Passion33
ฟอด...
“อื้อ! คุณภีมตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำสิครับ คุณพ่อกับคุณแม่รอทานข้าวอยู่นะครับ”
วาเลนไทน์ฉุดแขนคนเกเรที่ขืนตัวหนัก ๆ เอาไว้ไม่ยอมลุก ออกแรงดึงมากเข้ากลายเป็นวาเลนไทน์ที่ถูกดึงล้มลงทับตัวคนเจ้าเล่ห์ก่อนจะถูกฉกหอมแก้มฟอดใหญ่ ภีมพริษฐ์ยิ้มพราวขณะจ้องใบหน้าขาวใสใกล้ ๆ กลิ่นกายหอมสดชื่นของสบู่ทำใช้เองบ่งบอกว่าลูกกวางของเขาอาบน้ำเสร็จแล้วเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาซุก ๆ แถวหน้าอกก่อนจะมุดเข้าไปในเสื้อขบเม็ดทับทิมเล่นอย่างน่าตี วาเลนไทน์วันนี้มาในชุดผ้าฝ้ายพื้นเมืองทอมือดูหล่อแบบหนุ่มเหนือ
ที่นี่ไร่เหมันต์รัตน์ คุณพ่อของวาเลนไทน์ดูแลกิจการไร่สตรอว์เบอร์รีควบคู่ไปกับทำโฮมเสตย์เปิดต้อนรับตลอดปีสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการดื่มด่ำกับธรรมชาติท่ามกลางหุบเขา ทั้งเพาะไหลสตรอว์เบอร์รีจำหน่ายแก่ผู้สนใจ โดยมีคุณแม่ดูแลเรื่องผลิตภัณฑ์แปรรูปจากสตรอว์เบอร์รี่จำพวก สตรอว์เบอร์รีอบแห้ง แยม ไวน์สตรอว์เบอร์รี ในรูปสินค้าผลิตภัณฑ์โอท็อป ซึ่งนอกจากไร่สตรอว์เบอร์รีลูกกวางยังบอกอีกว่าครอบครัวมีไร่ชาอยู่บนเนินเขาฟากโน้นที่จะเก็บขายทุก ๆ 45 วัน กับไร่องุ่นไร้เมล็ดอีกนิดหน่อยส่งขายโครงการหลวง ผักสดที่นี่ปลูกแบบออร์แกนิกไร้สารพิษ คุณพ่อคุณแม่ของวาเลนไทน์ซื้อที่ดินเพิ่มเรื่อย ๆ เพื่อขยายกิจการที่มีอยู่จากที่ได้มรดกเป็นที่ดินผืนใหญ่จากตา
“คุณแม่ท่านไม่ว่าหรอก ท่านรู้ว่าลูกชายกับลูกเขยกำลังทำหลานให้ท่านอยู่”
เขาบอกก่อนจะตวัดขารัดคนรักไว้กับตัวเหมือนงูเหลือมรัดเหยื่อ ยิ่งวาเลนไทน์ดิ้นก็ยิ่งถูกรัดหนักจนร่างโปร่งต้องยอมอย่างอ่อนใจให้งูเหลือมภีมรัดเสียให้เต็มรัก ลำพังตัวโต ๆ วาเลนไทน์ยังพอรับมือไหว แต่บางอย่างที่แข็งแรงปึ๋งปั๋งยิ่งกว่าเจ้าของนี่สิ มันบดไปเบียดมาใกล้ ๆ กับไทน์น้อยนี่ล่ะ แถมคนเกเรเหมือนจะรู้ว่าเมียรู้ ยิ่งเบียดตัวเองเข้าหาหนักกว่าเก่า ไม่หื่นจริง ไม่ใช่ยี่ห้อภีมพริษฐ์!
“คนหื่น”
วาเลนไทน์งับจมูกโด่งเบาๆ ก่อนจะทิ้งศีรษะลงซบแผงอกอุ่นทอดสายตามองออกไปนอกระเบียง
การได้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศแวดล้อมด้วยไร่สตรอว์เบอร์รีในช่วงฤดูฝนชุ่มฉ่ำมองเห็นไอหมอกปกคลุมแปลงสตรอว์เบอร์รีท่ามกลางหุบเขาให้ความสดชื่นชุ่มปอดอย่างที่สุด ยิ่งได้ดื่มด่ำในบรรยากาศสวยงามพร้อมกอดคนรักแนบกายอย่างตอนนี้ยิ่งเปรมคุณชายภีมพริษฐ์อย่างที่สุด
“ให้กอดดี ๆ แล้วคราวนี้ลุกไปอาบน้ำได้แล้วนะครับ”
วาเลนไทน์หอมแก้มสากกล่อมงูเหลือมอิดออดน้ำเสียงนุ่มนวล ดูก็รู้ว่าคุณชายภีมพริษฐ์ชื่นชอบที่นี่แค่ไหน วันไหนฝนไม่ตก กลางคืนดาวระยับเกลื่อนฟ้า หิ่งห้อยเปล่งแสงบินผ่านแถวโฮมสเตย์ดูสวยแบบไม่ต้องปั้นแต่ง แถมอากาศเย็นในตอนกลางคืนเป็นข้ออ้างให้คุณชายยืนกอดลูกกวางมองดูดาวได้อย่างสบายอุรา
วาเลนไทน์เบนสายตามองสตรอว์เบอร์รีในกระถางตรงระเบียงที่ช่วยกันปลูกกับคุณชาย หลังจากพาคนรักทัวร์ไร่สตรอว์เบอร์รี พาไปดูกรรมวิธีการแยกไหลลงปลูกเพื่อรอเก็บเกี่ยวผลผลิตในช่วงฤดูหนาว วาเลนไทน์สาธิตวิธีปลูกให้ดู แต่ก็ไม่กี่หลุมเพราะคุณชายแอบแต๊ะอั๋งกันตลอด มันจะไม่อะไรเลยถ้าจะไม่มีคนงานแอบมองพร้อมอมยิ้มกันเป็นระยะด้วยความเอ็นดูคนแสร้งทำไม่เป็นเพื่อหวังหลอกจับมือเมีย พ่อเลี้ยงโสมเตียรถ์ได้แต่ส่ายหน้ากับลูกชายที่ทำน้ำตาลหกเรี่ยราดกับลูกเขย จนวาเลนไทน์ทนไม่ไหวต้องเดินหนีคนหน้าทนฉับ ๆ ชนิดไม่รอ
เห็นสตรอว์เบอร์รีในไร่ คุณชายภีมพริษฐ์จึงอยากเอากลับไปไว้ที่เพ้นท์เฮาส์บ้าง วาเลนไทน์จึงหากระถางมาให้ปลูก คุณนายมัทนามักชอบนำสตรอว์เบอร์รีที่ปลูกในกระถางมาวางบนโต๊ะรับแขกแทนแจกันดอกไม้ตอนที่สตรอว์เบอร์รีติดดอกออกผลส่งกลิ่นหอมหวานน่ากิน
“เดี๋ยววันนี้พาทัวร์ไร่ชาบนเขานู้นกับไร่องุ่น ถ้าไม่เกเรจะพาไปเล่นน้ำตกท้ายไร่”
วาเลนไทน์พูดขึ้นลอย ๆ ดวงตาคมหรี่มองคนที่ช่างหาเรื่องมาหลอกล่อกัน
“งั้นโกนหนวดให้หน่อยนะครับ”
เขาบอกขณะเอาใบหน้าแนบแก้มขาวซุกไซ้ให้จักจี๋เล่น ฟัดคนน่ารักอยู่ครู่จึงฉุดมือบางตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ
ภีมพริษฐ์มองใบหน้าตั้งอกตั้งใจของคนที่กำลังโกนหนวดให้เขา ใบหน้าขาวใสเห่อเรื่อยามถูกสายตาคมคายจ้องมองไม่วางตา วาเลนไทน์ให้ความรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจยามที่ได้มองเพลิน ๆ
อ่างอาบน้ำแบบถังไม้โอ้กให้ความสบายแก่ภีมพริษฐ์เมื่อลูกกวางของเขาโรยเกลือหอมกับกลีบกุหลาบลงไป วาเลนไทน์ถือฟองน้ำขัดตัวไว้ในมือเตรียมถูหลังให้เขา เมื่อร่างกายกำยำทิ้งตัวลงแช่ในน้ำ วาเลนไทน์ก็เริ่มปรนนิบัติให้อย่างรู้ใจ
“กวางน้อยไม่อาบด้วยกันหรือ”
“ไม่เอาครับ เดี๋ยวจะไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียว” วาเลนไทน์ดักคออย่างรู้ทัน
“ไม่ทำอะไรหรอก เมียกวางยังไม่แข็งแรง”
“ก็...ไม่ได้ห้ามเสียหน่อย ผมฟื้นตัวแล้วเถอะ แต่ถ้าตอนนี้คงไม่ได้ไปชิมองุ่น”
วาเลนไทน์บอกเสียงแผ่วอย่างขัดเขิน คนฟังหูผึ่งหันขวับมาหา
“งั้นกวางน้อยต้องป้อนองุ่นด้วยปาก ตกลงไหม”
เขางับปากนุ่มมัดจำไว้ก่อน ก่อนจะหันกลับไปผิวปากอย่างอารมณ์ดีให้เมียขัดตัวให้ ไม่มีอะไรจะสุขใจเท่ากับการได้แทะโลมเมียทุกวันอยู่แล้ว
อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยระหว่างรอสามีสุดที่รักเช็ดเนื้อเช็ดตัววาเลนไทน์ก็เดินออกมาหาเสื้อผ้าให้ใส่ ชุดผ้าฝ้ายทอมือที่มารดาตัดไว้ให้ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าวาเลนไทน์มีคนรักเป็นผู้ชายถูกนำมาใช้สวมให้คนตัวใหญ่ วาเลนไทน์กลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้วจึงถอยออกมายืนมองเจ้าของรูปลักษณ์ชวนลุ่มหลงในชุดพื้นเมือง แก้มขาวระเรื่อเมื่อรู้ว่าตัวเองหลงใหลคน ๆ นี้แค่ไหน คุณภีมพริษฐ์ไม่ว่าอยู่ในชุดไหนก็ดูหล่อเหลาสมบูรณ์แบบอย่างที่สุด
“หลงสามีหรือครับกวางน้อย มองตาไม่กระพริบเชียว”
ภีมพริษฐ์กระเซ้าคนรัก ปกติเขาเฉย ๆ ที่มีคนชมกับรูปลักษณ์ภายนอกให้ได้ยินมาตลอด แต่วันนี้การได้เห็นวาเลนไทน์ยืนมองตาไม่กระพริบยิ่งทำให้กระหยิ่มอย่างบอกไม่ถูก
“หลงตัวเอง”
คนถูกจับได้แก้ตัวอุบอิบ แก้มใสขึ้นสีเรื่อ ถึงไม่แสดงออกมาก แต่วาเลนไทน์ก็รู้ตัวเองเสมอว่าหลงในตัวผู้ชายคนนี้มากขึ้นทุกวัน
“หลงเมียต่างหากล่ะ ฟอด”
วาเลนไทน์อ้าปากค้างเมื่อเจอหมัดฮุกจากคนเจ้าเล่ห์สายตาแพรวพราวที่เดินมาโน้มลงกระซิบชิดใบหูพร้อมฉกหอมแก้มใสก่อนจะฉีกยิ้มเดินออกไปดูอาหารเช้าที่ระเบียงหน้าบ้านพักทิ้งให้คนถูกน็อคยืนนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น
“คนเจ้าเล่ห์”
วาเลนไทน์ดึงสติกลับมาได้ต่อว่าไม่จริงจังนักขณะเดินตามออกไป
ภีมพริษฐ์เปิดฝาชีสานครอบอาหารที่มารดาของคนรักให้คนยกมาให้ มื้อนี้เขาทำหน้าที่บริการเมียรัก ออมเล็ตมาพร้อมไส้กรอกพันเบคอนตกแต่งด้วยมะเขือเทศฝานสดกับแตงกวาหน้าตาน่าทาน มีซุปข้าวโพดกุ้งเบคอน สลัดผักสด ๆ กับน้ำผลไม้คั้น มองปราดเดียวก็รู้ว่าฝีมือใคร เขามองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนวาเลนไทน์จะถูกรถชนปกติลูกกวางจะตื่นมาเตรียมให้เขา เช้านี้เป็นเช้าแรกหลังจากฟื้นที่วาเลนไทน์เตรียมอาหารเช้าให้เอง
“เหนื่อยไหมที่ต้องดูแลกัน”
เขาถามคนที่กำลังตักข้าวต้มเห็ดหอมใส่ปาก วาเลนไทน์ชะงักนิดหนึ่งทบทวนคำถามที่เขาถามก่อนจะยิ้มบางให้
“เคยบอกแล้วนี่ครับ ปกติผมดูแลตัวเองอยู่แล้ว ก็แค่ทำเพิ่มอีกหน่อย แต่มีความสุขมากมาย”
วาเลนไทน์เสมองสายหมอกจาง ๆ ด้านนอกแทนการสบตาเขา จริง ๆ ร่างโปร่งก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่อยากจะตื่นขึ้นมาทำนั่นทำนี่เตรียมให้ใคร จริงอยู่บางอย่างมันเหมือนงานของแม่บ้านแต่วาเลนไทน์อยากทำเพื่อเขามันก็เท่านั้น
“ขอบคุณกวางน้อย”
มะเขือเทศสีสดจ่อไว้ใกล้ ๆ กลีบปากบางแทนการขอบคุณ วาเลนไทน์งับเอาชิ้นมะเขือเทศเข้าปากเคี้ยวกร้วม ๆ พร้อมยิ้มตาปิดอย่างน่าชังบวกน่าฟัด ภีมพริษฐ์เคยชอบผู้หญิงสวยเฉี่ยวเซ็กซี่เป๊ะทุกสัดส่วน วาเลนไทน์ห่างไกลจากคำพวกนั้นแต่กลับหยุดคนอย่างเขาเสียอยู่หมัด
มื้อเช้าง่าย ๆ ริมระเบียงท่ามกลางบรรยากาศแสนสดชื่นกับอาหารตาแสนน่ารักกำลังนั่งตักข้าวต้มกินตรงหน้าทำให้ภีมพริษฐ์กินอย่างมีความสุข เสียงทุ้มออดอ้อนร้องขอชิมข้าวต้ม เมียรักก็ตักข้าวต้มมาป้อนให้สลับกับเขาที่ป้อนออมเล็ตเมียรัก มีคนแสนดีคอยดูแลอย่างนี้ สุขล้นใจจะหาได้ที่ไหนถ้าไม่ใช่จากคนตรงหน้า
“ดูท่าผลผลิตปีนี้คงจะดีกว่าปกตินะพี่เตียรถ์ ทั้งสตรอว์เบอร์รี องุ่น ลามไปถึงใบชาก็คงจะหวานน่าดู”
เสียงพูดคุยกันของญาติลูกพี่ลูกน้องดังขึ้นห่างจากโฮมสเตย์พอประมาณ
“คงอย่างนั้นแหละ ดูท่ามดมันจะขึ้นไร่เสียล่ะมั้ง ลูกชายกับลูกเขยอี๋อ๋ออย่างกับมาฮันนีมูน ลูกสาวเสียอีก ขาข้างหนึ่งพาดอยู่บนคานเสียล่ะ โลกมันเปลี่ยนไปทุกวันนี่นะ ไอ้เราก็อยากให้ลูกมีความสุขมากกว่าไปขัดขวางเขา”
พ่อเลี้ยงโสมเตียรถ์มองลูกเขยที่กำลังป้อนมื้อเช้าให้ลูกชายที่ระเบียงไกล ๆ
“ไอ้องุ่นลูกฉันก็ยังไม่รู้จะหาลูกเขยมาให้พ่อเสียก็ไม่รู้ ไปโกหกคุณดาราที่เขามีข่าวงานแต่งล่มจนต้องหนีมารักษาแผลใจที่นี่ว่ามันเป็นเด็กดอยเก็บใบชา ทำเป็นพูดไม่ชัดล้อเลียนจนฉันต้องเบิ้ดกะโหลกมันไปที คุณดาราเขาก็เอ็นดูมันเพราะมันทะเล้นทำให้เขาหายเศร้า พอรู้ความจริงทีหลังฉันก็เห็นงอน ๆ กันอยู่”
“อ๋อ ดาราที่หล่อ ๆ นั่นใช่ไหม บ๊ะ ท่าแกจะได้ลูกเขยชัวร์ป้าบ เมื่อวานข้าเห็นไอ้องุ่นมันกระโดดหอมแก้มง้อเขาแง๊ว ๆ อยู่นะ”
โสมเตียรถ์หัวเราะร่วนเมื่อนึกถึงภาพเมื่อวานที่เขาไปเจอช็อตเด็ดของเจ้าหลานชายทโมนเข้า
“นั่นแหละพี่ ไอ้เชอร์รีลูกสาวก็ยังขายไม่ออก ไอ้คนน้องอย่างลิงอย่างค่างดันได้ลูกเขยมาให้ ไอ้ครั้นจะจับแยกก็สงสารลูก มันรักของมัน คงต้องยอมรับสภาพไปนั่นแหละ คุณดาราเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เขาช่วยเอารูปไร่อัพลงไอจี ลงเฟซบุ๊ก แฟนคลับเขาตามมาเที่ยว รายได้เข้าไร่ไม่หวาดไม่ไหว ก็ดีไปได้คนมาช่วยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงทำมาหากิน”
“ดีแล้ว เมื่อวานที่นี่ร้านคุณมัทแทบแตก คุณภีมมาช่วยขายของ ช่วยเสิร์ฟ สาว ๆ งี้มองกันตาเป็นมันจนเจ้าไทน์ออกอาการงอแงกับแฟนมัน”
“เออ แล้วนี่ว่างไหม ไปดูที่แถวโน้นกัน เห็นตาพ่วงแกประกาศจะขาย”
“จะซื้อที่เพิ่มอีกแล้ว บ๊ะ รวยจริง”
“ลูกเขยให้ค่าน้ำนมเจ้าลิงมา เช็คแบบมากรอกตัวเลขเอง อยากได้เพิ่มกี่ไร่เขาก็ให้กรอกเอา เดี๋ยวขยายไร่เยอะ ๆ เขาจะช่วยหาตลาดต่างประเทศให้ ไม่รู้คุณมัทสอนอะไรเจ้าไทน์ไป แฟนมันรักมันหลงน่าดู”
“ก็คงแบบเดียวที่ทำให้พี่หลงเมียหลงครอบครัวนั่นแหละ”
“เออว่ะ พูดอีกก็ถูกอีก คืนนี้มาดวดกันหน่อย ที่หมักไว้ในไหได้ที่แล้วล่ะ”
เจ้าของไร่ทั้งสองขยิบตารู้กันหมายไปถึงไหดองเหล้าเถื่อนที่แอบฝังเอาไว้ สูตรดั้งเดิมดื่มพอกระชุ่มกระชวย
“ได้เลยพี่ ฉลองได้ลูกเขย ฮ่า ๆ”
สองหนุ่มใหญ่กอดคอกันขึ้นไปบนรถจิ๊ปขณะขับออกไปพร้อมเสียงหัวเราะครื้นเครงอย่างถูกคอ
จัดการมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย วาเลนไทน์ก็ถือตะกร้าอาหารเดินลงไปไว้ที่ประตูหลังรถกระบะ มารดาเตรียมตะกร้าปิกนิกไว้ให้พร้อมสำหรับให้วาเลนไทน์พาคนรักไปเที่ยว มีผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าผลัดเปลี่ยนเผื่อลงเล่นน้ำเตรียมไว้ที่เบาะหลัง ลูกกวางขึ้นนั่งประจำที่คนขับโดยมีตุ๊กตาหน้ารถสุดหล่อนั่งข้างกาย วาเลนไทน์ยักคิ้วกวนให้ก่อนจะออกรถ
จากไร่สตรอว์เบอร์รีกลางหุบเขาที่เขานอนพักขับรถเลยไปเข้าเขตไร่องุ่น โรงเรือนคลุมพลาสติกตั้งเรียงรายเป็นทิวแถว มีพวงองุ่นลูกกลมสีดำไร้เมล็ดลูกดกน่ากินห้อยระโยงใต้เถาองุ่น ที่นี่มีผู้เชี่ยวชาญให้คำแนะนำในการดูแลและควบคุมผลผลิตให้ออกผลได้ตลอดทั้งปี
“สีดำเป็นพันธุ์บิวตี้ซีดเลสครับ ส่วนด้านโน้นสีแดงเป็นพันธุ์รูบี้ซีดเลส คุณพ่อท่านไปขอคำแนะนำจากโครงการหลวงแล้วก็มาทดลองปลูกเพื่อขยายไร่ อนาคตที่นี่จะมีทั้งไร่สตรอว์เบอร์รี ไร่องุ่น แล้วก็ไร่ชาด้วย เรียกว่ามาเที่ยวที่เดียวได้ชมหลายอย่าง”
วาเลนไทน์บอกด้วยความภูมิใจ
“อ้อ ฟากโน้นที่ใกล้กับน้ำตกมีไร่ดอกไม้นิดๆ หน่อย ๆด้วยครับ คุณแม่กับริสาชอบดอกไม้ คุณพ่อท่านเลยปลูกเอาใจ คุณตาผมท่านชอบสะสมที่ดิน สมัยก่อนราคาไม่แพง บางคนเอาที่มาแลกข้าวก็มี”
วาเลนไทน์บอกขณะหยิบกรรไกรสาธิตวิธีการตัดพวงองุ่นให้ดู ร่างโปร่งนำพวงองุ่นไปล้างน้ำจากก๊อกก่อนจะส่งให้ร่างหนาแต่ภีมพริษฐ์กลับส่ายหน้างอแง แก้มขาวร้อนเห่อเข้าใจความหมายก่อนจะเด็ดป้อนให้ลูกหนึ่งและได้รับรางวัลเป็นการกดจูบเบา ๆ ไม่สอดแทรกที่ปากบางแทนคำขอบคุณพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจคนมองแกว่ง
“คนเจ้าเล่ห์ มิน่าสาวรักสาวหลง”
วาเลนไทน์บ่นกระปอดกระแปด จำได้ว่าเมื่อวานมีนักท่องเที่ยวแวะมา แล้วภีมพริษฐ์ไปช่วยมารดาของวาเลนไทน์ขายสินค้าผลิตภัณฑ์จากไร่ ลูกค้าสาว ๆ แทบจะแย่งกันรุมพ่อค้าหนุ่มหล่อ
“หึงหรือครับ เห็นนะว่าเมื่อวานมีคนแอบหึง” เขากระเซ้าคนรัก
“มีแฟนแบบนี้ ไม่หึงก็บ้าแล้ว”
วาเลนไทน์บอกก่อนจะก้าวฉับ ๆ เดินหนี ปกติคุณภีมเป็นคนไว้ตัวเข้าถึงยาก แต่พอได้สวมบทเป็นพ่อค้าเป็นเด็กเสิร์ฟเข้าหน่อย พ่อคุณเล่นโปรยยิ้มแจกจ่ายเรี่ยราดจนสาว ๆ แทบจะรุมทึ้งทำให้คนมองควันออกหู ค้อนประหลับประเหลือกจนถูกมารดาเอ็ด
ภีมพริษฐ์ฉีกยิ้มกว้างที่เห็นเมียออกอาการหึงควันออกหู ร่างสูงใหญ่รีบตามไปอุ้มลูกกวางขี้งอนขึ้นสูง วาเลนไทน์ตกใจผวาเข้ากอดเต็มรัก
“ใครน้า สัญญาว่าจะป้อนองุ่นด้วยปาก ไม่ทันไรก็ออกอาการงอนท่าเดียว”
เขาทวงสัญญาตาหวานเชื่อม วาเลนไทน์อึกอักเหลือบมองซ้ายขวาก่อนจะเด็ดองุ่นออกมาลูกหนึ่งใส่ปากตัวเองพลางก้มลงป้อน หากแต่ภีมพริษฐ์กลับประจบปากแทน ลูกองุ่นถูกดันเข้าโพรงปากเล็กก่อนที่ลิ้นร้อนจะฉกเข้าไปกวาดต้อนพันลิ้นเรียว
“อื้อ!”
วาเลนไทน์กำเสื้อเขาแน่น ปลายลิ้นช่ำชองยังคงเกี่ยวรัดฉกชิมความหวานฉ่ำไม่ลดละ วาเลนไทน์ตัวอ่อนปล่อยให้เขาตักตวงจนพอใจก่อนภีมพริษฐ์จะถอนปากออกไปพร้อมคาบลูกองุ่นไว้ในปากเคี้ยวกร้วมอย่างอร่อย
“หวาน หวานทั้งคนทั้งองุ่น”
“คนหื่น ลามก”
วาเลนไทน์ดันตัวเองจนหลุดพร้อมออกวิ่งหนี หากยิ่งเป็นการล่อให้นักล่าอยากจู่โจม ร่างใหญ่วิ่งไล่ตามก่อนจะลากตัวบางมากอดรั้งลงนั่งบนตักใต้ต้นองุ่นพวงโตน่ากิน วาเลนไทน์ถูกเขาจู่โจมสูบวิญญาณอย่างหนัก กลีบปากแดงเพราะพื้นฐานเป็นคนขาวอยู่แล้วยิ่งแดงฉ่ำ เสียงหอบหายใจถี่กับเสียงครางแว่วขึ้นเบา ๆ เมื่อยอดอกเล็กถูกปลายนิ้วบีบขยี้คลึงเล่นอย่างมันมือ
“คุณภีมครับ แฮ่ก! อื้อ”
วาเลนไทน์รวบรวมพลังดันตัวออกอย่างเหนื่อยหอบ ดวงตาซับเพลิงอารมณ์ทั้งคู่มองสบกันและกัน ร่างโปร่งรู้ดีว่าคนอย่างเขา ลองได้เริ่มแล้วหยุดยากเสียยิ่งกว่ายาก
“คืนนี้กางเต็นท์กันนะครับ”
เขาเอ่ยเสียงพร่าขณะมองกลีบปากแดงฉ่ำอย่างหลงใหล มือหนาเด็ดองุ่นลูกหนึ่งคาบในปากป้อนเข้าปากแดงพร้อมอ้ารับลูกองุ่นจากมือบาง ปากเคี้ยวแต่สายตาคมหวานเชื่อมจ้องมองคนบนตักตรงหน้าไม่วางตา บรรยากาศหวานฉ่ำใต้ซุ้มองุ่นระย้าเมื่อวาเลนไทน์กอดต้นคอหนาเผยอกลีบปากบางรับการรุกรานอย่างอ่อนโยน องุ่นที่ว่าหวาน ยังหวานฉ่ำสู้ความรักของทั้งคู่ไม่ได้
จบจากฉากจูบแสนหวานใต้ต้นองุ่นพวงดกระย้า วาเลนไทน์ก็ขับรถพาเขาไปเที่ยวไร่ชากันต่อ วาเลนไทน์เปิดกระจกรถให้เขาได้สูดอากาศเย็นสดชื่นแบบไม่พึ่งแอร์ ต้นไม้เรียงรายตามข้างทางมองไปทางไหนก็เขียวชอุ่ม วาเลนไทน์ชี้ให้ดูต้นพญาเสือโคร่ง หรือซากุระเมืองไทยตามข้างถนนทอดยาว หากมาหน้าหนาวจะมองเห็นดอกสีชมพูบานสะพรั่งทั้งสองฟากฝั่งถนน ออกจากไร่องุ่นขับขึ้นเนินเขาไปก็เริ่มมองเห็นไร่ชาปลูกเป็นแถวเรียงรายลดหลั่นกันตามไหล่เขา มองเห็นกลุ่มเมฆหนาลอยตัวอยู่บนท้องฟ้าเหนือไร่ชาเชียวชอุ่มทอดยาวกินพื้นที่ภูเขาทั้งลูก สายมากแล้วจึงมองไม่ค่อยไอหมอกแต่ก็ยังเห็นความสวยงามของไร่ชาสีเขียวปลูกลดหลั่นเป็นแนว วาเลนไทน์ขับรถพาไปจอดในที่พัก ภีมพริษฐ์เปิดประตูออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์มองความสวยงามตรงหน้า
“คืนนี้พักที่นี่ไหมครับ จะได้ตื่นมาสูดอากาศเช้า ๆ ดูไอหมอกปกคลุมไร่ชา ดูคนเก็บชาด้วยครับ ถ้าคุณภีมอยากลงมือเองเดี๋ยวผมหาชุดให้ใส่”
วาเลนไทน์บอกก่อนจะเดินเข้าไปในโฮมสเตย์หาภาชนะสานมาเก็บยอดชาอ่อนสำหรับทำอาหารเมนูจากใบชาในมื้อเที่ยงให้เขา ภีมพริษฐ์หวนคิดถึงมารดา เท่าที่จำได้มารดาของเขาโปรดปรานการกินเชอร์รี สตรอว์เบอร์รีและดื่มชาเพื่อสุขภาพ เขาอยากให้มารดาได้มาที่นี่เหลือเกิน
“อยากให้คุณแม่ได้มาสูดอากาศสดชื่นที่นี่”
เขาบอกขณะช่วยวาเลนไทน์เด็ดยอดชาอ่อน
“เราไปหาคุณแม่ท่านกันไหมครับ”
วาเลนไทน์มองสบตากับเขา ปรารถนาให้คนรักมีความสุขอย่างเต็มที่เท่าที่วาเลนไทน์จะช่วยได้ มือบางถูกรั้งขึ้นจูบอย่างสนิทเสน่หา ภีมพริษฐ์รั้งร่างโปร่งเข้าแนบอก จะมีสักกี่คนที่โชคดีอย่างเขากันนะ
หลังจากชื่นชมความงามของไร่ชาพร้อมทั้งถ่ายรูปอัพลงโซเชียลกันจนพอใจ สารถีลูกกวางจึงพาสิงห์ใหญ่ไปเที่ยวน้ำตกท้ายไร่ตามสัญญาพร้อมกินมื้อเที่ยงกันที่นั่น
เสียงหัวเราะเกรียวกราวหยอกล้อกันเล่นของสองหนุ่มที่กำลังแหวกว่ายเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน วาเลนไทน์หอบแฮ่กว่ายมานั่งริมฝั่ง ร่างโปร่งอดคิดถึงบรรยากาศน้ำตกที่เกาะของคุณภีมไม่ได้ ที่นั่นวาเลนไทน์อยู่ในฐานะจำเลยที่เขานึกอยากจะข่มเหงหักหาญน้ำใจอย่างเอาแต่ใจตัวอย่างไรก็ได้ แต่สำหรับที่นี่วาเลนไทน์คือคนรักของเขาที่เขาแสนจะทะนุถนอมและหวงเสียยิ่งกว่าจงอางหวงไข่
คุณภีมมีเกาะส่วนตัวแสนงดงาม หาดสวรรค์เม็ดทรายขาวละเอียดราวผงแป้ง ท้องน้ำทะเลสีฟ้าใส
ส่วนวาเลนไทน์มีไร่ผลไม้ไร่ชาที่แสนจะสวยงามน่าดื่มด่ำ เป็นความลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ วาเลนไทน์ภาวนาให้มารดาของคนรักฟื้นขึ้นมาโดยเร็วเถิด วาเลนไทน์อยากให้คนรักมีความสุขเต็มที่เสียที
เล่นน้ำจนตัวเริ่มเปื่อยสองหนุ่มจึงพากันกันขึ้นผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า วาเลนไทน์ปูเสื่อยกตะกร้ามาทำมื้อเที่ยงให้เขา ภาชนะที่ใส่อาหารใช้ใบตองทำเป็นกระทงซึ่งใบตองมารดาเตรียมใส่ในตะกร้ามาให้แล้ว ภีมพริษฐ์มองคนรักทำทุกอย่างอย่างคล่องตัว อยากช่วยอยู่หรอก แต่เกรงจะยิ่งถ่วงจึงนั่งมองเงียบ ๆ วาเลนไทน์ทำกระทงใบตองเสร็จเรียบร้อยจึงเริ่มเมนูเมี่ยงปลาทูเรียกน้ำย่อย ตามด้วยยำทูน่าใบชา มีไก่อบเห็ดหอมที่มารดาทำมาให้อีกอย่าง ล้างปากด้วยผลไม้จากไร่มีองุ่นกล้วยกับแก้วมังกรวางไว้ใกล้กัน วาเลนไทน์ตักข้าวในกล่องใส่กระทงให้คนรักลงมือชิมเมนูใหม่
“มีเมียเลี้ยงดีแบบนี้ หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว”
เขาฉกหอมแก้มขาวก่อนจะตักยำทูน่าใบชาขึ้นมาชิมก่อนเพราะเป็นเมนูใหม่ เคี้ยวไปสักพักจึงยกนิ้วให้เจ้าของฝีมือ รู้อยู่ตลอดว่าลูกกวางของเขารักเขามากแค่ไหน สิ่งเดียวที่จะพรากเขาจากวาเลนไทน์ได้ก็คือการสิ้นอายุขัย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ วันนี้เขาจึงอยากรักคนตรงหน้าให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
หลังฟาดเรียบทุกอย่างที่เมียทำคุณชายสุดหล่อก็ทำหน้าที่เก็บกวาดให้สะอาด นั่งย่อยฟัดเมียจนตาเริ่มปรือที่หนุนศีรษะก็หนีไม่พ้นตักนุ่ม
เมี๊ยววววว
เสียงทุ้มนุ่มนวลร้องเลียนเสียงลูกแมวเหมียวออดอ้อน วาเลนไทน์ยิ้มบางรับมุกด้วยการยื่นมือไปเกาใต้คางพลางก้มมองคนตัวใหญ่บนตักที่กำลังทำตัวเป็นแมวเหมียวนอนเหยียดบนเสื่อศีรษะหนุนตักอย่างสบายใจเฉิบ ภีมพริษฐ์จูบดอกหญ้าเล็ก ๆ ในมือบางเบาก่อนจะยื่นขึ้นไปทัดหูให้วาเลนไทน์ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างก่อนจะได้รางวัลเป็นลูกองุ่นกรอบป้อนใส่ปากให้ ภีมพริษฐ์ยันกายขึ้นหอมแก้มใสฟอดใหญ่ก่อนจะลงไปนอนหนุนตักเคี้ยวองุ่นกร้วม ๆ อย่างมีความสุขนักหนา ผีเสื้อกระพือปีกบินว่อนรอบ ๆ ดอกหญ้าบนเนินเขา มือหนาดึงดอกหญ้ามาทีละดอกจับพันเข้าด้วยกันท่าทีเงอะงะจนเป็นมงกุฎดอกหญ้าบิดเบี้ยวยื่นขึ้นไปวางบนศีรษะคนรัก
“ให้ชมว่าสวยหรือหล่อดี”
เขาถามยิ้ม ๆ สำหรับภีมพริษฐ์ในตอนนี้วาเลนไทน์ไม่ได้สวยหรือหล่อ แต่ดูน่ารักอ่อนโยนมากกว่า
“หล่อสิครับ”
วาเลนไทน์บอก การมีเขาไม่ได้ทำให้วาเลนไทน์เปลี่ยนไปมากกว่ามีความสุข ชีวิตประจำวันยังเหมือนเก่าเพียงแต่มีการดูแลเขาเข้ามาเพิ่มซึ่งวาเลนไทน์เต็มใจที่ได้ทำ
“แก่แล้วมาอยู่ที่นี่กันนะ จะได้อยู่กับธรรมชาติสวย ๆ ทุกวัน” เขาบอกขณะมองทัศนียภาพโดยรอบ
“เอาไว้ถึงเวลานั้นก่อนเถอะครับ ขี้คร้านกลัวใครบางคนจะเบื่อกันเสียก่อน”
“กวางน้อยกลัวฉันมีคนใหม่หรือ” เขาถามขณะพันนิ้วกับปลายผมนุ่มอีกคนเล่น
“มันเป็นอนาคตน่ะครับ สมัยนี้รักกันฉาบฉวยเหลือเกิน ปู่ย่าตายายผม พวกท่านมีคู่ครองเดียวมาตลอดจนถึงตอนนี้ แต่คนสมัยนี้แต่งแล้วยังเลิก กิเลสตัณหาครอบงำผิดสามีภรรยาคนอื่นอย่างมักง่ายไร้สำนึก รักง่ายหน่ายเร็วเหลือเกิน”
วาเลนไทน์บอกอย่างปลง ๆ
“ฉันบอกให้วาเลนไทน์เชื่อด้วยคำพูดไม่ได้หรอก แต่ฉันจะทำให้เห็นว่าทั้งชีวิตจนกว่าจะหมดลมหายใจ ฉันจะมีแค่วาเลนไทน์คนเดียว”
“อนาคตคุณอาจอยากมีทายาทสืบทอดกิจการนะครับ”
“วิทยาศาสตร์ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน ไม่แน่ว่าวันหนึ่งข้างหน้า กวางน้อยอาจจะตั้งครรภ์ลูกให้ฉันได้ ด้วยวิธีที่กวางน้อยจะทรมานน้อยที่สุด แต่ถ้าไม่ไหว เราอยู่กันแบบนี้ก็ได้นี่นา ฉันเหนื่อยมานานกับความแค้นที่เป็นเหมือนกรงกักขังฉันให้ไปไหนไม่ได้ จมอยู่กับมันทุกวัน ให้มันกัดกร่อนหัวใจจนแทบจะหมดความเป็นคนลงทุกที”
“คุณปล่อยวางลงได้ ผมก็ดีใจครับ ตัวผมเองคงไม่กล้าขอร้องให้คุณหยุดตอนน้ำกำลังเชี่ยว”
“ฉันรู้สึกผิดกับวาเลนไทน์ อยากชดเชยให้ทั้งชีวิต”
“ผมโกรธคุณแค่ตอนแรก แต่มันเป็นความเข้าใจผิดนี่ครับ บางคนถึงขั้นลงมือฆ่าแกงกันก็มี ดีแค่ไหนที่คุณไม่ฆ่าผม”
“ถ้าวันนั้นฉันทำ ฉันคงไม่ได้มีความสุขอยู่อย่างตอนนี้ พระเจ้าคงเห็นใจถึงได้ประทานคนรักที่นำความสุขที่สุดมาให้ฉัน เราแต่งงานกันดีไหม”
“การแต่งงานเป็นการประกาศให้คนอื่นรับรู้ในความรักของเรา แต่มันไม่ได้การันตีนี่ครับ ว่าเราจะรักกันนานแค่ไหน ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ แค่คนตัวโตคนเดียว ผมดูแลได้สบายอยู่แล้ว”
“มีเมียดีแบบนี้แล้วฉันจะกล้ามีคนอื่นได้ยังไงล่ะ หืม มาให้ฟัดทีลูกกวาง”
“คุณภีม! อุ๊บ!”
“เอาน่า อยากลองบรรยากาศน้ำตกที่นี่บ้าง ว่าจะตื่นเต้นเท่าที่เกาะไหม”
หัวข้อ: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59) (อ่าน 249190 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก