Passion 22
“พริมรู้สึกว่าพักนี้คุณเปลี่ยนไปนะคะ ไม่ค่อยสนใจพริมเหมือนก่อน ปกติถึงงานจะยุ่งยังไงคุณก็ไม่เคยละเลยที่จะบอกกู๊ดไนท์พริมก่อนนอน หรือภีมมีคนอื่นแล้วคะ”
น้ำเสียงตัดพ้อกระเง้ากระงอดดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศแสนเงียบในห้องทำงานของภีมพริษฐ์ขณะตัวผู้พูดกำลังนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของชายหนุ่ม วันนี้หญิงสาวมาในชุดรัดรูปเน้นโชว์รูปร่างชวนน้ำลายหกอย่างที่เขาชอบแต่ภีมพริษฐ์กลับยังเฉยเป็นพระอิฐพระปูนทำให้หล่อนเสียความมั่นใจไม่น้อย ดวงตาคู่สวยคมหรี่ลงอย่างจับสังเกตความผิดปกติ
เซ้นส์ของผู้หญิงแรงเสมอเมื่อคนรักเปลี่ยนไป
หรือว่า...ภีมมีคนอื่นจริงๆ
ไม่มีทาง ฉันต้องแย่งกลับคืนมาให้ได้หญิงสาวเปลี่ยนท่วงท่าไขว่ห้างพลางส่งสายตาแพรวพราวไปยังเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา
...หล่ออย่างไร้ที่ติ ที่ผ่านมาฉันมัวแต่เล่นตัวอะไรอยู่นะ...
เท่าที่จำได้ หล่อนหลงใหลกับรูปลักษณ์ใหม่ ไม่ใช่แค่ภีมพริษฐ์ที่เข้าหาหล่อน หลายต่อหลายคนแม้แต่คนที่เคยปฏิเสธยังทุรนทุรายแทบบ้ายามถูกหล่อนเขี่ยทิ้งเหมือนของใช้แล้ว ละครฉากใหญ่ที่สร้างโปรไฟล์เสียดิบดีให้หล่อนดูมีราคาคู่ควรกับเขา แม้แต่เพื่อนในกลุ่มยังทึ่งและชื่นชมกับการเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกฝ่ามือ(ต่อหน้าน่ะนะ) หล่อนจึงหลงระเริงกับภาพมายา ประมาทเลินเล่อคิดว่าเอาเขาอยู่ หารู้ไม่ว่าภีมพริษฐ์ปรารถนาครอบครองตัวหล่อนเพียงเพราะรูปโฉมสะคราญที่ละม้ายมารดา
แต่ที่หล่อนไม่นึกรู้มาก่อนคือ หล่อนไม่คิดว่าเขาจะร่ำรวยขนาดนี้!
หลังจากที่รู้หล่อนจึงคิดตีตัวออกห่างแผนการที่ถูกจ้างวาน การทรยศจึงถูกลงโทษโดยใครคนนั้นกระชากหล่อนกระเด็นจากสวรรค์จนต้องหนีหัวซุกหัวซุน
“ช่วงนี้งานผมยุ่งน่ะ นอกจากเหมืองเพชรแล้วตอนนี้ผมกำลังดูธุรกิจเหมืองทองเพิ่มอีกอย่าง”
ภีมพริษฐ์พูดทั้งสายตาจับอยู่กับหน้าจอมอนิเตอร์จึงไม่ได้เห็นสายตาลุกวาว
...เหมืองเพชรแล้วยังเหมืองทองอีก ให้ตาย...
ร่างระหงลุกจากโซฟาเดินด้วยท่วงท่าปราดเปรียวอย่างนางพญาตรงเข้าโอบลำคอหนาจากด้านหลัง ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีสดจรดยังแก้มสากอย่างคุ้นเคย
“พริมคิดถึงคุณนะคะ ภีมไม่คิดถึงช่วงเวลาระหว่างเราแล้วหรือคะ”
เสียงกระซิบแผ่วออดอ้อนชิดใบหูพร้อมปลายจมูกโด่งหยอกเอินติ่งหูจุดประกายอารมณ์อย่างมีชั้นเชิง ปลายเล็บเคลือบสีแดงสดลูบไล้แผ่นอกหนาก่อนจะจิกลงยังยอดอกผ่านเนื้อผ้ากดคลึงอย่างเจนเชิง ภีมพริษฐ์ชอบผู้หญิงลีลาเด็ด เซ็กส์ของเขาเร่าร้อนทุกครั้งที่ขึ้นเตียงซึ่งพริมรตาแน่ใจว่าหล่อนไม่แพ้ใคร
“คิดถึงสิ คิดถึงแล้วก็แปลกใจด้วยว่าคุณหายไปไหน ทำไมตอนนั้นถึงไม่ยอมอธิบายอะไรให้ผมฟัง”
ใบหน้าหล่อเหลาหันมาหา ลำแขนแกร่งรั้งเอวบางนั่งแนบตักไต่ถาม
“พริมกลัวนี่คะ พวกนั้นมันข่มขู่”
“ทำไมคุณไม่บอกผม คนของผมจัดการได้แบบไร้ร่องรอยแน่ๆ”
“ภีมคะ บางทีมันถึงเวลาที่ภีมควรจะรู้ความจริงเสียที ที่จริงแล้วมีคนจ้องจะเล่นงานคุณโดยใช้พริมเป็นนกต่อสืบข้อมูลจากคุณ มัน...ฮึก มันเอาครอบครัวของพริมเป็นตัวประกันค่ะ มันจะทำร้ายคุณแม่ของพริม”
หล่อนโผเข้าซบบ่าหนาอย่างต้องการที่พึ่ง
“แต่พริมรักคุณค่ะ พริมไม่อยากทำร้ายคุณ ฮึก”
“บอกผมได้ไหมว่าใคร รับรองว่าผมจะส่งคนไปคุ้มกันคุณแม่ของคุณให้”
“ชาร์ลค่ะ ชาร์ลกับพราว สองคนนั่นร่วมมือกัน มันเห็นว่าพริมไม่ยอมทำตามที่ถูกบงการ ชาร์ลจึงคิดใช้รติมามาล่อลวงคุณแทน ภีมอย่าหลงกลมันนะคะ ภีมมีพริมแล้วนะคะ”
“แล้วทำไมชาร์ลต้องคิดร้ายกับผม”
“ชาร์ลรับคำสั่งจากใครสักคนมาอีกทีซึ่งพริมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร รู้แค่เขาให้พริมสืบความลับเพื่อหวังฮุบทุกอย่างจากคุณ ไม่แน่นะคะ อาจจะเป็นญาติผู้พี่ของคุณก็ได้”
“ขอบคุณที่บอกนะครับ ถ้าไม่ได้พริมผมต้องแย่แน่ๆ”
“งั้น...พริมต้องได้รางวัลนะคะ”
“ได้สิครับ”
...อยากให้พรุ่งนี้มาถึงไวๆ อยากให้ตะวันทอแสงรับวันใหม่ เพราะฉันรอวันที่เธอจะมาหากัน...
ปลายนิ้วยาวกรีดลงบรรเลงยังกีตาร์โปร่งพร้อมท่วงทำนองขับขาน คืนนี้ท้องฟ้าพร่างดาว อากาศทางเหนือเย็นสบาย วาเลนไทน์ออกมานั่งแต่งเพลงที่ชานระเบียงบ้าน นึกถึงสถานที่ท่องเที่ยวในน่านและจังหวัดใกล้เคียงที่อยากให้เขาได้สัมผัส
“ผมแต่งเพลงนี้เพื่อคุณนะครับ คุณทำอะไรอยู่นะ”
วาเลนไทน์คลี่ยิ้ม ชารอฟกันตัวเขาออกจากวงโคจรเลือดก่อนจะกลับไปช่วยญาติผู้น้อง เขาต้องออกโรงด้วยเพราะหมากที่วางไว้หมายหัวเขาไว้เหมือนกันหลังจากจัดการภีมพริษฐ์เสร็จ
ผู้ชายตาคมคนนั้นตั้งใจเดินหน้ากระโดดเข้าหากับดักเพื่อฟาดฟันกับเสี้ยนหนามให้ราบคาบโดยที่วาเลนไทน์ทำได้เพียงส่งกำลังใจไปช่วยก็เท่านั้น วาเลนไทน์ไม่รู้เบื้องหลังของเขาที่อเมริกา แต่การกระทำทรมานเหยื่อของเขา...ไม่ธรรมดา
จากที่วาเลนไทน์สัมผัสมา ทั้งถูกมัดเป็นเป้าให้เขาลั่นไกปืนใส่ทดสอบความแม่นยำ ทั้งยัดเยียดความหวาดกลัวในฐานะเหยื่อที่กล้าแหยมกับคนอย่างเขาด้วยการจับยัดกรงส่งลงไปในบ่อจระเข้ นับว่าวาเลนไทน์โชคดีที่สัตว์เลี้ยงของเขาอย่างสิงโตไม่อยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นแล้ว...
วาเลนไทน์ส่ายหน้าพรืด คิดไม่ตกว่าตัวเองเผลอใจกับคนแบบนั้นได้อย่างไร ทั้งเซ็กส์ที่เร่าร้อนในทุกค่ำคืน ร่างกายแอ่นพล่านไม่ติดเตียงยามถูกเขาตะโบมจูบละเลงปลายลิ้นเลียไปทั่วทั้งตัวในทุกพื้นที่ร่างกายอย่างตะกรุมตะกรามราวสิงโตหิวโหย
น้ำลายฝืดเหนียวถูกกลืนลงคอเมื่อนึกถึง ร่างกายร้อนวูบวาบขึ้นมาดื้อๆเหมือนมีใครมาจุดไฟ วาเลนไทน์ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกผู้ชายอีกคนปลุกเร้าด้วยเซ็กส์ที่เร่าร้อนในทุกค่ำคืน ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้สึก ไม่คิดมาก่อนว่าร่างกายแข็งแกร่งของผู้ชายด้วยกันยามสอดแทรกเข้ามาในตัวเขามันมันเหมือนจุไฟร้อนๆเข้ามาในตัว ทั้งเสียวซ่าน ทุรนทุรายและโหยหาในเวลาเดียวกัน เขากลายเป็นคนที่ไวต่อความรู้สึกด้วยน้ำมือคนๆนั้น
“กลับมาเร็วๆนะครับ”
“อา...ภีมคะ”
เสียงกรีดหวานของหญิงสาวราวจะขาดใจยามท่อนรักขยับเข้าออกหนักหน่วงกระหน่ำยังจุดกระสันภายใน ร่างเปลือยเปล่าแสนเซ็กซี่เย้ายวนบิดเร่าเผยอริมฝีปากอิ่มส่งสายตาปรือให้เขา ภีมพริษฐ์ทอดสายตามองขณะส่งกำลังรัวสะโพกสอบเข้าภายใน ภาพใบหน้าใสผุดขึ้นแทนที่ใบหน้าของพริมรตา เสียงครวญครางกระเส่าของสาวสวยกลับไม่เข้าหูเท่าเสียงครางกระท่อนกระแท่นแบบคนพยายามกลั้นเสียงร้องของลูกกวางสักนิด
“อือ ภีม เร็วอีกค่ะ!”
“คุณภีมครับแรงอีก อ๊ะ!”สายตาปรือปรอยอย่างคนมัวเมาในไฟอารมณ์ยามถูกกระแทกกระทั้นเข้าใส่ช่างเย้ายวนต่างจากลูกกวางขี้เมาที่กัดปากตัวเองตาปรอยขึ้นนั่งบนตัวเขา วาเลนไทน์ไม่เชี่ยวชาญแต่เร้าอารมณ์เขาได้ตลอดเวลาเพียงแค่นึกถึง
ซี้ด อา
คนใต้ร่างคือพริมรตาแต่เขากลับคิดถึงลูกกวางและนั่นทำให้เขาตื่นตัวด้วยความเสียวซ่าน ช่องทางคับแคบที่บีบรัดด้วยความไม่ประสากลับทำให้เขาอยากจะครอบครองกลืนกินทั้งตัว นึกอยากถอนร่างออกจากคนตรงหน้าแล้วตามไปกระชากลูกกวางมาฟัดให้จมเตียง ใบหน้าหล่อเหลาแหงนหน้าเชิดนึกถึงร่างบางอีกคนขณะพาตัวเองทะยานไปสู่ปลายทาง
“ภีมไม่ค้างหรือคะ”
ร่างเปลือยเปล่าด้วยสัดส่วนเย้ายวนส่งเสียงถามคนที่ลุกจากเตียงตรงไปคว้าเสื้อผ้ามาสวม
“ผมยังอยากเคลียร์งานอีกหน่อย ถ้าทุกอย่างไปได้ดีปีนี้เราจะฟันกำไรไม่น้อยเลย”
ภีมพริษฐ์ตอบขณะยัดเม็ดกระดุมลงในรังดุมเสื้อ ร่างเปลือยเปล่าอย่างอิสตรีงามลงจากเตียงเดินตรงเข้าไปโน้มใบหน้าคมคายลงประกบปาก ส่วนล่างขยับถูไถต้นขาเขาอย่างจงใจ หล่อนบดจูบลึกล้ำกวาดปลายลิ้นรุกเร้ากับเขาก่อนจะถอนปากออกอ้อยอิ่งพร้อมหันไปฝากรอยไว้ยังซอกคอ
“ตีตราจองค่ะ ว่าคุณเป็นของพริม”
สปอร์ตซุปเปอร์คาร์คันหรูขับแล่นผ่านเสาไฟฟ้าริมถนนเอื่อยเฉื่อย น่าแปลกที่จริตจกร้านของพริมรตาในวันนี้กลับเอาเขาไว้ไม่อยู่ เซ็กส์ที่ร่างกายอยู่กับคนหนึ่งแต่ใจกลับกระหวัดคิดถึงร่างกายอีกคน หึงหวงกราดเกรี้ยวทุกครั้งที่วาเลนไทน์เข้าใกล้ใคร ไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หรือจะแค่หลงกับรสชาติแปลกใหม่ ทั้งที่เคยคิดเสมอว่ามันน่ารังเกียจ แต่เอาเข้าจริงกลับไม่ใช่เลย เขาต้องมีคำตอบให้ตัวเองก่อนเจอวาเลนไทน์
เอี๊ยด
ภีมพริษฐ์เบรกรถก่อนจะถอยหลังกลับมายังป้ายรถเมล์
“เฮ้ สนใจไปด้วยกันไหม”
เขาหยุดรถลงดื้อๆพร้อมลดกระจกรถลงถามเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ป้ายรถเมล์แถวนั้น ไม่รู้หรอกว่าเด็กขายหรือเปล่า แค่อยากลองพิสูจน์อะไรบางอย่าง
ใบหน้าหล่อใสของคนถูกถามหันกลับมามองคนถามด้วยความฉงนจนเมื่อเห็นยี่ห้อรถและหน้าตาคนขับ เด็กหนุ่มลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาหาทันที
“คุณสนใจผมหรือครับ”
เด็กหนุ่มถามอย่างเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่เมื่อได้เห็นหน้าตาของเขาชัดๆ
“ถ้านายโอเคก็ขึ้นรถ”
เขาตอบเสียงเรียบ ชายหนุ่มคนนี้รูปร่างสูงโปร่งคล้ายวาเลนไทน์
“โอเคครับ”
หนุ่มหน้าใสไม่รอช้ารีบเปิดประตูขึ้นรถไปกับเขาทันทีด้วยความเต็มใจ เมื่อคนซื้อเขาทั้งหล่อ รวย ดูดี ไม่ได้กักขฬะหยาบโลนพุงพลุ้ยหัวเถิกเหมือนตาแก่หื่นกามที่เคยเจอ
“ไปอาบน้ำก่อน”
เขาบอกเด็กหนุ่ม ขณะหันมาถอดสูทออกจากตัว ร่างโปร่งเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย ไม่นานจึงพันผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้อง ดวงตาเรียวจ้องมองเรือนร่างสูงใหญ่ช่วงไหล่กว้างสง่าผ่าเผยแฝงไปด้วยกลิ่นไอความเซ็กซี่เร่าร้อนชวนให้กระโจนเข้าหากับผิวสีน้ำผึ้งบ่งบอกการออกกำลังกายกลางแจ้งในสภาพเปลือยท่อนบนท่อนล่างรั้งเอวหนาไว้ด้วยกางเกงสแลคเรียบหรูขณะกำลังยืนหันหลังมองออกไปยังวิวข้างนอก สายตาคมดุจเหยี่ยวทอดมองแสงไฟยามราตรี ผมสีเข้มเสยไปด้านหลังดูดีน่าหลงใหลแบบผู้ใหญ่ ยิ่งมองยิ่งอยากครอบครอง ร่างโปร่งตรงเข้าหาพร้อมกอดเอวหนาจากด้านหลัง ริมฝีปากบางจรดจูบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าสูดกลิ่นไอบุรุษเพศอย่างลุ่มหลง ภีมพริษฐ์หันหน้ากลับมายังร่างข้างหลัง ดวงตาคมหลุบมองใบหน้าที่เงยสบตากันในระยะประชิดเพียงลมหายใจกั้น ดวงตายั่วเย้ากับริมฝีปากเผยอน้อยๆอย่างท้าทายให้เขาบดจูบรุกราน
...คุณภีมครับ...เสียงหวานกับภาพริมฝีปากแดงเผยอน้อยๆผุดขึ้นในความคิด ดวงตากวางปรือฉ่ำยั่วยวนชวนให้บดขยี้ให้สาแก่ใจ ทั้งที่อยู่ใต้ร่างในอุ้งมือเขาแต่เจ้ากวางน้อยอาจหาญก็ยังคิดยั่วยวนอย่างไม่รู้ว่าภัยกำลังคืบคลานถึงตัว
...ให้ตายเถอะ วาเลนไทน์...
เลือดหนุ่มแล่นพล่านทันทีที่คิดถึง ยิ่งบดขยี้จูบหนักหน่วงจนปากแดงบวมเจ่อก็ยังไม่สาแก่ใจเขาสักครั้ง
“คิดถึงใครอยู่หรือ? เวลานี้มีแค่เรานะครับ”
เสียงนุ่มสะกิดเขาจากภวังค์มนต์ร่ายของลูกกวาง ภีมพริษฐ์ได้สติ สายตาคมจ้องมองเด็กหนุ่มตรงหน้า แขนเรียวยืดขึ้นโอบลำคอโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงประกบปาก ริมฝีปากบางขบเล็มหยอกเย้าก่อนจะส่งลิ้นเรียวเข้าไปทักทาย ลิ้นร้อนของสิงห์หนุ่มตื่นตัวตอบรับการรุกราน ปลายลิ้นพลิกเกี่ยวดูดดุนแรงๆอย่างแสดงบารมีแก่คนที่กล้ายั่วเย้า
...อ๊า คุณภีมครับ...เสียงนุ่มของใครบางคนยังคงส่งคลื่นรบกวนไม่ขาด
ฮึ่ม
มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางที่บดเบียดแนบกายเข้าหา ภีมพริษฐ์บีบสะโพกแน่นผ่านเนื้อผ้าอย่างเมามันยามนึกถึงร่างกายแสนยั่วเย้าของลูกกวาง ริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดโรมรันชนิดไม่มีใครยอมใคร มือเรียวบีบขยำปลุกส่วนหลับใหลในกางเกงอย่างนึกกะหยิ่มเมื่อรู้สึกได้ถึงขนาดทั้งที่ยังไม่ตื่นตัว ภีมพริษฐ์ครางฮึ่มฮั่ม มือหนากระชากผ้าเช็ดตัวของอีกฝ่ายออกพร้อมผลักกายบางลงเตียง
อา
ไม่ใช่วาเลนไทน์
ร่างกายเปลือยเปล่าตรงหน้าทำให้เขาได้สติ
ต่อให้คนตรงหน้าเล้าโลมได้เก่งหรือพยายามยั่วยวนยังไง ภาพในหัวก็ยังมีเพียงวาเลนไทน์ ลูกกวางขี้อายแต่แสนเร่าร้อนยามถูกปลุกเร้าราดไฟอารมณ์ใส่ด้วยน้ำมือเขา ทั้งน่ารักและน่ามันเขี้ยวจนเขาอดไม่ได้ที่จะหวดมือหนาใส่สะโพกบาง
อ๊ะ! คุณภีมยิ่งวาเลนไทน์ส่งเสียงร้องครวญครางใต้ร่างดังเท่าไหร่เขาก็ยิ่งอยากกระแทกกายเข้าไปในตัวบางรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น ไฟร้อนในตัวเขาโหมโชนอย่างไม่รู้จักมอดยามได้เชื้อเพลิงเป็นเสียงครางหวานกับร่างกายอ่อนระทวยใต้ร่างอย่างลูกกวาง ร่างกายที่ดิ้นพล่านกดกรงเล็บระบายความเสียวซ่านเป็นทางยาวที่แผ่นหลังหนาด้วยถูกจุดเชื้อความปรารถนาจากน้ำมือเขาพาอีกฝ่ายไปยังความสุขที่ล้นทะลัก
เขาอยากให้วาเลนไทน์ลุ่มหลงในตัวเขาจนไปไหนไม่รอด อย่างที่หลายคนเป็น
แต่กวางน้อยกลับหนีไปโดยไม่บอกกล่าว นั่นยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง
“นายกลับไปเถอะ”
ร่างใหญ่ทิ้งกายลงนั่งปลายเตียง มือหนาลูบหน้าถอนหายใจเฮือกกับบางอย่างที่ระอุอยู่ภายในกาย
อยาก...
แต่อยากให้เป็นร่างกายของวาเลนไทน์ที่รับตัวตนของเขา
เขาลุ่มหลงในตัวกวางน้อยแต่ไม่ใช่กับผู้ชายทุกคน เขาต้องการวาเลนไทน์แต่ไม่ได้อยากนอนกับผู้ชายคนอื่น เขานอนกับผู้หญิงได้ถ้ามันเป็นเพียงสัญชาติญาณการปลดปล่อย แต่คนที่ทำให้เขาโหยหาอยากได้มานอนใต้ร่าง
มีเพียงวาเลนไทน์“ทำไมล่ะครับ หรือว่าผมทำได้ไม่ดี”
ร่างโปร่งยันกายลุกขยับเข้าหา น้ำเสียงแสดงความผิดหวังเต็มที่
“เปล่าหรอก ฉันคิดถึงคนอื่นอยู่น่ะ อารมณ์มันเลยดรอปลงเฉยๆ” เขาบอกตรงๆ
“เขาสำคัญมากสินะครับ ถึงทำให้คุณหยุดตัวเองลงได้ทั้งที่อารมณ์มาขนาดนี้แล้วแท้ๆ ให้ผมช่วยคุณนะครับ”
ร่างบนเตียงเลื่อนกายลงมาตรงหน้าขา มือบางยื่นปลดตะขอรูดซิปลงเพื่อสัมผัสความคับแน่นที่ซุกตัวอยู่ภายใน ลิ้นเรียวตวัดเลียริมฝีปากเมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนคุราวแมกม่าที่รอวันระเบิดจากสิ่งที่ซุกตัวอยู่ภายในกางเกงชั้นใน
...คะ คุณภีม...
ดวงตากวางตื่นตระหนกยามคุกเข่าลงหว่างขามองสิ่งใหญ่โตตรงหน้า ฟันขาวขบลงยังริมฝีปากแดงอย่างเผลอตัวขณะยื่นมือสั่นๆมาสัมผัสยังตัวตนของเขา
“อย่าทำเหมือนกลัวแบบนั้นสิวาเลนไทน์ เจ้านี่กำลังรอให้นายครอบครองมันอยู่นะ นายควรจะกำราบเพื่อสยบความอหังการ์ที่ชี้หน้าท้าทายนายสิ อย่ากลัวกวางน้อย ทำให้มันเชื่อฟังนายด้วยโพรงปากอุ่นของนายสิ” เขาจูบหน้าผากมน ลุ้นจนแทบบ้าขณะ
วาเลนไทน์รับของเขาเข้าปาก ไม่บ่อยนักที่ลูกกวางจะทำ วาเลนไทน์ขี้อายถ้าไม่ถูกบังคับจริงๆ
อา...
ปากอุ่นกับลิ้นไม่ประสามันช่างให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด“พอเถอะ ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายเท่าไหร่ แค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่างก็เท่านั้น”
มือหนายันหน้าผากของคนที่กำลังจะก้มลงครอบครองของเขาพร้อมรูดซิปกางเกงขึ้น ใช้มือช่วยกับนึกถึงลูกกวางไปด้วยมันได้อารมณ์มากกว่าเสียอีก ร่างสูงผุดลุกหยิบกระเป๋าสตางค์จากกระเป๋าหลังควักเงินฉบับละพันซ้อนกันหลายฉบับจ่ายค่าเสียเวลาให้อีกฝ่ายไป
“ไม่เปลี่ยนใจจริงๆหรือครับ”
ฝ่ายนั้นรับเงินด้วยความเสียดาย ผู้ชายหล่อเหลาขนาดนี้ต่อให้นอนด้วยฟรีๆไม่ได้เงินเขาก็ยินยอมโดยไม่บิดพลิ้ว ร่างหนาหันหลังกลับแทนคำตอบ กางเกงตัวยาวถูกถอดกองไว้หน้าห้องน้ำแล้วเดินเข้าไปข้างในโดยไม่ได้สนใจอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อใสยิ่งขบปากเสียดายกว่าเก่ายามได้เห็นเรือนร่างของเขา ไม่เสียเวลาคิดนานมือบางรีบลื้อหากระเป๋าสตางค์พร้อมเปิดดูบัตรข้างในก่อนไป
ภีมพริษฐ์ ร่างหนาเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำตรงไปนั่งยังเตียง เสียงทุ้มนุ่มยังตามแว่วในความคิด
“คุณยังเช็ดผมไม่แห้ง ยังนอนไม่ได้นะครับ” ร่างโปร่งพูดพลางหยิบผ้าขนหนูมาตามเช็ดผมให้ นิ้วยาวนวดคลึงเบาๆยังขมับช่วยผ่อนคลายร่างหนาหลับตาลงนึกถึงภาพในวันวาน เขาพลาดที่เผอเรอหลวมตัวคลุกคลีกับอีกฝ่าย ไม่ใช่วาเลนไทน์ที่ตกลงไปในหลุมพรางอเวจี แต่เป็นเขาเองที่พลาดท่าอย่างไม่รู้ตัว มือหนาโยนผ้าเช็ดผมพร้อมกระตุกผ้าขนหนูโยนลงตะกร้าโดดขึ้นเตียงทั้งเปลือยเปล่า
“อ๊ะ คุณภีม คุณจะมานอนเปลือยแบบนี้ไม่ได้นะ”
เสียงนุ่มตวาดลั่นพร้อมกระโดดลงเตียงไปเต้นเร่าๆกับเสี้ยวหน้าแดงก่ำที่หันหนีทำทีไม่อยากมอง
“สิ่งหนึ่งที่นายต้องรู้ไว้ ฉันแก้ผ้านอน ไม่งั้นนอนไม่หลับ”
เขาตอบหน้าตาย ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะดีดดิ้นทำไมทั้งที่เป็นผู้ชายด้วยกัน ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“กลัวถูกลักหลับหรือไง ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ลักหลับนายหรอก ฟัดตอนตื่นครางเร้าใจกว่าเยอะ”
“คุณภีม!”“หึ ให้ตายวาเลนไทน์ นายร่ายเสน่ห์อะไรใส่ฉัน”
เขาเผลอยิ้มบางยามนึกถึงคนตัวขาว
“ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด แล้วจะไปยอมรับผิดทุกอย่างตามแต่นายจะบัญชา และไม่มีวันปล่อยนายไปเด็ดขาด รอฉันนะ กวางน้อย”
มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหาญาติผู้พี่
“ชารอฟ ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ฉันจะไปตาต่อตาฟันต่อฟันถอนรากถอนโคนมันที่อเมริกา”
“นังผู้หญิงอสรพิษนั่นคิดจะเหยียบเรือสองแคมสินะ เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ” เสียงเข้มลอดมาตามสาย
“แล้วจะให้จัดการยังไงดีครับนาย”
“ทำให้มันกลับสภาพเดิมซะ อยากรู้นักมันจะกล้าเอาหน้าแบบนั้นไปหาภีมพริษฐ์อีกไหม ฉันเมตตาถือว่าอย่างน้อยมันก็ยังให้ข่าวที่เป็นประโยชน์กับฉันบ้าง จะลดโทษตายให้ก็แล้วกัน”
“ครับนาย”
“ในเมื่อฉันให้รองเท้าแก้วกับซินเดอเรล่าแล้วมันเนรคุณ มันก็ถึงเวลาที่เวทมนต์จะคลายตัวแล้วล่ะ พริมรตาจะได้รู้เสียบ้างว่า ฉันกับภีมพริษฐ์ ใครกันแน่ที่เหนือกว่า ทันทีที่ญาติของฉันเหยียบเท้าลงจากเครื่อง จัดการส่งคาร์บอมบ์ไปรับมันลงนรกหน่อยก็แล้วกัน”
“ครับนาย”
“น่าเศร้าหน่อยนะมิสเตอร์เคลฟเวอร์ที่ยุคนี้เป็นยุคที่คนยกให้สัตว์เป็นเพื่อนแท้เพราะหาความไว้วางใจจากเผ่าพันธุ์เดียวกันไม่ได้นี่ล่ะ ธุรกิจของแก ฉันจะสานต่อให้เอง”
บึ้ม!รายงานข่าวต่างประเทศ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของธุรกิจเหมืองเพชรและบ่อน้ำมันบริษัท...ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลงจากรถยนต์ที่ไปรับจากสนามบินเกิดระเบิดขึ้นระหว่างทาง เบื้องต้นสันนิษฐานโยงใยปมขัดแย้งทางธุรกิจ
TBC.
หัวข้อ: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59) (อ่าน 249533 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก