูกของเราเกิดมา ผมรักคุณนะโยธิน”
ใบมีดคมกริบปาดลงตั้งแต่ชั้นผิวหนังลงไปจนถึงกล้ามเนื้อ โลหิตไหลรินเป็นสายก่อนจะถูกแผ่นก๊อซซับไว้
เป็นระยะ ไม่นานโยธินก็กรีดน้ำหนักลงไปกับเนื้อเยื่อชั้นสุดท้าย เขาวางมีดลงบนถาดแล้วใช้สองมือควักร่างกายแปลก
ปลอมออกมาจากช่องท้อง เสียงร้องไห้จ้าดังลั่นห้องผ่าตัด ชลยิ้มอย่างตื่นเต้นในขณะที่โยธินนิ่งงันและปล่อยให้แพทย์ผู้
ช่วยเย็บปิดปากแผล
“โยธิน ผมอยากเห็นหน้าลูก ส่งลูกมาให้ผมเถอะ”
โยธินถอนหายใจเฮือก เขาเดินมาทางด้านหัวเตียงแล้วส่งเด็กทารกที่ดูไม่แตกต่างจากเด็กคนอื่นเลย ร่าง
อวบอ้วนกำลังร้องโยเยอยู่ในอ้อมกอดของชล
เด็กน้อยร้องลั่นและอยู่ๆก็ลืมตาขึ้นมา ชลอ้าปากค้างเมื่อสบตากับลูกของตัวเอง
“ไม่!”
ชลตะโกนลั่นอย่างหวาดกลัวพลางสะบัดตัวหนีจนโยธินแทบจะรับเด็กไว้ไม่ทัน
ดวงตาคู่นั้นมีสีเขียวราวกับมรกต!
มีต่ออีกนิดจ้า...
โพลล์
หัวข้อ: <<X-Theme the series Season2>> ขายทาง Ebook แล้วค่ะ (อ่าน 225255 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก