ตอนพิเศษ อเวจีเสน่หา
ตอน กระท่อมร้อนรักกับกวางน้อยร้อนสวาท
“โอ้โห สวยน่าอยู่จังครับ”
ผมร้องอู้ห่อปากเป็นรูปตัวโออย่างตื่นตากับกระท่อมไม้สักหลังงามอร่ามริมลำธารที่สรรสร้างขึ้นจากฝีมือพวกเรา ทำไมผมถึงบอกว่าพวกเราน่ะหรือครับ ผมเหลือบมองคนตัวโตข้างกายแวบหนึ่งก่อนหันมามองกระท่อมด้วยความภูมิใจอีกหน แอบดีใจเล็ก ๆ ที่เขาให้ผมมีส่วนช่วยในการออกแบบและแนะนำบางส่วนที่บกพร่อง ผมได้เรียนรู้จากผู้ชายคนนี้อีกอย่างคือ เขาไม่ได้ถือว่าตัวเองรู้ทุกอย่าง คุณภีมพริษฐ์ไม่ได้เรียนด้านออกแบบมาแต่พอทำงานไม้ได้บ้าง ในมือหนามีเพียงภาพวาดเป็นต้นแบบ เพราะฉะนั้นบางอย่างที่ไม่ทราบเขาจะถามความเห็นจากผม ผมช่วยเขาออกแบบเพิ่มเติมและแก้ไขบางส่วนเท่าที่เด็กยังเรียนไม่จบอย่างผมพอจะช่วยได้ จนออกมาอย่างที่เห็น อดคิดในใจไม่ได้ว่าถ้าคุณภีมลดความโหดและเผด็จการลงได้คงจะดีไม่น้อย
ก็ได้แต่คิดแหละครับ รู้อยู่แก่ใจว่าความชิงชังที่เขามีต่อผมนั้น ทางที่ดีอย่าได้เผลอไปกวนตะกอนน้ำให้ขุ่นเชียว ไม่อย่างนั้นผืนน้ำนิ่งอาจก่อตัวกลายเป็นพายุคลุ้มคลั่ง โหมกระหน่ำสร้างพลังทำลายล้างอย่างรุนแรงเอาได้ เพราะฉะนั้นแล้ว การรับมือกับเขาด้วยการนิ่งเสียและโอนอ่อนเป็นไผ่ลู่ลมจะเป็นผลดีต่อตัวเองที่สุด เพราะอย่างน้อย ๆ เขาก็รับปากแล้วว่าจะปล่อยผมกลับไปเรียนเมื่อถึงกำหนดเปิดภาคเรียน
กระท่อมไม้สักผนังลายน้ำไหลทำจากไม้สักเลื่อยตามทางยาวของต้นแล้วคงสภาพไว้ ไม่ได้เลื่อยด้านข้างออกให้เป็นแผ่นยาวสี่เหลี่ยมเหมือนที่เห็นจากผนังบ้านไม้หลายหลัง ทำให้เห็นรอยหยักตามสภาพต้น ดูสวยไปอีกแบบ มุงหลังคาด้วยหญ้าแฝก ทาสีผนังด้วยสีไม้สักทองดูอะร้าอร่ามไปทั้งหลัง ยิ่งโลเคชันที่ตั้งอยู่ริมลำธารมีฉากหลังเป็นน้ำตกไหลซู่ ๆ มีระหัดวิดน้ำวงใหญ่คอยปั่นน้ำใช้อยู่ใกล้ระเบียงรับลมที่ยื่นเข้าไปในลำธารด้วยแล้ว ยามสายมองเห็นแสงแดดอ่อน ๆ ทอประกายลอดผ่านยอดคาคบไม้ส่องแสงลงมายังตัวกระท่อม ผีเสื้อนกน้อยแมลงปอปีกใสบินกันให้ว่อน ได้ยินเสียงนกเขาขันจุ๊กกรู๊ ๆ จากต้นไม้ใกล้ ๆ เป็นภาพที่สวยจนผมอยากจะมีกล้องสักตัวเพื่อเก็บภาพนี้ไว้
ร่างสูงใหญ่เดินอาด ๆ ขึ้นไปดูความเรียบร้อยบนกระท่อม คุณภีมพริษฐ์สั่งเฟอร์นิเจอร์ไม้มาลงทั้งเตียงนอน ตู้ ชั้นวาง ชุดเก้าอี้ต่าง ๆ เพราะต้องการความประณีตที่เข้ากับสถานที่ เห็นกระท่อมสร้างเสร็จเรียบร้อยสมความมุ่งมาดปรารถนาคุณภีมพริษฐ์ ผมก็เลยคิดอยากจะทำเมนูพิเศษฉลองให้เสียหน่อย จึงได้เดินเข้าไปเลียบเคียงถามร่างสูงดู
“คุณภีมอยากกินอะไรฉลองกระท่อมใหม่ดีครับ”
ผมฉีกยิ้มร่าเอ่ยปากถามก่อนจะหุบยิ้มฉับ ดีดตัวผึงออกมาในระยะปลอดภัยทันทีเมื่อคุณภีมตอบกลับมา
“กินนาย จับถอดเสื้อผ้า มัดเตียงขึงพืด เสียบไม้ หึ ของฉันเรียกว่าท่อนซุงน่าจะเหมาะกว่า แล้วก็ย่างร้อน ๆ ด้วยไฟราคะร้อนสวาทให้ครางกระเส่าดิ้นพล่าน ๆ เหงื่อท่วมโซมจนมันย่องน่าลงลิ้นเลียทั้งตัว อ้อ จะให้ดีก็ต้องหมักไวน์ด้วย”
เสียงทุ้มตอบหน้าตายบรรยายซะเห็นภาพ ผมนึกสภาพตัวเองเป็นไก่ตอนตัวใหญ่ที่ถูกจับถอนขนเสียบไม้ย่างร้อน ๆ มีน้ำมันจากตัวไก่หยดติ๋ง ๆ ลงในกองไฟดังฟู่ ๆ จุดเชื้อให้เปลวไฟโหมกระพือลุกท่วม โดยมีผมตะเบ็งเสียงร้องครวญคราง เสียงแหบเสียงแห้ง เพราะคุณภีมพริษฐ์พละกำลังอึดเกินคน
“ผมไม่ใช่ไก่นะ!”
ผมสั่นหัวดิกถอยหลังกรูด แก้มร้อนวูบวาบ แพ้ทางคนตลกร้ายหน้าตายอย่างช่วยไม่ได้ พยายามจะคิดในแง่ดีว่า คุณภีมพริษฐ์คงอยากกินไก่ย่างจึงได้เย้ากันเล่น แต่สายตาคมกริบที่เปลี่ยนเป็นวาววับพร้อมย่างเท้าเข้าหาท่าทีคุกคาม ทำให้ผมรีบดีดตัวผึงถอยออกมาจากตรงนั้นด่วนจี๋ ถึงจะเสียเอกราชมานับครั้งไม่ถ้วนก็ไม่ชินหรอกครับ
“คนหื่น”
ผมบ่นงุบงิบแก้มร้อนผ่าว กลางวันแสก ๆ ก็ยังไม่เว้น แต่จริงสิ ลืมไปว่าคน ๆ นี้ไม่เลือกเวลาและสถานที่สักเท่าไหร่ ถ้าคุณชายท่านเกิดความต้องการขึ้นเมื่อไหร่ก็คือเมื่อนั้น วันก่อนดูพระอาทิตย์ตกดินกันเสร็จ ไม่รู้ว่าเปลี่ยวจัดหรือยังไง พี่ท่านจับผมขึงพืดฟัดกลางหาดแบบไม่ถามไถ่ความสมัครใจกันสักคำ แถมยังมีหน้ามาบอกอีกว่า
“วันนี้ฉันขี้เกียจวิ่งออกกำลังกายรอบหาด เผาผลาญพลังงานก่อนมื้อเย็นแบบนี้แทนก็แล้วกัน”
“อ๊า อา..คุณภีม”
ผมก็ได้แต่คร่ำครวญในใจสลับกับส่งเสียงครวญครางไปแหละครับ ทำไงได้ ผมอยู่ที่นี่ในฐานะเชลยอารมณ์ของเขานี่นา และความต้องการของคุณภีมพริษฐ์ไม่เคยฟังหรือถามความเห็นจากใครอีกด้วย นึกอยากฟัดก็ฟัด
ผมพาตัวเองออกมาในระยะปลอดภัยที่สุด ก็นะ ร่างกายผมนี่มันไม่ได้มีอะไรน่าพิสมัยเลยเหอะ มันก็หุ่นแบบผู้ชายธรรมดานี่ล่ะ แถมขี้ก้างนิด ๆ เพราะผมไม่ใช่คนเจ้าเนื้อ และตั้งแต่ซีนขูดมะพร้าวทำพิษผมก็ใส่ชุดมิดชิดสุด ๆ เสื้อแขนยาวตัวบางกับกางเกงเลยาวกรอมเท้า แบบนี้มันก็ไม่น่าจะมีอะไรให้คุณภีมนึกพิศวาสอยากกระชากผมกดลงเตียงใช่ไหม แต่ผู้ชายที่ชื่อภีมพริษฐ์ก็ยังอยากจะจับผมถอดผ้าถอดผ่อนล่อนจ้อน ให้ผมเดินโทง ๆ ว่อนทั่วเกาะ ตอนได้ยินเขาบอกแบบนั้น ผมนี่แทบกระทืบเท้ากรีดร้องดัง ๆ ตะโกนใส่หน้า มันคับแค้นใจสุด ๆ ไม่หลงไม่เหลือมันแล้วความแมนของผม ประตูหลังโดนถล่มราบคาบโดยคนที่จ้องจะงาบผมตลอดเวลา
ไว้อาลัยให้ความแมนของตัวเองครับ
“กลับออกไปกูจะมีเมียได้ไหมวะ”
ผมเกาหัวแกรกถามตัวเองเบา ๆ ก่อนจะสลัดความฟุ้งซ่านทิ้งไป ผมยังเป็นผู้ชายปกตินะ แต่ถึงนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเซ็กส์ของเขาเป็นอะไรที่...
อ๊า! คุณภีมแรงกว่านี้อีก!
“พอ ๆ คิดไปเรื่อย”
ผมถอยออกมาวน ๆ เวียน ๆ อยู่แถวข้างกายพี่เกลี้ยง ยึดคุณพี่ดำนี่แหละเป็นเกราะกำบังความหื่นปรอทแตก เพราะดูแล้วคุกคามผมน้อยที่สุด ส่วนพี่อันวาด เวลาสายตาคมกริบหรี่มองอย่างแยบคายเหมือนเสือดำที่จ้องตะครุบเหยื่อ บรื๋อ วิ่งตื๋อสิครับ พี่แกชอบหยอกแบบหน้าตาย แต่ผมนี่เสียวสันหลังวาบ รู้ว่าพี่แกหยอกไปอย่างนั้นแหละ ตัวแกเองมีของดีให้หม่ำอยู่แล้ว แถมน่ารักมากเสียด้วย ตัวเล็ก ๆ ผิวขาวเนียนอมชมพูใส่แค่เสื้อกราวด์ตัวเดียวเป็นอะไรที่เด็ดครับ ทำให้คนปากแข็งตบะแตกได้ง่าย ๆ อันนี้พี่เกลี้ยงกระซิบบอกมาอีกทีครับ แต่ผมเห็นหน้าคุณหมอแล้วก็ยอมรับแหละว่า คุณหมอเจ้านายน่ารักมาก ๆ กาลเวลาไม่สามารถสร้างริ้วรอยบนใบหน้าอ่อนเยาว์กว่าอายุได้เลย ทั้งที่งานหมอนั้นเหนื่อยแสนเหนื่อย
ผมชะเง้อมองข้าวหลามที่กำลังไหม้ไฟ กะทิข้นคลั่กเดือดจนล้นทะลักกระบอกไม้ไผ่ มีปลาเสียบไม้วางย่างพิงไว้ใกล้กัน ส่วนเตาถ่านวางตะแกรงย่างพวกหอยนางรม กุ้ง ปู หมึก ย่างสดหอม ๆ ควันฉุย เนื้อหวานมากจิ้มกับน้ำจิ้มซีฟู้ดรสแซบสูตรเด็ดพี่เกลี้ยงเขาละ ผมนี่ซูฮกให้เลย พี่เกลี้ยงทำอาหารอีสานแซบมาก แกเคยบอกอยู่ว่าเป็นลูกครึ่งไทยแถบภาคอีสานกับอิตาลีครับ เอาง่าย ๆ นะ ทำให้คุณภีมกินปลาร้าได้นี่ก็นะ คิดดู เด็ดขนาดไหน เดี๋ยวผมต้องขอสูตรพี่แกไว้ทำกับแกล้มกินแกล้มเหล้าเสียหน่อยแล้ว พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก เลยหันไปตักต้มยำทะเลน้ำข้นซดไปที
ซู้ด อา...แซบลืมเลยละครับ
ผมกวาดสายตามองคนร่วมวงแต่ละคน เอ่อ สงสัยคุณภีมนี่จะชอบหอยนางรมนะ เห็นโซ้ยเอา โซ้ยเอา หลายตัวละ จนผมอดถามไม่ได้ วันหลังจะได้หาเมนูทำให้กินครับ ผมคิดแค่นี้จริง ๆ นะ
“คุณภีมชอบกินหอยนางรมหรือครับ”
“เขาว่ามันช่วยเพิ่มสมรรถภาพน่ะ”
พรวด! แค่ก ๆ
ผมสำลักยาดองที่พี่เกลี้ยงส่งให้ชิมทันทีที่ได้ยินคุณภีมตอบกลับมาแบบหน้ามึน พร้อมแกะหอยนางรมส่งเข้าปากหน้าตาเฉย นี่ยังคิดจะเพิ่มอีกเรอะ! ไอ้สมรรถภาพของคุณเนี่ย มันฟิตปั๋งดึ๋งดั๋งจนเกินมนุษย์มนาเกินไปแล้ว ขนาดผมเป็นผู้ชายเหมือนกันยังไม่ขนาดนี้ ผมเบ้หน้ารับไม่ได้อย่างแรงพลางหันมารับยาดองจากพี่เกลี้ยงใหม่อีกรอบ พี่แกดองใส่ไหฝังดินไว้ครับ ครึ้มอกครึ้มใจก็เอามาดวลกับพี่อันวาด แก้กระษัยช่วยให้ร่างกายสูบฉีดกระปรี้กระเปร่าคลายปวดเมื่อยทำนองนั้นแหละครับ พี่เขาว่าอย่างนั้น ไอ้ผมก็คอลูกทุ่ง กลับบ้านต่างจังหวัดก็ไปดวดกับพ่อบ่อย ๆ หวานหมูสิครับงานนี้
“ม้ากระทืบโรงครับคุณไทน์ ส่วนคุณภีมแนะนำนี่เลยครับพญาช้างสาร”
“ห่าเกลี้ยง เดี๋ยวกระท่อมก็ได้พัง”
พี่อันวาดด่าดักทางทันทีที่เห็นพี่เกลี้ยงตั้งท่าจะริน
“เอาน่ามึง จะได้คึกคัก หัวปีท้ายปี”
พี่เกลี้ยงรินยาดองใส่กระบอกไม้ไผ่ตัดทำเป็นแก้วส่งให้ กินกันง่ายๆไม่มีพิธีรีตอง คุณภีมละมือจากหอยนางรมรับแก้วไปกระดกลงคอพรวดเดียวก่อนวางลงดังปั้ก แล้วหยิบกุ้งไปฉีกกินหยับ ๆ ถึงได้รู้ว่าคุณภีมเองก็คอแข็งใช้ได้ แถมไม่เลือกชนิดแอลกอฮอล์ เข้าคอกับลูกน้องได้ดีสุด ๆ
ว่าแต่พี่เกลี้ยงใช่ไหมที่สอนกิริยาเถื่อน ๆ แบบนี้ให้คุณชายภีมท่านน่ะหือ ไอ้มารยาทบนโต๊ะอาหารแบบผู้ดีอังกฤษวายวอดหมดกัน คุณพิ้งค์มาเห็นคงลมจับ แต่ถึงอย่างนั้นผมกลับรู้สึกเอ็นดูคุณชายท่านนะครับ
“ส่วนไอ้เข้ม ของมึงนี่เลย คุณหมอ เอ้ย สาวน้อยตกเตียง พรุ่งนี้คุณหมอก็หยุดใช่ไหมครับ”
พี่เกลี้ยงยื่นหน้าไปเลียบเคียงถามร่างเล็กที่กำลังกินปลาอย่างอร่อย คุณหมอหน้าใสชะงักมือที่แกะปลาก้มหน้างุดแก้มแดงแปร๊ดทันที ให้ตายเถอะ คนอะไรน่ารักเป็นบ้า ดูไม่เข้ากับหน้าโหด ๆ เถื่อน ๆ อย่างพี่อันวาดสักนิด แต่ก็ดูออกแหละว่าเสือดำหนุ่มหวงคุณหมอน่าดู ได้ยินพี่เกลี้ยงแซ็ว ๆ อยู่ว่ามีคุณพ่อของหนูน้อยคนไข้มาชอบพอ แถมซื้อขนมถุงเบ้อเริ่มมาให้อีกบ่อย ๆ แล้วคุณหมอก็ดันเอามาให้หนุ่ม ๆ พวกนี้กินไง พอเสือดำรู้เข้า คุณเอ๋ย หายเข้าไปในกระท่อมกันตั้งแต่บ่าย ตกเย็นพี่อันวาดต้องเดินมาเอาข้าวไปให้ เพราะนายแพทย์กีรติกานต์ลุกจากเตียงไม่ไหว
โอว จอร์จ! ร้อนแรงจริงวุ้ย
“ม้ากับช้างสู้กัน อย่ายอมถูกกระทำฝ่ายเดียวนะครับ”
พี่เกลี้ยงกระซิบสายตากรุ้มกริ่ม ผมแก้มร้อนเห่อ เริ่มจะเข้าใจความหมายนัย ๆ ของพี่แกแล้วครับ เจ้านายกับลูกน้องนี่หื่นไม่ต่างกัน
“มึงเปลี่ยวละสิไอ้ดำ คุณเฟียตงอนตุ๊บป่องเรื่องแม่สาวไซส์สะบึ้มอยู่นี่”
พี่อันวาดเอ่ยเรียบ ๆ ก่อนจะหันไปเลาะก้างปลาออกให้คุณหมอ เหลือไว้แต่เนื้อล้วน ๆ ควันฉุยน่ากิน พี่แกคงถนัดลงมือทำมากกว่าปากพูด เพราะดูแล้วก็รักคุณหมอไม่น้อยเลย
“ก็บอกกูเองว่าวันไนต์สแตนด์ แล้วจะมาโกรธอะไรอีกวะ”
พี่เกลี้ยงกระฟัดกระเฟียดใหญ่ ดูท่าจะหัวเสียไม่น้อย สองหนุ่มพูดคุยไพล่ไปถึงคุณจิรันธนิน เลขานุการคนเก่ง แสนปราดเปรียวคล่องตัวของคุณภีม ในสายตาผมคุณเฟียตเป็นคนน่ารัก มนุษย์สัมพันธ์ดี ฉลาดเป็นกรด ทันคน แสบเซี้ยวเปรี้ยวซ่าสุด ๆ ดูเป็นหนุ่มปาร์ตี้บอยทุกคืนวันหยุด เสื้อผ้าหน้าผมสมัยนิยมแฟชั่นนิสต์ตลอด หยิบนู่นจับนี่มามิกซ์แอนด์แมทช์ก็ทำให้ดูดีขึ้นมาได้ไม่ยาก
“หึ ผู้หญิงเข้าใจยาก แต่คนอย่างคุณเฟียตเข้าใจยากที่สุดละ”
“ช่างเหอะ ไม่พูดแล้ว เชือกกับผ้าปิดตาอยู่ในตะกร้าใต้เตียงนะครับ”
พี่เกลี้ยงปัดเรื่องน่าปวดหัวของตัวเองทิ้งไป ก่อนจะหันมากระซิบสำทับอีกรอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์สุด ๆ ว่าแล้วเชียว ไอ้คุณพี่มีแผนชั่วร้ายแน่ ๆ แล้วดูสุดหล่อมิสเตอร์ภีมพริษฐ์กระดกเหล้าลงคอเหมือนดื่มน้ำเปล่านี่อีก แก้วกระบอกไม้ไผ่ถูกกระแทกลงพื้นดังปั้ก หอยนางรมย่างถูกส่งเข้าปาก ทั้งยาดองทั้งหอยนางรม
กูตาย เชือกนี่เอามามัดไม่ให้พญาช้างสารภีมทลายประตูผมเถอะครับ
ผมเผลอมองสบสายตาคมซับเปลวเพลิงอารมณ์ร้อนแรงบางอย่างที่มองจ้องมาที่ผมชนิดหนาวสะท้าน เท่านั้นแหละ ผมรีบถลาเข้าไปเกาะแขนพี่เกลี้ยงทันที
“พี่เกลี้ยง คืนนี้ผมขอไปนอนด้วยนะ”
ผมหน้าตื่นเอ่ยขอหวาด ๆ ดูสภาพการณ์แล้วผมได้เป็นอัมพาตครึ่งล่างแน่ คุณภีมเวลาห้ามปรามเรื่องบนเตียงนั้น เคยฟังเสียที่ไหน ถึงตอนทำจะรู้สึกดีสุด ๆ จนลืมทุกอย่างแม้กระทั่งว่ากำลังมีเซ็กส์กับผู้ชายด้วยกันก็เถอะ แต่หลังจากนั้น อูย ไม่อยากพูดถึง
“ไม่ได้ครับ”
พี่เกลี้ยงตอบแบบไร้เยื่อใย แล้วคุณพี่จะมอมคุณภีมเพื่อ
“ยอมไม่ได้นะคุณ แบบนี้ต้องก๊งสู้”
พี่เกลี้ยงรินยาดองส่งให้ ผมรับมาแล้วขยับเข้าไปกระซิบถามคุณหมอหาตัวช่วยอื่น
“คุณหมอมียานอนหลับไหมครับ”
“อยู่ในกล่องเครื่องมือแพทย์ที่กระท่อมน่ะครับ”
คุณหมอตอบก่อนจะตักเนื้อปลาเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างน่ารัก นี่ถ้าไม่บอกว่าอายุใกล้แตะเลขสามแล้ว ยังไงก็เดาไม่ถูก นึกว่าคนเรียนหมอจะหน้าตาคงแก่เรียนเสียหมด ขอบอกว่าใช้กับคนนี้ไม่ได้นะครับ หน้าตาพี่ท่านเอ๊าะมาก เทียบกับหน้าตาโหด ๆ หนวดเคราระใบหน้าอย่างพี่อันวาดแล้ว อย่างกับพ่อกับลูกสาว
“อยากกินยานอนหลับไม่รับรู้อะไรหนีเลยหรือไง หรือจะวางยาคุณภีมแทนดี”
พี่อันวาดแซ็วหน้าตายก่อนจะแกะเนื้อปลาวางไว้ในใบตองให้คุณหมอ ถึงจะดูเถื่อนเหมือนไม่สนใจแต่ก็ดูแลกันดี ผมว่าที่คนนอกเห็นคงเป็นแค่ฉากหน้าที่พี่อันวาดสร้างขึ้นเพื่อกั้นระยะห่างเท่านั้นเอง เรื่องระหว่างพวกเขาสองคน เขาทั้งคู่ย่อมรู้ดีที่สุด
“คุณไทน์ยอมไม่ได้นะเออ”
พี่เกลี้ยงยุส่ง ผมส่ายหัวกับความเกรียนของพี่แก แต่ก็นะ ผมคอแข็ง ยาดองแค่นี้ไม่ได้กินผมหรอก
หึ
“ผมม่ายด้ายม้าวววว”
เสียงยานคางของร่างที่เดินเซแท่ด ๆ ตุปัดตุเป๋ปีนขึ้นบันไดเตี้ย ๆ จะตกไม่ตกแหล่ หลังจากสะบัดตัวดิ้นหลุดจากอ้อมแขนของคนที่ช่วยพยุงตัวเองเดิน ภีมพริษฐ์มองสภาพคนเมาแล้วได้แต่ส่ายหน้า
“อ่า กระท่อมคุณภีมสร้างม่ายด้ายมาตรฐาน เดินแล้วโคลงเคลง ม่ายไหว ๆ ต้องรื้อใหม่”
คนเมาเริ่มออกอาการเรื้อน
“กระท่อมสร้างแน่นหนา นายนั่นแหละที่เดินไม่ตรงทาง”
เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ คนฟังหันขวับ ขึ้นเสียงตวาดทันที
“บ๊ะ! คุณจะมาเถียงโผมได้ยางงาย โผมเรียนสถาปัตย์น้า โผมรู้ โผมเรียนมา เพราะง้านหล่อน้อยกว่าอย่าอิจฉาครับ โผมรู้ว่าคูณลำบากจาย”
คนเมาทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดสภาพพร้อมตบเข่าฉาด ก่อนจะแกว่งนิ้วปรามอ้อแอ้คอพับคออ่อน
“มันน่าจับโยนลงน้ำให้สร่างจะได้หายซ่า”
เขาดึงตัวบางพยุงลุกลากเข้าไปในกระท่อมก่อนจะปล่อยโครมลงเตียงแบบไม่อินังขังขอบใด ๆ ร่างสูงผละออกจะไปอาบน้ำ แต่คนเมาไม่สิ้นฤทธิ์กลับฉุดแขนเขาโถมกายลงไปหา ภีมพริษฐ์ไม่ทันตั้งตัวถลาลงไปแอ้งแม้งบนเตียงก่อนจะถูกคนเมาพลิกตัววาดขาขึ้นนั่งคร่อมทับ
“คุณอยากอาบน้ำหรือ เดี๋ยวโผช่วยนะ”
สะโพกบางเบียดเข้ากับส่วนกลางกายที่นอนสงบนิ่ง ขณะมือเรียวคลำผิดคลำถูกหาเม็ดกระดุม พอไม่ได้ดั่งใจก็กระชากสาบเสื้อแยกออกเสียงดังแควก เม็ดกระดุมหลุดกระเด็น ดวงตาสวยฉ่ำปรืออย่างคนเมาจัด กลีบปากแดงจัดเผยอน้อย ๆ แลดูเย้ายวนสำหรับคนใต้ร่างที่มองอยู่
“กวางน้อยอย่ายั่ว”
เขาปรามเสียงต่ำ พยายามจะพลิกหนี แต่คนเมากลับกระแทกอักลงบนหน้าท้องแน่นอย่างขัดใจ ทึ้งกระดุมแหวกเสื้อของเขาแยกจากกันเสร็จ มือขาวก็เลื่อนลงลูบไล้แผ่นอกหนาพร้อมขบริมฝีปากกลืนน้ำลายตัวเอง
“คุณ...เซ็กซี่จัง”
“วาเลนไทน์หยุด! อึก”
เสียงเข้มเอ่ยปรามอย่างระงับอารมณ์โหมกระพือเต็มที่ มือหนารีบหยุดมือซุกซนที่ลูบไปทั่วแผ่นอกจนไล่ลงยังกล้ามท้องขึ้นลอน
“ร้อน”
กวางขี้เมายังไม่หยุด แผลงฤทธิ์ มือบางดึงมือตัวเองออกจากการเกาะกุมจัดการถลกเสื้อตัวเองถอดออกโยนทิ้งไม่ใยดี ภีมพริษฐ์กลืนน้ำลายอึกใหญ่กับภาพที่เห็น ในห้องที่ให้แสงสว่างด้วยตะเกียงเจ้าพายุแบบหลอดไฟ ภาพตรงหน้าคือร่างโปร่งเมาแอ๋ ทั้งเนื้อทั้งตัวแดงแจ๋เหมือนกุ้งต้ม ภีมพริษฐ์ไพล่คิดไปถึงรสชาติของกวางแช่ไวน์ที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นกวางหมักยาดอง สายตาคมซับไปด้วยเพลิงอารมณ์มองดวงหน้าเนียนแดงซ่าน เม็ดทับทิมสีสวยสองเม็ดชูหราล่อสายตาอย่างท้าทายให้เขาอยากยื่นหน้าเข้าไปขบกัด สะโพกบางขยับเสียดสีกับมังกรในกางเกงอย่างออกอาการอึดอัดด้วยความร้อนรุ่มในกายที่ถูกคนของเขามอมเสียหมดท่า
“ ฮึ่ย! ไหนใครบอกโด๊ปยาดองสู้ศึก ฮึ”
ร่างหนากดจูบลงปากแดงหนัก ๆ ก่อนจะรีบผละออกอย่างระงับอารมณ์เต็มที่ เขาไม่อยากจะทำอะไรร่างโปร่งอีก หลังจากวันนี้หน่วยสืบที่ส่งให้ไปสืบเรื่องราวทุกอย่างใหม่เงียบ ๆ ส่งข่าวรายงานกลับมา รูปนั่นเป็นการสร้างหลักฐานเท็จ นักสืบที่ไบรอันสั่งให้เลขาฯจัดการให้ถูกฆ่า และมีคนสวมรอยเอารูปสร้างสถานการณ์มาให้เพื่อนเขา กะให้เขาจัดการสำเร็จโทษคนทรยศอย่างพริมรตา โดยพ่วงชีวิตคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่สังเวยไปด้วยอีกหนึ่ง อย่างไม่คิดสนใจใคร่ดีชีวิตบริสุทธิ์ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย โดยหมายให้เขาคลุ้มคลั่งจนกลายเป็นฆาตกรฆ่าคนตาย เพื่อที่เขาจะได้กระเด็นหลุดจากเก้าอี้ตำแหน่งประธานบริษัทผู้ค้าน้ำมันส่งออกและสัมปทานเหมืองเพชรมูลค่ามหาศาล ตอนที่รู้ความจริง ภีมพริษฐ์กัดฟันกรอด นัยน์ตาวาวโรจน์อย่างโกรธจัด มือหนากำเข้าหากันแน่นอย่างแค้นเคือง ดีแค่ไหนที่เขาไม่ขาดสติจนถึงขั้นลงมือฆ่าวาเลนไทน์ อันที่จริงก็เกือบจะทำไปแล้วด้วยซ้ำ นึกถึงตรงนี้ทีไร ภีมพริษฐ์ก็ได้แต่รู้สึกผิด ผิดอย่างไม่รู้จะชดใช้ให้อีกคนได้อย่างไร และยิ่งทวีความชิงชังให้แก่คนที่ต้องการให้เขาเป็นฆาตกรเพื่อผลประโยชน์มหาศาลอย่างไม่น่าให้อภัย
“ลูกกวาง ฉันจะอาบน้ำ”
มือหนาลูบหน้าตัวเองแรง ๆ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะยันกายขึ้นพร้อมยกตัวบางออกจากตัว
“อาบด้วย ผมร้อน”
กวางใจกล้าจับมือหนาลูบไล้แผงอกบางของตัวเองพร้อมขยับไล่ลงมายังต้นขาขาวเนียนล้อแสงไฟ
“กวางน้อย ฉันจะส่งนายกลับ”
ภีมพริษฐ์กดเสียงต่ำบังคับอารมณ์เต็มที่
“ผมไม่ใช่กวาง! ผมเป็นเมียคุณ! ย่ำยีกันแล้วจะเขี่ยทิ้งหรือไง คุณเองเป็นคนทำให้ผมเป็นแบบนี้เองนะ ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะรักผู้หญิงได้อีกไหม รับผิดชอบมานะ!”
เสียงนุ่มอ้อแอ้ขึงตาวาวอย่างขึ้งโกรธปนน้อยใจลึก ๆ
“เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง ลงจากตัวฉันก่อน ร้อนก็ไปอาบน้ำไป”
เขาพูดทั้งหันหน้าหนีดวงตาคู่สั่นที่จ้องมา
“ฮึก เพราะผมเป็นผู้ชายใช่ไหม ร่างกายของผมมันไม่มีเสน่ห์ยั่วยวนคุณได้ใช่ไหมล่ะ ถึงจะไล่ผมกลับ”
น้ำเสียงตัดพ้อดังขึ้น ภีมพริษฐ์หันไปมองทางเสียงน้อยอกน้อยใจก่อนจะ
เฮ้ย!
ร่างเซที่ลงไปยืนข้างเตียงถอดกางเกงออกเหลือตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อนโถมตัวเข้าหา ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์มุด ๆ ซุก ๆ แถวซอกคอของร่างใหญ่ไม่ลดละ ปากแดงจัดส่งเสียงร้องงึมงำว่าร้อน ๆ ไม่ขาดปาก ลมหายใจร้อนผ่าวเจือกลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดซอกคอปลุกอารมณ์ปรารถนาภีมพริษฐ์ลุกฮือ
“วาเลนไทน์ ถ้ายังไม่หยุด นายจะไม่ได้กลับบ้านตลอดปิดเทอมนี้แล้วนะ”
เขากดเสียงต่ำระงับอารมณ์ลุกฮือที่ถูกกระตุ้นจากลมหายใจผ่าวร้อนของคนเมา ถ้าเป็นปกติน้ำเสียงแบบนี้คงข่มให้อีกฝ่ายฝ่อ แต่ในเวลานี้คนบนร่างคือกวางน้อยเวอร์ชั่นเมายาดองสูตรพี่เกลี้ยง ที่เล่นเอาสิงห์ใหญ่อย่างภีมพริษฐ์ตกที่นั่งลำบากกับอาการงอแง วาเลนไทน์ได้ยินคำขู่จึงผงกศีรษะขึ้นหรี่ตาปรือมอง ปากแดงยื่นอย่างขัดใจ
“คนนิสัยไม่ดี ฟันแล้วทิ้ง”
น้ำเสียงแสดงความน้อยอกน้อยใจเต็มที่ยังเปล่งออกมาไม่หยุด กับข้อหาที่เจ้าตัวตั้งให้แก่เขา
“ฉันจะชดเชยให้ เอาเป็น...”
ภีมพริษฐ์ทำท่าคิด
“ผมจะเอาคุณ! ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ผมเป็นเมียคุณนะ!”
เสียงตวาดกร้าวดังขึ้นอย่างฉุนเฉียว ดวงตาคลอหน่วยจ้องมองอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะฟุบหลับบนตัวเขาไปทั้งอย่างนั้น ภีมพริษฐ์ส่ายหน้าให้กับคนเมาเรื้อนที่นอนหลับเกยอยู่บนตัว
“รู้ตัวไหมว่ายั่วเก่งกว่าผู้หญิงเสียอีก”
เขาดันร่างโปร่งลงนอนแผ่หลาบนเตียง มือหนาลูบหน้าข่มอารมณ์อย่างหนัก เขาเองก็ดื่มไปไม่น้อย แล้วยังมาเจอกวางวอนหาเรื่องเจ็บตัวทำแบบนี้อีก ภีมพริษฐ์เดินเข้าไปจุดเทียนหอมให้แสงสว่างในห้องน้ำพร้อมทั้งเปิดน้ำลงอ่างรอไว้ก่อนจะเดินมาอุ้มกวางขี้เมาเข้าไป
“อืม ร้อน”
เสียงประท้วงเล็ก ๆ ดังขึ้น ภีมพริษฐ์พยายามจะไม่มองร่างกายแดงปลั่งล่อตาล่อใจ ร่างใหญ่หลับหูหลับตาอุ้มคนไม่ได้สติไปหย่อนลงในอ่างอาบน้ำเบา ๆ
ห้องน้ำแบบเปิดหลังคาค่อนข้างใหญ่เพราะลูกน้องรู้ดีว่าเขาชื่นชอบช่วงเวลาในการแช่ตัวในอ่างมากแค่ไหน แช่ตัวไปด้วยจิบไวน์มองฟ้ามองดาวส่องแสงระยับไปด้วยเป็นสิ่งที่เขาโปรดปรานนัก แต่ดูท่าคืนนี้คงจะไม่เหมาะ
ร่างอ่อนปวกเปียกออกอาการงอแงไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไรนัก ใบหน้าเนียนแดงก่ำ ดวงตากวางปรือฉ่ำจ้องมองอย่างยั่วยวน ปากแดงจัดเผยอน้อย ๆ อย่างเชิญชวนให้กระโจนเข้าหา วาเลนไทน์มองใบหน้าหล่อเหลาภายใต้แสงเทียนอย่างหลงใหล สติสัมปชัญญะหลุดการควบคุมตัวเองชั่วคราว ใบหน้าแดงก่ำยื่นเข้าประกบจูบตามความเรียกร้องภายในใจ ภีมพริษฐ์นิ่งงันปล่อยให้อีกฝ่ายบดเบียดริมฝีปากแนบแน่น ก่อนปลายลิ้นเรียวฉ่ำจะสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นของเขาตามอำเภอใจ รสชาติฉ่ำหวานแสนรัญจวนปลุกอารมณ์สวาทเสียวซ่านหวามไหว วาเลนไทน์ดูดปลายลิ้นร้อนแรง ๆ อย่างเอาแต่ใจ ไฟปรารถนาโหมกระพือแล่นพล่านร้อนรุ่มไปทั่วทั้งกายหนุ่มแน่นด้วยความปรารถนาถึงขีดสุด
ฮึ่ม ซี้ด! ลูกกวาง
ความอดทนของเขาขาดผึง ภีมพริษฐ์กระชากเสื้อผ้าหลุดออกจากกายได้ก็กระโจนลงอ่างไปฟัดคนเมาทันที
“ยั่วนักใช่ไหม กวางน้อย”
:katai5:ต่อด้านล่าง
หัวข้อ: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59) (อ่าน 249251 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก